EP.3อดีตนักเลง

ผมปลายตาต่ำมองคนตัวเล็กที่นอนหลับสนิทบนตักอย่างเอ็นดู ผมชื่อพันศึกเป็นผัวของเธอที่นอนหลับในอ้อมกอดผมเองครับ ถึงเเม้ว่าเราสองคนยังไม่ได้เเต่งงานกันก็จริง ตอนนี้ผมทำได้เเค่รอให้เธอเรียนจบและจะขอเธอเเต่งงาน ถามว่าผมรักเธอมากเเค่ไหน บอกได้คำเดียวว่าขาดเธอไม่ได้จริงๆ ผมติดเธอติดกลิ่นหอมๆจากร่างกายของยาหยีมาก ติดทุกอย่างที่เป็นตัวของยาหยี เธอเป็นเด็กสาวน่ารักจนผมใจสั่นตั้งเเต่ครั้งเเรกที่เห็น เธอเดินผ่านหน้าอู่ของผมทุกวัน จนทำให้ผมคิดที่จะจีบเธอให้ได้ ถามว่าผมเคยมีแฟนหรือเปล่า ผมไม่เคยมีเเฟนไม่เคยคบหากับใครนอกจากผู้หญิงที่เข้าหาผมเองตอนสมัยที่ผมเรียนอยู่นั้นผมเป็นถึงหนุ่มฮ็อตที่สุดในมหาลัยเเละขึ้นชื่อว่าเป็นนักเลงที่มีเรื่องต่อยตีทุกวันไม่เว้นวันราชการ

 มีผู้หญิงต่างเข้าหาผมอย่างไม่เว้นวันผมคั่วกับผู้หญิงพวกนั้นแต่ผมก็ป้องกันทุกครั้งเเละไม่เคยใช้ปากโลมเลียหรือจูบผู้หญิงคนไหนเลย ผมไม่ใช่ผู้ชายเจ้าชู้เเค่ไม่เจอผู้หญิงคนไหนที่ทำให้ผมรักจริงก็เท่านั้น ยกเว้นยาหยี 

 เเต่ตอนนั้นผมได้เจอยาหยีเด็กสาวผู้น่ารักใส่ชุดนักเรียนสะพายเป๋เดินผ่านอู่ผมทุกวันที่เธอต้องไปโรงเรียน ผมเเอบชอบเธอมานานพอสมควรเมื่อผมเรียนจบก็ช่วยพ่อบริหารบริษัทอยู่ช่วงหนึ่งเเต่เเล้วมันเป็นงานที่ผมไม่ชอบสักเท่าไรก็เลยมาเปิดอู่ซ่อมรถในอายุ25ปีผมคอยเเอบมองเธออยู่เรื่อยๆพร้อมสั่งลูกน้องของผมที่ทำงานอยู่ว่าห้ามมองยาหยีเด็ดขาด เพราะผมจะเอาเธอเป็นเมียผมให้ได้ ลูกน้องของผมเมื่อเห็นยาหยีเดินผ่านหน้าอู่ก็รีบก้มหน้าก้มตาทำงานอย่างจริงจังทั้งๆที่เเซวสาวๆนักศึกษาที่เดินผ่านไปมาเป็นว่าเล่น ยกเว้นยาหยีเเค่คนเดียวเท่านั้นที่พวกมันไม่กล้า เเต่ถ้าพวกมันกล้าล่ะก็เจอตีนผมอย่างเเน่นอน

 เหมือนพรมลิขิตในวันที่ฝนตกหนักเพราะพายุเข้า ยาหยีได้วิ่งมาหลบฝนในอู่ผมหลังเธอเลิกเรียน หึก็โอกาสทองสิครับรอไร ตอนนั้นผมกำลังทำงานในห้องอยู่ก็ได้ยินเสียงไอ้จ๊อดลูกน้องผมมาบอกว่าหวานใจผมมา ผมตกใจจนใจสั่นเมื่อมองทะลุกระจกไปด้านนอกเห็นยาหยียืนอยู่จริงๆ จากวันนั้นผมก็ขอเป็นเเฟนกับเธอตรงๆไม่อยากอ้อมค้อมเดี๋ยวหมาคาบไปกินซะก่อน เธอตกลงคบกับผมจนถึงปัญจุบันเธอก็ยังเป็นหวานใจผมอยู่เเละผมก็ไม่คิดที่จะนอกกายนอกใจเธอไม่มีวัน ยาหยีคือรักครั้งจูบเเรกของผมเเละเธอเป็นคนที่ได้ใจผมไปเต็มๆมีเหรอที่ผมจะปล่อยเธอไปง่ายๆ

 เมื่อทำงานไปสักพักก็ถึงเวลาที่อู่ปิดลูกน้องก็ต่างเเยกย้ายกันกลับบ้านหมดเเล้ว ลูกน้องผมมีอยู่6คนชื่อจ๊อด คิม เจโร น็อต เวฟ อาม พวกมันเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันเเละจบคณะเดียวกับผม มันเป็นรุ่นน้องผมสนิทกันมาก่อนเเล้วพอพวกมันเรียนจบก็พากันมาสมัคงานที่อู่ผม คนเเรกที่มาสมัครงานก็ไอ้จ๊อดนี่เเหละครับที่มันสมัครคนเเรกตั้งเเต่ผมเปิดอู่ได้ไม่นาน จากนั้นมันก็ชวนเพื่อนมันมาสมัครงานก็ดีเหมือนกันเพราะพวกมันสนิทกับผมอยู่เเล้วเเละก็ไว้ใจได้หมดทุกคน

 "ยาหยีตื่นได้เเล้ว..."

ผมพูดพลางเขย่าร่างเธอเล็กน้อย เธอค่อยปรือตาขึ้นช้าๆ

 "อื้อ~หนูง่วงนอนอยากนอนค่า~"

ผมส่ายหัวไปมาเมื่อเห็นเธอพูดเเล้วหลับตาพลางเอาหน้าหวานมุดเข้ากับเเผงอกของผมอย่างอ้อนๆ น่าจะเรียนหนักอยู่เพราะใกล้จะสอบปิดเทอมเเล้วเเต่พรุ่งนี้เธอไม่มีเรียน ถามว่ารู้ได้ยังไงนะเหรอก็ผมจำตารางเรียนของเธอได้เป็นอย่างดีหึๆ 

 จากนั้นผมก็อุ้มร่างคนตัวเล็กขึ้นด้วยมือข้างเดียวอีกมือก็รีบเปิดประตูออกจากห้องทำงานมุ่งไปที่รถสปอร์ตสุดหรูที่จอดไว้ในอู่จากนั้นก็รีบเปิดประตูค่อยๆวางร่างเธออย่างเบามือเพื่อไม่ให้รบกวนเวลานอนของร่างเล็ก ที่นอนหลับอย่างสบายใจเห็นเเล้วก็ยื่นมือไปบีบจมูกเธอเบาๆเพราะความหมั่นเขี้ยวตอนเธอหลับมันก็น่ารักไปอีกเเบบหึๆ

 "ขี้เซาชะมัดเด็กน้อยของเฮีย"

จากนั้นผมก็ทำการถอยรถออกจากในอู่เเล้วกดรีโมทเพื่อปิดประตูอู่ เมื่อเห็นประตูอู่ปิดหมดทั้งห้าบานเเล้วผมก็ขับรถมุ่งหน้าไปคอนโดทันที อู่ผมปิดเฉพาะเเค่วันอาทิตย์เท่านั้นส่วนลูกน้องคนไหนจะลาก็เเค่บอกหรือโทรมาหา ผมก็ให้ลาเเต่อย่าลาตรงกันก็พอเพราะคนที่ทำงานที่เหลืออยู่จะเหนื่อคูณสอง เเต่ส่วนมากพวกมันไม่ค่อยจะลากันหรอกนะครับ ก็พวกมันอดเเซวสาวๆนะสินี้เเหละเหตุผลที่พวกมันไม่ยากลากัน หน้าตาพวกมันก็หน้าตากีกันหมดบางคนมีสาวๆซื้อน้ำมาจีบก็มี

ณ คอนโดพันศึก

 เมื่อจอดรถเสร็จเเล้วผมอุ้มเธอขึ้นลิฟท์ทันที เธอก็ยังไม่รู้สึกตัวตื่นเหมือนเดิม ผมเตะปลายนิ้วมือเพื่อสเเกนในการเปิดประตูห้อง 

ผมอยู่ชั้นบนสุดมีเเค่ห้องผมห้องเดียว เพราะคอนโดนี้คือคอนโดของผมที่ลงทุนสร้างเหมือนกันมีทั้งหมด45ชั้น ชั้นบนสุดจะสร้างเป็นห้องที่มีขนาดใหญ่มีเนื้อที่มากอยู่อย่างไม่อึดอัด ผมเข้ามาในห้องนอนเเล้วก็วางเธอนอนอย่างช้าๆกลัวเธอตื่น ว่าเเล้วผมก็เดินไปในห้องครัวเพื่อทำอาหารให้เธอกินค่อยปลุกเธอ 

  หลังจากที่ทำอาหารเสร็จเเล้วก็เเล้วกัน ผมทำอาหารอร่อยนะครับจะบอกให้ อร่อยจนยาหยีติดอาหารฝีมือผมไปเเล้วก็ว่าได้ ตอนสมัยเรียนนั้นผมเป็นคนหัวร้อนได้ง่ายใครพูดไม่เข้าหูผมตบกระบาลโยกเเน่ มีเรื่องต่อยตีเกือบทุกวันจนเป็นเเก็งที่ดังทั้งมหาลัยทั้งเเก็งมีกันเเค่สามคนเท่านั้นมีผมไอ้ธามเเละไอ้ธาราพวกมันสองคนถือว่าเป็นเพื่อนร่วมเป็นร่วมตายกันก็ว่าได้ เห็นอยู่กันเเค่นี้เเต่ฝีมือการต้องสู้ไม่เป็นรองจากเเชมป์มวยไทยเเน่

 ใครอยากมีปัญหาก็เข้ามา ไม่พูดมากเพราะผมตัวเปิดเลยล่ะเปิดก่อนย่อมได้เปรียบจำไว้! มีเรื่องกับใครที่ไหนจงจำไว้ว่าให้เป็นฝ่ายเปิดก่อนกำหมัดให้เเน่นเหวี่ยงหมัดให้สุดเเรง...จากนั้นก็ใส่ได้เลยเพราะมันเสียหลักตั้งเเต่เราเปิดหน้ามันเเเล้ว เเต่ต้องดูจังหวะดีๆนะครับเพราะอาจจะพลาดท่าก็ได้

ตอนนี้ผมลงมือทำต้มจืดหมูที่เธอชอบมาก ยาหยีจะอ้อนผมให้ทำต้มจืดใส่ผักกาดเยอะๆเป็นอาหารโปรดของเธอเลย เเต่เธอไม่ชอบกินเผ็ด เผ็ดเเค่เล็กน้อยพอกินได้ ถ้าเป็นไปได้เธอจะไม่กินมากกว่า ส่วนผมกินได้ทุกอย่างเธอทำอาหารไม่เป็นเเต่ผมก็ไม่อะไรหรอกนะ เพราะผมจะเป็นคนทำอาหารให้เธอกินเอง ส่วนมากเธอจะกวาดทำความสะอาดห้องซักเสื้อผ้าให้ผมเธอจะเก่งงานบ้านมากกว่า

 เธอเล่าว่าตอนที่เธออยู่กับพ่อนั้นเธอต้องรอพ่อมาทำอาหารให้หรือไม่ก็ซื้อเเกงถุงมากินเเต่จะซื้อเเกงถุงมากินกันมากกว่า ชีวิตของเธอน่าสงสารจนผมเเอบน้ำตาซึมเมื่อเธอเล่าชีวิตของเธอที่ผ่านมา

 ผมที่ทำอาหารตักข้าวเตรียมไว้บนโต๊ะอาหารเสร็จเเล้ว ผมก็ล้างมือเเล้วเดินเข้าห้องนอนไปปลุกเธอที่กำลังนอนหลับตาอย่างสบายใจอยู่

 "ยาหยีตื่นกินข้าวอาบน้ำได้เเล้ว"

 "อื้อ~หนูง่วงไม่ไหวเเล้วค่า~"

เธอพูดน้ำเสียงยานอย่างเหนื่อยล้า เเต่ถึงยังไงผมก็ต้องปลุกเธอมากินข้าวให้ได้เพราะเธอเคยเป็นโรคกระเพาะมาก่อนเเละโรคกระเพาะก็ไม่ได้หายขาดด้วยสิ

 “เธอจะไปกินข้าว หรือให้เฮียจับเธอกินเเทน”

พรึ่บ!!!

 สิ้นเสียงผมเธอก็เบิกตากว้างจากนั้นก็ดีดตัวลุกขึ้นอย่างว่าง่าย เเล้วรีบวิ่งออกจากห้องพร้อมร้องตะโกนออกมา

 "ไปเเล้วค่ะๆ"

ผมกระตุกยิ้ม เธอรู้ตัวดีถ้าถ้าผมจับกินเธอคงนานขนาดไหนเพราะผมเป็นพวกกระเพาะใหญ่ซะด้วยสิ กินเธอทีก็ปาไปหลายชั่วโมงจนยาหยีสลบคาอกผมเเทบทุกครั้ง วันนี้ผมคงต้องปล่อยลูกเเกะน้อยไปหนึ่งวันเพราะเห็นว่าเธอเหนื่อยหรอกนะหึๆไม่อย่างนั้นผมคงบริหารเอวทั้งคืนเเน่หึ