จีบก่อนได้เปรียบ

“ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะพี่ธีร์” พิพิมรีบปฎิเสธด้วยความเกรงใจไม่คิดว่าธีร์จะอาสาไปส่งจริงๆ เธอลำบากใจอยู่ไม่น้อย

“ให้พี่ไปส่งนะครับ พี่รอจนเลิกงานเลยนะครับน้องพิม” ธีร์ส่งแววตาหมาน้อยบวกกับความหล่อเว้าวอนคนตัวเล็กตรงหน้า

พิพิมหันไปหาเจ้านายคนสวยเป็นเชิงขออนุญาตอย่างไรเสียเขาก็เป็นเพื่อนพี่ดาด้า ดาด้าพยักหน้าให้กับลูกน้องแม้ว่าในใจของเธอจะรู้สึกหน่วงอยู่ไม่น้อยแต่เธอจะทำอะไรได้

“งั้นหนูกลับก่อนนะคะพี่ดาด้า” ถึงเธอจะรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างแต่ว่าพี่ธีร์หล่อจนใจเจ็บแบบนี้ใครจะปฏิเสธลง

“จ้ะ”

สายตาคมที่มองเหตุการณ์อยู่จากด้านบนเมื่อเห็นคนตัวเล็กออกไปกับเพื่อนของเขา ก็เข้าใจว่าที่พยายามทำตัวจุ้นจ้านจริงๆ แล้วคงคิดจะจับผู้ชาย ผู้หญิงก็เหมือนๆ กันหมดสนใจแค่เงินใครรวยก็อยากจะจับ

รถสปอร์ตหรูสีดำสองประตูขับมาจอดที่ประตูทางเข้าหน้าร้าน ธีร์ก้าวออกจากประตูคนขับมาเปิดประตูรถให้คนตัวเล็ก

พิพิมก้าวขาขึ้นรถหรูฝั่งคนนั่งอย่างขวยเขินนี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้มีโอกาสนั่งรถหรูขนาดนี้เบาะหนังมันขลับด้านในหรูหราหมาเห่าแถมเจ้าของรถก็ยังหล่อบาดใจนี่สินะเรียกว่าวาสนา

ด้วยความเกร็งพิพิมไม่กล้าทิ้งน้ำหนักตัวลงลนเบาะเต็มตัวธีร์เห็นท่าทางของเธอก็ลอบขำด้วยความเอ็นดูคนตัวเล็กด้วยกลัวเธอจะเขินกว่าเดิม

“พี่ใส่เข็มขัดให้นะคะ”

ธีร์เอี้ยวตัวมาใกล้เธอจนได้กลิ่นหอมอ่อนๆ จากตัวเธอใบหน้าเกือบจะชนกันพิพิมหลับตาปี๋ ธีร์มองเธออยู่ชั่วครู่เขาเกือบจะอดใจไม่ไหวแต่ไม่อยากเร่งเร้าจนเสียเรื่อง

“นั่งสบายไหมคะ”

เข็มขัดสีแดงฝั่งคนนั่งถูกล๊อคอย่างเรียบร้อยเขาหักห้ามใจผละตัวออกจากเธออย่างเป็นธรรมชาติ เสียงหัวใจของพิพิมเต้นไม่เป็นจังหวะเธอรู้สึกดีที่เขาไม่ใช่คนฉวยโอกาสแต่ถึงจะฉวยโอกาสตอนนี้เธอคงจะยอมให้คนหล่อๆ อย่างเขาหอมสักฟอด

“น้องพิพิม อายุเท่าไหร่หรอ”

“20 ค่ะพี่ธีร์ พี่ธีร์ล่ะคะ”

“33 ครับ ดูแก่ไปเลยเนอะ”

“แก่ตรงไหนกันคะ พี่ธีร์หล่อมากไม่แก่เลยสักนิด”

“น้องพิมโสดอยู่จริงๆ เหรอครับ น่ารักแบบนี้ไม่น่าโสดนะ”

“จริงๆ แล้วพิมเพิ่งเลิกกับแฟนมาค่ะพี่ธีร์ ไม่กี่วันนี้เอง”

หลังจากได้ยืนยันสถานะของสาวน้อยรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนหน้าของธีร์สัญชาตญาณบอกกับเขาว่าไม่ควรรอช้า เพราะด้วยความน่ารักสดใสที่ขนาดเขายังสะดุดตาอาจจะถูกแย่งไปตอนไหนก็ได้ถ้าไม่รีบชิงจีบก่อน

“ถ้าเรายังไม่มีแฟนพี่ขอจีบเราได้ไหม พี่ไม่อยากอ้อมค้อมให้เสียเวลา”

พิพิมก้มหน้าต่ำพยายามทำสีหน้านิ่งไม่ให้มีพิรุจกับสิ่งที่ได้ยินเธอแทบจะกรี้ดออกมาดังๆ ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ถึงจะอยากตอบแต่ถ้าตอบรับแต่ก็ไม่อยากดูง่ายขนาดนั้น

“หรือว่าน้องพิมมีคนคุยๆ อยู่รึเปล่าครับ?”

“ไม่มีค่ะพี่ธีร์พิมว่าเราคุยๆ กันไปก่อนดีไหมคะเพื่อพี่ธีร์ไม่ชอบพิมพี่ธีร์จะได้ไม่เสียเวลาด้วย”

ถึงเธอจะชอบธีร์แต่เธอต้องวางตัวให้เหมาะสมเพราะเขาดันเป็นเพื่อนเจ้านายและก็ไม่อยากจะเสียงานนี้ไปเพื่อมีอะไรผิดพลาดขึ้นมาเพราะที่ผ่านๆ มาไม่เคยจบสวยสักคน

ธีร์พอใจกับคำตอบของคนตัวเล็กตรงหน้า เพราะนอกจากจะสวยแล้วเธอยังฉลาดตอบด้วย ไม่ได้ตอบตกลง แต่ไม่ปฎิเสธ เป็นผู้หญิงที่โคตรมีเสน่ห์เทียบไม่ได้เลยกับผู้หญิงที่ผ่านๆ มา ที่แทบจะจับเขาให้ได้ในทันที

“วันอาทิตย์หน้าไปไหนไหมครับ เราไปหาอะไรทานกันไหม”

“เสียดายจังเลยค่ะ พิมมีเรียนทุกวันอาทิตย์น่ะค่ะพี่ธีร์”

“งั้นพิมหยุดวันไหน พี่พาไปหาอะไรอร่อยๆ กินดีไหมครับ”

“ได้เลยค่ะพี่ธีร์ ขอบคุณนะคะ”

ทั้งสองคนใช้เวลาพูดคุยกันอย่างถูกคอ บทสนทนาดำเนินไปอย่างลื่นไหลบรรยากาศบนรถหรูไม่อึดอัดอย่างที่พิพิมกังวลก่อนขึ้นรถ

“จอดตรงนี้ก็ได้ค่ะพี่ธีร์ เดี๋ยวพิมเดินเข้าบ้านเองซอยด้านในมันแคบน่ะค่ะ”

“ให้พี่เดินไปส่งหน้าบ้านไหม”

“ไม่เป็นไรค่ะ เดินไปอีกนิดเดียวเองพิมขอตัวเข้าบ้านก่อนนะคะ ขอบคุณนะคะที่มาส่ง”

“งั้นอย่าลืมตอบไลน์พี่นะคะ ไว้เจอกันค่ะ”

“ค่ะ พี่ธีร์”

หลังจากมองคนตัวเล็กเข้าบ้านไปแล้ว รถหรูก็ขับออกไปอย่างอารมณ์ดีถ้าไม่ติดว่าวันนี้ต้องกลับไปหาเพื่อนคืนนี้เขาคงจะได้ทำตามใจอยากได้สานต่อแบบใกล้ชิดแล้วแน่ๆ

“หนูกลับมาแล้วจ้ะแม่”

สภาพบ้านถูกรื้อค้นกระจัดกระจายข้าวของส่วนใหญ่ถูกทำลายจนแทบไม่เหลือชิ้นดี ของในตู้ทุกบานถูกรื้อออกมากองที่พื้นพิพิมกวาดตามองจนไปเห็นปลายเท้าในครัว

เธอยืนนิ่งอึ้งกับภาพตรงหน้ามือไม้เริ่มสั่นด้วยความกลัวก่อนจะดึงสติตัวเองกลับมา ฝ่าเท้าเรียวแทบก้าวขาไม่ออกในใจภาวนาให้อย่าเกิดอะไรขึ้นเลย

“แม่!!!”

ฮึก!

“ใครก็ได้ช่วยด้วยค่ะ ฮือออ”