ตามหาเมีย

รุ่งเช้าวันใหม่

โลกันต์ยืนมองหน้าคุณย่าของเขาด้วยแววตาเด็ดเดี่ยว เขาตัดสินใจแน่วแน่ว่าจะตามหาป่านตะวันให้เจอ แม้จะไม่มีเบาะแสชัดเจนก็ตาม เพราะป่านตะวันไม่มีญาติพี่น้องอื่นๆ เธอถูกคุณย่าของโลกันต์รับมาเลี้ยงตั้งแต่ยังเด็ก เขาจึงรู้ดีว่าเธอไม่ได้มีที่พึ่งพิงอื่นๆ ที่ชัดเจน

"ย่าครับ... ย่าเคยได้ยินป่านพูดถึงที่ที่เธออยากไปไหมครับ?" โลกันต์ถามคุณย่าด้วยน้ำเสียงจริงจัง คุณย่ามองหลานชายด้วยสายตาที่ทั้งเห็นใจและตำหนิ

"แม่ป่านเคยพูดเสมอว่าอยากไปอยู่ในที่ที่สงบ อากาศดีๆ ท่ามกลางธรรมชาติ เธอชอบภูเขา ชอบดอกไม้ ชอบสายลมเย็นๆ แต่เจ้ากันต์ แกจะตามหาเธอทั้งประเทศแบบนี้ มันไม่ง่ายหรอกนะ"

"ผมรู้ครับย่า แต่ถ้าผมไม่เริ่ม ไม่ทำแบบนี้ ผมก็ไม่มีทางได้เจอปาน ขนาดจ้างนักสืบที่เก่งที่สุด ยังไม่มีแม้แต่ข่าวคราว ผมเลยต้องลองด้วยตัวเอง ยังไงต้องตามหาปานให้เจอ"

คุณย่าถอนหายใจเบาๆ "ถ้าแกคิดว่ามันคุ้มค่า งั้นก็ไปเถอะ... แต่ย่าขอเตือนแกเอาไว้ก่อน ถ้าแกเจอแม่ปาน แกต้องค่อยเป็นค่อยไแ คนท้องอารมณ์แปรปรวน อย่าทำให้เธอเครียด และแกก็ต้องทำให้เธอเชื่อว่า..แกเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ ไม่ใช่แค่ไปขอโทษแล้วจบ"

"ครับย่า... ผมสัญญา.