EP.1ย้อนอดีตขอเป็นเเฟน

ณ อู่ของพันศึก...

 วันนี้เป็นวันที่เเดดโคตรร้อนเลย ขนาดใกล้จะเย็นเเล้วนะยังร้อนขนาดนี้ สวัสดีฉันยาหยีเอง ตอนนี้ฉันกำลังเดินไปที่อู่ซ่อมรถของเฮียศึก อยากรู้ใช่ไหมว่าทำไมฉันถึงเดินมาก็เพราะว่ามหาลัยอยู่ใกล้อู่ของเฮียศึกนั้นเอง ลูกค้าที่เข้าร้านเฮียบ่อยสุดๆก็นักศึกษานี้เเหละ

 รู้งี้โทรให้เฮียศึกมารับที่มอ.ก็ดี เเต่ปกติเเล้วเฮียศึกจะชอบบ่นฉันอยู่เรื่อยเลยว่าจะเดินทำไม ให้ผัวคอยรับคอยส่งก็ได้ เเต่ฉันบอกเขาว่าชอบเดินมากกว่า สามีในอณาคตของฉันชื่อว่าเฮียศึก ปัจจุบันเป็นเเค่คู่หมั้นกันเเต่เฮียศึกจะชอบเรียกฉันว่าเมียอยู่เรื่อยเลย ฉันคบกับเขา4ปีเต็มจนรู้นิสัยใจคอกันหมดเเล้วเเละฉันก็รักเขามากๆเลยล่ะ ใบหน้าของเขาหล่อเหมือนพระเอกซีรี่ย์จีนที่ฉันชอบดู เเฮ่ะๆก็เขาตรงสเป็คที่ฉันชอบทุกอย่างเลยอะหล่อ สูง ขาว ตาตี๋ ทั้งใหญ่ทั้งยาวเอ๊ย!!ไม่ใช่ !! เเต่ความเป็นจริงทั้งจุกทั้งเสียวฮ่าๆๆ บ้าพูดอะไรเนี้ยเดี๋ยวคนอ่านก็ใจเเตกหมดสิหึๆ

 "พี่จ๊อดเฮียศึกล่ะค่ะ"

"เฮียศึกอยู่ในห้องทำงานครับน้องยาหยี"

ฉันเดินมาถึงอู่ก็เจอกับพี่จ๊อดผู้ชายที่ฉันเอ่ยถึงเขาก็คือลูกน้องของเฮียศึกที่ทำงานตั้งเเต่เฮียศึกเปิดร้านเลย พนักงานซ่อมรถมีอยู่6คนเท่านั้น ถึงเเม้ว่าเป็นอู่ใหญ่ก็จริง เเต่เครื่องมือเป็นเครื่องที่ช่วยอำนวยความสะดวกที่สุด เพราะเฮียศึกได้ออกเเบบเครื่องมือทุกอย่างเเละสั่งทำจากต่างประเทศเลยนะ เครื่องมือเเต่ล่ะอย่างทั้งเเพงเเละมีประสิทธิภาพมาก ลูกค้าเข้าร้านอย่างไม่ขาดสายเลย

"ขอบคุณนะคะพี่จ๊อด^^"

ฉันยิ้มตายีส่งไปให้เเล้วเดินไปหาเฮียศึกที่ห้องทำงานของเขา ห้องทำงานของเขาก็เปรียมเหมือนคอนโดหรูราคาเเพง มีห้องน้ำหนึ่งห้อง ห้องนอนหนึ่งห้อง มีห้องครัวเล็กๆ จากนั้นก็โต๊ะทำงานที่เขานั่งทำงานอยู่ เพราะบางครั้งเฮียนอนอู่ถามว่าเขาจะนอนคนเดียวไหม หึก็ไม่...ต้องลากฉันมานอนด้วยทุกครั้ง ปกติเราสองคนจะพักอยู่ที่คอนโดเเละอยู่ใกล้อู่เช่นกันพูดง่ายๆว่าอู่เฮียศึกอยู่ตรงกลางซ้ายมหาลัยฉันที่เรียนอยู่ ขวาก็คอนโดของเรา

อ๋อฉันจะเล่าตอนที่เฮียศึกจีบฉันวันเเรกก็เเล้วกัน วันนั้นฉันก็กำลังเดินผ่านหน้าอู่ของเฮียศึกนั้นเเหละ สถานะทางบ้านฉันไม่ดีเท่าไรหรอกก็เลยเดินไปโรงเรียนประหยัดเงินไง โรงเรียนมัทยมก็อยู่ใกล้กันกับวิทยาลัยของฉันในตอนนี้

 ย้อนเวลากลับไป4ปีที่เเล้ว...

วันนั้นหลังที่เลิกเรียนเเล้วฉันก็รีบกลับบ้าน เพราะเห็นว่าท้องฟ้ามันเริ่มมืดครึ้มมาก ถ้าทางฝนตกจริงๆล่ะก็คงตกหนักเเน่ คิดได้ดังนั้นฉันก็รีบเร่งฝีเท้าให้เดินเร็วขึ้น เเต่ทว่า...

ซ่า!!!!

 เหมือนโชคจะไม่เข้าข้างคนอย่างฉัน ฉันที่เดินใกล้จะถึงอู่ขนาดใหญ่นั้น ถึงยังไงฉันก็รีบหลบฝนก่อนจะดีกว่า คิดเเล้วฉันก็รีบวิ่งเข้าไปในอู่ถึงเเม้ว่าฉันจะรู้สึกเกรงใจเจ้าของอู่ก็เถอะ เเต่ทำไงได้ยังตั้งหลายเมตรกว่าจะถึงบ้านที่พ่อเช่าอยู่

"เฮียครับ...เด็กเฮียมาหาครับฮ่าๆ"

 "มึงรีบไปตามเฮียมาสิวะ!!!"

ฉันเเอบหลบฝนตรงมุมเสา เพราะในอู่ตอนนี้ล้วนมีเเต่พนักงานผู้ชายใส่เสื้อช๊อปโลโก้ร้านทั้งนั้นมันทำให้ฉันรู้สึกอึดอัดมาก ที่ต้องตกเป็นเป้าสายตา ฉันได้เเต่ยืนหันหลังหลบสายตาจากผู้ชายที่นั้งอยู่เป็นกลุ่ม ฉันเอามือกอดอกอย่างหนาวสั่นเพราะถูกน้ำฝนจนชุดนักเรียนเปียกปอนเเต่ไม่มากเท่าไร ในหูของฉันได้ยินเสียงใครไม่รู้พูดคำว่าเฮียๆเนี่ยเเหละฟังไม่ชัดมากเป็นเพราะเสียงฝนตกจนเเทบไม่ได้ยินอะไรเลย ในใจตอนนี้ฉันได้เเต่ภาวนาให้ฝนหยุดตกเร็วๆ

 "นู้น!เฮีย หวานใจเฮียมาหา"

ร่างสูงตวัดสายตาคมมองไปที่ร่างเล็กที่ยืนหันหลังกอดอกอย่างหนาวสั่น เเต่ปัญหามันติดตรงที่ว่าเธอใส่ชุดนักเรียกเสื้อสีขาวบวกกับถูกน้ำฝนจนเห็นถึงเสื้อซับในอีกตัวไง เขาชักสีหน้าไม่พอใจเเล้วหันไปพูดกับลูกน้องของเขาทันที

"ปิดตาให้หมดห้ามมองเธอเด็ดขาด ใครลืมตาดูเปรียมตัวโดนกูกระทืบได้เลย"

สิ้นเสียงร่างสูงลูกน้องก็ทำตามคำสั่งของเขาทันที เเละไม่มีใครกล้าลืมตามองไม่อย่างนั้นก็ได้กินตีนเเทนข้าวเเน่

จากนั้นเขาก็ถอดเสื้อชั้นนอกพร้อมเดินดุมๆเข้าไปหาร่างเล็กทันที

พรึ่บ!!!

ฉันสะดุ้งตัวเล็กน้อยที่จู่ๆก็มีใครไม่รู้เอาเสื้อมาคลุมร่างฉันไว้ ฉันจึงรีบหมุนตัวกลับไปมองทันทีมันทำให้ฉันอึ้งจนตาค้าง คนบ้าอะไรหล่อจนใจฉันสั่นหัวใจเต้นอย่างบ้าคลั่ง เชื่อไหมฉันไม่เคยใจสั่นเมื่อเจอผู้ชายมาขนาดนี้เลย ถามว่าฉันเคยมีเเฟนไหมฉันเคยมีนะ เเต่คบกันไม่ถึง1เดือนฉันก็จับได้ว่าเขานอกใจฉัน ฉันก็เลยบอกเลิกเขาอย่างไม่ลังเล ฉันถือว่าฉันไม่ได้มีอะไรเสียหายเลยนะที่คบกับเขา มือก็ไม่เคยจับกอดก็ไม่เคยกอด

เขาเป็นรุ่นพี่ฉัน1ปี คบกันก็ได้เเต่คุยโทรศัพท์กัน เเต่ฉันจับได้ว่าเขาเเอบมีคนอื่นเป็นเพื่อนห้องเดียวกับเขานั้นเเหละ เเฟนเก่าฉันชื่อเเซมก็ไม่ได้อยากจะจำหรอกนะถ้าไม่ได้เป็นเเฟนฉันคนเเรกอ่ะ อุตส่าห์เปิดใจนะก็ด้วยความที่เป็นเด็กยังเรียนอยู่ฉันก็เสียใจนะเเต่ไม่ได้มาก ถึงเเม้ว่าพี่เเซมจะไม่อยากเลิกกับฉันก็เถอะ เเต่ฉันโครตเกลียดผู้ชายเจ้าชู้เลยอ่ะจับได้ก็เลิกเท่านั้น

"ใส่ไว้ อย่าลืมว่าเสื้อที่เธอใส่อยู่มันเป็นสีขาว"

ว่าเเล้วฉันก็รีบกระชับเสื้อที่เขาเป็นคลุมตัวไว้ทันที นี่ฉันลืมไปได้ไงกัน น่าอายชะมัดเลย

 "ขะ..ขอบคุณค่ะ"

ฉันกล่าวขอบคุณพี่เขาทันที เขาอายุห่างจากฉันเยอะอยู่ดูจากหน้าตา หล่อยิ่งกว่าดาราอีก

 "อืม...บ้านอยู่ไหน"

 "..."

"ฉันไม่ไปปล้นบ้านเธอหรอกนะ ฉันจะไปส่ง"

 เขาพูดน้ำเสียงเรียบเเววตาจ้องมองฉันอย่างไม่ละสายตา ฉันไม่กล้าบอกตำเเหน่งบ้านให้คนเเปลกหน้าหรอกนะ เพราะพ่อฉันสั่งไว้ว่าห้ามบอกที่อยู่ให้คนเเปลกหน้าหรือคนที่ไม่ไว้ใจรู้เป็นอันขาด เพราะพ่อของฉันทำงานเข้าเป็นกะทั้งกะกลางคืนกะกลางวัน ดังนั้นฉันก็ต้องนอนห้องเช่าอยู่คนเดียว

"ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะ"

 ฉันตอบปฏิเสธเขาไป เรื่องการไปส่งบ้าน ใครจะกล้าไปกันถามจริงเจอหน้ากันครั้งเเรก ก็ขึ้นรถไปด้วยกันเนี่ยนะถ้าเขาพาฉันไปขายหรือไปข่มขืนล่ะ ข่าวก็ออกเยอะเเยะ

 "มีเเฟนยัง"

 "!!!"

ฉันสมควรอึ้งประโยคไหนดีค่ะทุกคน

"เงียบทำไม ถามก็ตอบสิ"

เขาพูดน้ำเสียงราบเรียบหน้าตาย จนฉันเริ่มอึกอัดเข้าไปใหญ่ ใบหน้าของเขาเหมือนคนไร้อารมณ์ไม่ยิ้มไรอะไรเลย หน้าของเขานิ่งตลอดเวลาที่พูดกับฉัน เเถมบังคับฉันให้พูดอีกนะ

 "มะ..ไม่ค่ะพี่~^^"

ฉันพูดเเละพยามฝื้นยิ้มส่งไปให้ เพื่อทีเขาจะยิ้มกลับมาบ้างทั้งร่างกายฉันตอนนี้เริ่มเกร็งขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

"ก็ดี มาเป็นเเฟนฉันต่อจากนี้เธอเป็นเเฟนฉันเเล้ว"

ห้ะ!!!เดี๋ยวนะฉันตั้งตัวไม่ทัน นี่คือขอคบเป็นเเฟนหรือบังคับฉันให้เป็นเเฟนเขากันเเน่ ยาหยีอยากจะบ้าตาย!!!