ฟางเส้นสุดท้าย

“เธอท้องหรือเปล่า”

คำถามนั้นเหมือนสายฟ้าฟาดลงกลางใจของปานตะวัน เธอเบิกตากว้างมองเขาอย่างตกใจ ก่อนจะก้มหน้าหลบสายตาอีกครั้ง

“คุณพูดอะไร...” เธอพยายามตั้งสติ “ปานไม่...”

“อย่ามาโกหก ฉันได้ยินคนใช้คุยกัน เธอดูไม่ปกติมาหลายวันแล้ว”

โลกันต์ขัดขึ้นทันที น้ำเสียงของเขาเย็นชาแต่เต็มไปด้วยแรงกดดัน ปานตะวันเม้มริมฝีปากแน่น เธอไม่ได้ตอบอะไรในทันที เพราะในใจของเธอเองก็เต็มไปด้วยความสับสน เธอไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน และไม่เคยสังเกตตัวเองเลยว่าความผิดปกติเหล่านั้นอาจมีความหมายอะไรซ่อนอยู่

“ปานไม่รู้...” เธอพูดเบาๆ พลางหลบสายตา

“ปานไม่เคยคิดถึงเรื่องนั้น”

คำตอบของเธอทำให้โลกันต์ชะงักไปเล็กน้อย แต่สายตาของเขายังคงจับจ้องไปที่เธอราวกับจะค้นหาความจริงจากสีหน้าและท่าทางของเธอ

“ไม่รู้? หรือเธอพยายามปิดบัง?” เขาถามอีกครั้ง น้ำเสียงของเขาเริ่มแฝงไปด้วยความหงุดหงิด

“ปานไม่ได้ปิดบังอะไรทั้งนั้น!” ปานตะวันเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยสายตาที่เริ่มมีน้ำตาคลอ

“ปานไม่รู้จริงๆ และปานก็ไม่เคยคิดที่จะให้เรื่องแบบนั้นมันเกิดขึ้น”

ความเงียบปกคลุมระหว่างพวกเขาสองคน โลกันต์จ้องมองเธออยู่ครู่หนึ่งก่อนจะถอนหายใจยาว เขายกมือข