เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 0101
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0102
พระสนมเฉินกุ้ยเฟยเห็นว่าสถานการณ์เริ่มอึดอัด จึงได้พูดเรื่องจริงจัง “ที่หม่อมฉันมาวันนี้ เพราะมีเรื่องหนึ่งจะหารือกับฝ่าบาทเพคะ”ฮ่องเต้ต้าฉู่ไม่ได้เอ่ยอะไร แต่มองหน้านางแทน“บัดนี้ซิงเสวี่ยก็ถึงวัยอันควรแล้ว น่าจะมีคู่ครองได้แล้วเพคะ ฝ่าบาทได้ทรงหมายตาตระกูลไหนไว้บ้างหรือยังเพคะ” พระสนมเฉินกุ้ยเฟยถามหยั่งเชิง“ข้าลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิท หลายวันก่อนเกือบส่งนางไปแต่งงานที่ต่างเผ่าซะแล้ว” ฮ่องเต้ต้าฉู่เอ่ยถึงเรื่องในงานเลี้ยงขึ้นมา คล้ายกับไม่สู้พอใจนัก “แต่ยังไม่เห็นใครที่คู่ควร ชิงเหยียนเจ้าพอมีผู้ใดหมายตาหรือไม่?”“หม่อมฉันก็ยังไม่มีเหมือนกัน จึงมาคิดอีกที บัดนี้ดอกไม้ในอุทยานหลวงกำลังเบ่งบาน ถ้าไงลองจัดงานสังสรรค์ แล้วเชิญบรรดาคุณหนูคุณชายจากตระกูลต่าง ๆ มาเข้าวัง จะได้ดูตัวกันดีไหมเพคะ”“ก็ดี” ฮ่องเต้ต้าฉู่พยักหน้า “มีเจ้าคอยจัดการเรื่องของซิงเสวี่ย ข้าจะได้เบาใจขึ้น”“เพียงแต่อีกไม่กี่วันก็จะมีงานเลี้ยงวันคล้ายวันประสูติของไทเฮา ก็ต้องลำบากเจ้าอีก”“ยังมีพี่หญิงหลานเฟยคอยช่วย รวมถึงนางกำนัลหลายคนคอยรับใช้ หม่อมฉันย่อมทำงานง่ายขึ้นเพคะ” พระสนมเฉินกุ้ยเฟยเห็นฮ่องเต้ทรงรับปากแล้
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0103
เมื่อเห็นนางหลินดูร้อนรน นางจึงหันหน้าไปทางเหออวิ๋นเหยา “แน่นอนว่าเชิญคุณหนูรองด้วยเจ้าค่ะ”“เพียงแต่เหอฮูหยินคงไม่ต้องตามไปด้วย เพราะงานเลี้ยงของพระสนมจะเชิญเฉพาะเหล่าคุณชายและคุณหนูผู้มีมีชาติตระกูลเท่านั้น ฮูหยินทั้งหลายพักผ่อนสักวันหนึ่งก็คงไม่เป็นไรหรอกเจ้าค่ะ”นางหลินรีบพยักหน้าตอบรับ “แน่นอนอยู่แล้ว”พร้อมนึกถึงคราวก่อนจิ่นซินปฏิเสธการรับเงินจากนาง จึงไม่กล้าเอ่ยถึงอีก ได้แต่ส่งนางออกไปอย่างนอบน้อม แล้วค่อยกลับมาช่วยเหออวิ๋นเหยาเตรียมการ ส่วนทางเหออวี่เหยานั้น ทุกวันนี้นางเป็นหลานรักของฮูหยินเฒ่า มีคนคอยห่วงใยอยู่แล้ว จึงไม่ต้องให้นางไปเหลียวแลอีกเพียงแต่เมื่อมีความคิดเช่นนี้ นางจึงมองข้ามเหออวี่เหยาไปภายหลังก็เลยถูกฮูหยินเฒ่าตำหนิอีกหลายวันต่อมา จู่ๆตำหนักเหยียนเหอก็ส่งข่าวมาว่าพระสนมหลานเฟยล้มป่วยลงพระสนมเฉินกุ้ยเฟยจึงไม่มีแก่ใจสนใจเรื่องอื่นอีก รีบตรงไปตำหนักเหยียนเหอทันที แต่หลังจากเดินไปครู่ใหญ่ จึงพบว่าจิ่นซินได้อุ้มหวานหว่านตามออกมาด้วย“เจ้าพาหวานหว่านมาทำไม?” พระสนมเฉินกุ้ยเฟยถามด้วยความสงสัย เดิมคิดว่าพระสนมหลานเฟยล้มป่วย ก็ไม่ควรพาหวานหว่านไปด้วย เพราะร่
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0104
หลังจากพระสนมหลานเฟยล้มป่วยลง พระสนมหนิงเฟยก็มาดูแลทุกวัน แต่อาการก็ไม่ทุเลาขึ้นเลยพระสนมเฉินกุ้ยเฟยรู้สึกเป็นห่วงยิ่งนัก ย่อมต้องไปเยี่ยมที่ตำหนักเหยียนเหอทุกวันอยู่แล้วและวันนี้แม้แต่ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็เสด็จมาด้วย เมื่อเห็นทุกคนอยู่พร้อมหน้า ก็หันไปมองพระสนมเฉินกุ้ยเฟย พร้อมรับสั่งถาม “หลานเฟยเป็นอย่างไรบ้าง?”พระสนมเฉินกุ้ยเฟยได้แต่ส่ายหน้า “ยังคงเหมือนเดิมเพคะ”เมื่อเห็นฮ่องเต้มา พระสนมหลานเฟยก็สั่งให้สาวใช้ข้างกายพยุงให้ตนลุกขึ้น และพิงที่พนักเตียง เม้มริมฝีปากที่แทบไม่มีสีเลือด พร้อมกล่าวอย่างอ่อนแรง “ฝ่าบาทมาแล้วหรือเพคะ”ฮ่องเต้ต้าฉู่รีบเดินไปนั่งข้าง ๆ นาง พร้อมจับมือนางไว้ “เจ้าจะลุกขึ้นทำไมกัน”พระสนมหลานเฟยส่ายหน้า สภาพอ่อนแรงเห็นแล้วน่าสงสารเป็นอย่างมาก นางเอ่ยตอบกลับไปว่า “หม่อมฉันป่วยมาหลายวันแล้ว แต่มีเรื่องหนึ่งที่อยากทูลฝ่าบาทมาตลอดเพคะ”“พี่หญิงป่วยถึงเพียงนี้แล้ว มีอะไรรอให้หายก่อนแล้วค่อยว่าเถอะเพคะ” พระสนมหนิงเฟยเป็นห่วงแทนนาง จึงรีบเอ่ยปากห้ามปรามพระสนมหลานเฟยได้แต่หัวเราะเบา ๆ “พูดนิดหน่อยไม่เป็นไรหรอก”จากนั้นค่อยหันไปมองฮ่องเต้ต้าฉู่ “หลายวันก่อนน้องหญ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0105
วันหนึ่งเมื่อกลับถึงตำหนัก พระสนมเฉินกุ้ยเฟยจึงได้พูดคุยกับจิ่นซินและจิ่นอวี้ “ข้าดูการทำงานของหนิงเฟยแล้ว เป็นคนละเอียดรอบคอบ แสดงว่าตอนอยู่บ้านเดิม แม่ของนางคงจะอบรมมาไม่น้อย”“พระสนมจะได้สบายขึ้นนะเจ้าคะ” จิ่นอวี้ช่วยล้างมือให้พลาง พร้อมกล่าวสัพยอก“ข้าดูแล้ว แม้ว่าหนิงเฟยจะเข้าวังมาช้า แต่มีคุณสมบัติพอจะเป็นฮองเฮาได้ดี” พระสนมเฉินกุ้ยเฟยกล่าวอย่างชื่นชมจิ่นซินจิ่นอวี้ฟังแล้วไม่ได้เอ่ยปากตอบ เพราะพวกนางต่างรู้ดี พระสนมเข้าวังมาได้ก็ด้วยความสัมพันธ์ขององค์ชายรัชทายาท วันหน้าหากองค์ชายได้ครองราชย์จริง ต่อให้ตำแหน่งฮองเฮาว่างอยู่ ก็ไม่มีวันแต่งตั้งพระสนมเฉินกุ้ยเฟยได้ จึงได้แต่ถอนหายใจทั้งคู่แต่ลู่ซิงหว่านกลับไม่คิดแบบนั้น[ข้าก็ว่างั้นแหละ ตำแหน่งฮองเฮาก็ให้พระสนมหนิงเฟยเป็นไปเถอะ ท่านแม่ไม่ต้องดูแลแม้แต้งานในวังหลังทั้งหกด้วย สู้เป็นพระสนมที่ว่างงาน อยู่สบายไปวัน ๆ ยังดีกว่า][วันหลังถ้าเงินไม่พอใช้จริง ๆ เราก็ไปขอจากพี่ชายใหญ่ ถ้าไม่ได้อีก ก็ไปหาพี่หญิงใหญ่ บ้านสามีนางมีเงิน][เฮ้อ ถ้าไม่ได้อีกละก็ ข้าใช้สมองอันชาญฉลาดของข้าหาเงินมาเลี้ยงท่านแม่ก็ยังได้เลย][สรุปคือท่านแม่
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0106
ได้พระสนมหนิงเฟยมาเป็นผู้ช่วย งานทุกอย่างจึงเป็นไปด้วยความราบรื่น อีกสองวันก็จะมีงานสังสรรค์เทศกาลฤดูใบไม้ผลิแล้วมีคนจากในวังทยอยส่งบัตรเชิญไปยังจวนต่าง ๆ เพื่อเชิญเหล่าคุณชายและคุณหนูทั้งหลายให้เข้าวัง เพียงไม่นาน ร้านตัดเสื้อผ้าในเมืองหลวง ร้านขายเครื่องประดับต่าง ๆ ก็เริ่มคึกคักขึ้นมาและเมื่อถึงวันจัดงาน จวนขุนนางทั้งหลายก็เริ่มวุ่นวายกันแต่เช้าตรู่ จวบจนถึงยามสาย ก็เริ่มมีรถม้าทยอยไปทางประตูวังหลวงส่วนในตำหนักชิงอวิ๋นนั้น พระสนมเฉินกุ้ยเฟยก็ตื่นแต่เช้าเช่นกันนางคิดอยู่ว่า หากได้พบคุณหนูผู้มีตระกูลสูงบางคนก่อนงานจะเริ่มก็คงดี เพราะตอนนี้นางยังมีห่วงอยู่หลายอย่างนัก!แต่ก็มีคำกล่าวบอกว่า ที่ใดมีคนมาก ที่นั่นจะยิ่งมีเรื่องวุ่นวายตามมาและเพิ่งเข้าวังไม่นาน จิ่นซินก็วิ่งมาหา “พระสนม นอกวังเกิดเรื่องแล้วเพคะ”“เกิดเรื่องแล้ว?” พระสนมเฉินกุ้ยเฟยตกใจเป็นอย่างมาก ที่จริงนางก็รู้ว่าคุณหนูเหล่านี้อาจมีการทะเลาะแง่งอนบ้าง แต่ถ้าจะก่อเรื่องขึ้นที่นอกวัง ก็นับว่ากำแหงเกินไปหน่อยแล้ว“ก็ไม่ถึงกับเรื่องใหญ่อะไร เพียงแค่มีปากเสียงเล็กน้อยเท่านั้นเพคะ”“ปากเสียงอะไรกัน?”“ก็คุณหนูเหออ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0107
เพราะได้รับคำเชิญจากพระสนมเอก ทุกคนจึงไม่กล้าอิดออดชักช้า เพียงไม่ถึงเวลาครึ่งก้านธูป บรรดาคุณหนูก็ถูกจิ่นอวี้พาเข้ามายังโถงกลางของตำหนักชิงอวิ๋นส่วนคุณหนูผู้อื่นนั้น ก็มีนางกำนัลอีกหลายคนพาไปยังตำหนักชิงอวิ๋น หลังจากคารวะพระสนมเฉินกุ้ยเฟยแล้วค่อยไปต่อที่อุทยานหลวง ยังมีคุณชายอีกหลายคน ก็จะมีคนของรัชทายาทและเหล่าพี่น้องคอยให้การต้อนรับวังหลวงเป็นที่พำนักของฮ่องเต้ ด้วยเหตุนี้บรรดาคุณหนูซึ่งปกติอยู่บ้านมักใช้อำนาจบาตรใหญ่ จึงได้แต่ก้มหน้าก้มตาเดินตามนางกำนัลไปอย่างเงียบ ๆและมีคุณหนูบางคนเพิ่งเคยมาวังหลวงครั้งแรก แม้ปกติอยู่บ้านจะถูกเอาอกเอาใจเพียงไหน เมื่อเข้าวังมาก็ต้องเดินตามนางกำนัลด้วยความสงบเสงี่ยมเจียมตน ไม่กล้าพูดออกมาเลยแม้แต่คำเดียวเพราะไม่นึกว่าวังหลวงจะโอ่อ่าถึงเพียงนี้ ขนาดเดินอยู่นานถึงครึ่งก้านธูป ก็ยังไม่ถึงตำหนักชิงอวิ๋นสักที ทำเอาเหล่าคุณหนูเริ่มจะเหนื่อยล้าเต็มทีนางกำนัลที่นำหน้าได้รับคำสั่งมาจากพระสนมเฉินกุ้ยเฟย เมื่อเห็นเหล่าคุณหนูต่างก็เหนื่อยล้า จึงได้ชะลอฝีเท้าลง เพราะไหน ๆ ก็ไม่ใช่เรื่องเร่งด่วน ช้าหน่อยคงไม่เป็นไรและที่ตำหนักชิงอวิ๋นในเวลานี้ พระสน
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0108
ไม่นานนัก คนอื่นก็ตามมาสมทบที่ตำหนักชิงอวิ๋นจิ่นอวี้เข้ามารายงาน “พระสนม คุณหนูทั้งหลายมาถึงแล้วเพคะ”พระสนมเฉินกุ้ยเฟยพยักหน้า พร้อมสั่งจิ่นอวี้ “เอาของเข้ามาได้”จากนั้นก็กล่าวต่อคุณหนูทั้งหลาย “วันนี้ที่เชิญทุกคนมา เพราะมีธุระเรื่องหนึ่ง ข้ารู้สึกถูกชะตากับคุณหนูทุกคน จึงได้เตรียมปิ่นไว้ห้าเล่ม แต่ว่ารูปแบบเหมือนกัน เพื่อมอบให้แก่ทุกคน”ทุกคนรีบลุกขึ้นแสดงความขอบคุณ “ขอบคุณพระสนมเพคะ”จึงให้จิ่นซิ่นและจิ่นอวี้ช่วยทุกคนปักปิ่น และหัวเราะด้วยความพึงพอใจ “ไม่เลว สวยมาก”ตื่นเช้ามาวันนี้ พระสนมเฉินกุ้ยเฟยนาน ๆ จะแต่งกายเต็มยศสักครั้ง แม้ว่าจะวุ่นวายซับซ้อน แต่ก็แลดูสวยงามยิ่ง จนทำให้คุณหนูบางคนรู้สึกละอายในตนเอง ที่แท้พระสนมเฉินกุ้ยเฟยเป็นสาวงามที่หาคนเทียบยากยิ่งนักแม้แต่ลู่ซิงหว่านก็อดชื่นชมไม่ได้[ท่านแม่สวยจัง ข้าอยู่ในโลกแห่งการบำเพ็ญยังไม่เคยเห็นใครสวยขนาดนี้มาก่อน อีกหน่อยข้าโตขึ้นก็คงสวยเหมือนท่านแม่ด้วยใช่ไหม]พระสนมเฉินกุ้ยเฟยยื่นหน้าไปหอมแก้มลู่ซิงหว่าน พลางคิดในใจ หวานหว่านของแม่ย่อมเป็นหญิงสาวที่งามที่สุดในโลก“ไปเถอะ เราไปข้างนอกกัน” กล่าวจบก็เดินนำออกไปคุณหน
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0109
พระสนมเฉินกุ้ยเฟยได้ยินก็รู้สึกซาบซึ้งยิ่ง หวานหว่านของตนรู้จักห่วงแม่ถึงเพียงนี้แล้วยังไม่ทันที่รัชทายาทจะมาถึง ฮ่องเต้ต้าฉู่กับพระสนมหนิงเฟยก็มาถึงก่อนทุกคนต่างยืนขึ้นพร้อมถวายบังคมฮ่องเต้ต้าฉู่รับตัวลู่ซิงหว่านมาอุ้มในอ้อมแขน พลางหันไปมองพระสนมเฉินกุ้ยเฟย “ลำบากเจ้าแล้ว”พระสนมเฉินกุ้ยเฟยยิ้มพลางส่ายหน้า “ฝ่าบาทมาได้อย่างไรเพคะ?”ฮ่องเต้ต้าฉู่ทรงยิ้มแล้วมองดูพระสนมหนิงเฟย “ที่จริงข้าก็ไม่อยากมา แต่หนิงเฟยชวนข้าออกมาเดินเล่นหน่อยน่ะ”“คงมีแต่น้องหญิงหนิงเฟยที่เกลี้ยกล่อมฝ่าบาทได้นะเพคะ” พระสนมเฉินกุ้ยเฟยกล่าวยิ้ม ๆที่ไหนได้ลู่ซิงหว่านที่อยู่ในอ้อมแขนฮ่องเต้กลับไม่พอใจ[น่าเห็นใจท่านแม่นัก ถูกคนอื่นแย่งสามีไป ตอนนี้เสด็จพ่อเป็นสวามีของพระสนมหนิงเฟย ไม่ใช่ของท่านแม่อีกแล้ว]ฮ่องเต้ต้าฉู่พลันขมวดคิ้ว เด็กคนนี้ไปเรียนรู้ตรรกะผิดเพี้ยนเหล่านี้มาจากไหนกัน[จู่ ๆ ก็คิดว่าไม่ให้พระสนมหนิงเฟยเป็นฮองเฮาดีกว่า เพราะถ้านางเป็นฮองเฮา อีกหน่อยท่านแม่ไม่ต้องไปถวายบังคมนางหรอกหรือ แค่คิดก็เจ็บใจแทนท่านแม่แล้ว ฮือ ๆ ๆ]คำพูดนี้ทำให้ฮ่องเต้ต้าฉู่หยุดชะงัก หรือว่าหนิงเฟยคือว่าที่ฮองเฮาที
บทล่าสุด
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0625
นอกจากตําหนักชิงอวิ๋นที่ยุ่งวุ่นวายแล้ว ย่อมมีตําหนักจิ่นซิ่วที่ยุ่งวุ่นวายตามไปด้วยตอนนี้ทุกคนในตําหนักต่างก็รู้กันหมดแล้วว่าวันนี้คุณหนูตระกูลหานเข้าวังมาเยี่ยมเยียนพระสนมหวงกุ้ยเฟย คิดไม่ถึงว่าจะพบมือสังหารที่นอกตําหนักชิงอวิ๋นแต่คุณหนูตระกูลหานที่ปกป้องพระสนมหวงกุ้ยเฟยอย่างสุดจิตสุดใจ กลับถูกมีดแทงแทนนางโชคดีที่คุณหนูตระกูลหานโชคดีมาก ไม่ได้โดนทําร้ายจุดสําคัญเมื่อได้ยินข่าวนี้ ไป๋หลิงที่กําลังมาพร้อมกับลู่ซิงหุยก็ลุกขึ้นยืนทันที ขมวดคิ้วและมองไปข้างนอกและลู่ซิงหุยก็ตระหนักได้ในทันทีว่านี่เป็นฝีมือของไป๋หลิงจริงๆ นางต้องการแก้แค้นตําหนักชิงอวิ๋นเพื่อตัวเองจริงๆ คิดถึงตรงนี้ ลู่ซิงก็สั่งให้อิงหงออกไป แล้วดึงไป๋หลิงมาอีกครั้ง“พี่หญิงไป๋หลิง” ลู่ซิงหุยลองหยั่งเชิงอย่างเงียบๆ “จะมีใครพบท่านไหม?”ไป๋หลิงกลับตกใจกับคําถามอย่างกะทันหันขององค์หญิงหก มองนางอย่างประหลาดใจ จากนั้นเพียงแค่ยิ้มแล้วย่อตัวลงข้างองค์หญิงหก “องค์หญิงวางใจเถิด ไม่มีใครสืบสาวราวเรื่องได้หรอกเพคะ”พระสนมเต๋อเฟยเคยทิ้งคนกลุ่มหนึ่งไว้เบื้องหลัง ล้วนซ่อนอยู่ในวังหลังแห่งนี้ พวกเจาล้วนไม่มีพ่อแม่ไม่มีอะไรต
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0624
พอเห็นฉยงหัว รัชทายาทก็รีบก้าวขึ้นไปและถามว่า “แม่นางฉยงหัว ซีเยว่เป็นอย่างไรบ้าง?”เมื่อรู้ว่าซ่งชิงเหยียนเคารพและให้ความสําคัญกับฉยงหัว แม้จะรีบร้อน องค์รัชทายาทก็ยังเกรงใจนางมาก[ท่านแม่ ท่านแม่ ท่านแม่ ข้าบอกแล้วว่าพี่ฉงหัวเก่งที่สุด!][พี่ฉยงหัวได้ถอนพิษของพี่หญิงตระกูลหานแล้ว แม้แต่บาดแผลก็รักษาเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้พี่หญิงตระกูลหานพ้นขีดอันตรายแล้ว][แค่รอตื่นมาก็พอ]ซ่งชิงเหยียนและฮ่องเต้ต้าฉู่ได้ยินความในใจของลู่ซิงหว่าน ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกแต่องค์รัชทายาทกลับไม่ได้ยิน ยังคงมองฉยงหัวด้วยสายตาร้อนแรง รอคอยคําตอบของนาง“ทูลองค์รัชทายาทเพคะ” ฉยงหัวกอดลู่ซิงหว่านแล้วย่อตัวลงเล็กน้อย “แม่นางหานสบายดี ใช้เวลาเพียงหนึ่งก้านธูปก็ตื่นแล้วเพคะ”ซ่งชิงเหยียนก็รีบเข้าไปรับลู่ซิงหว่าน “ฉยงหัว ลําบากเจ้าแล้ว”“พระสนมหวงกุ้ยเฟยเกรงใจแล้ว เป็นหน้าที่ของบ่าวเพคะ” พระสนมหวงกุ้ยเฟยปฏิบัติต่อนางอย่างดีเช่นนี้ นางย่อมต้องตอบแทนอย่างสุดความสามารถเดิมทีฮ่องเต้ต้าฉู่กําลังพูดคุยกับองค์รัชทายาทอยู่ในห้องเรียน และอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ ดังนั้นเมื่อได้ยินเรื่องนี้ พ่อลูกสองคนจึงมา
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0623
เมื่อรู้สึกถึงความโกรธของฝ่าบาท เมิ่งเฉวียนเต๋อรีบรับคําและหันหลังจากไปส่วนเสิ่นหนิงก็หลบไปหลบมา สุดท้ายก็หนีไม่พ้นความโกรธของฮ่องเต้ต้าฉู่ “ในเมื่อฮองเฮาอยู่ ก็ไม่จําเป็นต้องให้ข้าพูดมาก ในวังหลังเกิดเรื่องวุ่นวายแบบนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า เจ้าเป็นฮองเฮา ควรทบทวนตัวเองให้ดี”เสิ่นหนิงรู้สึกหมดคําพูดเรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับตน ใครใช้ให้นังซ่งชิงเหยียนนี่ล่วงเกินคนอื่นไปทั่ว ทําไมไม่เห็นมีใครมาลอบสังหารคนอื่นเลย!แต่ใบหน้านางกลับทําได้เพียงคุกเข่าลงไปอย่างนอบน้อม “ฝ่าบาทตรัสถูกต้องแล้วเพคะ หม่อมฉันคิดอยู่ว่า ถ้านางกํานัลคนนี้ไม่ใช่คนของวังหลวง ก็แสดงว่าแต่ละตําหนักย่อมมีคนอื่นปะปนเข้ามา”“หม่อมฉันคิดว่าควรตรวจสอบคนรับใช้ทั้งหมดในวังหลัง” พูดถึงตรงนี้เสิ่นหนิงก็หยุดชะงัก “แค่ยุ่งยากนิดหน่อย”ฮ่องเต้ต้าฉู่กลับเห็นด้วยกับความคิดเห็นของนางอย่างหาได้ยาก “ไปตรวจสอบตอนนี้เลย มีคนตายแล้ว ยังจะพูดว่ายุ่งยากหรือไม่ยุ่งยากอีก”“พระมเหสี” ระหว่างทางที่ออกจากตําหนักชิงอวิ๋น เยว่หรานก็เผยความไม่พอใจต่อฮ่องเต้ “พระมเหสีเหตุใดต้องทนเช่นนี้ด้วยเพคะ”เสิ่นหนิงกลับถอนหายใจยาวช่างเถอะ อดทนอีกไม่กี่เ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0622
ถึงอย่างไรก็เป็นพระชายาของพี่ชายองค์รัชทายาทที่ยังไม่ได้แต่งงานอีกทั้งหานซีเยว่ดีต่อนางมากจริงๆ การเข้าวังครั้งนี้ ยังนําของเล่นพื้นบ้านมาให้นางไม่น้อยเลย[คนดีๆแบบนี้ต้องไม่ตายแน่]คิดถึงตรงนี้ ลู่ซิงหว่านถึงกับขอบตาแดงก่ำ[ในนิยาย หานซีเยว่ตายเพื่อพี่รัชทายาท คงเป็นไปไม่ได้ที่เรื่องจะมีตัวแปรมากมายขนาดนี้ แต่โชคชะตาของพี่หญิงตระกูลหานยังคงไม่เปลี่ยนแปลง!][พี่ฉยงหัวต้องรักษาได้แน่ๆ ]ซ่งชิงเหยียนจึงหันไปมองลู่ซิงหว่านที่ดวงตาแดงก่ำ กอดนางไว้ในอ้อมแขนและตบนางเบาๆ “หวานหว่านไม่ต้องกังวล พี่หญิงหานของเจ้าเป็นคนดีขนาดนี้ จะต้องไม่เป็นอะไรแน่นอน”“ฝ่าบาทเสด็จ องค์รัชทายาทเสด็จ” ในขณะที่สองแม่ลูกกําลังเสียใจเพราะหานซีเยว่ เสียงของเมิ่งเฉวียนเต๋อก็ดังขึ้นจากข้างนอก“พระมเหสีเสด็จ” ทันทีที่เมิ่งเฉวียนเต๋อพูดจบ ก็มีเสียงของขันทีน้อยที่อยู่ข้างๆ ดังขึ้นซ่งชิงเหยียนปล่อยลู่ซิงหว่านแล้วจูบนาง “หวานหว่านอยู่ดีๆ นะ แม่จะไปพบเสด็จพ่อดีไหม”ลู่ซิงหว่านพยักหน้าอย่างหนักแน่น แต่ไม่สนใจซ่งชิงเหยียนอีก เพียงมองไปทางหานซีเยว่เมื่อซ่งชิงเหยียนปรากฏตัวที่นอกประตู ทุกคนต่างก็ตกตะลึงแต่โชคร้า
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0621
“พี่ไป๋หลิง ตอนนี้เสด็จพี่ไม่อยู่แล้ว คนทั้งวังต่างก็รังแกข้า วันนั้นข้าถูกไอ้เด็กเหลือขอลู่ซิงหว่านรังแกอีกแล้ว” พูดจบประโยค องค์หญิงหกก็ร้องไห้ออกมาอีกครั้งความไม่พอใจในใจของไป๋หลิงเมื่อสักครู่ถูกลู่ซิงหุยแก้ไขทันทีใช่แล้ว ตอนนี้พระสนมหวงกุ้ยเฟยไม่อยู่แล้ว องค์ชายสามก็ถูกกักบริเวณแล้ว คนที่องค์หญิงหกสามารถพึ่งพาได้มีเพียงตนเองเท่านั้นเมื่อคิดถึงตรงนี้ ไป๋หลิงก็ตบหลังองค์หญิงหกเบาๆ “องค์หญิงวางใจเถิด สิ่งใดที่ทําให้องค์หญิงไม่สบายใจ ล้วนต้องได้รับผลกรรม”ในทิศทางที่ลู่ซิงหุยมองไม่เห็น ดวงตาของไป๋หลิงเต็มไปด้วยความเกลียดชังแม้แต่อิงหงก็ไม่กล้าสบตานางโดยตรง ก้มหน้าลงสิ่งที่ไป๋หลิงพูดในครั้งนี้ถูกต้อง ซ่งชิงเหยียนได้รับ"กรรมตามสนอง" อย่างที่นางพูดอย่างรวดเร็วเมื่อหานซีเยว่ออกจากวัง ซ่งชิงเหยียนก็ไปส่งนางที่ด้านนอก ซ่งชิงเหยียนก็ถูกลอบสังหารที่ถนนนอกตำหนักชิงอวิ๋นได้ยินมาว่าได้รับบาดเจ็บสาหัสมากส่วนนางกํานัลที่ลอบสังหารคนนั้น หลังจากลอบสังหารสําเร็จแล้ว ก็ปาดคอตายอยู่บนถนนทันทีข่าวนี้แพร่สะพัดไปทั่ววังหลังอย่างรวดเร็วในเวลานี้ไป๋หลิงกําลังอยู่กับลู่ซิงหุย เมื่อลู่ซิงหุ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0620
ในขณะที่ซ่งชิงเหยียนกําลังยุ่งอยู่กับการพูดคุยกับหานซีเยว่ลู่ซิงหุยที่ไม่ได้รับความเป็นธรรมมาหลายวันในที่สุดก็ได้พบกับไป๋หลิงทันทีที่ไป๋หลิงเข้าไปในห้องด้านใน ลู่ซิงหุยก็ขว้างถ้วยน้ำชาที่อยู่ข้างหน้าเขาไปที่เท้าของนางด้วยความโกรธ "เจ้ายังรู้ว่าจะมา!"“ตอนนี้เจ้าได้รับความโปรดปรานจากหญิงชั่วคนนั้นของฮองเฮาใช่หรือไม่? ลืมเสด็จแม่ของข้าไปจนสิ้นแล้ว!”ลู่ซิงหุยตอนนี้อาศัยอยู่ในตําหนักจิ่นซิ่ว ย่อมรู้ว่าบ่าวไพร่ของตําหนักจิ่นซิ่วเคารพไป๋หลิงเพียงใด และรู้ว่าตอนนี้ในใจของฮองเฮาพึ่งพาไป๋หลิงเป็นอย่างมากนอกจากนี้ไป๋หลิงไม่ได้ปรากฏตัวในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ดังนั้นนางจึงสงสัยส่วนอิงหงที่ยืนอยู่ข้างหลังลู่ซิงหุย รีบก้าวเข้าไปปิดปากนางอย่างรวดเร็ว “องค์หญิง!”จากนั้นก็ปล่อยมือ “องค์หญิงระวังคําพูด ตอนนี้พวกเราอาศัยอยู่ในตําหนักจิ่นซิ่ว ทุกเรื่องต้องระมัดระวัง”“ฮึ” ลู่ซิงหุยส่งเสียงหึในลําคออย่างเย็นชา แล้วหันไปมองไป๋หลิงที่อยู่ตรงหน้า “เจ้าช่างเป็นคนที่รู้จักหลบๆ ซ่อนๆ เสียจริง เมื่อก่อนต้องมาที่ตำหนักของข้าทุกวัน”“ตั้งแต่พี่สามถูกเสด็จพ่อกักบริเวณอยู่ในตําหนักฉางชิว เจ้าก็ไม่ปราก
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0619
คิดในใจ ลู่ซิงหว่านจึงใช้ทั้งมือและเท้าเดินกลับไปหาหานซีเยว่อีกครั้ง แล้วประคองโต๊ะเล็กให้ลุกขึ้นตอนนี้หานซีเยว่เปิดกล่องนั้นแล้ว เป็นกําไลหยกที่โปร่งใสซ่งชิงเหยียนถึงยิ้มแล้วพูดต่อ “ไม่ถือว่าเป็นกําไลที่ดีอะไรหรอก แต่เป็นของฮองเฮาองค์ก่อนทิ้งเอาไว้”ลู่ซิงหว่านเห็นได้อย่างชัดเจนว่ามือของหานซีเยว่ที่ถือกําไลนั้นถึงกับสั่นนางวางกําไลนั้นกลับไปอย่างรวดเร็ว แล้วผลักไปตรงหน้าซ่งชิงเหยียน “พระสนมหวงกุ้ยเฟยเพคะ หม่อมฉันไม่กล้ารับไว้จริงๆ”ซ่งชิงเหยียนกลับยิ้มพลางยืนขึ้น หยิบกําไลหยกนั้นไว้ในมือ เดินไปตรงหน้าหานซีเยว่ แล้วสวมแทนนาง “การแต่งงานของเจ้ากับองค์รัชทายาท พวกข้าพอใจมาก ฮองเฮาองค์ก่อนก็ต้องพอใจมากเช่นกัน”ตอนนี้เมื่อซ่งชิงเหยียนพูดถึงซ่งชิงหย่าอีกครั้ง นางก็รู้สึกสงบมากขึ้นกว่าเดิม“กําไลวงนี้เป็นของฮองเฮาองค์ก่อนทิ้งเอาไว้ บอกว่าจะมอบให้ว่าที่ลูกสะใภ้ “น่าเสียดายที่นางเองไม่มีโอกาสได้มอบมันให้กับเจ้าด้วยตัวเอง ดังนั้นจึงต้องให้น้องสาวอย่างข้าทําแทน”“เดิมทีจะมอบให้เจ้าในพิธีปักปิ่นของเจ้า แต่วันที่เจ้าเข้าพิธีปักปิ่นนั้น ข้าเกรงว่าจะมีธุระไม่สามารถไปถึงที่นั่นได้ ดังนั้นจึ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0618
หลังจากได้ยินคําพูดของซ่งชิงเหยียน ฉยงหัวก็เหม่อลอยไปชั่วขณะ“จะได้หรือ?” คําพูดของฉยงหัวแฝงความหมายหยั่งเชิงอยู่บ้าง นางย่อมยินยอมไปหลายวันมานี้นางก็คิดได้แล้ว ดีชั่วตอนนี้ตนเองสูญเสียพลังจิตวิญญาณไปแล้ว แทนที่จะมัวยึดติดกับการตามหาหวานหว่าน สู้สงบจิตสงบใจ เสพสุขกับชีวิตในตอนนี้จะดีกว่าบางทีหลังจากที่อาจารย์ของหวานหว่านออกจากการเก็บตัวแล้ว เห็นว่าตัวเองก็ไม่อยู่แล้ว ย่อมมาช่วยเองอยู่แล้ว“แน่นอน ข้าจะไปถามความหมายของฝ่าบาทเดี๋ยวนี้”“คิดว่าฝ่าบาทคงไม่ปฏิเสธแน่ ฝีมือการรักษาของแม่นางฉยงหัวยอดเยี่ยมมาก หากได้แม่นางฉยงหัวมาอยู่เคียงบ่าเคียงไหล่ด้วย นั่นคงจะดีไม่น้อย”แน่นอนว่านี่เป็นเพียงข้ออ้างของซ่งชิงเหยียนเท่านั้น ที่นางอยากพาฉยงหัวออกไปก็เพราะหวานหว่านหวานหว่านชอบพี่ฉยงหัวขนาดนี้ ย่อมต้องอยากอยู่กับนางตลอดไปอยู่แล้วจิ่นซินและจิ่นอวี้เก็บข้าวของเกือบทั้งคืน พวกนางเอาเข้าไป ซ่งชิงเหยียนเอาออกมา แบบนี้ไปๆ มาๆ สุดท้ายก็ทิ้งกล่องใหญ่สองใบไว้ซ่งชิงเหยียนประนีประนอมแล้วนางพยายามอย่างเต็มที่แล้วก็ให้คนขับรถม้าของฝ่าบาทเหนื่อยหน่อยละกัน!ก่อนออกเดินทาง นางยังมีเรื่องสําคั
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0617
ต้องบอกว่าของข้างนอกอร่อยกว่าของในวังจริงๆในนิทานล้วนบอกว่าชีวิตของพระสนมหวงกุ้ยเฟยในวังนั้นงดงามและสบายแค่ไหน แต่ลู่ซิงหว่านกลับรู้สึกว่า ไม่ได้สบายอยู่ข้างนอก[ถ้าได้ใช้ชีวิตอยู่ข้างนอกก็คงดีไม่น้อย ยังไงก็มีเงิน อยากซื้ออะไรก็ซื้อเลย][อยากกินอะไรก็ซื้อได้เลย สามารถกินอาหารที่พ่อครัวทําได้มากมาย พ่อครัวทำขนมในวังเหล่านี้ ข้ากินจนเบื่อแล้ว][เสด็จย่ากินมาตั้งหลายปี ยังกินไม่เบื่ออีกหรือ?]ซ่งชิงเหยียนบ่นในใจว่า เบื่อสิ แน่นอนว่านางกินจนเบื่อแล้ว ขนมที่องค์หญิงใหญ่นํามาจากหอฝูหม่านครั้งที่แล้ว ไทเฮาพูดตรงๆ เลยว่าอร่อยตอนนี้ซิงรั่วเกือบจะส่งคนมาส่งที่วังทุกสองวันก็ถือว่ามีใจแล้วจริงๆ เมื่อซ่งชิงเหยียนกําลังยุ่งอยู่ ฉยงหัวก็มาหานางมองท่าทางของจิ่นซินและจิ่นอวี้ที่กําลังยุ่งอยู่ อดไม่ได้ที่จะตกตะลึง"พระสนมหวงกุ้ยเฟยนี่คือ..."คําพูดที่เหลือฉยงหัวไม่กล้าพูดออกมา ถูกโจรปล้นหรือ?“พี่ฉยงหัว!” ลู่ซิงหว่านพูดพลางพลิกตัวลงจากเตียง แล้ววิ่งไปหาฉยงหัวซ่งชิงเหยียนมองท่าทางคล่องแคล่วของลู่ซิงหว่านแล้วก็ตกตะลึงนางรู้ว่าหวานหว่านชอบพี่สาวฉยงหัวคนนี้มาก แต่เตียงนุ่มที่สูงขนาดนี้ น
