LOGINShare
ตอนที่21
Last Updated:
2025-03-16 13:28:47
Related chapters
เมื่อหิมะโปรยปราย ตอนที่22
" ซีหว่าน หวังเหลียน ไปกันเถอะ ส่วนเจ้าข้าให้เวลาแค่วันนี้เก็บของแล้วออกไปซะ พรุ่งนี้หวังว่าจะไม่เห็นเจ้าอยู่ที่จวนนี้อีก"อันชิงเหมยเดินออกไป หว่านลู่ซือรีบพูดขึ้นมา" ท่านอ๋องกับข้าผูกพันธ์กันมาตั้งแต่เด็ก ยังไงเขาก็ให้ความสำคัญกับข้า ถ้าข้าไม่ไปท่านก็ไม่มีสิทธิ์ไล่ข้า"อันชิงเหมยหันกลับมามองหน้านางแล้วแสยะยิ้ม" งั้นก็ลองดูว่าข้าจะมีสิทธิ์ไหม "หว่านลู่ซือวิ่งเข้ามาจะผลักอันชิงเหมยแต่นางเบี่ยงตัวหลบทัน จนทำให้หว่านลู่ซือเสียหลักพลัดตกน้ำ ตู้มมมมหว่านลู่ซือตะเกียกตะกายอยู่ในน้ำ เฝิงชุ่ยร้องตะโกนเรียกให้คนช่วย สักพักบ่าวรับใช้ชายก็วิ่งมากระโดดลงไปช่วยหว่านลู่ซือขึ้นมา หว่านลู่ซือมองเห็นสวี่หานเดินตรงมาทางนี้พอดีก็แกล้งหมดสติ" เกิดอะไรขึ้น "" ท่านอ๋อง ท่านโปรดให้ความยุติธรรมกับลู่ซือด้วย นางถูกพระชายาผลักตกน้ำ "" เจ้าโกหก ก็เห็นๆอยู่ว่านางตกลงไปเองไม่เกี่ยวกับพระชายา "" เจ้าเป็นสาวใช้ของพระชายาย่อมเข้าข้างนาง"" เจ้าก็เป็นสหายของนางก็เข้าข้างนางเหมือนกัน"" ใครถูกใครผิดค่อยว่ากัน พานางกลับไปที่เรือนแล้วตามหมอมาดู"สวี่หานเดินไปจับตัวอันชิงเหมยสำรวจทั่วทั้งตัว" เหมยเหมยเป็นอะไร
Last Updated : 2025-03-16เมื่อหิมะโปรยปราย ตอนที่23
" พระชายา ท่านกำลังคิดอะไรอยู่รึ"อันชิงเหมยไม่ตอบแต่เหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง" จริงสิข้าลืมบอกไป เฉาซื่อฝากมาบอกว่าท่านอ๋องให้พระชายาเตรียมตัวไว้ วันนี้ตอนค่ำกลับจากค่ายจะพาพระชายาไปเที่ยว"" เที่ยวที่ใดรึ"" เอ๋ พระชายาลืมไปแล้วรึว่าวันนี้เป็นเทศกาลหยวนเซียว "" จริงสิ ข้าลืมไปเลย "" งั้นข้ากับซีหว่านจะไปช่วยกันเตรียมชุดกับเครื่องประดับไว้ให้ท่าน"ยามซวี(19.00-20.59) สวี่หานกลับมาที่จวนก็เห็นหว่านลู่ซือยืนรออยู่" ท่านอ๋อง วันนี้มีงานเทศกาลท่านจะไปรึเปล่า"" อืม "" งั้นท่านซื้อโคมไฟให้ข้าเหมือนทุกปีได้หรือไม่"เฉาซื่อเห็นสวี่หานไม่ตอบ เอาแต่ชะเง้อหาอันชิงเหมยจึงตอบแทน" เห็นทีจะไม่ได้หรอกแม่นางหว่าน ปีนี้ท่านอ๋องมีพระชายาแล้วต้องซื้อให้พระชายาแค่คนเดียว แต่หากแม่นางหว่านต้องการให้บุรุษซื้อให้หล่ะก็ ข้ายินดีจะไปซื้อให้ แต่ต้องออกเงินเองนะ "" เจ้า ใครอยากให้เจ้าซื้อให้กันเล่า"อันชิงเหมยเดินออกมาพร้อมซีหว่านและหวังเหลียน ซีหว่านใส่ชุดสีกลีบบัวบนหัวปักด้วยปิ่นสีชมพูเข้ากับชุด จื่อโม่จ้องมองตาไม่กระพริบจนซีหว่านรู้ตัวฉีกยิ้มให้ เขารู้ตัวว่าถูกจับได้ว่ามองนางก็รับหันหน้าหลบสายตา ส่วนเ
Last Updated : 2025-03-16เมื่อหิมะโปรยปราย ตอนที่24
อันชิงเหมยชำระล้างน้ำกามออกจากตัวแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ หันมาเห็นสวี่หานยืนถือโคมไฟรออยู่" แต่งตัวเสร็จแล้วเราไปปล่อยโคมกัน"เขาเดินจูงมือนางออกไปข้างนอก ส่งโคมไฟให้นางอธิษฐาน อันชิงเหมยมองดูโคมไฟรูปปลาในมือก็อดสงสัยไม่ได้ว่าเขาไปหามาจากที่ใดกัน เมื่อกี้ยังอยู่ด้วยกันอยู่เลย นางผละจากเขาไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแค่แป๊บเดียวเอง สวี่หานรู้ว่านางคิดอะไรอยู่จึงพูดขึ้นมา" ข้าให้คนไปซื้อโคมไฟมาให้ ตั้งแต่ตอนที่เหมยเหมยบอกว่าไม่ไปเที่ยวงานแล้ว "ก่อนที่เขาจะตามนางเข้าห้องก็สั่งให้คนไปหาซื้อโคมไฟรูปปลามาให้ ตั้งใจจะพานางปล่อยโคมไฟที่นี่แทน" สวยไหม ชอบหรือเปล่า"" อือ"" งั้นเรามาอธิษฐานด้วยกัน ข้าขอให้ข้าได้อยู่กับเหมยเหมยจนสิ้นลมหายใจ อยู่ด้วยกันรักกันตลอดไป "" ข้าขอให้ท่านรักข้าคนเดียว แม้วันนึงต้องจากกันก็ขอให้ท่านจดจำข้าไว้"" เหมยเหมยเหตุใดจึงอธิษฐานแบบนั้น ข้ารักเหมยเหมยคนเดียวอยู่แล้ว ในชีวิตนี้ข้าจะรักเหมยเหมยใส่ใจเหมยเหมยแค่คนเดียว หากข้าเปลี่ยนไปหรือสนใจสตรีอื่นขอให้ฟ้าลงโทษข้า ให้ข้าต้องทุกข์ทรมานอยู่เหมือนตายทั้งเป็นไม่มีความสุขตลอดชีวิต"" ดี ท่านสัญญากับข้าแล้ว "สวี่หานดึงอันชิงเห
Last Updated : 2025-03-16เมื่อหิมะโปรยปราย ตอนที่25
หวังเหลียนพาหมอกลับมาซีหว่านก็จากไปแล้ว หลังจากหมอทำแผลให้อันชิงเหมยเสร็จก็กลับออกไป นางมองดูร่างไร้ลมหายใจของซีหว่าน ที่นอนอยู่บนเตียงด้วยสายตาที่เจ็บปวด น้ำตาไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เอ่ยออกมาเสียงแผ่วเบา" หวังเหลียน ไปเลือกชุดสวยๆมาเปลี่ยนให้นาง เราจะช่วยกันแต่งตัวให้นางเป็นครั้งสุดท้าย"" พระชายา แต่ท่านยังบาดเจ็บอยู่เรื่องของซีหว่านให้ข้าจัดการแทนเถอะ "" ข้า"นางกำลังจะบอกว่าไม่เป็นอะไรมากแต่พอลุกขึ้นก็เจ็บท้องหน่วงๆ นึกขึ้นมาได้ว่าตอนต่อสู้กับพวกชายชุดดำถูกถีบไปกระแทกขอบเตียง เพราะมัวแต่เสียใจเรื่องซีหว่านเลยลืมเรื่องนี้ไป แต่ตอนนี้นางรู้สึกเจ็บปวดมากขึ้นเรื่อยๆจนแทบทนไม่ไหว รู้สึกเหมือนอะไรจะหลุดออกมา " หวัง หวังเหลียน "" ว้าย พระชายา"หวังเหลียนรีบวิ่งไปประคองอันชิงเหมยพาไปที่เตียงนอนลงข้างๆซีหว่าน แล้วรีบวิ่งไปตามหมอ หมอที่พึ่งจะก้าวพ้นประตูจวนก็รีบวิ่งกลับเข้าไปดูอาการ เห็นเลือดที่ไหลออกมาก็ตกใจ" พระชายาไม่ทราบว่าท่าน"" ช่วย ช่วยลูกข้าด้วย"อันชิงเหมยทนเจ็บปวดไม่ไหวหมดสติไป ผ่านไปหนึ่งชั่วยาม อันชิงเหมยลืมตาขึ้นมามือก็ลูบไปที่ท้อง เห็นหวังเหลียนนั่งน้ำตาคลออยู่ข้างๆ
Last Updated : 2025-03-16เมื่อหิมะโปรยปราย ตอนที่26
" ท่านอ๋อง ท่านอยู่เป็นเพื่อนข้าอย่าไปไหนได้หรือไม่ นึกถึงตอนที่เข่อเล่อจับข้าไป ข้ายังกลัวอยู่เลย"สวี่หานไม่ตอบแต่กลับถามหมอแทน" อาการนางเป็นยังไงบ้าง พิษถูกขับออกหมดหรือยัง "หมอดึงเข็มที่ฝังออกมาขึ้นมาดู อีกคนก็จับชีพจร อีกคนสังเกตุอาการอยู่ข้างๆ" ท่านอ๋องวางใจได้ เวลานี้ถึงพิษจะถูกขับออกมาไม่หมด แต่หลงเหลือส่วนน้อยเท่านั้น กินยาไปเรื่อยๆจนครบ10วันก็จะขับพิษที่เหลือออกจนหมด"" ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง ดีที่ขับพิษออกได้เร็ว ที่เหลือก็มีอาการอ่อนเพลียเท่านั้น"" ข้าจะเขียนเทียบยาให้ แล้วก็จะจัดยาบำรุงช่วยเร่งฟื้นฟูร่างกายให้ด้วย"หมอทั้งสามออกไปหมดแล้ว สวี่หานก็ทำท่าจะตามออกไป หว่านลู่ซือแกล้งเจ็บหน้าอกขึ้นมา" โอ้ย"" เจ้าเป็นอะไรไป"" ข้า ข้าเจ็บหน้าอกหายใจไม่สะดวก"" เจ้าจะลุกทำไมหล่ะค่อยๆนอนลง ไม่มีอะไรแล้ว ข้าจะให้เฝิงชุ่ยเข้ามาดูแลเจ้า"" ไม่ ท่านอ๋อง ข้าขอร้องท่านอย่าพึ่งไป อยู่เป็นเพื่อนข้าก่อน นะ ข้าขอร้อง "เห็นสวี่หานมีสีหน้าลำบากใจก็พูดขึ้นมาอีก" แค่ข้าหลับ พอข้าหลับแล้วท่านค่อยไปได้หรือไม่"สวี่หานเห็นนางทำหน้าอ้อนวอนน่าสงสารก็ใจอ่อน พยักหน้าแล้วลากเก้าอี้มานั่งลงข้างๆอ
Last Updated : 2025-03-17เมื่อหิมะโปรยปราย ตอนที่27
" จริงสิข้าลืมบอกไป ว่าตอนที่ข้าตามคนร้ายไป เจอรองแม่ทัพเซี่ยโดยบังเอิญจึงได้จับคนร้ายได้ รองแม่ทัพเซี่ยบังคับให้มันสารภาพว่าเหตุใดถึงได้บุกไปทำร้ายพระชายา"" มันเป็นใคร แล้วมันยอมสารภาพไหม"" มันเป็นโจรภูเขาถูกจ้างวานมาอีกที บอกแค่ว่าเป็นหญิงสาวสวมหน้ากากปิดบังหน้าตาจึงไม่รู้ว่าเป็นใคร"ในเวลานี้หวังเหลียนสงสัยอยู่คนเดียวคือหว่านลู่ซือ มีเพียงหว่านลู่ซือคนเดียวที่ต้องการกำจัดอันชิงเหมยให้พ้นทางรัก หากอันชิงเหมยเป็นอะไรไป ก็จะไม่มีใครมาเป็นขวากหนามระหว่างนางกับสวี่หานได้อีก ต้องใช่แน่ๆ" หวังเหลียน เจ้าคิดอะไรอยู่ "" ข้าคิดว่าหว่านลู่ซือต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้แน่ "" จะเป็นไปได้ยังไง"" แล้วทำไมจะเป็นไม่ได้ ในเมื่อนางหลงรักท่านอ๋องหรือว่าเจ้าไม่รู้ "" ข้าไม่ได้สนใจว่าหว่านลู่ซือจะรักท่านอ๋องหรือไม่ แต่ข้า ข้าไม่อยากให้เจ้าไปไหน หวังเหลียน เจ้าไม่รู้จริงๆรึ ว่าข้าคิดเช่นไรกับเจ้า"" เฉาซื่อ ข้าต้องติดตามคุณหนู ส่วนเจ้าก็ต้องติดตามท่านอ๋อง ตอนนี้คุณหนูของข้าแยกทางกับท่านอ๋องของเจ้าแล้ว ทางเดินเป็นเส้นขนานไม่มีวันมาบรรจบกันได้ เจ้ากับข้าก็เช่นกัน "" ไม่ หวังเหลียนเหตุใดเจ้าถึ
Last Updated : 2025-03-17เมื่อหิมะโปรยปราย ตอนที่28
สวี่หานรีบเดินตรงไปที่เรือนใหญ่ผลักประตูเข้าไปก็พบแต่ความว่างเปล่า " เหมยเหมย เหมยเหมยอยู่ที่ใดข้ากลับมาแล้ว "เขากวาดสายตามองไปทั่วห้อง สะดุดเข้ากับม้วนกระดาษสีทอง เมื่อเปิดคลี่ดูใจของเขาก็ชาวาบ " ท่านอ๋อง ข้ายอมรับว่าข้าเป็นสตรีใจแคบไม่อาจใช้สามีร่วมกับผู้ใดได้ ในเมื่อท่านกับหว่านลู่ซือมีใจตรงกัน ท่านเองก็ใคร่อยากดูแลนาง ข้าจึงขอหลีกทางให้พวกท่านได้สมหวัง ข้าอันชิงเหมยขอตัดขาดวาสนากับท่าน ตั้งแต่บัดนี้เราทั้งสอง สิ้นสุดสถานะสามีภรรยา "สวี่หานมองดูชื่อของนางที่อยู่ข้างตราประทับของฮ่องเต้ มือไม้อ่อนแรงราชโองการในมือร่วงหล่น หัวใจบีบรัดอย่างแรง เจ็บปวดจนหายใจแทบไม่ออก เพียงแค่เขาไปเฝ้าดูอาการของหว่านลู่ซือ นางเลยหย่ากับเขาทิ้งเขาไป นางเข้าใจเขาผิดเขาไม่ได้คิดอะไรกับหว่านลู่ซือเลย ใจของเขามีแต่นางคนเดียวเท่านั้น นึกถึงคำพูดของจื่อโม่ ที่บอกว่าหากเขาไม่กลับไปหานางก็จะต้องเสียใจไปตลอด ที่แท้จื่อโม่รู้อยู่แล้วว่านางจะไปถึงได้พูดแบบนั้น ทำไมนะทำไมเขาถึงไม่รีบไปหานางตั้งแต่เมื่อคืน จื่อโม่ต้องรู้แน่ว่านางไปที่ใดสวี่หานควบม้าตรงไปหาจื่อโม่ เห็นจื่อโม่นั่งอยู่หน้าหลุมศพก็แปลกใจ เดินไปฉุดจื
Last Updated : 2025-03-17เมื่อหิมะโปรยปราย ตอนที่29
สวี่หานนึกถึงเรื่องคืนก่อนที่จะเกิดเรื่อง คืนนั้นนางถูกเข่อเล่อจับตัวไป เข่อเล่อคงไม่โผล่ออกมาในงานที่มีคนพลุกพล่าน เพราะในงานมีทหารเดินเต็มไปหมด คงไม่โง่ออกมาให้ถูกจับ แล้วไปเจอหว่านลู่ซือได้ยังไงถ้าไม่ใช่ในป่า " คืนนั้นเจ้าคงไปหาพวกโจรจ้างให้พวกมันไปทำร้ายเหมยเหมย ขากลับจึงเจอกับเข่อเล่อแล้วถูกมันจับตัวไปใช่ไหม พอข้าออกไปตามหาเจ้า พวกโจรก็บุกเข้าจวนไปทำร้ายเหมยเหมย"" ใช่ เป็นเช่นนั้น แล้วยังไงหล่ะ ใครใช้ให้นางมาแย่งท่านไปจากข้า นางสมควรแล้วเสียดายนักที่นางไม่ตาย แต่ดันเป็นซีหว่านแต่ก็ดี ที่ลูกของนางตายไปซะได้ "จื่อโม่เข้าไปถีบนางจนกระเด็น สวี่หานชักดาบออกมาพาดคอนาง" เจ้ารู้แต่แรกว่านางท้อง"" ใช่ ข้าถึงต้องรีบกำจัดนางยังไงหล่ะ ข้าต้องการเป็นสตรีคนเดียวที่อยู่ข้างท่าน ข้าแค่รักท่าน ต้องการครอบครองท่านคนเดียว ข้าผิดตรงไหน"" แต่ข้าไม่ได้รักเจ้า ไม่มีวันรัก "" ท่านรักใคร อันชิงเหมยรึ นางทิ้งท่านไปแล้ว นางไม่ได้รักท่านเเล้ว"" ไม่จริง นางรักข้า แค่นางเข้าใจข้าผิดเลยหนีข้าไป ทั้งหมดเป็นเพราะเจ้า"สวี่หานกดกระบี่ลงจนคอของหว่านลู่ซือมีเลือดไหลออกมา" นางไม่ได้รักท่าน หากนางรักท่านจริง
Last Updated : 2025-03-17
Latest chapter
เมื่อหิมะโปรยปราย ตอนที่38
" ท่านแม่ ท่านแม่ทิ้งข้าไปอีกแล้ว"เซี่ยจิ่งเทียนดึงนางเข้ามากอด มือหนาลูบหลังนางเบาๆปลอบโยน" บางทีท่านไม่ได้ทิ้งเจ้าไปไหน ท่านอาจกำลังมองดูเจ้าอยู่ จากที่ไหนสักแห่ง"สตรีชุดแดงยืนอยู่นอกกระท่อมเผยรอยยิ้มบางๆ ภาพในอดีตผุดขึ้น นางเป็นเทพเซียนปลา วันหนึ่งหนีมาเที่ยวเล่นเมืองมนุษย์ได้เจออันซูหลุนบาดเจ็บ หมดสติอยู่ริมน้ำ ลมหายใจรวยรินชีพจรอ่อน หากปล่อยไว้ไม่ถึงชั่วยามเขาต้องตายแน่ จึงใช้พลังช่วยเหลือจนฟื้นคืน แล้วคอยดูแลจนเขาหายดีความใกล้ชิดทำให้เกิดความรักต่อกัน นางจึงติดตามอันซูหลุนกลับไป แล้วใช้ชีวิตด้วยกันจนมีบุตรชายและบุตรสาว แต่เทพกับมนุษย์ไม่อาจใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันได้ ในแต่ละวันที่ผ่านไปบนโลกมนุษย์ พลังเซียนของนางจะค่อยๆลดลง หลังจากคลอดอันชิงเหมยพลังเซียนของนางก็ลดน้อยลงจนเกือบหมดไป หากพลังหมดนางจะต้องคืนร่างเป็นปลาตลอดชีวิตกลับไปเป็นเทพเซียนไม่ได้อีกแต่เพื่อความรักที่มีต่อสามีและลูกๆ เพื่อให้อยู่กับพวกเขานางยอมสละพลังที่มีอยู่ทั้งหมด จนอันชิงเหมยได้4หนาว พี่สาวของนางได้ตามตัวนางจนเจอและพานางกลับไป ตอนนั้นนางกำลังจะคืนร่างเป็นปลาจึงทำให้นางต้องจากพวกเขาไปโดยไม่มีแม้คำบอกลา จิ่งหย
เมื่อหิมะโปรยปราย ตอนที่37
" คุณหนูไม่เห็นต้องมาเองให้ลำบากเลยนะเจ้าคะ ให้ข้ามาคนเดียวก็ได้"" ข้าอยากรู้เร็วๆว่าพวกมันตายรึยัง ได้ยินเองกับหูมันรู้สึกดีกว่าฟังจากปากเจ้าเป็นไหนๆ ใกล้ถึงหรือยังเนี่ย"" เจ้าค่ะๆ ใกล้แล้วเจ้าค่ะอีกนิดเดียว นู่นไงเจ้าค่ะทางชายป่าด้านนู้น"รออยู่สักพักก็ไม่เห็นวี่แววของนักฆ่าโผล่มาสักคน" ไหนหล่ะไม่เห็นมีใครโผล่หัวมา เจ้าแน่ใจนะว่านัดพวกมันที่นี่"" แน่ใจเจ้าค่ะ รออีกนิดเถอะเจ้าค่ะ มันต้องมาเอาเงินอีกครึ่งแน่"" หรือพวกมันจะตายกันหมดแล้ว"" เป็นไปไม่ได้หรอกเจ้าค่ะ นักฆ่ามีเป็นสิบแต่พวกนั้นมีแค่4คน คนที่มีวรยุทธ์มีเพียงแค่คุณชายเซี่ยคนเดียว ต่อให้เก่งยังไงถูกนักฆ่าเป็นสิบรุมขนาดนั้นยังไงก็ไม่รอดหรอกเจ้าค่ะ"" ให้จริงอย่างที่เจ้าพูดเถอะ"" ว้าว เทพธิดาที่ไหนเนี่ย มายืนอยู่ที่เปลี่ยวแบบนี้"พวกขอทานสี่คนเดินตรงเข้ามาจ้องมองฮวาจื่อกับชิงชิงด้วยสายตาหื่นกระหาย ชิงชิงดึงฮวาจื่อไปไว้ข้างหลังนาง" อย่าเข้ามานะไอ้พวกขอทานสกปรก ไปให้พ้น"" บอกว่าอย่าเข้ามาไงหล่ะ นี่คือคุณหนูฮวาจื่อบุตรสาวของท่านเจ้าเมืองนะ"" โอ๊ะ ที่แท้ก็เป็นบุตรสาวท่านเจ้าเมืองนี่เอง"" รู้แล้วก็ไสหัวไปให้ไกลๆ ขอทานสกปรกอย
เมื่อหิมะโปรยปราย ตอนที่36
" เจ้า เจ้าโกหก ไม่จริง "" ข้าพูดความจริงขอรับ"" ไม่จริง ไม่จริง กรี๊ดดดดด"ยามอู่ บ่าวรับใช้วิ่งเข้ามา" ฮูหยินขอรับคุณชาย คุณชายเซี่ยกับคุณหนูอันกำลังจะไปจากที่นี่แล้วขอรับ"เฮ่อหลันที่กำลังจิบชาตกใจจนจอกชาหลุดมือรีบลุกออกไปทันที ไปถึงหน้าจวนเห็นเซี่ยจิ่งเทียนกำลังประคองพาอันชิงเหมยขึ้นรถม้า" ช้าก่อน จิ่งเทียนเหตุใดต้องทำเช่นนี้ พวกเจ้าจะไปก็ไปไม่คิดจะบอกกล่าวข้าสักคำไม่เห็นข้าอยู่ในสายตาเลยรึ"" ข้าได้ฝากบ่าวรับใช้ไปบอกท่านแล้ว ก่อนหน้าข้าช่วยท่านเอาไว้ ท่านให้ที่พักแก่พวกข้าก็ถือว่าเราไม่มีอะไรติดค้างกัน"" จิ่งเทียน ข้ารู้ว่าข้าผิด ข้ายอมรับว่าข้าให้คนจุดกำยานปลุกกำหนัด แล้วลวงเจ้าไปที่ห้อง แต่ข้า ข้าหวังดีกับเจ้า อยากให้เจ้าได้มีคู่ครองที่ดี คุณหนูฮวาเหมาะสมกับเจ้าที่สุด"เซี่ยจิ่งเทียนกุมมืออันชิงเหมยแน่นมองเฮ่อหลันด้วยสายตาแข็งกร้าว" ท่านมีสิทธิ์อะไรมาตัดสินว่าใครเหมาะสมไม่เหมาะสมกับข้า เรื่องส่วนตัวของข้าใครก็ไม่มีสิทธิ์มาก้าวก่าย ภรรยาของข้าข้าเลือกเองได้ ต่อให้พ่อบุญธรรมของข้ายังอยู่ หรือแม้กระทั่งพ่อแม่แท้ๆของข้ายังอยู่ พวกเขาก็จะไม่หักหาญน้ำใจบังคับข้า แล้วท่านหล่ะท่า
เมื่อหิมะโปรยปราย ตอนที่35
" ข้าขอโทษ แต่ข้าช่วยท่านไม่ได้จริงๆ "" ไม่ ไม่ต้องขอโทษ ไม่ใช่ความผิดของเจ้า เป็นข้าที่ไม่ระวังเอง"" มีวิธีอื่นอีกไหม"เซี่ยจิ่งเทียนส่ายหน้า เขาทรุดตัวนั่งลงกับพื้นกอดตัวเองด้วยความทรมาน" เจ้าไปซะ ก่อนที่ข้าจะควบคุมตัวเองไม่อยู่ข้าขออยู่ที่นี่ก่อน เพราะข้ากลับไปที่ห้องตัวเองไม่ไหวแล้ว"" พี่เซี่ยข้า ข้าจะออกไปหาวิธีช่วยท่าน"เสียงประตูปิดลง เซี่ยจิ่งเทียนมองไปที่ประตูด้วยความผิดหวังแววตาเศร้าสร้อยแล้วลุกขึ้นยืน อาการก่อนหน้าที่มีหายไปหมด ความจริงเขาไม่ได้เป็นอะไรเลย ยาปลุกกำหนัดแบบไหนก็ไม่สามารถทำอะไรเขาได้ เขาฝึกวรยุทธ์ตั้งแต่เด็กกับอาจารย์ฝู พอ15ปีอาจารย์ฝูได้ฝังยาวิเศษเข้ากับร่างกายของเขา ไม่ว่าจะเป็นยาปลุกกำหนัดหรือมนต์ดำไสยศาสตร์ใดๆก็ไม่อาจทำอะไรเขาได้ เสียงฝีเท้ารีบเร่งใกล้เข้ามา เขารีบวิ่งไปนอนขดตัวบนเตียง อันชิงเหมยเปิดประตูเข้ามาเดินเข้าไปหา" เจ้า กลับมาทำไม"" พี่เซี่ย ข้ารู้ว่าท่านทรมาน ข้า ข้าจะช่วยท่านเอง"" เจ้า เจ้าพูดว่าอะไรนะ"" ข้าจะช่วยท่าน"" จะไม่เสียใจภายหลังใช่ไหม"อันชิงเหมยพยักหน้า เซี่ยจิ่งเทียนรีบคว้าตัวนางมาบดจูบอย่างหื่นกระหาย แล้วขึ้นคร่อมนางซุกไซร
เมื่อหิมะโปรยปราย ตอนที่34
เห็นท่าทีเย็นชาของเซี่ยจิ่งเทียน เฮ่อหลันก็เจ็บปวดใจ นางต้องทำทุกวิธีเพื่อให้เขาอยู่กับนาง เป็นทายาทสืบทอดสกุลให้ได้ ส่วนเรื่องภรรยาของเขา ยังไงก็ต้องเป็นสตรีที่เพียบพร้อมเป็นคุณหนูสูงศักดิ์ชาติตระกูลดี ไม่มีทางที่นางจะยอมรับอันชิงเหมย ลำพังเคยมีสามีผ่านการหย่าร้างมาก็ทำใจยอมรับยากอยู่แล้ว ยังจะเป็นคนไม่มีหัวนอนปลายเท้าอีก แต่ตอนนี้นางต้องตามน้ำไปก่อน แล้วค่อยคิดหาทางอีกที" ก็ได้ หากเจ้าจะไปจริงๆข้าก็ไม่ขัดขวางแต่อีกไม่กี่วันจะเป็นวันเกิดครบรอบ68ปีของข้า ข้าอยากให้พวกเจ้าอยู่ร่วมงานของข้าก่อนแล้วค่อยไป ได้ไหม"เห็นอันชิงเหมยตอบตกลงเซี่ยจิ่งเทียนก็คล้อยตาม เฮ่อหลันก็ยิ้มทั้งน้ำตามองดูทั้งสองเดินจากไปก่อนจะยกมือขึ้นมาซับน้ำตา ไม่ใช่วันเกิดอะไรของนางทั้งนั้นแหละ นางแค่หาทางถ่วงเวลาก็เท่านั้น" ฮูหยินเจ้าคะวันเกิดปลอมๆของฮูหยินจะกำหนดขึ้นอีกกี่วันดีเจ้าคะ"" อีก3วันข้างหน้า"" แค่3วันเองจะทันคิดแผนหรือเจ้าคะ "" ไม่ต้องคิด ข้ามีแผนเอาไว้แล้ว เดี๋ยวเจ้าไปนัดคุณหนูฮวาให้ข้า ให้ไปพบกันที่ร้านน้ำชาที่เดิม"" เจ้าค่ะฮูหยิน"" คุณหนู ท่านไม่น่าอยู่ต่อเลยดูก็รู้ว่าฮูหยินเฮ่อไม่น่าไว้ใจ ข้าว่าเร
เมื่อหิมะโปรยปราย ตอนที่ 33
" เฮ่อฮูหยินเรียกข้า ไม่ทราบมีเรื่องอันใด"" จิ่งเทียน ทำไมไม่ยอมเรียกป้าสักทีหล่ะ "เห็นสีหน้าเย็นชาของเขาเฮ่อหลันก็ไม่เซ้าซี้ไม่เรียกป้าก็ไม่เป็นไร จะเรียกอะไรก็ช่าง ยังไงเขาก็เป็นหลานของนาง ต้องอยู่กับนางที่นี่ตลอดไป แม้เขาไม่เต็มใจอยู่นางก็จะทำให้เขาอยู่" เอาหล่ะ ช่างเถอะ จิ่งเทียนนี่คุณหนูฮวาจื่อบุตรสาวคนเล็กของท่านเจ้าเมือง คุณหนูฮวา นี่ไงหลานชายของข้าที่เล่าให้ฟัง เซี่ยจิ่งเทียน"ฮวาจื่อหันมามอง เห็นบุรุษสีหน้าเย็นชาที่เหลือบมองนางด้วยหางตา อกข้างซ้ายก็เกิดเต้นแรงขึ้นมา รูปงามอย่างที่เฮ่อหลันบอกไม่มีผิด สง่างามราวกับเทพเซียนน่าเกรงขามน่าหลงใหลเป็นที่สุด แต่พอมองลงไปข้างล่างเห็นมือของเขากอบกุมมือของสตรีที่ยืนข้างๆก็ขมวดคิ้ว สตรีนางนี้เป็นใครกัน ไหนเฮ่อหลันบอกว่าเขายังไม่ได้แต่งงานไง ทำไมมายืนกุมมือกันแบบนี้" ยินดีที่ได้รู้จักเจ้าค่ะ ไม่ทราบว่าแม่นางท่านนี้"" นางเป็นแค่สหายของจิ่งเทียนเท่านั้น"เฮ่อหลันรีบตอบแทน อันชิงเหมยพยายามจะเอามือออกแต่เซี่ยจิ่งเทียนยิ่งกุมมือแน่นทั้งห้านิ้วสอดประสานกับนิ้วของนาง" หากไม่มีอะไรแล้วข้าขอตัวก่อน"ฮวาจื่อมองตามเซี่ยจิ่งเทียนด้วยความเสียดาย
เมื่อหิมะโปรยปราย ตอนที่32
วันต่อมาเฮ่อหลันสั่งให้ทำอาหารเต็มโต๊ะเพื่อเลี้ยงฉลองที่นางได้พบเจอหลานชายเพียงคนเดียว นางคีบอาหารใส่ถ้วยให้เซี่ยจิ่งเทียนอย่างเอาอกเอาใจ เดิมทีนางคิดว่าชาตินี้คงไม่มีผู้สืบทอดสกุลแล้ว แต่สวรรค์ก็เมตตานาง ส่งเซี่ยจิ่งเทียนมาให้นาง ไม่ว่าต้องทำยังไง นางก็จักหาวิธีให้เขาอยู่กับนางที่นี่ตลอดไปให้ได้เซี่ยจิ่งเทียนมองดูอาหารที่ล้นชามจนมองไม่เห็นข้าว จึงรีบหยุดเฮ่อหลัน ก่อนที่นางจะคีบอาหารมาให้เขาอีก" พอเถอะ แค่นี้ข้าก็กินไม่หมดแล้วท่านกินเถอะข้าคีบเองได้"" ฮ่าฮ่า ข้าแค่ดีใจมากไปหน่อยที่สวรรค์ส่งหลานชายมาให้ข้า ต่อไปนี้สกุลของข้าก็มีผู้สืบทอดแล้ว เจ้าเปลี่ยนมาใช้แซ่เฮ่อดีไหม"เซี่ยจิ่งเทียนถือตะเกียบค้างจ้องมองเฮ่อหลันด้วยแววตาเย็นชา เขาไม่มีวันเปลี่ยนแซ่เด็ดขาด กำลังจะบอกว่าเขาไม่ใช่บุตรแท้ๆของเซี่ยอันเหอ แต่เป็นเด็กที่ถูกทอดทิ้งถูกขายเป็นทาสแรงงาน ที่เซี่ยอันเหอซื้อเขามา แล้วรับเป็นลูกบุญธรรมแต่เฮ่อหลันก็พูดขึ้นมาก่อน" บุรุษเปลี่ยนแซ่ถือว่าเป็นเรื่องใหญ่ ข้าลืมคิดเรื่องนี้ ไม่เป็นไรงั้นข้าจะเปลี่ยนกลับไปใช้แซ่เดิมเอง ทีนี้เราก็จะแซ่เซี่ยเหมือนกันแล้วเจ้าก็จะได้สืบทอดสกุลเซี่ยได้โดยไม่
เมื่อหิมะโปรยปราย ตอนที่31
" เดี๋ยวนะ เมื่อกี้แม่นางเรียกพี่เซี่ย ท่านแซ่เซี่ยหรือ แล้วยังมาจากแดนใต้อีก ท่านชื่ออะไร"" ข้าแซ่เซี่ยชื่อจิ่งเทียน"" ท่านรู้จักชายที่ชื่อเซี่ยอันเหอหรือไม่ เขาเป็นทหารอยู่ที่ชายแดนใต้"เซี่ยจิ่งเทียนสีหน้าเย็นชาจ้องหน้าหญิงชราตรงหน้าไม่พูดอะไร เฮ่อหลันรู้สึกผิดหวังนางคงจะคิดไปเอง คนแซ่เดียวกันมีตั้งมากมายคงไม่ใช่อย่างที่นางคิดหรอก แต่แล้วเมื่อได้ยินคำตอบจากเซี่ยจิ่งเทียนจอกน้ำชาในมือถึงกับร่วงหล่น" เซี่ยอันเหอเป็นบิดาของข้าเอง ท่านเคยเป็นรองแม่ทัพอยู่ในค่ายต้าเป่ยที่ชายแดนใต้"" งั้นเจ้า เจ้าก็ "เฮ่อหลันลุกขึ้นเดินเข้าไปหาเซี่ยจิ่งเทียนเอื้อมมือจะสัมผัสเขาแต่ก็ชักมือกลับ" หยูเยี่ยนเจ้าไปเอาภาพวาดที่อยู่ข้างในหีบในห้องของข้ามา รีบไปเร็ว"หยูเยี่ยนบ่าวรับใช้ชราวัยใกล้กัน รีบสาวเท้าเดินออกไป" เมื่อครู่เจ้าบอกว่าเขาเคยเป็นรองแม่ทัพเหรอ ดี ดีจริงๆ เคยเป็นถึงรองแม่ทัพตอนนี้เขาคงลาออกไปพักผ่อนแล้วสินะ อายุเยอะแล้ว กรำศึกมามากถึงเวลาพักผ่อนแล้ว"" ท่านเสียชีวิตในสนามรบตั้งแต่ข้ายังเด็ก"เฮ่อหลันเซแทบทรุด อันชิงเหมยประคองพาไปนั่งที่เก้าอี้" เจ้า เจ้าว่าเขาตายแล้วงั้นเหรอ โธ่น้องชายขอ
เมื่อหิมะโปรยปราย ตอนที่30
หลายเดือนผ่านไป ไม่ว่าจะค้นหาเท่าไหร่ก็ไม่มีวี่แววของอันชิงเหมย สวี่หานจำต้องกลับแดนใต้ แม่ทัพที่ท่าทางองอาจน่าเกรงขาม บัดนี้กลับผอมโซ หน้าตอบผิวดำคล้ำแววตาเศร้าหมอง เขาลงจากหลังม้าอย่างร่างไร้วิญญาณ เดินโซเซเข้าไปในจวน หลายเดือนที่ผ่านมาเขาออกตามหาอันชิงเหมยไปทั่วแต่ก็ไม่พบ เขาทรุดตัวนั่งลงบนเตียงของเขากับนาง กอดหมอนที่นางหนุนนอน กลิ่นหอมอ่อนๆของนางยังคงติดอยู่บนหมอน ด้วยความเหนื่อยล้าสะสม บวกกับที่ไม่ได้กินไม่ได้นอนมาหลายวันหลายคืนติดกันจึงเผลอหลับไป อันชิงเหมยยืนร้องไห้อยู่ริมหน้าผา สวี่หานรีบเข้าไปหา นางหันมามองด้วยแววตาตัดพ้อน้ำตาอาบสองแก้ม" ท่านไม่รักข้าแล้ว "" ไม่จริง เหมยเหมยข้ารักเจ้า รักเจ้าแค่คนเดียว"" รักข้า รักข้าแล้วทำไมไม่อยู่กับข้า ทำไมถึงไปดูแลหญิงอื่น"" ข้าขอโทษ เหมยเหมยอย่า ออกมาจากตรงนั้นมันอันตราย มาหาข้า เหมยเหมยมานี่"" เพราะท่าน ท่านทำให้ลูกของข้าต้องตาย เพราะท่าน"" ข้าขอโทษ ข้าผิดต่อเจ้า ผิดต่อลูกของเรา ข้าขอโทษ "" ข้าเกลียดท่าน ถึงต่อให้ข้าตายท่านก็ไม่มีวันได้เจอศพข้า"อันชิงเหมยหันหลังกลับกระโดดหน้าผาลงไป" ไม่ เหมยเหมย ไม่"สวี่หานสะดุ้งตื่นขึ้น น้ำต
