อดกลั้นต่อไปไม่ไหว : โลกันต์

หนึ่งเดือนต่อมา

การเดินทางของโลกันต์ กรุงโรม และยูโรพาพวกเขาย้ายจากพื้นที่เขาใหญ่ลงมาสู่โซนภาคใต้ ที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ของชายฝั่งทะเล ทั้งสามคนใช้เวลาในแต่ละวันสำรวจหมู่บ้านเล็กๆ ที่ตั้งอยู่ใกล้ทะเล วัดที่สงบเงียบ และสถานที่ท่องเที่ยวเชิงธรรมชาติที่ปานตะวันอาจจะเลือกซ่อนตัวอยู่

แต่ถึงแม้จะผ่านไปนานหลายเดือน พวกเขาก็ยังไม่พบเบาะแสที่ชัดเจนเกี่ยวกับตัวปานตะวัน ความเหนื่อยล้าและความสิ้นหวังเริ่มกัดกร่อนหัวใจของโลกันต์ วันแล้ววันเล่าเขาตื่นขึ้นมาเพื่อตามหา แต่ทุกวันก็จบลงด้วยความว่างเปล่า

@ตกกลางคืน

ในค่ำคืนหนึ่งที่ท้องฟ้ามืดมิด ปราศจากดวงดาวและพระจันทร์ ทั้งสามคนพักกันอยู่ในกระท่อมเล็กๆ ที่เช่าไว้จากชาวประมงในหมู่บ้านชายทะเล เสียงคลื่นซัดกระทบฝั่งดังอยู่ไกลๆ แต่ในหัวใจของโลกันต์กลับเงียบงัน

"มึงจะลงไพ่อะไรนักหนาวะ คิดนานไปไหม? หรือกลัวแพ้?" กรุงโรม

"กลัว? กูกลัวมึงเนี่ยแหละ เล่นมั่วจนไม่รู้จะแก้เกมยังไง" ยูโร

"มั่วแล้วไง ถ้าแม่นก็ชนะป่ะ ดูไว้ มึงแพ้อีกตาแน่!" "กรุงโรม

"ฝันไปเหอะ ตานี้กูพลิกแน่ เตรียมเสียตังค์มาเลี้ยงกูได้เลย"

"เสีย? มันสะกดยังไงวะ ฝัยไปเถอะเพื่อนรัก กูไม่เสียให้มึงแน่!"

กร