บทที่ 0007

ผู้ชายร่างใหญ่สองคนที่จับตัวฉันมา ยัดฉันเข้าไปในห้องๆ หนึ่ง แล้วไอ้หน้าหล่อก็เดินตามเข้ามาพร้อมกับปิดประตูล็อกกลอน เสร็จแล้วเขาก็เดินตรงมาทางฉัน

“จะ..จะ...จะ...ทำอะไร” ฉันพูดไม่ได้สรรพ พร้อมๆ กับขยับตัวถอยหนี

“เธอจำฉันไม่ได้...?” เขาจ้องหน้าฉันแล้วขมวดคิ้วเป็นปมถาม

“นะ..หนู...หนู เคยเจอพี่หรอคะ”

เอาจริงๆ ฉันว่าเขาหน้าคุ้นมากจริงๆ นะ เหมือนเคยเจอ แต่พยายามคิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก

“หึ!!” เขาหัวเราะในลำคอเขาๆ “จำผัวตัวเองไม่ได้หรอหื้ม ลืมง่ายจัง”

ฉันสะตั้นกับคำคำนี้ไปเลย ผะ ผัว ผัวงั้นหรอ เหตุการณ์เมื่อหลายเดือนก่อนมันผุดเข้ามาในหัวฉันอีกครั้ง

วันที่ฉันโดนข่มขืน ฉันลืมไปแล้วว่าผู้ชายคนนั้นหน้าตายังไง แต่พอไอ้หน้าหล่อพูดแบบนี้มันทำให้ฉันคิดได้ทันที 10 ล้าน ฉันจะทวงเขาดีไหมนะ มันจะหน้าเกลียดไหม

เอะ! ไม่สิเรื่องเงินเอาไว้ทีหลัง ตอนนี้ฉันต้องตกใจก่อน อุตส่าห์หนีมาได้ พอจะเจอทำไมถึงง่ายดายขนาดนี้กัน

“ต้องให้ฉันทบทวนความจำให้ไหม..” เขาเดินมาใกล้ๆ ฉัน ผู้ชายที่มีใบหน้าหล่อเหลาแต่กบับดูอันตรายเอามากๆ

“อะ...ไอ้โรคจิต” ฉันชี้หน้าเขา

เขาเงียบเอาแต่มองหน้าฉัน ไม่ใช่มองแค่หน้านะมองทั้งตัว โดยเฉพาะตรงหน้าอก แล้วเขาก็ซี๊ดปาก โรคจิตชัดๆ

“ห้ามมองนะ !!” ฉันรีบยกมือขึ้นปิดหน้าอกตัวเอง

“ฉันเคยเห็นของเธอหมดแล้วจะอายทำไม”

“หยาบคายที่สุด !!”

“หรือไม่จริง”

ฉันจะอ้าปากเถียงแต่เถียงไม่ออก ที่ไอ้หน้าหล่อนี้พูดมันก็จริงนี่หว่า

“มาทบทวนความหลังหน่อย...ดีไหม หื้ม” เขาเดินเข้ามาใกล้ฉันจนตอนนี้หน้าฉันกับหน้าเขาแทบจะชนกันอยู่แล้ว

ตึก ตึก ใจเต้นรัว เกลียดตัวเองเห็นผู้ชายหล่อทีไรเป็นแบบนี้ทุกที ขอเว้นไอ้หน้าหล่อแต่โรคจิตไว้สักคนได้ไหมหัวใจ

“ยะ...อย่านะ” ฉันจะถอยหนีแต่มันติดกำแพงห้องแล้ว

ไอ้หน้าหล่อก้มใบหน้าลงมาทำท่าเหมือนจะจูบฉัน ทำให้ฉันหลับตาพริ้มไม่กล้ามองคนตรงหน้า

กริ่ง~ (เสียงโทรศัพท์เขาดังขึ้น)

“มีอะไร” คุยโทรศัพท์แต่สายตาจ้องมาที่ฉัน

“กูไม่ว่าง มึงขึ้นรับรางวัลแทนกูไปเลยก็แล้วกัน” พูดจบก็วางสาย คุยนานๆ หน่อยไม่ได้หรือไงจะรีบวางสายทำไม

เขาทำท่าจะก้มมาจูบฉันอีกครั้งแต่ฉันเบือนหน้าหลบไปอีกทาง

“อย่ามาขัดใจฉัน...ฉันไม่ชอบ!!” น้ำเสียงทุ้มเข้มเอ่ยบอกเมื่อถูกขัดใจ

“ทำไมหนูต้องทำตามที่พี่พูด...!!”

ไอ้หน้าหล่อเอามือล่วงไปในกระเป๋ากางเกงแล้วหยิบกระเป๋าเงินออกมา ก่อนจะหยิบเอาบางอย่างออกมาจากกระเป๋าชูขึ้นให้ฉันดู

มันคือ คือบัตรนักศึกษาของฉัน ทำไมถึงไปอยู่กับไอ้หน้าหล่อคนนี้ได้เนี้ย

“บัตรหนูนี่ เอาคืนมานะ !!”

“ถ้าอยากได้คืน” ก้มมากระซิบ “เธอก็ต้องเอากับฉัน”

ฉันกำหมัดแน่น...เอาไงดีบัตรนักศึกษามันสำคัญกับฉันมากถ้าไม่มีบัตรฉันก็เข้าห้องสอบไม่ได้

“ตกลง !!” ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะตอบ คิดซะว่าไม่เป็นไรหรอกยังไงฉันกับเขาก็เคยมีอะไรกันแล้วหนิ

พอฉันตกลงไอ้หน้าหล่อก็รุกฉันทันที เขาพุงเข้ามาจูบปากฉัน บีบเค้นหน้าอกฉันเหมือนหิวกระหาย แถมเขายังกัดริมฝีปากฉันด้วย

“อื้อ เจ็บนะ...!!”ฉันรีบผละริมฝีปากออกแล้วจ้องใบหน้าคมคายตาเขม็ง

เขาแค่มองหน้าฉันแต่ไม่พูดอะไร แววตาของเขามัรดูมีความต้องการเรื่องอย่างว่ามาก

เขาถอดเสื้อผ้าฉันออกแล้วโยนทิ้ง รวมทั้งเสื้อผ้าของตัวเองด้วย จากฉันก็อุ้มฉันไปยังโซฟาแล้ววางฉันลง อย่าเรียกว่าวางเลยเรียกว่าโยนจะดีกว่า มือหนาจับอ้าขาฉันออกกว้างๆ สายตาคมกริบจ้องมองเรือนร่างของฉันตาไม่กระพริบ ทำให้ฉันต้องเบือนหน้าหนีเพราะความอับอาย

หลังจากที่เขาสวมถุงยางอนามัยเสร็จ ก็รู้สึกเหมือนกำลังถูกอะไรบางอย่างที่มันแข็งทื่อถูแหวกตรงนั้นของฉัน ก่อนที่จะรู้สึกเจ็บจี๊ดจนต้องกัดริมฝีปากแน่น

“อึก...จะ..เจ็บบ” ฉันกำมือแน่น เมื่อถูกสิ่งแปลกปลอมสอดใส่เข้ามา

“อ๊า..โคตรแน่นเลยว่ะ ซี๊ด ~”

เขาเริ่มขยับเอวสอบช้าๆ มันไม่ได้ทำให้รู้สึกดีเลยสักนิด รู้สึกปวดหนึบที่ตรงร่องแคบของตัวเอง ทั้งปวดทั้งแสบไปหมด

ฉันพยายามขยับหนี แต่ไอ้หน้าหล่อกลับรั้งสะโพกฉันเอาไว้ไว้

“จะถอยทำไม”

พูดจบเขาก็กระแทกเอวสอบรัวท่อนเอ็นใส่เข้ามาในร่องแคบของฉันรัวๆ จู่ๆ ฉันก็รู้สึกแปลกๆ มันทั้งเจ็บทั้งรู้สึกดีขึ้นมาซะดื้อๆ

“อ๊า...อ๊ะ..ซี๊ด ~” พอรู้ตัวว่าเผลอครางออกมา ฉันก็รีบยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองไว้ทันที

“อ๊า ซี๊ด เสียวไหมหื้มม ซี๊ด~” เขาก้มลงมากระซิบที่หูฉัน

ริมฝีปากหน้าขบงับใบหูของฉันก่อนจะพ่นลมหายใจร้อนผ่าวออกมา เอวสอบกระแทกกระทั้นอย่างดิบเถื่อน จนร่างกายของฉันกระเพื่อมสั่นไหวอย่างรุนแรง เขาค่อยๆ เลื่อนริมฝีปากหนาลงมาตะโบมดูดดุนยอดปะทุมถันที่ชูชันอยู่ตรงหน้า

ฉันเม้มปากตัวเองแน่น พยายามกลั้นเสียงครางกระเส่าเอาไว้ ไอ้หน้าหล่อมองหน้าฉันแล้วกระตุกยิ้มมุมปาก เขากระแทกเอวสอบรัวๆ ยิ่งกว่าเดิมอีก ทำให้ฉันหลุดครางออกมาเสียงดังลั่นห้องอย่างไม่สามารถห้ามตัวเองได้

จู่ๆ เขากระหยุดการกระทำของตัวเอง ก่อนจะก้มลงไปหยิบเข็มขัดราคาแพงของตัวเองบนพื้นขึ้นมา

“จะ จะ ทำอะไร…” ฉันมองเข็มขัดในมือเขาอย่างหวาดกลัว คงไม่คิดจะใช้ไอ้นี่ฟาดตัวฉันหรอกนะ

“หึ!!” ไอ้คนบ้า ไม่ตอบแถมยังหัวเราะในลำคอแล้วแบบนี้ใครจะไปรู้เรื่อง

คิดว่าตัวเองกำลังเล่นใบ้คำอยู่หรือไง

ปัก ปัก ปัก จู่ๆ เขาก็กระแทกเอวสอบอัดท่อนเอ็นเข้าออกร่องแคบของฉันเน้นๆ สามสี่ครั้ง ทำให้จุกท้องน้อยไปหมด

มือหนาคว้ามารวบมือทั้งสองข้างของฉันก่อนจะใช้เข็มขัดราคาแพงมัดเอาไว้

ไอ้โรคจิต!!!

“มะ มัดแบบนี้ทำไม หนูไม่ชอบ อ๊ะ อื้อ~” พอฉันร้องท้วงก็ถูกเอวสอบอัดกระแทกอย่างรุนแรงจนต้องเงียบปาก

“แต่ก็ชอบ…อ๊า”

ริมฝีปากหนาก้มลงมากัดบริเวณหน้าอกของฉันจนทำให้เนินหน้าอกเต็มไปด้วยรอยฟัน

“อ๊ะ เจ็บนะห้ามกัด อื้อ~”

ร่างกายของฉันเริ่มสั่นไหวอย่างรุนแรงอีกครั้งจากแรงกระแทก ปฏิเสธไม่ได้ว่าฉันก็รู้สึกเสียวซ่านไม่น้อย เขาทำแบบนี้จะให้นอนนิ่งเหมือนหุ่นไม่รู้สึกอะไรเลยคงไม่ได้

“อ๊า อ๊า อ๊ะ อ๊างง ~”

“อ๊า ใกล้แล้วซี๊ด”

เขาหยัดตัวขึ้นก่อนจะอัดกระแทกถาโถมเอวสอบเข้ามารัวๆ ก่อนที่ร่างกายจะเกร็งกระตุกติดกันหลายตาหลายครั้ง

“อ๊า ~” ใบหน้าคมคายเชิดขึ้นเล็กน้อยพร้อมกับส่งเสียงคำราม

หลังจากเสร็จจนพอใจไอ้หน้าหล่อแล้ว เราทั้งคู่ก็ต่างพากันใส่เสื้อผ้าตัดการตัวเองให้เรียบร้อย ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่หน้าหนา ในเวลานี้จึงรู้สึกอายจนแทบอยากจะมุดไปอยู่ใต้ดินแล้ว

เขาก็โยนบัตรนักศึกษาให้ฉัน

“เอาเลขบัญชีเธอมาด้วย เดี๋ยวฉันโอนเงินให้” เขาบอกอย่างขอไปที แล้วหยิบเสื้อมาสวมใส่

อย่างน้อยๆ ก็ไม่โดนจิ้มฟรีละวะ (คิดในใจ)

ฉันมองหากระดาษกับปากกา ก่อนจะฉันจดเลขบัญชีให้เขาแล้วยื่นกระดาษให้

“ทีเรื่องเงินเร็วเลยนะ” อะไรกัน ก็เขาเป็นคนเสนอเอง แล้วทำไมต้องมามองด้วยสายตาที่เหมือนกำลังดูถูกฉันอยู่ด้วย

ฉันกับเขามองหน้ากันโดยที่ไม่ได้พูดอะไร สักพักไอ้หน้าหล่อก็ละสายตาออกจากใบหน้าฉันแล้วเดินไปเปิดประตู

แกร็ก (เสียงเปิดประตู) เขากำลังจะเดินออกไป แต่มีคนๆ หนึ่งสวนเข้ามาซะก่อน พร้อมกับโยนถ้วยรางวัลให้ไอ้หน้าหล่อ

“เอาของมึงไปแม้งลำบากกูฉิบหาย มีธุระอะไรของมึง...” สายตาผู้ชายที่พูดมองมาที่ฉัน แล้วเขาก็หยุดพูดทันทีดูเหมือนจะตกใจมากที่เห็นฉัน

ฉันเองก็ตกใจเหมือนกัน!!! เพราะสองคนนี้หน้าเหมือนกันมาก ฉันเคยได้ยิน มะปรางกับจินพูดบ่อยๆ ว่าคนชื่อคริสมีแฝด แต่ถึงฉันจะรู้แล้วฉันก็ยังตกใจอยู่ดี เพราะเขาสองคนเหมือนกันอย่างกับแกะ แถมหล่อมากทั้งคู่

อ่า!! ยัยคะนิ้ง คิดอะไรอยู่เลิกหลงในรูปลักษณ์ภายนอกของเขาสักที

ฉันสะบัดหน้าไปมาเบาๆ แล้วเตือนสติตัวเองให้ขึ้นใจ