ตอนที่54.“ทำอะไรของเธอพัชดา...”“ก็คุณทำอะไรล่ะ นี่เอามันมากกในบ้านของเราเลยเหรอ มันจะไม่มากไปหน่อยหรือคะพี่เสือ”“บ้านของฉันคนเดียวต่างหากไม่ใช่บ้านของเธอ” กรกฏตะคอกอย่างหัวเสียมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างเบื่อหน่ายและระอาในความขี้หึงเจ้าอารมณ์ของพัชดา ช่างไม่ดูสารรูปตัวเองเล้ย... กรกฏหมิ่นแคลนหญิงสาวในใจ“อ๋อ.. เดี๋ยวนี้บ้านของคุณคนเดียวเหรอ ก็ไหนคุณบอกว่าบ้านหลังนี้จะเป็นของเรา รวมทั้งเรือนหอนั่นด้วย ฉันจ่ายเงินไปเยอะนะกว่าบ้านจะเป็นหลัง”“เธอคิดว่าเงินแค่กระจ้อยร่อยของเธอมันจะสร้างบ้านได้เป็นหลังหรือพัชดา...”สรรพนามเรียกขานนั้นเปลี่ยนไป ความห่างเหินในน้ำเสียงก็มีมากจนพัชดาใจหาย ที่เขาหายหน้าไปเป็นเดือนๆ โดยอ้างว่าจะมีคณะประเมินมาตรวจสอบการทำงานของสำนักงานและต้องไปประชุมสัมนาเกี่ยวกับการประเมินอะไรนั่นที่ต่างจังหวัดเป็นสิบๆ วัน โดยให้เธอโอนเงินค่าเดินทางไปให้ เพราะว่าเขาเอาเงินไปต่อเติมเรือนหอจนหมดและยุ่งมากไม่มีเวลาไปเบิกเงินที่ธนาคาร และเรื่องบัตรเอทีเอ็มโดนยึด แต่จริงๆ แล้วกรกฎกำลังคั่วแม่สาวรุ่นลูกหุ่นสะบึมนั่นอยู่ใช่ไหม“อย่าพูดแบบนี้นะพี่เสือ เงินที่พี่ยืมไปไม่รวมกับที่ดาให้ใช้น่
ตอนที่55.พัชดากรีดร้องออกมาจนแม่บ้านที่ทำงานด้วยกันหันมามองอย่างเอือมระอา พัชดาไม่เคยทำตัวยอมรับกับสิ่งที่เป็นและยังคงคิดว่าตัวเองเหนือคนอื่นๆ ทั้งๆ ที่ตอนนี้สถานะก็เป็นแม่บ้านทำความสะอาดเหมือนกัน“นี่ทำงานบ้างนะเธออย่ามัวกินแรงพวกฉัน” แม่บ้านชาวกัมพูชาพูดด้วยภาษไทยแปร่งๆ แต่มันก็ทำให้พัชดาเลือดขึ้นหน้า“แกอย่ามายุ่งกับฉัน นังเขมรถ่อย ฉันเมีย ผอ.สำนักงาน... นะ แกมันก็แค่แม่บ้านเขมรทำงานไปวันๆ”“โอ๊ย.. นังเมีย ผอ. เอ๊ย ตอนนี้ไม่ใช่แล้วเว้ย ตอนนี้มึงน่ะยิ่งกว่ากะหรี่ ทำความสะอาดแล้วยังต้องไปรับแขก ส่วนพวกฉันน่ะแค่ทำความสะอาดอย่างเดียวเสร็จก็กลับบ้าน ส่วนผัว ผอ. ที่มึงพูดถึงน่ะ มันโดนเผานั่งยางไปตั้งหลายวันแล้วเว้ย... พวกเราตบสั่งสอนอีนี่หน่อยสิ แหม ยิ่งใหญ่เหลือเกิน!”ว่าแล้วพนักงานทำความสะอาดอีกสองคนก็เดินรี่เข้ามาตบพัชดาผลัวะๆ อย่างทันท่วงทีเหมือนรอคอยเวลานี้มานานแล้ว ผู้หญิงอวดดีที่ไม่รู้จักเจียมตัวอย่างนี้มันต้องโดนตบสั่งสอนเสียบ้าง ร่างผอมบางของพัชดานอนเลือดกบปากอยู่กับพื้นแข็งๆ ท่ามกลางสายตาแสนสะใจของแม่บ้าน นังเขมรถ่อย.. ที่พัชดาดูถูกเหยียดหยาม“ถึงกูจะเป็นเขมร แต่ก็ไม่เคยแย่งผั
ตอนที่56.เฌอปรางนอนน้ำตาซึมด้วยความหวั่นไหว.. เธอกำลังตั้งครรภ์ได้สามสัปดาห์แล้ว... และเธอจะทำอย่างไรต่อไปดีล่ะ นิโคลัสจะรู้เรื่องนี้ไม่ได้ แล้วถ้าหากเขารู้เขาจะว่าอย่างไรนะ จะขับไล่เธอออกไปจากชีวิตหรือเปล่า หรือจะไล่ให้เธอไปทำแท้งไหม หรือหากว่าเขารู้แล้วเขาจะยอมรับลูกของเธอไหม แล้วเธอกับลูกจะอยู่ในฐานะอะไรในชีวิตเขา... คำถามมากมายเกิดขึ้นในหัวของเธอราวดอกเห็ดเสียงฝีเท้าเบาๆ ของเขาดังขึ้นเฌอปรางรีบเช็ดน้ำตาทันทีแล้วทำทีเป็นหลับ แต่ความเคลื่อนไหวยวบยาบของที่นอนนุ่มทำให้เธอเกร็งไปหมด นิโคลัสจะรู้ตอนนี้ไม่ได้รออีกหน่อยให้เธอพร้อมและทำใจได้เธอจะบอกเขาด้วยตัวเอง หากหมอทำตามคำขอร้องของเธอเขาจะยังไม่รู้ในตอนนี้...“เป็นอะไรหือ คนเก่ง”เสียงทุ้มนุ่มหูดังใกล้ๆ พร้อมกับจมูกโด่งกดลงมาบนแก้มรุมๆ ของเธอแผ่วเบาอ่อนโยนทำให้ใจน้อยๆ ของเธอหวั่นไหวตื้นตันจนน้ำตาเกือบไหลริน“เปล่าค่ะ ปรางแค่เพลียอาจจะเพราะช่วยคุณทำงานมั้งคะ”“แต่ตัวปรางรุมๆ นะ เดี๋ยวฉันเช็ดตัวให้ก็แล้วกัน” นิโคลัสบอกอย่างเป็นห่วงจากจริง ใจแกร่งของเขาไหววูบเมื่อเห็นใบหน้าซีดเซียวของเฌอปราง ทำไมนะเขาถึงได้รู้สึกห่วงใยเธอรุนแรงเช่นนี้...
ตอนที่57.เอ๊ะ เมีย หรือ... เขาคิดว่าเธอเป็นเมียของเขาหรือไร... ชายหนุ่มตกใจกับความคิดของตัวเองจึงรีบลุกขึ้นอย่างสับสนทั้งรู้สึกไหวหวั่นในใจ เฌอปรางเข้ามามีอิทธิพลเหนือจิตใจของเขามาก นิโคลัสอดยอมรับกับตัวเองไม่ได้ซึ่งมันทำให้เขาไม่ชอบใจเลย...“โอเค ฉันไม่แย่งก็ได้ เด็กขี้หวง”“ขี้หวงแล้วทำไม พี่นิคกี้อย่ามาแย่งเชียวไม่อย่างนั้นเจอดีแน่”เธอขู่ฟู่จนเขาหัวเราะเสียงดังอย่างอดไม่ได้ เขาชักอยากเจอดีเสียแล้วสิแต่ดวงตาวาวๆ ของเธอทำให้เขานึกขยาดอยู่เหมือนกัน จึงลุกขึ้นแล้วร้องเสียงดังสั่งให้แม่บ้านซื้อของอย่างเดียวกับเฌอปรางมาให้โดยด่วน...เฌอปรางค้อนคนตัวโตอย่างหมั่นไส้ที่เขาทำเหมือนประชดตนจึงหยิบมะม่วงเปรี้ยวๆ จิ้มพริกเกลือเข้าปากเคี้ยวอย่างระงับอารมณ์ที่เริ่มฉุนเฉียว เธอไม่อยากเป็นคนเจ้าอารมณ์เดี๋ยวลูกของเธอจะติดนิสัยไม่ดีเหมือนพ่อของเขา คิดในใจขณะเคี้ยวผลไม้แทบทุกอย่างตรงหน้าอย่างเอร็ดอร่อยโดยไม่สนใจเขา นิโคลัสรู้สึกสงสัยกับอาการของเธอ แต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไรมากเพราะตอนนี้เขามีธุระสำคัญต้องทำ...“เย็นนี้ไปเยี่ยมพิมพ์อักษรกับฉันรึเปล่า” คำถามของเขาทำให้เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างแปลกใจและรู้สึก
ตอนที่58.เฌอปรางเห็นใจพิมพ์อักษรก็จริง แต่เธอไม่ได้มีอำนาจสั่งการนิโคลัสได้ สิ่งที่พิมพ์อักษรจะขอนั้นมันเกินกำลังของเธอจริงๆ“แต่พี่นิคกี้ต้องฟังปรางบ้าง นะน้องปราง ช่วยพูดกับพี่นิคกี้หน่อยเห็นแก่พี่เถอะ”“ปราง... จะพูดให้ค่ะ แต่ไม่รับปากนะคะว่าจะสำเร็จไหม”“ถึงพี่เชนจะร้ายกาจแต่พี่ก็รักเขา และในวาระสุดท้ายของชีวิตพี่ก็อยากเห็นหน้าเขาก่อนตาย”พิมพ์อักษรบอกอย่างสิ้นหวัง น้ำเสียงเต็มไปด้วยความร้าวราน ที่จะไม่ได้เห็นหน้าคนรักก่อนที่เธอจะจากโลกนี้ไป เฌอปรางมองใบหน้าเซียวๆ ของพิมพ์อักษรอย่างเห็นใจและคิดว่านิโคลัสช่างร้ายกาจกับราเชนทร์เหลือเกิน ที่ทำให้เขาถึงกับล้มละลายสิ้นเนื้อประดาตัวแบบนี้“ไม่หรอกค่ะพี่ลูกศร แค่ผ่าตัดก็หายแล้ว”“ไม่มีทางแม้แต่จะผ่าตัดร่างกายพี่อ่อนแอเกินไป โรคประจำตัวหลายอย่างทั้งภูมิแพ้ เกล็ดเลือดแข็งตัวช้า พี่เพิ่งผ่าตัดโรคหัวใจเมื่อห้าปีก่อนและร่างกายก็แบกรับโรคหลายโรคไว้”“แต่หมอบอกว่าพี่มีโอกาสหายไม่ใช่หรือคะ” เฌอปรางพยายามพูดให้กำลังใจ“จ้ะ แต่พี่ไม่รู้ว่าจะมีชีวิตอยู่เพื่ออะไร”“คุณแม่ของพี่อย่างไรคะ คนอื่นๆ อีก”“มันไม่สำคัญหรอกปราง ไม่ว่าช้าหรือเร็วจะผ่าตัดหรื
ตอนที่59.เสียงตวาดกร้าวแบบนี้ลำดวนรู้ดีว่าเธอควรจะพาร่างอ้วนๆ ของตนออกไปจากห้องนี้โดยเร็ว...จักรยืนตัวลีบอยู่ตรงหน้าเจ้านายที่กำลังอยู่ในอารมณ์ไม่ปรกตินัก ช่วงนี้นิโคลัสอารมณ์แปรปรวนง่ายซ้ำยังขี้โมโหจนเสียจนใครๆ ก็เริ่มจะเข้าหน้าไม่ติด มีเพียงคนเดียวที่เข้าหาและพูดคุยด้วยได้นานๆ ก็คือเฌอปราง ซึ่งเขาสังเกตว่าเจ้านายดูจะเป็นคนเชื่องราวกับแมวนอนหวดเมื่ออยู่กับเฌอปราง ซ้ำเขายังแอบเห็นนิโคลัสออดอ้อนเฌอปรางราวเด็กหนุ่มวัยแรกรุ่นเสียด้วย แม้จะนึกขันเมื่อนึกถึงท่าทางแบบนั้นของเจ้านายแต่ก็พยายามกลั้นหัวเราะไว้เพราะหน้าเข้มจัดของนิโคลัส“แกพาเมียฉันไปไหนแต่เช้า...” นั่น.. เรียกเฌอปรางว่าเมียเสียด้วย เอาล่ะสิงานนี้มีเฮ ซ้ำงานจะเข้าตนเสียด้วยสิ“ผมพาคุณปรางไปหาหมอครับ”“ปรางเป็นอะไรถึงได้พากันไปแต่เช้าแบบนั้น”“เธอบอกว่าจะไปหาหมอแล้วจะเลยไปเยี่ยมหลานๆ ผมก็เลยขับรถไปส่งครับ” จักรตอบหนักแน่น มองสบตาเจ้านายไม่หวั่นไหว“เออ.. ให้มันได้แบบนี้ ลูกน้องก็ไม่รู้เป็นอะไรไปหมดทำอะไรไม่ได้ดังใจเลย ไปๆ จะไปไหนก็ไป อ้อ.. ไปเตรียมรถด้วยแกต้องขับรถให้ฉันด้วย ฉันจะไปตามปราง”“ครับคุณนิค เอ่อ.. แล้วเรื่องคุณลูกศ
ตอนที่60.“ไม่อยากจำและจะพูดใครจะทำไม ปล่อยฉันนะ เราจบกันตอนนี้เลย ฉันจะไม่กลับไปกับคุณ ฉันจะอยู่ที่นี่ ปล่อยสิคนบ้า...”เฌอปรางดิ้นรนทุบอกกว้างปึกๆ ด้วยความเจ็บใจ น้อยใจปะปนกันทั้งกลัวว่าเขาจะพรากสิ่งสำคัญไปจากตน“หยุดนะปรางอย่าให้ฉันต้องใจร้ายกับเธอนะ”“คุณใจร้ายกับปรางมาตั้งแต่แรกแล้วล่ะคุณนิโคลัส ถึงเวลาที่คุณจะต้องปล่อยเราแล้ว”“ทำไมถึงคิดอยากจะตีจากฉันล่ะปราง หรือว่าเธอมีผู้ชายคนใหม่... มันเป็นใครบอกฉันมานะ” เมื่อเธอดื้อดึงจะไปจากเขาให้ได้ โดยที่ยังไม่รู้สาเหตุเลยว่าทำไมอยู่ๆ เฌอปรางคิดจะทิ้งเขาไป หรือเพราะเธอมีใคร เท่านั้นเองความหึงหวงก็อัดแน่นในใจจนร้อนรุ่ม...“ไม่จำเป็นว่าปรางจะต้องมีใคร ปรางแค่เบื่อที่จะต้องเป็นนางบำเรอของคุณ”“เธอไม่ใช่นางบำเรอ”“เป็นสิ ปรางเป็น... ไม่ว่าคุณจะเรียกมันสวยหรูกว่านี้ความหมายมันก็คงไม่ต่างกัน”เฌอปรางสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ มองเขาด้วยแววตาจริงจังและแกร่งขึ้น ตอนนี้เธอไม่ใช่สาวน้อยผู้อ่อนแออีกต่อไป แต่เธอกำลังจะเป็นแม่คน และจะต้องไม่ให้ลูกรู้ว่าแม่ของเขาเป็นนางบำเรอของใคร ลูกของเธอจะต้องเติบโตในที่ที่ดีกว่านี้ เพื่อใครๆ จะได้ไม่ดูถูกหากรู้ว่าแม่ขอ
ตอนที่61.“นับจากนี้... ใครพา เมียฉัน ออกไปข้างนอกโดยไม่ได้รับอนุญาตจากฉัน ฉันจะไล่ออกและไม่จ่ายเงินเดือนด้วย หากใครรู้เห็นเป็นใจพาเมียฉันหนีออกจากบ้าน ฉันจะฆ่ามัน!”นิโคลัสประกาศก้องต่อหน้าทุกคนในบ้านหลังงามซึ่งเป็นอันเข้าใจตรงกันว่า บัดนี้เฌอปรางเป็นใคร ตำแหน่งอะไรในบ้านหลังนี้ ก่อนจะพากันแยกย้ายไปทำงานของตนเอง ปล่อยให้เจ้านายจัดการเรื่องครอบครัวของตัวเองต่อไป“คนบ้า เผด็จการเอาแต่ใจตัวเองที่สุดเลย ไม่ถามปรางสักคำว่าปรางจะยอมไหม”เฌอปรางโวย ทั้งขัดเขินและอึดอัดกับสายตาของทุกคน เพราะนิโคลัสกุมข้อมือเรียวไว้แน่นไม่ยอมให้เธอไปไหนได้แม้ว่าหัวใจจะพองโตกับคำว่า เมีย ของเขา แต่เฌอปรางก็อดน้อยใจไม่ได้ว่าที่เขาทำไปก็เพราะเด็กในท้องของตน นิโคลัสต้องการลูกแต่ไม่ต้องการแม่สินะ หลังจากที่คลอดลูกแล้วเขาจะไล่เธอออกไปจากชีวิตเขาหรือเปล่า.. คนกำลังจะเป็นแม่คิดในทางลบอย่างวุ่นวายใจ “ไม่จำเป็นต้องฟังเพราะเมียก็ต้องฟังผัวอยู่แล้ว ไปพักผ่อนได้แล้ว วันนี้ตะลอนทั้งวันจากนี่ไปบ้านของเธอไม่ใช่ใกล้ๆ เลยนะ เดี๋ยวลูกจะไม่สบาย”เขาพูดพลางพาเธอกลับห้องเดิมมือหนาลูบหน้านวลอย่างอ่อนโยน ใบหน้าหล่อเหลาซบลงกับท้องน
ตอนที่75. จบบริบูรณ์“ก็เละอย่างที่เห็น แต่ดูท่าเจ้าหมอนี่จะชอบแม่สาวน้อยคนนั้นเสียแล้วล่ะ แต่ไม่ยอมรับ นี่เห็นร่ำๆ จะกลับไปแก้มือ แล้วเอาชนะ มันชอบเอาชนะ แต่ไม่รู้หรอกว่ามันจะแพ้ราบคาบกลับมาเหมือนเดิมและจะเป็นวัวพันหลัก เหมือนพี่ไงล่ะ”“ก็ไปว่าพี่โรมแบบนั้น แต่แหม... วกเข้าหาตัวเองตลอดเลยนะคะ”“ไม่เอาแล้วคุยเรื่องไอ้หมอนี่ทำไมกันนะเรา มาทำหน้าที่ของเราดีกว่า”นิโคลัสเปลี่ยนเรื่องคุยทันทีเพื่อปฏิบัติภารกิจอันสำคัญของตน ชายหนุ่มพลิกร่างบางลงกับที่นอนนุ่มพลางกระชากเสื้อผ้าของเธอออกอย่างรวดเร็วด้วยความใจร้อนเฌอปรางก็ได้แต่ร้องอุ๊ยๆ แต่ไม่อาจจะขัดขวางเขาได้“อุ๊ย... คนบ้า ชุดใหม่ของปรางขาดหมดเลย ซื้อให้ปรางใหม่เลยนะชุดนี้ปรางชอบมากด้วย”เธอแง่งอนใส่สามีแต่ก็เผยอปากรับจุมพิตเร่าร้อนจากเขา มือบางก็ลูบไล้กายแกร่งอย่างหลงใหลแยกเรียวขาออกกว้างเพื่อให้เขาเข้ามาแทรกเข้ามาแนบชิดยิ่งขึ้นบดเบียดร่างงามกับร่างของเขาอย่างเร่าร้อนเชิญชวน“ปรางจ๋าเรามาทำน้องให้น้องป้องกันเถอะ มันนานแล้วนะทำทุกวันทำไมปรางไม่ท้องสักที” ชายหนุ่มพ้อภรรยาเสียงพร่าทั้งยังดูดกลืนยอดอกเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย“อืม... ใครบอกว่าปร
ตอนที่74.ราเชนทร์ครางชิดช่อดอกไม้งามนิ้วแกร่งสอดประสานกับเรียวลิ้นอย่างลง พิมพ์อักษรพุ่งทะยานไปสู่จุดสูงสุด ก่อนที่เธอจะร้องครางอีกครั้งเมื่อเขายกขาเรียวทั้งสองพาดไปที่บ่าแกร่งของเขาข้างหนึ่งแล้วนำแก่นกายแกร่งเข้าไปในความนุ่มหยุ่นราวกำมะหยี่เนื้อดี แรงตอดรัดจากร่างสาวทำให้เขาหลับตาแน่นครางหนักๆ ออกมาอย่างเสียวซ่านสุดใจ“โอ้ว... ลูกศรจ๋า ลูกศรของพี่ แน่นเหลือเกิน อูย... ยอดเยี่ยมมากที่รัก”ราเชนทร์ครางกระหึ่มแล้วเอ่ยชมภรรยาอย่างรักใคร่เมื่อเธอขยับสะโพกช้าๆ ยั่วเย้าเขาก่อน ดวงตางามพร่าพรายด้วยไฟสวาทจนเขาไม่อาจจะให้เธอขยับยั่วเขาอยู่ฝ่ายเดียว ราเชนทร์จึงควบขับขยับโยกกายแกร่งเข้าออกในโพรงสวาทสาวอย่างเมามันด้วยจังหวะหนักแน่นเร้าใจ แล้วปลดปล่อยลาวาระอุจากกายแกร่งเข้าสู่ดอกไม้งามจนหมดทุกหยาดหยด...“อ๊ะ อ๊า พี่เชนขา...”พิมพ์อักษรเกร็งกระตุกเมื่อรับรู้ถึงความอุ่นร้อนของลาวาสวาทที่สาดซัดเข้าไปในกายของเธอ และร่างสูงก็ทรุดฮวบลงบนอกอิ่มไหวสะท้านด้วยแรงหอบหายใจจากบทรักเร่าร้อนทางด้านต้นหลิวก็ให้กำเนิดบุตรชายคนแรกซึ่งตอนนี้ น้องต้นกล้า หรือเด็กชายจักรรัตน์ ซึ่งได้ชื่อบิดากับมารดารวมกันนั้นอายุได้
ตอนที่73.“โอ้ว.. เมียจ๋า คิดจะกินผัวจริงๆ หรือจ๊ะ อ๊า...” นิโคลัสครางกระเส่าเมื่อมือน้อยกอบกุมความเป็นชายแข็งขึงไว้ในมือแล้วขยับช้าๆ ด้วยจังหวะยั่วยวนให้ใจชายสั่นระทึกเมื่อริมฝีปากงามครอบครองมันความอุ่นร้อนนุ่มลื่นของปากสาวรูดไล้อย่างเมามันร่างแกร่งก็เกร็งสะท้าน กระดกเอวเข้าหาริมฝีปากและมือของเธออย่างห้ามใจไม่ไหว เสียงดูดกลืนและเสียงครางดังระงมไปทั้งห้องกว้าง เฌอปรางปล่อยท่อนกายแกร่งออกจากมือทาบร่างเปลือยลงบนร่างร้อนระอุของเขาแล้วเลื่อนเบียดต่ำลงเสียดสีร่างของตนกับเขาอย่างยั่วให้เขาเตลิดไป“โอ... เมียจ๋า ปรางจ๋า... เดี๋ยวนี้เลยจ้ะ พี่ต้องการปรางเหลือเกิน”นิโคลัสอ้อนวอนขอเสียงกระเส่าลุกขึ้นนั่งแล้วคว้าเธอมาบดจูบเร่าร้อน มือหนาก็กุมสะโพกกลมมนไว้แน่นนำพาให้มันเคลื่อนลงครอบครองความปวดร้าวของเขา“อ๊า....” เฌอปรางครางลึกเมื่อค่อยๆ กดสะโพกลงไปช้าๆ แหงนหน้าไปข้างหลังหลับตาแน่นกับความเสียวเสียดเมื่อท่อนกายแกร่งสอดลึกเข้าไปในโพรงดอกไม้ฉ่ำหวาน“ปรางจ๋า ปราง ที่รัก ขยับแรงๆ เลยครับ” เสียงแหบพร่าสั่งการเมื่อเธอหมุนวนสะโพกยั่วยวนเขาอย่างเนิบช้า นิโคลัสบีบคลึงทรวงอวบอย่างหลงใหลนิ้วแกร่งสะกิดยอดอกส
ตอนที่72.“อาปราง อาปราง” เสียงเด็กๆ ดังขึ้นพร้อมกับเด็กทั้งสองซึ่งเข้าไปกราบคุณรินดากับคุณเควินแล้ว ก็พากันวิ่งมาลาอาปรางของพวกเขา เฌอปรางอ้าแขนรับพวกเขาไว้ในอ้อมกอดอย่างแสนรัก ในขณะที่ประวิชก็เดินไปยืนข้างๆ คนขี้หวงแล้วกระทุ้งข้อศอกกับสีข้างของนิโคลัสอย่างหมั่นไส้ และโอกาสนี้ก็เป็นโอกาสงามที่เขาจะสามารถทำอย่างนั้นกับหมาป่าจอมหวงอย่างนิโคลัสได้โดยที่ตนเองจะปลอดภัยทุกประการ แล้วบิดามารดาของนิโคลัสพร้อมกับราเชลและคุณโรเจอร์ก็เดินเข้ามาในห้องรับรองโอ่อ่า “เด็กๆ เป็นเด็กดีนะกันนะคะ เดินทางปลอดภัยด้วยจ้ะ”“ขอบคุณค่าอาปราง แล้วพวกเราจะกลับมาเยี่ยมน้องนะคะ”“ไปกันเถอะลูกๆ เดี๋ยวไม่ทันเครื่อง ผมลานะครับคุณท่าน ฝากปรางด้วยนะครับ” ประวิชกับลูกๆ ไหว้ล่ำลาอย่างนอบน้อม“จ้ะ เดินทางปลอดภัยกันทุกคนนะจ๊ะ ดิฉันฝากพวกเขาด้วยนะคะคุณโรเจอร์ และดีใจมากที่เราได้พบกันและเป็นครอบครัวเดียวกัน” คุณรินดาบอกอย่างยินดีฝากฝังคุณโรเจอร์อีกครั้ง“ครับ ผมสัญญาเลยว่าจะรักพวกเขาเหมือนกับที่ผมรักราเชล เพราะพวกเขาคือครอบครัวของผม” คุณโรเจอร์ชายวัยหกสิบปลายอ้วนท้วนท่าทางใจดีเหมือนซานตาคลอสบอกด้วยรอยยิ้มแห่งความสุขก่อนล
ตอนที่71.“ก็เรียกกันแค่เราสองคนเท่านั้นนี่นาจะอายทำไม มากกว่าเรียกก็เคย”“บ้า.. คนแก่จอมหื่น นี่จ้องจะเอาเปรียบเขาอยู่ใช่ไหม”“ใครว่าเอาเปรียบ เราก็ได้เปรียบกันทั้งสองคนล่ะน่า หรือต้นหลิวไม่มีความสุขยามที่พี่สอนรักให้ว่าที่เมียในอนาคต” จักรพูดเสียงพร่าแล้วคว้าร่างอวบอิ่มให้ล้มนั่งลงบนโซฟารับแขกตัวใหญ่ในห้องนั่งเล่นที่ตอนนี้ปิดมิดชิด“อุ้ย.. พี่จักร อย่าค่ะเดี๋ยวใครมาเห็น”“ที่นี่มีแค่เราสองคน... ต้นหลิวจ๋า รู้ไหมคิดถึงใจจะขาด...”จมูกโด่งคมคลอเคลียไม่ห่างแก้มสาวแดงปลั่งมือก็ซุกซนถอดเสื้อผ้าของสาวเจ้า จนในที่สุดทั้งเขาและเธอก็เปล่าเปลือยด้วยกัน จักรจับร่างอวบอิ่มเต็มไม้เต็มมือของต้นหลิวนอนลงบนโซฟาอย่างง่ายดายเมื่อเธออ่อนระทวยและเต็มอกอกเต็มใจ มือสีเข้มลูบไล้เรือนกายขาวผ่องเป็นยองใยอย่างชื่นชอบ ชายหนุ่มมองดูสีผิวที่ตัดกันของเขากับเธออย่างหลงใหลมึนเมาไปกับรูปร่างขาวอวบอึ๋มสุดเอ็กซ์ของเธอ“บ้า พี่จักรจะมองทำไมนักหนาต้นหลิวอายนะ”เสียงพ้อดังขึ้นแผ่วๆ พลางเบี่ยงกายหลบสายตาคมเข้าหาพนักโซฟา แต่เขาไม่ยอมจับร่างอวบอิ่มพลิกกลับมาแล้วคร่อมทับร่างเธอไว้ด้วยแขนแกร่งก่อนจะครอบครองยอดอกสีชมพูระเรื่อ
ตอนที่70.นิโคลัสครางกระเส่าชิดแผ่นหลังนวลไล้ลิ้นร้อนลงบนแผ่นหลังของเธออย่างหยอกเย้า มือหนาข้างหนึ่งก็ฟอนเฟ้นทรวงอกอิ่มในขณะที่อีกข้างเลื่อนลงต่ำสอดไซ้เข้าไปใต้ชายกระโปรงยาวคลุมเข่ามน ลากไล้หัวเข่ากลมกลึงวกเข้ามาด้านในต้นขาอวบเรื่อยมาจนถึงเนินดอกไม้สาวฉ่ำเยิ้ม นิโคลัสแสนจะตื่นเต้นยินดีกับการต้อนรับของเธอนิ้วแกร่งคลอคลึงกุหลาบงามผ่านเนื้อผ้าบางเฉียบของชั้นในตัวน้อย สะกิดยอดเกสรสาวเล่นอย่างมันมือยิ่งเมื่อร่างอวบส่ายพลิ้วครางกระเส่ารัญจวนใจเขาก็สอดมือแหวกเนื้อผ้าเข้าไปพบเนื้อแท้อ่อนละมุนและเขาก็ไม่รอช้าใช้นิ้วกลางสอดเสยเขาไปในกลีบกายสาวทันทีแล้วแช่นิ่งไว้อย่างนั้น ความเสียวซ่านเริ่มจากนิ้วแล้วพล่านไปทั้งกายโดยเฉพาะความปวดร้าวที่แก่นกายแกร่งของตน“อ๊ะ พี่นิคกี้... อืม...” เฌอปรางครางกระเส่าเมื่อนิ้วแกร่งที่สอดไซ้อยู่ในกลีบดอกไม้งามนั้นขยับเข้าออกด้วยจังหวะเร้าอารมณ์ให้เตลิดลิ่ว “ปรางจ๋า... คิดถึงพี่นิคกี้ไหมครับ” เขาพูดชิดแก้มนวลริมฝีปากขบเม้มใบหูบางแดงก่ำอย่างหยอกเย้าแหย่ลิ้นร้อนๆ เข้าไปในใบหูเล็กๆ นั้นอย่างหลงใหล“พี่นิคกี้ขา... ปราง อา...”เสียงเธอขาดหายไปกลายเป็นเสียงครางกระสันเมื่อน
ตอนที่69.“คุณแม่ของหนูแอบหนีคุณพ่อมาแบบนี้ เห็นทีคุณพ่อต้องทำโทษคุณแม่เสียละมั้งนี่”เสียงทุ้มคุ้นหูดังอยู่ใกล้ๆ ทำให้คนที่กำลังเพลิดเพลินกับบรรยากาศรอบตัวหันไปตามเสียง มองเขาอย่างตื่นตะลึงและคาดไม่ถึง แม้จะแอบตื่นเต้นดีใจ“พี่นิคกี้...”“ใช่ พี่เอง...”“ตามเราพบได้อย่างไรคะ” เธอถามเมื่อหายตื่นตะลึงแล้วก็ขยับหนีคนตัวโตที่ทรุดนั่งลงเบียดชิดร่างอวบอิ่มของตนอย่างจงใจ แต่สุดท้ายเธอก็ไม่สามารถหนีอ้อมแขนอันอบอุ่นที่ถวิลหาอยู่ทุกวันไปได้“ก็ตามหัวใจมาไง หัวใจมันบอกว่ามีเด็กดื้อแอบมาหลบอยู่ที่นี่”“ปรางเปล่าหลบเสียหน่อย แค่พาลูกมาพักผ่อนเท่านั้น”เธอแย้งเสียงอ่อยหลบสายตาคมที่มองมาอย่างอ่อนหวาน ใจสาวตื่นเต้นระรัวเพียงแค่เห็นเขา เนื้อตัวตื่นเร้าสั่นไหวเพียงแค่สบแววตาแห่งความปรารถนาของเขา“รู้ไหมหนีมาแบบนี้ต้องโดนทำโทษ ให้ผัวตามหาจนแทบพลิกแผ่นดินมีความผิดมากนะ”“ปรางไม่ได้หนีนะคะ เพียงแต่ปรางมาพักผ่อนและต้องการความมั่นใจก็เท่านั้นค่ะ”“ความมั่นใจในอะไรล่ะปราง แค่ที่พี่จดทะเบียนกับปรางมันยังไม่พออีกหรือ ไม่พอที่จะทำให้ลูกของเราที่เกิดมานั้นสมบูรณ์พร้อมหรอกหรือ”ชายหนุ่มถามพลางยกร่างอวบให้มานั่งบ
ตอนที่68.คุณพิมพ์พรถอนใจอย่างปลอดโปร่งมองราเชนทร์กับบุตรสาวของตนสลับกันไปมาด้วยความสุข การวางทิฐิของตัวเองลงมันก็ทำให้คนเราพบความสุขเช่นนี้นี่เอง และนางก็โชคดีเหลือเกินที่มีเพื่อนที่ดีอย่างบิดามารดาของนิโคลัสที่คอยให้ความช่วยเหลือมาเสมอ และโชคดีที่นิโคลัสไม่เจ้าคิดเข้าแค้นราเชนทร์จนเกินไปและนั่นก็เป็นผลมาจากความรักเช่นกันเฌอปรางทำให้ผู้ชายอย่างนิโคลัสเปลี่ยนไป เช่นเดียวกับที่พิมพ์อักษรทำให้ผู้ชายร้ายๆ อย่างราเชนทร์ถอดเขี้ยวเล็บ และยังช่วยให้บุตรสาวของนางรอดพ้นความตายมาได้อย่างกับปาฏิหาริย์ แต่ตอนนี้นางเองก็นึกห่วงและเห็นใจนิโคลัสอยู่ไม่น้อยที่ช่วยให้ครอบครัวของนางได้พบกับความสุขแต่ตัวเองกลับกำลังเป็นทุกข์เพราะภรรยาหอบลูกในท้องหนีไปอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ และตอนนี้นิโคลัสก็กำลังตามหาเฌอปรางจ้าละหวั่น...“พวกมึงนี่มันเลี้ยงเปลืองข้าวสุกจริงๆ โว้ย! เมียกูหายไปทั้งคนพวกมึงยังไม่มีใครรู้ว่าลูกเมียกูอยู่ที่ไหน หลายวันแล้วนะมึงที่เมียกูหายไป หากปรางกับลูกกูเป็นอะไรไปกูจะฆ่าพวกมึงทุกตัวเลย เริ่มที่มึงไอ้จักร แล้วมึงก็อย่าหวังว่าจะได้แต่งงานกับแฟนมึงเลย” นิโคลัสแผดเสียงลั่นด้วยความโมโหสุดขีดไม่มี
ตอนที่67.นิโคลัสจ้องมองคนตรงหน้าอย่างเข่นเขี้ยวและหมั่นไส้เหลือกำลัง อยากจะกระโดดเข้าไปชกหน้าให้หงายแค้นแล้วกระทืบซ้ำอย่างให้ได้หยอดข้าวต้มเสียด้วย“มึงจะเอาอย่างไร จะไปหรือไม่ไป กูบอกได้อย่างเดียวว่าชีวิตของลูกศรขึ้นอยู่กับมึง”นิโคลัสเสียงเข้มจับจ้องมองราเชนทร์ที่สวมเพียงกางเกงขาก๊วยแบบชาวเล เผยแผงอกแกร่งที่คล้ำแดดลงไปใบหน้าหล่อเหลาขาวใสดูตอบลงเล็กน้อยและรกรุงรังด้วยหนวดเคราที่เจ้าตัวไม่ได้ใส่ใจจะโกนราเชนทร์ดูต่างจากคนที่เขารู้จักโดยสิ้นเชิง นักธุรกิจหนุ่มเจ้าสำอางที่มีความเจ้าชู้ไม่เป็นรองใครซ้ำยังเป็นคนร้ายกาจในเกมธุรกิจคนนั้นไม่มีให้เห็นอีกต่อไป ตอนนี้มีเพียงหนุ่มชาวเลหน้าตารกรุงรังด้วยหนวดเคราเท่านั้น“มันก็เรื่องของพวกมึงไม่ใช่เหรอ กูไม่ใช่คนกรุง หรือคนที่เกี่ยวข้องกับใครที่นั่นแล้ว”“แม้ว่าลูกศรจะรอมึงอยู่ตลอดเวลาอย่างนั้นหรือ”“มันไม่มีประโยชน์คนที่มีแต่ตัวอย่างกู คนเลวอย่างกูจะดูแลใครได้ อีกอย่างแม่ของเขาก็รังเกียจกูอย่างกับอะไรดี มึงพาคนของพวกมึงไปซะก่อนที่กูจะหมดความอดทน”ราเชนทร์ประกาศกร้าวมองนิโคลัสอย่างชิงชังแล้วก้าวเดินออกจากตรงนั้นไป แต่แล้วเท้าแกร่งเหยียบย่ำผืนทราย