แดนเนียลรู้สึกแปลกไปที่วันนี้ต้องมานั่งทานข้าวคนเดียวในห้องอาหารของโรงแรมเพราะหลายวันมานี้เขาจะมีปลายฟ้ามานั่งทานอาหารอยู่ข้างๆ การได้พูดคุยกับเธอในทุกๆ วันทำให้เขาเริ่มชินเวลาไม่เจอกันก็รู้สึกเหมือนว่าชีวิตมันขาดอะไรไปบางอย่าง
วันนี้ปลายฟ้าบอกเขาว่าปวดหัวและอยากจะนอนพัก เขาก็ไม่รู้หรอกว่าเธออยากจะนอนพักจริงๆ หรือเพราะเบื่อที่จะออกมาเที่ยวกับเขาหรือเปล่า
แต่เมื่อคิดดูอีกทีวันนี้อากาศมันก็ร้อนจริงๆ ขนาดเขาเองยังเผลอหลับไปเพราะความเหนื่อยตั้งหลายชั่วโมง ผู้หญิงตัวเล็กๆอยากปลายฟ้าก็น่าจะเหนื่อยและเพลียเหมือนกัน
หลังทานอาหารแล้วแดเนียลก็ไปเดินเล่นบริเวณชายหาดก่อนจะซื้อเบียร์ติดมือขึ้นมานั่งดื่มบนห้อง หลังจากดื่มเบียร์หมดไปสามกระป๋องเขาก็ปิดไฟและเตรียมเข้านอน
ชายหนุ่มจับโทรศัพท์มาเช็กข้อความและอีเมล เขาอดไม่ได้ที่จะไลน์ไปถามว่าปลายฟ้ารู้สึกดีขึ้นไหม หรืออยากจะให้เขาพาไปหาหมอหรือเปล่าแต่ไลน์ไปหลายข้อความหญิงสาวก็ไม่อ่าน ซึ่งปกติแล้วปลายฟ้าจะเป็นคนที่ตอบไลน์เร็วมาก เขาคิดว่าเธอน่าจะเพลียจนหลับไป
เขายังไม่สบายใจเท่าไหร่เพราะกลัวว่าปลายฟ้าจะอาการหนักชายหนุ่มจึงรีบเปลี่ยนชุดและเดินไปหาหญิงสาวที่ห้อง แต่เคาะประตูเท่าไหร่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ เขาคิดว่าเธอน่าหลับไปแล้ว ขณะที่จะหันตัวกลับก็เจอกับพนักงานทำความของโรงแรมที่เดินผ่านมาพอดี
“คุณมาหาผู้หญิงห้องนี้เหรอคะ”
“ใช่ครับ”
“เธอไม่อยู่หรอกค่ะ”
“เหรอครับ”
“เธอไปไหนคุณพอจะรู้ไหมครับ”
“ฉันไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่เห็นเธอแต่งสวยเชียวน่าจะไปเที่ยวมั้งคะ”
“ขอบคุณครับ”
เมื่อได้รับข้อมูลมาแบบนั้นแดเนียลก็กลับมาที่ห้องของตนเองเขาสวมเสื้อแจ็คเก็ตทับเสื้อยืดสีขาวก่อนจะหยิบกระเป๋าสตางค์และเดินออกจากห้องไปด้วยความเรียบร้อย
เขาไม่รู้หรอกว่าปลายฟ้าจะไปเที่ยวหรือนั่งดื่มที่ร้านไหน แต่ถ้าเดาไม่ผิดก็น่าจะเป็นร้านที่เขาเจอหญิงสาวครั้งแรก
แดเนียลจะไม่ห่วงหญิงสาวเลยถ้าหากคืนก่อนเธอไม่คุยกับเขาว่าอยากจะมีวันไนท์สแตนด์กับใครสักคน เขากลัวใจของเธอเหลือเกินกลัวว่าจะทำอย่างที่พูดจริงๆ ถ้าหากเธอจะต้องนอนกับใครสักคนที่นี่เขาก็อยากให้ผู้ชายคนนั้นเป็นเขามากกว่า
ชายหนุ่มรู้สึกกระวนกระวายใจเป็นอย่างมากเขารู้สึกว่าการรอลิฟต์มันเป็นเรื่องเสียเวลาเอามากๆ เมื่อมาถึงชั้นล่างของโรงแรมแดเนียลก็รีบตรงไปยังบาร์ที่เขาเจอกับปลายฟ้าในคืนแรก
เขามองไปทั่วบริเวณร้านก็ยังไม่เจอ ชายหนุ่มจึงไปถามบาร์เทนเดอร์
“ขอโทษนะครับ คุณเห็นผู้หญิงคนนี้มาที่นี่หรือเปล่า” เขาส่งรูปที่ตัวเองถ่ายคู่กับปลายฟ้าในวันที่ไปเที่ยวด้วยกันให้กับบาร์เทนเดอร์
“ดูไม่มีนะครับ”
“แน่ใจนะครับ”
“ครับ ผมจำเธอได้เพราะเธอเป็นคนไทยคนเดียวที่เข้ามาเที่ยวที่นี่ในช่วงนี้”
“ถ้าคืนนี้เธอเข้ามาที่นี่ คุณช่วยโทรหาผมหน่อยได้ไหมครับ”
“ได้ครับ”
“ผมขอกับกระดาษกับปากกาหน่อย” แดเนียลรีบจดเบอร์โทรศัพท์ของตนเองให้กับบาร์เทนเดอร์ก่อนออกมาด้านนอก เขาไปผับอีกแห่งหนึ่งที่อยู่ติดๆ กันแต่ก็ไม่เจอกับปลายฟ้าเลย
ชายหนุ่มเริ่มใจคอไม่ดีเพราะเวลานี้มันก็ค่อนข้างดึกมากแล้วถ้าหากเธอตัดสินใจจะไปวันไนท์สแตนด์กับใครสักคน ป่านนี้ทั้งสองอาจจะพากันออกไปจากร้านไปแล้วก็ได้
แดเนียลรู้สึกร้อนใจเป็นอย่างมากเขาทั้งโทรหาทั้งไลน์หาแต่ปลายฟ้าก็ไม่ตอบหรืออ่านข้อความของเขาเลย
ชายหนุ่มไม่รู้จะไปตามเธอที่ไหนใจหนึ่งก็อยากจะปล่อยให้เธอได้ทำตามสิ่งที่ตัวเองต้องการเพราะจริงๆ แล้วปลายฟ้ากับเขาก็ไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกัน เพียงแต่เธอเป็นเพื่อนคลายเหงาระหว่างเที่ยวเท่านั้น แต่อีกใจก็รู้สึกเป็นห่วงเพราะปลายฟ้ายังเด็กมากถ้าหากไปเจอคนไม่ดีขึ้นมาเขาจะต้องรู้สึกผิดมากๆ แน่
เขาเดินไปยังบาร์ที่พาเธอเมื่อคืนก่อน แต่เมื่อถามพนักงานต้อนรับแล้วก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าไม่เห็นปลายฟ้าเลย
“แน่ใจนะครับว่าเธอไม่ได้มาที่นี่” เขาถามด้วยท่าทางรีบร้อน
“ไม่มาจริงๆ ครับ น้องผู้หญิงคนนี้จำง่ายจะตายเธอสวยเด่นแล้วก็เป็นคนไทยส่วนแขกข้างในก็มีแต่ชาวต่างชาติทั้งนั้น”
“ผมขอถามหน่อยสิครับ แถวนี้นอกจากนี้ผับและบาร์ที่นี่แล้วยังมีที่อื่นอีกไหมที่พอจะเดินจากที่นี่ไปได้”
“มีครับ ซอยถัดไปมีอีกหลายร้าน แต่ซอยนั้นจะเป็นบาร์โฮสต์ครับ”
“ขอบคุณครับ” แดเนียลขอบคุณพนักงานแล้วรีบวิ่งไปยังซอยที่เขาบอก
ชายหนุ่มถามพนักงานต้อนรับหน้าบาร์โฮสต์ ร้านแรกแต่เขาก็ปฏิเสธ พอมาร้านที่สองก็ยังปฏิเสธอีก เขาคิดว่าบางทีร้านพวกนี้อาจจะปิดบังข้อมูลให้กับลูกค้าที่มาเที่ยวก็เป็นได้ เขาไม่รู้จะทำยังไงจึงจะตามปลายฟ้าเจอ
แดนเนียลพยายามหาใครสักคนช่วยและเขาก็โชคดีมากๆ ที่เห็นหญิงสาวชาวต่างชาติสองคนกำลังเดินมา
เขากล่าวทักทายด้วยภาษาอังกฤษจากนั้นก็รบกวนให้ทั้งสองคนช่วยดูข้างในร้านให้หน่อยว่ามีปลายฟ้าอยู่ในนั้นไหม เขาบอกว่าตนเองเป็นพี่ชายของเธอและจะมาตามเธอกลับบ้าน
สองสาวมองดูรูปจากโทรศัพท์ของแดเนียลแล้วก็พยักหน้า เธอหายเข้าไปในนั้นพักใหญ่ก่อนจะกลับออกมา
“เราไม่เจอน้องสาวคนในนั้นเลย ดูท่าทางคุณจะเป็นห่วงเธอมาก”
“ใช่ครับ เธอยังเด็กมากและพ่อกับแม่ก็ให้ผมมาตามเธอ”
“เดี๋ยวฉันจะลองไปดูอีกร้านหนึ่งให้นะ” นักนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติรู้สึกเห็นใจชายหนุ่มเพราะถ้าเธอมีน้องสาวสวยๆ แบบนั้นก็คงไม่อยากให้มาเที่ยวสถานที่แบบนี้เหมือนกัน
ชาวต่างชาติหายเข้าไปในบาร์โฮสต์อีกแห่งหนึ่งก่อนจะกลับออกมาด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
“เราเจอน้องสาวคุณแล้ว เธออยู่ในนั้นและกำลังเมาเลยแหละ”
“ขอบคุณมากนะครับ”
“แล้วคุณสองคนจะเข้าเที่ยวข้างในไหม”
“เราจะไปอีกทีหนึ่ง ถ้ายังไงคืนนี้ให้ผมเลี้ยงคุณไหม”
“ไม่เป็นไรเรื่องแค่นี้เอง ฉันว่าคุณรีบเข้าไปตามน้องสาวคุณเถอะ”
เขาล่าวขอบคุณอีกครั้งก่อนจะเข้าไปในบาร์ซึ่งมีทั้งผู้ชายผู้หญิงมาเที่ยวค่อนข้างแน่น เขาสอดส่ายตามองหาปลายฟ้าแล้วก็เจอว่าเธอกำลังนั่งอยู่บนโซฟากับชายหนุ่มสองคนที่แต่งตัวด้วยชุดฟอร์มของทางร้าน
“ขอโทษนะครับผมมารับน้องสาวกลับ” เขาบอกพนักงานสองคนอย่างสุภาพก่อนจัดส่งธนบัตรใบพันให้กับเด็กทั้งสองคน
“ไม่เป็นไรครับคุณผู้หญิงคนนี้จ่ายผมแล้ว”
“ถือว่าเป็นค่าเสียเวลาแล้วกันนะ” แดเนียลยัดธนบัตรใส่มือของพนักงานก่อนจะมานั่งข้างๆ ปลายฟ้า
“กลับกันเถอะฟ้า”
“กลับไปหนายคะ”
“ฟ้าเมามากแล้ว มองหน้าพี่ตั้งสติหน่อย”
“เมาที่ไหน เกินไปนิดเดียวเองแค่ไม่กี่แก้ว”
“แค่ไม่กี่แก้วเหรอ” เขามองแก้วเปล่าตรงหน้าที่มีไม่ต่ำกว่า 10 แล้วส่ายหัว
“ก็มันอร่อย คนที่คุยด้วยก็สนุก เอาใจเก่งมากๆ ด้วย”
“ชอบให้คนเอาใจเหรอ”
“ชอบสิ เป็นใครก็ชอบ เขาทั้งหล่อทั้งหุ่นดี กล้ามท้องก็แน่น แถมยังพูดเพราะเอาใจเก่งสุดๆ ไปเลย น่าพากลับไปที่ห้องชะมัด”
“เมื่อวานฟ้าสัญญากบพี่แล้วนะว่าจะไม่มีวันไนท์ฯ กับใคร”
“ก็นั่นมันเมื่อวานแต่นี่มันวันนี้”
“พี่ว่าเรากลับกันเถอะฟ้าพูดจาไม่รู้เรื่องแล้ว”
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองแววตาเธอฉ่ำปรือเพราะความเมา
แดเนียลพาปลายฟ้าออกมาจากบาร์โฮสต์เพื่อกลับโรงแรมระหว่างทางเด็กสาวก็บ่นไปเรื่อยๆ เพราะรู้สึกขัดใจที่มีคนมาตามให้กลับ“ฟ้าพี่ว่าคุยไม่รู้เรื่องแล้วกลับกันเถอะนะ” เขาประคองคนที่เดินแทบไม่ตรงทางออก ซึ่งกว่าหญิงสาว”“หนูไม่อยากกลับ ขอเที่ยวต่อได้ไหม พี่สองคนเมื่อกี้คุยสนุกมากเลย หนูอยากคุยกับเขาต่อ นะค้าพี่พาหนูกลับไปข้างในอีกได้ไหม” ปลายฟ้าพูดเสียงยืดเพราะเริ่มเมาได้ที่“อยากคุยก็คุยกับพี่ก็ได้ไม่เห็นต้องเข้าไปสถานที่แบบนั้น”“หนูไม่อยากคุยกับพี่”“ทำไมล่ะ”“ไม่อยากคุยก็คือไม่อยากคุย พี่แดนขาปล่อยหนูไปทำตามทางของหนูเถอะ”“เมาแบบนี้เดี๋ยวก็ได้ถูกใครเขาหิ้วไปหรอก”“หิวไปก็ดีหนูจะได้ทำอย่างที่อยากทำ พี่อย่ามายุ่งกับหนู” หญิงสาวโวยวาย“เราคุยกันเรื่องนี้แล้วนะ ฟ้ายังเด็กไม่ควรทำเรื่องแบบนั้น ถ้าเขาถ่ายคลิปขึ้นมาล่ะ ฟ้าไม่คิดถึงผลกระทบที่มันจะตามมาหน่อยเหรอ”“เขาไม่ถ่ายหรอกน่า หนูรู้”“ฟ้าจะมารู้ดีกว่าพวกเขาได้ยังไง แล้วเมาแอ๋แบบนี้ใครพาไปทำอะไรที่ไหนจะรู้ตัวหรือเปล่า”“รู้สิ หนูรู้ตอนนี้หนูก็รู้ว่าพี่กำลังจะพาหนูกลับห้อง หนูไม่อยากกลับ หนูอยากเที่ยวต่อ” หญิงสาวพยายามต่อต้านอย่างหนักแต่แดเนียล
แดเนียลก้มลงจูบปลายฟ้าอีกครั้งสองลิ้นเกี่ยวกระหวัดมือใหญ่ลูบไล้ไปทั่วลำตัวก่อนจะถอดชุดของหญิงสาวออกและอุ้มเธอไปวางบนเตียงนอนกว้าง“ไม่เปลี่ยนใจแน่นะฟ้า”เขาถามย้ำมือประคองใบหน้าและไล้ปลายนิ้วไปตามผิวหน้าเนียนเบาๆ“ไม่ค่ะพี่แดน หนูไม่มีทางเปลี่ยนใจ”แดเนียลกระตุกยิ้มก่อนจะก้มลงจูบหญิงสาวอีกครั้งมือเคล้นคลึงอกอิ่มผ่านบราเซียร์ตัวบางเสียงหวานครางอยู่ในลำคอเมื่อเขาเพิ่มน้ำหนักลงบนหน้าอกของเธอทั้งสองข้าง ความเสียวซ่านแผ่กระจายทั่วทั้งร่างกายชายหนุ่มเอื้อมมือไปปลดตะขอบราเซียร์ของเธอออก ตาคมจ้องมองความอวบอิ่มตรงหน้า เขารู้สึกพอใจในรูปร่างของปลายฟ้ามากถึงแม้หญิงสาวจะอายุเพียง 20 ไปแต่หุ่นของเธอก็สวยบาดตาบาดใจ“ฟ้าเป็นผู้หญิงที่สวยมาก”เขาพูดราวกับคนละเมอก่อนจมูกโด่งสูดกลิ่นหอมละมุนของกายสาว ปากร้อนขบเม้มไปตามผิวเนียนนุ่มกระตุ้นอารมณ์ของปลายฟ้าให้แตกกระเจิง มือใหญ่กอบกุมสองเต้าเคล้นคลึงปลุกเร้าไฟพิศวาส เสียงหวานครางแว่วเมื่อเขาลากปลายลิ้นไล้วนรอบปทุมถันที่แข็งชูชัน“อื้อ...พี่แดน...”ปลายฟ้ารู้สึกเสียวซ่านจนต้องร้องครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ แดเนียลส่งปลายลิ้นสะบัดรัวอย่างชำนาญ ก่อนที่ปากร้อน
เมื่อส่งให้เธอไปถึงสวรรค์แล้วแดเนียลก็รีบถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก ปากก็ยังมอบจูบเร่าร้อนให้กับหญิงสาว ชายหนุ่มรีบความหาถุงยางอนามัยในกระเป๋า แล้วสวมเข้ากับท่อนเอ็นร้อนของตนเองอย่างรวดเร็ว“พี่แดน....”ปลายฟ้าถึงกับสะดุ้งเมื่อเขาลากท่อนเอ็นร้อนของตนเองขึ้นลงบนกลีบกุหลาบสวยที่ฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำน้ำหวานสีใส“ฟ้าเต็มใจให้พี่ใช่ไหม”เขาถามย้ำอีกครั้งปลายฟ้าพยักหน้าเพราะมาถึงขนาดนี้แล้วเธอก็อยากจะรู้ว่าความสุขในการร่วมรักมันจะมากมายขนาดแดนเนียลก้มลงจูบเธอขณะที่กดท่อนเอ็นเข้าทีละนิด ส่วนปลายเข้าไปเพียงนิดปลายฟ้าขยับหนี“พี่แดน......”หญิงสาวจับท่อนแขนเขาไว้แน่น รู้สึกเจ็บจี๊ดเมื่อความแข็งร้อนเข้ามาได้เพียงนิด“ใจเย็นนะฟ้าหายใจลึกๆ เชื่อพี่มันจะไม่เจ็บนิดเดียว อย่าเกร็งนะคนเก่ง”ชายหนุ่มพูดปลอบประโลมฝ่า ฝ่ามือร้อนฟอนเฟ้นอกอิ่มของแล้วดันตัวเองเข้าหาเธอเป็นจังหวะตื้นๆ ให้ปลายท่อนเอ็นหยอกเย้ากับโพรงสาวเป็นจังหวะ เขารู้สึกปวดร้าวและอยากจะกระแทกเข้าไปทีเดียวจนสุด แต่ช่องทางรักของปลายฟ้าก็คับแน่น จนเข้าไปเพียงแค่นิด“ไม่เกร็งนะฟ้า ผ่อนคลายหน่อย อดทนนิดนะคนเก่ง”เขากระซิบเสียงแหบพร่าข้างหูก่อนจะจูบแลก
แดเนียลนอนหงายลงบนเตียงก่อนจะคว้าตัวหญิงสาวเข้ามานอนข้างๆ ร่างกายของทั้งสองชุ่มไปด้วยเหงื่อปลายฟ้าหายเมาเป็นปลิดทิ้ง รู้สึกร่างกายเบาสบาย เธอรู้แล้วว่าทำไมเพื่อนถึงบอกว่าการมีแฟนมันมีทั้งความสุขและความสนุกไปในตัว“คนเก่งของพี่เหนื่อยไหม”ปลายฟ้าพยักหน้าแต่ไม่กล้าสบตาเขา เธอไม่คิดมาก่อนเลยว่าผู้ชายที่ตนเองวันไนท์ฯด้วยจะเป็นเขา คนที่พาเธอเที่ยวมาตลอดหลายวัน“ไม่เสียใจใช่ไหม” แดเนียลถามเมื่อเห็นหญิงสาวเงียบไป“ไม่ค่ะ หนูไม่เสียใจ” ปลายฟ้าตอบเบาๆ“เมื่อกี้คิดจะไปวันไนท์ฯกับผู้ชายในบาร์นั้นจริงๆ ใช่ไหม” เขาถามเพราะยังติดใจเรื่องนี้“เปล่าหนูก็แค่อยากลองไปใช้บริการดู”“แล้วทำไมถึงปล่อยให้ตัวเองเมาขนาดนั้น ถ้าเกิดคนอื่นพาไปทำเรื่องอย่างว่าจะทำยังไง ทำไมฟ้าไม่ห่วงตัวเองบ้าง” เขารู้สึกไม่พอใจเลยที่หญิงสาวไปเที่ยวในที่แบบนั้นเพียงคนเดียว“หนูไม่คิดว่ามันจะเมาขนาดนั้นเลยค่ะ”“พี่โทรหาตั้งหลายสายก็ไม่รับไลน์ไปก็ไม่อ่าน พี่เป็นห่วงมากรู้ไหม”“พี่ไปตามหนูหรือไปเที่ยวคะ”“พี่ก็ไปตามเราน่ะ สิตามตั้งหลายที่กว่าจะเจอ”“พี่ห่วงหนูเหรอคะ”“ก็ห่วงสิ เราเที่ยวด้วยกันตั้งหลายวันถ้าเกิดใครพาไปทำอะไรขึ้นมาพี่
ปลายฟ้ารู้สึกตัวตื่นนอนมาอีกทีในเวลาสายของวันใหม่ ตอนนี้ข้างกายเธอว่างเปล่า หญิงสาวพยายามลุกขึ้นเพื่อจะเข้าห้องน้ำระหว่างที่ลงจากเตียงก็รู้สึกถึงของเหลวที่ไหลออกจากช่องทางรักเธอก้มลงมอง ใบหน้าสวยแดงซ่านเมื่อเห็นว่าทิ้งสิ่งที่ไหลออกมานั้นมันเป็นน้ำสีขาวขุ่นซึ่งเขาปลดปล่อยในตัวเธออย่างมากมายหลายต่อหลายครั้งเธอรู้สึกเจ็บและระบมไปทั่วทั้งจุดกลางกาย ทุกจังหวะที่ก้าวขาก็เจ็บจนต้องกัดฟันข่มความเจ็บไว้ ไม่รู้ว่าชายหนุ่มไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนถึงได้ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เขาทำให้เธอมีความสุขและไม่เสียใจเลยวันไนท์สแตนด์ของเธอและเขามันเร่าร้อนและประทับใจจนไม่อยากให้มันจบลงเลย แต่ทุกอย่างก็กลับสู่ความจริงเมื่อตื่นมาในเช้าของวันใหม่หญิงสาวไม่รู้ว่าการเจอหน้ากับเขาในครั้งต่อไปจะทำหน้ายังไง เธอรู้สึกอายเป็นอย่างมาก เมื่อทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมด เพราะเมื่อคืนเธอเป็นคนเริ่มต้น เธอเป็นคนชวนให้เขาข้างที่นี่ เธอเป็นคนขอให้เขาจูบและจากนั้นทุกอย่างมันก็เป็นไปตามอารมณ์ปรารถนาปลายฟ้ารีบอาบน้ำแต่งตัวและเก็บของใช้อย่างรวดเร็วก่อนจะเช็กเอาท์ออกจากห้องเพราะกลัวว่าแดเนียลจะตามมาที่ห้องเพื่อไปทานอาหารด้ว
ปลายฟ้ารู้สึกเหงามากและโดดเดี่ยวมากที่ต้องอยู่คนเดียว ชลธิชาและเข็มจิราก็โทรศัพท์มาชวนให้เธอไปเที่ยวที่บ้านแต่ปลายฟ้าก็ปฏิเสธเพราะเธอไม่อยากรบกวนคนอื่นในทุกครั้งที่เหงาหญิงสาวจะหยิบรูปถ่ายของตนเองกับแดเนียลขึ้นมาดูรอยยิ้มปรากฏอยู่ที่มุมปากเล็กเมื่อเห็นว่าเวลาที่ไปเที่ยวกับเขานั้นมันมีความสุขมากแค่ไหนเธอเลือกรูปถ่ายที่มีเงาเธอกับเขายืนคู่กันลงสตอรี่ก่อนจะพิมพ์ว่า ‘คิดถึงนะบัดดี้ของฉัน’ตลอดช่วงปิดเทอมไม่มีวันไหนเลยที่ปลายฟ้าไม่เคยคิดถึงเรื่องระหว่างตนเองกับแดเนียลแต่พอถึงวันเปิดเทอมหญิงสาวก็ตัดสินใจเก็บเรื่องราวเหล่านั้นไว้ในส่วนลึกเพราะไม่อยากให้มันมากวนใจและทำให้เธอเสียสมาธิกับการเรียน“คิดถึงจัง” เข็มจิราและชลธิชารีบเข้ามาทักทายเมื่อเห็นปลายฟ้าจอดรถลงที่หน้าตึก“คิดถึงเหมือนกันไม่ได้เจอกันนานเลย”“นั่นสิเราไม่ได้เมาท์กันมานานมากขึ้นไปเมาท์กันต่อข้างเถอะตรงนี้ร้อน” เข็มจิราชวนเพื่อน จากนั้นทั้งสามคนก็พากันเดินขึ้นไปยังชั้นสองซึ่งเป็นห้องเรียนของพวกเธอตอนนี้ในห้องเรียนเพื่อนๆ กำลังจับกลุ่มคุยเสียงดังไปหมดเพราะได้เจอกันมานาน“เปิดเทอมวันแรกก็สายเลยนะก้อง” ชลธิชาเอ่ยทักทายก้องเกียรติ
หลังเลิกเรียนปลายฟ้าและเพื่อนก็มารออาจารย์กัลยาอยู่หน้าห้องอาจารย์คณะบริหารธุรกิจ รอไม่นานอาจารย์ก็กลับจากการสอนนักศึกษา“นี่อยากจะมาช่วยงานอาจารย์คนใหม่กันทั้งสี่คนเลยเหรอ”อาจารย์กัลยายิ้มให้กับลูกศิษย์ทั้งสี่คน“พอดีเย็นนี้พวกเราไม่ว่างค่ะ ก็เลยตามปลายฟ้ามาค่ะ”“งั้นก็เข้ามากันทั้งหมดสี่คนนั่นแหละ อาจารย์เขารออยู่ด้านในแล้ว”เข็มจิราและก้องเกียรติเดินนำหน้าขณะที่ปลายฟ้ากับชลธิชาก็เดินตามหลังอาจารย์กัลยาพาทั้งสี่คนคนมายังห้องด้านริมสุดซึ่งเป็นห้องทำงานของอาจารย์คนใหม่เธอเคาะประตูก่อนจะเปิดเข้าไป“อาจารย์แดเนียลคะ ฉันพานักศึกษามาแล้วค่ะ”เมื่อประตูเปิดกว้างศึกษาทั้งสี่คนก็เดินเข้ามา อาจารย์หนุ่มวางปากกาลงแล้วเงยหน้าขึ้นเขายิ้มที่มุมปากเมื่อเห็นว่าหนึ่งในนักศึกษานั้นเป็นคนดีเขากำลังตามหาอยู่พอดี“ทุกคนนี่อาจารย์คนใหม่ของคณะเราชื่ออาจารย์แดเนียล”“คนไหนล่ะที่จะมาช่วยงานผม” เขาถามด้วยภาษาไทยชัดเจน“คนนี้ค่ะ ปลายฟ้าหนูมาเดินออกมาข้างหน้าสิ”ปลายฟ้าที่ยืนหลบอยู่หลังเพื่อนเดินออกมาช้า เธอก้าวแทบไม่ออกเมื่อเห็นว่าอาจารย์คนใหม่คือผู้ชายที่เธอวันไนท์สแตนด์ด้วยเมื่อสองเดือนก่อน“คนที่จะมาช่วยง
นักศึกษาทั้งสี่คนเดินนำหน้าอาจารย์แดเนียลลงมายังลานจอดรถที่อยู่บริเวณข้างตึก“พวกคุณสี่คนมีใครเอารถมาไหม”“ปลายฟ้าเอารถมาค่ะ อาจารย์ส่วนพวกเราอีกสามคนหอพักอยู่ใกล้ๆ”“ถ้าอย่างนั้นไปรถผมแล้วกันนะ ผมยังไม่ค่อยชินทางเท่าไหร่พวกคุณจะได้บอกทางผมด้วย”“อาจารย์นั่งไปกับก้องเลยไหมคะ หนูกับเพื่อนอีกสองคนจะขับรถตามไปตอนกลับอาจารย์จะได้ไม่ต้องมาส่ง” ปลายฟ้ารู้สึกเกรงใจมากที่จะต้องให้อาจารย์มาส่งพวกเธอที่นี่อีก“แต่ผมว่าไปด้วยกันทั้งหมดนี่แหละ เดี๋ยวตอนกลับผมมาส่งคุณเอารถที่นี่ก็ได้” แดเนียลพูดกับปลายฟ้า“หนูว่าดีเหมือนกันนะคะไปคันเดียวจะได้ไม่ต้องหาที่จอดรถให้วุ่นวาย” เข็มจิราเห็นด้วยกับอาจารย์หนุ่มเพราะร้านที่เธอจะไปทานนั้นไม่ค่อยมีที่จอดรถเมื่อเพื่อนเสนอมาแบบนี้ปลายฟ้าก็ต้องตอบตกลง ทั้งสี่คนเลยเดินไปยังรถของอาจารย์แดเนียลที่จอดอยู่บริเวณที่จอดรถของอาจารย์รถของชายหนุ่มเป็นรถเก๋งสัญชาติยุโรปที่ดูแล้วน่าจะเพิ่งซื้อได้ไม่นานและป้ายทะเบียนก็เป็นกรุงเทพมหานครไม่ใช่เชียงใหม่อย่างที่ปลายฟ้าคิดไว้ก้องเกียรติหนึ่งคู่ไปกับอาจารย์แดเนียลทางด้านหน้าและคอยบอกทางส่วนผู้หญิงทั้งสามคนก็พากันมานั่งที่เบาะหลั
พิธีแต่งงานเล็กๆ ถูกจัดขึ้นในโบสถ์ปลายฟ้าสวมชุดเจ้าสาวสีขาวแดเนียลสวมสูทสีน้ำเงินเข้มหลังจากสาบานตนกับบาทหลวงในโบสถ์แล้วแขกทุกคนรวมถึงเจ้าบ่าวเจ้าสาวก็มาอย่างร้านอาหารเล็กๆ ซึ่งในรมิตรด้วยดอกไม้สดเพื่อเป็นการฉลองให้กับคู่บ่าวสาว แขกที่มาร่วมงานก็มีเพื่อนของเฮนรี่และลูกค้าของบริษัทที่ติดต่องานกันมานานไม่กี่คนเท่านั้นหลังจากอาหารมื้อพิเศษทุกคนก็แยกย้ายกันกลับ เฮนรี่และภรรยามาส่งแดเนียลกับปลายฟ้าที่คอนโดมิเนียมของชายหนุ่ม“พ่อจะให้เวลาอยู่ด้วยกันแค่สองวันนะจากนั้นแดเนียล ต้องกลับไปทำงานกับพ่อ”“แค่สองวันเองเหรอคะพ่อ หนูไม่เจอพี่แดนตั้งนานและพอได้เจอกันก็มีเวลาอยู่ด้วยกันแค่นี้เอง” ปลายฟ้าเริ่มงอแงเพราะเธออยากจะอยู่กับคนรักนานกว่านี้“พ่อหมายถึงให้หนูอยู่ด้วยกันที่นี่สองวัน จากนั้นแดเนียลจะไปช่วยงานของพ่ออีกสองวัน แล้วเขาก็จะกลับเมืองไทยพร้อมหนูแบบนี้ตกลงไหม”“พี่แดนจะกลับเมืองไทยเหรอคะ”“พ่อให้พี่เขาไปดูบริษัทที่เมืองไทยเพราะตอนนี้กำลังจะเริ่มโปรเจกใหม่”“ใช้เวลานานไหมคะพ่อ”“ก็นานหลายเดือนเลย ฟ้าจะได้อยู่กับเขาอย่างเต็มที่”“ขอบคุณพ่อกับแม่มากนะคะ ขอบคุณที่เข้าใจหนูมากที่สุด”“วันนี้เห
เมื่อทานอาหารเสร็จเฮนรี่ก็เป็นคนเริ่มต้นเล่าเรื่องทั้งหมดให้กับปลายฟังเขาเล่าว่าตั้งแต่เจอกับแดเนียลที่เมืองไทยชายหนุ่มก็สารภาพว่าเขากำลังแอบคบหากับปลายฟ้าอยู่เมื่อเฮนรี่ไม่รู้ว่าเขาทำงานอะไรบ้างก็เลยลองชวนให้มาทำงานที่บริษัทจาก เพราะอยากจะให้ชายหนุ่มพิสูจน์ตัวเอง อยากรู้ว่าแดเนียลจะทำงานได้จริงอย่างที่พูดหรือเปล่า แต่พอได้ทำงานร่วมกันก็กลายเป็นว่าชายหนุ่มทำงานถูกใจเขามากช่วงนี้มีโปรเจกใหญ่ที่สิงคโปร์เฮนรี่ก็เลยชวนชายหนุ่มมาทำงานที่นี่อีกครั้ง มันเป็นช่วงปิดเทอมที่เขาว่างอย่างเต็มที่ ในทุกๆวันทั้งสองคนจึงช่วยกันทำงานอย่างหนักจนตอนนี้โปรเจกที่ร่วมกันทำก้เสร็จแล้วเฮนรี่พอใจในฝีมือของแดเนียลเป็นอย่างมาก“แล้วทำไมพี่แดนไม่บอกหนูเลยล่ะ”เมื่อบิดามารดารู้ความจริงว่าเธอกับเขาคบกันแล้วปลายฟ้าก็ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องเรียกเขาว่าอาจารย์แดเนียลอีกต่อไป“ฟ้าอย่าไปโทษว่าเป็นความผิดของอาจารย์เขาเลย เรื่องนี้พ่อเป็นคนบอกเขาเองว่าให้ติดต่อหนูไปแค่วันละครั้งก็พอ พ่อก็อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าเขาเงียบหายไปลูกสาวพ่อจะเป็นยังไงบ้าง แล้วมันก็เป็นจริงอย่างที่คิด ลูกสาวลูกสาวพ่อเสียใจมากใช่ไหมที่จู่ๆ เขาก็ม
คุณเพ็ญนภาเลือกชุดเดรสสีครีมคอว้าวลึกด้านและด้านหลังเปลือยมาเกือบถึงบั้นท้ายให้กับลูกสาวใส่ไปทานอาหารเย็นกับบิดาและผู้ช่วยคนใหม่ ซึ่งปลายฟ้ารู้สึกว่าชุดที่เธอใส่อยู่นี้มันดูโตกว่าอายุมากๆ“แม่คะชุดที่หนูใส่มันเวอร์เกินไปไหม เราแค่ไปกินข้าวกับพ่อและผู้ช่วยของพ่อเองนะคะ ทำอย่างกับว่าจะไปออกงานกลางคืนยังงั้นแหละ”“ก็ร้านอาหารที่เราไปวันนี้มันค่อนข้างหรู เราก็ต้องแต่งตัวให้ ให้เกียรติสถานที่ด้วย อีกอย่างหนูจะเจอกับผู้ช่วยของพ่อเป็นครั้งแรกแม่ก็อยากให้เขาประทับใจและไม่มองว่าหนูเป็นเด็กกะโปโล”“หนูชักอยากจะเห็นแล้วสิว่าผู้ชายคนนี้มีดีมากมายขนาดไหนแม่ถึงได้อยากจะยกหนูใส่พานให้เขาแบบนี้”“แม่ไม่ได้คิดแบบนั้นนะลูก แม่ก็แค่เห็นว่าเขาเป็นคนดีแค่นั้นเอง ส่วนหนูจะชอบเขาจะคบกันต่อไหมมันก็เป็นเรื่องของหนู แต่ถ้าได้ทำความรู้จักกันไว้มันก็ไม่เสียหายอะไร อีกอย่างเขาก็เป็นผู้ช่วยของพ่อเขาต้องมาทำงานในบริษัทระหว่างที่หนูยังเรียนไม่จบและถ้าหนูเรียนจบแต่ถ้าหนูเรียนจบและไม่ถูกใจเขาหนูจะไล่เขาออกก็ได้ไม่มีปัญหาเลยแม่ให้หนูเป็นคนตัดสินใจเรื่องนี้เองทั้งหมด” มารดาของปลายฟ้าพูดยาวเหยียดเพื่อโน้มน้าวให้ปลายฟ้ารู
เมื่อมาถึงสนามบินสิงคโปร์มารดาของปลายฟ้าก็มารอรับ“แม่ขาหนูคิดถึงแม่จังค่ะ”“คิดถึงแม่มากจนร้องไห้ตาบวมเลยเหรอ”“ลูกนิดหน่อยค่ะ”“ตอนนี้หนูหิวมากๆ แม่พาหนูไปหาของอร่อยๆ กินหน่อยได้ไหมคะ”“ได้สิลูก” คุณเพ็ญนภาพาหญิงสาวไปทานอาหารและกลับเข้าที่พักในเวลาบ่าย“วันนี้เราจะไปช้อปปิ้งกันเลยไหม”“เอาไว้พรุ่งนี้ก็ได้ค่ะวันนี้หนูอยากจะคุยกับแม่”“หนูมีเรื่องไม่สบายใจอะไรใช่ไหม”ปลายฟ้าขยับเข้าใกล้มารดาและกอดไว้แน่น“แม่ขาหนูขอโทษ”“ขอโทษแม่เรื่องอะไรลูก ไปทำอะไรผิดมาลองบอกแม่สิ”“หนูขอโทษที่เป็นเด็กไม่ดี ขอโทษที่ทำผิดหวังนะคะ”“ฟ้าเอาแต่ขอโทษและไม่บอกแม่ว่าไปทำอะไรผิดมา แล้วแม่จะรู้ไหมล่ะลูก”“แม่คะ ปิดเทอมครั้งที่แล้วหนูทำสิ่งที่ไม่ดีลงไปค่ะ”ปลายฟ้าเล่าเรื่องของตนเองกับแดเนียลให้มารดาฟังอย่างละเอียด เมื่อได้ระบายออกมาแล้วก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาก“แม่อย่าโกรธหนูนะคะ ตอนนี้หนูสำนึกผิดแล้ว”“ไม่จ้ะ แม่ดีใจที่หนูกล้าพูดความจริง แต่อย่าไปทำแบบนี้กับใครอีกนะฟ้า”“ไม่แล้วค่ะ หนูเข็ดแล้ว”“แล้วหนูจะเอายังไงต่อล่ะลูก”“หนูตัดสินใจแล้วค่ะ หนูจะเลิกกับเขา” หญิงสาวบอกมารดาด้วยเสียงที่หนักแน่น“แล้วไม่เสียดาย
ปลายฟ้ารู้สึกขัดใจมากๆ เมื่อแผนที่วางไว้ว่าจะไปเที่ยวด้วยกันพังลงไม่เป็นท่า เพราะลงอีกครั้ง เพราะแดเนียลมีงานด่วนเข้ามาทำให้เขาไม่สามารถไปเที่ยวกับเธอได้ ปลายฟ้าเลยต้องเหงาอยู่ที่คอนโดตามลำพัง ทั้งที่เป็นช่วงปิดเทอมแต่เขากลับเห็นว่างานสำคัญกว่าตนเอง“แม่ขาตอนนี้แม่อยู่ที่ไหนคะ” ปลายฟ้าถามมารดาเมื่อเธอโทรศัพท์ หญิงสาวกำลังเหงามากและต้องการคุยกับใครสักคนเพราะตอนนี้เพื่อนของเธอก็ไม่มีใครว่างมาอยู่ด้วยเลย ทุกคนเอาเวลาไปเที่ยวและไปอยู่กับแฟนกันหมด“ตอนนี้แม่อยู่สิงคโปร์จ้ะลูก แม่มาทำงานกับพ่อแล้วหนูอยู่ที่ไหนล่ะฟ้า ปิดเทอมไม่ไปเที่ยวที่ไหนกับเพื่อนเหรอ”“อยู่ที่ห้องค่ะแม่เหงามากๆ เพื่อนก็ไปเที่ยวกันแฟนกันหมดเลยค่ะ”“ฟ้ามาหาแม่ที่สิงคโปร์ไหม” เมื่อได้ยินเสียงอ้อนของลูกสาวคุณเพ็ญนภาก็รู้สึกสงสาร“หนูจะไปกวนแม่หรือเปล่า แม่ต้องช่วยพ่อทำงานทำงาน”“แม่ไม่ต้องทำงานหรอกจ้ะ พอดีพ่อเขามีผู้ช่วยคนใหม่ ตอนนี้แม่ก็อยู่ที่ห้องคนเดียวเหมือนกัน ถ้าหนูมาหาแม่ที่นี่เราจะได้ช้อปปิ้ง”“จริงเหรอคะแม่”“จริงสิลูกหนูมาหาแม่นะที่นี่นะ เราจะได้เที่ยวด้วยกัน”“ก็ได้ค่ะพรุ่งนี้หนูจะไปหาแม่นะคะ”“จะให้แม่จองตั๋วเครื
ปิดเทอมได้หนึ่งอาทิตย์แล้ววันนี้ปลายฟ้าไม่ได้ตามคนรักไปที่มหาวิทยาลัยเพราะช่วยเขาตรวจข้อสอบเสร็จแล้วจึงไม่มีข้ออ้างอะไรที่จะต้องไปทำงานเธอกำลังวางแผนการเที่ยวเขาเวลาว่างไม่กี่วัน ช่วงนี้งานของแดเนียลค่อนข้างหนักเพราะนอกจากงานที่มหาวิทยาลัยแล้วเขายังรับทำงานข้างนอกด้วยถูกซึ่งปลายฟ้าไม่รู้ว่ามันคือที่ไหน เธอไม่อยากเข้าไปยุ่งเรื่องงานของเขา“เย็นนี้อาจารย์ที่คณะนัดทานข้าวฟ้าไปกับพี่นะเดี๋ยวพี่ไปรับ”ตอนนี้แดเนียลอยู่ที่มหาวิทยาลัยส่วนปลายฟ้านั้นอยู่ที่คอนโด“พี่ไปกับพวกอาจารย์เถอะค่ะ”“แต่พี่ไม่อยากให้หนูต้องกินข้าวคนเดียว”“ไม่เป็นไรค่ะ หนูอยู่ได้คอนโด พี่แดนสัญญาได้ไหมว่ากินข้าวเสร็จก็ต้องรีบกลับเลย ห้ามไปส่งอาจารย์ยี่หวาหรืออาจารย์คนไหนเด็ดขาด”“สัญญาครับ ไม่ว่าจะยังไงวันนี้กินข้าวเสร็จปุ๊บพี่จะรีบกลับมาหาฟ้าทันที”ปลายฟ้าจัดห้องเพื่อฆ่าเวลาพอตกเย็นทานข้าวที่ร้านหน้าคอนโด การนั่งทานเดียวก็รู้สึกเหงาๆ ทั้งที่แต่ก่อนเคยอยู่มาได้ แต่พอมีชายหนุ่มมาอยู่ใกล้ การทำอะไรคนเดียวมันก็ทำให้รู้สึกเหงามากขึ้นสามทุ่มแล้วแต่แดเนียลก็ยังไม่กลับ ปลายฟ้าคิดถึงเขามากทั้งที่เมื่อเช้าเขาก็เพิ่งจะออกจากห้
แดเนียลเข้ามาสอนที่มหาวิทยาลัยเอกชนแห่งนี้เกือบจะครบหนึ่งเทอมแล้ว ชายหนุ่มยังคงเป็นขวัญใจของทั้งนักศึกษาและอาจารย์สาวๆ แต่เขาก็วางตัวได้ดีมาตลอด แดเนียลไม่สนิทสนมกับใครมากเป็นพิเศษแม้ว่าอาจารย์ยี่หวาจะอยากสนิทสนมกับเขามากแค่ไหน แต่เขาก็ให้สถานะกับเธอได้เพียงแค่เพื่อนร่วมงานเท่านั้นส่วนปลายฟ้าก็ไม่ได้มาช่วยงานแดเนียลอีกแล้วเพราะช่วงนี้หญิงสาวต้องเตรียมตัวสอบ แดเนียลไม่อยากรบกวนเธอ แม้ว่าเขาอยากจะเจอปลายฟ้ามากแค่ไหนแต่ก็สัญญากับตัวเองว่าจะไม่เจอกับปลายฟ้าจนกว่าหญิงสาวจะสอบเสร็จแต่ทั้งสองก็ยังโทรศัพท์หาและไลน์หากันทุกวันวันนี้เป็นวันสอบวันสุดท้ายชายหนุ่มไม่มีสอนแต่เขาก็มาที่มหาวิทยาลัยเพื่อตรวจข้อสอบของนักศึกษา เขานัดปลายฟ้าว่าถ้าสอบเสร็จให้มาหาที่ห้องช่วยตรวจข้อสอบของนักศึกษาปีสองเมื่อออกจากห้องสอบปลายฟ้าก็รีบตรงไปยังห้องทำงานของอาจารย์แดเนียล หญิงสาวของประตูและรอจนได้รับคำอนุญาตก็เปิดเข้าไป“สวัสดีค่ะอาจารย์แดเนียล สวัสดีค่ะอาจารย์ยี่หวา” ปลายฟ้ายกมือไหว้อาจารย์ทั้งสองเธอไม่คิดว่าจะมาเจออาจารย์ยี่หวาที่นี่และแดเนียลก็ไม่ได้บอกว่าในห้องของเขามีคนอื่นอยู่ด้วย“ปลายฟ้าหนูมาทำอะไรที่นี่
“พี่แดนสัญญาก่อนนะคะ ว่าจะบอกว่าเป็นแค่อาจารย์กับลูกศิษย์ ห้ามบอกว่าเรานอนด้วยกันแล้ว”ปลายฟ้ากำชับชายหนุ่มอีกครั้งหลังจากพาเขามาหาบิดามารดาที่บ้าน“ไม่หรอกน่า พี่จะไม่ทำให้ฟ้าเสื่อมเสีย เชื่อพี่นะ”“ก็ได้ค่ะ” ปลายฟ้าจอดรถที่หน้าบ้านจากนั้นก็เดินพาแดเนียลเข้าไปหาบิดามารดาที่นั่งรออยู่ในห้องรับแขก“พ่อคะ แม่คะคิดถึงจังเลยค่ะ” ปลายฟ้าโผเข้ากอดบิดามารดา“ไหนล่ะคนที่บอกว่าจะพาให้มาให้พ่อแม่รู้จัก”“นั่นไงคะ อาจารย์คะมาทางนี้เลยค่ะ”“สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่” แดเนียลสวัสดีทักทายบิดามารดาของปลายฟ้าอย่างนอบน้อม“อ้าวพูดไทยชัดแจ๋วเลยนะ”“ผมอยู่เมืองไทยมาเกือบห้าปีแล้วครับ” ชายหนุ่ม“ลูกสาวผมกวนใจอะไรอาจารย์หรือเปล่าหรือ”“ไม่เลยครับ ปลายฟ้าเป็นเด็กดีเขาช่วยผมได้เยอะเลย เขาทำให้ผมรู้จักกรุงเทพมากขึ้น”“แต่ก่อนอยู่ที่ไหนล่ะ” เฮนรี่ถาม“ผมอยู่เชียงใหม่ครับ เพิ่งย้ายมาอยู่กรุงเทพได้ไม่ถึงครึ่งปี เวลาจะไปไหนก็เลยลำบากนิดหน่อย แม้จะมี GPS ก็ตามแต่ถนนกรุงเทพมันงงมากแค่เลี้ยวผิดนิดเดียวเราก็ไปโผล่อีกที ดีที่มีปลายฟ้าคอยช่วยครับ”“ลูกสาวพ่อก็มีประโยชน์กับเขาเหมือนกันนะ”“ทำไมพูดแบบนั้นล่ะคะพ่อ ฟ้าเนี่ยต
จากที่วางแผนไว้ว่าวันเสาร์จะพากันไปเที่ยวหัวหินก็เป็นอันต้องล้มเลิกเพราะเมื่อคืนกว่าบทรักจะจบลงมันก็กินเวลาเกือบจะเช้าของวันใหม่ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงแล้วทั้งสองคนก็ยังคงนอนกอดกันอยู่บนเตียงกว้างปลายฟ้าตื่นนอนนานแล้วแต่ยังไม่ยอมลุกไปไหนเธอนอนฟังเสียงหัวใจของแดเนียล รู้สึกดีมากๆ ที่ตื่นขึ้นมาแล้วมีคนกอดอยู่แบบนี้“จะไปไหนฟ้า” แดเนียลถามเมื่อปลายฟ้ากำลังจะลุกขึ้น“วันนี้พี่แดนบอกว่าจะพาหนูไปทะเล”“ฟ้าสูบแรงที่ไปหมดแล้วพี่คงขับรถไม่ไหวแน่ๆ ขอติดไว้ก่อนได้ไหมเอาไว้เดี๋ยวอาทิตย์หน้าหยุดสามวันเราค่อยนะ”“ได้ค่ะ”“ฟ้ามานอนต่อสิ”“ไม่เอาค่ะนี่มันเที่ยงแล้ว”“เที่ยงแล้วยังไงวันนี้วันเสาร์นะ ฟ้าให้เวลาเสาร์อาทิตย์กับพี่ได้ไหม แล้ววันอื่นพี่จะไม่กวนฟ้าจะไม่ทำแบบนี้กับฟ้าเลย”“แน่นะคะ”“ฟ้าพูดเหมือนไม่อยากนอนกับพี่ หรือพี่ทำไม่ถูกใจ ทำให้ฟ้าไม่มีความสุข” แดเนียลพูดแล้วจูบไปบนหน้าผากมนของหญิงสาว“ไม่ใช่แบบนั้น”“งั้นตอบพี่มาก่อนว่าฟ้ามีความสุขจริงๆ ใช่ไหม”“พี่แดนทำไมชอบถามแบบนี้”“ก็พี่อยากรู้”“หนูก็เคยตอบพี่ไปแล้ว”“ก็นั่นมันนานแล้ว ขอฟังคำตอบอีกครั้งได้ไหม”“หนูมีความสุขค่ะ มีความสุขมากๆ”“แต่ห