ตอนที่59.เสียงตวาดกร้าวแบบนี้ลำดวนรู้ดีว่าเธอควรจะพาร่างอ้วนๆ ของตนออกไปจากห้องนี้โดยเร็ว...จักรยืนตัวลีบอยู่ตรงหน้าเจ้านายที่กำลังอยู่ในอารมณ์ไม่ปรกตินัก ช่วงนี้นิโคลัสอารมณ์แปรปรวนง่ายซ้ำยังขี้โมโหจนเสียจนใครๆ ก็เริ่มจะเข้าหน้าไม่ติด มีเพียงคนเดียวที่เข้าหาและพูดคุยด้วยได้นานๆ ก็คือเฌอปราง ซึ่งเขาสังเกตว่าเจ้านายดูจะเป็นคนเชื่องราวกับแมวนอนหวดเมื่ออยู่กับเฌอปราง ซ้ำเขายังแอบเห็นนิโคลัสออดอ้อนเฌอปรางราวเด็กหนุ่มวัยแรกรุ่นเสียด้วย แม้จะนึกขันเมื่อนึกถึงท่าทางแบบนั้นของเจ้านายแต่ก็พยายามกลั้นหัวเราะไว้เพราะหน้าเข้มจัดของนิโคลัส“แกพาเมียฉันไปไหนแต่เช้า...” นั่น.. เรียกเฌอปรางว่าเมียเสียด้วย เอาล่ะสิงานนี้มีเฮ ซ้ำงานจะเข้าตนเสียด้วยสิ“ผมพาคุณปรางไปหาหมอครับ”“ปรางเป็นอะไรถึงได้พากันไปแต่เช้าแบบนั้น”“เธอบอกว่าจะไปหาหมอแล้วจะเลยไปเยี่ยมหลานๆ ผมก็เลยขับรถไปส่งครับ” จักรตอบหนักแน่น มองสบตาเจ้านายไม่หวั่นไหว“เออ.. ให้มันได้แบบนี้ ลูกน้องก็ไม่รู้เป็นอะไรไปหมดทำอะไรไม่ได้ดังใจเลย ไปๆ จะไปไหนก็ไป อ้อ.. ไปเตรียมรถด้วยแกต้องขับรถให้ฉันด้วย ฉันจะไปตามปราง”“ครับคุณนิค เอ่อ.. แล้วเรื่องคุณลูกศ
ตอนที่60.“ไม่อยากจำและจะพูดใครจะทำไม ปล่อยฉันนะ เราจบกันตอนนี้เลย ฉันจะไม่กลับไปกับคุณ ฉันจะอยู่ที่นี่ ปล่อยสิคนบ้า...”เฌอปรางดิ้นรนทุบอกกว้างปึกๆ ด้วยความเจ็บใจ น้อยใจปะปนกันทั้งกลัวว่าเขาจะพรากสิ่งสำคัญไปจากตน“หยุดนะปรางอย่าให้ฉันต้องใจร้ายกับเธอนะ”“คุณใจร้ายกับปรางมาตั้งแต่แรกแล้วล่ะคุณนิโคลัส ถึงเวลาที่คุณจะต้องปล่อยเราแล้ว”“ทำไมถึงคิดอยากจะตีจากฉันล่ะปราง หรือว่าเธอมีผู้ชายคนใหม่... มันเป็นใครบอกฉันมานะ” เมื่อเธอดื้อดึงจะไปจากเขาให้ได้ โดยที่ยังไม่รู้สาเหตุเลยว่าทำไมอยู่ๆ เฌอปรางคิดจะทิ้งเขาไป หรือเพราะเธอมีใคร เท่านั้นเองความหึงหวงก็อัดแน่นในใจจนร้อนรุ่ม...“ไม่จำเป็นว่าปรางจะต้องมีใคร ปรางแค่เบื่อที่จะต้องเป็นนางบำเรอของคุณ”“เธอไม่ใช่นางบำเรอ”“เป็นสิ ปรางเป็น... ไม่ว่าคุณจะเรียกมันสวยหรูกว่านี้ความหมายมันก็คงไม่ต่างกัน”เฌอปรางสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ มองเขาด้วยแววตาจริงจังและแกร่งขึ้น ตอนนี้เธอไม่ใช่สาวน้อยผู้อ่อนแออีกต่อไป แต่เธอกำลังจะเป็นแม่คน และจะต้องไม่ให้ลูกรู้ว่าแม่ของเขาเป็นนางบำเรอของใคร ลูกของเธอจะต้องเติบโตในที่ที่ดีกว่านี้ เพื่อใครๆ จะได้ไม่ดูถูกหากรู้ว่าแม่ขอ
ตอนที่61.“นับจากนี้... ใครพา เมียฉัน ออกไปข้างนอกโดยไม่ได้รับอนุญาตจากฉัน ฉันจะไล่ออกและไม่จ่ายเงินเดือนด้วย หากใครรู้เห็นเป็นใจพาเมียฉันหนีออกจากบ้าน ฉันจะฆ่ามัน!”นิโคลัสประกาศก้องต่อหน้าทุกคนในบ้านหลังงามซึ่งเป็นอันเข้าใจตรงกันว่า บัดนี้เฌอปรางเป็นใคร ตำแหน่งอะไรในบ้านหลังนี้ ก่อนจะพากันแยกย้ายไปทำงานของตนเอง ปล่อยให้เจ้านายจัดการเรื่องครอบครัวของตัวเองต่อไป“คนบ้า เผด็จการเอาแต่ใจตัวเองที่สุดเลย ไม่ถามปรางสักคำว่าปรางจะยอมไหม”เฌอปรางโวย ทั้งขัดเขินและอึดอัดกับสายตาของทุกคน เพราะนิโคลัสกุมข้อมือเรียวไว้แน่นไม่ยอมให้เธอไปไหนได้แม้ว่าหัวใจจะพองโตกับคำว่า เมีย ของเขา แต่เฌอปรางก็อดน้อยใจไม่ได้ว่าที่เขาทำไปก็เพราะเด็กในท้องของตน นิโคลัสต้องการลูกแต่ไม่ต้องการแม่สินะ หลังจากที่คลอดลูกแล้วเขาจะไล่เธอออกไปจากชีวิตเขาหรือเปล่า.. คนกำลังจะเป็นแม่คิดในทางลบอย่างวุ่นวายใจ “ไม่จำเป็นต้องฟังเพราะเมียก็ต้องฟังผัวอยู่แล้ว ไปพักผ่อนได้แล้ว วันนี้ตะลอนทั้งวันจากนี่ไปบ้านของเธอไม่ใช่ใกล้ๆ เลยนะ เดี๋ยวลูกจะไม่สบาย”เขาพูดพลางพาเธอกลับห้องเดิมมือหนาลูบหน้านวลอย่างอ่อนโยน ใบหน้าหล่อเหลาซบลงกับท้องน
ตอนที่62.“คุณแม่... คุณแม่ทำแบบนี้ไม่ได้นะครับ ก็รู้ๆ กันอยู่ว่าผมกับปราง เรา...”“นั่นมันเมื่อก่อนจ้ะ แต่ตอนนี้ มันไม่ใช่แล้ว นิคกี้ไม่มีสิทธิ์ในตัวของปรางกับลูก เพราะลูกยังไม่ได้แต่งงานหรือจดทะเบียนกับเธอ...”มารดาบอกเสียงหนักแน่นแล้วเดินจูงมือคุณเควินซึ่งพยักหน้าเห็นด้วยกับภรรยาอย่างที่สุดเดินออกไป ปล่อยให้นิโคลัสอยู่ในห้องรับแขกกว้างขวางโอ่อ่าอย่างสับสนคนเดียว“ก็อย่างที่คุณแม่บอกล่ะนะ ว่าน้องปรางกับพี่ยังไม่ได้แต่งงานหรือจดทะเบียนกัน เพราะฉะนั้น ผู้ชายทุกคนย่อมมีสิทธิ์จะจีบเธอและหากผู้ชายคนนั้นเขาไม่รังเกียจอดีตของน้องปราง... ทุกอยางก็ลงตัว...ฮ่าๆ”โรมิโอเข้ามาพูดใกล้ๆ พี่ชาย ลอยหน้าลอยตาอย่างน่าหมั่นไส้แล้วรีบเดินตามมารดาไปทันที เพราะขืนช้าอาจจะโดนพี่ชายเตะกระเด็น “ไอ้ๆ ไอ้โรม กลับมาให้ฉันเตะเลยไอ้น้องบ้า”นิโคลัสร้องตามหลังน้องชายที่เดินเร็วๆ จากไปพร้อมกับเสียงหัวเราะเยาะเย้ยให้เจ็บใจ และคิดตามคำพูดของโรมิโอผู้ชายทุกคนมีสิทธิ์จีบเฌอปรางอย่างหรือ... ไม่มีทาง หากไอ้ผู้ชายหน้าไหนมันกล้ามาจีบเมียของเขา มันตาย สถานเดียว!ทางด้านจักรซึ่งกำลังเผชิญหน้ากับว่าที่พ่อตาของตนนั้นต่างโล่
ตอนที่63.เฌอปรางกราบลงบนอกอุ่นของนางอย่างรักใคร่ซาบซึ้ง ซึ่งกริยาของเฌอปรางนั้นสร้างความพอใจให้คุณรินดายิ่งนัก นี่ล่ะคือกุลสตรีที่นางอยากได้มาเป็นลูกสะใภ้ สตรีที่มีความอ่อนน้อมถ่อมตนในขณะเดียวกันก็แกร่งกล้าเด็ดเดี่ยวมีความเป็นตัวของตัวเอง และเฌอปรางก็มีสิ่งนี้ นอกจากนี้เฌอปรางยังเป็นแม่ศรีเรือนทุกกระเบียดนิ้วอย่างที่หาได้ยากนักในสังคมปัจจุบัน...“ไม่ได้หรอกจ้ะ ลูกชายของแม่ต้องได้รับบทเรียนบ้าง หนูปรางไม่ต้องห่วงหรอก มาดูนี่ดีกว่าแม่เตรียมมารับขวัญหนูปรางกับหลานของแม่”คุณรินดาบอกแล้วเปิดกล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินเข้มจนเกือบดำนั้นออกมา และสิ่งที่อยู่ในนั้นทำให้เฌอปรางถึงกับพูดไม่ออก รู้แต่ว่ามันมากเกินไป มากเกินกว่าเธอจะรับมันไว้....“ปราง... / ต้นหลิว...” สองสาวร้องเรียกกันอยากตื่นเต้นแล้วโผกอดกันอย่างแสนคิดถึง เมื่อต้นหลิวกับจักรมาถึงบ้านหลังงามของนิโคลัส คุณเควินกับคุณรินดาต่างชื่นชมยินดีไปกับจักรด้วยที่พบรักกับสาวน้อยหน้าหมวยเพื่อนรักของเฌอปรางซึ่งมันทำให้จักรโดนโรมิโอล้อว่าเขา หลอกเด็ก“ไม่ได้หลอกนะครับ มันเป็นพรหมลิขิตและความหล่อที่มีน้อยของผม ที่น้องต้นหลิวมองเห็น และรักกัน” “แหวะ
ตอนที่64.“อ้อ.. พี่นิคกี้ที่รักครับ ไม่ต้องขับรถให้คุณแม่แล้วครับพอดีว่าผมว่าง เดี๋ยวหน้าที่นี้ผมทำเอง”“แกแน่ใจนะ ถนนในกรุงเทพฯ เปลี่ยนไปมากนะโรม”“แน่ใจ เพราะผมแอบหนีคุณแม่มาเที่ยวหาเจ้าสาวที่เมืองไทยบ่อยๆ” โรมิโอกล่าวติดตลกซึ่งก็ได้ค้อนงามๆ จากมารดาเป็นรางวัล“ไปกันเถอะที่รัก ไปโรมเดี๋ยวจะดึก” บิดาเอ่ยขึ้นแล้วจูงมือภรรยาออกไปท่ามกลางอาการลังเลของคุณรินดาซึ่งมองบุตรชายคนโตอย่างไม่ไว้ใจ“เอาน่าคุณ อย่างน้อยลูกเราก็รักหนูปรางน่า” ผู้เป็นสามีก้มลงกระซิบเบาๆ อีกครั้งคุณรินดาจึงยอมเดินตามไป แต่ไม่วายหันมาส่งสายตามาคาดโทษลูกชายตัวดี...ร่างอวบอิ่มด้วยอายุครรภ์ย่างเข้าเดือนที่สี่หลับสนิทอยู่บนเตียงกว้างแต่ก็เล็กกว่าเตียงในห้องนอนของเขา ชายหนุ่มเดินช้าๆ มาย่อกายลงมองใบหน้านวลใสนิ่ง ลมหายใจสม่ำเสมอแสดงว่าเธอหลับสนิท ทรวงอกที่อวบใหญ่ขึ้นอีกเพราะตั้งครรภ์สั่นไหวขึ้นลงช่างยั่วตายั่วใจให้เตลิดนัก แม้จะเพียรบอกตัวเองว่าเธอกำลังตั้งท้องอยู่ก็ตาม แต่ความเสน่หาความปรารถนาในตัวเธอก็ไม่ได้ลดลง แต่กลับมีมากขึ้น เกือบสองสัปดาห์ที่เขาถูกกันออกจากเฌอปรางยิ่งทำให้เขามีความต้องการมากขึ้นทบทวีคูณ และเขาก็พย
ตอนที่65.เขาพูดกับท้องนูนอย่างมีความสุขเหมือนว่าคนที่อยู่ข้างในจะรู้ภาษากระนั้นทำให้เฌอปรางอดค้อนไม่ได้ ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้อย่างยินดีพลางก้มลงจุมพิตท้องของเธอแผ่วเบาด้วยความสุข“บ้าจังพี่นิคกี้ ขี้เห่อที่สุดเลย” เสียงหวานกล่าวแผ่วพร่าอย่างหมั่นไส้นิดๆ หลบสายตาคมที่ทอดมองมา นิโคลัสมองใบหน้าแดงปลั่งของเธอด้วยความรักและไฟปรารถนาก็ไม่ได้มอดดับลงไปเลยแม้แต่น้อยหากแต่มันกลับมีเพิ่มขึ้นความรักอ่อนหวานอบอวลไปทั้งห้องเมื่อเขาค่อยๆ พลิกกายอวบอิ่มให้มานอนอยู่ริมขอบเตียง จัดท่าทางของเธอให้คลานคลุกเข่าและลูบไล้ร่างนวลอย่างหลงใหล ทั้งปากและลิ้นร้อนที่สร้างความซ่านเสียวให้เธอไม่หยุดหย่อนจนร่างอวบอิ่มแอ่นกายแหงนเงยใบหน้าไปข้างหลัง หลับตาครางรัญจวนใจเมื่อนิ้วแกร่งขยับเข้ามาลูบไล้ต้นขาด้านในแล้วลูบไล้มายังเนินดอกไม้ฉ่ำหวาน ก่อนจะค่อยคืบคลานสอดไซ้เข้าไปในโพรงดอกไม้ที่นุ่มหยุ่นราวกำมะหยี่เนื้อดี เขาขยับนิ้วและลิ้นเข้าออกด้วยจังหวะนุ่มนวลเอาอกเอาใจ ริมฝีปากร้อนผ่าวพรมจูบไปทั้งแผ่นหลังนวล ลิ้นหนาเลียไล้มายังแก้มก้นงามงอนที่ส่ายไหวระริกยั่วเย้าโดยไม่รู้ตัว“อื้ม... พี่นิคกี้ขา... ปราง... โอ”เฌอป
ตอนที่66.“เดี๋ยวเราแวะไปหาอะไรกินกันแถวชายทะเลดีไหม ไปฉลองวันเกิดปรางกันสองคนเรา เอ๊ะ ไม่สิ สามคนเรา พ่อแม่ลูกต่างหาก” นิโคลัสพยายามพูดเอาใจอย่างที่ไม่เคยเอาใจผู้หญิงอื่นมาก่อน นอกจากมารดาของตน แต่ตอนนี้คนที่เขาจะเอาใจและใส่ใจมากที่สุดก็คือเฌอปราง“ไม่ค่ะ”“ไม่ปฏิเสธใช่ไหม ถ้าอย่างนั้นเราไปกันเลยนะ” เขาโมเมเข้าข้างตัวอย่างหน้าทนที่สุด เฌอปรางสะบัดหน้าหนีคนจอมเผด็จการอย่างหมั่นไส้ ถึงจะตอบตกลงหรือไม่มันก็ไม่ได้สำคัญอยู่แล้วเพราะถึงอย่างไรเขาก็คงพาเธอไปตามความต้องการของเขาอยู่ดี แล้วจะถามเธอให้ได้อะไรขึ้นมา...“คิดนินทาว่าผัวตัวเองไม่ดีน้า เดี๋ยวลูกจะพลอยคิดโกรธพ่อขึ้นมาด้วย”“ปรางเปล่านะคะ”เฌอปรางรีบออกตัวปฏิเสธหน้าแดงจัดนึกเคืองเขาขึ้นมาครามครัน ยิ่งนิโคลัสหันมามองอย่างล้อเลียนเชิงว่ารู้ทันเธอก็ยิ่งโกรธ โกรธที่ตัวเองหวั่นไหวไปกับรอยยิ้มของเขา โกรธตัวเองที่ รัก เขาคุณรินดาหน้างอใส่สามีเมื่อรู้ว่านิโคลัสขโมยตัวเฌอปรางไปจดทะเบียนสมรส ซ้ำยังพาไปที่บ้านพักริมหาดสวยเพื่อฉลองวันเกิดครบยี่สิบเอ็ดปีของเฌอปรางสองต่อสอง ทั้งๆ ที่นางเองก็เตรียมจะจัดงานวันเกิดเล็กๆ ในครอบครัวให้เฌอปรางเช่นกัน แ
ตอนที่75. จบบริบูรณ์“ก็เละอย่างที่เห็น แต่ดูท่าเจ้าหมอนี่จะชอบแม่สาวน้อยคนนั้นเสียแล้วล่ะ แต่ไม่ยอมรับ นี่เห็นร่ำๆ จะกลับไปแก้มือ แล้วเอาชนะ มันชอบเอาชนะ แต่ไม่รู้หรอกว่ามันจะแพ้ราบคาบกลับมาเหมือนเดิมและจะเป็นวัวพันหลัก เหมือนพี่ไงล่ะ”“ก็ไปว่าพี่โรมแบบนั้น แต่แหม... วกเข้าหาตัวเองตลอดเลยนะคะ”“ไม่เอาแล้วคุยเรื่องไอ้หมอนี่ทำไมกันนะเรา มาทำหน้าที่ของเราดีกว่า”นิโคลัสเปลี่ยนเรื่องคุยทันทีเพื่อปฏิบัติภารกิจอันสำคัญของตน ชายหนุ่มพลิกร่างบางลงกับที่นอนนุ่มพลางกระชากเสื้อผ้าของเธอออกอย่างรวดเร็วด้วยความใจร้อนเฌอปรางก็ได้แต่ร้องอุ๊ยๆ แต่ไม่อาจจะขัดขวางเขาได้“อุ๊ย... คนบ้า ชุดใหม่ของปรางขาดหมดเลย ซื้อให้ปรางใหม่เลยนะชุดนี้ปรางชอบมากด้วย”เธอแง่งอนใส่สามีแต่ก็เผยอปากรับจุมพิตเร่าร้อนจากเขา มือบางก็ลูบไล้กายแกร่งอย่างหลงใหลแยกเรียวขาออกกว้างเพื่อให้เขาเข้ามาแทรกเข้ามาแนบชิดยิ่งขึ้นบดเบียดร่างงามกับร่างของเขาอย่างเร่าร้อนเชิญชวน“ปรางจ๋าเรามาทำน้องให้น้องป้องกันเถอะ มันนานแล้วนะทำทุกวันทำไมปรางไม่ท้องสักที” ชายหนุ่มพ้อภรรยาเสียงพร่าทั้งยังดูดกลืนยอดอกเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย“อืม... ใครบอกว่าปร
ตอนที่74.ราเชนทร์ครางชิดช่อดอกไม้งามนิ้วแกร่งสอดประสานกับเรียวลิ้นอย่างลง พิมพ์อักษรพุ่งทะยานไปสู่จุดสูงสุด ก่อนที่เธอจะร้องครางอีกครั้งเมื่อเขายกขาเรียวทั้งสองพาดไปที่บ่าแกร่งของเขาข้างหนึ่งแล้วนำแก่นกายแกร่งเข้าไปในความนุ่มหยุ่นราวกำมะหยี่เนื้อดี แรงตอดรัดจากร่างสาวทำให้เขาหลับตาแน่นครางหนักๆ ออกมาอย่างเสียวซ่านสุดใจ“โอ้ว... ลูกศรจ๋า ลูกศรของพี่ แน่นเหลือเกิน อูย... ยอดเยี่ยมมากที่รัก”ราเชนทร์ครางกระหึ่มแล้วเอ่ยชมภรรยาอย่างรักใคร่เมื่อเธอขยับสะโพกช้าๆ ยั่วเย้าเขาก่อน ดวงตางามพร่าพรายด้วยไฟสวาทจนเขาไม่อาจจะให้เธอขยับยั่วเขาอยู่ฝ่ายเดียว ราเชนทร์จึงควบขับขยับโยกกายแกร่งเข้าออกในโพรงสวาทสาวอย่างเมามันด้วยจังหวะหนักแน่นเร้าใจ แล้วปลดปล่อยลาวาระอุจากกายแกร่งเข้าสู่ดอกไม้งามจนหมดทุกหยาดหยด...“อ๊ะ อ๊า พี่เชนขา...”พิมพ์อักษรเกร็งกระตุกเมื่อรับรู้ถึงความอุ่นร้อนของลาวาสวาทที่สาดซัดเข้าไปในกายของเธอ และร่างสูงก็ทรุดฮวบลงบนอกอิ่มไหวสะท้านด้วยแรงหอบหายใจจากบทรักเร่าร้อนทางด้านต้นหลิวก็ให้กำเนิดบุตรชายคนแรกซึ่งตอนนี้ น้องต้นกล้า หรือเด็กชายจักรรัตน์ ซึ่งได้ชื่อบิดากับมารดารวมกันนั้นอายุได้
ตอนที่73.“โอ้ว.. เมียจ๋า คิดจะกินผัวจริงๆ หรือจ๊ะ อ๊า...” นิโคลัสครางกระเส่าเมื่อมือน้อยกอบกุมความเป็นชายแข็งขึงไว้ในมือแล้วขยับช้าๆ ด้วยจังหวะยั่วยวนให้ใจชายสั่นระทึกเมื่อริมฝีปากงามครอบครองมันความอุ่นร้อนนุ่มลื่นของปากสาวรูดไล้อย่างเมามันร่างแกร่งก็เกร็งสะท้าน กระดกเอวเข้าหาริมฝีปากและมือของเธออย่างห้ามใจไม่ไหว เสียงดูดกลืนและเสียงครางดังระงมไปทั้งห้องกว้าง เฌอปรางปล่อยท่อนกายแกร่งออกจากมือทาบร่างเปลือยลงบนร่างร้อนระอุของเขาแล้วเลื่อนเบียดต่ำลงเสียดสีร่างของตนกับเขาอย่างยั่วให้เขาเตลิดไป“โอ... เมียจ๋า ปรางจ๋า... เดี๋ยวนี้เลยจ้ะ พี่ต้องการปรางเหลือเกิน”นิโคลัสอ้อนวอนขอเสียงกระเส่าลุกขึ้นนั่งแล้วคว้าเธอมาบดจูบเร่าร้อน มือหนาก็กุมสะโพกกลมมนไว้แน่นนำพาให้มันเคลื่อนลงครอบครองความปวดร้าวของเขา“อ๊า....” เฌอปรางครางลึกเมื่อค่อยๆ กดสะโพกลงไปช้าๆ แหงนหน้าไปข้างหลังหลับตาแน่นกับความเสียวเสียดเมื่อท่อนกายแกร่งสอดลึกเข้าไปในโพรงดอกไม้ฉ่ำหวาน“ปรางจ๋า ปราง ที่รัก ขยับแรงๆ เลยครับ” เสียงแหบพร่าสั่งการเมื่อเธอหมุนวนสะโพกยั่วยวนเขาอย่างเนิบช้า นิโคลัสบีบคลึงทรวงอวบอย่างหลงใหลนิ้วแกร่งสะกิดยอดอกส
ตอนที่72.“อาปราง อาปราง” เสียงเด็กๆ ดังขึ้นพร้อมกับเด็กทั้งสองซึ่งเข้าไปกราบคุณรินดากับคุณเควินแล้ว ก็พากันวิ่งมาลาอาปรางของพวกเขา เฌอปรางอ้าแขนรับพวกเขาไว้ในอ้อมกอดอย่างแสนรัก ในขณะที่ประวิชก็เดินไปยืนข้างๆ คนขี้หวงแล้วกระทุ้งข้อศอกกับสีข้างของนิโคลัสอย่างหมั่นไส้ และโอกาสนี้ก็เป็นโอกาสงามที่เขาจะสามารถทำอย่างนั้นกับหมาป่าจอมหวงอย่างนิโคลัสได้โดยที่ตนเองจะปลอดภัยทุกประการ แล้วบิดามารดาของนิโคลัสพร้อมกับราเชลและคุณโรเจอร์ก็เดินเข้ามาในห้องรับรองโอ่อ่า “เด็กๆ เป็นเด็กดีนะกันนะคะ เดินทางปลอดภัยด้วยจ้ะ”“ขอบคุณค่าอาปราง แล้วพวกเราจะกลับมาเยี่ยมน้องนะคะ”“ไปกันเถอะลูกๆ เดี๋ยวไม่ทันเครื่อง ผมลานะครับคุณท่าน ฝากปรางด้วยนะครับ” ประวิชกับลูกๆ ไหว้ล่ำลาอย่างนอบน้อม“จ้ะ เดินทางปลอดภัยกันทุกคนนะจ๊ะ ดิฉันฝากพวกเขาด้วยนะคะคุณโรเจอร์ และดีใจมากที่เราได้พบกันและเป็นครอบครัวเดียวกัน” คุณรินดาบอกอย่างยินดีฝากฝังคุณโรเจอร์อีกครั้ง“ครับ ผมสัญญาเลยว่าจะรักพวกเขาเหมือนกับที่ผมรักราเชล เพราะพวกเขาคือครอบครัวของผม” คุณโรเจอร์ชายวัยหกสิบปลายอ้วนท้วนท่าทางใจดีเหมือนซานตาคลอสบอกด้วยรอยยิ้มแห่งความสุขก่อนล
ตอนที่71.“ก็เรียกกันแค่เราสองคนเท่านั้นนี่นาจะอายทำไม มากกว่าเรียกก็เคย”“บ้า.. คนแก่จอมหื่น นี่จ้องจะเอาเปรียบเขาอยู่ใช่ไหม”“ใครว่าเอาเปรียบ เราก็ได้เปรียบกันทั้งสองคนล่ะน่า หรือต้นหลิวไม่มีความสุขยามที่พี่สอนรักให้ว่าที่เมียในอนาคต” จักรพูดเสียงพร่าแล้วคว้าร่างอวบอิ่มให้ล้มนั่งลงบนโซฟารับแขกตัวใหญ่ในห้องนั่งเล่นที่ตอนนี้ปิดมิดชิด“อุ้ย.. พี่จักร อย่าค่ะเดี๋ยวใครมาเห็น”“ที่นี่มีแค่เราสองคน... ต้นหลิวจ๋า รู้ไหมคิดถึงใจจะขาด...”จมูกโด่งคมคลอเคลียไม่ห่างแก้มสาวแดงปลั่งมือก็ซุกซนถอดเสื้อผ้าของสาวเจ้า จนในที่สุดทั้งเขาและเธอก็เปล่าเปลือยด้วยกัน จักรจับร่างอวบอิ่มเต็มไม้เต็มมือของต้นหลิวนอนลงบนโซฟาอย่างง่ายดายเมื่อเธออ่อนระทวยและเต็มอกอกเต็มใจ มือสีเข้มลูบไล้เรือนกายขาวผ่องเป็นยองใยอย่างชื่นชอบ ชายหนุ่มมองดูสีผิวที่ตัดกันของเขากับเธออย่างหลงใหลมึนเมาไปกับรูปร่างขาวอวบอึ๋มสุดเอ็กซ์ของเธอ“บ้า พี่จักรจะมองทำไมนักหนาต้นหลิวอายนะ”เสียงพ้อดังขึ้นแผ่วๆ พลางเบี่ยงกายหลบสายตาคมเข้าหาพนักโซฟา แต่เขาไม่ยอมจับร่างอวบอิ่มพลิกกลับมาแล้วคร่อมทับร่างเธอไว้ด้วยแขนแกร่งก่อนจะครอบครองยอดอกสีชมพูระเรื่อ
ตอนที่70.นิโคลัสครางกระเส่าชิดแผ่นหลังนวลไล้ลิ้นร้อนลงบนแผ่นหลังของเธออย่างหยอกเย้า มือหนาข้างหนึ่งก็ฟอนเฟ้นทรวงอกอิ่มในขณะที่อีกข้างเลื่อนลงต่ำสอดไซ้เข้าไปใต้ชายกระโปรงยาวคลุมเข่ามน ลากไล้หัวเข่ากลมกลึงวกเข้ามาด้านในต้นขาอวบเรื่อยมาจนถึงเนินดอกไม้สาวฉ่ำเยิ้ม นิโคลัสแสนจะตื่นเต้นยินดีกับการต้อนรับของเธอนิ้วแกร่งคลอคลึงกุหลาบงามผ่านเนื้อผ้าบางเฉียบของชั้นในตัวน้อย สะกิดยอดเกสรสาวเล่นอย่างมันมือยิ่งเมื่อร่างอวบส่ายพลิ้วครางกระเส่ารัญจวนใจเขาก็สอดมือแหวกเนื้อผ้าเข้าไปพบเนื้อแท้อ่อนละมุนและเขาก็ไม่รอช้าใช้นิ้วกลางสอดเสยเขาไปในกลีบกายสาวทันทีแล้วแช่นิ่งไว้อย่างนั้น ความเสียวซ่านเริ่มจากนิ้วแล้วพล่านไปทั้งกายโดยเฉพาะความปวดร้าวที่แก่นกายแกร่งของตน“อ๊ะ พี่นิคกี้... อืม...” เฌอปรางครางกระเส่าเมื่อนิ้วแกร่งที่สอดไซ้อยู่ในกลีบดอกไม้งามนั้นขยับเข้าออกด้วยจังหวะเร้าอารมณ์ให้เตลิดลิ่ว “ปรางจ๋า... คิดถึงพี่นิคกี้ไหมครับ” เขาพูดชิดแก้มนวลริมฝีปากขบเม้มใบหูบางแดงก่ำอย่างหยอกเย้าแหย่ลิ้นร้อนๆ เข้าไปในใบหูเล็กๆ นั้นอย่างหลงใหล“พี่นิคกี้ขา... ปราง อา...”เสียงเธอขาดหายไปกลายเป็นเสียงครางกระสันเมื่อน
ตอนที่69.“คุณแม่ของหนูแอบหนีคุณพ่อมาแบบนี้ เห็นทีคุณพ่อต้องทำโทษคุณแม่เสียละมั้งนี่”เสียงทุ้มคุ้นหูดังอยู่ใกล้ๆ ทำให้คนที่กำลังเพลิดเพลินกับบรรยากาศรอบตัวหันไปตามเสียง มองเขาอย่างตื่นตะลึงและคาดไม่ถึง แม้จะแอบตื่นเต้นดีใจ“พี่นิคกี้...”“ใช่ พี่เอง...”“ตามเราพบได้อย่างไรคะ” เธอถามเมื่อหายตื่นตะลึงแล้วก็ขยับหนีคนตัวโตที่ทรุดนั่งลงเบียดชิดร่างอวบอิ่มของตนอย่างจงใจ แต่สุดท้ายเธอก็ไม่สามารถหนีอ้อมแขนอันอบอุ่นที่ถวิลหาอยู่ทุกวันไปได้“ก็ตามหัวใจมาไง หัวใจมันบอกว่ามีเด็กดื้อแอบมาหลบอยู่ที่นี่”“ปรางเปล่าหลบเสียหน่อย แค่พาลูกมาพักผ่อนเท่านั้น”เธอแย้งเสียงอ่อยหลบสายตาคมที่มองมาอย่างอ่อนหวาน ใจสาวตื่นเต้นระรัวเพียงแค่เห็นเขา เนื้อตัวตื่นเร้าสั่นไหวเพียงแค่สบแววตาแห่งความปรารถนาของเขา“รู้ไหมหนีมาแบบนี้ต้องโดนทำโทษ ให้ผัวตามหาจนแทบพลิกแผ่นดินมีความผิดมากนะ”“ปรางไม่ได้หนีนะคะ เพียงแต่ปรางมาพักผ่อนและต้องการความมั่นใจก็เท่านั้นค่ะ”“ความมั่นใจในอะไรล่ะปราง แค่ที่พี่จดทะเบียนกับปรางมันยังไม่พออีกหรือ ไม่พอที่จะทำให้ลูกของเราที่เกิดมานั้นสมบูรณ์พร้อมหรอกหรือ”ชายหนุ่มถามพลางยกร่างอวบให้มานั่งบ
ตอนที่68.คุณพิมพ์พรถอนใจอย่างปลอดโปร่งมองราเชนทร์กับบุตรสาวของตนสลับกันไปมาด้วยความสุข การวางทิฐิของตัวเองลงมันก็ทำให้คนเราพบความสุขเช่นนี้นี่เอง และนางก็โชคดีเหลือเกินที่มีเพื่อนที่ดีอย่างบิดามารดาของนิโคลัสที่คอยให้ความช่วยเหลือมาเสมอ และโชคดีที่นิโคลัสไม่เจ้าคิดเข้าแค้นราเชนทร์จนเกินไปและนั่นก็เป็นผลมาจากความรักเช่นกันเฌอปรางทำให้ผู้ชายอย่างนิโคลัสเปลี่ยนไป เช่นเดียวกับที่พิมพ์อักษรทำให้ผู้ชายร้ายๆ อย่างราเชนทร์ถอดเขี้ยวเล็บ และยังช่วยให้บุตรสาวของนางรอดพ้นความตายมาได้อย่างกับปาฏิหาริย์ แต่ตอนนี้นางเองก็นึกห่วงและเห็นใจนิโคลัสอยู่ไม่น้อยที่ช่วยให้ครอบครัวของนางได้พบกับความสุขแต่ตัวเองกลับกำลังเป็นทุกข์เพราะภรรยาหอบลูกในท้องหนีไปอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ และตอนนี้นิโคลัสก็กำลังตามหาเฌอปรางจ้าละหวั่น...“พวกมึงนี่มันเลี้ยงเปลืองข้าวสุกจริงๆ โว้ย! เมียกูหายไปทั้งคนพวกมึงยังไม่มีใครรู้ว่าลูกเมียกูอยู่ที่ไหน หลายวันแล้วนะมึงที่เมียกูหายไป หากปรางกับลูกกูเป็นอะไรไปกูจะฆ่าพวกมึงทุกตัวเลย เริ่มที่มึงไอ้จักร แล้วมึงก็อย่าหวังว่าจะได้แต่งงานกับแฟนมึงเลย” นิโคลัสแผดเสียงลั่นด้วยความโมโหสุดขีดไม่มี
ตอนที่67.นิโคลัสจ้องมองคนตรงหน้าอย่างเข่นเขี้ยวและหมั่นไส้เหลือกำลัง อยากจะกระโดดเข้าไปชกหน้าให้หงายแค้นแล้วกระทืบซ้ำอย่างให้ได้หยอดข้าวต้มเสียด้วย“มึงจะเอาอย่างไร จะไปหรือไม่ไป กูบอกได้อย่างเดียวว่าชีวิตของลูกศรขึ้นอยู่กับมึง”นิโคลัสเสียงเข้มจับจ้องมองราเชนทร์ที่สวมเพียงกางเกงขาก๊วยแบบชาวเล เผยแผงอกแกร่งที่คล้ำแดดลงไปใบหน้าหล่อเหลาขาวใสดูตอบลงเล็กน้อยและรกรุงรังด้วยหนวดเคราที่เจ้าตัวไม่ได้ใส่ใจจะโกนราเชนทร์ดูต่างจากคนที่เขารู้จักโดยสิ้นเชิง นักธุรกิจหนุ่มเจ้าสำอางที่มีความเจ้าชู้ไม่เป็นรองใครซ้ำยังเป็นคนร้ายกาจในเกมธุรกิจคนนั้นไม่มีให้เห็นอีกต่อไป ตอนนี้มีเพียงหนุ่มชาวเลหน้าตารกรุงรังด้วยหนวดเคราเท่านั้น“มันก็เรื่องของพวกมึงไม่ใช่เหรอ กูไม่ใช่คนกรุง หรือคนที่เกี่ยวข้องกับใครที่นั่นแล้ว”“แม้ว่าลูกศรจะรอมึงอยู่ตลอดเวลาอย่างนั้นหรือ”“มันไม่มีประโยชน์คนที่มีแต่ตัวอย่างกู คนเลวอย่างกูจะดูแลใครได้ อีกอย่างแม่ของเขาก็รังเกียจกูอย่างกับอะไรดี มึงพาคนของพวกมึงไปซะก่อนที่กูจะหมดความอดทน”ราเชนทร์ประกาศกร้าวมองนิโคลัสอย่างชิงชังแล้วก้าวเดินออกจากตรงนั้นไป แต่แล้วเท้าแกร่งเหยียบย่ำผืนทราย