LOGINShare
บทที่ 42
Last Updated:
2025-02-18 21:07:42
Related chapters
เมียสวมรอย บทที่ 43
"แม่? แม่ฉันล่ะ แม่ฉันอยู่ไหน" มโนราห์ฟื้นขึ้นมาจากหมดสติ ได้ยินเสียงหวอจากรถกู้ภัยและโรงพยาบาลกันให้วุ่น"คุณทำใจดีๆ นะ" กองทัพอยู่ข้างเธอไม่ยอมห่างไปไหน"คุณก็บอกมาสิแม่ฉันอยู่ไหน" หญิงสาวพยุงตัวลุกขึ้น ทั้งๆ ที่ร่างกายของเธอยังมึนชาเพราะเพิ่งฟื้นจากอาการช็อคหมดสติ"ตอนนี้ท่านถูกนำส่งโรงพยาบาลแล้ว""แม่ฉันไม่เป็นอะไรใช่ไหม ท่านปลอดภัยแล้วใช่ไหม โรงพยาบาลไหนคุณพาฉันไปที" สั่นไปทั้งตัวเรี่ยวแรงจะยืนยังไม่มี"แล้วคุณพ่อล่ะ พวกพี่ๆ ฉันล่ะ?" ลุกขึ้นนั่งได้มโนราห์มองหาคนที่อยู่ในเหตุการณ์ก่อนที่เธอจะหมดสติ"ตอนนี้พวกท่านตามไปที่โรงพยาบาล ผมจะพาคุณไป" กองทัพอาสาอยู่เฝ้าเธอกับทีมแพทย์ที่ปฐมพยาบาลให้ส่วนพวกท่านไปจัดการเรื่องอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นมโนราห์ภาวนาขออย่าให้แม่เป็นอะไรมากเลย เพราะมองดูจากที่เกิดเหตุแล้ว มีรถชนกันหลายคัน[โรงพยาบาล] เข้ามาถึงหน้าห้องฉุกเฉิน ก็เห็นญาติของคนที่ได้รับอุบัติเหตุหลายคนนั่งรออยู่ด้านหน้า"แม่ แม่ฉันอยู่ไหน" ถ้าไม่ตั้งใจฟังคงไม่รู้ว่าเธอพูดอะไรเพราะน้ำเสียงที่สั่น"เดี๋ยวผมไปถามให้ คุณนั่งรออยู่ตรงนี้" ชายหนุ่มพาเธอมานั่งลงที่เก้าอี้ไว้สำหรับรอญาติ"ฉันไป
Last Updated : 2025-02-18เมียสวมรอย บทที่ 44
"ผมจะไม่ยอมแพ้ ผมจะทำให้คุณลืมสิ่งที่ผ่านมาให้ได้"จากที่ไม่อยากมองหน้าเขาเลยด้วยซ้ำ เธอปลายหางตามองไปเล็กน้อย แต่ก่อนขนาดเธอไม่พูดอะไรเขายังเกลียด นี่เธอพูดออกมาสารพัดหวังให้เขาเกลียด แต่ทำไม?"แต่ผมขอร้องอย่างหนึ่ง คุณอย่าเครียดอย่าคิดมาก เพราะคุณหมอบอกว่ามันไม่เป็นผลดีต่อลูกของเรา"หึ.. คงเพราะแบบนี้สินะ ที่เขายังคงทำดีด้วย อยากร้องไห้จนมุมปากขยับเล็กน้อย แต่มโนราห์พยายามดัดมันกลับคืนมาให้อยู่ในรูปทรงเดิม ลูกของเธอต้องเข้มแข็งเหมือนแม่สิ"ดื่มนมหน่อยนะ จะได้พักผ่อน" กองทัพยื่นนมอุ่นแก้วนั้นส่งมาให้ ..มโนราห์ยอมรับมันมาถึงแม้จะไม่เต็มใจ "แม่น่ารักขนาดนี้ลูกต้องน่ารักมากเลย"มือหนาเอื้อมมาลูบศีรษะคนที่เพิ่งจะดื่มนมหมด"พักผ่อนนะครับ เรื่องนั้นคุณพ่อกำลังจัดการให้""ฉันอยากเห็นแม่""ได้สิเดี๋ยวผมจะไปคุยกับคุณหมอให้ แต่ตอนนี้คุณนอนพักก่อน"หญิงสาวขยับเอนตัวนอนลงบนหมอนใบที่เขาเพิ่งจะเตรียมให้กองทัพดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างของเธอไว้ก่อนที่จะออกจากห้อง"เป็นยังไงบ้าง" พุดตาลซึ่งนั่งรออยู่หน้าห้อง เดินมาถาม"กำลังจะพักอีกครั้งครับ" เขาคิดว่าข้างนอกคงไม่มีคนอยู่แล้ว แต่ที่ไหนได้พอออกมาทุกคนย
Last Updated : 2025-02-18เมียสวมรอย บทที่ 45
ที่จริงแล้วมโนราห์ยังไม่หลับหรอกตอนที่เขาห่มผ้าให้ และในหลายๆ คืน ก็เห็นอยู่ว่ากองทัพดูแลเธอยังไง แต่ไม่รู้ทำไม ถึงให้อภัยเขาไม่ได้สักที คงเพราะกลัวเจอคำพูดดูถูกเหมือนที่ผ่านมา มันก็เลยฝังอยู่ในใจเวลาผ่านไปดึกดื่น.. คนที่นอนอยู่พื้นเริ่มขดตัวเข้า ในห้องนี้มีผ้าห่มแค่ผืนเดียว ตอนนี้มันอยู่บนเรือนร่างของเธอ ส่วนเขามีแค่หมอนมโนราห์ก็แปลกใจอยู่บ้านนี้เป็นบ้านของเขาทำไมไม่หามาเพิ่มไว้ ถ้าเธอขอแม่ใหญ่กลัวท่านจะคิดว่าไม่ได้นอนด้วยกันเหรอ ทำไมต้องใช้ผ้าห่มคนละผืนเช้าวันต่อมา.."??" กองทัพตื่นขึ้นมาก็เห็นผ้าห่มคลุมร่างตัวเองอยู่ ชายหนุ่มหันกลับมาที่เตียง แต่สายตามองไปข้างๆ ก่อน ก็เลยเห็นว่าเมื่อคืนนี้เธอลงมานอนด้วย คงเพราะผ้าห่มมีแค่ผืนเดียว จังหวะนั้นคนตัวเล็กขยับร่างพอดี เขาก็เลยรีบทิ้งตัวลงนอนที่เดิม"อือ" มโนราห์ดันตัวลุกขึ้น นอนพื้นแข็งๆ ทำให้ปวดตามเนื้อตัว หญิงสาวหอบเอาผ้าห่มแล้วขึ้นมาบนเตียง กลัวว่าเขาจะตื่นมาเห็นก่อนถ้าสังเกตใบหน้าหล่อของผู้เป็นสามีสักนิด ก็คงจะเห็นรอยยิ้มที่ซ่อนไม่อยู่ เพราะกองทัพคิดว่าตัวเองมาถูกทางแล้ว ก่อนที่จะมาบ้านหลังนี้เขาให้แม่บ้านเอาทุกอย่างออกจากห้องไปก่
Last Updated : 2025-02-18เมียสวมรอย บทที่ 46
"ให้โมนาไปด้วยนะคะ" มโนราห์รีบเดินตามหลังพ่อสามีออกมาที่รถด้วย"พ่อไม่แน่ใจว่าจะไปทันไหม""ให้ลูกไปด้วยเถอะค่ะ" พุดตาลช่วยพูดอีกแรง ถ้าหยุดกองทัพไว้ไม่ได้ ก็ให้พวกเขาได้พูดคุยอะไรกันบ้าง"ถ้างั้นก็ได้ มาขึ้นรถเลย"มโนราห์ไม่รอช้า รีบเดินตามท่านไปขึ้นรถใช้เวลาพอสมควรกว่าจะมาถึงที่กรม เพราะระยะทางไม่ใช่ใกล้ๆ แถมมาเจอช่วงเวลาเร่งด่วน"ไปแล้วเหรอ""ออกไปตั้งแต่เช้ามืดแล้วครับ"ถึงว่าโทรติดต่อลูกไม่ได้เลย เกษมราษฎร์หันไปมองหน้าลูกสะใภ้ที่ตอนนี้ดูซีดมาก "ไปเช็คให้ทีว่าไปชุดไหน"ทหารที่คุยกับท่านอยู่ก็เลยไปเช็คให้"ท่านไปชุดผู้พันทศกัณฐ์ครับ""อะไรนะคะ?" มโนราห์เพิ่งรู้ว่าพี่ชายก็ได้ไปทำภารกิจนี้ด้วย ถ้าพี่ชายไปพี่เขยก็ต้องไปด้วยสิเพราะเป็นลูกน้องเกษมราษฎร์ไม่ห่วงเรื่องทศกัณฐ์เท่าไร เพราะว่าทศกัณฐ์สังกัดหน่วยรบพิเศษ เสี่ยงกว่านี้ก็เคยทำมาเยอะแล้ว แต่กองทัพไม่ได้ออกไปแบบนี้ เพราะเขาสังกัดแค่ในกรม อย่างมากก็ออกไปช่วยงานที่ค่ายต่างจังหวัด"เราตามไปได้ไหมคะ""ตามไปคงไม่ได้หรอกหนู" เกษมราษฎร์พยายามโทรเข้าเครื่องของหัวหน้าหน่วย ท่านแค่อยากจะคุยกับลูกชาย ถ้าให้ยกเลิกภารกิจคงทำไม่ได้ เพราะมันเป็นง
Last Updated : 2025-02-18เมียสวมรอย บทที่ 47
"พ่อไม่ได้อยู่ที่กรมหรอกลูก" ได้ยินว่ามโนราห์จะไปหาท่านที่กรมเพื่อขอให้พาไปที่เกิดเหตุ พุดตาลก็เลยต้องได้บอกความจริง "พ่อไปที่เกิดเหตุแล้ว""อะไรนะคะ?""ท่านไปตั้งแต่ตอนที่เรากลับมา"แบบนี้นี่เอง สงสัยท่านกลัวว่าเธอจะขอไปด้วยแน่เลย..จะเอายังไงดี"พี่ว่าเรารอฟังข่าวกันอยู่ที่นี่ดีกว่า" เอวาก็อยากไปหาสามีไม่ต่างจากมโนราห์เลย แต่ถ้าไปยิ่งจะทำให้ทางนั้นห่วงหน้าพะวงหลัง"คุณพ่อถึงที่เกิดเหตุหรือยังคะ" หญิงสาวค่อยๆ นั่งลงที่เดิมแบบหมดเรี่ยวแรง ถ้ารู้ว่าเขาจะไปเสี่ยงอันตรายขนาดนี้ เธอจะหยุดเขาไว้ทุกทาง ให้ออกจากราชการเลยก็ได้"ป่านนี้คงถึงแล้ว" พุดตาลเป็นห่วงสามีไม่ต่างกัน กลัวว่าจะเข้าไปเสี่ยงอันตรายกับพวกลูกๆนั่งคุยกันอยู่ครู่ใหญ่ ทีวีก็เริ่มถ่ายทอดสดอีกครั้ง"ไม่จริงใช่ไหมคะ ไม่ใช่เขาใช่ไหม" ข่าวที่ออกมาบอกว่าทหารที่ได้รับบาดเจ็บไม่ได้สังกัดหน่วยรบพิเศษโดยตรง แค่มาช่วยราชการเพราะอยู่ในระหว่างขอพักงาน จะให้มโนราห์คิดเป็นอื่นไปได้ยังไง เพราะสามีเธอขอหยุดพักราชการ เพื่อดูแลเธอในระหว่างที่ทำใจเรื่องแม่ไม่ได้"เราใจเย็นก่อนนะ เดี๋ยวแม่จะโทรไปหาพ่อดู" พุดตาลต่อสายหาสามีหลายต่อหลายครั้งแต่ก็ไม่
Last Updated : 2025-02-18เมียสวมรอย บทที่ 48
หาสามีไม่เจอเริ่มใจไม่ดี แม่ก็บอกว่าจะไปถามให้ ส่วนพี่ๆ ตอนนี้พากันเดินไปไหนแล้วไม่รู้ ยิ่งมองไปเห็นญาติของทหารที่ได้ข่าวว่าลูกหลานตัวเองเสียชีวิต พวกเขาต่างก็ร้องไห้กัน มันยิ่งทำให้เธอใจไม่ดี"ได้เรื่องแล้วลูก" พุดตาลเดินกลับมาหามโนราห์ ที่ยืนเช็ดน้ำตาอยู่"เขาอยู่ที่ไหนคะ""อยู่โรงพยาบาล""เขาเป็นอะไรคะ ทำไมถึงไปอยู่โรงพยาบาล" ได้ยินแบบนั้นแทบจะยืนไม่อยู่ แต่ก็ต้องได้ตั้งสติไว้"รถมาพอดีเลย มาขึ้นรถกันดีกว่าเร็ว" นางโทรให้คนรถเข้ามารับเพื่อที่จะไปโรงพยาบาล[โรงพยาบาลทหาร]ออกจากกรมมาไม่ไกลก็เป็นโรงพยาบาลของทหาร ลงรถได้มโนราห์รีบเดินเข้าไปก่อนคนที่พามาเสียอีก"ฉันมาหาผู้พันค่ะ""ผู้พันไหนคะ""ผู้พันกองทัพเขาได้รับบาดเจ็บมาใช่ไหมคะ""ผู้พันกองทัพหรือคะ เดี๋ยวขอเช็คดูก่อนนะคะ มีคนที่ได้รับบาดเจ็บในเหตุการณ์ถูกส่งเข้ามาหลายคนเลยค่ะ แต่ไม่เห็นมีชื่อของผู้พันกองทัพนี่คะ""อะไรนะคะ?""คุณลองไปดูห้องนี้นะคะ"พอรู้ว่าคนที่เฝ้าอยู่ด้านหน้าบอกให้ไปห้องไหนมโนราห์ก็รีบไปแกร็ก..แอดดดด.."เขาจะไม่เป็นอะไรแน่นะคะ" เปิดประตูเข้ามาก็ได้ยินเสียงผู้หญิงพูด พอมองให้ชัดเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นกุมมือสามีเธออ
Last Updated : 2025-02-18เมียสวมรอย บทที่ 49
อาบน้ำออกมากองทัพก็เดินไปหยิบเอาหมอนบนเตียง สายตาแอบมองคนตัวเล็กที่นอนอยู่บนนั้นเล็กน้อย ว่าเธอจะชวนให้นอนด้านบนด้วยไหม แต่เธอก็เงียบคนร่างหนาเอนตัวลงนอนพร้อมกับหมอนที่วางลงพื้น"ทำไมคืนนี้หนาวจัง" เสียงทุ้มพูดออกมาเพียงเบาๆ แล้วก็หดตัวเข้า"ทำไมคุณไม่หาที่นอนเสริมมาล่ะ" เธอพูดโดยไม่หันไปมอง"คุณไม่กลัวคนจะรู้ว่าเราแยกที่นอนกันเหรอ""ตื่นขึ้นก็รีบเก็บสิ""เก็บไว้ที่ไหน แม่บ้านก็มาทำความสะอาดอยู่ดี""ถ้าหนาวก็ขึ้นมานอนข้างบน" น้ำเสียงพูดเหมือนตัดรำคาญ แต่คนฟังพอใจยิ่งนัก เขาไม่รีรอรีบกระโดดขึ้นมา"ห้ามเข้ามาใกล้ฉัน""นิดเดียวไม่ได้เหรอครับ""ฉันบอกว่าห้ามเข้ามาไง" เห็นว่าเขาขยับเข้ามาเธอก็เลยขยับออกไปอีก"คุณขยับเข้ามาอีกหน่อยเดี๋ยวตกเตียง""คุณก็ขยับออกไปอีกสิ"พออาบน้ำแล้วก็ไม่ได้กลิ่นแอลกอฮอล์ติดตัวเขาเลย นั่นแสดงว่ามันคงหกถูกเสื้อจริงๆ เพราะถ้าดื่มยังไงในลมหายใจก็ต้องมีรุ่งสางของวันใหม่.."พ่อไปทำงานก่อนนะครับ อยู่บ้านดูแลแม่นะอย่าดื้ออย่าซน" ช่วงนี้เขาต้องจัดการอะไรหลายอย่าง เพราะอยากรีบเคลียร์งานจะได้พาเธอไปหาพ่อ เดี๋ยวงอนหนีไปก่อนอีกพอชายหนุ่มออกจากห้องไป ก็ได้ยินเสียงสะอื้นด
Last Updated : 2025-02-18เมียสวมรอย บทที่ 50
"บ้านมึงไม่มีจัดวันเกิดหรือไงวะ มาจัดทำไมที่นี่""กูจะรู้เหรอว่ามึงจะพาเมียมาด้วย" ที่ที่ซันเดย์จัดงานวันเกิดก็คือบาร์เบียร์ วันนี้ซันเดย์เหมาทั้งบาร์ เพราะผ่านเรื่องเครียดกันมาก็เลยอยากปลดปล่อย เพื่อนๆ ต่างก็กำลังสนุกสนานกัน"กูว่ามึงพาเมียมานั่งก่อนดีกว่า""คิดว่าคุณจะไม่มาซะแล้ว" กระต่ายมองหากองทัพในกลุ่มเพื่อนก็ไม่เจอ แต่พอเห็นเดินมาทีหลังก็รีบเข้ามาควงแขน"ขอโทษครับผมมากับเมีย" กองทัพรีบจับมือกระต่ายออก พอหันกลับไปอีกฝั่งก็เห็นสายตาพิฆาต แต่ต้องได้ทำหน้าให้ปกติเข้าไว้ ไม่งั้นเดี๋ยวเสียการควบคุมตัว"ขอโทษค่ะ" กระต่ายพูดแบบไม่พอใจ วันก่อนยังเห็นไม่กลัวเมียอยู่เลย"นั่งก่อนดีกว่าครับ" จะไม่มาก็ไม่ได้ ครั้นจะบอกให้เพื่อนเก็บผู้หญิงไปก่อน ก็ไม่มีโอกาส เพราะตอนที่โทรถามสถานที่จัดงาน เธอก็นั่งอยู่หน้ารถด้วยมโนราห์นั่งลงโซฟาตัวยาวข้างๆ สามี โชคดีที่ในนี้ห้ามสูบบุหรี่ก็เลยพออยู่ได้"มีนมหรือน้ำส้มไหมครับ" กองทัพถามพนักงานที่เอาเครื่องดื่มมาให้"มีครับ""ขอที่หนึ่งครับ เออไม่ดีกว่า ขอสองที่ครับ""อย่าบอกนะว่ามึงจะกินนม" ศิลานั่งอยู่ข้างๆ กระซิบถามเพื่อน"พวกมึงอยู่เฉยๆ เข้าไว้ ไม่ต้องสงสั
Last Updated : 2025-02-18
Latest chapter
เมียสวมรอย บทที่ 135 ตอนจบ
"ถึงแม้คุณจะไม่อยากฟัง แต่ผมก็จะพูด เพราะผมรักคุณ" เขาไม่ได้รั้งตัวเธอไว้ แต่ยังคงเดินตามไป จนตอนนี้ทั้งสองออกมาจากงานแล้ว"ฉันไม่อยากเป็นตัวปัญหา คุณกลับไปทำงานของคุณให้เสร็จเถอะค่ะ" ถึงแม้เธอจะหยุดแต่ขณะที่พูดก็ไม่ได้หันกลับไปมองคนที่อยู่ด้านหลัง"ผมจะร้องเพลงต่อไปทำไม ในเมื่อคนที่ผมอยากให้ฟังไม่อยู่ในงานนั้น""คุณแน่ใจเหรอคะ ว่าคุณจะร้องเพลงนี้ให้ฉัน แล้วทำไมฉันถึงไม่รู้ล่ะคะ..แต่คนที่รู้กลับเป็นผู้หญิงคนนั้น" เธอพยายามจะไม่ดึงผู้หญิงคนนั้นเข้ามาในบทสนทนาแล้ว แต่ก็ยังคาใจเรื่องนี้อยู่"คุณหมายความว่ายังไง""คุณจะขึ้นร้องเพลงฉันยังไม่รู้เลย แต่เธอกลับรู้ว่าคุณจะร้องตอนเปิดงาน""คุณหมายถึงผู้หญิงที่ผมรับมาจากหน้ากรมน่ะเหรอ แม้แต่ชื่อเธอผมยังไม่รู้เลย และเรื่องที่ผมร้องเพลงก่อนผมสาบานได้ว่าเธอคงไม่ได้ยินจากปากผมแน่ๆ""ไหนบอกมันเป็นความลับไงคะ ขนาดฉันยังไม่รู้เลย ทำไมเธอถึงรู้" ในเมื่อเขาไม่ได้พูดแล้วเธอคนนั้นจะรู้มาจากไหน"ใช่มันเป็นความลับ แต่เธออาจจะรู้มาจากนักดนตรี หรือคนจัดเตรียมงานก็ได้นี่ครับ" เพราะทุกคนต้องวางแผนงานแสดงก่อนที่จะเริ่มงาน"ขอบคุณนะคะ สำหรับคำอธิบาย""แล้วคุณยังโก
เมียสวมรอย บทที่ 134
เหมือนถูกลากมาตบกลางสี่แยกยังไงยังงั้นเลย ที่ได้ยินพวกผู้หญิงพูดถึงสามีตัวเอง"ได้ยินผู้พันบอกว่า วันนี้จะร้องเพลงช่วงเปิดงาน""อ้าว ไม่ร้องตอนปิดงานอีกแล้วเหรอ" เพราะกองทัพเลือกร้องเพลงตอนปิดงานมาหลายปีแล้ว ที่เขาร้องช่วงปิดงานจะได้มีคนอยู่ร่วมงานจนถึงช่วงสุดท้าย"เห็นบอกแบบนั้น""แหมนอกจากให้ติดรถมาแล้ว ยังบอกเรื่องจัดงานอีกนะ" ไม่มีใครไม่รู้ว่ากองทัพแต่งงานและภรรยาก็คลอดลูกเดือนที่แล้ว แต่อย่างที่รู้กันอยู่ว่าคนที่ทำอาชีพนี้ส่วนมากจะเจ้าชู้ มีหลายคนเลยแหละที่มีบ้านเล็กบ้านน้อย ยิ่งระดับลูกชายของคนใหญ่คนโตแล้วด้วย ผู้หญิงพวกนั้นก็เลยอยากไต่เต้าสบายทางลัด ยิ่งถ้าคว้าใจผู้ชายมาได้ถึงกับยอมเลิกกับบ้านใหญ่ก็เคยมีความรู้สึกของมโนราห์ตอนนี้เริ่มไม่ไหวแล้ว จนเกิดอาการคัดเต้า โชคดีที่ใส่ที่ซับน้ำนมมาด้วย แต่ถ้ามันไหลเยอะก็คงเอาไม่อยู่เพียงไม่นานเสียงดนตรีก็ดังขึ้น หลายคนที่ร่วมงานต่างก็หันไปที่เวที และหลายคนก็พูดกันว่า ทำไมผู้พันกองทัพถึงได้ร้องเพลงช่วงเปิดเวที เพราะทุกครั้งผู้พันจะร้องตอนปิด ..นั่นแสดงว่าคนในงานยังไม่มีใครรู้เรื่องนี้ ผู้หญิงคนนี้คงสำคัญกับเขามากจริงแหละ ถึงได้รู้ว่าเขาจ
เมียสวมรอย บทที่ 133
"ฉันขอชุดที่รัดกุมหน่อยนะคะ..แต่..เออ..""แต่อะไรคะ" ช่างที่กำลังเลือกแบบชุดให้ถามลูกค้า เมื่อเห็นอีกฝ่ายเหมือนไม่กล้าพูด"ขอแบบที่สามารถปั๊มนมให้ลูกได้ด้วย" ก็ไม่คิดว่าตัวเองจะไปหรอก แต่อะไรมันก็ไม่แน่นอน เธอก็เลยขอชุดแบบนั้นไว้ เพราะถ้าน้ำนมมาต้องรีบปั๊มออก ไม่งั้นคัดเต้าทำให้ปวดมากบางครั้งเกิดการอักเสบเลย"ชุดแบบนั้นทางร้านเราไม่ได้ทำไว้ค่ะ แต่เราคิดว่า ผ้าคลุมไหล่สามารถปกปิดได้"ขณะที่คุยกันไม่มีคนในบ้านอยู่ใกล้เธอก็เลยกล้าพูดพอรู้แล้วว่าลูกค้าต้องการแบบไหนทางร้านก็รีบจัดการให้ ส่วนมโนราห์ก็เริ่มทำการเสริมสวยต่อขณะที่ทำผมอยู่ได้ยินเสียงลูกชายงอแง เธอก็ให้ช่างหยุดก่อน เพื่อไปดูว่าลูกเป็นอะไร แต่พอเห็นว่าลูกอยากเข้าเต้ามโนราห์ก็เลยจัดให้ก่อนจนแกนอนหลับเธอถึงได้กลับมาทำสวยต่อ ชีวิตแม่ลูกอ่อนถ้าใครไม่เจอกับตัวก็ไม่รู้หรอกบ่ายคล้อยวันเดียวกัน.."พ่อโทรมาบอกว่าให้แม่เข้างานเร็วหน่อย""คุณแม่ก็ไปสิคะ""แม่ว่าจะรอรับเราไปด้วยกัน""ไม่ต้องรอหรอกค่ะ โมนายังไม่รู้เลยว่าจะไปไหม""ถ้างั้นแม่รอเราที่งานนะ" พอแต่งตัวเสร็จพุดตาลก็ให้คนรถพาไป เพราะไม่อยากให้ท่านนายพลต้องกลับมารับอีกเวลาเดียวก
เมียสวมรอย บทที่ 132
ลืมเลยอีกแค่ไม่กี่วันก็ถึงวันงาน พอคิดถึงเรื่องเมื่อปีที่แล้ว ตอนนั้นเขากับเธอยังไม่ได้รักกัน"หึ.." พอคิดถึงตอนที่กระโปรงเธอขาดก็นึกขำขึ้นมา และตอนที่เธอคิดว่าเขาร้องเพลงให้ผู้หญิงคนอื่น แต่ไม่ใช่เลย ตอนที่ร้องเพลงนั้น เขากลับคิดถึงหน้าเธอต่างหาก"ยิ้มอะไรครับผู้พัน""ยังจะเดินตามมาอีก ไม่ทำงานหรือไง""ทำสิครับ แต่ผู้พันลืมแล้วเหรอว่าที่ทำงานเราไปทางเดียวกัน" ตอนที่เป็นผู้กองอยู่เขาสังกัดหน่วยงานเดียวกับกองทัพ แต่พอเลื่อนขั้นเป็นผู้พัน ฉลามต้องเข้ารับงานใหม่ "แล้วตกลงที่ยิ้ม..ให้สาวที่นั่งรถมาด้วย..หรือคนที่อยู่บ้านครับ""ไอ้ฉลามมึงจะหางานให้กูไปถึงไหนวะ กูก็ต้องคิดถึงเมียกูสิ""ครับคิดถึงเมีย""ไอ้นี่พูดเหมือนไม่เชื่อ"สองวันต่อมา.. วันนี้เริ่มประชุมเรื่องที่จะจัดงานประจำปี ใครรับหน้าที่ส่วนไหนก็ต้องเริ่มจัดการส่วนที่ตัวเองได้รับในแต่ละหมู่เหล่าต้องร่วมแรงร่วมใจ เพราะงานประจำปีไม่ได้จัดขึ้นแค่เป็นงานเลี้ยง แต่เป็นงานที่ทำให้ในหน่วยงานรักและสามัคคีกันที่คฤหาสน์พลเอกเกษมราษฎร์"โมนาไม่รู้ว่าพ่อจะมา" เพราะพ่อเพิ่งมาตอนที่เธอคลอดลูกนี่เอง และวันนี้พ่อก็มาอีกครั้ง"สามีเราไม่บอกเหรอ ว่
เมียสวมรอย บทที่ 131
"คุณอยากได้อะไรครับ ทำไมไม่เรียกผมเดี๋ยวผมหยิบให้" ฉลามรีบเดินกลับมาที่บ้าน"ฉันเรียกแล้วค่ะ แต่คุณมัวมองสาวๆ พวกนั้นอยู่""อุ๊ย.. เปล่ามองสักหน่อย""ตาฉันไม่ได้บอด""แก้วใจครับ อย่างอนนะ มันไม่ดีต่อ..""คุณไม่อยากให้ฉันงอนก็อย่าทำสิคะ""ผมแค่..""แค่อะไรคะ""แค่มองนิดเดียวเอง""แต่ที่ฉันเห็นไม่นิดแล้วนะ"กูจะถึงกับตายไหมวะ ..ฉลามรีบเดินตามแก้วใจเขาไปในบ้าน ในใจก็แอบหวั่นๆ"อย่าเดินเร็วสิครับเดี๋ยวสะดุดล้ม""ไม่ต้องตามมานะ""ผมสัญญาว่าจะไม่มองผู้หญิงคนอื่นแบบนี้อีกแล้ว"แก้วใจหยุดแล้วก็หันกลับมา แต่ฉลามที่ตามมาด้านหลังเกือบหยุดไม่ทัน"จะหยุดทำไมไม่บอกผมล่ะ""ไม่ต้องมาใกล้ฉันเลยนะ" หญิงสาวผลักสามีให้ออกห่าง "ใช่สิท้องฉันโตขนาดนี้ ก็เลยไม่น่ามองเหมือนผู้หญิงพวกนั้นใช่ไหม""ใครบอกคุณไม่น่ามอง แก้วใจของผมน่ารักที่สุดในโลก""คนปากไม่ตรงกับใจ ฉันจะกลับไปหายาย""ไม่ให้กลับ""ฉันจะกลับไปคลอดลูกกับยาย""ที่นั่นอยู่ห่างไกล เวลาคลอดก็ลำบาก เอาแบบนี้แล้วกันใกล้คลอดผมจะไปรับคุณยายมาอยู่ด้วย""จริงเหรอคะ" จากที่งอนอยู่เมื่อสักครู่ก็มีรอยยิ้มขึ้นมา ฉลามถึงกับหายใจโล่ง ดีนะที่ยังมียาย ไม่งั้นคืนนี้ต้
เมียสวมรอย บทที่ 130
ญาณินกัดฟันไว้ไม่กล้าส่งเสียงคราง เพราะลูกชายเพิ่งจะนอนลงมือเรียวยื่นลงไปจับศีรษะของคนที่เมามันอยู่กับการใช้ลิ้น แทนที่จะยกศีรษะของเขาขึ้นแต่ดันกดมันลงแบบลืมตัวชายหนุ่มยิ่งได้ใจเพิ่มจังหวะความเร็วของลิ้นอีกระดับหนึ่ง จนสะโพกงามเกร็งกระตุกเขาถึงได้หยุด แล้วค่อยๆ ขยับขึ้นมา เพราะจะปล่อยให้เธอเสร็จก่อนไม่ได้สิ่งแรกที่ศิลาทำเมื่อโผล่หน้าออกมาจากผ้าห่มนั้นคือมองไปดูลูกชาย ว่าเขาหลับหรือยัง แต่พอเห็นลูกยังดิ้นอยู่ เขาก็ค่อยๆ เอนตัวลงอีกฝั่งหนึ่งของเธอแต่ชายหนุ่มไม่ได้ปล่อย เขายังคงลูบคลำเนินอวบนูนของเธอเพื่อไม่ให้อารมณ์อีกฝ่ายหยุดลง"อือ..คุณ.."ศิลาไม่สนใจที่เธอห้าม แถมยังส่ายหน้าบอกเล็กน้อย เพื่อให้เธอรู้ว่าถึงยังไงเขาก็ไม่หยุด รอให้ลูกหลับสนิทก่อนเถอะ จะจัดการเธอให้สมกับความคิดถึง"อื้อ" พอนิ้วนั้นจมหายเข้าไปในร่อง หญิงสาวกลั้นเสียงไว้ไม่ได้อีก แต่เธอก็ไม่ได้ส่งเสียงออกมาแรง "อ่ะ อ่ะ" อารมณ์ของเธอเริ่มควบคุมไม่ได้เมื่อนิ้วนั้นขยับเร็วขึ้น"หือ" ชายหนุ่มยิ้มเล็กน้อยเมื่อถูกมือเรียวลูบคลำที่เป้ากางเกง ยิ่งเธอเป็นคนรูดซิปเองด้วยแล้วเขายิ่งพอใจมากแต่เธอทำแค่นั้นแล้วก็หยุด เพราะเริ่มรู้ส
เมียสวมรอย บทที่ 129
วันต่อมา..หลังการประชุมใหญ่จบลงพอออกมาจากห้องประชุม ตำรวจก็มารอรับตัวคนที่ทำผิดกฎหมาย หัวหน้าขบวนการที่ทำผิดกฎหมายในครั้งนี้ก็คือเอกมัย สิ่งที่ทำผิดคือสอดไส้สิ่งผิดกฎหมาย ไปกับสินค้าที่ส่งออก ซึ่งถ้ามีเส้นสายทางด้านนี้การตรวจสอบก็จะไม่เข้มงวด หรือถ้าเจอก็แค่ใช้เงินยัด"คุณคิดเหรอว่า ทำแบบนี้บริษัทจะไม่ได้รับผลกระทบ" ก่อนที่จะถูกนำตัวไป เอกมัยยังหันมาพูดข่มขู่ศักดินามองตามหลังเอกมัยที่ถูกกุมตัวไปแล้ว มันไม่เหมือนสิ่งที่คิดไว้ พอถึงเวลาจริงๆ ทุกอย่างโล่งมาก ไม่หนักอึ้งเหมือนตอนที่แบกไว้กับตัวเลยศักดินาปล่อยให้หน่วยตรวจสอบของรัฐบาลเข้ามาตรวจสอบบริษัท แล้วแต่การพินิจของเจ้าหน้าที่ ถ้าจะสั่งให้ปิดศักดินาก็ยอม เพราะเหนื่อยมากแล้ว"ผมจะช่วยพูดกับคุณพ่อให้อีกแรงครับ" กองทัพเห็นว่าท่านมีท่าทางที่คิดหนัก"อย่าลำบากท่านนายพลอีกเลย ปล่อยไปตามยถากรรมเถอะ""ขอบใจมึงมากนะเพื่อน" ศิลารู้ดีว่าพ่อรักบริษัทนี้มาก "ก็เราเป็นเพื่อนกัน เพื่อนมีไว้ทำไมถ้าไม่ช่วยเพื่อน""ท่านคะ" เสียงนี้ดังแว่วเข้ามาผ่านฝูงชนที่มุงดูเหตุการณ์ศิลาหันไปมองพ่อว่าท่านมีท่าทียังไงเมื่อเจอ ขวัญชนก ซึ่งตอนนี้ท่านได้เซ็นใบหย่า
เมียสวมรอย บทที่ 128
>>{"เมียพี่ไม่สบายเหรอ""} {"จะว่าไม่สบายก็ไม่เชิงหรอกพี่ พี่สะใภ้กินอะไรไม่ค่อยลง แถมบอกว่าอาหารเหม็น"}>>{"กินอะไรไม่ค่อยลงอาหารเหม็น? เราเอาอาหารค้างคืนมาให้พี่เขากินเหรอ"} {"เปล่าสักหน่อย อาหารเพิ่งจะตักออกมาจากกระทะร้อนๆ"}"เมื่อกี้มึงว่าอะไร ใครเหม็นอาหาร" กองทัพที่นั่งฟังอยู่ว่าศิลากำลังคุยเรื่องอะไร อดที่จะถามไม่ได้"ก็เมียกูน่ะสิ สงสัยจะไม่สบาย" ศิลาก็เลยวางสายไปจากน้องสาวก่อน"อาการเป็นยังไงบอกมาซิ""น้องสาวกูบอกว่ากินข้าวไม่ค่อยลง ตั้งแต่วันก่อนแล้ว" เพราะพวกเขาออกมาจากบ้านก็สามวันเข้าไปแล้ว"อาการแบบนี้เหมือนเมียกูเลย""เมียมึงก็เป็นเหรอ""เป็นสิ เป็นตอนมีตาทัพไท""อะไรนะ?""เมียไอ้ศิลาท้องเหรอ?" ซันเดย์ที่นั่งฟังอยู่ด้วยกันพูดขึ้นมาบ้าง"กูจะไปรู้กับเมียมันเหรอ กูแค่บอกอาการตอนที่เมียกูท้อง""กูกลับบ้านก่อนได้ไหม" ศิลานั่งไม่ติดที่เลยทีนี้ ถ้าหายตัวกลับตอนนี้ได้เขาคงทำไปแล้ว"มึงจะบ้าเหรอ พรุ่งนี้ประชุมสำคัญ""พวกมึงก็จัดการกันไปเองสิวะ""อ้าวไอ้นี่! นี่บริษัทพ่อมึงนะ"ศิลาหยิบโทรศัพท์แล้วเดินไปอีกมุมหนึ่ง เพื่อโทรหาเธอ>>{"พ่อครับ"} โทรเข้าเครื่องของแม่ ลูกก็รับอีกอ
เมียสวมรอย บทที่ 127
"พ่อขอโทษที่ส่งคนตามลูกกับเมียลูก แต่พ่อไม่ได้หวังร้ายเลย""ถึงพ่อไม่ได้หวังร้าย แต่คนที่ถูกตามรู้ไหมว่าเขาหวาดกลัว ผู้หญิงและเด็กแถมยังมีคนแก่ที่พิการ""พ่อคิดถึงหลาน" ศักดินาไม่ปล่อยให้ลูกต่อว่าไปเยอะกว่านี้แล้ว"อะไรนะครับ?""พ่อคิดถึงเทวิน""ผมไม่เชื่อ""ลูกก็รู้ว่าพ่อแสดงความรักออกมาไม่เก่ง""แล้วทำไมหลานถึงบอกว่ากลัวคุณปู่ล่ะ""คงเห็นพ่อขู่แม่แกมั้ง แต่ที่พ่อทำไปเพราะอยากกดดันให้เธอพาแกกลับมาที่บ้าน""พอเถอะศิลา" กองทัพคิดว่าศิลาคงเข้าใจพ่อผิดแล้ว คงเหมือนที่ท่านพูดว่าท่านแสดงความรักออกมาไม่ค่อยเป็น "เรามาหาทางคิดแผนต่อไปกันดีกว่า" นี่แหละที่ทุกคนไม่เข้าไปคุยเรื่องนี้ที่บ้าน เพราะหน้าต่างมีหูประตูมีช่อง"พ่อต้องขอบใจเราอีกครั้งนะกองทัพ รวมถึงนายด้วย" ศักดินาหันไปหาลูกเขย"ผมหรือครับ" ซันเดย์คิดว่าตัวเองยังไม่ได้ทำอะไรเลย"ขอบใจที่ดูแลริศา" นี่แหละอีกเหตุผลหนึ่งที่ท่านอยากให้สาริศาแต่งงานกับเสี่ยเคน เพราะเสี่ยเคนพอมีอำนาจที่จะมาช่วยเรื่องนี้ได้ ตอนนั้นท่านมองไม่เห็นใครแล้วจริงๆ"ผมปรึกษากับพ่อแล้วครับ ท่านบอกว่าจะช่วยเรื่องนี้""ท่านบอกอย่างนั้นเหรอ" คนที่ถามก็คือศิลา เพราะเขาเริ
