บทที่ 2 ใบสมัคร

     ห้องทำงานท่านประธาน

     ห้องทำงานขนาดใหญ่ด้านในถูกตกแต่งไปด้วยเฟอร์นิเจอร์สุดหรู บนโต๊ะทำงานที่มีกองเอกสารนับสิบรอคนเปิดขึ้นมาอ่าน นาธานท่านประธานหนุ่ม ของบริษัทเครื่องประดับที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ ตอนนี้กำลังนั่งทอดสายตามองออกไปนอกหน้าต่างอย่างเหม่อลอย

     สองสามวันมานี้ ประธานหนุ่มแทบไม่มีกะจิตกะใจทำงานอะไรเลย หัวของเขาในตอนนี้มันมีแต่ภาพของหญิงสาว ที่ตัวเองเจอในค่ำคืนนั้นอยู่เต็มหัวไปหมด ชายหนุ่มพยายามที่จะลืมภาพของเธออยู่หลายครั้ง แต่ไม่นานภาพตอนที่เธอพูดเธอยิ้ม มันก็ลอยเข้ามาในหัวของเขาใหม่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า นาธานอยากรู้จริง ๆ ว่าสาวสวยคนนั้นเป็นใครมาจากไหน และเธอทำอะไรกับเขากันแน่ ถึงได้มีอิทธิพลกับเขาได้มากขนาดนี้ แถมยังกล้าปฏิเสธเขาอย่างไม่มีเยื่อใยแบบนั้นอีกด้วย ทั้งที่ผู้หญิงทุกคนต่างต้องการสิ่งนั้นกันแท้ ๆ แต่เธอกับไม่สนใจเลยสักนิด หรือว่าคืนนั้นเธอจะเมามากจนไม่มีสติเลยจำหน้าเขาไม่ได้กันนะ ประธานหนุ่มคิดเรื่องพวกนี้วกไปวนมาอย่างไม่เข้า

     “นี่ใบสมัครเลขาคนใหม่ครับนาย”

      เสียงของเลขาคนสนิทดังขึ้น ทำให้ประธานหนุ่มตื่นจากภวังค์ความคิด หันมามองสำรวจคนที่เดินเข้ามาอยู่ตรงหน้า ตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ สายตาคู่คมมองจ้องกองเอกสารที่อยู่ในมือของเลขาหนุ่ม ที่เอามาให้ตัวเองดูและเลือกคนที่จะมาเป็นเลขาของตัวเองเพิ่มอีกคนหนึ่ง

     “เรื่องแค่นี้นายก็จัดการเองเลยสิ ไม่เห็นต้องเอามาให้ฉันดูเลยนี่นา”

      นาธานมองเอกสารกองใหญ่อย่างไม่ใส่ใจ บอกเลยว่าตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์ที่จะมานั่งดูเอกสารอะไรทั้งนั้น อีกอย่างเรื่องแค่นี้ไม่ต้องให้ถึงมือเขาก็ได้มั้ง แค่งานที่กองอยู่บนโต๊ะตอนนี้มันก็จะท่วมหัวเขาตายอยู่แล้วเนี่ยยย

     “แต่คนคนนี้จะต้องมาทำงานกับเจ้านายนะครับ ผมว่าเจ้านายเป็นคนเลือกเองน่าจะดีกว่านะครับ”

      เจมส์พูดขึ้น เพราะเลขาคนใหม่นี้ต้องมาทำงานแทนเขาตอนไปดูงานที่ต่างประเทศนี่นา ขืนเขาเป็นคนเลือกเอง แล้วเกิดเจ้านายไม่ชอบใจขึ้นมางานก็เข้าเขาพอดีนะสิ เพราะฉะนั้นเอามาให้เลือกเองดีที่สุด นาธานจะได้ไม่มาโวยวายใส่เขาทีหลัง

      “เฮ้อ เอางั้นก็ได้”

      นาธานถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ด้วยความรำคาญ แล้วหยิบใบสมัครขึ้นมาเปิดดูอย่างเซ็ง ๆ บอกเลยว่าตอนแรกชายหนุ่มไม่เคยมีความคิด ที่จะรับสมัครเลขาคนใหม่บ้าบออะไรนี่เลย

      แต่เพราะสาขาที่ต่างประเทศดันเกิดปัญหา คนที่เขาส่งให้ไปดูแลที่นั่น ดันคิดการใหญ่ยักยอกเงินในบริษัทไปใช่ส่วนตัว นาธานจับได้เลยจัดการคิดบัญชีไปแล้ว แต่มันก็ยังมีปัญหาที่พวกนั้นก่อไว้ ให้เขาต้องแก้ตามหลังอีกนับไม่ถ้วน นาธานเลยต้องส่งเจมส์ลูกน้องที่ตัวเองไว้วางใจที่สุด ไปคอยดูแลประสานงานกับทางนั้นแทน เลขาเจมส์ช่วงนี้ก็เลยต้องเดินทางไป ๆ มา ๆ ระหว่างสองประเทศอยู่บ่อย ๆ จนไม่ค่อยมีเวลาทำงานทางนี้มากนัก นาธานเลยจำใจที่จะต้องรับสมัครหาเลขาเพิ่มอีกหนึ่งคน เพื่อมาคอยช่วยแบ่งเบางานของเจมส์ทางนี้ลงบ้าง

     “เออ แล้วก็เมื่อครู่คุณหญิงโทรมาหาผม บอกว่าถ้าเย็นนี้เจ้านายว่าง ขอให้เข้าไปหาท่านที่บ้านใหญ่หน่อยน่ะครับ”

     เจมส์พูดออกไปอย่างเกรง ๆ สายตาก็พยายามมองสังเกตท่าทีสีหน้าของนาธานไปด้วย เพราะเขารู้ดีว่าเจ้านายของตัวเองกับคนที่บ้าน ความสัมพันธ์ไม่ค่อยดีกันสักเท่าไหร่ ถึงพวกเขาจะไม่ได้ทะเลาะอะไรกันอย่างเปิดเผย แต่คนใกล้ชิดต่างรู้ดีว่าความสัมพันธ์ของครอบครัวนี้ ไม่ได้ดีเหมือนเในอดีตมาหลายปีแล้ว

     “คุณแม่น่ะเหรอ”

      นาธานเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสาร มองหน้าเลขาตัวเองอย่างสงสัย มือหนาเอื้อมหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมาดู ก็เห็นหนึ่งสายไม่ได้รับจากคุณแม่ของตัวเอง คิ้วหนาขมวดปมเข้าหากันทันที มีเรื่องสำคัญอะไรกันนะถึงได้โทรหาเขาแบบนี้ แถมยังโทรไปหาเจมส์ให้มาบอกเขาอีกด้วย นาธานยิ่งคิดก็ยิ่งไม่เข้าใจ เพราะปกติคุณแม่ของเขาจะไม่ค่อยโทรหาในเวลานี่นา หรือถ้าต้องการจะคุยกับเขาจริง ๆ ก็จะให้คุณพ่อเป็นคนโทรหาเขาแทนซะมากกว่า แต่ว่าวันท่านกัโทรมาหาเขาเองเลย หรือว่าที่บ้านจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันนะ

    “ครับ” เจมส์พยักตอบสั้น ๆ ในใจของชายหนุ่มก็รู้สึกแปลก ๆ กับเรื่องนี้มากเหมือนกัน

    “อืม เข้าใจแล้ว” เสียงทุ้มของนาธานตอบกลับไปสั้น ๆ อย่างขอไปที ช่างเถอะเดี๋ยวเย็นนี้กลับไปถึงบ้าน ก็รู้เองว่าคุณแม่มีเรื่องอะไรจะคุยกับเขา

     นาธานเลิกสนใจเรื่องคุณแม่ตัวเอง แล้วหันมานั่งเปิดดูใบสมัครของพวกพนักงานต่อ เอกสารใบแล้วใบเล่าถูกเปิดผ่านไปอย่างไม่เยื่อดี สีหน้าเริ่มบึ้งบูดขึ้นเรื่อย ๆ ตามอารมณ์ของเจ้าตัวในตอนนี้ ชายหนุ่มไม่เข้าใจเลยจริง ๆ ว่าบริษัทของเขามันไม่มีผู้ชายเลยหรือไงกัน ไม่ว่าเขาจะเปิดเอกสารไปกี่หน้าก็เจอแต่ใบสมัครของผู้หญิงทั้งนั้นเลย

     นาธานคิดเอาไว้ในตอนแรก ว่าจะรับพนักงานที่เป็นผู้ชายมาเป็นเลขาเพิ่มอีกหนึ่งคน เวลาทำงานหรือประสานงานกับเขามันจะได้สะดวก ๆ เพราะบางครั้งมันก็จะต้องออกไปทำงานนอกพื้นที่ด้วย แต่นี่อะไรเขาเปิดดูมาเกินครึ่งแล้ว ยังไม่เจอผู้ชายสักคนเลย นี่บริษัทของเขามันมีแต่พนักงานผู้หญิงหรือไงกัน

     ในช่วงที่อารมณ์ของประธานหนุ่มสูงขึ้นเรื่อย ๆ อยู่ ๆ มือหนาที่เปิดพลิกเอกสาร ก็ต้องหยุดชะงักอย่างอัตโนมัติ เมื่อสายตาของเขาไปสะดุดรูปพนักงานสาวคนหนึ่ง โดยที่ตัวเองแทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง นาธานนั่งคิดถึงภาพของเธอวกไปวนมาหลายวัน แต่ไม่คิดเลยว่าหญิงสาวคนที่ตัวเองคิดถึงนั้น ที่แท้เธออยู่ใต้จมูกของเขานี่เอง ดูท่าสวรรค์ยังจะเข้าข้างเขาอยู่สิน่ะ ชื่อ ‘ม่านฟ้า’ อย่างงั้นเหรอ หึหึ คอยดูนะครั้งนี้เขาจะไม่ให้เธอหนีรอดไปไหนได้อีก…