เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 4/1
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-03 05:49:39ตอนที่ 4/1
“ไม่รีบอาบน้ำเหรอคะ?”
เป็นเวลาสองทุ่มกว่าๆ ได้แล้ว เจ้าของห้องยังคงนั่งกระดกวิสกี้ขวดเดิมไม่ยอมหยุด ไม่รู้ว่าไปอดอยากปากแห้งมาจากไหน ตั้งแต่บ่ายยันค่ำ
จนหล่อนอาบน้ำแต่งตัวเสร็จและเตรียมเข้านอนเขาก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะเข้าห้องพักผ่อนเลยด้วยซ้ำ ลำบากต้องออกมาตามให้มีปากเสียงกันอีกรอบ
“คุณทิม”
“….” คนถูกเรียกเอาแต่เหม่อมองผนังห้อง ราวกับคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ไม่สนใจคนที่เป็นห่วงเสียด้วยซ้ำ
เอาเถอะ ถ้าหากพรุ่งนี้เขาตื่นไปทำงานไหว ไม่คงไม่ต้องห่วงแล้ว
“งั้นหนิงเข้านอนก่อนละกัน”
ทว่าพอกำลังจะเดินกลับเข้าไปยังห้องนอนเช่นเดิม คนที่นั่งกระดกเหล้าอยู่ถึงกับวางแก้วใส่เสียงดัง จนหล่อนสะดุ้งตัวนิ่งชั่วขณะ
เขาเป็นอะไรของเขากัน ถึงได้ทำตัวงอแงราวกับเด็ก
“ฉันยังไม่ง่วง เธอจะเข้านอนก่อนได้เหรอ?”
นี่ไม่ใช่ประโยคคำถาม ทว่ามันคือคำบัญชาการจากเขา จากที่ตั้งใจว่าจะได้นอนแต่หัวค่ำ คงต้องผลัดไปก่อน เพราะคนเอาแต่ใจแถวนี้คงไม่ยอมแล้ว
เรียวขายาวเดินจำใจเดินหันกลับไปหาคนเอาแต่ใจที่นั่งรอที่โซฟาตัวใหญ่ หล่อนจะทำอะไรได้นอกจากตามใจเขาไปก่อน เพื่อไม่ให้เกิดปัญหากัน คิดจะต่อต้านธาฎาอย่างไรเสียหล่อนก็ไม่ชนะ
“เฮ้อ... คุณเป็นอะไรทั้งวัน ตั้งแต่กลับมา” ลมหายใจดังแผ่วเป็นสัญญาณบ่งบอกได้ดีว่าหล่อนเองก็เริ่มเหนื่อยกับสงครามประสาทที่เขาสร้างขึ้นตั้งแต่ช่วงบ่ายของวัน
“ฉันแค่เซ็งๆ และเธอเองก็ขัดใจฉัน”
“ขัดใจเรื่องอะไรกันคะ?” ก็ถ้าเป็นเรื่องที่หล่อนกลับห้องไม่ตรงเวลา หล่อนก็ขอโทษไปแล้วอย่างไร กลับมาช้าไปไม่กี่ชั่วโมง มันทำให้เขาต้องโกรธขนาดนี้เลยหรือ
“เธอรู้ดีอยู่แก่ใจ”
“หนิงขอโทษคุณไปแล้ว”
“มันพอเหรอหนิง? วันนี้ฉันอุตส่าห์กลับมาจากเขาใหญ่กะทันหัน เธอควรอยู่ปรนนิบัติฉันหรือเปล่า?”
ที่แท้ก็เพราะโกรธที่ไม่มีหล่อนคอยอยู่ปรนนิบัติเขาเฉกเช่นทุกวันที่เคยทำ
แล้วที่หล่อนนั่งอยู่ด้วยตอนนี้ล่ะ มันไม่ได้เรียกว่าคอยอยู่ปรนนิบัติเขาหรอกหรือ
เมื่อรับทราบถึงความต้องการของอีกฝ่าย นันนลินทร์อยากจะให้เรื่องนี้มันจบๆ ไป หล่อนเหนื่อยกับการที่เห็นอีกฝ่ายเป็นแบบนี้ มันพลอยทำให้หล่อนหงุดหงิดใจไปด้วยคน
ร่างอรชรขยับตัวเข้ามานั่งลงข้างๆ กับคนเจ้าปัญหา เก็บอารมณ์ความรู้สึกอึดอัดเอาไว้ในส่วนลึกของจิตใจ หล่อนเองก็เป็นมนุษย์คนหนึ่งเช่นเขา แต่ดีกว่าตรงที่ยังมีความอดทนสูงกว่า
“หนิงรู้ว่าหนิงผิด” แล้ววันนี้ที่เขาติดต่อไม่ได้ก็เป็นเพราะว่าแบตเตอรี่โทรศัพท์ของหล่อนดันหมด ตอนที่ออกไปข้างนอกแล้ว จึงขาดการติดต่อ
สองแขนยกขึ้นโอบนรอบลำคอแกร่งอย่างเอาใจ หวังผ่อนหนักให้กลายเป็นเบา
กลิ่นหอมอ่อนๆ ของสบู่ที่เพิ่งจะอาบน้ำเสร็จหมาดๆ ทำให้จมูกคำสันโน้มตัวลงเข้าหา เขาเสพติดกลิ่นหอมของตัวนันนลินทร์มาโดยตลอดไม่เคยเบื่อ กลิ่นน้ำหอมของชายอื่นจางหายไป เมื่อหล่อนผ่านการอาบน้ำมา เหลือเพียงกลิ่นหอมประจำตัวของหล่อน ต่อให้ปิดตาทั้งสองข้างหรือมัดมือไม่ให้สัมผัส เขาก็จำกลิ่นกายของหล่อนได้ดี
ฟอดดด~
เจ้าของจมูกคำสันอดใจไม่ไหวกับท่าทียั่วยวนของอีกฝ่าย เขาฝากฝังมันลงตรงซอกคอขาวด้วยความโหยหา เพียงข้ามคืนเดียวที่นอนอยู่เขาใหญ่ เขารู้สึกอยากจะกลับมาที่นี่ตั้งแต่เมื่อวาน จนต้องรีบกลับมาในเช้าวันรุ่ง
“อื้ม คันคอค่ะ” ไรหนวดเคราของอีกฝ่ายทิ่มแทงซอกคอของหล่อนจนต้องร้องท้วง สัปดาห์ที่ผ่านมาเขาทำงานหนักจนไม่มีเวลาดูแลตัวเอง ถึงขั้นไม่ได้โกนหนวดเคราก็เกินไปแล้ว เห็นทีพรุ่งนี้หล่อนควรจะสะสาง
“อ่าส์ เพราะเธอ หนิง” แขนแกร่งกระชับอ้อมกอด ดึงร่างอรชรให้นั่งบนตักของตนเอง
“คะ? เพราะหนิงเรื่องอะไรอีก” สะโพกกลมบดคลึงเสียดสีเข้าหาตักแกร่ง สร้างความหวิวให้อีกฝ่ายได้ดี จนเริ่มสัมผัสได้ถึงลำแก่นกายที่แข็งขื่นภายใต้ร่มผ้ากางเกงสแลคตัวโปรดของธาฎา
มันเริ่มขยายขึ้นเรื่อยไป สู้กับก้นกลมของหล่อนเมื่อยามเสียดสีเน้นๆ เข้าหา
“เธอบกพร่องต่อหน้าที่ ไม่ดูแลฉันให้ดี” คนเจ้าปัญหาว่าอย่างคาดโทษ แต่กระนั้นก็ยังซุกใบหน้าตนเองเข้าหาร่องอกอวบ พลางบดเบียดจมูกคำฝังลงไปบนเนินอวบอิ่มภายใต้ชุดนอนซาตินวาบหวิว
“ถ้าเป็นเรื่องนี้ หนิงว่าหนิงมีเหตุผล สัปดาห์ที่ผ่านมาหนิงอยู่ทำโอที เพราะลูกค้าเข้าพักโรงแรมเยอะ คุณก็รู้”
“พนักงานที่ฉันจ้างมาเยอะแยะ ขาดเธอคนเดียวมันจะเสียหายอะไรนักหนา”
เขาเน้นย้ำเรื่องตารางงานของนันนลินทร์กับฝ่ายบุคคลรวมทั้งผู้จัดการห้องอาหารที่นันนลินทร์ทำอยู่ คนพวกนั้นไม่เข้าใจตรงไหนว่านันนลินทร์จะต้องเข้า 8 โมงเช้าและเลิก 6 โมงเย็น หรือคำสั่งของเขามันไม่มีค่าพอให้คนพวกนั้นกระตือลือล้นที่จะทำตาม
ถ้าเป็นเช่นนั้นเขาควรจะทำอย่างไรกับคนพวกนั้นดี
“อื้อ... คุณทิม” มือหนาเริ่มไม่อยู่สุข เขาสอดมันเข้าไปใต้เสื้อบางที่หล่อนใส่นอน ก่อนจะเลื้อยมันขึ้นไปเคล้นคลึงสองเต้าอวบในมันล้นมือของเขา
ภายใต้เสื้อตัวบางไม่มีปราการชิ้นใดปิดกั้น นันนลินทร์ไม่ใส่บราเซียเวลานอน อันนี้เขารู้ดี และมันก็ง่ายต่อการทำกิจกรรมอย่างว่ากับเขาบนเตียง หรืออาจจะเป็นระเบียง รวมทั้งที่อื่นๆ ในห้องนี้อีก
อ่าาส์... เขาชอบที่สุดตรงที่หล่อนรู้งาน เพียงแค่มือสัมผัสใส่เต้าอวบ ร่างนุ่มนิ่มก็แอ่นตัวเข้าหามือของเขาในทันที
“ฉันชอบเวลาที่เธอดูแลฉันแบบนี้”
บทที่เกี่ยวข้อง
เมียอุ้มบุญ ตอนที่ 4/2
ตอนที่ 4/2“อื้ออ เบาหน่อยค่ะ” สองร่างยังคงกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอยู่บนเตียงคิงไซส์ ตั้งแต่ตรงโซฟาห้องนั่งเล่นจนมาถึงตรงนี้ก็ปาไปยกที่ 3 แล้ว ไม่รู้ว่าเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ฉูบฉีดเลือดในกายของเขาหรืออย่างไร ถึงได้แรงดีไม่มีตกเช่นนี้ ตึกๆๆ เสียงหัวเตียงกระทบกับผนังห้องนอน จนมือบางต้องยกเกาะเตียงด้วยแรงอิดโรย ขณะที่สะโพกสอบยังคงถาโถมความแรงเข้าใส่ไม่ยั้ง “ฉันว่าจะซื้อเตียงใหม่” เขาพูดจริง เพราะตั้งแต่มีนันนลินทร์เข้ามาในชีวิต มาอยู่ด้วยกันที่เพนท์เฮ้าส์หลังนี้ เตียงคิงไซส์แบบมาตรฐานโรงแรมของเขาก็ยังเอาไม่อยู่ สงสัยคงต้องหาซื้อเจ้าอื่นบ้างแล้ว “อ๊ะ! อ๊าาาส์” ตับๆๆๆ ~ เสียงเนื้อกระทบเนื้อแทบไม่เป็นจังหวะ เมื่อเขารู้ว่าอีกฝ่ายใกล้ถึงจุดสุดยอดจนร่องเนื้อของหล่อนบีบรัดลำกายแกร่งของเขาอย่างหนัก ยิ่งบีบเร้ากระชากความเสียวจากตัวเขาได้ดี จนต้องเร่งจังหวะให้ได้ถึงจุดหมายพร้อมกัน นันนลินทร์แอ่นก้นรับลำกายแท่งใหญ่อย่างเอาใจ สองมือจับขอบเตียงใช้เป็นที่ค้ำยันประคองท่า หัวเข่าหล่อนแทบช้ำทั้งสองข้าง เมื่อยังอยู่ในท่วงท่าเดิมให้เขาตอกเสาเข็มแทงใหญ่เข้าใส่ ธาฎามักจะไม่ปราณีเรื่องเซ็กส์ เขาเสพเรือนร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-03เมียอุ้มบุญ ตอนที่ 4/3
ตอนที่ 4/3 เช้าวันจันทร์เริ่มต้นขึ้นในสัปดาห์ใหม่ นันนลินทร์ยังคงต้องใช้รถประจำทางเพื่อมายังสถานที่ทำงานเช่นเคย ส่วนธาฎาผู้ซึ่งเป็นเจ้าของโรงแรมนั้นเจ้าตัวมีรถประจำตำแหน่งพร้อมทั้งคนขับส่วนตัวให้อยู่แล้ว สาเหตุที่ต้องแยกกันมาคนละทาง คงไม่ต้องสืบว่าเพราะเหตุใด แน่นอนว่านันนลินทร์ผู้ที่อยู่ในฐานะนางบำเรอแลกเศษเงินจากเขาย่อมรู้ดี คนมีพันธะผูกพันอย่าธาฎาคงไม่ลดตัวต่ำมาคว้าเอาหล่อนจริงจังให้ชีวิตวุ่น“พี่หนิงงงง” เสียงดังก้องกังวานมาแต่ไกล เสียงอันเป็นเอกลักษณ์นี้เป็นใครไปไม่ได้นอกจากปานชีวา นันนลินทร์รีบเดินเข้าไปหาสาวรุ่นน้อง ทั้งคู่กำลังเดินเข้าไปทางชั้น B หรือชั้นลานจอดรถใต้ตึก เพื่อที่จะไปยังห้องของสตาฟฟ์หรือห้องของพนักงาน โรงแรมทุกที่จะมีนโยบายจัดสรรยูนิฟอร์มหรือเครื่องของพนักงานทุกแผนกเอาไว้ให้อยู่แล้ว ทุกคนมีหน้าที่เข้างานมาเลือกชุดของตัวเองแล้วใส่พร้อมทำงานได้เลย ส่วนตอนกลับก็แค่มาถอดชุดออกแล้วทิ้งลงตะกร้า จะมีบริษัทรับซักรีดมาดำเนินการต่อจากนี้เอง วันรุ่งเช้าทุกคนจึงไม่ต้องกังวลว่าจะไม่มีชุดใส่ ความสะดวกสบายเหล่านี้จะทำให้พนักงานมำงานได้ง่ายขึ้นระหว่างที่สองสาวกำลังเปลี่ยนเส
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-03เมียอุ้มบุญ ตอนที่ 5/1
ตอนที่ 5/1เที่ยงวัน...“นี่... เลิกเดินวนไปมาได้แล้วปลา พี่เวียนหัว” ตั้วแต่ขึ้นมาที่ห้องอาหารปราริณ สาวนักศึกษาฝึกงานคนนี้ก็เอาแต่เดินไปมา อยู่ตรงหน้าล็อบบี้ทั้งที่ยังไม่มีแขกโผล่มาเลยสักคน นันนลินทร์พอเดาได้ไม่ยากถึงสาเหตุบางอย่างที่ทำให้ปานชีวาเป็นปลาดิ้นใส่แหอยู่เช่นนี้ “พี่หนิงก็... จะไม่ให้ปลาหงุดหงิดได้ไงล่ะคะ ก็รู้อยู่ว่าวันนี้มีแขกคน 'สำคัญ' ของคุณทิมมาทานข้าวมื้อเที่ยง” “แล้วยังไงล่ะ พี่ก็พาเธอเตรียมทุกอย่างไว้รอคุณเขาหมดแล้ว จะเป็นกังวลอะไรอีก?”“ก็ปลาไม่ชอบเขานี่”'เขา' ที่ปานชีวาหมายถึงนั่นคือคุณศจี วจีสินธุ์ ลูกสาวคนเดียวของท่านทูต แถมยังพ่วงตำแหน่งเพื่อนสนิทของเจ้าของโรงแรมแห่งนี้อีกด้วยก็ไม่แปลกหากปานชีวาหรือพนักงานคนอื่นๆในโรงแรมจะไม่ชอบหน้าศจี หล่อนเป็นคนรวยคนดังย่อมมีความเรื่องมากเป็นธรรมดา ทว่านันนลินทร์กลับเข้าใจดีว่าหล่อนเติบโตมาด้วยความรักและความเอาใจใส่ตามแบบฉบับของคนมีอันจะกิน ย่อมรายล้อมด้วยคนรับใช้ จึงไม่แปลกที่หล่อนจะเอานิสัยจากที่บ้านของหล่อนมาใช้ข้างนอก “ไม่ชอบแล้วยังไง? เรามีหน้าที่ต้องดูแลแขกให้ดีที่สุดนะ ท่องไว้” สองสาวยืนพูดคุยกันอยู่สักพัก ธี
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-03เมียอุ้มบุญ ตอนที่ 5/2
ตอนที่ 5/2“ขออนุญาตรินน้ำค่ะ” สาวเสิร์ฟคนเดิมอย่างนันลินทร์ทำหน้าที่ดูแลแขก ร่างอรชรเบียดแทรกขึ้นที่ว่างเพื่อรินน้ำได้ถนัด เทอรินน้ำให้ศจีก่อน ก่อนจะตามด้วยธาฎา บทสรุปสุดท้ายแล้วจะดีก็ต้องยอมถอย โดยที่ธาฎาเลือกโต๊ะที่ว่างเอาไว้ เขาไม่อยากทำให้แขกมีปัญหา หากแขกที่จองโต๊ะมาแล้วไม่ได้อย่างที่ต้องการอาจเกิดความเสียหายมาถึงเขา ซึ่งเรื่องเพียงแค่นี้เขาไม่อยากทำให้กลายเป็นเรื่องใหญ่ ศจีเองก็กระไร ควรจะยอมหลับหูหลับตาบ้างกับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ เขาคร้านจะสืบหาความจริงให้เสียเวลา จังหวะที่กำลังรินน้ำใส่แก้วให้ชายหนุ่มเจ้าของโรงแรมนั้น ส่วนท่อนบนของหล่อนก็ดันไปเสียดสีกับปลายจมูกคมเล็กน้อย อันที่จริงหล่อนไม่ได้โน้มตัวเข้าหาเขาเพื่อใกล้ชิดขนาดนั้น เพียงแต่จังหวะที่ศจีหันหน้าออกไปทางกระจกเพื่อคุยโทรศัพท์กับเลขาฯ ส่วนตัวนั้น ธาฎาแอบเอียงหน้าใกล้ชิดสาวเสิร์ฟแทน“มือสั่นๆ นะ” เขาแอบกระซิบแซวเสียงเบา ให้เพียงนันนลินทร์ได้ยิน ทว่าคนฟังกลับมีท่าทีไม่สนใจ ก่อนที่จะก้าวถอยหลังออกมาหล่อนค่อนข้างไม่ชอบที่เขามาแอบทำตัวแบบนี้ใส่“เดี๋ยวอีกสักพักอาหารจะเสร็จแล้วนะคะ ดิฉันขอตัวก่อน”ว่าจบแล้วก็รีบสะบัดหลังหน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-03เมียอุ้มบุญ ตอนที่ 5/3
ตอนที่ 5/3ตกบ่ายมาเจ้าของโรงแรมออกไปจากห้องอาหารปราริณพร้อมกับคนที่มีสถานะเพื่อนสนิทชื่อศจี พนักงานบริการทั้งหลายที่เกี่ยวข้องเหมือนได้ยกภูเขาออกจากอกเมื่อเจ้านายกลับไปแล้ว ความอึดอัดของแต่ละคนจึงเริ่มหายไป ยกเว้รก็แต่ใครบางคนที่ยังทำงานอย่างเหม่อลอยอยู่ “หนิง พี่เรียกตั้งนานแล้วนะ เป็นอะไรรึเปล่า” ธีรยุทธเอามือแตะไหล่ลูกน้องเป็นเชิงสะกิด เขาเรียกนันนลินทร์อยู่สองสามครั้ง หล่อนยังเอาแต่ยืนเหม่ออยู่หน้าเคาน์เตอร์แคชเชียร์ กว่าจะรู้สึกตัวได้ก็ตอนที่ธีรยุทธเรียกอีกครั้ง “หนิง”“คะ? คะพี่ยุทธ!?”“เป็นอะไรรึเปล่า? ไม่สบายเหรอ?” “ปะ เปล่าค่ะ คือหนิงแค่คิดอะไรไปเรื่อยน่ะค่ะ” ธีรยุทธส่าย แต่เขาก็ไม่ได้ตำหนิ ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องชวนคุย เขาพอเดาได้ว่าที่นันนลินทร์เป็นแบบนี้เพราะใคร “เอาเถอะๆ พี่แค่จะมาสั่งงานเราหน่อย เพราะพรุ่งนี้พี่จะไม่อยู่ ติดประชุมที่ตึก 'ธนไทยเกษม' น่ะ” “อ่อค่ะ ประชุมที่ตึกนู่นเลยเหรอคะ?”นันนลินทร์เพยิดหน้าทะลุกระจกใสออกไปจากด้านนอกตึกของโรงแรม หากมองจากตรงนี้ออกไปก็จะสามารถเห็นตึกไทยเกษมได้ไม่ไกลนัก หรือหากขับรถไปจากโรงแรมก็อยู่ห่างกันแค่ 2-3 ซอย “ใช่แล้ว ประชุ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-03เมียอุ้มบุญ ตอนที่ 6/1
ตอนที่ 6/1ธาฎาไม่ได้ลืมเรื่องที่สัญญาเอาไว้กับนันนลินทร์ วันนี้ก็เป็นวันอังคาร ซึ่งเขาก็กำลังรักษาคำพูดด้วยการจองโต๊ะดินเนอร์ที่อาหารของเพื่อนสนิทเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ทว่าคนที่เขาจะพาไปกลับมีท่าทีมึนใส่ ราวกับลืมเรื่องที่เขาเคยพูดเอาไว้อย่างสิ้นเชิง แบบนี้เขาควรจะงอนดีไหม แต่ทำไมได้ไง เพราะคนอย่างธาฎาต้องไม่มีเรื่องค้างคาใจให้ข้ามวันข้ามคืนเป็นแน่ เขาจะต้องเคลียร์กับนันนรินทร์ให้รู้เรื่อง “นี่! เดินหนีเข้าห้องมาแบบนี้หมายความว่าไง” ร่างสูงยืนเท้าเอวอยู่หน้าประตู ส่วนคนที่กำลังทำให้เขาเดือดขึ้นได้กลับนอนเขี่ยโทรศัพท์เล่นสบายใจเฉย “นันนลินทร์ เธอไม่ได้ยินที่ฉันพูดเหรอ! “ ธาฎาขยับตัวก้าวไปข้างหน้าเกือบจะถึงตัวคนที่นอนอยู่บนเตียงสุดท้ายแล้วเขาก็คาดคั้นให้หล่อนตอบจนได้ “หนิงแค่เหนื่อย แค่อยากเข้ามาพัก คุณทิมมีอะไรเหรอคะ?” “มีอะไรงั้นเหรอ นี่เธอไม่รู้เลยหรือไงกัน?” เขายิ่งหัวเสียกับท่าทีไม่รู้ร้อนรู้หนาวของหล่อน “ค่ะ หนิงไม่รู้ ไม่รู้ว่าที่คุณทิมมายืนทำหน้าฟึดฟัดใส่หนิงตอนนี้ คือหนิงทำอะไรผิด?” ร่างอรชรค่อยๆ ขยับตัวลุก พยุงตัวนั่งเอาศีรษะพิงกับขอบเตียง “วันก่อนฉันบอกเธอว่ายังไง แ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-03เมียอุ้มบุญ ตอนที่ 6/2
ตอนที่ 6/2ทุ่มกว่าแล้ว ที่ธาฎาพานันนลินทร์เดินทางมาจนถึงร้านอาหารสไตล์ fine dining อย่างที่เขาบอกไปว่าร้านนี้เป็นของเพื่อนเขา ซึ่งนั่นเท่ากับว่าเขามั่นใจในเรื่องความเป็นส่วนตัวมากแล้ว ถึงได้พาหล่อนมาถึงที่นี่ ร่างอรชรสวมชุดเดรสสีขาวดูสะอาดตา เครื่องประดับสีเงินถูกหยิบยกมาแขวนคอระหงเพื่อเพิ่มความลงตัวให้เหมาะสมกับชุดที่ใส่ มือบางยกขึ้นมาจัดระเบียบชุดเล็กน้อยหลังจากที่กำลังจะหย่อนสะโพกมนลงนั่งเก้าอี้ ขณะที่มีบริกรชายเป็นคนขยับเก้าอี้ให้อย่างสุภาพ ส่วนชายหนุ่มสุภาพบุรุษอีกคนที่พามาก็ได้ที่นั่งอย่างสบายใจก่อนเสียแล้ว “ขอบคุณมากค่ะ” นันนลินทร์หันไปยิ้มขอบคุณบริกรชายหลังจากที่เขาเลื่อนเก้าอี้ให้หล่อนเสร็จ ใครจะนึกว่าวันๆ หนึ่งที่หล่อนเองก็เป็นบริกรในห้องอาหารเช่นกัน ทว่ามาวันนี้กลับกลายเป็นแขกและมีคนดูแลเฉกเช่นเดียวกับที่หล่อนเคยทำ “จะกินอะไรสั่งเลยนะ” พอหันกลับมาจากการโปรยรอยยิ้มให้บริกรหนุ่ม จากที่กำลังเข้าสู่บรรยากาศดีๆ กลับต้องมาสะดุดเพราะสายตาของคนที่นั่งอยู่ตรงข้าม ร้อยวันพันอารมณ์ สำหรับธาฎาไม่มีคำว่าเกินจริง“คุณทิมอยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมคะ เดี๋ยวหนิงสั่งให้”“แล้วแต่เธอเลย อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-03เมียอุ้มบุญ ตอนที่ 6/3
ตอนที่ 6/3ภาสกรครุ่นมองสาวสวยอยู่นาน เขากำลังคิดหาคำตอบ ไม่นึกว่าคนที่ทั้งชีวิตที่เขารู้จักอย่างธาฎาจะซุกซ่อนสาวสวยเอาไว้อย่างมิด ทั้งที่มันก็มีคู่หมั้นอย่างแพรไหมอยู่แล้วทั้งคน จับปลาสองมือแบบนี้เขาชักอยากรู้แล้วสิว่ามันจะไปต่ออย่างไร “เชิญนั่งก่อนไหมคะ?” ด้วยความที่เห็นภาสกรยืนเก้ ๆ กังๆ สบตาหล่อนไม่วาง คนถูกมองก็ยิ่งทำตัวไม่ถูกจึงเชิญชวนให้นั่งลงแก้เขิน ดีกว่าเห็นเขามายืนจ้องตาหล่อนแบบนี้ แต่คนตรงข้ามนี่สิหน้าไม่ต้อนรับแขกเลยสักนิด ทั้ง ๆ ที่เพื่อนสนิทก็เป็นเจ้าของร้านแท้ๆ “ขอบคุณนะครับ” ร่างสูงที่ยืนโด่เด่อยู่ลากเก้าอี้ลงนั่ง “ยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณ...?”“หนิงค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะเพื่อนคุณทิม” หล่อนตอบกลับอย่างเป็นมิตร ท่ามกลางสายตาของใครบางคน “ชื่อภาสกรครับ หรือจะเรียกสั้นๆ ว่าภาสก็ได้ครับคุณหนิงคนสวย” “ฮรึ่ม! “ คนที่หลุดไปจากบทสนทนาร่วมหลายนาทีกระแอมเบาๆ ยกมือขยับเนคไทนั่งหลังตรง เป็นการแสดงตัวแบบกลายๆ จนนันนลินทร์ต้องละสายตาหันมาสนใจเขาจนได้ “อาหารที่นี่อร่อยนะคะ ไม่เสียแรงเลยค่ะที่เพื่อนคุณเขาแนะนำหนิงมา” “ครับ แต่ปกติแล้วผมไม่ค่อยเห็นมันจะแวะมาแถวนี้ห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-03
บทล่าสุด
เมียอุ้มบุญ The end
The end6 เดือนต่อมาบรรยากาศที่ต่างจังหวัดแห่งหนึ่งของไทย ที่เขาใหญ่ในช่วงฤดูหนาวเต็มไปด้วยความงดงาม บ้านพักตากอากาศของคุณย่าของธาฎาที่ตั้งอยู่ท่ามกลางธรรมชาติถูกจัดตกแต่งด้วยดอกไม้สดหลากสีสัน เต็มไปด้วยความอบอุ่นและโรแมนติกสำหรับงานแต่งงานธาฎาในชุดสูทสีขาว เดินตรวจดูความเรียบร้อยของงานด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความพอใจและความสุขทุกอย่างต้องสมบูรณ์แบบสำหรับวันนี้ เพราะวันนี้ไม่ใช่แค่วันแต่งงานของเขา แต่เป็นวันที่เขาได้เริ่มต้นชีวิตใหม่กับผู้หญิงที่เขารักที่สุดนันนลินทร์ยืนอยู่ในห้องแต่งตัว สวมชุดเจ้าสาวสีขาวเรียบหรูที่มีลูกไม้ประดับอย่างประณีต หล่อนหันมองตัวเองในกระจก มือแตะท้องเบาๆ ราวกับย้ำกับตัวเองว่าทุกอย่างที่ผ่านมาคือเรื่องจริงนางนิรณียืนอยู่ข้างๆ คอยช่วยจัดชายกระโปรงและให้กำลังใจลูกสาว “แม่ภูมิใจในตัวหนิงนะลูก วันนี้ลูกดูสวยที่สุดเลย”นันนลินทร์หันมายิ้ม “ขอบคุณนะคะแม่ ถ้าไม่มีแม่ หนิงคงไม่มีวันนี้”เสียงเคาะประตูดังขึ้น ก่อนที่คุณเยาว์และสุชาฎาจะเดินเข้ามา พร้อมกับหยุดมองหล่อนราวกับตกตะลึงในความงาม พวกเธอเดินเข้ามาใกล้ ยื่นมือออกไปจับมือหล่อนเบาๆ“คุณหนิง…สวยมากเลยค่ะ” นันน
เมียอุ้มบุญ ตอนที่ 32/3
ตอนที่ 32/31 สัปดาห์ถัดมา นางนิรณีมาอยู่ดูแลลูกสาวในช่วงเช้า สัปดาห์ที่ผ่านมาเธอรู้ว่าธาฎาแวะเวียนมาทำคะแนนกับนันนลินทร์ลูกสาวเธอแบบไม่ว่างเว้นเธอเองก็ยอมเปิดทางให้ ถึงได้ไม่ค่อยแวะมาหาลูกสาวที่โรงพยาบาล จนกระทั่งวันนี้มีคำสั่งจากหมอเจ้าของไข้แล้วว่าอาการของนันนลินทร์นั้นดีขึ้นมากแล้ว และสามารถออกจากโรงพยาบาลไปได้ส่วนหลังจากนี้นันนลินทร์อาจจะยังต้องใช้ไม้เท้าเพื่อพยุงตัวไปก่อน จนกว่าอาการจะหายเป็นปกตินางนิรณีนั่งลงข้างเตียง มองสำรวจใบหน้าลูกสาวอย่างพิจารณา “ดูดีขึ้นเยอะเลยนะลูก ดีใจไหมจะได้ออกจากโรงบาลแล้วนะ”คำถามนั้นทำให้นันนลินทร์ชะงัก หล่อนหลุบตาลงมองมือที่วางอยู่บนตัก “ดีใจสิคะแม่”“ดีแล้ว แม่อย่กจะให้หนิงดู ว่าบ้านที่แม่ซื้อไว้ที่นี่นั้นสวยมากแค่ไหน ถ้าหากเราฟ้องศาลชนะ...อัญญามาอยู่ที่นี่กับเรา แม่จะทำห้องสวยๆ ให้อัญญา”นางนิรณีพูดแฝงไปด้วยเลสนัย เธออยากรู้ตอนนี้ในใจของลูกสาวตนเองจะคิดเห็นเช่นไร กับเรื่องที่เคยอยากจะทำ “ธาฎาจะได้รับกรรม เหมือที่หนูเคยบอก” เธอพูดขยี้ให้ลูกสาวได้รู้สึกตัวไปอีก“แม่คะ...คือหนิง”“ว่าไงล่ะลูก? แม่น่ะคุยกับคุณนนท์เขาแล้วนะลูก”คำพูดของผู้เป็นแม่
เมียอุ้มบุญ ตอนที่ 32/2
ตอนที่ 32/2 หล่อนหลุบตามองพื้นอย่างครุ่นคิด ภายในใจมีทั้งความลังเลและความหวังที่แทรกเข้ามาในเสี้ยววินาที“ฉัน...ฉันยังตอบคุณไม่ได้ตอนนี้หรอก” นันนลินทร์พูดเสียงเบา “ทุกอย่างมันต้องใช้เวลา คุณเองก็ทำตัวดีๆ ก็แล้วกัน”ธาฎายิ้มบางๆ ก่อนจะพยักหน้า เขาดีใจไม่ใช่น้อยเมื่อได้ยินอีกฝ่ายพูดแบบนั้น นันนลินทร์พูดราวกับว่าหล่อนกำลังบอกกลายๆ ว่าหล่อนให้โอกาสเขาแล้ว“เมื่อกี้เธอหมายความว่าไง?” ร่างสูงผละจากเปลนอนลูกน้อยเมื่อเห็นว่าลูกหลับสนิทแล้ว เขาเดินเข้ามาใกล้คนป่วยบนเตียง นันนลินทร์แอบถอนหายใจ รู้สึกเหมือนกำลังเดินเข้าสู่เขาวงกตแห่งความรู้สึกอีกครั้ง“ก็ตามที่พูด...คุณเข้าใจยากตรงไหน?” “ไม่...หนิง ฉันฟังไม่ผิดใช่ไหม? เธอให้โอกาสฉันแล้ว” “ให้โอกาสแล้ว แต่ไม่ได้หมายความว่าจะทำยังไงกับฉันเหมือนเดิมก็ได้”“ผมจะไม่ทำให้เธอผิดหวัง...ทั้งเธอและลูก”แม้คำพูดของเขาจะดูมั่นคง แต่นันนลินทร์ยังไม่กล้าปล่อยให้ตัวเองหวังมากเกินไป หล่อนเพียงมองเขาด้วยสายตาที่อ่อนลงเล็กน้อย แล้วค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้นจากเตียง ก่อนจะพยายามคว้าเอาไม้เท้าที่อยู่ไม่ไกลนัก เพื่อหวังจะทาง ทว่าหล่อนกลับคว้ามันไม่ถึง จนทำให้เขาต้อง
เมียอุ้มบุญ ตอนที่ 32/1
ตอนที่ 32/1เวลาผ่านไปจนถึงเที่ยงวัน ธาฎาป้อนอาหารลูกอีกครั้งจนอิ่ม โชคดีจริงๆ ที่เตรียมทั้งของใช้และอาหารมาพร้อมทุกอย่าง อัญญาจึงไม่งอแง คุณพ่อมือใหม่จัดการประกอบเปลนอนแบบพกพาสำหรับเด็กขึ้นภายในห้องพักผู้ป่วย เขามุ่งมั่นทำมันด้วยความจริงจัง ขณะเดียวกันที่เจ้าของเปลนอนตัวจริงก็เริ่มตาเยิ้มลงมาก เป็นสัญญาณว่าอัญญานั้นง่วงเต็มที่แล้ว การกระทำของธาฎานั้นอยู่ในสายตาของคนที่กำลังกล่อมลูกนอนบนตัก หล่อนไม่คาดคิดว่าจะมาถึงจุดนี้ได้ จุดที่พ่อของลูกมีความใส่ใจและทำทุกอย่างให้ลูกได้มากมาย ทั้งที่หน้าที่แบบนี้ส่วนมากจะเป็นแม่ของลูกทำซะส่วนใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวไหนก็ตามแต่ สายตาคู่สวยมองเขาด้วยความรู้สึกหลากหลาย หล่อนยังจำภาพในอดีตของผู้ชายคนนี้ได้ดี ภาพของเขาที่เย็นชา ดื้อรั้น และไม่เคยแยแสต่อคำขอร้องใดๆ ของหล่อน แต่ตอนนี้เขาเปลี่ยนไปมากจนขนลุก“คุณทำเองเป็นหมดเลยเหรอ?” หล่อนถามขึ้นในขณะที่ลูบหัวลูกสาวเบาๆ ที่หลับคาตักธาฎาที่กำลังจัดหมอนในเปลให้เรียบร้อย หยุดมือชั่วครู่ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองแม่ของลูก“ฉันเคยเสียหลักครั้งหนึ่งตอนที่เธอจากไป วันๆ ไม่ยอมไปทำงาน กินแค่เหล้า เสเพไปวันๆ เพียงแค่อย
เมียอุ้มบุญ ตอนที่ 31/3
ตอนที่ 31/3เช้าวันถัดมา แสงแดดอ่อนยามเช้าสาดส่องผ่านหน้าต่างของโรงพยาบาล ธาฎาก้าวลงจากรถพร้อมลูกสาวตัวน้อยในอ้อมแขน เขาสะพายเป้เล็ก ๆ ที่บรรจุของใช้ของอัญญาไว้เต็มแน่น หลังจากวันนี้อนุญาตให้เรืองฤทธิ์ สุชาฎา และคุณเยาว์ได้ออกไปใช้ชีวิต เที่ยวชมเมืองทะเลทรายแห่งนี้เขาใช้เวลาไม่นานนักก็เดินเข้าไปยังตึกพักฟื้นผู้ป่วยทันที อัญญาในชุดกระโปรงสีชมพูอ่อนยิ้มแย้มแจ่มใส มือเล็ก ๆ จับไหล่ของพ่อแน่น สายตาซุกซนของเธอชำเลืองมองรอบข้างด้วยความตื่นเต้น ธาฎาหันไปมองลูกสาว ยิ้มบาง ๆ ออกมา ถึงแม้ในใจเขาจะเต็มไปด้วยความกังวลเมื่อมาถึงหน้าห้องพักของนันนลินทร์ เขาหยุดยืนชั่วครู่ สูดหายใจลึกเพื่อเรียกความมั่นใจ ก่อนจะผลักประตูเข้าไปอย่างเบามือนันนลินทร์ที่เพิ่งตื่นและกำลังพยายามลุกขึ้นนั่งบนเตียงหันไปมองอย่างตกใจเมื่อเห็นเขา“คุณมาทำไมอีก...” หล่อนถามเสียงแผ่ว แต่แฝงไปด้วยความไม่พอใจเขาไม่ได้ตอบในทันที แต่วางอัญญาลงบนเตียงข้าง ๆ หล่อนลูกสาวตัวน้อยแม้จะไม่เจอหน้าแม่มานาน แต่กลับมีความรู้สึกถึงสายใยผูกพันธ์ซึ่งกันและกันอย่างเหนือความคาดหมายอัญญาโผเข้ากอดนันนลินทร์ หลังจากที่พ่อของเขาปล่อยลงใส่เตียง ใบ
เมียอุ้มบุญ ตอนที่ 31/2
ตอนที่ 31/2 น้ำตาของนันนลินทร์ไหลออกมาอย่างไม่สามารถห้ามได้ แม้จะพยายามซ่อนเร้นความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นในใจ แต่ในที่สุดทุกอย่างก็แตกออกมาเป็นน้ำตาอย่างไม่รู้ตัว “คุณกลับไปเถอะ...” นันนลินทร์พูดเสียงสั่น พยายามสะกดอารมณ์ให้ตัวเองสงบลง แต่ก็ยากเกินไป หล่อนมองดูสภาพตนเองในตอนนี้ ช่างน่าสมเพชเหลิอเกิน ไม่อยากให้อัญญาจะต้องมาเห็นสภาพแม่ตัวเองเป็นแบบนี้เลย “ทำไม?” “ก็ฉันบอกให้กลับก็คือกลับไง! พูดไม่รู้เรื่องเหรอ!?” หล่อนพูดทั้งน้ำตา พลางมองไปมาเพื่อขอความช่วยเหลือจากพยาบาลหรือใครสักคนที่อยู่แถวนี้ “ฉันไม่ได้ตั้งใจมาทำให้เธอรู้สึกแย่นะ ฉันพาลูกมาให้กำลังใจเธอ ขอแค่ฉันกับลูกได้...” “ฮึกกก! กลับไป! อย่าพาลูกมาลำบากที่นี่” “ไม่...หนิง คือฉัน” “คุณพยาบาลคะ! ช่วยด้วยค่ะ!” เสียงเรียกของนันนลินทร์ดึงความสนใจจากพยาบาลที่อยู่ใกล้เคียงและรีบเดินเข้ามาด้วยท่าทางเป็นห่วง “มีอะไรให้ช่วยคะ คุณหนิง?” พยาบาลสาวต่างชาติถามด้วยน้ำเสียงสุภาพ แต่แววตาแสดงความกังวลกับกลุ่มคนไทยตรงหน้าที่กำลังยืนคุยอยู่กับคนไข้ แม้ว่าจะฟังภาษาไทยไม่ออก ทว่าตามความรู้สึกของพยาบาลแล้ว พวกเขาน่าจะพูดยางอย่างให้กระทบกระเท
เมียอุ้มบุญ ตอนที่ 31/1
ตอนที่ 31/1เมื่อเครื่องบินลงจอดถึงปลายทาง ธาฎาก็รีบออกจากสนามบินพร้อมกับลูกน้อยและผู้ติดตาม เขาเอื้อมมือไปรับเจ้าตัวน้อยมาจากอ้อมกอดของพี่เลี้ยง ก่อนจะพากันเดินเข้ายังตัวสนามบินหลังจากที่มาถึงโรงพยาบาล ธาฎาก้าวออกจากรถด้วยท่าทางที่สงบ แม้ในใจจะเต็มไปด้วยความวิตกกังวล เขามองไปที่ตัวอาคารที่คุ้นเคย ซึ่งยังคงดูสงบเงียบเหมือนครั้งก่อนที่เขาเคยมาเยือน ตอนนี้เขาต้องเผชิญหน้ากับความจริงที่ซับซ้อน และเขาต้องการความเข้าใจจากนันนลินทร์มากมี่สุดสุชาฎาหันมามองเขาก่อนจะกล่าวด้วยเสียงเบา “ว่านตื่นเต้นจังเลยค่ะ เราจะได้เจอคุณหนิงแล้ว” เมื่อเข้าไปถึงแผนกกายภาพบำบัด ธาฎาก็พบนันนลินทร์กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้วิลแชร์ ขณะที่ข้างกายยังมีนักกายภาพบำบัดคอยช่วยเหลืออยู่ไม่ห่างใบหน้าของเธอยังดูซีดเซียวและอ่อนล้า แต่ ที่เขากำลังอุ้มลูกเดินเข้าไปใกล้ เหมือนหล่อนจะรู้ตัว ก่อนจะชะเง้อชายตามาหาเขานันนลินทร์เงยหน้าขึ้นมองธาฎา ดวงตาของหล่อน ดูเปล่งประกายขึ้นมา เมื่อมองเห็นเจ้าตัวน้อย ที่ธาดากำลังอุ้มอยู่“คุณหนิง//คุณหนิง...” เสียงของสุชาดาและคุณเยาว์เอ่ยขึ้นพร้อมกันขณะที่เดินมาตามหลังธาฎา พวกเธอมองเห็นนันนลินทร
เมียอุ้มบุญ ตอนที่ 30/3
ตอนที่ 30/3 เสียงเครื่องบินส่วนตัวที่แตะพื้นรันเวย์นำธาฎา ชายหนุ่มไฮโซนักธุรกิจหมื่นล้านกลับประเทศไทยอย่างเร่งด่วน สีหน้าของเขาเคร่งขรึมขณะก้าวลงจากเครื่อง เรืองฤทธิ์ยืนรออยู่ด้านล่าง ขณะที่เขาก้มหน้ามองนาฬิกาบนข้อมือ“รถพร้อมแล้วครับ” เรืองฤทธิ์รายงานธาฎาเพียงพยักหน้า สายตาเหยียดตรงไปยังเป้าหมายในใจ ก่อนที่เขาจะถามน้ำเสียงเย็นเยียบ“ถ้าไม่ติดว่าคู่ค้าอยากจะเซ็นสัญฐาเลยนะ จ้างให้ฉันก็ไม่กลับมาง่ายๆ หรอก”“ใจเย็นๆ ก่อนครับนาย คุณนันนลินทน์เธอคงไม่หายไปไหนหรอกครับ กลับไทยมาก็ดีนะครับผมว่า ป่านนี้คุณหนูอัญญาคงเหงาแย่แล้ว” “จริงสินะ ลูกสาวของฉันคงจะคิดถึงฉันมากแน่เลย” หลังเสร็จสิ้นธุระสำคัญในบริษัท ธาฎากลับมาที่บ้านทันทีเพื่อพบลูกสาว เสียงเล็ก ๆ ดังออกมาจากห้องนั่งเล่น อัญญากำลังคลานไปมาตามพรม เล่นของเล่นชิ้นเล็ก ๆ ที่พี่เลี้ยงคอยดูแลร่างสูงเดินเข้าไปหาลูกสาว มือหนาเอื้อมช้อนร่างเล็กขึ้นมาเบา ๆ “อัญญา...”เด็กน้อยช้อนสายตามองพ่อ ก่อนจะยิ้มแฉ่งอย่างไร้เดียงสา พร้อมเอื้อมมือแตะใบหน้าของเขา“ป๊ะๆ...” อัญญาออกเสียงได้ไม่ชัด แต่เพียงคำเดียวก็ทำให้หัวใจของธาฎาพองโต“ป๊าคิดถึงลูกที่สุดเลยรู
เมียอุ้มบุญ ตอนที่ 30/2
ตอนที่ 30/2เรืองฤทธิ์นั่งมองหลักฐาน ที่หมอนพดลนำมาให้ สายตาของเขาเต็มไปด้วยความเคร่งเครียดและความสงสัยที่เพิ่มขึ้นทุกขณะ“นี่คือหลักฐานที่ยืนยันได้ว่าแพรไหมเคยติดต่อผมก่อนการผ่าตัดคุณนันนลินทร์”หมอนพดลพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา แต่มั่นคง“เธอขอให้ผมทำสิ่งที่ขัดต่อจรรยาบรรณของแพทย์ โดยแลกกับเงินจำนวนมหาศาลและตำแหน่งที่สูงขึ้นในโรงพยาบาล ทั้งสองขู่เข็ญเรื่องจะปล่อยคลิปหลุดของลูกสาวผมด้วย”“แล้วทำไมคุณถึงไม่ทำ?” เรืองฤทธิ์ถาม น้ำเสียงแฝงความกังวล“เพราะผมยังมีจิตสำนึกอยู่ และโชคดีที่ผมมีหลานชายของคน ตอนแรกผมก็ไม่รู้หรอกครับ ว่าเขารู้จักกับคุณนันนลินทร์ แต่พอเขาโทรมาถาม เรื่องอาการ ป่วยต่างๆ ของคุณนันนลินทร์ ผมก็เลยตัดสินใจ ปรึกษาหลานชายของผม เพราะเห็นว่ายังไงเราสองคนก็ลงเรือเดียวกันแล้ว”หมอนพดลถอนหายใจยาวก่อนเล่าต่อ“นนทวัฒน์คือคนที่ช่วยผมวางแผนตลบหลังหมอแพร พวกเราจัดฉากว่าการผ่าตัดนั้นล้มเหลว และนันนลินทร์เสียชีวิตระหว่างการรักษา ทั้งที่จริง ๆ แล้วผมกับนนทวัฒน์ช่วยกันพาหล่อนออกจากโรงพยาบาลไปยังที่ปลอดภัย”เรืองฤทธิ์พยายามเก็บสีหน้าตัวเองเมื่อได้ยินความจริงอันน่าตกตะลึง ใจเขาเต็มไปด้วยคำถ
