บทที่ 38

ในขณะที่ถูกจูบร่างกายของเธอชาไปทั้งตัว ไม่มีแม้เรี่ยวแรงจะห้าม ปากบอกอยากหย่า อยากเลิก ไม่รัก แต่ทำไมหัวใจมันไม่คล้อยตาม แค่ถูกเขาสัมผัสด้วยจูบ ร่างกายถึงกับขยับไปไหนไม่ได้ มือเรียวปล่อยผ้าถุงที่รั้งไว้ตั้งแต่เมื่อไรยังไม่รู้ตัว ขนาดถูกอุ้มมาวางลงบนเตียงเธอก็ยังไม่รู้ตัวอีก

"อื้อ" แต่มารู้ตัวตอนที่ถูกของแข็งสอดใส่เข้ามาในร่างกาย "ไม่นะ" เสียงแผ่วเบาดังออกมาจากริมฝีปากบาง ขนาดตัวเองยังจะห้ามตัวเองไม่ได้ แล้วจะไปห้ามเขาได้ยังไง

ความแข็งแกร่งที่ถูกสอดใส่เข้ามาค่อยๆ เคลื่อนตัวอย่างช้าๆ เขาจะไม่ทนอีกแล้ว อะไรจะเกิดก็ปล่อยให้มันเกิด

มือหนาจับขาเรียวแยกออกจากกันทั้งสองข้าง แล้วก็เริ่มใช้แรงดันมันเข้าไปให้ได้ลึกที่สุด "อ้าา" ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้ร่างกายนี้มาเชยชม เขาไม่เคยลืม และยังจำคำที่ตัวเองเคยพูดไว้กับเธอ

นี่แหละที่เขาเรียกว่าอย่ามองคนแต่ภายนอก เขาเป็นอีกคนหนึ่งที่คิดว่าเธอคงไม่แตกต่างจากแม่ เพราะช่วงหนึ่งกองทัพก็ถูกแพรวพราวเข้าหา เขาทำได้แค่หลบ แต่แพรวพราวก็ร้ายกาจมาก ถึงขั้นจ้างนักสืบติดตามตัว ไม่ว่าเขาจะไปไหนแพรวพราวก็ปรากฏตัวที่นั่น เหมือนในบาร์เบียร์เมื่อคืนที่ผ่านมา

ยิ่งเห็นสภาพของ