เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่37
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-06 11:59:21
บทที่เกี่ยวข้อง
เมียที่ไม่ต้องการ บทที่38
"เมื่อไหร่คุณพ่อกับคุณแม่จะกลับมาคะ"คนที่อยู่แดนไกลได้แต่ระบายยิ้มเมื่อได้ยินคำถามจากลูกสาว นี่ก็ผ่านมาร่วมเดือนแล้วสินะที่ครอบครัวไม่ได้พบหน้ากัน ด้วยความคิดถึงจนแทบทนไม่ไหวจึงทำให้ปิ่นมุกต่อสายหาท่านทั้งคู่แทบจะทุกวัน "คงจะอีกสักพักหนูมีอะไรหรือเปล่าลูก" "หนูแค่อยากกอดคุณพ่อคุณแม่ก็เท่านั้นค่ะ"เวลาที่เธอเหนื่อยเธอก็อยากจะกอดใครสักคนเพื่อเพิ่มพลังให้กับตัวเอง หน้าที่การงานมากมายมันทำให้เธอแทบจะไม่ได้พักผ่อน จนร่างกายซูบผอมอย่างเห็นได้ชัด บางวันกลับบ้านไปก็หลับใหลจนลืมอาบน้ำกินเข้า ทำให้ต้องเดือดร้อนขุนเขาคอยปลุกเธอให้มาทานข้าวตอนกลางคืน "พักผ่อนบ้างก็ดีนะลูกงานที่บริษัทให้เลขาที่ทำงานของคุณพ่อจัดการเอาก็ได้" "ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะคุณแม่ ปิ่นไหว"ถึงแม้ว่าร่างกายจะเหนื่อยล้าขนาดไหนเธอก็ยืนหยัดที่จะทำมันด้วยตัวเอง หลังจากวางสายจากผู้เป็นแม่เพราะท่านต้องไปช่วยคุณพ่อทำงาน เธอก็หันมาจัดการกับงานของตัวเองที่วางกองอยู่บนโต๊ะ สะโพกเล็กหย่อนนั่งลงบนเก้าอี้ก่อนที่จะเริ่มลงมือทำงาน เอกสารทุกฉบับถูกอ่านผ่านสายตาของเธออย่างละเอียดก่อนจะตวัดปลายปากกาเซ็นชื่อของตัวเองลงบนแผ่นกระดาษ ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06เมียที่ไม่ต้องการ บทที่39
'คุณม่านรุ้งคะ ขอสัมภาษณ์หน่อยค่ะที่คุณยอมเอาตัวเข้าแลกเพื่อให้ได้งานเดินแบบของคุณหญิง ทิพวรรณ' 'คุณม่านรุ้งคะ จริงหรือเปล่าที่คุณชอบไปยุ่งกับสามีคนอื่น' 'คุณม่านรุ้งครับจะเอายังไงกับคนที่ก่อเหตุทำร้ายร่างกายดีครับ' 'จริงหรือเปล่าคะที่คุณรุ้งแอบมีใจให้กับคุณขุนเขา' 'เป็นเรื่องจริงหรือเปล่าคะที่ว่าคุณม่านรุ้งเป็นเด็กใจแตกตั้งแต่อายุยังน้อย'นี่มันไม่ใช้คำถามแต่มันคือคำประจานของนักข่าว ทันทีเมื่อก้าวขาออกจากโรงพยาบาลนักข่าวนับยี่สิบกว่าชีวิตก็ต่างวิ่งพุ่งเข้ามาหาเธอ แว่นตาดำที่สวมอยู่บนใบหน้าไม่สามารถปกปิดความตกตะลึงได้ นักข่าวพวกนี้รุมเธอราวกับฝูงผึ้งไม่ว่าจะขยับหลีกหนีไปทางไหนฝูงนักข่าวต่างขยับกั้นเธอเอาไว้เพื่อไม่ให้หลบหนี แสงแฟลชจากกล้องถ่ายรูปสาดใส่เข้าใบหน้าจนเธอต้องยกมือขึ้นมาบดบังใบหน้าของตัวเองเอาไว้ นักข่าวพวกนี้ไม่ยอมปล่อยให้เธอหนีไปไหนได้เลย เอาแต่ตั้งคำถามเรื่องที่ไม่เข้าหูของเธอทั้งนั้น "ตกลงว่ายังไงคะคุณม่านรุ้ง ข่าวที่ออกมามันเป็นเรื่องจริงหรือเปล่าคะ" "จริงหรือไม่จริงแล้วมันเกี่ยวอะไรกับพวกคุณด้วยคะ นี่มันเรื่องส่วนตัวของดิฉันคนนอกไม่มีสิทธิ์มายุ่ง"แรงกดดันจากนักข
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06เมียที่ไม่ต้องการ บทที่40
กรี๊ด เสียงกรีดร้องโหยหวนดังขึ้นในห้องพักคอนโดสุดหรู บรรยากาศภายในห้องนั้นหนาวเย็นจับขั้วหัวใจ แสงไฟสีแดงสดวงใหญ่ทำให้ภายในห้องดูน่าขนลุกขึ้น สองร่างชายหญิงนอนอยู่บนเตียงด้วยสภาพเปลือยเปล่า บนร่างกายไร้เสื้อผ้า ดอกผกากลีบอูมบานออกเมื่อเจอท่อนเอ็นขนาดใหญ่เท่าแขนของเด็ก น้ำตาสีใสไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้เมื่อท่อนเอ็นขนาดเขื่องตอกอัดทำเอาสั่นไปทั้งตัว "ปล่อยรุ้งไปเถอะนะคะ อึก รุ้งไม่ไหวแล้ว"เซ็กอันรุนแรงทำเอาเธอถึงกับน้ำตาไหล เวลาตั้งแต่ช่วงบ่ายจนถึงตอนนี้ยังไม่มีเวลาได้พัก เมื่อก้าวขาเข้ามาในห้องร่างของเธอก็ถูกจับเหวี่ยงมายังห้องนี้ เสื้อผ้าชุดสวยหลุดออกจากร่างกายโดยทันทีความป่าเถื่อนจากเซบาสเตียนมันทำให้เธอร้องขอความเมตตา "ไม่เอาสิคนสวย เธอต้องการแบบนี้ตั้งแต่แรกเองไม่ใช่เหรอ"ท่อนเอ็นขนาดใหญ่ตอกย้ำตรงจุดกระสันซ้ำ ๆ ทำเอาคนตัวเล็กถึงกับต้องกลั้นหายใจ นิ้วมือทั้งสิบจิกลงบนที่นอน ร่างกายเล็กสั่นสะท้านยามเมื่อโดนแก่นกายกระแทกกระทั้นอย่างไม่ออมแรง "ปล่อยรุ้งไปเถอะนะคะ ถือว่ารุ้งขอร้องล่ะ ฮึก"สองมือเรียวยกขึ้นพนมไหว้ขอความเห็นใจ แต่มันก็คงจะไร้ผลสำหรับคนอย่างเซบาสเตียนผู้ชายหยาบกระด้าง ป่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06เมียที่ไม่ต้องการ บทที่41
คนตัวเล็กถึงกับหน้าแดง คำพูดของขุนเขาทำให้เธอเริ่มคิดไปไกลกว่าอย่างที่เป็น ทั้งที่จริงแล้วเธอควรจะหักห้ามใจตัวเองให้มากกว่านี้ เหตุผลของการแต่งงานเป็นเพราะอะไรย่อมรู้ดีอยู่แก่ใจดีและคงจะไม่มีวันลืม ความรู้สึกในตอนนี้มันเริ่มถลำลึกลงไปยามเมื่ออีกฝ่ายทำดีให้ความรู้สึกฟดี ๆ มันก็ยิ่งเพิ่มขึ้นจนต้องเตือนตัวเองอยู่บ่อยครั้ง "ปิ่นง่วงนอนแล้ว ถ้าคุณขุนอยากจะดูต่อก็ดูไปนะคะ ปิ่นจะไปนอน"คนตัวหยัดกายลุกขึ้นยืนโดยไม่หันหน้ากลับไปมองคนนั่งด้านข้าง มือเรียวบางถูกคว้าเอาไว้ ขุนเขาเกิดความสงสัยว่าจู่ ๆ ทำไมปิ่นมุกถึงได้เปลี่ยนไปทั้งที่เมื่อกี้เธอกับเขายังพูดดี ๆ กันอยู่เลย แต่คำพูดเมื่อกี้ของเธอมันแฝงไปด้วยน้ำเสียงเรียบตึง "ปิ่นเป็นอะไรไปครับ" "ปิ่นไม่ได้เป็นอะไรค่ะ ปิ่นแค่ง่วง"ขุนเขาจ้องมองหน้าปิ่นมุกอย่างต้องการจับผิด นิ้วใหญ่ดันปลายคางให้เงยหน้าขึ้น ดวงตากลมโตสบตาเข้ากับนัยน์ตาคมกริบ "ปิ่นมองตา แล้วตอบคำถามของผมมาครับ ปิ่นเป็นอะไรไม่พอใจอะไรผมหรือเปล่า" ".." "หรือว่าปิ่นโกรธที่ผม" "เปล่าหรอกค่ะ ปิ่นไม่ได้โกรธคุณเรื่องนั้น"น้ำเสียงหวานรีบเอ่ยค้านออกมา ใบหน้างามก้มลงมองพื้นอย่างไม่ต้องการมอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06เมียที่ไม่ต้องการ บทที่42
ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูห้องทำงานดังขึ้นก่อนจะปรากฏร่างของชายหญิงคู่หนึ่งเดินเข้ามาภายในห้องทำงาน หญิงสาวใบหน้าใสมองไปยังแผ่นหลังของผู้ชายที่เธอคุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างดี "คุณนิต้า มาแล้วครับนาย"คนยืนชมวิวทิวทัศน์ตรงหน้าหมุนตัวกลับมาเผชิญกับพยานสำคัญของข่าวดังในตอนนี้ นิต้า เพื่อนรักและผู้จัดการคนสนิทของแฟนสาวที่กำลังจะกลายเป็นอดีต "เชิญนั่งก่อนครับคุณนิต้า" "ขอบคุณค่ะ"ทั้งสองหย่อนกายนั่งลงบนเก้าอี้ เลขาคนสำคัญรู้หน้าที่รีบเดินออกไปเพื่อให้ความเป็นส่วนตัวกับเจ้านายและแขก "เข้าเรื่องกับเลยดีกว่านะครับผมมีเวลาไม่มาก ผมอยากจะถามคุณนิต้าว่า ตลอดเวลาที่ผมคบกับรุ้งเธอมีคนอื่นนอกจากผมใช่ไหมครับ"คนถูกถามถึงกับเหงื่อแตกพลั่ก แม้จะทำใจมาบ้างในการตอบคำถามกับเรื่องนี้ แต่เมื่ออีกฝ่ายไม่คิดจะอ้อมค้อมยิงคำถามพุ่งตรงโดยทันทีมันก็ทำเอาเธอไปไม่เป็นเหมือนกัน จนต้องรวบรวมสมาธิอยู่นานจึงจะเอ่ยตอบความจริงออกไป เพราะไม่อยากให้คนตรงหน้าต้องมาเสียใจและคิดว่าตัวเองเป็นสัตว์อะไรให้ม่านรุ้งหลอกอีกต่อไป "มันไม่ใช่ระยะเวลาที่รุ้งนอกใจตอนคบกับคุณหรอกนะคะ ก่อนหน้านั้นไม่ว่ามีผู้ชายคนไหนเข้ามารุ้งก็พร้อมที
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06เมียที่ไม่ต้องการ บทที่43
มุมปากถึงกับมีเลือดไหลซึมเมื่อจอฝ่ามือเล็กฟาดหนัก ๆ ลงบนใบหน้า แรงเหวี่ยงอย่างสุดกำลังทำเอาถึงขั้นหน้าชาไปทั้งแถบก่อนจะแปลเปลี่ยนเป็นความเจ็บ ดวงตาคมเข้มตวัดหันไปมองหญิงสาวด้วยความดุดัน เธอนั้นคงจะจำไม่ได้ว่าเขาเคยบอกกับเธอว่ายังไง 'ไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าตบเขา เธอคือผู้หญิงคนแรก' "เลิกดูถูกคนอื่นเขาเสียที คุณมันก็ดีแต่โทษคนอื่นเขา หัดมองตัวเองเสียบ้าง"ดวงตาคมกริบของปิ่นมุกฉายแววเอาเรื่อง เธอผิดเองที่คิดว่าเขาจะกลับตัวกลับใจและคิดได้ว่าอะไรเป็นอะไร แต่ไม่เลยทุกอย่างมันยังคงเหมือนเดิม ยังคงเป็นผู้ชายโง่เง่าคนหนึ่ง "บอกให้ผมมองดูตัวเอง ทีคุณล่ะปิ่น ต่อหน้าผม ต่อหน้าคุณแม่คุณทำเหมือนกับเป็นภรรยาและลูกสะใภ้ที่ดี แต่พอลับหลังคุณก็แอบไปนัดเจอกับไอ้ภูผากิ๊กเก่าของคุณ หึ อย่านึกว่าผมโง่จนตามมารยาผู้หญิงแบบคุณไม่ทัน"เรื่องนี้มันชักจะไปกันใหญ่ นี่เขาเอาสมองส่วนไหนมาคิดว่าเธอจะสวมเขาให้เหมือนกับม่านรุ้ง สมองของเขายังคงปกติดีอยู่หรือเปล่าตลอดเวลาร่วมเดือนเขาไม่เคยมองเห็นในการกระทำของเธอเลยหรือ "ฉันไม่รู้นะคะว่าสาเหตุอะไรทำให้คุณพูดจาดูถูกฉันได้ถึงขนาดนี้ แต่ฉันขอบอกให้คุณรู้ไว้เลยว่า ฉันกับคุณภ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06เมียที่ไม่ต้องการ บทที่44
"หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ อย่ามาทำอะไรบ้า ๆ แบบนี้กับปิ่นนะคะคุณขุนเขา"คนตัวเล็กร้องห้ามเสียงหลงเมื่อถูกฝ่ามือใหญ่ของชายหนุ่มฉีกกระชากชุดสวยของเธอจนขาดวิ่น "เก็บเสียงไว้ร้องครางชื่อของผัวดีกว่านะครับ เมีย"บราเชียร์รวมถึงซับในลายลูกไม้ตัวบางถูกกระชากออกจากร่างไม่ต่างกัน ชุดสวยรวมถึงชุดชั้นในถูกเขวี้ยงลงบนพื้นอย่างไร้ทิศทาง แขนเล็กทั้งสองข้างถูกจับตรึงลงกับบนที่นอน อกอวบอิ่มลอยเด่นยั่วยวนสายตาอยู่ตรงหน้า ขุนเขาถึงกับสายตาพร่ากลืนน้ำลายเหนียวลงคอด้วยความยากลำบาก สายตาเลื่อนลงมองต่ำน้องสาวของปิ่นมุกนั้นมันช่างดูงดงามทำเอาเขาอยากจะสัมผัสมันอย่างโดยเร็ว "ปล่อยปิ่นไปเถอะนะคะคุณขุนเขา ปิ่นยอมหย่ากับคุณก็ได้ขอแค่อย่างเดียว ขอแค่คุณปล่อยปิ่นไปก็เท่านั้น"แววตาสั่นเครือมองใบหน้าฟ้าประทานของคนด้านบน ความกลัวมันทำให้ปิ่นมุกต้องหยิบยกเรื่องหย่าขึ้นมาต่อรองเพื่อหวังว่าเขาจะปล่อยเธอไป แต่เหมือนกับว่าการหยิบยกเรื่องหย่าขึ้นมาต่อรองนั้นมันจะไม่ได้ผล แต่ผลของการพูดนั้นมันไม่ต่างอะไรกับราดน้ำมันลงบนเชื้อไฟ "คิดจะหย่ากับผมแล้วไปมีความสุขกับไอ้ภูผาใช่ไหม ห๊ะ อย่าหวังเลยปิ่นว่าคุณจะได้ไปมีความสุขกับมัน"ดวงตาดุจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06เมียที่ไม่ต้องการ บทที่45
เส้นพรหมจรรย์ขาดสะบั้นเมื่อแก่นกายขนาดใหญ่แทรกผ่าน ความเจ็บปวดนั้นทำเอาน้ำตาสีใสไหลริน เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากช่องทางรักเป็นทางยาวหยดลงบนที่นอนสีขาว ความปวดร้าวไปทั่วทั้งตัวมันยากเกินกว่าที่จะรับได้ "ฮึก ขุนเขาคุณมันเลว" "ปิ่น อย่าร้องผมขอโทษ ผมไม่นึกว่าคุณจะยัง"คำพูดสุดท้ายได้ถูกกลืนลงคอไป ไม่นึกเลยว่าผู้หญิงที่มีอายุย่างเข้าใกล้เลขสามจะยังคงรักษาสิ่งมีค่าของตัวเองเอาไว้อยู่ สิ่งที่เขาทำไปมันก่อเกิดความรู้สึกผิดเกาะกินหัวใจแต่กว่าจะคิดได้มันก็สายเกินไป สายเกินไปแล้วจริง ๆ "ฉันไม่ได้ใจง่าย รู้เอาไว้เสียด้วย"ประโยคคำพูดนั้นกระแทกเข้าใส่หน้าคนฟังเข้าอย่างจัง เขายอมรับว่าเห็นแก่ตัว ความเสียใจจากแฟนสาวบวกด้วยกับความโมโหที่เห็นภาพของภรรยาสาวไปกับชายอื่น ความคิดชั่วร้ายเล่นพุ่งเข้าสู่สมองคิดว่าทั้งสองจะมีนิสัยเหมือนกัน แต่เมื่อได้สัมผัสแล้วนั้นมันช่างแตกต่างราวฟ้ากับเหว อีกคนบริสุทธิ์ผุดผ่อง แต่อีกคนกลับ ทำตัวเหมือนลำยองเข้าทุกวัน "ผมขอโทษนะปิ่น แต่จะให้ผมหยุดเรื่องทุกอย่างเอาไว้เพียงเท่านี้เห็นทีผมคงจะทำไม่ได้" "ถ้าคุณหยุดไม่ได้ก็เชิญทำต่อให้เสร็จเถอะค่ะ คิดเสียว่าปิ่นเป็นเพียงแค่ตุ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06
บทล่าสุด
เมียที่ไม่ต้องการ บทที่63
"พี่จัดการตามที่เห็นสมควรได้เลยครับ" "แกไม่ติดใจอะไรกับผู้หญิงคนนั้นแล้วแน่นะ"ปลายสายถามอย่างต้องการความแน่ใจ "หึ ไม่แล้วล่ะครับ ผู้หญิงแบบนั้นผมคงไม่เหลือแม้แต่ความเป็นเพื่อนร่วมโลกแล้วล่ะครับ"นัยน์ตาอ่อนแสงมองแผ่นหลังขาวนวลของผู้เป็นภรรยา ริมฝีปากหยักหนาขยับพูดกับคนในที่อยู่ในสายด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งไร้ความรู้สึก "แกใจเด็ดมากเลยรู้ไหมขุนเขา ฉันล่ะยอมรับในตัวของแกจริง ๆ " "อะไรที่ทำให้พี่คิดแบบนั้นครับ"ดวงตาคมกริบยังคงทอดมองไปยังร่างอุ้ยอ้ายของภรรยาที่กำลังอุ้มท้องลูกชายวัยเจ็ดเดือนของเขาอยู่ ใบหน้าสวยของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้มหวานเมื่อได้ออกมาเที่ยวพักผ่อนหลังจากนอนอุดอู้อยู่แต่บ้านเพราะด้วยอาการแพ้ท้องมาหลายเดือน สองเท้าเรียวเล็กถูกสวมด้วยรองเท้าแตะสีเดียวเข้ากับชุดคลุมสีขาวเดินก้าวไปตามหาดทายสีขาว ด้านหน้าของเธอนั้นคือท้องทะเลสีครามกับบรรยากาศในช่วงเย็น และอีกไม่กี่นาทีดวงตะวันก็คงจะลาลับขอบฟ้าก่อนจะเปลี่ยนท้องฟ้าให้เป็นแสงจันทราแทน "ไม่รู้สิ แต่ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นก็คงยังมีความรู้สึกดี ๆ หลงเหลือให้กับแฟนเก่าอยู่บ้าง" "ความรู้สึกพวกนั้นมันตายจากผมไปหมดแล้วครับ ตั้งแต่เรื่องที่เ
เมียที่ไม่ต้องการ บทที่62
ความเงียบยังคงปกคลุมภายในห้องรับแขกเมื่อทั้งสองครอบครัวต่างนั่งมองหน้าสบตากันด้วยความหนักใจ เห็นแต่จะมีเพียงขุนเขาคนเดียวที่นั่งกระสับกระส่ายอย่างคนร้อนรุ่มอยู่ในใจ "ทุกคนเงียบกันทำไมครับ ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่มีความคิดที่จะหย่ากับปิ่นเลยสักนิด ทุกคนก็รู้ ปิ่นเองก็รู้ดีว่าผมรักปิ่น"แววตาของเขาฉายแววแน่วแน่ยามเมื่อลอบมองเธอ "ขุนเขา ใจเย็น ๆ แล้วฟังหนูปิ่นพูดก่อนนะลูก" "เมียกำลังจะขอหย่าจะให้ผมใจเย็นได้ยังไงครับแม่"คุณหญิงกิ่งกาญจน์ถึงกับมีสีหน้าหนักใจ ไม่รู้วันนี้ลูกชายของตัวเองไปกินอะไรผิดสำแดงมา ถึงค้านหัวชนฝาไม่ฟังความอะไรเลย "ไอ้ขุน พ่อว่าแกใจเย็น ๆ ตามที่แม่แกบอกก่อนนะ แกเงียบปากให้หนูปิ่นได้พูดอะไรบ้าง แกเอาแต่แหกปากโวยวายแล้วหนูปิ่นจะมีโอกาสพูดได้อย่างไร" "พ่อไม่เป็นผมพ่อไม่เข้าใจหรอกว่าการที่จะต้องถูกเมียทิ้งมันเจ็บปวดขนาดไหน" "เห้อ อาการหนักแล้วลูกกู"เจ้าสัวรังสิมันต์ถึงกับถอนหายใจออกมาพร้อมกับส่ายหน้าอย่างเอือมระอากับการคิดเองเออเองของเจ้าลูกชาย "ขุนเขาลูก นั่งลงก่อนนะคะเด็กดี"คำพูดเปรียบดั่งสายน้ำเย็นเฉียบของคุณหญิงเพียงเพ็ญทำเอาคนเจ้าอารมณ์เริ่มสงบนิ่งลง เธอรู้ดีว่าการ
เมียที่ไม่ต้องการ บทที่61
คำบอกรักในคืนวันนั้นก่อเกิดเป็นความรักอันแสนเปี่ยมล้นในวันนี้ ช่วงเวลาชั่งพัดผ่านไปเร็วเสียจริง ๆ แต่ก็นั่นเถอะความรักของทั้งเขาและเธอก็ยังคงมั่นคงไม่เปลี่ยนแปลง ความกังวลหายไปจากใจเมื่อความรู้สึกของทั้งสองฝ่ายถูกเปิดเผยกันออกมาอย่างหมดเปลือก ความรู้สึกของทั้งคู่ที่คิดตรงต่อกันนั้นมันทำให้ทั้งสองเปิดใจศึกษาเรียนรู้การใช้ชีวิตคู่มากยิ่งขึ้น ดวงตากลมโตมองแท่งสีขาวที่อยู่ในมือ ไออุ่นไร้รูปร่างที่ไม่อาจจะบรรยายได้เอ่อล้นขึ้นมาเติมหัวใจทีละเล็ก ขีดสีแดงสองขีดนั้นมันทำให้คนที่กำลังจะได้เป็นแม่ถึงกับน้ำตาเอ่อคลอ ฝ่ามือเรียวเล็กอันสั่นเทาค่อย ๆ ยกขึ้นมาวางนาบบนหน้าท้องแบบราบซึ่งตอนนี้กำลังมีเจ้าก้อนความรักของเธออยู่ในนั้น หลังจากความเลวร้ายผ่านพ้นไป ชีวิตเธอก็เปรียบเหมือนเจ้าหญิงในนิยายที่มีเจ้าชายคอยดูแลเป็นอย่างดี ใครเล่าจะคิดว่าผู้ชายไม่เอาไหนอย่างขุนเขา จะเข้าไปบริหารงานในบริษัทจนทำให้ตอนนี้ตนเองเป็นที่ยอมรับของคณะกรรมการและผู้บริหารคนอื่น ๆ เมื่อเขาสามารถทำให้มูลค่าของกำไรไตรมาสของปีนี้เพิ่มขึ้นได้อีกเท่าตัว นับว่าเป็นเรื่องน่ายินดีเป็นอย่างยิ่ง สร้างความภูมิใจให้กับเจ้าสัวรังสิมันต์แ
เมียที่ไม่ต้องการ บทที่60
"นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ห้ะ แล้วนี่พี่มาเมืองไทยเมื่อไหร่ทำไมไม่บอกผม"ฝ่ามือหนายกขึ้นมาเท้าสะเอว น้ำเสียงติดเข้มเอ่ยถามลูกพี่ลูกน้องของตัวเองที่ยืนเก๊กหล่อจิบเหล้าอย่างสบายใจ "ก็แค่มาพักผ่อน อีกสองสามวันเดี๋ยวก็กลับ" "อย่ามาโกหก คนที่มีงานกองเป็นภูเขาจนท่วมหัวอย่างพี่น่ะหรือจะมีเวลามาพักผ่อน"ดวงตาคมกริบมองพี่ชายด้วยสายตาจับผิด คนอย่างเซบาสเตียนเจ้าพ่อมาเฟียนะหรือมีเวลาว่างมาพักผ่อนถึงเมืองไทย ใครจะไปเชื่อลง "ตั้งแต่มีเมียรู้สึกว่าแกฉลาดมากขึ้นเลยนะขุนเขา" "นี่พี่คงไม่กำลังหลอกด่าผมอยู่ใช่หรือเปล่า" "ก็แล้วแต่แกจะคิด"เซบาสเตียนยกไหล่ทั้งสองข้าง ฝ่าเท้าใหญ่ก้าวมายังโซฟาสีขาวตรงกลางห้อง ร่างกำยำกระแทกตัวนั่งลงจิบเหล้าในแก้วอย่างสบายใจ ต่างจากน้องชายอีกคนที่ยืนมองเขาหน้าตูม "พี่ใช่ไหมที่เป็นคนส่งข้อความบ้า ๆ นั่นไปหาผม" "ใช่ ฉันเป็นคนส่งไปเอง"คำตอบของเซบาสเตียนทำเอาอารมณ์ของขุนเขาเดือดพล่าน ขายาว ๆ ทั้งสองข้างก้าวมาหยุดยืนอยู่ด้านหน้าด้วยสายตาโกรธเคืองอย่างถึงขีดสุด มือที่ถือปืนถึงกับเกิดอาการสั่นจนทำเขาต้องควบคุมมันเอาไว้ "แล้วตอนนี้เมียผมอยู่ที่ไหน พี่ได้ทำอะไรเธอหรือเปล่า" "แ
เมียที่ไม่ต้องการ บทที่59
"พวกโง่ แค่เมียกูคนเดียวยังไม่มีปัญญาหาเจอ"ใบหน้าสง่างามของขุนเขาเต็มไปด้วยความดุร้าย แววตาเกรี้ยวกราดกวาดมองลูกน้องของตัวเองที่เรียงแถวยืนก้มหน้าไม่กล้าสบสายตา ภายในห้องรับแขกชั่งร้อนระอุดังกับมีเปลวเพลิงสุมอยู่ เหล่าลูกน้องแทบจะก้มหน้าจนติดกับพื้น เมื่อเจ้านายตัวเองมองพวกเขาราวกับจะฉีกออกเป็นชิ้น ๆ "พวกผมขอโทษครับนาย แต่แถวนั้นมืดมากเราไม่สามารถเห็นรถต้องสงสัยหรือว่าสิ่งที่น่าเป็นพิรุธได้เลยครับ" "ดึกแบบนั้นมันจะมีรถกี่คันวิ่งออกจากโรงแรมล่ะไอ้พวกโง่ ไปเลยนะพวกมึงไปตามหาตัวของเมียกูให้เจอ ถ้าพวกมึงไม่เจอก็อย่ากลับมาให้กูเห็นหน้าอีก"สีหน้าดุร้ายราวกับจะกินเลือดกินเนื้อของเราลูกน้อง ทำเอาการ์ดนับสิบต้องรีบวิ่งออกไปจากห้องรับแขก "ไอ้พวกโง่"ร่างหนาใหญ่กระแทกตัวลงนั่งลงบนโซฟาอย่างกลัดกลุ้มใจ เพราะไม่รู้ว่าเมียของเขาหายตัวไปไหน เดินกลับมาที่รถก็เห็นข้าวของมากมายหล่นกระจายอยู่ข้างรถ ไร้วี่แววของคนเป็นภรรยา ในใจมันร้อนรุ่มกลัวว่าอีกคนจะเป็นอะไรหรือจะได้รับอันตราย จนต้องเกณฑ์ลูกน้องออกตามหา แต่มันก็ช่างยากเย็นเสียเหลือเกิน เพราะมุมจอดรถของเขากล้องวงจรปิดดันมาเสีย แถมลานจอดรถตอนนั้นยังไร้
เมียที่ไม่ต้องการ บทที่58
ย้อนกลับไป ยามรุ่งเช้าของวันเดียวกัน ณ โกดังท่าเรือส่งสินค้า ของ ตระกูล สุริยะศิวา ซ่า น้ำสีขุนถังใหญ่ถูกสาดลงไปบนร่างเย้ายวนของคนหลับใหลอยู่บนพื้น ความเย็นบวกกับกลิ่นเหม็นทำให้คนที่นอนหลับอยู่สะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ กรี๊ด "อ๊าย นี่มันอะไรกับเนี่ย ไอ้พวกบ้าพวกแกเล่นอะไรกัน"เสียงกรีดร้องโวยวายตามเมื่อได้ลืมตาตื่น ร่างเปียกปอนลุกขึ้นนั่งด้วยความยากลำบากเพราะว่ามือทั้งสองข้างถูกจับไขว้หลังมัดติดกันเอาไว้ กรี๊ด "นี่มันอะไรกัน พวกแกมันฉันไว้ทำไม แก้มัดฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ"น้ำเสียงเกรี้ยวกราดตวาดใส่ชายชุดดำร่างใหญ่ ซึ่งเธอจำได้ว่าคนพวกนี้เป็นลูกน้องของเซบาสเตียน "เซบาสเตียน คุณอยู่ที่ไหน ออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ"นี่เขาต้องการเล่นบ้าอะไรกันทั้งที่ตกลงกันไว้แล้วว่าหลังจากได้ตัวของปิ่นมุกก็จะปล่อยเธอไป "จะเสียงดังไปทำไมกัน ไม่เจ็บคอหรือไง" "นี่คุณกำลังเล่นตลกอะไรกับฉันอยู่ แก้มัดฉันเดี๋ยวนี้เลยนะเซบาสเตียน"ดวงตาดุร้ายจ้องมองไปยังชายร่างกำยำที่เดินออกมาจากมุมมืด แววตาดุร้ายแฝงไปด้วยความอำมหิตโหดเหี้ยมมันทำให้คนแหกปากร้องในตอนแรกสะดุ้งด้วยความหวาดกลัว แววตานี้มันเหมือนกับแววตาที่เขาให้มอ
เมียที่ไม่ต้องการ บทที่57
เปลือกตาอันแสนหนักอึ้งค่อย ๆ เปิดขึ้นหลังจากหลับใหลมาร่วมหลายชั่วโมง ความเจ็บตรงบริเวณท้ายทอยทำให้เปลือกตาบางต้องปิดลงอีกครั้งก่อนจะเปิดขึ้น เพดานขาวสะอาดตา คือสิ่งแรกยามเมื่อเปิดเปลือกตาเห็น กลิ่นอายภายในห้องนอนของบุรุษเพศมันทำให้เธอต้องดีดตัวลุกขึ้นนั่ง ภายในห้องนอนตกแต่งด้วยสีขาวสะอาดตาแต่ยังคงแฝงไปด้วยความหรูหราชนิดที่ว่าเธอต้องอ้าปากค้าง ริมฝีปากเรียวเล็กขบเม้มเข้าหาสายตากวาดมองไปทั่วทั้งห้อง ที่นี่มันไม่ใช่ห้องของเธอ และมันก็ไม่ใช่ห้องของขุนเขา แล้วนี่มันเป็นห้องของใครกัน ดวงตากลมโตฉายแววสงสัยอย่างปิดไม่มิด เธอจำได้ว่าหลังจากเสร็จงานเธอกำลังเอาของมาเก็บที่รถของขุนเขา แล้วก็โดนชายชุดดำพร้อมกับร่างของม่านรุ้งเข้ามากระชากแขนแล้วหลังจากนั้นก็ไม่สามารถจำอะไรได้อีกเลยทุกอย่างมันดับมืด รู้สึกตัวอีกทีก็มาอยู่ในห้องนอนของใครก็ไม่รู้ แกร๊ก แอด "ตื่นแล้วเหรอคะคุณผู้หญิง"ผู้หญิงในชุดแม่บ้านเดินเข้ามาในห้องนอนอย่างที่ปิ่นมุกไม่ได้ทันตั้งตัว ความกลัวมันทำให้เธอต้องขยับตัวถอนหนีจนแผ่นหลังแนบชิดติดกับหัวเตียง ดวงตากลมโตมองแม่บ้านสาวด้วยความหวาดระแวง "ไม่ต้องกลัวดิฉันหรอกค่ะ ดิฉันไม่มีวันคิ
เมียที่ไม่ต้องการ บทที่56
สายตาฉ่ำหวานทอดมองไปยังชายหนุ่มรูปหล่อ ริมฝีปากกระตุกยิ้มใบหน้าหวานเชิดขึ้นเพราะคิดว่ายังไง ๆ ชายหนุ่มก็คงยังไม่หมดรักเธอ และเขาก็จะกลับมาหาเธอตามที่เคยได้สัญญาเอาไว้ ถึงจะมีข่าวในทางไม่ดีออกมาขุนเขาก็ต้องรับในตัวตนของเธอได้ ใช้มารยาหลอกล่อนิด ๆ หน่อยคนโง่งมงายก็เชื่อคำพูดหวาน ๆ ง่ายดายเหมือนกับอดีตที่แล้วมา 'แต่เธอคงจะลืมไปแล้วว่า กาลเวลาเปลี่ยนไปก็ทำให้ใจคนเปลี่ยนไปเหมือนกัน' "เราไปจากตรงนี้ดีกว่าครับปิ่น ผมได้กลิ่นไม่ค่อยจะดี"ฝ่ามือหนาเอื้อมไปคว้ามือเรียวเล็กกุมเอาไว้ นัยน์ตาสีดำสนิทสาดแววลุ่มลึกจ้องมองหน้าหญิงสาวอีกคนอย่างไร้ความรู้สึกอีกต่อไป "จะรีบไปไหนละคะขุน ไม่ดีใจหรือยังไงคะที่รุ้งกลับมา"สองเท้าบนส้นสูงขนาดห้านิ้วก้าวขายาวไปข้างหน้าอย่างเชื่องช้า นัยน์ตาทอประกายวาววับราวกับไข่มุกกวาดมองไปทั่วทั้งร่างกายกำยำ ฝ่ามือเรียวเล็กหมายจะเอื้อมไปแตะแขนล่ำซำแต่ก็ถูกฝ่ามือใหญ่ปัดออกไป ใบหน้าหล่อเหลาแสดงท่าทีรังเกียจออกมาอย่างเห็นได้ชัด ทำเอาม่านรุ้งถึงกับหน้าซีกเผือก แขกในงานเริ่มหันมามอง ทำเอาม่านรุ้งต้องรีบปรับเปลี่ยนสีหน้าโดยทันที "ไม่เอาสิคะขุน อย่าทำกับรุ้งแบบนี้สิคะ ไม่น่ารักเ
เมียที่ไม่ต้องการ บทที่55
ห้องบอลรูมขนาดใหญ่ถูกออแกไนซ์ชื่อดังเนรมิตงานเปิดตัวเสื้อผ้าคอลเลคชั่นใหม่ออกมาได้ตามความต้องการของผู้จัดงาน ด้านหน้าของงานจะมีหุ่นจำลองโดยมีชุดเสื้อผ้าหลากหลายรูปสวมทับมันเอาไว้ เสื้อผ้าคอลเลคชั่นใหม่ของปีนี้ตอบโจทย์คุณผู้หญิงทุกช่วงวัย มีทั้งของวัยรุ่นทั่วไป วัยทำงาน และปีนี้เธอต้องการวางแผนพุ่งเป้าไปยังเหล่าคุณหญิงคุณนายที่มีอายุแค่ยังคงรักความสวยงาม ไลฟสไตล์เสื้อผ้าของปีนี้เธอจะมีทั้งแนวสาวหวาน และแนวผู้หญิงชอบแต่งตัวลุ๊คเซ็กซี่ยังคงมีความหรูหราแอบแฝง แขกทุกคนต่างมองชุดเหล่านั้นด้วยความสนใจ เพราะทุกครั้งเจ้าของแบรนด์จะออกแบบชุดออกมาอย่างไม่ซ้ำใคร และครั้งนี้เองก็เช่นกัน ปิ่นมุกถือว่าเป็นผู้นำด้านเสื้อผ้าคนหนึ่งของประเทศไทยในตอนนี้ ซึ่งกว่าเธอจะมายืนอยู่ถึง จุดจุดนี่มันไม่ได้ง่าย ต้องผ่านอะไรมามากมายจนบางครั้งเธอรู้สึกเหนื่อย แต่ด้วยใจรักจึงต้องฝ่าฟันอุปสรรคเหล่านั้นจนได้มามีแบรนด์เสื้อผ้าเป็นของตัวเองดั่งทุกวันนี้ 'หนูปิ่นมุกนี่เก็งจังเลยนะ ออกแบบเสื้อผ้าได้สวยเชียว เห็นทีดิฉันต้องไปสมัครเป็นลูกค้าประจำเสียแล้วสิ' 'นั่นสิคะ ดิฉันเห็นแล้วอยากจะกวาดซื้อไปให้หมดเลยค่ะ สวยทุกชุดเลย
