เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 39
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-18 21:06:31
บทที่เกี่ยวข้อง
เมียสวมรอย บทที่ 40
"จะลงดีๆ หรือให้อุ้มลงครับ" ชายหนุ่มไปขอเปิดห้องกลับมาเธอยังคงนั่งอยู่ และไม่มีทีท่าว่าจะลงรถเลย"ฉันคิดถึงพ่อแล้ว""คุณครับ คุณอายุเท่าไรแล้ว มีผัวแล้วนะคุณยังจะคิดถึงพ่ออีก"ตกลงผีเข้าเขาหรือเปล่าเนี่ย ผู้พันกองทัพคนเก่าหายไปไหน ..บางทียังคิดว่าเขาแค่แสร้งทำดี"แสดงว่าอยากให้อุ้ม" มือหนาสอดเข้าไปใต้สะโพกงามได้รูป"คุณจะทำอะไร""ก็อุ้มคุณลงไง""เป็นบ้าหรือเปล่า รู้ไหมว่าทำแบบนี้ฉันไม่ชิน" พูดจบหญิงสาวก็หย่อนเท้าลงแล้วลุกออกจากรถก่อนที่เขาจะอุ้มจริง"ห้องนี้" เห็นว่าเธอจะเลี้ยวไปอีกทาง คนร่างสูงที่เดินตามมาเอื้อมไปจูงแขนให้เธอเดินตามมาอีกทางเข้ามาถึงในห้องมโนราห์มองไปรอบๆ คืนนี้ทำยังไงถึงจะรอดจากอีตาบ้านี่ได้"อาบน้ำก่อนไหม" ชายหนุ่มเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าของทางรีสอร์ท แล้วหยิบเสื้อคลุมกับผ้าเช็ดตัวออกมาส่งให้มโนราห์ไม่ยอมรับ และก็ไม่พูดอะไร"ถ้างั้นอาบน้ำพร้อมกันเลยดีกว่า เดี๋ยวผมช่วยทำความสะอาด""คุณจะบ้าเหรอ" หญิงสาวรีบคว้าเอาผ้าที่เขาส่งมาให้ แล้วเดินเข้าห้องน้ำ ที่มโนราห์ใช้คำพวกนี้บ่อย เพราะเธอไม่รู้จะพูดอะไร ก็พูดเท่าที่รู้ภาษาไทยนั่นแหละ ดีนะทางรีสอร์ทเขามีเสื้อคลุมสีขาวให้ ห
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18เมียสวมรอย บทที่ 41
"มาเหนื่อยๆ พ่อว่าเข้าบ้านกันก่อนดีกว่า""ค่ะ" มโนราห์มองแววตาของคนเป็นสามีก็ไม่เห็นอะไรผิดแปลกในแววตานั้น หญิงสาวก็เลยเดินตามพ่อเข้าไปในบ้าน"พ่ออาจจะได้เดินทางกลับก่อนนะ คิดว่าจะไปเตรียมงานช่วยพี่เรา""คุณพ่อจะกลับวันไหนคะ""ตอนเย็นนี้เลย" เห็นว่าลูกสาวกับลูกเขยมาถึงบ้านแล้ว เรวทัตคิดว่าเดินทางวันนี้เลยก็ดี "พวกเราก็พักกันสักวันก่อนค่อยตามพ่อกลับไปก็ได้""โมนาขอกลับพร้อมพ่อไม่ได้เหรอคะ" มาถึงยังไม่หายคิดถึงพ่อเลยก็จะไปแล้ว"พ่อว่ารอกลับพร้อมสามีดีกว่านะลูก"พอคุยกับพ่อเสร็จมโนราห์ก็เลยเข้ามาในห้อง หญิงสาวอดมองเขาอีกครั้งไม่ได้ อยากรู้ว่าเขามีความเสียใจไหมที่ได้ยินข่าวนี้"ผมจะเข้าไปดูงานก่อนนะ เดี๋ยวช่วงบ่ายออกมาหา" ชายหนุ่มเอาของเข้ามาเก็บในห้องแล้วก็เตรียมตัวไปทำงาน"คุณ..เออ..""หือ?" ทีแรกคิดว่าเธอจะไม่คุยด้วย แต่พอจะออกจากห้องดูเหมือนว่าเธอมีอะไรจะถาม "คุณอยากถามอะไรผมเหรอ""เปล่าหรอกค่ะ มาเหนื่อยๆ ทำไมไม่พักก่อนล่ะ""ไม่เหนื่อยหรอก เดี๋ยวผมกลับมา"มโนราห์มองตามหลังสามีไป อดคิดไม่ได้ว่าเขาคงไปแอบเสียใจอยู่ที่อื่นคนเดียว ถ้าวันนั้นเธอยอมขัดใจแม่เรื่องทั้งหมดคงไม่เป็นแบบนี้ คนที่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18เมียสวมรอย บทที่ 42
"รอยอะไร?" กองทัพขยับผ้าคลุมออกเล็กน้อยเพื่อจะมองดูใหม่อีกครั้ง เพราะมันเหมือนรอยที่ถูกไม้ตี "ใครทำอะไรคุณ""เป็นอะไรหรือเปล่า" รามสูรที่อยู่ไม่ไกลรีบเดินเข้ามาหา สโรชามาร่วมงานไม่ได้ เพราะเพิ่งออกจากโรงพยาบาล"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ" ถ้ามีแค่เขาที่ถามเธอคงไม่ตอบ แต่นี่พี่ชายก็มาถามด้วยอีกคน"ให้พี่ดูหน่อย" คนที่อยู่ใกล้บางส่วนก็สนใจคู่บ่าวสาว อีกบางส่วนหันมามองทางนี้ด้วย"ไม่มีอะไรจริงๆ ค่ะ" หญิงสาวดึงผ้าคลุมร่างตัวเองให้แน่นขึ้น นี่แหละคือเหตุผลที่เธอต้องนำผ้าคลุมไหล่มาด้วย ถ้าเธอจะใส่ชุดที่รัดกุมกว่านี้ก็ได้ แต่ไม่ได้เตรียมชุดไว้ คิดว่าจะมาร่วมงานไม่นาน แต่ดันเกิดอุบัติเหตุขึ้นก่อน"ตามออกมานี่" กองทัพคว้าแขนของเธอให้เดินออกมาด้านนอก เพราะอยู่ตรงนั้นคงไม่สะดวก"เกิดอะไรขึ้น" พลเอกเรวทัตมองเห็นมาแต่ไกล อีกฝ่ายก็คือทศกัณฐ์กำลังเดินตามมาเช่นกัน"ทางนั้นเขามีอะไรกันคะ" พุดตาลซึ่งยืนอยู่ข้างคู่บ่าวสาว เห็นลูกชายเดินตามกันออกไปก็แอบสงสัย"คุณอยู่นี่เดี๋ยวผมไปดูเอง" เกษมราษฎร์อาสาจะออกไปดูให้ภรรยา คู่บ่าวสาวตอนนี้กำลังทำพิธี แต่เมขลาก็แอบมองตามอยู่เช่นกัน"เริ่มพิธีต่อเถอะ" ยังไงพิธีมงคลสมรสก็ต
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18เมียสวมรอย บทที่ 43
"แม่? แม่ฉันล่ะ แม่ฉันอยู่ไหน" มโนราห์ฟื้นขึ้นมาจากหมดสติ ได้ยินเสียงหวอจากรถกู้ภัยและโรงพยาบาลกันให้วุ่น"คุณทำใจดีๆ นะ" กองทัพอยู่ข้างเธอไม่ยอมห่างไปไหน"คุณก็บอกมาสิแม่ฉันอยู่ไหน" หญิงสาวพยุงตัวลุกขึ้น ทั้งๆ ที่ร่างกายของเธอยังมึนชาเพราะเพิ่งฟื้นจากอาการช็อคหมดสติ"ตอนนี้ท่านถูกนำส่งโรงพยาบาลแล้ว""แม่ฉันไม่เป็นอะไรใช่ไหม ท่านปลอดภัยแล้วใช่ไหม โรงพยาบาลไหนคุณพาฉันไปที" สั่นไปทั้งตัวเรี่ยวแรงจะยืนยังไม่มี"แล้วคุณพ่อล่ะ พวกพี่ๆ ฉันล่ะ?" ลุกขึ้นนั่งได้มโนราห์มองหาคนที่อยู่ในเหตุการณ์ก่อนที่เธอจะหมดสติ"ตอนนี้พวกท่านตามไปที่โรงพยาบาล ผมจะพาคุณไป" กองทัพอาสาอยู่เฝ้าเธอกับทีมแพทย์ที่ปฐมพยาบาลให้ส่วนพวกท่านไปจัดการเรื่องอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นมโนราห์ภาวนาขออย่าให้แม่เป็นอะไรมากเลย เพราะมองดูจากที่เกิดเหตุแล้ว มีรถชนกันหลายคัน[โรงพยาบาล] เข้ามาถึงหน้าห้องฉุกเฉิน ก็เห็นญาติของคนที่ได้รับอุบัติเหตุหลายคนนั่งรออยู่ด้านหน้า"แม่ แม่ฉันอยู่ไหน" ถ้าไม่ตั้งใจฟังคงไม่รู้ว่าเธอพูดอะไรเพราะน้ำเสียงที่สั่น"เดี๋ยวผมไปถามให้ คุณนั่งรออยู่ตรงนี้" ชายหนุ่มพาเธอมานั่งลงที่เก้าอี้ไว้สำหรับรอญาติ"ฉันไป
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18เมียสวมรอย บทที่ 44
"ผมจะไม่ยอมแพ้ ผมจะทำให้คุณลืมสิ่งที่ผ่านมาให้ได้"จากที่ไม่อยากมองหน้าเขาเลยด้วยซ้ำ เธอปลายหางตามองไปเล็กน้อย แต่ก่อนขนาดเธอไม่พูดอะไรเขายังเกลียด นี่เธอพูดออกมาสารพัดหวังให้เขาเกลียด แต่ทำไม?"แต่ผมขอร้องอย่างหนึ่ง คุณอย่าเครียดอย่าคิดมาก เพราะคุณหมอบอกว่ามันไม่เป็นผลดีต่อลูกของเรา"หึ.. คงเพราะแบบนี้สินะ ที่เขายังคงทำดีด้วย อยากร้องไห้จนมุมปากขยับเล็กน้อย แต่มโนราห์พยายามดัดมันกลับคืนมาให้อยู่ในรูปทรงเดิม ลูกของเธอต้องเข้มแข็งเหมือนแม่สิ"ดื่มนมหน่อยนะ จะได้พักผ่อน" กองทัพยื่นนมอุ่นแก้วนั้นส่งมาให้ ..มโนราห์ยอมรับมันมาถึงแม้จะไม่เต็มใจ "แม่น่ารักขนาดนี้ลูกต้องน่ารักมากเลย"มือหนาเอื้อมมาลูบศีรษะคนที่เพิ่งจะดื่มนมหมด"พักผ่อนนะครับ เรื่องนั้นคุณพ่อกำลังจัดการให้""ฉันอยากเห็นแม่""ได้สิเดี๋ยวผมจะไปคุยกับคุณหมอให้ แต่ตอนนี้คุณนอนพักก่อน"หญิงสาวขยับเอนตัวนอนลงบนหมอนใบที่เขาเพิ่งจะเตรียมให้กองทัพดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างของเธอไว้ก่อนที่จะออกจากห้อง"เป็นยังไงบ้าง" พุดตาลซึ่งนั่งรออยู่หน้าห้อง เดินมาถาม"กำลังจะพักอีกครั้งครับ" เขาคิดว่าข้างนอกคงไม่มีคนอยู่แล้ว แต่ที่ไหนได้พอออกมาทุกคนย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18เมียสวมรอย บทที่ 45
ที่จริงแล้วมโนราห์ยังไม่หลับหรอกตอนที่เขาห่มผ้าให้ และในหลายๆ คืน ก็เห็นอยู่ว่ากองทัพดูแลเธอยังไง แต่ไม่รู้ทำไม ถึงให้อภัยเขาไม่ได้สักที คงเพราะกลัวเจอคำพูดดูถูกเหมือนที่ผ่านมา มันก็เลยฝังอยู่ในใจเวลาผ่านไปดึกดื่น.. คนที่นอนอยู่พื้นเริ่มขดตัวเข้า ในห้องนี้มีผ้าห่มแค่ผืนเดียว ตอนนี้มันอยู่บนเรือนร่างของเธอ ส่วนเขามีแค่หมอนมโนราห์ก็แปลกใจอยู่บ้านนี้เป็นบ้านของเขาทำไมไม่หามาเพิ่มไว้ ถ้าเธอขอแม่ใหญ่กลัวท่านจะคิดว่าไม่ได้นอนด้วยกันเหรอ ทำไมต้องใช้ผ้าห่มคนละผืนเช้าวันต่อมา.."??" กองทัพตื่นขึ้นมาก็เห็นผ้าห่มคลุมร่างตัวเองอยู่ ชายหนุ่มหันกลับมาที่เตียง แต่สายตามองไปข้างๆ ก่อน ก็เลยเห็นว่าเมื่อคืนนี้เธอลงมานอนด้วย คงเพราะผ้าห่มมีแค่ผืนเดียว จังหวะนั้นคนตัวเล็กขยับร่างพอดี เขาก็เลยรีบทิ้งตัวลงนอนที่เดิม"อือ" มโนราห์ดันตัวลุกขึ้น นอนพื้นแข็งๆ ทำให้ปวดตามเนื้อตัว หญิงสาวหอบเอาผ้าห่มแล้วขึ้นมาบนเตียง กลัวว่าเขาจะตื่นมาเห็นก่อนถ้าสังเกตใบหน้าหล่อของผู้เป็นสามีสักนิด ก็คงจะเห็นรอยยิ้มที่ซ่อนไม่อยู่ เพราะกองทัพคิดว่าตัวเองมาถูกทางแล้ว ก่อนที่จะมาบ้านหลังนี้เขาให้แม่บ้านเอาทุกอย่างออกจากห้องไปก่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18เมียสวมรอย บทที่ 46
"ให้โมนาไปด้วยนะคะ" มโนราห์รีบเดินตามหลังพ่อสามีออกมาที่รถด้วย"พ่อไม่แน่ใจว่าจะไปทันไหม""ให้ลูกไปด้วยเถอะค่ะ" พุดตาลช่วยพูดอีกแรง ถ้าหยุดกองทัพไว้ไม่ได้ ก็ให้พวกเขาได้พูดคุยอะไรกันบ้าง"ถ้างั้นก็ได้ มาขึ้นรถเลย"มโนราห์ไม่รอช้า รีบเดินตามท่านไปขึ้นรถใช้เวลาพอสมควรกว่าจะมาถึงที่กรม เพราะระยะทางไม่ใช่ใกล้ๆ แถมมาเจอช่วงเวลาเร่งด่วน"ไปแล้วเหรอ""ออกไปตั้งแต่เช้ามืดแล้วครับ"ถึงว่าโทรติดต่อลูกไม่ได้เลย เกษมราษฎร์หันไปมองหน้าลูกสะใภ้ที่ตอนนี้ดูซีดมาก "ไปเช็คให้ทีว่าไปชุดไหน"ทหารที่คุยกับท่านอยู่ก็เลยไปเช็คให้"ท่านไปชุดผู้พันทศกัณฐ์ครับ""อะไรนะคะ?" มโนราห์เพิ่งรู้ว่าพี่ชายก็ได้ไปทำภารกิจนี้ด้วย ถ้าพี่ชายไปพี่เขยก็ต้องไปด้วยสิเพราะเป็นลูกน้องเกษมราษฎร์ไม่ห่วงเรื่องทศกัณฐ์เท่าไร เพราะว่าทศกัณฐ์สังกัดหน่วยรบพิเศษ เสี่ยงกว่านี้ก็เคยทำมาเยอะแล้ว แต่กองทัพไม่ได้ออกไปแบบนี้ เพราะเขาสังกัดแค่ในกรม อย่างมากก็ออกไปช่วยงานที่ค่ายต่างจังหวัด"เราตามไปได้ไหมคะ""ตามไปคงไม่ได้หรอกหนู" เกษมราษฎร์พยายามโทรเข้าเครื่องของหัวหน้าหน่วย ท่านแค่อยากจะคุยกับลูกชาย ถ้าให้ยกเลิกภารกิจคงทำไม่ได้ เพราะมันเป็นง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18เมียสวมรอย บทที่ 47
"พ่อไม่ได้อยู่ที่กรมหรอกลูก" ได้ยินว่ามโนราห์จะไปหาท่านที่กรมเพื่อขอให้พาไปที่เกิดเหตุ พุดตาลก็เลยต้องได้บอกความจริง "พ่อไปที่เกิดเหตุแล้ว""อะไรนะคะ?""ท่านไปตั้งแต่ตอนที่เรากลับมา"แบบนี้นี่เอง สงสัยท่านกลัวว่าเธอจะขอไปด้วยแน่เลย..จะเอายังไงดี"พี่ว่าเรารอฟังข่าวกันอยู่ที่นี่ดีกว่า" เอวาก็อยากไปหาสามีไม่ต่างจากมโนราห์เลย แต่ถ้าไปยิ่งจะทำให้ทางนั้นห่วงหน้าพะวงหลัง"คุณพ่อถึงที่เกิดเหตุหรือยังคะ" หญิงสาวค่อยๆ นั่งลงที่เดิมแบบหมดเรี่ยวแรง ถ้ารู้ว่าเขาจะไปเสี่ยงอันตรายขนาดนี้ เธอจะหยุดเขาไว้ทุกทาง ให้ออกจากราชการเลยก็ได้"ป่านนี้คงถึงแล้ว" พุดตาลเป็นห่วงสามีไม่ต่างกัน กลัวว่าจะเข้าไปเสี่ยงอันตรายกับพวกลูกๆนั่งคุยกันอยู่ครู่ใหญ่ ทีวีก็เริ่มถ่ายทอดสดอีกครั้ง"ไม่จริงใช่ไหมคะ ไม่ใช่เขาใช่ไหม" ข่าวที่ออกมาบอกว่าทหารที่ได้รับบาดเจ็บไม่ได้สังกัดหน่วยรบพิเศษโดยตรง แค่มาช่วยราชการเพราะอยู่ในระหว่างขอพักงาน จะให้มโนราห์คิดเป็นอื่นไปได้ยังไง เพราะสามีเธอขอหยุดพักราชการ เพื่อดูแลเธอในระหว่างที่ทำใจเรื่องแม่ไม่ได้"เราใจเย็นก่อนนะ เดี๋ยวแม่จะโทรไปหาพ่อดู" พุดตาลต่อสายหาสามีหลายต่อหลายครั้งแต่ก็ไม่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18
บทล่าสุด
เมียสวมรอย บทที่ 134
เหมือนถูกลากมาตบกลางสี่แยกยังไงยังงั้นเลย ที่ได้ยินพวกผู้หญิงพูดถึงสามีตัวเอง"ได้ยินผู้พันบอกว่า วันนี้จะร้องเพลงช่วงเปิดงาน""อ้าว ไม่ร้องตอนปิดงานอีกแล้วเหรอ" เพราะกองทัพเลือกร้องเพลงตอนปิดงานมาหลายปีแล้ว ที่เขาร้องช่วงปิดงานจะได้มีคนอยู่ร่วมงานจนถึงช่วงสุดท้าย"เห็นบอกแบบนั้น""แหมนอกจากให้ติดรถมาแล้ว ยังบอกเรื่องจัดงานอีกนะ" ไม่มีใครไม่รู้ว่ากองทัพแต่งงานและภรรยาก็คลอดลูกเดือนที่แล้ว แต่อย่างที่รู้กันอยู่ว่าคนที่ทำอาชีพนี้ส่วนมากจะเจ้าชู้ มีหลายคนเลยแหละที่มีบ้านเล็กบ้านน้อย ยิ่งระดับลูกชายของคนใหญ่คนโตแล้วด้วย ผู้หญิงพวกนั้นก็เลยอยากไต่เต้าสบายทางลัด ยิ่งถ้าคว้าใจผู้ชายมาได้ถึงกับยอมเลิกกับบ้านใหญ่ก็เคยมีความรู้สึกของมโนราห์ตอนนี้เริ่มไม่ไหวแล้ว จนเกิดอาการคัดเต้า โชคดีที่ใส่ที่ซับน้ำนมมาด้วย แต่ถ้ามันไหลเยอะก็คงเอาไม่อยู่เพียงไม่นานเสียงดนตรีก็ดังขึ้น หลายคนที่ร่วมงานต่างก็หันไปที่เวที และหลายคนก็พูดกันว่า ทำไมผู้พันกองทัพถึงได้ร้องเพลงช่วงเปิดเวที เพราะทุกครั้งผู้พันจะร้องตอนปิด ..นั่นแสดงว่าคนในงานยังไม่มีใครรู้เรื่องนี้ ผู้หญิงคนนี้คงสำคัญกับเขามากจริงแหละ ถึงได้รู้ว่าเขาจ
เมียสวมรอย บทที่ 133
"ฉันขอชุดที่รัดกุมหน่อยนะคะ..แต่..เออ..""แต่อะไรคะ" ช่างที่กำลังเลือกแบบชุดให้ถามลูกค้า เมื่อเห็นอีกฝ่ายเหมือนไม่กล้าพูด"ขอแบบที่สามารถปั๊มนมให้ลูกได้ด้วย" ก็ไม่คิดว่าตัวเองจะไปหรอก แต่อะไรมันก็ไม่แน่นอน เธอก็เลยขอชุดแบบนั้นไว้ เพราะถ้าน้ำนมมาต้องรีบปั๊มออก ไม่งั้นคัดเต้าทำให้ปวดมากบางครั้งเกิดการอักเสบเลย"ชุดแบบนั้นทางร้านเราไม่ได้ทำไว้ค่ะ แต่เราคิดว่า ผ้าคลุมไหล่สามารถปกปิดได้"ขณะที่คุยกันไม่มีคนในบ้านอยู่ใกล้เธอก็เลยกล้าพูดพอรู้แล้วว่าลูกค้าต้องการแบบไหนทางร้านก็รีบจัดการให้ ส่วนมโนราห์ก็เริ่มทำการเสริมสวยต่อขณะที่ทำผมอยู่ได้ยินเสียงลูกชายงอแง เธอก็ให้ช่างหยุดก่อน เพื่อไปดูว่าลูกเป็นอะไร แต่พอเห็นว่าลูกอยากเข้าเต้ามโนราห์ก็เลยจัดให้ก่อนจนแกนอนหลับเธอถึงได้กลับมาทำสวยต่อ ชีวิตแม่ลูกอ่อนถ้าใครไม่เจอกับตัวก็ไม่รู้หรอกบ่ายคล้อยวันเดียวกัน.."พ่อโทรมาบอกว่าให้แม่เข้างานเร็วหน่อย""คุณแม่ก็ไปสิคะ""แม่ว่าจะรอรับเราไปด้วยกัน""ไม่ต้องรอหรอกค่ะ โมนายังไม่รู้เลยว่าจะไปไหม""ถ้างั้นแม่รอเราที่งานนะ" พอแต่งตัวเสร็จพุดตาลก็ให้คนรถพาไป เพราะไม่อยากให้ท่านนายพลต้องกลับมารับอีกเวลาเดียวก
เมียสวมรอย บทที่ 132
ลืมเลยอีกแค่ไม่กี่วันก็ถึงวันงาน พอคิดถึงเรื่องเมื่อปีที่แล้ว ตอนนั้นเขากับเธอยังไม่ได้รักกัน"หึ.." พอคิดถึงตอนที่กระโปรงเธอขาดก็นึกขำขึ้นมา และตอนที่เธอคิดว่าเขาร้องเพลงให้ผู้หญิงคนอื่น แต่ไม่ใช่เลย ตอนที่ร้องเพลงนั้น เขากลับคิดถึงหน้าเธอต่างหาก"ยิ้มอะไรครับผู้พัน""ยังจะเดินตามมาอีก ไม่ทำงานหรือไง""ทำสิครับ แต่ผู้พันลืมแล้วเหรอว่าที่ทำงานเราไปทางเดียวกัน" ตอนที่เป็นผู้กองอยู่เขาสังกัดหน่วยงานเดียวกับกองทัพ แต่พอเลื่อนขั้นเป็นผู้พัน ฉลามต้องเข้ารับงานใหม่ "แล้วตกลงที่ยิ้ม..ให้สาวที่นั่งรถมาด้วย..หรือคนที่อยู่บ้านครับ""ไอ้ฉลามมึงจะหางานให้กูไปถึงไหนวะ กูก็ต้องคิดถึงเมียกูสิ""ครับคิดถึงเมีย""ไอ้นี่พูดเหมือนไม่เชื่อ"สองวันต่อมา.. วันนี้เริ่มประชุมเรื่องที่จะจัดงานประจำปี ใครรับหน้าที่ส่วนไหนก็ต้องเริ่มจัดการส่วนที่ตัวเองได้รับในแต่ละหมู่เหล่าต้องร่วมแรงร่วมใจ เพราะงานประจำปีไม่ได้จัดขึ้นแค่เป็นงานเลี้ยง แต่เป็นงานที่ทำให้ในหน่วยงานรักและสามัคคีกันที่คฤหาสน์พลเอกเกษมราษฎร์"โมนาไม่รู้ว่าพ่อจะมา" เพราะพ่อเพิ่งมาตอนที่เธอคลอดลูกนี่เอง และวันนี้พ่อก็มาอีกครั้ง"สามีเราไม่บอกเหรอ ว่
เมียสวมรอย บทที่ 131
"คุณอยากได้อะไรครับ ทำไมไม่เรียกผมเดี๋ยวผมหยิบให้" ฉลามรีบเดินกลับมาที่บ้าน"ฉันเรียกแล้วค่ะ แต่คุณมัวมองสาวๆ พวกนั้นอยู่""อุ๊ย.. เปล่ามองสักหน่อย""ตาฉันไม่ได้บอด""แก้วใจครับ อย่างอนนะ มันไม่ดีต่อ..""คุณไม่อยากให้ฉันงอนก็อย่าทำสิคะ""ผมแค่..""แค่อะไรคะ""แค่มองนิดเดียวเอง""แต่ที่ฉันเห็นไม่นิดแล้วนะ"กูจะถึงกับตายไหมวะ ..ฉลามรีบเดินตามแก้วใจเขาไปในบ้าน ในใจก็แอบหวั่นๆ"อย่าเดินเร็วสิครับเดี๋ยวสะดุดล้ม""ไม่ต้องตามมานะ""ผมสัญญาว่าจะไม่มองผู้หญิงคนอื่นแบบนี้อีกแล้ว"แก้วใจหยุดแล้วก็หันกลับมา แต่ฉลามที่ตามมาด้านหลังเกือบหยุดไม่ทัน"จะหยุดทำไมไม่บอกผมล่ะ""ไม่ต้องมาใกล้ฉันเลยนะ" หญิงสาวผลักสามีให้ออกห่าง "ใช่สิท้องฉันโตขนาดนี้ ก็เลยไม่น่ามองเหมือนผู้หญิงพวกนั้นใช่ไหม""ใครบอกคุณไม่น่ามอง แก้วใจของผมน่ารักที่สุดในโลก""คนปากไม่ตรงกับใจ ฉันจะกลับไปหายาย""ไม่ให้กลับ""ฉันจะกลับไปคลอดลูกกับยาย""ที่นั่นอยู่ห่างไกล เวลาคลอดก็ลำบาก เอาแบบนี้แล้วกันใกล้คลอดผมจะไปรับคุณยายมาอยู่ด้วย""จริงเหรอคะ" จากที่งอนอยู่เมื่อสักครู่ก็มีรอยยิ้มขึ้นมา ฉลามถึงกับหายใจโล่ง ดีนะที่ยังมียาย ไม่งั้นคืนนี้ต้
เมียสวมรอย บทที่ 130
ญาณินกัดฟันไว้ไม่กล้าส่งเสียงคราง เพราะลูกชายเพิ่งจะนอนลงมือเรียวยื่นลงไปจับศีรษะของคนที่เมามันอยู่กับการใช้ลิ้น แทนที่จะยกศีรษะของเขาขึ้นแต่ดันกดมันลงแบบลืมตัวชายหนุ่มยิ่งได้ใจเพิ่มจังหวะความเร็วของลิ้นอีกระดับหนึ่ง จนสะโพกงามเกร็งกระตุกเขาถึงได้หยุด แล้วค่อยๆ ขยับขึ้นมา เพราะจะปล่อยให้เธอเสร็จก่อนไม่ได้สิ่งแรกที่ศิลาทำเมื่อโผล่หน้าออกมาจากผ้าห่มนั้นคือมองไปดูลูกชาย ว่าเขาหลับหรือยัง แต่พอเห็นลูกยังดิ้นอยู่ เขาก็ค่อยๆ เอนตัวลงอีกฝั่งหนึ่งของเธอแต่ชายหนุ่มไม่ได้ปล่อย เขายังคงลูบคลำเนินอวบนูนของเธอเพื่อไม่ให้อารมณ์อีกฝ่ายหยุดลง"อือ..คุณ.."ศิลาไม่สนใจที่เธอห้าม แถมยังส่ายหน้าบอกเล็กน้อย เพื่อให้เธอรู้ว่าถึงยังไงเขาก็ไม่หยุด รอให้ลูกหลับสนิทก่อนเถอะ จะจัดการเธอให้สมกับความคิดถึง"อื้อ" พอนิ้วนั้นจมหายเข้าไปในร่อง หญิงสาวกลั้นเสียงไว้ไม่ได้อีก แต่เธอก็ไม่ได้ส่งเสียงออกมาแรง "อ่ะ อ่ะ" อารมณ์ของเธอเริ่มควบคุมไม่ได้เมื่อนิ้วนั้นขยับเร็วขึ้น"หือ" ชายหนุ่มยิ้มเล็กน้อยเมื่อถูกมือเรียวลูบคลำที่เป้ากางเกง ยิ่งเธอเป็นคนรูดซิปเองด้วยแล้วเขายิ่งพอใจมากแต่เธอทำแค่นั้นแล้วก็หยุด เพราะเริ่มรู้ส
เมียสวมรอย บทที่ 129
วันต่อมา..หลังการประชุมใหญ่จบลงพอออกมาจากห้องประชุม ตำรวจก็มารอรับตัวคนที่ทำผิดกฎหมาย หัวหน้าขบวนการที่ทำผิดกฎหมายในครั้งนี้ก็คือเอกมัย สิ่งที่ทำผิดคือสอดไส้สิ่งผิดกฎหมาย ไปกับสินค้าที่ส่งออก ซึ่งถ้ามีเส้นสายทางด้านนี้การตรวจสอบก็จะไม่เข้มงวด หรือถ้าเจอก็แค่ใช้เงินยัด"คุณคิดเหรอว่า ทำแบบนี้บริษัทจะไม่ได้รับผลกระทบ" ก่อนที่จะถูกนำตัวไป เอกมัยยังหันมาพูดข่มขู่ศักดินามองตามหลังเอกมัยที่ถูกกุมตัวไปแล้ว มันไม่เหมือนสิ่งที่คิดไว้ พอถึงเวลาจริงๆ ทุกอย่างโล่งมาก ไม่หนักอึ้งเหมือนตอนที่แบกไว้กับตัวเลยศักดินาปล่อยให้หน่วยตรวจสอบของรัฐบาลเข้ามาตรวจสอบบริษัท แล้วแต่การพินิจของเจ้าหน้าที่ ถ้าจะสั่งให้ปิดศักดินาก็ยอม เพราะเหนื่อยมากแล้ว"ผมจะช่วยพูดกับคุณพ่อให้อีกแรงครับ" กองทัพเห็นว่าท่านมีท่าทางที่คิดหนัก"อย่าลำบากท่านนายพลอีกเลย ปล่อยไปตามยถากรรมเถอะ""ขอบใจมึงมากนะเพื่อน" ศิลารู้ดีว่าพ่อรักบริษัทนี้มาก "ก็เราเป็นเพื่อนกัน เพื่อนมีไว้ทำไมถ้าไม่ช่วยเพื่อน""ท่านคะ" เสียงนี้ดังแว่วเข้ามาผ่านฝูงชนที่มุงดูเหตุการณ์ศิลาหันไปมองพ่อว่าท่านมีท่าทียังไงเมื่อเจอ ขวัญชนก ซึ่งตอนนี้ท่านได้เซ็นใบหย่า
เมียสวมรอย บทที่ 128
>>{"เมียพี่ไม่สบายเหรอ""} {"จะว่าไม่สบายก็ไม่เชิงหรอกพี่ พี่สะใภ้กินอะไรไม่ค่อยลง แถมบอกว่าอาหารเหม็น"}>>{"กินอะไรไม่ค่อยลงอาหารเหม็น? เราเอาอาหารค้างคืนมาให้พี่เขากินเหรอ"} {"เปล่าสักหน่อย อาหารเพิ่งจะตักออกมาจากกระทะร้อนๆ"}"เมื่อกี้มึงว่าอะไร ใครเหม็นอาหาร" กองทัพที่นั่งฟังอยู่ว่าศิลากำลังคุยเรื่องอะไร อดที่จะถามไม่ได้"ก็เมียกูน่ะสิ สงสัยจะไม่สบาย" ศิลาก็เลยวางสายไปจากน้องสาวก่อน"อาการเป็นยังไงบอกมาซิ""น้องสาวกูบอกว่ากินข้าวไม่ค่อยลง ตั้งแต่วันก่อนแล้ว" เพราะพวกเขาออกมาจากบ้านก็สามวันเข้าไปแล้ว"อาการแบบนี้เหมือนเมียกูเลย""เมียมึงก็เป็นเหรอ""เป็นสิ เป็นตอนมีตาทัพไท""อะไรนะ?""เมียไอ้ศิลาท้องเหรอ?" ซันเดย์ที่นั่งฟังอยู่ด้วยกันพูดขึ้นมาบ้าง"กูจะไปรู้กับเมียมันเหรอ กูแค่บอกอาการตอนที่เมียกูท้อง""กูกลับบ้านก่อนได้ไหม" ศิลานั่งไม่ติดที่เลยทีนี้ ถ้าหายตัวกลับตอนนี้ได้เขาคงทำไปแล้ว"มึงจะบ้าเหรอ พรุ่งนี้ประชุมสำคัญ""พวกมึงก็จัดการกันไปเองสิวะ""อ้าวไอ้นี่! นี่บริษัทพ่อมึงนะ"ศิลาหยิบโทรศัพท์แล้วเดินไปอีกมุมหนึ่ง เพื่อโทรหาเธอ>>{"พ่อครับ"} โทรเข้าเครื่องของแม่ ลูกก็รับอีกอ
เมียสวมรอย บทที่ 127
"พ่อขอโทษที่ส่งคนตามลูกกับเมียลูก แต่พ่อไม่ได้หวังร้ายเลย""ถึงพ่อไม่ได้หวังร้าย แต่คนที่ถูกตามรู้ไหมว่าเขาหวาดกลัว ผู้หญิงและเด็กแถมยังมีคนแก่ที่พิการ""พ่อคิดถึงหลาน" ศักดินาไม่ปล่อยให้ลูกต่อว่าไปเยอะกว่านี้แล้ว"อะไรนะครับ?""พ่อคิดถึงเทวิน""ผมไม่เชื่อ""ลูกก็รู้ว่าพ่อแสดงความรักออกมาไม่เก่ง""แล้วทำไมหลานถึงบอกว่ากลัวคุณปู่ล่ะ""คงเห็นพ่อขู่แม่แกมั้ง แต่ที่พ่อทำไปเพราะอยากกดดันให้เธอพาแกกลับมาที่บ้าน""พอเถอะศิลา" กองทัพคิดว่าศิลาคงเข้าใจพ่อผิดแล้ว คงเหมือนที่ท่านพูดว่าท่านแสดงความรักออกมาไม่ค่อยเป็น "เรามาหาทางคิดแผนต่อไปกันดีกว่า" นี่แหละที่ทุกคนไม่เข้าไปคุยเรื่องนี้ที่บ้าน เพราะหน้าต่างมีหูประตูมีช่อง"พ่อต้องขอบใจเราอีกครั้งนะกองทัพ รวมถึงนายด้วย" ศักดินาหันไปหาลูกเขย"ผมหรือครับ" ซันเดย์คิดว่าตัวเองยังไม่ได้ทำอะไรเลย"ขอบใจที่ดูแลริศา" นี่แหละอีกเหตุผลหนึ่งที่ท่านอยากให้สาริศาแต่งงานกับเสี่ยเคน เพราะเสี่ยเคนพอมีอำนาจที่จะมาช่วยเรื่องนี้ได้ ตอนนั้นท่านมองไม่เห็นใครแล้วจริงๆ"ผมปรึกษากับพ่อแล้วครับ ท่านบอกว่าจะช่วยเรื่องนี้""ท่านบอกอย่างนั้นเหรอ" คนที่ถามก็คือศิลา เพราะเขาเริ
เมียสวมรอย บทที่ 126
ใช้เวลาขับรถอยู่ร่วมสามชั่วโมง ก็ได้มาถึงจุดหมายปลายทาง เพราะถนนช่วงนี้โล่งมาก"พ่อมึงมีญาณทิพย์เหรอวะ" ยังไม่ลงจากรถเลยด้วยซ้ำ ศักดินาก็เดินออกมาต้อนรับลูกและเพื่อนๆ ของลูก"ดูอบอุ่นดีนี่" ศักดินาเอ่ยทักทายคนที่เพิ่งลงมาจากรถ เพราะลูกชายไม่ได้มาแค่คนเดียว"สวัสดีครับ" เพื่อนทั้งสองยกมือไหว้ ถึงยังไงท่านก็เป็นพ่อของเพื่อนรัก แถมยังเป็นพ่อตาของซันเดย์ด้วย"ยินดีต้อนรับ ชวนเพื่อนเข้ามาข้างในสิลูก" ศักดินาเอ่ยพูดด้วยท่าทางสุขุมนุ่มลึกดูไม่มีพิษไม่มีภัยทั้งสามก็เลยเดินตามเข้าไปในบ้าน"น้ำค่ะ" ก้นยังไม่ถึงโซฟาเลยด้วยซ้ำ ขวัญชนกก็ยกน้ำมาบริการแต่ดูเหมือนจะไม่มีใครสนใจน้ำเลย ขวัญชนกก็เลยนั่งลงข้างๆ คนที่เป็นสามี แต่สายตานั้นมองดูหนุ่มๆ ด้วยแววตาหวานหยดย้อย"ผมจะคุยธุระ คุณมีอะไรทำก็ไปทำ" ศักดินาพูดพร้อมกับมองดูคนที่นั่งอยู่ข้างๆ เล็กน้อย"ท่านคะ""บอกว่าจะคุยธุระไง"ก่อนที่ขวัญชนกจะออกจากห้องนั้น สายตาได้มองไปที่ลูกน้องของท่านแบบรู้กันแค่สองคน"เราตัดสินใจแล้วใช่ไหมว่าจะมารับช่วงต่อจากพ่อ""ผมไม่ชอบงานบริษัท""ถึงไม่ชอบแกก็ต้องได้มารับช่วงต่อ เพราะแกคือลูกชายคนเดียวของฉัน""พ่อก็ยังแข็งแรง
