Share

บทที่ 0273

ในขณะที่ฮ่องเต้ต้าฉู่กล่าววาจานี้ คิ้วคมก็เลิกขึ้นสูง นัยน์ตาที่เปี่ยมไปด้วยความเยือกเย็นหรี่ลง เผยกลิ่นอายอันตรายออกมา

พลันภายในตำหนักเงียบลงทันใด เหล่าสนมที่พร่ำบ่นเมื่อครู่ แม้แต่หายใจแรงก็ยังมิกล้าหายใจออกมา

มีเพียงเสียงเจื้อยแจ้วโห่ร้องดีใจของลู่ซิงหว่านเท่านั้น

[ว้าว เสด็จพ่อเท่มาก! นี่เสด็จพ่อหนุนหลังให้ท่านแม่! วันนี้เสด็จพ่อทำได้ดีมาก! หวานหว่านชอบเสด็จพ่อที่สุด!]

[ข้าดูแล้วเหล่าสนมของเสด็จพ่อว่างกันสุดๆ มิสู้เสด็จพ่อหางานให้พวกนางทำ พวกนางจะได้ไม่จ้องจะจับผิดหาเรื่องทะเลาะกันทั้งวัน]

[ข้าเห็นด้านข้างอุทยานมีที่ดินอยู่ผืนหนึ่ง เสด็จพ่อรีบให้คนไปจัดการ จากนั้นก็เนรเทศสนมเหล่านี้ไปปลูกผัก]

ฮ่องเต้ต้าฉู่ยิ้มเจื่อนอยู่ในใจ ลูกสาวตัวน้อยของตนนี้ช่างเป็นเด็กพลังเหลือล้นจริงๆ ลูกสาวคนธรรมดาทั่วไปส่วนใหญ่ปลูกผักไม่เป็น ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงเหล่านางสนม หากให้พวกนางไปปลูกผักจริง ตนจะไม่ขายหน้าหมดหรอกหรือ

ได้ฟังคำพูดเรื่อยเปื่อยของคนเหล่านี้ ทั้งยังเสียงเจื้อยแจ้วของลู่ซิงหว่าน ซ่งชิงเหยียนก็รีบก้าวออกไปปลอบใจแทนฟู่เหยา “ฝ่าบาทอย่าได้ทรงถือโทษเลย ฟู่เหยามีนิสัยเปิดเผยเช่นนี้มาแต่ไหนแ
Bab Terkunci
Membaca bab selanjutnya di APP

Bab terkait

Bab terbaru

DMCA.com Protection Status