LOGINShare
บทที่ 28 เซียนน้อยแห่งหุบเขาธิดาสวรรค์(7)
Last Updated:
2025-02-23 07:29:42บทที่ 28 เซียนน้อยแห่งหุบเขาธิดาสวรรค์(7)
“แต่นี่คือสิ่งที่เจ้า...! ...พวกเจ้าทุกคนตอบแทนนางอย่างนั้นหรือ”
“...พวกข้า”
“ข้าในตอนนี้ไม่มีสิทธิตัดสินพวกเจ้า และแม้ว่าข้าจะคิดเห็นประการใดมันก็ไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ก็คือการที่คุณหนูเย่หัวคิดอย่างไรต่อ”
“จางหลงอย่างน้อยเจ้าก็ช่วยไปพูดแทนพวกมันหน่อยเถอะ หากว่าคราวหน้าพวกมันกระทำความผิดซ้ำอีกครั้ง ข้าและคนอื่นๆจะไม่กล่าวถึงได้เลย ต่อให้เจ้าหรือว่านางเซียนน้อยจะฆ่าจะแกงพวกมันก็ตาม”
หญิงชรานางหนึ่งเป็นผู้กล่าวขึ้น และนางก็คือคนเดียวกันกับหัวหน้าแม่ครัวที่ช่วยกันทำงานหนักในครัวเมื่อวานนี้ มาไม่คิดเลยว่าเล่นของนางจะกระทำชั่วช้าแบบนี้
“ข้าก็ขอเป็นอีกเสียงหนึ่งที่อยากจะขอโอกาสให้พวกมันสักครั้ง แล้วก็เช่นเดียวกับนางเฒ่า หากว่าคราวหน้าพวกมันยังคงกระทำชั่วช้าแบบนี้อีกครั้ง ไม่ว่าเจ้าหรือนางเซียนน้อยจะเอามันไปต้มยำทำแกง เช่นไรก็แล้วแต่เถิด ถือเสียว่าครั้งนี้ให้พวกมันได้รู้ถึงว่า นางนั้นมิใช่คนธรรมดาอย่างเช่นพวกเรา” ชายชราอีกคนกล่าวขึ้น
“ใช่แล้วล่ะในคราแรกที่ได้เจอกับนาง ข้าเองก็ไม่ได้คิดว่านางจะทำเพื่อพวกเราขนาดนี้ ไม่ว่าจะเป็นพืชพรรณในแดนเซียนหยางหัวมันทั้ง 2 ชนิดนั้น แล้วยังความสามารถในการเรียกอาหารออกมามากมายเพื่อเลี้ยงดูพวกเรา ต่อให้ข้าจะเป็นคนโง่คนหนึ่งที่ไม่มีการศึกษามากนัก แต่อย่างน้อยข้าก็รู้ว่าควรจะตอบแทนบุญคุณนางเช่นไร
และถึงพวกมันจะกระทำโง่ๆ ไปบ้าง แต่อย่างน้อยสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ การที่พวกเราทั้งหมดได้รู้แจ้งแน่แล้วว่า ต่อให้นางจะมิใช่นางฟ้านางสวรรค์ อย่างน้อยที่สุดนางก็คงจะเป็นผู้ที่สวรรค์ส่งมาเพื่อโปรดพวกเรา มิฉะนั้นแล้วการที่พวกมันทั้งหมดไปขโมยของมาเมื่อวานนี้ หากเป็นพืชพันธุ์ธรรมดาทั่วๆไป มันคงจะไม่จบลงด้วยการเน่าเปื่อยแล้วพาพื้นดินให้เสียหายไปด้วยแบบนี้”
หญิงชราที่ออกมาจากบ้านของจางหลงเป็นผู้กล่าวขึ้น นางคือหนึ่งในผู้ที่อายุยืนที่สุดในหมู่บ้าน อดีตผู้นำหมู่บ้านรุ่นก่อนหน้าผู้สร้างความสงบและร่มเย็นให้กับหมู่บ้านมานานกว่าร้อยปี ถึงในตอนนี้นางจะเกษียณตัวเองและอยู่อย่างสงบในบ้าน แต่เสียงของนางก็ยังคงมีความสำคัญต่อผู้คนในหมู่บ้านแห่งนี้เสมอ
“แต่ว่าท่านทวด”
“จะเอาไปทำตามที่ข้าบอกเถิด อย่างน้อยก็อธิบายความให้กับนางเซียนน้อยได้ฟัง แล้วหลังจากนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นข้าจะไม่ร้องขออะไรต่อเจ้าอีกเลย”
“ถ้าหากท่านโทษว่าอย่างนั้นข้าก็จะไปกล่าวความตามจริงขอรับ เพียงแต่ว่าข้าไม่รู้ว่านางเซียนน้อยจะคิดอย่างไรกับเรื่องนี้บ้าง”
“มีแต่ฟ้าเท่านั้นแหละที่จะรู้ได้ จะดีจะชั่วพวกมันก็เป็นลูกบ้านของเจ้า หากมันกระทำความผิดซ้ำจริงๆค่อยว่ากันอีกครั้งหนึ่ง เจ้าก็รู้ดี ไม่ใช่หรือว่าทั้งหมดแล้วมันเกิดขึ้นเพราะอะไร...” หญิงชรากล่าวพลางถอนหายใจยาวๆออกมา
“...”
จางหลงเงียบไปสักพักหนึ่ง ก่อนที่จะหันไปบอกให้ทุกคนแยกย้ายกันกลับบ้าน หลังแล้วหลังจากนั้นก็ค่อยให้เตรียมตัวกันไปเพื่อทำงานอีกครั้งในวันนี้ ตามที่ได้ตกลงกันเอาไว้เมื่อวาน...
“แล้วตอนนี้มันไปไหนแล้วขอรับ” หลังจากที่ทุกคนกลับไปแล้ว จางหลงก็เลยขึ้นกับหญิงชราที่กำลังรอเขาอยู่
“ข้าเองก็ไม่รู้เหมือนกัน” หญิงชราถอนหายใจยาวๆ สวัสดีนางรู้ดีถึงความแตกแยกของพี่น้อง ไม่ใช่สิ ต้องบอกว่ามันเป็นความคิดแต่ฝ่ายเดียวของจางเว่ยเท่านั้น ต่อให้จะไม่ค่อยได้อยู่กับหลานหลานมากนัก หญิงชราก็รู้ดีว่าจางเหว่ยนั้นเป็นคนเช่นไร แต่สุดท้ายแล้วหนังก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี“มันออกไปตั้งแต่เมื่อวาน ตอนนี้ยังไม่กลับมาเลย”
“แล้วถ้าอย่างนั้นเมื่อคืนต้าพังเป็นอย่างไรเล่าขอรับ”
“ก็คงยังเป็นเหมือนเดิมนั่นแหละ”
“...”
“ตอนนี้เจ้าเลิกสนใจเรื่องนี้ก่อนเถิด เจ้ารีบแต่งตัวไปที่บ้านของนางเซียนน้อยเสีย แล้วจากนั้นก็ไปบอกเรื่องราวตามความจริงให้นางได้รู้ ในตอนนี้เรื่องนั้นสำคัญที่สุด อย่าให้นางได้รู้เรื่องนี้จากปากของคนอื่น แต่ให้รู้ออกมาจากปากของเจ้าที่เป็นหัวหน้าหมู่บ้าน”
“ทราบแล้วขอรับ ถ้าอย่างนั้นข้าขอตัวก่อนนะขอรับ”
“ไปเถอะไปเถอะ”
.
.
.
‘...อีปลวก มึงอย่าลืมนะ อีปลวก มึงอย่าลืมนะ’
‘ห๊ะ มึงว่ายังไงนะ’
‘อย่าลืมที่กูบอกไป’
‘มึงบอกอะไร...’
‘...ถ้ามึงลืมมึงต้องมานั่งเสียใจไปชั่วชีวิต’
‘อะไรของมึงเนี่ย ทำไมมึงไม่บอกกูว่ากูลืมอะไร’
‘มึงอย่าลืมนะ...’
“ลืมอะไร มึงก็รีบบอกกูสักทีสิวะ” เสียงร้องตะโกนออกมาจากร่างที่กำลังนอนหลับอยู่ เรียกให้สองแม่ลูกร้องลั่นด้วยความตกใจไปตามๆกัน แล้วกรูกันวิ่งเข้ามา เพื่อดูว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่ก็เห็นเพียงแค่เย่หัวนั้นกำลังหลับอยู่ ซึ่งนางกำลังดิ้นทุรนทุรายราวกับว่ากำลังอึดอัดอย่างยิ่ง พยายามคว้ามือออกไปด้านหน้าราวกับว่ากำลังเรียกหาใครสักคน แต่เหมือนกับว่าไม่ว่าจะพยายามเรียกเท่าไหร่ เสียงนั้นก็ยิ่งห่างออกไปห่างออกไป ห่างออกไป
“คุณหนู คุณหนู คุณหนูเป็นอะไรหรือเปล่าเจ้าคะ”ทั้งสองที่เห็นสภาพแบบนั้นแล้วจึงพยายามปลุกนางให้ตื่นขึ้นมา
“ข้าตื่นแล้ว...” ผ่านไปหลายอึดใจกว่าที่เย่หัวจะรู้สึกตัวขึ้นมา “มีอะไรเหรอเจ้าคะ”
“คุณหนูเป็นอะไรหรือเปล่าเจ้าคะ ค่ะ เห็นว่าเมื่อกี้คุณหนู เหมือนจะกำลังฝันถึงอะไรบางอย่าง”
“ใช่แล้วเจ้าค่ะเมื่อกี้ข้าเห็นคุณหนูเหนื่อยมากเลย เลยช่วยกันปลุกเจ้าค่า”
“อย่างนั้นหรือ... แต่คงจะไม่มีอะไรหรอกมั้งข้าคงจะแค่เหนื่อยมากไปหน่อย ก็เลยละเมอฝันร้ายอะไรแบบนั้น” เย่หัวพยายามนึกสักเท่าไรแต่ก็นึกไม่ออก ว่าเมื่อก่อนหน้านี้ที่นางจะตื่นขึ้นมานั้น นางได้ฝันถึงอะไรไปบ้าง “มันก็คงเป็นแค่ความฝันแหละ แต่ก็ขอบใจทั้งสองคนมากนะที่เป็นห่วง”
เย่หัวไม่มีทางจะรู้เลยได้ว่า สิ่งที่นางได้หลงลืมไปแล้วนั้น มันจะย้อนกลับมาสร้างบาดแผลให้แก่นางไปชั่วชีวิต!!
.................................
Related chapters
เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 29 เซียนน้อยแห่งหุบเขาธิดาสวรรค์(จบ)
บทที่ 29 เซียนน้อยแห่งหุบเขาธิดาสวรรค์(จบ)“ท่านหัวหน้าหมู่บ้านมีอะไรหรือเจ้าคะ ทำไมถึงรีบวิ่งมาจนป่านนี้” เย่หัวมองตามสายตาของเจ้าสัง ซึ่งกำลังมองไปยังผู้มาใหม่ที่กำลังวิ่งกระหืดก็มาหานาง สวัสดีก็เห็นเป็นจางหลงที่กำลังวิ่งมาด้วยความเร็วสูงเกินความเร็วสูงสุดเท่าที่มนุษย์คนหนึ่งจะสามารถทำได้ นางมั่นใจว่ามันเร็วกว่าการวิ่งของคนปกติทั่วไปแน่ๆ ถึงไม่รู้ว่าจะเป็นเพราะอะไรก็เถอะ “ถ้าหากว่าท่านหัวหน้ามาหาภรรยากับบุตรสาวของท่าน ตอนนี้ทั้งสองคนกำลังจัดการมื้อเช้าของพวกเราอยู่ในครัวเจ้าค่ะ ให้ข้าไปตามทั้งสองคนไหมเจ้าคะ”“มิใช่เช่นนั้นขอรับ ข้ามีเรื่องที่จะมาแจ้งแก่คุณหนูโดยตรง”“ข้า? มีเรื่องอะไรกับข้าหรือเจ้าคะ”“เรื่องทั้งหมดก็....”หลังจากนั้นจางหลงก็ได้อธิบายเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ ตลอดจนถึงเรื่องที่ว่าหัวมันทั้งหมดได้เน่าเ
Last Updated : 2025-02-23เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 30 เมล็ดพันธุ์แห่งความหวังได้ถูกโปรยปราย
บทที่ 30 เมล็ดพันธุ์แห่งความหวังได้ถูกโปรยปรายหลังจากที่จัดการเรื่องวุ่นวายที่เกิดขึ้นทั้งหมดแล้ว เย่หัว จึงรีบเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็ว โดยการที่ให้เด็กๆ ทุกคนมารวมตัวกันที่แปลงมัน“เอาล่ะทุกคนมาดูนี้ก่อน ตอนนี้ทุกคนสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงอะไรไหม”“มันของพวกเรา...ตายหมดแล้วหรือเจ้าคะ” หนึ่ง ในกลุ่ม ของเด็กๆ ได้เอ่ยถามขึ้น เพราะจริงๆแล้วตั้งแต่ตอนที่มาถึงเด็กๆก็ได้มาดูแปลงมันก่อนเป็นอันดับแรก สิ่งที่ทุกคนได้พบเห็นก็คือ ไม่ว่าจะเป็นมันฝรั่งที่ตนตายไปเกือบหมดแล้ว มันหวานเองก็มีเถาที่แห้งเหี่ยวไม่เหมือนกับแต่ก่อน มีเพียงแค่ดอกบางดอกที่บานอยู่ ถึงดอกของมันจะงดงาม แต่ลำต้นของมันทั้งเหี่ยวเฉา ใบส่วนใหญ่ของมันก็ตายไปเกือบหมดแล้วมันก็ทำให้เด็กๆดังก็คาดเดาไปต่างๆนานา แต่มิมีใครกล้าที่จะเอ่ยถามเนื่องจากผู้ใหญ่ได้ห้ามเอาไว้ทางฝ่ายผู้ใหญ่เองก็ไม่แตกต่างกับเด็กๆเลย พวกเ
Last Updated : 2025-02-23เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 31 ก่อนหนาวมาเยือน
บทที่ 31 ก่อนหนาวมาเยือนหลังจากวันนั้นเป็นต้นมา ตั้งแต่ที่ผู้คนสามารถเห็นได้ด้วยตาของตนเอง ว่าผลผลิตของมันทั้งสองชนิดนั้นมากมายแค่ไหน ที่สำคัญที่สุดก็คือรสชาติของหัวมันที่ปลูกในหุบเขาแห่งนี้ ยังมีรสชาติดีกว่าเดิมขึ้นอีกหลายเท่าตัวเดิมทีแล้วสำหรับพวกเขาทุกคน ลำพังแค่มันที่แย่หัวเอาออกมาให้นั้น ไม่ว่าจะเป็นมันฝรั่งหรือมันหวาน ก็ล้วนแล้วแต่มีรสชาติดีกว่าอาหารที่พวกเขาเคยลิ้มลองมานักต่อนักแล้ว ถึงมันจะไม่ผ่านการปรุงมาเลยก็ตามทีไม่ว่าจะเป็นมันฝรั่งต้มหรือมันหวานเผา ก็มีรสชาติกลมกล่อม สามารถทานได้เรื่อยๆไม่ต่างกัน...แต่ในตอนเที่ยงวันนั้น ในวันที่พวกเขาได้เก็บเกี่ยวมันทั้งสองชนิดเป็นครั้งแรก เด็กหญิงก็ได้ให้ พวกแม่ครัวใช้มันทั้งสองชนิดแทนวัตถุดิบที่นางยังไม่ได้เอาออกมาจากตู้เย็น ซึ่งปรากฏว่าเพียงแค่มันหวานเผาธรรมดาธรรมดา ก็ทั้งหอมอร่อยรสชาติเข้มข้นขึ้นมากกว่าเดิมหลายเท่า ทั้งเหนียวนุ่มเคี้ยวเพลินไม่สามารถหยุดปากได้เลยทีเด
Last Updated : 2025-02-23เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 32 จางหู่
บทที่ 32 จางหู่“นี่มันเรื่องอะไรขึ้นกันแน่!!”เสียงร้องอันดังลั่นในทันทีที่เดินทางเข้ามาถึงประตูหมู่บ้านของ “จางหู่” ผู้ชายตัวใหญ่ยักษ์มีกล้ามเป็นมากๆ หมดเคราหงเผาตั้งชี้โด่ชี้เด่ ยิ่งตัดผมสั้นแล้วด้วยก็ยิ่งสามารถมองเห็นถึงความชี้ตรงของเส้นผมได้อย่างชัดเจน ดวงตาเองก็เป็นประกายคมกล้าราวพญาเสือ คิ้วตั้งเป็นสันดาบร่วมกับสันจมูกคมโด่งเป็นสง่า เมื่อรวมเข้ากับหนวดเคราและจอนผมที่เชื่อมต่อด้วยกันแล้ว หากจะอธิบายให้เข้าใจถึงรูปร่างหน้าตาของจางหู่ได้ง่ายที่สุดแล้ว ตัวเขานั้นแทบไม่ต่างไปจากเตียวหุยในหนังสือเรื่องสามก๊กเลยทีเดียวด้วยอุปนิสัยแต่เดิมที่โผงผางและผ่าเผย ไม่เคยเก็บเร้นสิ่งใดเอาไว้ในใจเลยแม้แต่ครั้งเดียว ในทันทีที่เขาได้เห็นความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในหมู่บ้าน หลังจากที่เขาพยายามอยู่ข้างนอกมากว่าสามปีแล้ว มันก็ทำให้เขาอดที่จะตก
Last Updated : 2025-02-23เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 33 หญิงงามบ้านน้องสาวเจ้าสิ!
บทที่ 33 หญิงงามบ้านน้องสาวเจ้าสิ!“ข้าดีใจยิ่งขึ้นที่เจ้ากลับมา นานมากแล้วน้องชายที่เราไม่ได้เจอกัน” เพียงแค่ไม่นานนักจางหลงกับคนอื่นๆ ก็เดินทางมาถึง ก่อนที่สองพี่น้องจะสวมกอดกันเบาๆ ตามประสาพี่น้องที่สนิทกันมาก “ว่าแต่เจ้าดูตัวโตขึ้นมากเลยนะ เมื่อก่อนก็ว่าโตมากแล้ว ตอนนี้เจ้าไม่ต่างจากหมีป่าเลยทีเดียว”ฮ่า ฮ่า ฮ่า“ท่านไม่ต้องมาล้อข้าหรอกน่า ข้าเพียงแค่โชคดีนิดหน่อย ทำให้ได้ฝึกฝนวรยุทธ์มาบ้าง ร่างกายของข้าที่เคยโตมากอยู่แล้ว มันก็เลยเติบโตขึ้นตามไปด้วยมันก็เท่านั้นแหละ”“จริงหรือ!” อีกคนหนึ่งที่ตามมาด้วยก็ถึงกับตาเบิกกว้าง สำหรับคนธรรมดาๆ อย่างพวกเขาแล้ว การที่จะโชคดีได้รับเลือกเข้าสำนักยุทธนั้นเป็นเรื่องที่ยากเย็นแสนเข็ญ“สมแล้วกับที่ได้รับฉายาพญาเสือ”“...&rdqu
Last Updated : 2025-02-23เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 34 หา!!
บทที่ 34 หา!!“ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าอาจารย์ของเจ้า จะใจดีถึงขนาดซื้อของมากมายขนาดนี้ มอบให้แก่เจ้าเป็นของขวัญกลับบ้าน มันจะต้องใช้อีแปะมากมายเท่าไหร่กัน...”มองเห็นสิ่งของที่อัดแน่นเต็มจนล้นทั้งห้าสิบเล่มเกวียน จางหลงก็อดไม่ได้ที่จะกล่าวออกมากับน้องชาย หากเป็นเมื่อก่อนหน้านี้ ในตอนที่เขายังไม่เจอกับนางเซียนน้อย เขาก็คงจะดีใจจนกระโดดโลดเต้นไปแล้ว...“เรื่องนั้นท่านพี่ไม่ต้องเป็นห่วงเลย ถึงแม้อาจารย์ของข้าจะไม่ใช่คนที่ร่ำรวยที่สุดในสำนัก แต่ถึงอย่างนั้นการซื้อของเพียงแค่นี้ เขาสามารถจ่ายออกได้อย่างสบายๆ” จางหู่ตอบยิ้มยิ้ม “แล้วที่สำคัญก็คืออาจารย์ของข้ามิได้ใช้ตำลึงหรือเงินอีแปะ แบบที่พวกเราใช้แต่อย่างใด แต่ท่านตายออกด้วยหินวิญญาณก้อนเล็กที่สุดเพียงแค่หนึ่งก่อน ก็สามารถซื้อสิ่งของมากมายที่ท่านเห็นได้เลย”“หินวิญญาณอย่างนั้นหรือ... เจ้าไปอยู่ในสำน
Last Updated : 2025-02-23เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 0 ของฝากจากเพื่อนเก่า
ณ ห้วงแห่งความว่างเปล่า ดวงจิตดวงหนึ่งกำลังล่องลอยอย่างไร้ซึ่งจุดหมาย ราวกับว่ามันได้ถูกพรากออกมาจากเส้นทางที่ควรจะมุ่งไป แล้วกำลังล่องลอยอยู่อย่างนั้นมาได้ระยะเวลาหนึ่งแล้ว...“อีปลวก อีปลวก มึงได้ยินกูไหมเนี่ย” น้ำเสียงที่คุ้นหูคับคล้ายคับคลา ที่ส่งมาจากห้วงอากาศโดยรอบ ทำให้ดวงจิตดวงนั้นเริ่มก่อร่างกลายมาเป็นดวงจิตรูปร่างคล้ายมนุษย์เพศหญิง “เสียงใครเนี่ย...”“ก็กูไง!” เสียงนั้นตอบกลับมาดังลั่น จนสามารถบอกได้เพียงแค่ได้ยินว่าอีกฝ่ายนั้นดีใจมากแค่ไหน “นี่มึงจำเสียงกูไม่ได้จริงๆ หรอ”“ห๊ะ...”“ถ้าหน้ากูมึงจะไม่คุ้นเคยก็ไม่แปลกหรอก แต่เสียงกูมึงต้องคุ้นสิ ก็กูเป็นเพื่อนคนเดียวของมึงที่ด่ามึงยิ่งกว่าพ่อยิ่งกว่าแม่มึงอีก มึงจำกูไม่ได้จริงๆ อะ”“...”หลังจากที่นึกไปนึกมาอยู่ครู่หนึ่ง เสียงที่แสนคุ้นเคยกับสำเนียงเสียงพูดเล่นหัวไม่สนใจเพศและอายุที่เป็นเอกลักษณ์ ก็ทำให้ดวงจิตดวงนั้นค่อยๆ กระจ่างแจ้งว่าเจ้าของเสียงนั้นเป็นใคร...แต่นั่นแหละที่มันไม่ควรที่จะเป็นไปได้แม้แต่น้อย เพราะเจ้าของเสียงมันตายไปตั้งแต่ปีที่แล้ว!‘เป็นไปไม่ได้!’“เป็นไปได้สิทำไมจะเป็นไปได้ ก็กูพูดอยู่เนี่ย”“...” “ถ้าอ
Last Updated : 2025-02-19เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ รายละเอียดหลักๆ ที่จะใช้ภายในเรื่องเพื่อความเข้าใจตรงกัน
ก่อนที่เราจะไปเข้าสู่เนื้อหาของเรื่องกัน เราจะมาพูดคุยกันก่อนนะ และเฉพาะในตอนนี้ถ้าหากใครมีคำถามอะไรสามารถถามมาได้เลย ผมจะกลับมาตอบให้จ้าเรื่องแรกที่อยากให้ทุกคนเข้าใจตรงกันก็คือ วัน-เวลา เนื่องจากผมจะสร้างโลกใบใหม่ที่แตกต่างจากโลกนี้โดยสิ้นเชิงเลย สิ่งแรกที่อยากจะทำความเข้าใจก็คือแต่ละวันนั้นจะยาวนานขึ้นสิบเท่า กล่าวคือในแต่ละชั่วยามจะยาวนานกว่า20ชั่วโมง และที่สำคัญก็คือแต่ละปีจะยาวนาน1200วัน(เดือนละ100วัน12เดือน) แต่ก็ยังยังคงแบ่งเป็น4ฤดูตามประเทศจีน และสกุลเงินเองก็เช่นเดียวกัน ส่วนเหตุผลทั้งหมดจะค่อยๆ อธิบายไปในเรื่องจ้า แต่เพื่อไม่ใช้นักอ่านงุนงงสงสัยเกี่ยวกับการเดินเรื่องที่อาจจะแปลกๆ ไปจากที่เคยผ่านตามา แต่รับรองว่าจะไม่งงแน่นอนจ้า ส่วนรายละเอียดของ เวลา ค่าเงิน และระยะทางก็ตามนี้เลยเวลาในสมัยโบราณ คนจีนจะแบ่งเวลา 1 วันเป็น 12 ชั่วยาม ดังนั้น เมื่อเทียบกับเวลาสากล 1 ชั่วยามจึงเท่ากับ 2 ชั่วโมง โดยจะเริ่มนับชั่วยามแรกตั้งแต่เวลา 00.01-02.00 น. และนับต่อไปเรื่อย ๆ จนครบ 12 ชั่วยามชั่วยาม (时辰：shíchén)ยามจื่อ (子：zǐ) คือ 23.00 – 24.59 น.ยามโฉ่ว (丑：chǒu) คือ 01.00 – 02.59 น.ย
Last Updated : 2025-02-19
Latest chapter
เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 34 หา!!
บทที่ 34 หา!!“ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าอาจารย์ของเจ้า จะใจดีถึงขนาดซื้อของมากมายขนาดนี้ มอบให้แก่เจ้าเป็นของขวัญกลับบ้าน มันจะต้องใช้อีแปะมากมายเท่าไหร่กัน...”มองเห็นสิ่งของที่อัดแน่นเต็มจนล้นทั้งห้าสิบเล่มเกวียน จางหลงก็อดไม่ได้ที่จะกล่าวออกมากับน้องชาย หากเป็นเมื่อก่อนหน้านี้ ในตอนที่เขายังไม่เจอกับนางเซียนน้อย เขาก็คงจะดีใจจนกระโดดโลดเต้นไปแล้ว...“เรื่องนั้นท่านพี่ไม่ต้องเป็นห่วงเลย ถึงแม้อาจารย์ของข้าจะไม่ใช่คนที่ร่ำรวยที่สุดในสำนัก แต่ถึงอย่างนั้นการซื้อของเพียงแค่นี้ เขาสามารถจ่ายออกได้อย่างสบายๆ” จางหู่ตอบยิ้มยิ้ม “แล้วที่สำคัญก็คืออาจารย์ของข้ามิได้ใช้ตำลึงหรือเงินอีแปะ แบบที่พวกเราใช้แต่อย่างใด แต่ท่านตายออกด้วยหินวิญญาณก้อนเล็กที่สุดเพียงแค่หนึ่งก่อน ก็สามารถซื้อสิ่งของมากมายที่ท่านเห็นได้เลย”“หินวิญญาณอย่างนั้นหรือ... เจ้าไปอยู่ในสำน
เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 33 หญิงงามบ้านน้องสาวเจ้าสิ!
บทที่ 33 หญิงงามบ้านน้องสาวเจ้าสิ!“ข้าดีใจยิ่งขึ้นที่เจ้ากลับมา นานมากแล้วน้องชายที่เราไม่ได้เจอกัน” เพียงแค่ไม่นานนักจางหลงกับคนอื่นๆ ก็เดินทางมาถึง ก่อนที่สองพี่น้องจะสวมกอดกันเบาๆ ตามประสาพี่น้องที่สนิทกันมาก “ว่าแต่เจ้าดูตัวโตขึ้นมากเลยนะ เมื่อก่อนก็ว่าโตมากแล้ว ตอนนี้เจ้าไม่ต่างจากหมีป่าเลยทีเดียว”ฮ่า ฮ่า ฮ่า“ท่านไม่ต้องมาล้อข้าหรอกน่า ข้าเพียงแค่โชคดีนิดหน่อย ทำให้ได้ฝึกฝนวรยุทธ์มาบ้าง ร่างกายของข้าที่เคยโตมากอยู่แล้ว มันก็เลยเติบโตขึ้นตามไปด้วยมันก็เท่านั้นแหละ”“จริงหรือ!” อีกคนหนึ่งที่ตามมาด้วยก็ถึงกับตาเบิกกว้าง สำหรับคนธรรมดาๆ อย่างพวกเขาแล้ว การที่จะโชคดีได้รับเลือกเข้าสำนักยุทธนั้นเป็นเรื่องที่ยากเย็นแสนเข็ญ“สมแล้วกับที่ได้รับฉายาพญาเสือ”“...&rdqu
เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 32 จางหู่
บทที่ 32 จางหู่“นี่มันเรื่องอะไรขึ้นกันแน่!!”เสียงร้องอันดังลั่นในทันทีที่เดินทางเข้ามาถึงประตูหมู่บ้านของ “จางหู่” ผู้ชายตัวใหญ่ยักษ์มีกล้ามเป็นมากๆ หมดเคราหงเผาตั้งชี้โด่ชี้เด่ ยิ่งตัดผมสั้นแล้วด้วยก็ยิ่งสามารถมองเห็นถึงความชี้ตรงของเส้นผมได้อย่างชัดเจน ดวงตาเองก็เป็นประกายคมกล้าราวพญาเสือ คิ้วตั้งเป็นสันดาบร่วมกับสันจมูกคมโด่งเป็นสง่า เมื่อรวมเข้ากับหนวดเคราและจอนผมที่เชื่อมต่อด้วยกันแล้ว หากจะอธิบายให้เข้าใจถึงรูปร่างหน้าตาของจางหู่ได้ง่ายที่สุดแล้ว ตัวเขานั้นแทบไม่ต่างไปจากเตียวหุยในหนังสือเรื่องสามก๊กเลยทีเดียวด้วยอุปนิสัยแต่เดิมที่โผงผางและผ่าเผย ไม่เคยเก็บเร้นสิ่งใดเอาไว้ในใจเลยแม้แต่ครั้งเดียว ในทันทีที่เขาได้เห็นความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในหมู่บ้าน หลังจากที่เขาพยายามอยู่ข้างนอกมากว่าสามปีแล้ว มันก็ทำให้เขาอดที่จะตก
เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 31 ก่อนหนาวมาเยือน
บทที่ 31 ก่อนหนาวมาเยือนหลังจากวันนั้นเป็นต้นมา ตั้งแต่ที่ผู้คนสามารถเห็นได้ด้วยตาของตนเอง ว่าผลผลิตของมันทั้งสองชนิดนั้นมากมายแค่ไหน ที่สำคัญที่สุดก็คือรสชาติของหัวมันที่ปลูกในหุบเขาแห่งนี้ ยังมีรสชาติดีกว่าเดิมขึ้นอีกหลายเท่าตัวเดิมทีแล้วสำหรับพวกเขาทุกคน ลำพังแค่มันที่แย่หัวเอาออกมาให้นั้น ไม่ว่าจะเป็นมันฝรั่งหรือมันหวาน ก็ล้วนแล้วแต่มีรสชาติดีกว่าอาหารที่พวกเขาเคยลิ้มลองมานักต่อนักแล้ว ถึงมันจะไม่ผ่านการปรุงมาเลยก็ตามทีไม่ว่าจะเป็นมันฝรั่งต้มหรือมันหวานเผา ก็มีรสชาติกลมกล่อม สามารถทานได้เรื่อยๆไม่ต่างกัน...แต่ในตอนเที่ยงวันนั้น ในวันที่พวกเขาได้เก็บเกี่ยวมันทั้งสองชนิดเป็นครั้งแรก เด็กหญิงก็ได้ให้ พวกแม่ครัวใช้มันทั้งสองชนิดแทนวัตถุดิบที่นางยังไม่ได้เอาออกมาจากตู้เย็น ซึ่งปรากฏว่าเพียงแค่มันหวานเผาธรรมดาธรรมดา ก็ทั้งหอมอร่อยรสชาติเข้มข้นขึ้นมากกว่าเดิมหลายเท่า ทั้งเหนียวนุ่มเคี้ยวเพลินไม่สามารถหยุดปากได้เลยทีเด
เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 30 เมล็ดพันธุ์แห่งความหวังได้ถูกโปรยปราย
บทที่ 30 เมล็ดพันธุ์แห่งความหวังได้ถูกโปรยปรายหลังจากที่จัดการเรื่องวุ่นวายที่เกิดขึ้นทั้งหมดแล้ว เย่หัว จึงรีบเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็ว โดยการที่ให้เด็กๆ ทุกคนมารวมตัวกันที่แปลงมัน“เอาล่ะทุกคนมาดูนี้ก่อน ตอนนี้ทุกคนสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงอะไรไหม”“มันของพวกเรา...ตายหมดแล้วหรือเจ้าคะ” หนึ่ง ในกลุ่ม ของเด็กๆ ได้เอ่ยถามขึ้น เพราะจริงๆแล้วตั้งแต่ตอนที่มาถึงเด็กๆก็ได้มาดูแปลงมันก่อนเป็นอันดับแรก สิ่งที่ทุกคนได้พบเห็นก็คือ ไม่ว่าจะเป็นมันฝรั่งที่ตนตายไปเกือบหมดแล้ว มันหวานเองก็มีเถาที่แห้งเหี่ยวไม่เหมือนกับแต่ก่อน มีเพียงแค่ดอกบางดอกที่บานอยู่ ถึงดอกของมันจะงดงาม แต่ลำต้นของมันทั้งเหี่ยวเฉา ใบส่วนใหญ่ของมันก็ตายไปเกือบหมดแล้วมันก็ทำให้เด็กๆดังก็คาดเดาไปต่างๆนานา แต่มิมีใครกล้าที่จะเอ่ยถามเนื่องจากผู้ใหญ่ได้ห้ามเอาไว้ทางฝ่ายผู้ใหญ่เองก็ไม่แตกต่างกับเด็กๆเลย พวกเ
เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 29 เซียนน้อยแห่งหุบเขาธิดาสวรรค์(จบ)
บทที่ 29 เซียนน้อยแห่งหุบเขาธิดาสวรรค์(จบ)“ท่านหัวหน้าหมู่บ้านมีอะไรหรือเจ้าคะ ทำไมถึงรีบวิ่งมาจนป่านนี้” เย่หัวมองตามสายตาของเจ้าสัง ซึ่งกำลังมองไปยังผู้มาใหม่ที่กำลังวิ่งกระหืดก็มาหานาง สวัสดีก็เห็นเป็นจางหลงที่กำลังวิ่งมาด้วยความเร็วสูงเกินความเร็วสูงสุดเท่าที่มนุษย์คนหนึ่งจะสามารถทำได้ นางมั่นใจว่ามันเร็วกว่าการวิ่งของคนปกติทั่วไปแน่ๆ ถึงไม่รู้ว่าจะเป็นเพราะอะไรก็เถอะ “ถ้าหากว่าท่านหัวหน้ามาหาภรรยากับบุตรสาวของท่าน ตอนนี้ทั้งสองคนกำลังจัดการมื้อเช้าของพวกเราอยู่ในครัวเจ้าค่ะ ให้ข้าไปตามทั้งสองคนไหมเจ้าคะ”“มิใช่เช่นนั้นขอรับ ข้ามีเรื่องที่จะมาแจ้งแก่คุณหนูโดยตรง”“ข้า? มีเรื่องอะไรกับข้าหรือเจ้าคะ”“เรื่องทั้งหมดก็....”หลังจากนั้นจางหลงก็ได้อธิบายเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ ตลอดจนถึงเรื่องที่ว่าหัวมันทั้งหมดได้เน่าเ
เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 28 เซียนน้อยแห่งหุบเขาธิดาสวรรค์(7)
บทที่ 28 เซียนน้อยแห่งหุบเขาธิดาสวรรค์(7)“แต่นี่คือสิ่งที่เจ้า...! ...พวกเจ้าทุกคนตอบแทนนางอย่างนั้นหรือ”“...พวกข้า”“ข้าในตอนนี้ไม่มีสิทธิตัดสินพวกเจ้า และแม้ว่าข้าจะคิดเห็นประการใดมันก็ไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ก็คือการที่คุณหนูเย่หัวคิดอย่างไรต่อ”“จางหลงอย่างน้อยเจ้าก็ช่วยไปพูดแทนพวกมันหน่อยเถอะ หากว่าคราวหน้าพวกมันกระทำความผิดซ้ำอีกครั้ง ข้าและคนอื่นๆจะไม่กล่าวถึงได้เลย ต่อให้เจ้าหรือว่านางเซียนน้อยจะฆ่าจะแกงพวกมันก็ตาม” หญิงชรานางหนึ่งเป็นผู้กล่าวขึ้น และนางก็คือคนเดียวกันกับหัวหน้าแม่ครัวที่ช่วยกันทำงานหนักในครัวเมื่อวานนี้ มาไม่คิดเลยว่าเล่นของนางจะกระทำชั่วช้าแบบนี้“ข้าก็ขอเป็นอีกเสียงหนึ่งที่อยากจะขอโอกาสให้พวกมันสักครั้ง แล้วก็เช่นเดียวกับนางเฒ่า หากว่าคราวหน้าพวกมันยังคงกระทำชั่วช้าแบบนี้อีกครั้ง ไม่ว่าเจ้าหรือนางเซียนน้อยจะเอามันไปต้มยำทำแกง เช่นไรก็แล้วแต่เถิด ถือเสียว่าครั้งนี้ให้พวกมันได้รู้ถึงว่า นางนั้นมิใช่คนธรรมดาอย่างเช่นพวกเรา” ชายชราอีกคนกล่าวขึ้น“ใช่แล้วล่ะในคราแรกที่ได้เจอกับนาง ข้าเองก็ไม่ได้คิดว่านางจะทำเพื่อพวกเราขนาดนี้ ไม่ว่าจะเป
เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 27 เซียนน้อยแห่งหุบเขาธิดาสวรรค์(6)
บทที่ 27 เซียนน้อยแห่งหุบเขาธิดาสวรรค์(6)“ท่านหัวหน้าเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแล้วขอรับ!!”“อะไรอะไร...มีเรื่องอะไรกัน” จางหลงที่ได้ยินเสียงโหวกเหวกโวยวายมาจากหน้าบ้าน ก็รีบลุกออกจากเตียงไม้ในทันที เนื่องจากเมื่อวานทุกคนเหนื่อยกันมาก แล้วเขาเองก็ต้องมาเหนื่อยใจกับคนในหมู่บ้านอีก ทำให้เมื่อคืนกว่าที่เขาจะหลับได้ก็ดึกแล้ว แล้วนี่ยังต้องมาตื่นตั้งแต่ยังไม่เช้าอีก... “มีอะไรกันตั้งแต่ยังไม่สว่างเนี่ย”“ท่านหัวหน้าช่วยพวกเราด้วยขอรับ”“พวกเราผิดไปแล้วขอรับ”“ท่านหัวหน้าช่วยพาพวกเราไปขอโทษนางเซียนน้อยหน่อยได้ไหมขอรับ”“พวกเราจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วหรับ”“ได้โปรดให้อภัยพวกเราสักครั้งเถอะนะขอรับ”“พว
เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 26 เซียนน้อยแห่งหุบเขาธิดาสวรรค์(5)
บทที่ 26 เซียนน้อยแห่งหุบเขาธิดาสวรรค์(5)“...”จางหลงทำท่าเหมือนกับจะกล่าวอะไรบางอย่าง แต่ว่าเมื่อมองลึกเข้าไปในดวงตาของอีกฝ่าย เขาก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อไปดี สำหรับพวกเขาที่อดอยากแทบตายมาหลายปีแล้ว มันคงจะไม่เป็นอะไรเลยถ้าหากว่าทุกคนไม่ได้ใช้วิธีการที่ผิด“ท่านหัวหน้ากลับไปก่อนเถิดขอรับ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นจากสิ่งที่พวกเราทุกคนได้ทำลงไป พวกเราก็พร้อมยินยอมที่จะรับผลที่ตามมา แต่หากว่า จะให้พวกข้าต้องเฝ้ารอความหวังลมลมแล้งแล้ง จนอาจทำให้ลูกเมียของพวกข้าต้องอดตายไปในปีนี้ ตัวข้านั้นยินยอมให้ทุกคนประณามเหยียดหยามเสียดีกว่า”เฮ้อ...จางหลงระบายลมหายใจออกมาอย่างยาวเหยียด สวัสดี ต่อให้ยากว่ากล่าวพวกมันสักเท่าไหร่ แต่ดูจากท่าทางของพวกมันแล้ว พวกมันก็คงจะเตรียมตัวมาก่อนหน้านี้แล้วเช่นเดียวกัน“ในเมื่อเจ้าพูดอย่างนั้นก็แสดงว่าข้าสามารถนำความท
