บทที่ 22 เล่นงานผิดคน

"ฝานฝาน อันที่จริงข้าไม่ได้ตาบอดตั้งแต่แรก"

"..." สวีอี้ฝานนั่งนิ่ง ปากบางเผยอขึ้นเล็กน้อย ในชั่วอึดใจเดียวนางจึงเอ่ยถามว่า

"ท่านพี่โกหกทุกคนมาโดยตลอดหรือเจ้าคะ"

เปาอี้ส่วงผงกศีรษะรับเบาๆ หวนนึกไปถึงเมื่อสองปีก่อนในครั้งที่เขาต้องไปออกศึกใหญ่ ยามนั้นเขาบาดเจ็บกลับมาจริงๆ ศีรษะของเขาได้รับการกระทบกระเทือนเป็นผลมาจากการต่อสู้ในสนามรบจนกระทบมาถึงดวงตาทำให้มันมืดบอดไปชั่วขณะ แต่ใช้เวลาเพียงไม่นานมันก็กลับมาเป็นปกติเหมือนเดิม

ทว่าในตอนนั้นยังไม่มีผู้ใดรู้ว่าดวงตาของเขากลับมาเป็นปกติแล้วมีเพียงหลูเผิงเท่านั้นที่รู้ เปาอี้ส่วงคิดว่าหากเขาแสร้งทำเป็นคนตาบอดต่อไปจะทำให้เขาสามารถจัดการเรื่องจอมโจรชุดดำที่เริ่มออกอาละวาดได้ง่ายขึ้น หลังจบศึกใหญ่ ระหว่างที่กำลังเดินทางกลับเมืองหลวง เขาจึงปล่อยข่าวว่าตนตาบอด จากนั้นเขากับหลูเผิงก็แอบสืบเรื่องจอมโจรชุดดำอย่างลับๆ เมื่อได้เบาะแส เขากับหลูเผิงจะแอบไปที่ค่ายลับของพวกมัน โดยใช้เวลาในช่วงค่ำคืนเพื่ออำพรางสายตาและแอบจัดการพวกมันอย่างเงียบๆ โดยการทำลายเสบียงและทำลายคลังอาวุธของพวกมันเมื่อมีโอกาส

ข้อดีของการแกล้งทำตัวเป็นคนตาบอดคือกลุ่มจอมโจรชุดดำไม่ได้สงส