ตอนที่29.“เหรอจ๊ะ ดีจังเลยนะ แม่ดีใจกับปรางจริงๆ เออ.. แล้วคุณเชนล่ะปราง แม่ไม่เห็นเขามาเยี่ยมเลย วันผ่าตัดเห็นเขาแค่แวบเดียวเอง แม่อยากขอบคุณเขาที่ช่วยค่าผ่าตัด บอกแล้วว่าไม่ต้องๆ ก็ดื้อจะให้แม่ผ่าตัดให้ได้”นางปิ่นถามยิ้มๆ แต่รอยยิ้มนั้นดูเซียวๆ ไม่สดชื่นซึ่งเฌอปรางคิดว่าคงเป็นเพราะยังอยู่ในช่วงพักฟื้น“แม่คะ อีกหน่อยก็ได้กลับบ้านแล้วค่ะ พักผ่อนเยอะๆ นะคะ” เธอเปลี่ยนเรื่องคุยทันทีเมื่อมารดาเอ่ยถึงราเชนทร์“จ้ะ แต่คงจะอยู่ได้อีกไม่นาน”“แม่คะ พูดอะไรน่ะ ไม่เอาค่ะ”“เอ่อ.. แม่ลืมน่ะจ้ะ เออ แล้วคุณเชนกับปรางเป็นอย่างไรจ๊ะ”เฌอปรางเข้าใจคำถามของมารดา เธอก้มหน้าหลบตาก่อนจะตอบมารดาไปตามความจริง“แม่คะ ปรางกับคุณเชนไม่ได้มีอะไรกันค่ะ เขาไม่ได้คิดอะไรกับปรางมากไปกว่าคนรู้จัก เราไม่ได้รักกันอย่างที่แม่เข้าใจหรอกค่ะ”“เหรอจ๊ะ น่าเสียดายจัง แม่คิดว่าเขาหลงรักลูกแม่เสียอีก เฮ้อ แม่นึกว่าที่เขาทำทั้งหมดเพราะคุณเชนรักปรางเสียอีก”“ไม่หรอกค่ะแม่ คุณเชนเขาไม่ได้ทำเพราะรักปราง...”แต่เขาให้ปรางทำงานบางอย่างให้เขาต่างหาก เธอบอกมารดาเสียงเบาเก็บคำที่หนักอึ้งในใจไว้คำพูดคุยของเฌอปรางกับมารดาทำให้นิโค
ตอนที่30.“หนูมีพี่น้องกี่คนจ๊ะ แล้วชื่อนี่ใครเป็นคนตั้งให้เพราะดีนะ” คุณเควินถามสาวน้อยหน้าใสแสนจะธรรมดาจืดชืดที่นั่งมองพวกตนตาโตตรงหน้าอย่างพิจารณา และเห็นคล้อยตามภรรยาที่ว่าเฌอปรางไม่ใช่คนสวยโดดเด่นแต่มีเสน่ห์น่าหลงใหล ใบหน้าเรียวยาวประดับด้วยคิ้วโค้งได้รูปเหนือดวงตากลมโตดำขลับ จมูกโด่งเล็กดูน่ารัก และริมฝีปากอวบอิ่มค่อนข้างกว้าง โดยรวมแล้วหากมองแค่ผ่านๆ แค่ผิวเผินเฌอปรางเป็นผู้หญิงที่หน้าตาธรรมดาและมีริมฝีปากกว้าง แต่เมื่อมองนานๆ แล้ว ความงดงามของเธอจะผุดพราวขึ้นมาทำให้คนมองรู้สึกสดชื่นสบายตา โดยเฉพาะรอยยิ้มกว้างขวางนั้นเปิดเผยไรฟันขาวสะอาดเรียงกันสวยราวไข่มุก ดวงตากลมโตจะเปล่งประกายราวพรายน้ำเพชร คุณเควินคิดว่า ที่นิโคลัสเลือกกักตัวเฌอปรางไว้เพราะเห็นในสิ่งที่ตนเห็นนั่นเอง...“ปรางมีพี่น้องสองคนค่ะ ปรางเป็นคนรองส่วนพี่ชายของปรางไปทำงานที่ตะวันออกกลางเมื่อสามปีก่อนแต่พอเกิดจลาจลที่นั่นเราก็ไม่ได้ข่าวเขาอีกเลยไม่รู้เป็นตายร้ายอีกอย่างไร... ส่วนชื่อเฌอปรางเจ้านายของคุณพ่อซึ่งท่านเป็นท่านนายพลตั้งให้ค่ะ ท่านไม่มีลูกเลยเอ็นดูปรางและส่งเสียให้ปรางกับพี่ชายเรียนหนังสือตอนเด็กๆ ท่านให้พ
ตอนที่31.“เอ่อ... คุณนิโคลัสคะ ปรางขอใส่เสื้อผ้าก่อนได้ไหมคะ”“ใส่ทำไมเดี๋ยวก็ต้องถอด”“แต่ปรางหนาว..” เธอบอกเขาตามความจริง แม้แก้มเธอจะร้อนผ่าวแต่ก็รู้สึกหนาวจับขั้วหัวใจทุกครั้งที่อยู่ใกล้เขา“หนาวเหรอ ถ้าอย่างนั้น เดี๋ยวฉันทำให้หายหนาวเองก็ได้”เธอมองสบตาเขาในกระจกเงาบานใหญ่ของโต๊ะเครื่องแป้งกว้างขวางจนสามารถขึ้นไปนั่งเล่นได้เลย สาวน้อยหน้าซีดสลับแดงด้วยความหวั่นไหวเมื่อสบแววตาที่เต็มไปด้วยเพลิงปรารถนา รู้สึกมวนมึนในช่องท้อง ร่างกายตื่นเร้ากับสายตาของเขาอย่างง่ายดาย ยอดอกภายใต้ผ้าขนหนูนั้นหดเกร็งเสียวเสียดเหมือนรอคอยอะไรบางอย่าง...“ฉันจำได้เคยบอกเธอให้เรียกฉันว่าคุณนิค” เขาพูดเสียงพร่าขณะมือหนาปัดปอยผมที่ระใบหน้านวลออกอย่างเบามือผู้หญิงคนนี้ยิ่งมองยิ่งสวย ยิ่งมองยิ่งหลงไหล.. นิโคลัสปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขาหลงเสน่ห์ของเฌอปรางเข้าให้แล้วแต่เขาก็แค่หลงเธอในช่วงนี้เท่านั้นแหละ พอพบตัวพิมพ์อักษรเมื่อไหร่เฌอปรางก็หมดความหมาย...ชายหนุ่มคิดในใจอย่างหยิ่งผยองและมั่นใจในตัวเองว่าไม่มีทางหลงเสน่ห์เธอมากไปกว่านี้แน่นอน...“ตะ แต่ว่า...”“ไม่มีแต่ เธอขัดคำสั่งฉัน ทั้งเรื่องที่นอน ทั้งเรื่องเร
ตอนที่32.นิโคลัสกระซิบบอกเสียงแหบพร่าแววตาพราวระยับซึ่งมันทำให้เธอหลงละเมอไปกับแววตาเว้าวอนในทีนั้นอย่างง่ายดาย เฌอปรางค่อยๆ คุกเข่าลงตรงหน้ากายแกร่ง มองความแข็งขึงตรงหน้าอย่างตื่นตาตื่นใจมันช่างใหญ่โตอะไรเช่นนี้เธอรับเขาไว้ได้ทั้งหมดไห้อย่างไรนะ...“เธอชอบมันไหมปราง นี่ล่ะสิ่งที่ทำให้เธอมีความสุข ครอบครองมันสิปราง... ด้วยปากของเธอ..” เสียงสั่งแหบพร่าด้วยความปรารถนาแรงกล้า“ปรางไม่... ทำไม่เป็น” เธอบอกอายๆ เมื่อเขาสั่ง มือหนาจึงลดลงมาลูบแก้มแดงระเรื่อ นิ้วโป้งของเขาไล้ริมฝีปากล่างที่อวบอิ่มยิ่งขึ้นเพราะจูบเร่าร้อนที่เขามอบให้ของเธอช้าๆ แล้วค่อยๆ จับแก่นกายของตนจับปลายยอดฉ่ำพราวของตนไล้กลีบปากเธอทั้งบนและล่าง ท่วงท่าของเขาแสนเร้าใจเฌอปรางเผยอปากช้าๆ ค่อยๆ แตะปลายลิ้นเล็กของตนกับปลายยอดนุ่มของท่อนกายแกร่ง และเมื่อลิ้นเล็กชุ่มชื้นของเธอแตะลงไปบนกายของเขาเท่านั้น นิโคลัสก็ครางหนักๆ ประคองใบหน้าเรียวชักนำให้เธอขยับริมฝีปากตามจังหวะที่เขาสอนสั่ง เฌอปรางดูดดื่มแก่นกายแกร่งอย่างเงอะงะ ไม่มั่นใจแต่กลับสร้างความพอให้ให้เขาเป็นอย่างมาก ชายหนุ่มมองเงาที่สะท้อนภาพของชายหนุ่มผู้หล่อเหลา ร่างกายง
ตอนที่33.“ลูกศรไม่ใช่ลำดับที่เท่าไหร่ แต่เป็นเพียงคนเดียวในใจของพี่...”“คุณราเชนทร์...” เธอครางชื่อของเขาในอก“แต่ช่างเถอะ มันคงไม่สำคัญ ลูกศรพักผ่อนเถอะ พี่จะไปทำงานในห้อง”เขาลูบแก้มนวลที่ยังคงซีดเซียวเบาๆ ก่อนจะเดินออกไปจากห้องนอนที่เธอกับเขานอนร่วมกันมาหลายวันแล้ว พิมพ์อักษรมองตามแผ่นหลังของเขาไปใจสาวไหววูบอย่างประหลาดเธอเป็นเพียงคนเดียวในใจของเขา... มันหมายความว่าอย่างไร พิมพ์อักษรมองตามแผ่นหลังกว้างไปอย่างสับสน...หลังจากที่กลับจากเยี่ยมมารดาที่ยังพักฟื้นอยู่ในโรงพยาบาลแล้ว นิโคลัสก็พาเธอไปรับหลานๆ กลับมาที่บ้านหลังงามของเขาเพราะเป็นวันหยุดยาวในช่วงวันสำคัญทางศาสนาของชาวพุทธ เขาพาทุกคนในครอบครัวไปทำบุญที่วัดต่างๆ ตามที่คุณรินดาอยากไป หลานๆ ของเฌอปรางก็ดูตื่นเต้นสนุกสนานเข้ากันได้ดีกับบิดาและมารดาของเขา ซึ่งพอเห็นน้องปิงกับน้องปานแล้วมารดาของเขาก็เปรยๆ มาว่าอยากอุ้มหลาน ซึ่งมันทำให้นิโคลัสเครียดขึ้นมาอีกครั้ง แต่ก็ปัดมันออกจากสมองเมื่อมีเรื่องสำคัญที่ต้องทำ...ป่านนี้ยังไม่เจอพิมพ์อักษรเลยข่าวของราเชนทร์ก็เงียบไป นี่มันจะสองเดือนแล้วสินะที่พิมพ์อักษรหายตัวไปพร้อมกับราเชนทร์ ซึ
ตอนที่34.“มองคุณผู้หญิง เฮ้ย.. อะไรของแกวะไอ้มิตรมาเงียบๆ ตกใจหมดเลย”“แหม.. ทำขวัญอ่อนไอ้ไม้ แกเล่นของสูงนะเว้ยนั่น”มิตรตบบ่าเพื่อนเบาๆ มองร่างบางที่ลับประตูไปด้วยความชื่นชมไม่แพ้กัน ตั้งแต่เจ้านายของพวกเขาพาเฌอปรางเข้ามาในชีวิต พวกเขาก็เห็นเฌอปรางมาตลอด และสิ่งที่พวกเขาเห็นชัดเจนอีกอย่างคือความมีน้ำใจของเธอเฌอปรางเป็นคนจิตใจดีอ่อนโยน เมื่อเห็นพวกเขากลับมาจากทำงานเหนื่อยๆ เธอจะมีน้ำดื่มที่แก้กระหายได้เป็นอย่างดีออกมารอรับพร้อมกับอาหารว่างที่เธอเตรียมไว้ให้นิโคลัสและพวกเขาก็พลอยรับอานิสงส์ได้ลิ้มรสของอร่อยๆ ไปด้วย เฌอปรางเป็นคนละเอียดลออเจียมเนื้อเจียมตัว แม้ว่าบิดามารดาของนิโคลัสจะให้ความเอ็นดูเธอมากแต่เฌอปรางก็ไม่เคยยกตนข่มใคร ทุกคนต่างให้ความเอ็นดูเธอเพราะความเจียมตัว และพวกเขาก็เห็นความงดงามของเธอเหมือนกับที่เจ้านายพวกเขาเห็น“ฉันก็แค่ชื่นชมเธอ และอดคิดแทนไม่ได้เมื่อคุณลูกศรกลับมามันจะเป็นอย่างไร...” สองหนุ่มหันมองหน้ากันด้วยความรู้สึกที่ไม่แตกต่าง“เธอมัวทำอะไรอยู่ไม่รีบเข้ามา หรือว่ากำลังอ่อยลูกน้องฉันอยู่” เสียงนั้นเต็มไปด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวซึ่งเธอไม่รู้สาเหตุว่าเพราะอะไรเขาถึ
ตอนที่35.“ใช่.. และพี่ไม่มีวันยอมให้มันมาเอาตัวเมียพี่ไปไหน ลูกศรเป็นเมียพี่ อย่าปฏิเสธเลยลูกศร...” เขาพูดขึ้นอย่างมั่นใจยกมือห้ามเธอที่กำลังจะเอ่ยปากพูด“เข้าไปอยู่ในนั้น คนของพี่จะคอยดูแลลูกศรอย่างดี ไม่นานพี่จะกลับมา”“ไม่ค่ะ ทุกอย่างมันไม่ถูกต้องมาตั้งแต่แรก พี่เชนไม่ควรลักพาตัวลูกศรมาแบบนี้ ไม่ควรให้ใครมาตายเพราะลูกศรเป็นต้นเหตุ”เธอบอกด้วยน้ำเสียงหนักแน่น และเรียกเขาอย่างที่เขาต้องการให้เธอเรียก ซึ่งพิมพ์อักษรรู้ดีว่าความอ่อนโยนเท่านั้นจะทำให้ผู้ชายคนนี้คลายความแข็งกระด้างโหดร้ายลง ความอ่อนหวานนุ่มนวล จะทำให้เขายอมทำตามที่เธอขอ...“แต่ไอ้นิคมันกำลังจะมาพาตัวลูกศรไปจากพี่ และพี่ยอมไม่ได้”ราเชนทร์โอบกอดร่างระหงไว้อย่างแสนรัก ทุกค่ำคืนที่ผ่านเขาได้แนบชิดสนิทสนมอยู่ด้วยกันฉันสามีภรรยา ระยะเวลาสองเดือนที่เขามีเธออยู่ข้างๆ เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุด และเขาจะไม่มีวันยอมให้ใครมาพรากไป แม้ว่ามันจะเป็นการเห็นแก่ตัวก็ตาม...“เราพูดคุยกันไม่ได้หรือคะ พี่เชนกับพี่นิคกี้”“ไม่... ไอ้นิคกี้มันร้ายแค่ไหนลูกศรก็รู้ มันไม่มีทางยอมแน่ มันต้องพาลูกศรไปจากพี่”“ให้ลูกศรเป็นคนพูดสิคะ พี่นิคกี้ต
ตอนที่36.“ฉันขอโทษ..” ชายหนุ่มมองสาวน้อยตรงหน้าด้วยความรู้สึกผิด และเขาก็ยังเอ็นดูเฌอปรางไม่เสื่อมคลาย ตั้งแต่ครั้งแรกที่พบเฌอปรางเขาก็รู้สึกเหมือนว่าเธอเป็นน้องสาวของเขาเขาเคยมีน้องสาวคนหนึ่งแต่เธอเสียชีวิตไปตั้งแต่อายุได้เพียงสิบปีเพราะโรคร้าย หากน้องสาวของเขายังมีชีวิตอยู่ก็คงจะอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับเฌอปราง แต่ที่เขาหลอกใช้เธอนั้นก็เพราะความเห็นแก่ตัวและไม่คิดว่าเรื่องมันจะบานปลายขนาดนี้ เขาไม่คิดว่านิโคลัสจะพาตัวเฌอปรางไปด้วย และยังเอาตัวหลานๆ ของเธอไปด้วยเพื่อเป็นหลักประกันไม่ให้เฌอปรางหนีไปไหน ซึ่งการกระทำของนิโคลัสนั้นทำให้เขาคิดว่านิโคลัสต้องมีเหตุผลอื่นลำพังสาวน้อยผู้ต่ำต้อยอย่างเฌอปรางที่ไม่มีอะไรเทียบเท่าคนเย่อหยิ่งอย่างนิโคลัสได้ หากนิโคลัสจะทำอะไรเธอก็ไม่มีทางรอด หรือหากจะหนีสาวน้อยไร้พิษสงอย่างเฌอปรางจะหนีไปไหนได้... นั่นแสดงว่านิโคลัสสนใจหรือมีความรู้สึกที่ลึกซึ้งกับเฌอปรางมากกว่าจะเก็บไว้เพื่อเป็นตัวประกันหรือเพื่อแก้แค้นเขา...“คำขอโทษของคุณไม่ได้ช่วยให้ชีวิตปรางดีขึ้นหรือไร้ราคีหรอกค่ะ มันเป็นเพียงคำพูดที่คุณพูดเพื่อให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้น เสียแรงที่ปรางเชื่อใจค
ตอนที่75. จบบริบูรณ์“ก็เละอย่างที่เห็น แต่ดูท่าเจ้าหมอนี่จะชอบแม่สาวน้อยคนนั้นเสียแล้วล่ะ แต่ไม่ยอมรับ นี่เห็นร่ำๆ จะกลับไปแก้มือ แล้วเอาชนะ มันชอบเอาชนะ แต่ไม่รู้หรอกว่ามันจะแพ้ราบคาบกลับมาเหมือนเดิมและจะเป็นวัวพันหลัก เหมือนพี่ไงล่ะ”“ก็ไปว่าพี่โรมแบบนั้น แต่แหม... วกเข้าหาตัวเองตลอดเลยนะคะ”“ไม่เอาแล้วคุยเรื่องไอ้หมอนี่ทำไมกันนะเรา มาทำหน้าที่ของเราดีกว่า”นิโคลัสเปลี่ยนเรื่องคุยทันทีเพื่อปฏิบัติภารกิจอันสำคัญของตน ชายหนุ่มพลิกร่างบางลงกับที่นอนนุ่มพลางกระชากเสื้อผ้าของเธอออกอย่างรวดเร็วด้วยความใจร้อนเฌอปรางก็ได้แต่ร้องอุ๊ยๆ แต่ไม่อาจจะขัดขวางเขาได้“อุ๊ย... คนบ้า ชุดใหม่ของปรางขาดหมดเลย ซื้อให้ปรางใหม่เลยนะชุดนี้ปรางชอบมากด้วย”เธอแง่งอนใส่สามีแต่ก็เผยอปากรับจุมพิตเร่าร้อนจากเขา มือบางก็ลูบไล้กายแกร่งอย่างหลงใหลแยกเรียวขาออกกว้างเพื่อให้เขาเข้ามาแทรกเข้ามาแนบชิดยิ่งขึ้นบดเบียดร่างงามกับร่างของเขาอย่างเร่าร้อนเชิญชวน“ปรางจ๋าเรามาทำน้องให้น้องป้องกันเถอะ มันนานแล้วนะทำทุกวันทำไมปรางไม่ท้องสักที” ชายหนุ่มพ้อภรรยาเสียงพร่าทั้งยังดูดกลืนยอดอกเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย“อืม... ใครบอกว่าปร
ตอนที่74.ราเชนทร์ครางชิดช่อดอกไม้งามนิ้วแกร่งสอดประสานกับเรียวลิ้นอย่างลง พิมพ์อักษรพุ่งทะยานไปสู่จุดสูงสุด ก่อนที่เธอจะร้องครางอีกครั้งเมื่อเขายกขาเรียวทั้งสองพาดไปที่บ่าแกร่งของเขาข้างหนึ่งแล้วนำแก่นกายแกร่งเข้าไปในความนุ่มหยุ่นราวกำมะหยี่เนื้อดี แรงตอดรัดจากร่างสาวทำให้เขาหลับตาแน่นครางหนักๆ ออกมาอย่างเสียวซ่านสุดใจ“โอ้ว... ลูกศรจ๋า ลูกศรของพี่ แน่นเหลือเกิน อูย... ยอดเยี่ยมมากที่รัก”ราเชนทร์ครางกระหึ่มแล้วเอ่ยชมภรรยาอย่างรักใคร่เมื่อเธอขยับสะโพกช้าๆ ยั่วเย้าเขาก่อน ดวงตางามพร่าพรายด้วยไฟสวาทจนเขาไม่อาจจะให้เธอขยับยั่วเขาอยู่ฝ่ายเดียว ราเชนทร์จึงควบขับขยับโยกกายแกร่งเข้าออกในโพรงสวาทสาวอย่างเมามันด้วยจังหวะหนักแน่นเร้าใจ แล้วปลดปล่อยลาวาระอุจากกายแกร่งเข้าสู่ดอกไม้งามจนหมดทุกหยาดหยด...“อ๊ะ อ๊า พี่เชนขา...”พิมพ์อักษรเกร็งกระตุกเมื่อรับรู้ถึงความอุ่นร้อนของลาวาสวาทที่สาดซัดเข้าไปในกายของเธอ และร่างสูงก็ทรุดฮวบลงบนอกอิ่มไหวสะท้านด้วยแรงหอบหายใจจากบทรักเร่าร้อนทางด้านต้นหลิวก็ให้กำเนิดบุตรชายคนแรกซึ่งตอนนี้ น้องต้นกล้า หรือเด็กชายจักรรัตน์ ซึ่งได้ชื่อบิดากับมารดารวมกันนั้นอายุได้
ตอนที่73.“โอ้ว.. เมียจ๋า คิดจะกินผัวจริงๆ หรือจ๊ะ อ๊า...” นิโคลัสครางกระเส่าเมื่อมือน้อยกอบกุมความเป็นชายแข็งขึงไว้ในมือแล้วขยับช้าๆ ด้วยจังหวะยั่วยวนให้ใจชายสั่นระทึกเมื่อริมฝีปากงามครอบครองมันความอุ่นร้อนนุ่มลื่นของปากสาวรูดไล้อย่างเมามันร่างแกร่งก็เกร็งสะท้าน กระดกเอวเข้าหาริมฝีปากและมือของเธออย่างห้ามใจไม่ไหว เสียงดูดกลืนและเสียงครางดังระงมไปทั้งห้องกว้าง เฌอปรางปล่อยท่อนกายแกร่งออกจากมือทาบร่างเปลือยลงบนร่างร้อนระอุของเขาแล้วเลื่อนเบียดต่ำลงเสียดสีร่างของตนกับเขาอย่างยั่วให้เขาเตลิดไป“โอ... เมียจ๋า ปรางจ๋า... เดี๋ยวนี้เลยจ้ะ พี่ต้องการปรางเหลือเกิน”นิโคลัสอ้อนวอนขอเสียงกระเส่าลุกขึ้นนั่งแล้วคว้าเธอมาบดจูบเร่าร้อน มือหนาก็กุมสะโพกกลมมนไว้แน่นนำพาให้มันเคลื่อนลงครอบครองความปวดร้าวของเขา“อ๊า....” เฌอปรางครางลึกเมื่อค่อยๆ กดสะโพกลงไปช้าๆ แหงนหน้าไปข้างหลังหลับตาแน่นกับความเสียวเสียดเมื่อท่อนกายแกร่งสอดลึกเข้าไปในโพรงดอกไม้ฉ่ำหวาน“ปรางจ๋า ปราง ที่รัก ขยับแรงๆ เลยครับ” เสียงแหบพร่าสั่งการเมื่อเธอหมุนวนสะโพกยั่วยวนเขาอย่างเนิบช้า นิโคลัสบีบคลึงทรวงอวบอย่างหลงใหลนิ้วแกร่งสะกิดยอดอกส
ตอนที่72.“อาปราง อาปราง” เสียงเด็กๆ ดังขึ้นพร้อมกับเด็กทั้งสองซึ่งเข้าไปกราบคุณรินดากับคุณเควินแล้ว ก็พากันวิ่งมาลาอาปรางของพวกเขา เฌอปรางอ้าแขนรับพวกเขาไว้ในอ้อมกอดอย่างแสนรัก ในขณะที่ประวิชก็เดินไปยืนข้างๆ คนขี้หวงแล้วกระทุ้งข้อศอกกับสีข้างของนิโคลัสอย่างหมั่นไส้ และโอกาสนี้ก็เป็นโอกาสงามที่เขาจะสามารถทำอย่างนั้นกับหมาป่าจอมหวงอย่างนิโคลัสได้โดยที่ตนเองจะปลอดภัยทุกประการ แล้วบิดามารดาของนิโคลัสพร้อมกับราเชลและคุณโรเจอร์ก็เดินเข้ามาในห้องรับรองโอ่อ่า “เด็กๆ เป็นเด็กดีนะกันนะคะ เดินทางปลอดภัยด้วยจ้ะ”“ขอบคุณค่าอาปราง แล้วพวกเราจะกลับมาเยี่ยมน้องนะคะ”“ไปกันเถอะลูกๆ เดี๋ยวไม่ทันเครื่อง ผมลานะครับคุณท่าน ฝากปรางด้วยนะครับ” ประวิชกับลูกๆ ไหว้ล่ำลาอย่างนอบน้อม“จ้ะ เดินทางปลอดภัยกันทุกคนนะจ๊ะ ดิฉันฝากพวกเขาด้วยนะคะคุณโรเจอร์ และดีใจมากที่เราได้พบกันและเป็นครอบครัวเดียวกัน” คุณรินดาบอกอย่างยินดีฝากฝังคุณโรเจอร์อีกครั้ง“ครับ ผมสัญญาเลยว่าจะรักพวกเขาเหมือนกับที่ผมรักราเชล เพราะพวกเขาคือครอบครัวของผม” คุณโรเจอร์ชายวัยหกสิบปลายอ้วนท้วนท่าทางใจดีเหมือนซานตาคลอสบอกด้วยรอยยิ้มแห่งความสุขก่อนล
ตอนที่71.“ก็เรียกกันแค่เราสองคนเท่านั้นนี่นาจะอายทำไม มากกว่าเรียกก็เคย”“บ้า.. คนแก่จอมหื่น นี่จ้องจะเอาเปรียบเขาอยู่ใช่ไหม”“ใครว่าเอาเปรียบ เราก็ได้เปรียบกันทั้งสองคนล่ะน่า หรือต้นหลิวไม่มีความสุขยามที่พี่สอนรักให้ว่าที่เมียในอนาคต” จักรพูดเสียงพร่าแล้วคว้าร่างอวบอิ่มให้ล้มนั่งลงบนโซฟารับแขกตัวใหญ่ในห้องนั่งเล่นที่ตอนนี้ปิดมิดชิด“อุ้ย.. พี่จักร อย่าค่ะเดี๋ยวใครมาเห็น”“ที่นี่มีแค่เราสองคน... ต้นหลิวจ๋า รู้ไหมคิดถึงใจจะขาด...”จมูกโด่งคมคลอเคลียไม่ห่างแก้มสาวแดงปลั่งมือก็ซุกซนถอดเสื้อผ้าของสาวเจ้า จนในที่สุดทั้งเขาและเธอก็เปล่าเปลือยด้วยกัน จักรจับร่างอวบอิ่มเต็มไม้เต็มมือของต้นหลิวนอนลงบนโซฟาอย่างง่ายดายเมื่อเธออ่อนระทวยและเต็มอกอกเต็มใจ มือสีเข้มลูบไล้เรือนกายขาวผ่องเป็นยองใยอย่างชื่นชอบ ชายหนุ่มมองดูสีผิวที่ตัดกันของเขากับเธออย่างหลงใหลมึนเมาไปกับรูปร่างขาวอวบอึ๋มสุดเอ็กซ์ของเธอ“บ้า พี่จักรจะมองทำไมนักหนาต้นหลิวอายนะ”เสียงพ้อดังขึ้นแผ่วๆ พลางเบี่ยงกายหลบสายตาคมเข้าหาพนักโซฟา แต่เขาไม่ยอมจับร่างอวบอิ่มพลิกกลับมาแล้วคร่อมทับร่างเธอไว้ด้วยแขนแกร่งก่อนจะครอบครองยอดอกสีชมพูระเรื่อ
ตอนที่70.นิโคลัสครางกระเส่าชิดแผ่นหลังนวลไล้ลิ้นร้อนลงบนแผ่นหลังของเธออย่างหยอกเย้า มือหนาข้างหนึ่งก็ฟอนเฟ้นทรวงอกอิ่มในขณะที่อีกข้างเลื่อนลงต่ำสอดไซ้เข้าไปใต้ชายกระโปรงยาวคลุมเข่ามน ลากไล้หัวเข่ากลมกลึงวกเข้ามาด้านในต้นขาอวบเรื่อยมาจนถึงเนินดอกไม้สาวฉ่ำเยิ้ม นิโคลัสแสนจะตื่นเต้นยินดีกับการต้อนรับของเธอนิ้วแกร่งคลอคลึงกุหลาบงามผ่านเนื้อผ้าบางเฉียบของชั้นในตัวน้อย สะกิดยอดเกสรสาวเล่นอย่างมันมือยิ่งเมื่อร่างอวบส่ายพลิ้วครางกระเส่ารัญจวนใจเขาก็สอดมือแหวกเนื้อผ้าเข้าไปพบเนื้อแท้อ่อนละมุนและเขาก็ไม่รอช้าใช้นิ้วกลางสอดเสยเขาไปในกลีบกายสาวทันทีแล้วแช่นิ่งไว้อย่างนั้น ความเสียวซ่านเริ่มจากนิ้วแล้วพล่านไปทั้งกายโดยเฉพาะความปวดร้าวที่แก่นกายแกร่งของตน“อ๊ะ พี่นิคกี้... อืม...” เฌอปรางครางกระเส่าเมื่อนิ้วแกร่งที่สอดไซ้อยู่ในกลีบดอกไม้งามนั้นขยับเข้าออกด้วยจังหวะเร้าอารมณ์ให้เตลิดลิ่ว “ปรางจ๋า... คิดถึงพี่นิคกี้ไหมครับ” เขาพูดชิดแก้มนวลริมฝีปากขบเม้มใบหูบางแดงก่ำอย่างหยอกเย้าแหย่ลิ้นร้อนๆ เข้าไปในใบหูเล็กๆ นั้นอย่างหลงใหล“พี่นิคกี้ขา... ปราง อา...”เสียงเธอขาดหายไปกลายเป็นเสียงครางกระสันเมื่อน
ตอนที่69.“คุณแม่ของหนูแอบหนีคุณพ่อมาแบบนี้ เห็นทีคุณพ่อต้องทำโทษคุณแม่เสียละมั้งนี่”เสียงทุ้มคุ้นหูดังอยู่ใกล้ๆ ทำให้คนที่กำลังเพลิดเพลินกับบรรยากาศรอบตัวหันไปตามเสียง มองเขาอย่างตื่นตะลึงและคาดไม่ถึง แม้จะแอบตื่นเต้นดีใจ“พี่นิคกี้...”“ใช่ พี่เอง...”“ตามเราพบได้อย่างไรคะ” เธอถามเมื่อหายตื่นตะลึงแล้วก็ขยับหนีคนตัวโตที่ทรุดนั่งลงเบียดชิดร่างอวบอิ่มของตนอย่างจงใจ แต่สุดท้ายเธอก็ไม่สามารถหนีอ้อมแขนอันอบอุ่นที่ถวิลหาอยู่ทุกวันไปได้“ก็ตามหัวใจมาไง หัวใจมันบอกว่ามีเด็กดื้อแอบมาหลบอยู่ที่นี่”“ปรางเปล่าหลบเสียหน่อย แค่พาลูกมาพักผ่อนเท่านั้น”เธอแย้งเสียงอ่อยหลบสายตาคมที่มองมาอย่างอ่อนหวาน ใจสาวตื่นเต้นระรัวเพียงแค่เห็นเขา เนื้อตัวตื่นเร้าสั่นไหวเพียงแค่สบแววตาแห่งความปรารถนาของเขา“รู้ไหมหนีมาแบบนี้ต้องโดนทำโทษ ให้ผัวตามหาจนแทบพลิกแผ่นดินมีความผิดมากนะ”“ปรางไม่ได้หนีนะคะ เพียงแต่ปรางมาพักผ่อนและต้องการความมั่นใจก็เท่านั้นค่ะ”“ความมั่นใจในอะไรล่ะปราง แค่ที่พี่จดทะเบียนกับปรางมันยังไม่พออีกหรือ ไม่พอที่จะทำให้ลูกของเราที่เกิดมานั้นสมบูรณ์พร้อมหรอกหรือ”ชายหนุ่มถามพลางยกร่างอวบให้มานั่งบ
ตอนที่68.คุณพิมพ์พรถอนใจอย่างปลอดโปร่งมองราเชนทร์กับบุตรสาวของตนสลับกันไปมาด้วยความสุข การวางทิฐิของตัวเองลงมันก็ทำให้คนเราพบความสุขเช่นนี้นี่เอง และนางก็โชคดีเหลือเกินที่มีเพื่อนที่ดีอย่างบิดามารดาของนิโคลัสที่คอยให้ความช่วยเหลือมาเสมอ และโชคดีที่นิโคลัสไม่เจ้าคิดเข้าแค้นราเชนทร์จนเกินไปและนั่นก็เป็นผลมาจากความรักเช่นกันเฌอปรางทำให้ผู้ชายอย่างนิโคลัสเปลี่ยนไป เช่นเดียวกับที่พิมพ์อักษรทำให้ผู้ชายร้ายๆ อย่างราเชนทร์ถอดเขี้ยวเล็บ และยังช่วยให้บุตรสาวของนางรอดพ้นความตายมาได้อย่างกับปาฏิหาริย์ แต่ตอนนี้นางเองก็นึกห่วงและเห็นใจนิโคลัสอยู่ไม่น้อยที่ช่วยให้ครอบครัวของนางได้พบกับความสุขแต่ตัวเองกลับกำลังเป็นทุกข์เพราะภรรยาหอบลูกในท้องหนีไปอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ และตอนนี้นิโคลัสก็กำลังตามหาเฌอปรางจ้าละหวั่น...“พวกมึงนี่มันเลี้ยงเปลืองข้าวสุกจริงๆ โว้ย! เมียกูหายไปทั้งคนพวกมึงยังไม่มีใครรู้ว่าลูกเมียกูอยู่ที่ไหน หลายวันแล้วนะมึงที่เมียกูหายไป หากปรางกับลูกกูเป็นอะไรไปกูจะฆ่าพวกมึงทุกตัวเลย เริ่มที่มึงไอ้จักร แล้วมึงก็อย่าหวังว่าจะได้แต่งงานกับแฟนมึงเลย” นิโคลัสแผดเสียงลั่นด้วยความโมโหสุดขีดไม่มี
ตอนที่67.นิโคลัสจ้องมองคนตรงหน้าอย่างเข่นเขี้ยวและหมั่นไส้เหลือกำลัง อยากจะกระโดดเข้าไปชกหน้าให้หงายแค้นแล้วกระทืบซ้ำอย่างให้ได้หยอดข้าวต้มเสียด้วย“มึงจะเอาอย่างไร จะไปหรือไม่ไป กูบอกได้อย่างเดียวว่าชีวิตของลูกศรขึ้นอยู่กับมึง”นิโคลัสเสียงเข้มจับจ้องมองราเชนทร์ที่สวมเพียงกางเกงขาก๊วยแบบชาวเล เผยแผงอกแกร่งที่คล้ำแดดลงไปใบหน้าหล่อเหลาขาวใสดูตอบลงเล็กน้อยและรกรุงรังด้วยหนวดเคราที่เจ้าตัวไม่ได้ใส่ใจจะโกนราเชนทร์ดูต่างจากคนที่เขารู้จักโดยสิ้นเชิง นักธุรกิจหนุ่มเจ้าสำอางที่มีความเจ้าชู้ไม่เป็นรองใครซ้ำยังเป็นคนร้ายกาจในเกมธุรกิจคนนั้นไม่มีให้เห็นอีกต่อไป ตอนนี้มีเพียงหนุ่มชาวเลหน้าตารกรุงรังด้วยหนวดเคราเท่านั้น“มันก็เรื่องของพวกมึงไม่ใช่เหรอ กูไม่ใช่คนกรุง หรือคนที่เกี่ยวข้องกับใครที่นั่นแล้ว”“แม้ว่าลูกศรจะรอมึงอยู่ตลอดเวลาอย่างนั้นหรือ”“มันไม่มีประโยชน์คนที่มีแต่ตัวอย่างกู คนเลวอย่างกูจะดูแลใครได้ อีกอย่างแม่ของเขาก็รังเกียจกูอย่างกับอะไรดี มึงพาคนของพวกมึงไปซะก่อนที่กูจะหมดความอดทน”ราเชนทร์ประกาศกร้าวมองนิโคลัสอย่างชิงชังแล้วก้าวเดินออกจากตรงนั้นไป แต่แล้วเท้าแกร่งเหยียบย่ำผืนทราย