ตอนที่ 17 ปราบพยศ NC 20+

เมื่อถึงเวลาเที่ยงคืนก็เป็นอันหมดเวลาทำงานของวันนี้แล้ว สายป่านแอบมองไปยังโต๊ะของฝั่งตรงข้ามปรากฏว่าไม่พบร่างของแอลตันแล้ว ไม่รู้เขาหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอก ความเป็นจริงเธอเองก็ไม่อยากเจอเขานัก แต่บางทีก็คงจะเลี่ยงไม่ได้ เพราะผับนี้เป็นผับหรูที่มีชื่อเสียง และลูกค้าของเธอส่วนมากก็มักจะนัดปาร์ตี้ที่นี่บ่อย ๆ เสียด้วย ส่วนเจ้าของผับก็ดันเป็นเพื่อนรักของอีตาบ้านั่นอีก ก็ไม่แปลกที่เธออาจจะต้องพบเขาบ้างถ้ายังต้องมาทำงานที่นี่

ร่างบางสะพายกระเป๋าเตรียมตัวกลับบ้าน วันนี้ได้ทิปหนามาก เจ้าของวันเกิดใจดี แถมสุภาพอีกต่างหาก ช่างแตกต่างจากอีตาบ้าแอลตันราวฟ้ากับเหว

“โอ๊ย...แล้วเราจะมานึกถึงอีตาบ้านั่นทำไมวะเนี่ย!!”

เธอบอกกับตัวเองพลางนิ่วหน้าอย่างอารมณ์เสีย ในขณะที่คนตัวเล็กกำลังเดินเกือบจะถึงรถที่จอดไว้ที่หน้าร้าน แต่ก็ต้องหยุดชะงัก เพราะร่างสูงของชายหนุ่มที่เธอรู้จักเป็นอย่างดีมายืนขวางทางไว้แล้วมองมาที่เธอด้วยสีหน้าบึ้งตึงเหมือนไปกินรังต่อรังแตนที่ไหนมาก็ไม่ปาน

“ช่วยหลีกทางด้วยค่ะ ดิฉันจะกลับบ้าน” สายป่านเอ่ยกับชายหนุ่มตรงหน้าราวกับไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แต่เขาก็ไม่ยอมถอยออ