ตอนที่ 4 ทานข้าว

ณ ร้านอาหารหรู แห่งหนึ่ง

วันนี้เป็นวันที่ครอบครัวของฉันและครอบครัวของว่าที่สามีในอนาคตได้นัดทานข้าวกันที่ร้านอาหารหรูแห่งหนึ่ง และเป็นครั้งแรกที่ฉันจะได้เห็นหน้าว่าที่สามีในอนาคตของฉัน

"  สวัสดีค่ะคุณปกรณ์ คุณญาดา "

เสียงแม่ฉันเอยเรียกคุณน้าญาดาและคุณลุงปกรณ์ที่เป็นพ่อแม่ว่าที่สามีในอนาคตของฉันทั้งคู่สนิทกันจากการที่คุณพ่อของฉันและคุณลุงปกรณ์เป็นเพื่อนรักกันตั้งแต่สมัยเรียนทั้งคู่ก็เลยสนิทกัน ส่วนคุณแม่ของฉันกับคุณป้าญาดาก็พลอยสนิทกันไปด้วย และทั้งคู่ก็มักจะชวนกันออกไปช็อปปิ้ง เข้าสมาคม ตามประสาสาวๆอยู่บ่อยครั้ง

" สวัสดีค่ะคุณพิมล คุณประสิทธิ์  เชิญนั่งก่อนค่ะ"

" ไงมึง ไอ้สิทธิ์สบายดีไหม "

เสียงของคุณลุงปกรณ์เอ่ยทักทายพ่อของฉัน

" กูสบายดีแล้วมึงล่ะ ได้ข่าวว่าจะวางมือหลังงานแต่งลูกชายมึงกับลูกสาวกู"

" เออกูก็แก่ลงทุกวันอยากพักผ่อน หลังจากไอ้ลูกชายแต่งงาน กูก็จะได้เบาใจที่มันจะได้เมียที่ดีอย่างหนูเคสมาคอยดูแล "

" ว่าแต่นี่ใช่ไหมหนูเคส สวย น่ารัก อ่อนหวาน เหมือนคุณพิมลไม่มีผิด "

" มึงแซวเมียกูอย่างนี้เดี๋ยวก็ลอยกันพอดี ยิ่งหลงตัวเองอยู่ด้วย "

" คุณค่ะ เดี๋ยวเถอะ"

พอคุณพ่อฉันพูดจบคุณแม่ฉันก็ถลึงตาใส่ทันทีและทุกคนในโต๊ะก็ต่างหัวเราะชอบใจกัน จนแม่ฉันเอ่ยแนะนำฉันให้กับคุณลุงคุณป้า

" อ๋อใช่ค่ะนี่ยัยเคส สวัสดีคุณลุงคุณป้าสิลูก จำคุณลุงคุณป้าได้ใช่ไหม แกไปเรียนเมืองนอกมาหลายปีไม่ค่อยได้เจอ ลืมหรือยังลูก"

เสียงแม่ของฉันกล่าว ให้สวัสดีผู้ใหญ่ทั้งสอง ถามว่าฉันจำได้ไหมฉันจำได้ เพราะว่าก่อนที่ฉันจะไปเรียนเมืองนอกคุณลุงกับคุณป้าจะมาที่บ้านฉันบ่อยมากเนื่องจากมาเที่ยวเล่นกับพ่อแม่ของฉันอยู่เป็นประจำ

" สวัสดีค่ะคุณลุง สวัสดีค่ะคุณป้า เคสจำได้ค่ะ"

" น่ารักจริงๆเลยหนูเคสของป้า ว่าแต่หนูกลับมานานแล้วหรอลูก "

" กลับมาได้สักพักแล้วค่ะ "

" แล้วตอนนี้หนูทำอะไรอยู่ล่ะ "

" ตอนนี้หนูเข้ามาช่วยงานบริษัทของคุณพ่อค่ะ

หนูเรียนจบการออกแบบมา ก็เลยมาช่วยคุณพ่อออกแบบเครื่องเพชรที่จะจัดขึ้นกลางปีนี้ค่ะคุณป้า"

" ตายจริงสงสัยป้าต้องเป็นคนแรกที่ได้ประมูลเครื่องเพชรที่หนูเคสออกแบบแน่ๆเลย มันต้องสวยแน่ๆเลยใช่ไหมจ๊ะพิมล"

" แน่นอนอยู่แล้วละจ๊ะญาดา ยัยเคสน่ะออกแบบเครื่องเพชรได้สวยมากฉันยังไม่อยากจะเชื่อเลย ตอนเด็กๆยังเกเรไม่เอาไหนอยู่เลย เป็นเด็กขี้แยร้องไห้ขี้มูกโป่ง ไม่อยากจะเชื่อโตมาจะเอาการเอางานกับเขาด้วย"

" แหมพิมลก็พูดไปหนูเคสนะ โตมาออกจะน่ารักขยันขันแข็ง เก่งไปหมดซะทุกอย่าง ไม่เหมือนกับลูกชายของฉันไม่เอาไหนซะเลย รายนั้นน่ะให้เป็นรองประธานบริษัทยังลุ่มๆดอนๆอยู่เลย ฉันล่ะหนักใจจริงๆ"

" เออนั่นสิ ว่าแต่คุณญาดาไอ้เจ้าลูกชายตัวดีของคุณมันไปไหนป่านนี้ยังไม่โผล่หัวมาอีกปล่อยให้ผู้ใหญ่รอ มันใช้ได้ที่ไหนกัน "

คุณแม่กับคุณป้าพูดคุยกันอย่างสนุก จนคุณลุงปกรณ์เอ่ยเนื่องจากว่าตอนนี้ยังไม่เห็นหน้าผู้ชายคนนั้นเลย นี่ก็มานั่งได้เกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว จนคุณป้าต้องขอตัวไปโทรหา แค่วันแรกที่นัดเจอกัน ก็ไม่ตรงต่อเวลาเสียมารยาทจริงๆ

" จริงด้วยค่ะคุณ เดี๋ยวฉันขอโทรหาลูกก่อนนะคะ ตามสบายนะจ๊ะพิมลคุณประสิทธิ์  เดี๋ยวฉันขอตัวโทรหาลูกชายฉันก่อน "

" จ้ะๆตามสบายเลย "

อีกด้าน

#เซอร์เวย์

ครืด ครืด ครืด

แม่ : ฮัลโหลเซอร์เวย์ ลูกอยู่ไหน

เวย์ : " ( ... )

แม่ : ได้ยินที่แม่เลือกไหม

เวย์ : ครับแม่ ได้ยินครับ

แม่ : ลูกอยู่ไหนแล้ว

เวย์ : อยู่ไหนอะไรคับแม่ ผมนอนอยู่คอนโด

แม่ : นี่ลูกอย่าบอกนะว่าลูกลืมนัดของแม่

เวย์ : นัดอะไรของแม่อ่ะ ผมไปนัดแม่ตอนไหน

แม่ : แม่นัดทานข้าวกับครอบครับหนูเคสวันนี้ เมื่อวานแม่ก็โทรบอกลูกแล้วไง ป่านนี้ลูกยังไม่มาอีกให้ผู้หลักผู้ใหญ่เขารอมันน่าเกลียดรู้ไหม

เวย์ : โถ่แม่ไม่ไปไม่ได้หรอเมื่อคืนผมดื่มหนักรุกไปไม่ไหวหรอกไว้วันหลังก็แล้วกันนะคับ

แม่ : ไม่ได้ยังไงวันนี้ลูกก็ต้องมา เรามีเรื่องคุยกันเกี่ยวกับงานแต่งของลูก รีบๆอาบน้ำแต่งตัวเดี๋ยวนี้ แม่ให้เวลาลูก 20 นาที  เดี๋ยวแม่ส่งโลเคชั่นไปให้

เวย์ : โห่แม่ 20 นาทีจะไปทันอะ..

------------------

ยังพูดกับแม่ไม่ทันจบเลยก็รีบวางสายไปซะแล้วถามว่า 20 นาทีผมจะทันไหมเนี้ย

LINE

แม่ : พิกัดร้านอาหาร

        ******

       

        รีบๆมาด้วยละ ทุกคนรออยู่

เวย์ : คับ ผม

-----------

เมื่อคืนจริงๆผมก็ไม่ได้ดื่มหนักอะไรหรอกคับแต่เพราะเมื่อคืนผมเปิดห้องพาสาวไปจัดหนักมา ก็ตามสเต็ปแหละคับ ชายโสด ผมมันเจ้าชู้ เสเพล รักสนุก ไม่คิดผูกพัน กว่าจะขับรถกลับมาที่คอนโด กว่าจะได้นอน ก็เกือบเช้าแล้ว แถมตอนนี้แม่ก็โทรมา ให้ออกไปหาครอบครัวยัยนั่นอีกหน้าหงุดหงิดชะมัด

ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ก็คว้ากุญแจรถขับตรงไปยังร้านอาหารที่แม่ส่งโลเคชั่นมาให้ รถก็ติดร้อนก็ร้อนเวลานี้มันควรจะเป็นเวลาที่ผมนอนพักผ่อนสบายๆแต่ก็ต้องออกมาปั้นหน้ายิ้มผมละโคตรเซ็งเลย คอยดูนะยัยเค อะไรนั่น ต่อไปได้เจอผมแผลงฤทธิ์แน่