ฉันตัดสินใจเดินเข้าไปในลิฟต์ที่ใกล้ที่สุด แล้วกดลิฟต์ลงไปที่ชั้น1 ติ่ง~ ไม่นานลิฟท์ก็ถูกเปิดออก... แต่!! นี่มันไม่ใช่ชั้น1หนิ ฉันอยู่ที่ไหนเนี้ย ภาพที่ฉันเห็นคือผู้คนมากมายเต็มห้องไปหมด มีควันบุหรี่สีขาวขุ่นลอยคลุ้งปกคลุมจางๆ ไปทั่วห้อง แถมกลิ่นในห้องนี้เหม็นอับมาก คนที่ฉันเห็นพวกเขากำลังเล่นการ
ฌ มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง มาถึงก็มานั่งเหงาอยู่คนเดียวเห้อ ฉันนั่งเขี่ยโทรศัพท์เล่นไปจนถึง เวลา 09: 50 น. พวกเพื่อนๆ มาพอดี “หื้ม ทำไมเมื่อวานไม่มาเรียนคะคุณคะนิ้ง แชตไปก็ไม่ตอบ” มะปรางถาม “นั่นสิ เมื่อวานแกหายหัวไปไหนมา” จินถามอีกคน ขี้สงสัยเป็นที่หนึ่งเลยแหละเพื่อนฉันน่ะ “ฉัน ฉันปวดท้อง
“องค์ชาย ขอบคุณมากนะเพคะ ^_^” ฉันโน้มตัวถอนสายบัว เคยเห็นในโทรทัศน์เขาทำแบบนี้ “ไม่ต้องเรียกฉันว่าองค์ชาย เรียกว่าอลัน” พูดจบอลันก็ออกไป เท่ชะมัด “อะ..อ้าว อะไรวะ” ฉันยืนเกาหัวด้วยความงุนงง ขณะที่สายตามมองตามแผ่นหลังกว้างขององค์ชายไปจนสุดสายตา “อย่างเท่อะแก” มะปรางกุมมือขึ้นพลางทำหน้าเพ้อฝัน โร
เสื้อผ้าของฉันค่อยๆ หลุดออกไปจากร่างกายทีละชิ้นๆ จนไม่เหลือเสื้อผ้าติดตัว ส่วนพี่คริสเมื่อจัดการกับเสื้อผ้าตัวเองเสร็จ ก่อนจะพุ่งมาที่ตัวฉัน ริมฝีปากหน้าบดขยี้ริมฝีปากของฉันอย่างลงโทษ รวมทั้งบีบเค้นหน้าอกทั้งสองเต้าอย่างรุนแรงจนทำให้รู้สึกปวดร้าวไปหมด “อื้อ~” ถึงแม้ว่าฉันจะพยายามดิ้น หรือร้องท้ว
“แต่...” ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ตอบอะไรพี่คริสก็ขัดขึ้นมาก่อน “ไม่มีแต่ ลงไปได้ละฉันจะไปธุระต่อ” “ค่ะ” ฉันตอบรับคำอย่างจำใจ เมื่อลงจากรถแล้วก็รีบเดินเข้าไปในมหาวิทยาลัย “...คะนิ้ง” ฉันหันไปมองคนที่เรียก “อ้าว อลิน อลัน” “เมื่อกี้เหมือนเราเห็นรถเฮียคริส เฮียคริสมาส่งคะนิ้งหรอ ?” อลินถาม ฉันพยักหน
เลิกเรียน... ฉันแยกย้ายกับเพื่อนมานั่งรอพี่คริสมารับหน้ามหาวิทยาลัยแต่นี่มันจะหกโมงเย็นแล้ว พี่คริสยังไม่โผล่มาเลย ติ๊ง~ แชทเข้า ฉันจึงรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู Chris : ฉันไม่ว่าง ไอ้คลาสกำลังไปรับให้มันไปส่งบ้าน เขามีไลน์ฉันได้ไงนะ แต่ก็ไม่แปลกหรอกเขาอยากจะได้อะไรเขาก็ต้องได้อยู่แล้วหนิ ฉันถอ
3 ชั่วโมงผ่านไป ในการรอพี่คริสซ้อมแข่งรถ มันน่าเบื่อมาก กริ่ง~ โทรศัพท์ฉันเข้า จินโทรมา ฉัน : ฮัลโหล จิน : อยู่ไหนคะ..เสียงรถดังมาก ฉัน : เอ่อ ฉันออกมาซื้อของ แกมีอะไร จิน : ฉันไปสมัครงานกับอีมะปรางอีมินมาแล้ว ฉันสมัครเผื่อแกด้วย เริ่มงานวันนี้ 2 ทุ่ม โอเครไหม พี่คริสเดินมาพอดี ทำให้ฉันมีท่าท
“คนสวยพี่ว่าเราไปหาที่เงียบๆ คุยกันดีกว่านะ” พี่มังกรพูดกับมะปราง “ได้สิคะ” เพื่อนฉันมันก็ใจง่ายเกินไปมั้ยเนี่ย ไม่ห่วงฉันบ้างเลยหรือไง สองคนนั้นลุกขึ้น มะปรางหันมาบอกฉัน “คะนิ้งฉันไปก่อนนะ” ฉันส่งสายตาขอร้องอ้อนวอนให้มะปรางอยู่ แต่เหมือนมันจะไม่เข้าใจ ใช่สิก็มันไม่รู้เรื่องของฉันกับพี่คริสหนิ
ตอนนี้ครามลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของฉันกับพี่คริสอายุได้หนึ่งปีเศษ ครามพูดเป็นคำได้แล้วนะ เช่นหม่ำๆ นม ม๊า ปู่ ย่า ยาย พูดได้แต่ก็ไม่ได้พูดบ่อย ไม่ได้ส่งเสียงออกมาชัดหรอกส่วนใหญ่ก็ใช้ภาษาต่างดาวพูดอ้อแอ้ๆ อยู่ ฮ่าๆ แต่!!! ลูกไม่ยอมเรียก ‘ป๊า’ เลย ซึ่งพี่คริสก็พูดกรอกหูลูกทุกวันตั้งแต่เล็กๆ ว่าให้เรียก
“ได้ลูกชายนะคะ” ผมก้มลงไปจูบหน้าฝากของคะนิ้งแล้วใช้มือลูบหัวเธอเบาๆ “คลอดแล้วคะนิ้ง เธอทำได้แล้ว ได้ลูกผู้ชายด้วย ขอบคุณนะขอบคุณจริงๆ ที่มอบของขวัญล้ำค่าชิ้นนี้ให้ฉัน” “ละ ลูกหน้าเหมือนพี่คริสเลย ไม่เห็นเหมือนหนูเลยสักนิด อึก~” คะนิ้งพอเห็นหน้าลูกเธอก็ร้องไห้ แถมยังบ่นว่าลูกไม่เหมือนตัวเอง ใช่ครั
เวลาผ่านไป ตอนนี้ฉันท้องได้ 6 เดือน อาการแพ้ท้องของฉันหายไปแล้ว ไม่เหม็นขี้หน้าพี่คริสแล้ว ท้องก็เริ่มป่องนูนขึ้นมาแล้วด้วยแถมตอนนี้ฉันยังติดพี่คริสเอามากๆ อีกต่างหาก ทั้งคุณพ่อคุณแม่ของพี่คริสและยายต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าอาการของฉันมันแปลกพิลึกฮ่าๆ ฉันก็ว่าตัวเองแปลกมากเหมือนกันและตอนนี้ฉั
ลิ้นของฉันตวัดหยอกล้อและพยายามหลบหลีกลิ้นของพี่คริสที่กำลังตามมาตวัดเกี่ยวพันอยู่นานหลายนาที เป็นพี่คริสที่ยอมผละจูบออก พี่คริสขยับตัวทำอะไรสักอย่าง ซึ่งฉันมองไม่เห็นเลยบอกไม่ได้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ จากนั้นไม่นานก็รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างเหยียดตรงมาทางหัวของฉัน มือหนาของพี่คริสจับหัวฉันขึ้นแล้วจัดให้
สายถูกตัดไป ฉันจึงลุกขึ้นไปเปิดประตูห้องไว้แล้วก็เดินกลับมานอนบนเตียงเหมือนเดิม ไม่สิ!! ฉันจะนอนทำไมต้องนั่งสิ อ่า!! คะนิ้งเธอท้องอยู่นะ คิดจะทำเรื่องแบบนั้นหรือไงกัน ฉันส่ายหน้าไปมาเพื่อไล่ความคิดลามกออกไปจากหัวก่อนจะหลับตาลง เสียงฝีเท้าเดินย่ำเข้ามาในห้องตามด้วยเสียงประตูห้องที่ถูกปิดและล็อกเอาไว
( ขอเข้าไปใกล้ๆ กว่านี้ได้ไหม ) ผมเอ่ยขอออกไป ( มะ ไม่ ห้ามเข้ามาใกล้นะ ) ( อยากเห็ยหน้าเมียใกล้ๆ กว่านี้ ไม่ได้หรือไง ไม่เจอหน้ากันตั้งหนึ่งเดือน เธอไม่คิดถึงฉันบ้างหรือไงคะนิ้ง ) ( อื้อก็ได้ๆ แต่อย่าเข้ามาใกล้มากนะ หนูกลัวว่าจะอ้วกอีก ) ผมยิ้มออกมาเมื่อได้ยินคำตอบ จากนั้นก็เดินตรงไปหาคะนิ้ง ผม
ตอนพิเศษ (Talk Chis) ( พี่คริส อึก อ้วก~) ยังไม่ทันจะพูดอะไรผมก็ได้ยินเสียงอ้วกของคะนิ้งผ่านปลายสาย ( ให้เข้าไปหาในห้องไหม ) ผมถามด้วยความเป็นห่วง ( อึก มะ ไม่ต้อง เอาน้ำเปล่าข้าวแล้วก็ขนมมาวางไว้หน้าห้องให้หน่อยแล้วก็ออกไปให้พ้นๆ เลยนะ ห้ามให้หนูเห็นหน้าเด็ดขาด ) ( แม่ง!! เออๆ จะเอาไปวางให้เดี
จูบเนิ่นนาน พี่คริสผละจูบออกแล้วมองหน้าฉัน เหมือนไม่อยากจะถอนจูบออกเลย “ขอโทษเรื่องเมื่อคืน ดีกันนะครับ” “คนอย่างพี่ ดีได้ไม่นานหรอก เป็นบ้ารึไงชอบจับหนูกด !!” “งั้นก็ยอมดีๆสิ ฉัสจะได้ไม่ต้องจับกด” “หื่น !!” “แค่กับเธอคนเดียว” “ปล่อยได้แล้ว หนูจะไปเปลี่ยนชุด !!” “หายโกรธรึยัง ?” “อื้อ หายแล
“แรดนักนะ !!” พี่คริสจ้องฉันตาเขม่ง “แรดอะไร ก็นี้ปาร์ตี้สละโสด พี่กลับเข้าไปในบ้านเลย” “ฉันไม่กลับ ถ้าเธอไม่กลับไปพร้อมกับกัน!!” “ก็เราคุยกันแล้วไงพี่คริสว่าจะไม่ทะเลาะกัน วันนี้อิสระหนึ่งวันไง หนูปล่อยพี่ พี่ก็ต้องปล่อยหนูสิ” “ยกเลิกเว้ย ไม่จงไม่จัดแม่งละ!!” พรึ่บ! “อร้าย !! พี่คริส ไอ้ผัว