ณ ร้านอาหารหรู แห่งหนึ่ง
วันนี้เป็นวันที่ครอบครัวของฉันและครอบครัวของว่าที่สามีในอนาคตได้นัดทานข้าวกันที่ร้านอาหารหรูแห่งหนึ่ง และเป็นครั้งแรกที่ฉันจะได้เห็นหน้าว่าที่สามีในอนาคตของฉัน
" สวัสดีค่ะคุณปกรณ์ คุณญาดา "
เสียงแม่ฉันเอยเรียกคุณน้าญาดาและคุณลุงปกรณ์ที่เป็นพ่อแม่ว่าที่สามีในอนาคตของฉันทั้งคู่สนิทกันจากการที่คุณพ่อของฉันและคุณลุงปกรณ์เป็นเพื่อนรักกันตั้งแต่สมัยเรียนทั้งคู่ก็เลยสนิทกัน ส่วนคุณแม่ของฉันกับคุณป้าญาดาก็พลอยสนิทกันไปด้วย และทั้งคู่ก็มักจะชวนกันออกไปช็อปปิ้ง เข้าสมาคม ตามประสาสาวๆอยู่บ่อยครั้ง
" สวัสดีค่ะคุณพิมล คุณประสิทธิ์ เชิญนั่งก่อนค่ะ"
" ไงมึง ไอ้สิทธิ์สบายดีไหม "
เสียงของคุณลุงปกรณ์เอ่ยทักทายพ่อของฉัน
" กูสบายดีแล้วมึงล่ะ ได้ข่าวว่าจะวางมือหลังงานแต่งลูกชายมึงกับลูกสาวกู"
" เออกูก็แก่ลงทุกวันอยากพักผ่อน หลังจากไอ้ลูกชายแต่งงาน กูก็จะได้เบาใจที่มันจะได้เมียที่ดีอย่างหนูเคสมาคอยดูแล "
" ว่าแต่นี่ใช่ไหมหนูเคส สวย น่ารัก อ่อนหวาน เหมือนคุณพิมลไม่มีผิด "
" มึงแซวเมียกูอย่างนี้เดี๋ยวก็ลอยกันพอดี ยิ่งหลงตัวเองอยู่ด้วย "
" คุณค่ะ เดี๋ยวเถอะ"
พอคุณพ่อฉันพูดจบคุณแม่ฉันก็ถลึงตาใส่ทันทีและทุกคนในโต๊ะก็ต่างหัวเราะชอบใจกัน จนแม่ฉันเอ่ยแนะนำฉันให้กับคุณลุงคุณป้า
" อ๋อใช่ค่ะนี่ยัยเคส สวัสดีคุณลุงคุณป้าสิลูก จำคุณลุงคุณป้าได้ใช่ไหม แกไปเรียนเมืองนอกมาหลายปีไม่ค่อยได้เจอ ลืมหรือยังลูก"
เสียงแม่ของฉันกล่าว ให้สวัสดีผู้ใหญ่ทั้งสอง ถามว่าฉันจำได้ไหมฉันจำได้ เพราะว่าก่อนที่ฉันจะไปเรียนเมืองนอกคุณลุงกับคุณป้าจะมาที่บ้านฉันบ่อยมากเนื่องจากมาเที่ยวเล่นกับพ่อแม่ของฉันอยู่เป็นประจำ
" สวัสดีค่ะคุณลุง สวัสดีค่ะคุณป้า เคสจำได้ค่ะ"
" น่ารักจริงๆเลยหนูเคสของป้า ว่าแต่หนูกลับมานานแล้วหรอลูก "
" กลับมาได้สักพักแล้วค่ะ "
" แล้วตอนนี้หนูทำอะไรอยู่ล่ะ "
" ตอนนี้หนูเข้ามาช่วยงานบริษัทของคุณพ่อค่ะ
หนูเรียนจบการออกแบบมา ก็เลยมาช่วยคุณพ่อออกแบบเครื่องเพชรที่จะจัดขึ้นกลางปีนี้ค่ะคุณป้า"
" ตายจริงสงสัยป้าต้องเป็นคนแรกที่ได้ประมูลเครื่องเพชรที่หนูเคสออกแบบแน่ๆเลย มันต้องสวยแน่ๆเลยใช่ไหมจ๊ะพิมล"
" แน่นอนอยู่แล้วละจ๊ะญาดา ยัยเคสน่ะออกแบบเครื่องเพชรได้สวยมากฉันยังไม่อยากจะเชื่อเลย ตอนเด็กๆยังเกเรไม่เอาไหนอยู่เลย เป็นเด็กขี้แยร้องไห้ขี้มูกโป่ง ไม่อยากจะเชื่อโตมาจะเอาการเอางานกับเขาด้วย"
" แหมพิมลก็พูดไปหนูเคสนะ โตมาออกจะน่ารักขยันขันแข็ง เก่งไปหมดซะทุกอย่าง ไม่เหมือนกับลูกชายของฉันไม่เอาไหนซะเลย รายนั้นน่ะให้เป็นรองประธานบริษัทยังลุ่มๆดอนๆอยู่เลย ฉันล่ะหนักใจจริงๆ"
" เออนั่นสิ ว่าแต่คุณญาดาไอ้เจ้าลูกชายตัวดีของคุณมันไปไหนป่านนี้ยังไม่โผล่หัวมาอีกปล่อยให้ผู้ใหญ่รอ มันใช้ได้ที่ไหนกัน "
คุณแม่กับคุณป้าพูดคุยกันอย่างสนุก จนคุณลุงปกรณ์เอ่ยเนื่องจากว่าตอนนี้ยังไม่เห็นหน้าผู้ชายคนนั้นเลย นี่ก็มานั่งได้เกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว จนคุณป้าต้องขอตัวไปโทรหา แค่วันแรกที่นัดเจอกัน ก็ไม่ตรงต่อเวลาเสียมารยาทจริงๆ
" จริงด้วยค่ะคุณ เดี๋ยวฉันขอโทรหาลูกก่อนนะคะ ตามสบายนะจ๊ะพิมลคุณประสิทธิ์ เดี๋ยวฉันขอตัวโทรหาลูกชายฉันก่อน "
" จ้ะๆตามสบายเลย "
อีกด้าน
#เซอร์เวย์
ครืด ครืด ครืด
แม่ : ฮัลโหลเซอร์เวย์ ลูกอยู่ไหน
เวย์ : " ( ... )
แม่ : ได้ยินที่แม่เลือกไหม
เวย์ : ครับแม่ ได้ยินครับ
แม่ : ลูกอยู่ไหนแล้ว
เวย์ : อยู่ไหนอะไรคับแม่ ผมนอนอยู่คอนโด
แม่ : นี่ลูกอย่าบอกนะว่าลูกลืมนัดของแม่
เวย์ : นัดอะไรของแม่อ่ะ ผมไปนัดแม่ตอนไหน
แม่ : แม่นัดทานข้าวกับครอบครับหนูเคสวันนี้ เมื่อวานแม่ก็โทรบอกลูกแล้วไง ป่านนี้ลูกยังไม่มาอีกให้ผู้หลักผู้ใหญ่เขารอมันน่าเกลียดรู้ไหม
เวย์ : โถ่แม่ไม่ไปไม่ได้หรอเมื่อคืนผมดื่มหนักรุกไปไม่ไหวหรอกไว้วันหลังก็แล้วกันนะคับ
แม่ : ไม่ได้ยังไงวันนี้ลูกก็ต้องมา เรามีเรื่องคุยกันเกี่ยวกับงานแต่งของลูก รีบๆอาบน้ำแต่งตัวเดี๋ยวนี้ แม่ให้เวลาลูก 20 นาที เดี๋ยวแม่ส่งโลเคชั่นไปให้
เวย์ : โห่แม่ 20 นาทีจะไปทันอะ..
------------------
ยังพูดกับแม่ไม่ทันจบเลยก็รีบวางสายไปซะแล้วถามว่า 20 นาทีผมจะทันไหมเนี้ย
LINE
แม่ : พิกัดร้านอาหาร
******
รีบๆมาด้วยละ ทุกคนรออยู่เวย์ : คับ ผม
-----------
เมื่อคืนจริงๆผมก็ไม่ได้ดื่มหนักอะไรหรอกคับแต่เพราะเมื่อคืนผมเปิดห้องพาสาวไปจัดหนักมา ก็ตามสเต็ปแหละคับ ชายโสด ผมมันเจ้าชู้ เสเพล รักสนุก ไม่คิดผูกพัน กว่าจะขับรถกลับมาที่คอนโด กว่าจะได้นอน ก็เกือบเช้าแล้ว แถมตอนนี้แม่ก็โทรมา ให้ออกไปหาครอบครัวยัยนั่นอีกหน้าหงุดหงิดชะมัด
ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ก็คว้ากุญแจรถขับตรงไปยังร้านอาหารที่แม่ส่งโลเคชั่นมาให้ รถก็ติดร้อนก็ร้อนเวลานี้มันควรจะเป็นเวลาที่ผมนอนพักผ่อนสบายๆแต่ก็ต้องออกมาปั้นหน้ายิ้มผมละโคตรเซ็งเลย คอยดูนะยัยเค อะไรนั่น ต่อไปได้เจอผมแผลงฤทธิ์แน่
" เป็นไงบ้างคุณไอ้เจ้าลูกชายตัวดีของคุณมันอยู่ที่ไหนแล้ว "" กำลังมาค่ะ ติดธุระนิดหน่อยก็เลยมาช้า ต้องขอโทษคุณประสิทธิ์กับเธอด้วยนะพิมล "" ไม่เป็นไรหรอกจ้า ฉันกับคุณประสิทธิ์ไม่ว่าอะไรหรอกฉันเข้าใจ "ทั้งสองครอบครัวก็คุยกันไปด้วยเปื่อยจนเวลาล่วงเลยผ่านมาจนครบ 20 นาที ก็ปรากฏชายหนุ่มร่างสูงผิวขาว ทรงผมจับเซตดูดีในที่ติ จัดว่าเป็นคนที่หล่อเหลาเอาการเลยทีเดียว สาวๆที่อยู่ในละแวกนั้นต้องหันมามองเป็นตาเดียวกัน" นั่นไงตาเซอร์เวย์มาแล้ว เซอร์เวย์ลูกมานี่ แม่จะแนะนำให้รู้จัก นี่คุณน้าพิมล คุณอาประสิทธิ์แล้วนี่ก็หนูเคสว่าที่ภรรยาในอนาคตของลูกจ้ะ"" สวัสดีครับคุณน้าพิมล คุณอาประสิทธิ์ "เสียงผมเอ่ยบอกคุณน้าทั้งสองก่อนที่จะหันไปมองหน้าผู้หญิงคนนั้นที่ชื่อเคส OK ครับในรูปที่บอกว่าสวย ตัวจริงก็คือสวยแหละ อาจจะเป็นเพราะไปศัลยกรรมมาหรือไม่ก็แต่งหน้าจัดจนเกินไป สวยแต่รูปจูบไม่หอม ก็คงจะเหมือนกับพวกสาวๆที่ผมควงนั่นแหละครับ ผมไม่ได้สนใจอะไรไม่ได้มีอะไรพิเศษ " สวัสดีจ้าเซอร์เวย์ มาๆนั่งลงกันก่อนจ๊ะทานข้าวกันดีกว่าทานไปคุยไปเนาะ จะได้ไม่เสียเวลา"ผมนั่งลงทานข้าวไปอย่างเงียบๆสายตาก็ชำเรืองมองไปที่ผู้ห
วันนี้ฉันมาลองชุดกับผู้ชายคนนั้นคนที่เป็นว่าที่เจ้าบ่าวของฉัน เขาขับรถมารับฉันที่หน้าบ้านเราสองคนขึ้นรถไปด้วยกันและภายในรถต่างฝ่ายต่าง ไม่มีใครพูดอะไรกันเลย ฉันก็ได้แต่นั่งเงียบ จนถึงร้านตัดชุดวิวาห์ บอกตรงๆว่าฉันก็อึดอัดเหมือนกันเป็นไปได้ฉันก็ไม่อยากแต่งหรอกทำหน้าไม่รับแขก คิดว่าหล่อตายแหละ ขี้เก๊ก สุดๆ" สวัสดีค่ะเชิญด้านในก่อนค่ะ ไม่ทราบว่าคุณลูกค้ามีแบบในใจหรือยังคะ"เสียงพี่พนักงานเอ่ยเชิญเราทั้งสองเข้าไปในร้านและถามว่าฉันมีแบบในใจหรือยังบอกเลยว่าไม่มีในหัวเลยค่ะเพราะชีวิตนี้ฉันไม่ได้คิดว่าจะแต่งงานด้วยซ้ำ" รีบๆเลือกจะได้กลับ เสียเวลา ฉันไม่ได้มีเวลาให้เธอตลอดทั้งวันหรอกนะรู้ไว้ซะด้วย "เสียงว่าที่เจ้าบ่าวของฉันเอ่ยกระซิบให้ได้ยินกันแค่สองคน ดูเหมือนเขาจะไม่สบอารมณ์ หรืออาจจะเป็นเพราะว่าเขาก็ไม่ได้อยากแต่งงานกับฉันตั้งแต่แรก แล้วถามว่าฉันอยากแต่งงานกับเขาไหม ทำเหมือนตัวเองเสียเวลาเป็นอยู่คนเดียว ถ้าเสียเวลาเขาขนาดนั้นจะพาฉันมาทำไม จริงๆฉันมาคนเดียวก็ได้" ก็ฉันบอกแล้วไงคะว่าไม่ต้องพาฉันมา ฉันมาเองก็ได้ ฉันไม่ได้ง้อให้คุณพามาสักหน่อย"" นี่เธออย่ามาต่อปากต่อคำกับฉันให้มากรีบๆเลือก
วันนี้เป็นงานแต่งงานของฉันซึ่งเป็นวันที่ฉันควรจะดีใจครั้งหนึ่งในชีวิตได้สวมชุดเจ้าสาวซึ่งเป็นความฝันของผู้หญิงหลายๆคน แต่ไม่ใช่สำหรับฉันพิธีตอนเช้าจัดแบบเรียบง่ายเป็นวัฒนธรรมของไทยชั้นที่อยู่ในชุดไทยสีชมพูโรสโกลด์ กับเจ้าบ่าวที่อยู่ในชุดโจงกระเบนสีแบบเดียวกัน เราทั้งคู่ได้ทำพิธีสวมแหวนกันในช่วงเช้าเป็นที่เรียบร้อย และตอนนี้ฉันก็กำลังแต่งตัวสำหรับพิธีกินเลี้ยงในช่วงค่ำนี้" ไงแกตื่นเต้นไหมยัยเคส เจ้าบ่าวแกนี่หล่อมากหน้ากินสุดๆ "" จริงแกต้องทำบุญกี่ชาติค่ะเนี้ย ถึงจะได้ผู้หล่อขนาดนี้งานดีเวอร์ "" อิจฉาแกจัง เนอะๆ "เสียงเพื่อนของฉันทั้ง 3 คนเอ่ยบอกในขณะที่พวกเรากำลังแต่งตัวกันอยู่ " อิจฉาฉันทำไม ฉันไม่ได้อยากจะแต่งงานกับเขาสักหน่อยเห็นหน้าตาดีแบบนี้แต่นิสัยแย่มาก เขาไม่ได้อยากจะแต่งงานกับฉันสักหน่อย ดูจากสภาพแล้วก็คงไม่รักใครจริงๆ ผู้ชายเจ้าชู้ เสเพลไปวันๆ "พูดจบก็มีพี่เจ้าหน้าที่เดินมาตามฉัน ทางครอบครัวได้จ้างเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยและควบคุมทุกอย่างในงาน เพื่อความสะดวกสบายของแขกที่มาร่วมงานและตัวฉันเอง ฉันจึงแยกย้ายกับเพื่อน เพื่อที่จะได้ออกไปรับแขก " คุณเคสคะได้เวลาแล้วค่ะ""
หลังจากงานเลี้ยงเสร็จสิ้นตอนนี้ผมก็อยู่ในห้องหอกับยัยนั่นแน่นอนว่าผมได้สังสรรค์กับเพื่อนๆพอเป็นพิธี ผมเป็นพวกที่กินเหล้าทุกวันอยู่แล้วของแค่นี้ไม่ทำให้ผมเมาได้ และที่สำคัญคืนนี้ผมมีหน้าที่จะต้องทำ คงไม่ต้องให้พูดถึงว่าวันเข้าหอเจ้าบ่าวเจ้าสาวเขาทำอะไรกันและเป็นที่แน่นอนว่าวันนี้ยัยนั่นไม่รอดผมแน่ ภายในห้องนอนหรู ตอนนี้มีแต่ความเงียบสงัด ทั้งเจ้าบ่าวและเจ้าสาวไม่มีการพูดคุยใดๆออกมามีแต่เสียงเครื่องปรับอากาศที่ค่อนข้างจะเย็นยะเยือก เคส ภัทรรินทร์ในชุดเจ้าสาวสีแดงนั่งอยู่ข้างๆเตียงในใจกะวนกะวานไม่รู้จะต้องทำอย่างไรดีเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้อยู่กับผู้ชายในห้องสองต่อสองจึงทำให้เธอรู้สึกเกร็งๆอยู่ไม่น้อย ไม่นานเสียงของชายร่างสูงก็เอ่ยขึ้นตัดบทความเงียบสงัดที่อยู่ภายในห้อง ขอนั่งจ้องหน้าเธอมาได้สักพักนึงแล้วแต่เนื่องจากไม่มีการพูดอะไรออกมาจากหญิงสาวเขาจึงเริ่มเปิดประเด็นพูดขึ้นก่อน " นี่เธอ จะเงียบอีกนานไหม ตกลงเธอจะอาบน้ำก่อนหรือให้ฉันอาบก่อน หรือเราจะอาบพร้อมกันดี "ผมถามว่าที่ภรรยาของผมออกไปอยากจะรู้เหมือนกันว่าเธอจะตอบว่าอย่างไรอันที่จริงภาพในหัวที่ผมคิดไว้ก็คือหลังจากที่เข้ามาใ
ตอนนี้ร่างกายผมมันสูบฉีดจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ส่วนหนึ่งและอีกส่วนหนึ่งก็มาจากผู้หญิงใต้ล่างของผม เธอช่างสวยเหลือเกินเมื่อยามที่ไม่มีเครื่องสำอางแต่งแต้มบนใบหน้า แกนกายใหญ่ของผมปวดหนึบต้องการที่จะปลดปล่อย ผมไม่รอช้าปลดผ้าคลุมอาบน้ำของเธอออกเผยให้เห็นชุดนอนผ้าพริ้วสายเดี่ยวสีดำนี่คงจะเป็นชุดที่แม่ๆทั้งสองได้เตรียมไว้ให้เธอ เพราะผมเห็นอยู่ในตู้มีเพียงแค่ชุดเดียวที่อยู่ในห้องหอ เนื่องจากเธอไม่มีเสื้อผ้าอื่น เพราะเธอยังไม่ได้ขนเข้ามาไว้ในห้องผมจึงทำให้มีชุดนอนสีดำผ้าพริ้วนี้แค่ชุดเดียวที่เธอสามารถจะใส่ได้ในคืนนี้" คะ...คุณ.....จ....จะ..ทำ..อะไรค่ะ "" สามี ภรรยา เข้าหอคืนแรกเขาทำอะไรกันละ"" อย่าค่ะ ฉะ...ฉันยังไม่พร้อม "" ไม่ทันแล้วเคส ตอนนี้ฉันโครตเxี่ยนเลยวะ เธออย่ามาทำเป็นเหมือนคนไม่เคย ลึกๆแล้วเธอก็อยากโดนฉันกระแทกเหมือนกัน"พูดจบผมก็บีบที่หน้าอกของเธอมันใหญ่มากใหญ่กว่ามือผมอีก หน้าอกตูมๆ ขาวๆ โคตรน่าฟัดเลยผมใช้ลิ้นเลียที่ยอดถันจนเม็ดบัวขึ้นเป็นไต เธอทั้งหอมทั้งหวาน จนผมอดใจไม่ไหวเผลอใช้ฟันขบเข้าที่ยอดอกเบาๆ สร้างความหื่นกระหายให้ผมอีกเท่าตัว นี่ขนาดว่าเธอผ่านผู้ชายมาไม่รู้เท่าไหร่แต
หลังจากจบกิจกรรมเร่าร้อนบนเตียงหญิงสาวก็นอนตัวงอเนื่องจากเธอทั้งจุกและเจ็บไปหมดไม่อยากจะคิดเลยว่าสภาพเธอในตอนนี้จะน่าสมเพชแค่ไหนถึงแม้เธอจะมีใบทะเบียนสมรสเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายแต่เพราะเขาไม่ได้รักเธอและเมื่อยิ่งรู้ว่าภายในระยะเวลา 3 เดือนเธอและเขาก็ต้องหย่ากันมันจึงยิ่งทำให้เธอรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมากที่ไม่สามารถทำอะไรได้เลย เธอเหมือนผู้หญิงไร้ค่าคนนึงที่รอวันที่สามีจะหย่าเมื่อไหร่ก็ได้ ยิ่งคิดน้ำตาก็ยิ่งไหล " จะร้องไห้ทำไมวะ ก็แค่โดนผัวเx็ด ไม่ตายหรอก"" ฮึก อึก"" อ๊ะ คะ คุณ จะทำอะไรค่ะ "" เอาเธอไง "" แต่เมื่อกี้คุณก็เพิ่งทำไป "" ก็ฉันยังไม่อิ่ม "" ตะ แต่ "" มีอีกเรื่องที่เธอควรรู้ ผัวเธอกินดุ และก็กินจุมากด้วย "พูดจบชายหนุ่มไม่รอช้าจับร่างหญิงสาวพลิกคว่ำก่อนจะยกสะโพกของเธอให้อยู่ในท่าคานเข่า เขาจับแกนกายที่ตอนนี้เริ่มขยายใหญ่ขึ้นมาอีกครั้งพร้อมกับชักรูดอยู่ สอง สาม ที ก่อนจะกดแทรกเข้าไปในกรีบกุหลาบสีแดงเนื่องจากพึ่งผ่านมรสุมมาเมื่อครู่ สวบปัก ปัก ปัก ปัก ปัก " อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ" " เบาหน่อย...มะ มันจุก"" ซี๊ด ท่านี้โครตลึกเลยวะ "เขากระแทกกระทั้นด้วยความหนักหน่วง
รุ่งเช้า เปลือกตาคู่สวยค่อยๆเปิดลงเมื่อมีแสงแดดสาดส่องเข้ามาภายนอกหน้าต่าง เมื่อเริ่มปรับโฟกัสได้ดี สายตาเธอเหลือบไปเห็นบริเวรภายในห้อง เสื้อผ้ากระจัดกระจายไปทั่ว ร่างชายหนุ่มที่เป็นสามีของเธอทั้งนิตินัยและพฤตินัยนอนเปลือยเปล่าอยู่บนที่นอน มีเพียงผ้าห่มปิดคลุมส่วนนั้นของเขาอย่างหมิ่นเหม่ ในสมองของเธอสั่งการให้ลุกออกมาจากตรงนี้ คิดได้ดั่งนั้นหญิงสาวจึงลุกจากเตียงนอนหวังจะเดินตรงไปยังห้องน้ำเพื่อชำระล้างร่างกายอันเต็มไปด้วยคราบสิ่งสกปรกที่ชายหนุ่มทิ้งไว้เมื่อคืน แค่เพียงสองเท้าแตะลงบนพื้นความเจ็บปวดก็แล่นเข้ามาตรงบริเวณน้องสาวของเธอ เมื่อคืนเขาทำรุนแรงมาก หนำซ้ำยังทำกับเธออีกตั้งหลายรอบ จึงทำให้เช้านี้เธอค่อนข้างที่จะหมดแรงแทบจะเดินไม่ไหว แต่ถึงอย่างนั้นหญิงสาวต้องกัดฟันทนพยุงร่างอันบอบช้ำเดินตรงไปยังห้องน้ำเพื่อชำระร่างกายให้เสร็จเรียบร้อยก่อนที่ชายหนุ่มร่างสูงจะตื่นขึ้นมา หญิงสาวเดินลงมาจากชั้นบนด้วยสภาพที่ไม่สู้ดีนักเธอตั้งใจจะมาทำอาหารเช้าให้กลับสามีป้ายแดงซึ่งมันเป็นหน้าที่ของภรรยาที่ควรจะทำในทุกๆเช้าก่อนที่สามีจะตื่น ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เต็มใจที่จะแต่งงานกับเขาตั้งแต่แรกแต่แม่ขอ
# เคสฉันมาที่บ้านเพื่อมาเก็บเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวสำหรับการย้ายเข้าไปอยู่บ้านหลังใหม่ โชคดีที่ไม่มีใครอยู่บ้านพ่อแม่ของฉันหน้าจะออกไปที่ร้านหรือไม่ก็บริษัท ถือว่าเป็นความโชคดีเพราะฉันยังไม่อยากตอบคำถามพวกท่านทั้งสองเกี่ยวกับเรื่องเมื่อคืนที่ผ่านมา เสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวก็ไม่มีอะไรมากใช้รถของฉันแค่คันเดียวก็ขนหมด ส่วนที่เหลือเพิ่มเติมค่อยไปหาซื้อเอาใหม่ คิดแล้วก็ใจหายบ้านที่ฉันเคยอยู่ตั้งแต่เล็กจนโต แต่ตอนนี้ฉันต้องย้ายออกไปอยู่ที่อื่นไปอยู่กับคนที่เขาใจร้าย แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะฉันเดินมาตั้งขนาดนี้แล้วจะถอยไม่ได้เป็นไงเป็นกันคิดได้ดังนั้นหญิงสาวก็ขับรถออกไปจากบ้านระหว่างทางอยู่ๆรถของเธอก็ดันยางแตกท่ามกลางแสงแดดที่ร้อนระอุและไม่ค่อยมีรถวิ่งผ่าน ให้ตายเถอะ ยัยเคสเอ้ย นี่แก่จะซวยอะไรขนาดนี้เนี้ย แล้วทีนี้จะทำยังไง ขับมาตั้งไกลแล้วด้วยหญิงสาวบ่นกับตัวเองเบาๆ ระหว่างที่เธอกำลังจะกดโทรศัพท์โทรหาช่างให่มาซ่อมรถให้ ก็มีรถสปอร์ตคันหรูขับเข้ามาจอดบริเวณไกล้ๆกับที่เธอยืนอยู่ ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหล่า ใส่ชุดสูท ดูภูมิฐาน บ่งบอกว่าเป็นคนมีเงิน กำลังเดินตรงมายังที่เธอยืนอยู่หญิงสาวแอบกลัวนิ
หลังจากที่เคสไล่ผมออกมาจากห้องผมก็เดินลงมาชั้นล่าง เพื่อที่จะมาหายาทาเนื่องจากตอนนี้ตามแขนของผมมีแต่รอยพุพองจากการโดนน้ำมันกระเด็นใส่เมื่อตอนช่วงเย็น บอกตามตรงเลยว่ามันแสบมากแสบมากจริงๆ ผมก็เพิ่งรู้นะว่า การเป็นแม่บ้านแม่เรือนมันช่างเหนื่อยแสนเหนื่อยซะเหลือเกิน ไหนจะต้องซักผ้า ล้างจานล้างห้องน้ำ กวาดบ้าน ถูบ้าน ทำกับข้าวอีกสารพัด โชคดีที่ผมเกิดมามีฐานะค่อนข้างรวยจึงทำให้ไม่ต้องมาทำอะไรแบบนี้ เพราะมีแม่บ้านคอยทำให้ตลอด ไม่อยากจะคิดเลยว่าครอบครัวที่เขามีฐานะไม่ค่อยจะดี พวกเขาต้องทำกันเองล่ะ มันจะเหนื่อยมากแค่ไหนพูดแล้วผมก็นึกไปถึงตอนที่ผมแต่งงานอยู่กับเคสใหม่ๆ ช่วงนั้นป้าบัวกับพี่ก้อยยังไม่ได้เข้ามาอยู่ เธอต้องทำงานบ้านคนเดียวทุกอย่าง ไหนจะต้องออกไปทำงานที่บริษัทของเธออีก แล้วยังต้องมาคอยรับมือกับผู้ชายปากร้ายอย่างผม เฮ้อๆๆเธอคงจะเหนื่อยน่าดูเลยหลังจากที่ผมทายาเสร็จ ผมก็ได้ไปอาบน้ำเพื่อที่จะเข้านอน ผมเลือกห้องนอนที่อยู่ข้างล่างไม่ได้ขึ้นไปนอนห้องชั้นบน เนื่องจากว่าไม่อยากให้เคสต้องมาหงุดหงิดใจ ถึงแม้ว่าห้องข้างบนจะอยู่ติดกันแต่ก็นั่นแห
หลังจากที่พวกมันกลับไปผมก็จัดการเก็บข้าวของที่พวกมันซื้อมาให้เข้าที่เข้าทาง และตอนนี้ผมก็กำลังจะย่องเข้าไปหาเมีย โดยที่ตัวประกันนั้นก็คือพวกเสื้อผ้าที่เพิ่งซักเสร็จตอนนี้ผมกำลังยืนมองแม่ของลูกนอนหลับอย่างสบายใจ เมียผมเวลานอนหลับโคตรจะน่ารักเลย ผมจัดการเดินอ้อมไปข้างๆเตียง ยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้ๆ และทำการจุ๊บไปที่ริมฝีปากของเธอเบาๆ กลิ่นกายหอมๆมันช่างยั่วยวนผมดีซะเหลือเกิน ให้ตายเถอะผมโคตรคิดถึงเธอเลย ในใจอยากจะกระโดดเข้าไปกอด หอม ฟัด ให้หายคิดถึง แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ไปมากกว่านี้เอาล่ะได้แค่นี้ผมก็โคตรดีใจแล้ว ผมจัดการสาวเท้าลงมาจากบันได เพราะตอนนี้ก็เป็นเวลาเย็นมากๆแล้ว ผมต้องจัดการทำอาหารให้เคสกินก่อนที่เธอจะตื่น ป่านนี้ลูกของผมคงจะหิวแย่แล้วล่ะผมลงมือทำอาหารโดยเปิดวิธีการทำจากอินเตอร์เน็ตเมนูวันนี้ก็จะเป็นแกงจืดเต้าหู้หมูสับผัดบล็อกโคลี่และก็ปลาทอด ซึ่งเมนูพวกนี้ล้วนแล้วแต่เป็นอาหารบำรุงครรภ์ทั้งสิ้น ผมจัดการต้มจืดก่อนเลยอย่างแรกและตามด้วยผัดบล็อคโคลี่ซึ่งสองอย่างนี้ มันก็ไม่ได้ยากอะไรเพราะผมเคยต้มมาม่า
ผมรู้สึกแปลกใจอยู่ไม่น้อยที่อยู่ๆเคสก็ยอมให้ผมอยู่กับเธอง่ายๆแบบนี้ แต่ก็นั่นแหละถือว่าเป็นความโชคดีของผม ไม่แน่เคสอาจจะใจอ่อนให้ผมแล้วก็ได้" ไหนๆคุณก็จะอยู่ที่นี่แล้ว กรุณาช่วยทำงานบ้านด้วย "" แน่นอน ฉันบอกจะอยู่ดูแลเธอ นั่นหมายความว่าทุกๆอย่างฉันจะเป็นคนทำเอง "" ก็ดี เริ่มจาก กวาดบ้าน ถูบ้าน ดูดฝุ่น ล้างห้องน้ำ ล้างจาน ซักผ้า แค่นี้ก่อนฉันยังนึกไม่ออก ถ้านึกออกเมื่อไหร่แล้วจะบอก ""...."" ทำไม ทำไม่ได้หรอ ถ้าทำไม่ได้ก็กลับไป "" ทำได้ครับ ทำได้ จะไปเดี๋ยวนี้แหละครับ "ผมว่าแล้วเชียวว่าทำไมถึงให้ผมอยู่ง่ายจัง ที่ไหนได้จะหลอกใช้ผมนี่เอง แต่ก็ไม่เป็นไรครับผมยินดีและเต็มใจให้หรอก ขนาดโง่กับคนอื่นยังโง่มาแล้วเลย นี่กับเมียสบายมาก เป็นขี้ข้ารองมือรองเท้าเมียก็ยอมว่าแล้วผมก็จัดการกวาดบ้าน ถูบ้านก่อนเลยอย่างแรกเกิดมาทั้งชีวิตยังไม่เคยมาทำอะไรแบบนี้เลย แต่ก็นั่นแหละครับ คำสั่งเมียถือเ
3 วันผ่านไปโรงพยาบาลตอนนี้ผมกำลังเตรียมตัวที่จะกลับรีสอร์ท เพราะอาการดีขึ้นมากแล้ว หลังจากที่ผมพักฟื้นอยู่ที่โรงพยาบาลเป็นระยะเวลา 3 วัน และตลอด 3 วันมานี้เคสไม่เคยมาหาผมเลย ก็อย่างที่บอกเธอก็คงไม่ได้สนใจอะไรผม ต่อให้ผมตายเธอก็ไม่สนใจอยู่ดี" ไหวไหมมึง "" เออกูดีขึ้นมากแล้ว "" ไปกลับ "" พากูไปหาเคสหน่อย "" มึงพึ่งจะหายไข้ กูว่ามึงกลับไปพักผ่อนก่อนดีกว่าไหมวะ "" ไม่กูคิดถึงเคส กูอยากเจอหน้าเคส แค่แปปเดียวก็ยังดี "ผมพูดจริงๆครับตลอดระยะเวลา 3 วันที่ผ่านมาเคสไม่ได้มาหาผมเลย ผมคิดถึงเธอ อยากกอด อยากหอม อยากคุยกับเธอและก็ลูก ขอแค่ได้เห็นหน้าก็ยังดี" มึงนี่นะ "บ้านพักตอนนี้ผมกำลังยืนอยู่หน้าบ้านพักของเคส และดูเหมือนว่าจะไม่มีใครอยู่เลย เพราะบ้านมันช่างเงียบสะเหลือเกิน ผ
หลังจากที่ชายหนุ่มโดนหญิงสาวไล่ออกมา เขาจึงต้องหยุดยืนอยู่บริเวณหน้าบ้านพักและดูเหมือนว่าฟ้าก็ช่างเป็นใจดีซะเหลือเกินเพราะตอนนี้ฝนได้ตกลงมาอย่างหนัก นั่นจึงทำให้ชายหนุ่มเปียกซกไปทั้งตัว ตอนนี้เขาไม่ต่างอะไรไปจากหมาตัวนึงหญิงสาวเห็นอย่างนั้นเธอก็ไม่ได้มีท่าทีสนใจเพราะเธอคิดว่าไม่ได้ใช้ให้เขามาตั้งแต่แรก คิดดูเถอะขนาดฟ้าฝนยังเป็นใจ ท่านยังลงโทษคนนิสัยไม่ดีอย่างเขาเลย นับประสาอะไรกับที่เธอทำแค่นี้มันยังน้อยไป" เคสเปิดประตูให้ฉันเถอะนะ ฉันหนาว ""......"" เธอไม่สงสารฉันหรอ ฉันเปียกฝนขนาดนี้อาจจะไม่สบายได้เลยนะ "" นั่นมันก็เรื่องของคุณ เปียกฝนจนหนาวตาย ไปได้เลยยิ่งดี "หญิงสาวพูดจบก็ได้ทำการสาวเท้าขึ้นไปบนห้องทันทีเพราะตอนนี้เธอได้รับประทานอาหารเช้าเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่อาหารที่เธอรับประทานนั้นไม่ใช่ของชายหนุ่มที่ซื้อมา เธอเข้าครัวที่จะทำอาหารของเธอกินเอง โดยไม่ได้แตะต้องอาหารของเขาเลยแม้แต่น้อย ส่วนชายหนุ่มนั้นเธอก็ไม่ไ
เช้าวันต่อมาวันนี้ผมให้ไอ้วอร์มขับรถมาส่งที่บ้านพักของเคสแต่เช้า ผมคิดถึงเธอมาก อยากอยู่ดูแลเธออยากคุย อยากกอด อยากหอม เนื่องจากเราไม่ได้เจอกันเลยตลอดเกือบสามสัปดาห์ ไม่รู้ว่าป่านนี้เธอกำลังจะทำอะไรอยู่ ผมจัดการแวะซื้อผัก ผลไม้และของมีประโยชน์ทั้งหลายเพื่อที่จะเอาไปให้ลูกกับเมียได้ทาน วันนี้บรรยากาศอึมครึมคล้ายๆเหมือนฝนจะตก ผมจึงรีบจัดการซื้อของให้เสร็จจะได้รีบกลับไปหาแม่ของลูกในตอนที่ผมมาถึงก็เจอเข้ากับคุณเมนี่เธอกำลังจะออกไปทำงานข้างนอกพอดี ผมจึงขออนุญาตเข้าไปในบ้าน เพื่อจัดการเตรียมอาหารเช้าให้กับเคสได้ทาน และก็จะขออนุญาตอยู่พักที่นี่กับเคสจนกว่าเราทั้งคู่จะคืนดีกัน ก็ไม่รู้ว่าคุณเมนี่จะตอบตกลงหรือเปล่า เพราะผมก็ทำกับเพื่อนของเธอไว้เยอะเหมือนกัน แต่ไม่ว่ายังไงผมก็จะสู้ สู้เพื่อลูกเพื่อเมียของผม" คุณเซอร์เวย์ "" สวัสดีครับ คุณเมนี่ผมขออนุญาตเข้าไปได้ไหมคะ "" อะ เอ่อ "" ผมรู้ครับว่าที่ผ่านมาผมทำผิดต่
" คุณเคสครับ "" อ้าวคุณภูมิ แล้วยัยเมนี่ล่ะคะ "ฉันเอ่ยถามคุณภูมิออกไปเพราะเห็นว่าคุณภูมิเดินเข้ามาที่บ้านเพียงคนเดียว ตั้งแต่ฉันมาอยู่ที่นี่คุณภูมิกับยัยเมนี่ก็ดูแลฉันดีมากๆ ก็นะในเมื่อทั้งคู่ก็รู้แล้วว่าฉันกำลังท้องอยู่ ยิ่งเป็นคุณภูมิยิ่งดูแลฉันดีมากๆเลย อันที่จริงเมื่ออาทิตย์ก่อนคุณภูมิได้มาสารภาพรักกับฉัน ฉันตกใจมาก ไม่คิดว่าเขาจะรู้สึกดีกับฉันแบบนี้ แต่ก็นั่นแหละฉันไม่สามารถที่จะรักเขาแบบชู้สาวได้ ฉันคิดกับเขาแค่เพื่อนคนนึงเท่านั้น ในใจของฉันตอนนี้ไม่สามารถที่จะรักใครได้อีกแล้ว" คุณเมนี่ต้องเคลียร์งานที่รีสอร์ทนะครับ ผมก็เลยมาก่อน กลัวว่าคุณเคสจะหิว เดี๋ยวไอ้ต้าวตัวน้อยในท้องจะงอแงคุณเคสจะลำบากเอาอีก "เห็นไหมล่ะฉันบอกแล้วคุณภูมิเขาดูแลฉันดีมากๆเลย เป็นห่วงเป็นใยลูกในท้องของฉันตลอด" ขอบคุณนะคะ แต่ช่วงนี้เคสไม่ค่อยแพ้ท้องเท่าไหร่แล้วค่ะ แต่ก็ยังคงมีอาการบ้าง ไม่ถึงกับหายไปเลย ว่าแต่วันนี้ซื้ออะไรมาเยอะแยะเลยคะเนี่ย มีแต่ของหน้าทานทั้งนั้นเลยค่ะ "&n
ดูเสียงเรียกเข้าของไอ้วอร์มมันดิครับ แม่งโคตรซ้ำเติมความรู้สึกของผมในตอนนี้เลย เสียงนั่นมันบ่งบอกว่ามันเป็นเรื่องจริงทั้งหมด เพราะตอนมีเธออยู่ผมไม่คิดที่จะรักษา มาเห็นค่าตอนนี้มันก็สายไปแล้ว เธอไม่อยู่อีกต่อไป เธอหอบลูกหนีผมไปแล้ว" แล้วมึงจะเอายังไงต่อ "" กูจะไปตามหาลูกเมียกู "" แต่มึงหย่าแล้วนะ "" ยัง กูยังไม่ได้เซ็นมีแต่เคสคนเดียวที่เซ็น อีกอย่างกูก็ยังไม่ได้เอาไปทำให้มันถูกต้องตามกฎหมาย เพราะฉะนั้นกูกับเคสก็ยังเป็นสามีภรรยากันอยู่ "" แต่มึงลืมอะไรไปหรือเปล่า "" อะไร "" มึงจำที่คุณเคสพูดไม่ได้หรอ "งั้นเราก็หย่ากันเถอะค่ะ ฉันคืนอิสระให้คุณ คุณจะได้กลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมเหมือนที่คุณต้องการ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปคุณกับฉันเราไม่เคยรู้จักกัน เราจะเหมือนคนแปลกหน้าคนนึงไม่ต้องมาเจอะเจอกันอีก แต่ถ้าบังเอิญเจอก็ไม่ต้องทัก เอาแหวนของคุณคืนไป แล้วก็ไม่ต้องฟ้องหย่าให้เสียเวลานะค่ะ เดี๋
" ทำไมเชอรี่ถึงเป็นคนแบบนี้ไปได้วะ "ผมพูดออกไปจริงๆนะ เมื่อก่อนเธอไม่ใช่คนแบบนี้" หึ บางทีเธออาจจะเป็นคนที่นิสัยแบบนี้มาตั้งแต่แรกแล้วด้วยซ้ำมึงแค่ไม่รู้ "" มึงหมายความว่าไง "ไอ้พวกนี้ชอบพูดกำกวมให้ผมอยากรู้อยู่ตลอดเวลา เรื่องเมื่อกี้ก็ทีนึงแล้ว ตกลงมันจะบอกผมได้เมื่อไหร่วะ" มึงพร้อมฟังยัง "" อืม "ผมตอบกับไปก่อนจะทำการพยักหน้าเป็นเชิงบอกว่าพร้อมแล้ว ก่อนที่มันจะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเปิดคลิปเสียงอะไรบางอย่างให้ผมฟังวันที่กูบอกว่ากูท้องเสีย กูก็เลยกลับมาที่บ้านแต่พอกูเปิดประตูเข้ามากูก็เห็นรองเท้าผู้ชายถอดวางอยู่บนชั้น ตอนแรกกูก็คิดว่าเป็นไอ้เวย์ แต่กูมาคิดได้ว่าเมื่อกี้มันก็อยู่ที่มหาลัย กูก็เลยค่อยๆเดินไปหยุดยืนอยู่หน้าห้องมัน แต่ประตูมันไม่ได้ปิด กูก็เลยเห็นเชอรี่กำลังมีอะไรกับพ่อเลี้ยงของเธออยู่ พ่อที่เป็นผัวแม่ พอกูหันหลังจะเดินหนีมันก็ไม่ทันแล้ว พวกแม่งหันมาเห็นกูสะก่