เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 22 ไวน์และไก่ทอด
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-28 19:12:02
บทที่เกี่ยวข้อง
เมียเฉิ่มของมาเฟีย บทนำ
“เธอแม่งเด็ด…โอว…” เสียงครางแหบพร่ากระเส่าข้างเรียวหูคู่งามของหญิงสาวใต้ร่าง เด็ดอย่างเดียวไม่พอ เขายังได้เป็นคนเปิดซิงเธอด้วยบ่งบอกได้จากเยื่อพรหมจรรย์ที่เขาเป็นคนฝ่าเข้าไปเป็นคนแรก ทำเธอเจ็บจนน้ำตาไหลออกมาจากหางตาและยังคงฝืนก้อนสะอื้นอยู่ในลำคอเช่นตอนนี้ อีกทั้งของเขาที่ใหญ่โตเกินมาตรฐานชายไทย เนื่องจากเขาเป็นลูกครึ่งอเมริกา เลยอาจจะทำเธอเจ็บไปเสียหน่อย ไม่หน่อยเลยล่ะ “จะ…เจ็บ…” ไม่ต้องบอกก็รู้ เมื่อเขาเหลือบสายตาไปมองเบื้องล่าง ดุ้นยักษ์ที่ดุนดันเข้าออกในร่องคับแคบนั้นเปื้อนหยดน้ำสีแดงออกมาด้วย เขารู้ว่าเธอเจ็บมาก การโน้มใบหน้าลงไปจูบแลกลิ้นและกวาดกลืนเอาความหอมหวานในโพรงปากงามนั้นอาจจะช่วยบรรเทาความเจ็บของเธอลงบ้างเสียงกระทบกันของอวัยวะกึ่งกลางลำตัวคนทั้งสองดังเป็นจังหวะ หลังจากที่ชายหนุ่มค่อยๆ ขยับเขยื้อนบั้นท้ายเข้าออกช้าๆ ให้คนใต้ร่างได้ทำความเคยชินกับการมีดุ้นยักษ์อยู่ในลำตัว“โอว…เสียว…” แม่งเสียวเหลือเกิน ของเธอมันทั้งแน่น บีบรัดท่อนความเป็นชายของเขาจนมันแทบจะแตกเสียแล้ว ทั้งที่เพิ่งเข้าไปไม่นานหญิงสาวจิกเล็บที่แผ่นหลังกว้าง ทั้งเกร็งทั้งเจ็บ ไม่ว่าเขาจะทำเบาๆ หรือช้าๆ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-20เมียเฉิ่มของมาเฟีย ตอนที่ 1 อีป้าหน้าจืด
“ทำไมวันนี้มาสาย!” เสียงแหลมของจิราภาเอ่ยทักคนที่วิ่งกระหืดกระหอบแทบไม่ลืมหูลืมตาเข้ามาในร้านกาแฟก่อนที่จะรีบถอดเสื้อคลุมตัวโคร่งออกเหลือแต่ชุดฟอร์มของทางร้านพลางจัดการทรงผมฟูฟ่องหลังจากที่เพิ่งลงมาจากรถมอเตอร์ไซค์ แต่จะว่าไป แม้เธอไม่ได้ขับรถมอเตอร์ไซค์มาสภาพทรงผมที่หยิกฟูนั้นก็แทบจะไม่ต่างจากเดิมอยู่แล้วร่างบอบบางขยับแว่นตาหนาเตอะบนหน้าตัวเองให้เข้าที่ ผ่อนลมหายใจให้คงที่แล้วหันมามองหน้าเพื่อนสนิทที่เอ่ยทักเมื่อสักครู่“ตื่นสาย” เอ่ยเท่านั้นก็ไปประจำตำแหน่งที่หน้าเคาเตอร์กาแฟและทำเป็นจัดแจงโน่นนี่ตามปกติหน้าที่ “ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นมึงตื่นสาย” จิราภายังคงกระเซ้าเย้าแหย่อย่างสนอกสนใจ แต่เพื่อนสาวกลับไม่สนใจ ง่วนอยู่กับเครื่องทำกาแฟตรงหน้า โชคดีในวันที่เธอมาสายไปเกือบครึ่งชั่วโมงนั้นเพิ่งมีลูกค้ามาประเดิมคนแรก ภายในร้านจึงไม่ค่อยชุลมุนวุ่นวายสักเท่าไร ถ้าหากเธอมาสายในวันที่ลูกค้าเยอะ คงโดนยัยเพื่อนที่สนิทกันมาตั้งแต่เรียนอนุบาลด่าหูแหก“เมื่อคืนกลับดึกเหรอ” จิราภาเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนมีงานปาร์ตี้เพื่อนเก่าสมัยมัธยม แต่เธอไม่ได้ไปด้วยเพราะไม่สบาย“ปละ…เปล่า”“อ้าว กูคิดว่ามึง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-20เมียเฉิ่มของมาเฟีย ตอนที่ 2 คนที่อยู่ในรูปบัตรพนักงาน
“หาววว…ซี๊ด” ร่างบอบบางหาวปากกว้างอย่างลืมตัว นึกขึ้นได้ก็ต้องร้องซี๊ดด้วยความเจ็บที่ริมฝีปากเนื่องจากโดนขบจนเกิดแผลเล็กๆ ที่หากไม่สังเกตดีๆ ก็ไม่เห็นถึงความผิดปกติ อีกทั้งความเจ็บที่กลางกายก็ยังคงระบมอยู่ จะก้าวแต่ละทีสะท้านสะเทือนไปทั้งตัวโดนเปิดซิงมันเป็นอย่างนี้เองสินะ ไม่ได้เจ็บแค่ตอนอยู่บนเตียง แต่ยังคงเจ็บหลังจากนั้นอีกไม่รู้นานแค่ไหนอีกทั้งตอนนี้รู้สึกตัวรุมๆ คล้ายกับจะเป็นไข้ หัวก็ปวดตั้งแต่ตอนบ่ายยังไม่หาย กะว่าพอถึงร้านมินิมาร์ทที่ทำงานพาร์ททามในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้จะอัดยาพาราสักสองเม็ด “อ้าวนุ่มนิ่ม มาแล้วเหรอ สภาพยังกะศพเดินได้ นี่แกป่วยหรือเปล่าเนี่ย จากที่หน้าซีดอยู่แล้ว คราวนี้ยิ่งซีดกว่าไก่ต้มไหว้ตรุษจีนอีก” เจ๊แมนเจ้าของ ‘Diamond Mart’ ร้านสะดวกซื้อขนาดเล็กที่มีทำเลอยู่ใจกลางเมือง ติดกับบาร์และสถานบังเทิงเริงรมย์หลายแห่ง ยามกลางวันเงียบเหงาเป็นเป่าสาก ทว่ายามกลางคืนคึกคักเป็นพิเศษนริศราเดินเข้ามาก็โดนเจ๊แมนทักปนจิกกัดตามประสาสาวประเภทสอง หรือที่มักจะเรียกตัวเองว่า ‘แม่กะเทย’ หยอกล้ออย่างนี้เป็นประจำ เจ๊แมนเป็นสาวในร่างชายตัวใหญ่ยักษ์ผิวสีเข้มคล้ำ ทว่าชอบแต่งห
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-20เมียเฉิ่มของมาเฟีย ตอนที่ 3 เรื่องคืนนั้น
หลังจากที่เปลี่ยนกะกับพี่อีกคนที่เข้ามารับช่วงต่อในเวลาเที่ยงคืน นริศราเข้าไปเปลี่ยนชุดฟอร์มของทางร้านออกก่อนที่จะเดินออกมานอกร้านพลางคร่อมรถมอเตอร์ไซค์คันคู่ใจสายตาเหลือบไปมองฝั่งตรงข้ามของร้านสะดวกซื้ออย่างไม่ได้ตั้งใจ พลันภาพที่เห็นร่างสูงใหญ่เดินหายเข้าไปในบาร์ขนาดใหญ่ยังคงติดตรึงอยู่ภายในใจ ว่ากันว่าบาร์แห่งนี้ดังมากเพราะเจ้าของเป็นมาเฟียผู้ทรงอิทธิพลจนคนมีสีไม่กล้าเข้ามายุ่งเขาเป็นใคร เป็นมาเฟียอย่างนั้นหรือ…เมื่อขับมอเตอร์ไซค์กลับมาถึงบ้านหลังขนาดกะทัดรัดก็เป็นเวลาที่พร้อมเข้านอนเลย เธอไม่มีกะจิตกะใจที่จะอาบน้ำ ปวดหัวก็ปวด เหมือนจะเป็นไข้อย่างไรอย่างนั้น ตรงกันข้ามกับผู้ที่ร่างเป็นน้องชายแต่ใจเป็นหญิงนั้นกำลังแต่งเนื้อแต่งตัวจัดเต็มจนผู้ที่เพิ่งกลับมาถึงเห็นแล้วยังตกใจ“นนท์ จะออกอีกแล้วเหรอ”“นนนี่ บอกหลายครั้งแล้วว่านนนี่ ยังจะนนๆ อยู่นั่นแหละ” ร่างผอมสูงเก้งก้างแต่จัดเต็มด้วยเสื้อผ้าหน้าผมที่ทำเอาผู้หญิงทั้งแท่งอย่างผู้เป็นพี่สาวยังอาย ด้วยโครงหน้ารูปไข่แต่งเติมสีสันจากเครื่องสำอางที่ประทินเข้าไปอย่างจัดเต็ม อีกทั้งเสื้อสายเดี่ยวสีแดงเลื่อมคลุมทับด้วยผ้าคลุมขนนกสีน้ำเงิน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-20เมียเฉิ่มของมาเฟีย ตอนที่ 4 ซินเดอเรลล่ากับบัตรพนักงาน
หลายวันมานี้ เจย์เดนให้ครามและคิรินตามหาผู้หญิงคนนั้นอยู่ตลอดเวลาแต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะเจอเธอเลยแม้แต่น้อย ราวกับว่าเธอเป็นซินเดอเรลล่าที่เขามีโอกาสได้พบเพียงแค่คืนเดียว แต่สิ่งที่เธอทำตกไว้ไม่ใช่รองเท้าแก้ว แต่เป็นบัตรพนักงานของยัยป้าที่ทำงานอยู่ร้านมินิมาร์ทเล็กๆ หน้าไนต์คลับของเขาแต่สิ่งที่ยังติดค้างอยู่ในใจที่หลายวันมานี้เฝ้าครุ่นคิดว่ามันจะเป็นไปได้หรือไม่ว่าเธอคนนั้นกับยัยป้านั่นจะเป็นคนๆ เดียวกันความคิดนี้แล่นเข้ามาในหัวหลายครั้ง แล้วก็โดนปัดตกไปเสียทุกครั้ง เพราะเขาเป็นคนเห็นด้วยตาและสัมผัสมาแล้วทั้งเรือนร่างของเธอเธอคนนั้นสวยราวกับนางฟ้า แตกต่างจากป้าแว่นคนนั้นราวกับฟ้ากับเหว ไม่ได้อยากจะบูลลี่หรอกนะ แต่มันก็อดคิดไม่ได้จริงๆ“นายครับ” ครามเดินเข้ามายืนอยู่ด้านหลังขณะที่ร่างสูงใหญ่กำลังยกดัมเบลขนาดสิบกิโลกรัมขึ้นลง ท่อนบนเปลือยเปล่าจนเผยกล้ามเนื้อจากแผงอกแข็งแรงและลอนจากซิกแพ็กเป็นมัดๆ ช่วงล่างเป็นกางเกงวอร์มแบรนด์เนม แม้จะมีเพียงกางเกงวอร์มตัวเดียวบนร่างกายทว่าก็ส่งผลให้ดูดีไม่น้อยร่างสูงใหญ่หันมามองผู้มาใหม่แวบเดียวก็หันกลับไปยกดัมเบลต่อ “ว่าไงวะ” “ผู้หญิงที่นายให้ไปตาม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-20เมียเฉิ่มของมาเฟีย ตอนที่ 5 ซินเดอเรลล่าออกเดท
“หาววว…” นริศราหาวปากกว้างตาหยี ขณะที่กำลังใช้ผ้าเช็ดโต๊ะและเก้าอี้ในร้านกาแฟตอนเช้าๆ อย่างนี้ ทำเอาจิราภาที่มองเห็นพอดีแอบหัวเราะไม่หยุด“หาวขนาดนี้ ระวังแมลงวันจะเข้าไปไข่ในปากนะมึง”“เฮอะ มึงก็ ไม่ใช่ว่ากูไม่เคยหาวให้มึงเห็นอย่างนี้”“ดูซีรีส์อีกล่ะสิ ถึงหาวอย่างนี้น่ะ”“เปล่า” “อ้าว แล้วไปทำอะไรมาล่ะ” เพื่อนสาวที่เดินมาเช็ดโต๊ะอีกฝั่งหนึ่งถามด้วยความสงสัย“ก็ตอนจะกลับบ้านเมื่อคืนน่ะเกิดเรื่องเข้า กูไปเจอไอ้พวกเลวสองคนจะฉุดผู้หญิง เลยเข้าไปช่วยเขา แว่นก็หาย มอเตอร์ไซค์ก็โดนขโมยเนี่ย”“ฮะ! แล้วมึงไปแจ้งตำรวจหรือยัง” จิราภาถึงกับจ้องที่ดวงตาคนพูด ถึงว่าหน้าเพื่อนสนิทดูเปลี่ยนไปเพราะไม่มีแว่นนี่เอง อีกทั้งพอหันไปมองที่หน้าร้าน ไม่พบกับมอเตอร์ไซค์ของเพื่อนจริงๆ เมื่อเช้าก็ไม่ทันสังเกต“ไม่ได้แจ้ง”“ทำไมไม่แจ้งล่ะ มึงรออะไรอยู่”“ก็ซินดี้บอกทำนองว่าแจ้งไปก็ไม่มีประโยชน์ พอคิดๆ ดูก็เหมือนจะเป็นอย่างนั้น” “อ้าว แล้วมึงจะปล่อยให้มันขโมยไปอย่างนี้เหรอ นุ่มนิ่ม มึงไม่เสียดายหรือไง”“ทำไมกูจะไม่เสียดาย ก็เสียดายมาก ไม่ใช่บาทสองบาทนะโว๊ย เงินทั้งนั้นกว่าจะหามาได้ แต่ทำไงได้วะ ซินดี้เขาบอกว่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-20เมียเฉิ่มของมาเฟีย ตอนที่ 6 เจออีกครั้ง
เฮ๊ย! ตาฝาดหรือเปล่าเนี่ย คิรินที่เฝ้าดูความเคลื่อนไหวของผู้หญิงคนที่ผู้เป็นนายให้ติดตาม วันนี้ทั้งวันเธอก็ยังออกไปทำงานแต่เช้าเหมือนเดิม ทว่าวันนี้เป็นวันหยุดพาร์ททามเลยกลับบ้านเร็วกว่าทุกวัน ทว่าขณะเวลาสามทุ่มกว่าๆ กลับมีร่างผู้หญิงคนสวยที่ผู้เป็นนายให้ตามหาขับรถมอเตอร์ไซค์ผ่านหน้าเขาไปคิรินไม่มีเวลามาสงสัยเพราะกลัวว่าจะคลาดสายตา ไม่รู้ว่าเธอจะขับไปที่ไหน เวลานี้ตามไปให้ทันก่อน“ซิ่งซะด้วย แม่คุณ ซิ่งไม่ห่วงสวยเลย” นริศรามาขับรถมอเตอร์ไซค์มาจอดที่หน้าร้านอาหารแห่งหนึ่ง แม้จะเป็นร้านที่ไม่ได้หรูหราอะไรมาก แต่ก็ดูเงียบสงบเป็นส่วนตัว เหมาะแก่การมาออกเดทเป็นที่สุด พอลงจากรถได้ก็รีบถอดหมวกกันน็อกจัดระเบียบทรงผมและถอดเสื้อคลุมออกพลางส่องกระจกหน้ารถก็พบว่าหน้าตายังโอเคเหมือนกับตอนก่อนออกจากบ้านใบหน้าสวยใสยิ้มให้กับตัวเองเพื่อเรียกความมั่นใจทั้งที่ตอนนี้มือสั่นจนลามไปทั้งตัว ทำไมมันตื่นเต้นขนาดนี้นะ ขณะที่ร่างบอบบางภายใต้ชุดเดรสสีชมพูย่างกรายเข้ามาในร้านก็สะกดสายตาทุกคู่ของผู้ที่อยู่ในร้านให้หันมามองเธอเป็นตาเดียว โดยเฉพาะชายหนุ่มที่นั่งอยู่ที่โต๊ะมุมสุดของร้าน ดวงตาของเขาถูกสะกดให้จ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-20เมียเฉิ่มของมาเฟีย ตอนที่ 7 กะหรี่ในเลานจ์ของกู
คาลอสมองหน้าผู้มาใหม่ก่อนจะหยักยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ ไม่คิดว่าเสือในถ้ำอย่างเจย์เดนจะมาปรากฏตัวที่หน้าไนต์คลับของเขา ทั้งสองคนเผชิญหน้ากันตาต่อตาฟันต่อฟัน ลูกน้องที่เหลือหนึ่งคนของคาลอสจะเข้ามาช่วยผู้เป็นเจ้านายแต่โดนคาลอสดันห้ามเอาไว้ “ไม่เอาน่า วันนี้คงจะเป็นฤกษ์งามยามดีสินะ หวังว่าเราจะไม่กัดกันเหมือนหมาข้างถนน ถิ่นใครถิ่นมัน ต่างคนต่างอยู่สิวะ หรือว่ามึงมีอะไรอยากจะคุยกับกู” คิดถึงมึงมั๊ง ไอ้หมาจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ เจย์เดนได้แต่คิดในใจพลางขบกรามแน่นอย่างกำลังสะกดกลั้นความรู้สึก“ก็ไม่มีอะไรนักหรอก แค่มึงปล่อยผู้หญิงคนนั้นไปก็พอ” สิ้นประโยคของเจย์เดน คาลอสหันกลับมามองร่างบอบบางที่ตัวเองยังคงไม่ปล่อยต้นแขนนิรศราสะบัดตัวออกจากมือของเขา หลังจากที่หายตกตะลึงที่พบกับร่างสูงใหญ่ผู้มาใหม่ คุณพระคุณเจ้า ทำไมวันนี้ต้องเจอกับเขาในสถานการณ์นี้ด้วยนะ! อีนุ่มนิ่มเอ๊ย ไม่รอดแล้ว“ผู้หญิงคนนี้เป็นผู้หญิงของมึงงั้นเหรอ“ คาลอสถามพลางยักคิ้วหลิ่วตา มองนริศราสลับกับเจย์เดนผู้ยิ่งใหญ่“เปล่า เธอเป็นแค่กะหรี่ในเลานจ์ของกู มึงอย่ามายุ่ง” ฮะ! อะไรนะ นี่เขาว่าอะไรนะ อีตาบ้านี่! คาลอสหันกลับมามองน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-20
บทล่าสุด
เมียเฉิ่มของมาเฟีย ตอนที่ 22 ไวน์และไก่ทอด
“โอกาสหน้าเชิญใหม่นะคะคุณเม ที่ร้านเรายินดีต้อนรับเสมอ แล้วก็ต้องขอโทษอีกครั้งกับเรื่องที่เกิดขึ้นนะคะ” นริศรากล่าวเสร็จก็โค้งศีรษะให้กับเมลินดาไพลินพลางยิ้มกว้าง“เช่นกันนะคะ ร้านน่ารักๆ มีพนักงานที่น่ารักอย่างนี้ ไว้ถ้าเมยังไม่กลับต่างประเทศจะแวะมาบ่อยๆ นะคะ”“ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ”เมลินดาไพลินออกจากร้านไปแล้ว ทั้งนริศราและจิราภาออกมาส่องที่ประตูกระจกใสก่อนจะพบว่ามีรถหรูคันหนึ่งมาจอดรอเธออยู่ไม่ไกลจากหน้าร้าน เธอเปิดประตูเข้าไปนั่งด้านในก่อนที่รถจะแล่นผ่านหน้าร้านไป“สวยแล้วยังจิตใจดีอีกเนอะ” จิราภามองแล้วก็ยิ้มกับความมีอัธยาศัยดีของลูกค้า“อืมใช่” นริศราตอบเพื่อนพลางแอบคิดในใจ ไม่รู้ทำไมรถคันที่มารับผู้หญิงคนนั้นถึงได้ดูคุ้นๆ นะ เหมือนเคยเห็นที่ไหน เอ๊ะ หรือจะเบลอไปเอง…เที่ยงคืน วันนี้เขาไม่ได้ส่งข้อความมาบอกให้เธอเข้าไปหาที่ไนต์คลับ แต่พอถึงเวลาเลิกงานของเธอปุ๊บ เขาก็มารอที่หน้ามินิมาร์ทเลย ไม่ให้เธอได้ปฏิเสธแต่มีหน้าที่ขึ้นรถไปกับเขา “นี่คุณกลายมาเป็นคนขับรถของฉันตั้งแต่เมื่อไหร่กัน” แอบจิกกัดเล็กๆ เมื่อขึ้นมานั่งที่เบาะข้างคนขับ“แล้วดีไหมล่ะ ไม่ต้องขับรถมอเตอรไซค์กลับเอง ยิ่งดึก
เมียเฉิ่มของมาเฟีย ตอนที่ 21 คนเก่ากลับมา
‘ตืดดด…ตืดดด…’ เสียงนาฬิกาปลุกในโทรศัพท์ดังขึ้นเช่นทุกวันบอกเวลาว่าเป็นเวลาหกโมงครึ่ง เธอจะต้องลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวและเตรียมตัวไปทำงาน หากอยู่ที่บ้านต้องรีบลุกไปห้องน้ำทันทีไม่อย่างนั้นจะไปทำงานสายเพราะบ้านอยู่ไกล แต่ถ้าหากนอนที่คอนโดก็อาจจะมีเวลาอ้อยอิ่งเล่นเฟซบุ๊คสักสิบถึงยี่สิบนาทีก่อนแล้วค่อยไปอาบน้ำเพราะอยู่ใกล้กับที่ทำงานมาก ขับรถไปไม่ถึงสิบนาทีก็ถึงเอ๊ะ…ทำไมบรรยากาศรอบตัวมันเปลี่ยนไปนะ ทีแรกคิดว่าตัวเองนอนอยู่ที่คอนโด แต่เพิ่งรู้เมื่อกี๊นี้เองว่า…ไม่ใช่กูอยู่ที่ไหนวะเนี่ย ตายแล้ว!เมื่อลุกขึ้นมานั่งคิดดีๆ ก็นึกได้ว่า เมื่อคืนตอนขึ้นรถของเจย์เดนปุ๊บ ภาพตัดไวเท่าความคิด นริศราหันขวับมามองร่างด้านข้างที่เพิ่งจะสังเกตเห็นว่าเขาขยับตัว “คุณ! ตายแล้ว” รีบก้มมองร่างตัวเองทันทีแล้วก็เป่าปากโล่งอกไปหนึ่งเปลาะ โชคดี เสื้อผ้าชุดเดิมยังอยู่ครบ อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้รังแกตอนเธอไม่มีสติหรอก แต่เธอก็นอนเน่าทั้งที่ยังไม่ได้อาบน้ำ นี่เขาไม่รังเกียจว่าที่นอนเขาจะเหม็นเพราะเธอหรือยังไงถึงเอาเธอขึ้นมานอนด้วย เพราะเดาว่าที่นอนและชุดเครื่องนอนของเขานั้นคงจะราคาแพงมากเพราะมันทั้งนุ่มและสบายจนเธอหลั
เมียเฉิ่มของมาเฟีย ตอนที่ 20 อารมณ์พาไป
‘เลิกงานตอนไหนเข้ามาหาฉันด้วยนะ’‘เดี๋ยวไปส่ง’‘เข้ามาได้เลย มีคนรอพาเข้ามา’ข้อความถูกส่งเข้ามาไลน์ของนริศราตอนห้าทุ่มสี่สิบห้า จากบุคคลที่พาเธอไปเดทเมื่อวาน อย่างกับเขารู้ดีว่าเธอเลิกงานตอนเที่ยงคืนแต่กกลับทำเป็นถามว่าเลิกงานตอนไหนเหลือเวลาอีกสิบกว่านาทีก็จะถึงเวลาเลิกงานแล้ว จะไปหรือไม่ไปดีนะ แม้ว่าเธอจะทำงานอยู่หน้าไนต์คลับมาหลายปีแต่ก็ไม่เคยเข้าสถานที่อโคจรอย่างนั้นเลย มันก็คงจะแปลกๆ ที่จะเข้าไปหรือจะแอบขับมอเตอร์ไซค์กลับแล้วบอกเขาทีหลังว่าลืมอ่าน… ไม่ได้แล้วสิ ตอนนี้เธอเปิดอ่านข้อความไปแล้ว ไม่ทันให้เธอต้องคิดหนักเพราะพอเก็บข้าวของแล้วเดินออกมาจากมินิมาร์ท ร่างสูงใหญ่ภายใต้ชุดสูทดำของบอดี้การ์ดที่เธอจำได้ว่าเป็นคนที่มักจะอยู่กับเจย์เดนยืนรออยู่หน้าประตูแล้ว จะหนีกลับก็หนีไม่ได้แล้ว…“นายให้ผมมารอรับคุณครับ เชิญครับ” คิรินผายมือให้เธอเดินไปยังถนนฝั่งตรงข้าม “เอ่อ..ค่ะ” “เดี๋ยวครับ” “อะไรคะ”“เดี๋ยวผมถือของให้ครับ” เขายื่นมือออกมารับเสื้อคลุมและกระเป๋าสะพายของเธอ นริศราจะไม่ให้ก็กระไรอยู่ในเมื่อเขายื่นมือมาขนาดนั้นแล้ว ในที่สุดก็ต้องให้เขาถือรู้สึกเขินๆ อยู่เหมือนกันนะที่เ
เมียเฉิ่มของมาเฟีย ตอนที่ 19 ปลาร้าพาซวย
ในที่สุดก็จบที่โรงพยาบาล อวสานความตั้งใจที่อยากจะงาบเธอในคืนนี้ ทำไมมันถึงได้ซวยขนาดนี้วะ อยากจัดการเธอแต่กลับโดนส้มตำปูปลาร้าจัดการเสียนี่“คุณเจย์เดน เป็นยังไงบ้างคะ” นริศรารีบเดินเข้ามาหาเขาทันทีที่ออกมาจากห้องพบแพทย์ รู้สึกผิดที่เป็นต้นเหตุให้คนตัวสูงแพ้อาหารจนผื่นขึ้นแดงเต็มหน้าเต็มตัวอย่างนี้“ไม่เป็นอะไรแล้วแหละ” ถึงจะยังไม่เป็นอะไรก็เถอะ แต่เมื่อสักครู่ที่พบหมอ หมอบอกว่าถ้ากินเข้าไปเยอะกว่านี้ก็มีสิทธิ์ที่จะอาการหนักถึงขั้นอาเจียน หมดสติได้ “หมอฉีดยาแล้วก็จ่ายยาแก้แพ้ให้แล้ว ตอนนี้ก็แค่รอให้ผื่นแดงมันค่อยๆ ยุบหายไป”“ฉันก็ตกใจแทบแย่ ไม่คิดว่าคุณจะแพ้ส้มตำ”“ไม่ได้แพ้ส้มตำหรอก หมอบอกว่าแพ้ปลาร้า”“แพ้ปลาร้า!” นริศราว่าพลางตกใจก่อนที่จะอมยิ้มและแอบหัวเราะ“หัวเราะอะไร” “ก็หัวเราะคนแพ้ปลาร้าน่ะสิ คนอะไรเนี่ย” จะบอกให้ว่าปลาร้าน่ะเป็นของเด็ดที่สุดแล้ว ทำไมแต้มบุญของเขาถึงได้น้อยอย่างนี้นะ“น่าแปลกตรงไหน” เขาเอ่ยเซ็งๆ ไม่ได้เซ็งที่รู้ตัวว่าแพ้ปลาร้าหรอกนะ แต่เซ็งเพราะคืนนี้อดแอ้มเธอต่างหาก“ฉันขอโทษนะคะ ที่เป็นต้นเหตุให้คุณเป็นแบบนี้” เธอแก้ตัวด้วยการขอโทษอย่างรู้สึกผิดจริงๆ ใบหน้
เมียเฉิ่มของมาเฟีย ตอนที่ 18 แผนลวงสาวขึ้นคอนโด
หลังจากที่ทานอาหารกันเรียบร้อยแล้วเจย์เดนก็พานริศราไปเดินเที่ยวที่ย่านการค้าแห่งหนึ่ง เขาถามความเห็นว่าเธออยากไปทำอะไรทว่าเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำอะไรดีเพราะเธอไม่เคยมาเดทอย่างนี้ เธอไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องการมาออกเดทระหว่างหนุ่มสาวหรอกนะ เพราะไม่เคยมีแฟน! อีกทั้งชีวิตก็เอาแต่วนลูปอยู่กับอะไรเดิมๆ ทำงานแทบทุกวันตั้งแต่เช้ายันดึกดื่นเที่ยงคืน นอกจากที่ทำงานก็ไม่รู้หรอกว่าจะไปที่ไหน ขนาดดูหนังเธอยังลืมไปแล้วว่าดูครั้งสุดท้ายเมื่อไร คงจะหลายปีมาแล้วตั้งแต่สมัยเรียนโน่นแหละมั้ง“ถ้าอย่างนั้นก็ไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะดีกว่า” เธอให้คำตอบในที่สุดหลังจากที่เขารอคำตอบอยู่นานสวนสาธารณะแห่งหนึ่งที่อยู่ติดกับวัดที่มีแม่น้ำด้านหลัง ผู้คนมาให้อาหารปลาและมาทำบุญปล่อยนกปล่อยปลากัน หลายปีมาแล้วที่เธอไม่ได้มาที่นี่ แต่อยู่ๆ ก็นึกขึ้นได้ว่าเคยมาเที่ยวกับพ่อแม่และน้องตอนสมัยที่ยังเป็นเด็ก ตอนนั้น แม้จะยังคงเด็กมาก ยังไม่ถึงสิบขวบเลยด้วยซ้ำแต่เธอจำได้ว่ามีความสุขมาก เพราะนั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่พ่อพามาเที่ยวกันพร้อมหน้าพร้อมตากับแม่และน้อง เพราะหลังจากนั้นแม่ของเธอก็เสียและน้องชายก็เริ่มเผยความเป็
เมียเฉิ่มของมาเฟีย ตอนที่ 17 ออกเดทกับสาวสวย
“พ่อ! ลุกขึ้นไปนอนในบ้าน มานอนอะไรอยู่หน้าบ้านอย่างนี้ ไม่หนาวหรือยังไง เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก” นริศราก้มลงไปเขย่าร่างของชายวัยกลางคนที่นอนกำคอขวดเหล้าไว้แน่นราวกับไม่สนว่าตัวเองจะเป็นยังไงแต่ขอให้มีเหล้าข้างกายอยู่อย่างนี้ตลอดไป“โอยๆ…เอื้อก…” คำรณบิดขี้เกียจพลางค่อยๆ ลืมตาขึ้นมามองคนที่กำลังเขย่าแขนตัวเองอยู่ “ใครวะ…เธอเป็นใครเข้ามาในบ้านของฉันได้ยังไง” พูดพลางหรี่ตามองคนตรงหน้า“เอ้า เมาจนจำลูกจำเต้าไม่ได้แล้วเหรอเนี่ย”“เธอเป็นใคร” คนพูดยังคงย้ำคำเดิมที่ไม่รู้ว่าหญิงสาวคนนี้เป็นใครมาจากไหนและเข้ามาเขย่าตัวเขาเหมือนสนิทสนมอะไรกันถึงขนาดนี้ได้อย่างไร“ก็นุ่มนิ่มไง นุ่มนิ่มลูกสาวพ่ออ่ะ เป็นเอามากนะพ่อ เพลาๆ ลงบ้างนะเรื่องเหล้าน่ะ ยังไม่แก่เลยนะลืมลูกแล้วเนี่ย” หญิงสาวพูดหยอกเอินผู้เป็นพ่ออย่างที่ชอบอำกันเล่นอยู่เป็นประจำ“นุ่มนิ่ม?”“ใช่ นุ่มนิ่มเอง อ๋อ หนูสวยขึ้นใช่ไหมล่ะ” เวรกรรม! นี่เธอลืมไปว่าตัวเองไปแปลงโฉมมาใหม่แล้วยังไม่ได้เข้ามาบ้านสอง-สามวันแล้ว คนอื่นยังจำไม่ได้ แล้วมีหรือที่พ่อที่เมาเหล้าเป็นประจำจะจำได้ “หนูเองจริงๆ อ้าว ไม่เชื่อๆ อะดี๊” “แกไปทำอะไรมาถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้” ด้
เมียเฉิ่มของมาเฟีย ตอนที่ 16 มึงปล่อยผู้หญิงของกูเดี๋ยวนี้!
‘ก็ได้ค่ะ ฉันจะลองดู’ นี่คือคำตอบของเธอที่ได้กล่าวทิ้งท้ายเอาไว้ก่อนที่เขาจะปล่อยให้เธอได้ทำงานของตัวเองไปแล้วตัวเองก็กลับมาพักผ่อนที่เพ้นท์เฮาส์คิดถึงใบหน้าสวยหวานของเธอทีไรเขาก็มักจะเผลอยิ้มออกมาทุกครั้ง ท่าจะเป็นเอามาก ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าตั้งแต่วินาทีแรกที่เห็นเธออีกครั้งในแบบที่เปลี่ยนไปจากเดิมหัวใจของเขาก็เต้นแรงไม่หยุด ให้ตายเถอะ แค่คิดถึงหัวใจก็เต้นแรงเป็นบ้านี่กูต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ ขนาดรักแรกหัวใจยังไม่เต้นแรงขนาดนี้เลย นี่แก่จนเกือบจะเลยวัยมีลูกมีเมียแล้วทำไมถึงเป็นแบบนี้นะ (เกินไป พระเอกมึงอายุแค่สามสิบห้าปีเองนะ)เพิ่งจะเจอเธอไปไม่กี่ชั่วโมงที่แล้ว ให้ตาย คิดถึงอีกแล้ว สมองเฝ้าวนเวียนคิดถึงแต่ใบหน้าสวยๆ เรือนร่างสะโอดสะองสมส่วนนั้น พลันย้อนกลับไปคิดถึงเรื่องระหว่างเขาและเธอในห้องสูทโรงแรมคืนนั้นโอ้วว กูเมื่อยมืออีกแล้ว…ณ ร้านสะดวกซื้อ Diamond Mart เจ๊แมนถึงกับตกใจแทบหงายหลังตกจากเก้าอี้เมื่อเห็นหญิงสาวหน้าตาดีคนที่เข้ามาถึงก็ทำโน่นทำนี่เข้านอกออกในภายในร้านจนเขาเกือบคิดว่าเธอเป็นขโมยเสียแล้ว ใครจะไปคิดล่ะว่าลูกจ้างสุดเฉิ่มที่ได้ฉายาว่ายัยป้าหน้าจืดจะเปลี่ยนแปลงไปมากขน
เมียเฉิ่มของมาเฟีย ตอนที่ 15 นุ่มนิ่มคนดีคนเดิมแต่เพิ่มเติมสวยขึ้นเป็นกอง
“สวัสดีค่ะคุณลูกค้า ร้านยังไม่เปิดนะคะ อีกประมาณสิบห้านาทีร้านจะเปิด ลูกค้าเข้าไปนั่งรอในร้านก่อนได้เลยค่ะ” จิราภากล่าวต้อนรับหญิงสาวสวยผู้มาใหม่โดยที่เพียงแค่เหลือบมองด้วยหางตาเท่านั้นทำเอาคนที่ไม่ได้เป็นลูกค้ายิ้มแก้มปรินริศราเดินไปที่หน้าเคาเตอร์ที่จิราภากำลังเช็ดทำความสะอาดอยู่พลางจ้องเพื่อนสาวอยู่อย่างนั้นจนจิราภารู้สึกแปลกใจเงยหน้าขึ้นมามองตรงๆ“เอ๊ะ…เฮ๊ย นุ่มนิ่ม! นี่มึงเองเหรอ อุ๊บ๊ะ ทำไมสวยอย่างนี้” จิราภาเอื้อมมือไปแตะใบหน้าสวยหวานที่เปลี่ยนแปลงไปจนแทบจำไม่ได้ของเพื่อนสาว ดวงตาลุกวาวเป็นประกายอย่างตื่นเต้นและแปลกใจ “ใช่ กูเองนี่แหละ นุ่มนิ่มคนดีคนเดิมแต่เพิ่มเติมสวยขึ้นเป็นกอง มึงว่ากูสวยขึ้นพอจะเอาไปตบหน้าอีนพกับแพรวได้หรือยัง”“ได้แล้ว ยิ่งกว่าเอาไปตบหน้าพวกมันอีก กูว่าตอนนี้มึงสวยกว่าพริตตี้พีอาร์อะไรพวกนั้นอีกนะ นี่มึงไปทำอะไรมาเนี่ย ทำไมหายไปแค่สองวันแต่เปลี่ยนไปมากขนาดนี้ ดูสิ ผมก็ไม่ฟูแล้ว แว่นหนาๆ ก็ไม่มี” ว่าพลางแตะใบหน้าสวยๆ ของเพื่อนพลางเบี่ยงดูข้างซ้ายทีข้างขวาทีอย่างชื่นชมขนาดแต่งหน้ายังไม่เป็นนะเนี่ย ก็เลยแค่แต่งๆ เติมๆ นิดหน่อยแบบเพลย์เซฟเพราะกลัวโป๊ะ แต่มั
เมียเฉิ่มของมาเฟีย ตอนที่ 14 สวยวัวตายควายล้ม
“ผมก็ทำแล้ว ตาก็ทำแล้ว ผิวหน้าก็ทำแล้ว ทำอะไรอีกดีน๊า…” เมื่อเช้าซินดี้พาเธอไปทำเลสิคมา ในที่สุดก็ยอมทำแม้จะแพงแต่ก็เพื่อความสวยเต็มรูปแบบ“ไม่รู้สิ” นริศราตอบซื่อๆ“เธออยากทำอะไรกับหน้าตัวเองหรือเปล่านุ่มนิ่ม ฉันแนะนำได้นะ ฉันก็ไม่รู้ว่าเธออยากทำไหม”นริศราส่ายหัว เรื่องความสวยความงามน่ะเธอไม่รู้เรื่องเลยสักอย่าง แค่ซินดี้พาเข้าคลินิกความงามเมื่อวานก็ถือว่าเปิดประสบการณ์ครั้งแรกแล้ว ไม่รู้หมอเอาอะไรมาฉีดหน้า เห็นเขาบอกว่าเป็นวิตามิน แต่เธอก็รู้สึกเห็นผลตั้งแต่ครั้งแรกที่ทำ หน้ามันดูใสและตึงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด อีกทั้งยังรู้สึกว่าที่ผ่านมาใช้ครีมบำรุงนั้นไม่ได้ช่วยอะไรเท่ากับเข้าคลินิกเพียงแค่ครั้งเดียวเลย“อยากฉีดฟิลเลอร์ไหม อย่างที่พวกสาวๆ เขาชอบฉีดที่ปากกัน มันจะได้อวบอิ่มขึ้น แต่เธอก็ปากสวยอยู่แล้ว อวบอิ่มแล้วก็แดงเป็นธรรมชาติดี” เดิมทีแล้วนริศราเป็นคนผิวขาว ปากก็เลยแดงเป็นธรรมชาติอีกทั้งยังอวบอิ่มแบบที่ไม่ต้องพึ่งฟิลเลอร์“เธอเห็นว่าอะไรดีฉันก็ว่าตามแหละ แนะนำฉันหน่อย ฉันไม่รู้เรื่องอะไรเท่าเธอหรอก”“อืม…ฉันว่าโดยรวมหน้าเธอสวยมากแล้ว แค่ฝึกแต่งหน้าบ่อยๆ ก็พอแล้วล่ะ มานี่ ฉันจะพาเ
