LOGINShare
บทที่ 4 คนใจร้าย
Last Updated:
2025-03-18 19:00:48เช้าวันใหม่สายฟ้าตื่นขึ้นมาอย่างสดใส อ้อมกอดมีร่างบางนุ่มนิ่มที่เขารู้ดีว่ามันน่าสัมผัสขนาดไหน เขาโน้มหน้าลงไปมอบจูบให้ประทับไว้บนหน้าผากกลมเกลี้ยงและลุกขึ้นเข้าห้องน้ำไป
คล้อยหลังไปไม่นานดวงตากลมโตก็ลืมขึ้นและมองไปยังห้องน้ำที่มีชายคนนั้นอาบน้ำอยู่ มือบางลูบสัมผัสไปมาบริเวณหน้าผากที่โดนจูบ ไออุ่นยังคงอยู่จนทำให้ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงระเรื่อ ชอบกันหรือไง! จะเป็นไปได้ยังไง! ก็แค่หวั่นไหวไปตามอารมณ์เท่านั้น ใช่! เธอถามตัวเองว่าชอบเขาหรือไง มันเป็นไปไม่ได้หรอก เขาลวนลามเลยนะคอยรังแกกลั่นแกล้งกันอยู่ตลอด เธอชอบไปได้ยังไง หรือเพราะสัมผัสของเขาทำให้เธอหลงใหลไปกับมันชั่วครู่ชั่วคราวและดันเผลอคิดไปว่ามันคือเรื่องจริง แต่เธอไม่ได้รังเกียจ ไม่ได้ขยะแขยง ความรู้สึกนี้มันคือชอบหรือเปล่า ชอบคนที่คบชู้กับคนอื่นนี่นะ ไม่หรอก ไม่มีทาง กอหญ้าลุกขึ้นตรวจดูเสื้อผ้าที่ยังเป็นชุดเดิมปกติ ก่อนจะรีบออกไปจากห้องนี้ ลงมาได้ก็เดินไปโบกแท็กซี่กลับบ้านทันที สายฟ้าที่ออกมาจากห้องน้ำเมื่อไม่เห็นร่างบางก็เข้าใจทันทีว่าอีกคนคงหนีกลับบ้านไปแล้ว หลังจากนั้นก็ใส่เสื้อผ้าและขับรถไปบริษัท “อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณสาย คุณน้ำพราวรอในห้องรับรองค่ะ” เลขาสาวรีบรายงานเจ้านายตนเองทันที “เขามาทำไม รู้หรือเปล่า” สายฟ้าเดินเข้าไปในห้องทำงานไม่ได้สนใจแขกที่มารอพบเท่าไหร่ รับเอกสารจากเลขามาอ่านก่อนจะรอฟังคำตอบ สายตาก็ตรวจเอกสารและเซ็นอนุมัติไปด้วย “ไม่ค่ะ เธอบอกต้องการพบคุณสายค่ะ แต่ใบหน้าเธอดูร้อนรนมากเลยนะคะอาจจะมีเรื่องด่วน เหมือนคุณน้ำพราวจะหิ้วอาหารของโปรดคุณสายมาด้วย” “อืม..ให้เธอเข้ามา” “รับทราบค่ะ” เสียงฝีเท้าที่เดินออกจากประตูไป ทำเอาชายหนุ่มทำหน้าตาเบื่อหน่ายทันที สายฟ้าหยิบโทรศัพท์ออกมาก่อนจะส่งข้อความไปให้คนบางคน ‘กินข้าวด้วยนะ เด็กดื้อ’ “สายคะ คุณหายไปไหนมาพราวติดต่อคุณไม่ได้เลย พราวเลยมาดักรอที่บริษัท” “กลัวไอ้เหนือมันไม่รู้หรือไงว่าเมียดอดมาหาชู้ถึงที่” “พูดอะไรแบบนั้นคะสาย เหนือต่างหากที่เป็นชู้ไม่ใช่คุณ” “น้ำพราว!!” เสียงตวาดทำให้น้ำพราวตัวสั่นด้วยความกลัว นานมากแล้วที่เธอไม่ได้ยินน้ำเสียงแบบนี้ “จำใส่หัวไว้ให้ดี เหนือฟ้าคือน้องชายของผม อย่าได้คิดอวดดีมาพูดแบบนี้เด็ดขาด อย่าลืมกฏที่คุณตั้งไว้สิ ถึงผมจะเคยเป็นคู่นอนของคุณแต่ตอนนี้มันไม่ใช่ สถานะมันเปลี่ยนไปแล้ว คุณคือน้องสะใภ้จะทำอะไรก็ควรให้เกียรติน้องชายผมด้วย” น้ำพราวที่ได้ยินคำพูดที่เอ่ยออกมาจากปากของผู้ชายที่เธอรักมาตลอดก็ได้แต่เสียใจ เธอไม่ได้อยากแต่งงานกับเหนือฟ้าแต่เป็นสายฟ้าที่ปฏิเสธทุกอย่าง “พราวขอโทษค่ะสาย สายอย่าโกรธพราวเลยนะคะ สายอยากให้พราวทำอะไร พราวทำได้ทุกอย่างเลย” “แน่ใจ?” “แน่ใจสิคะ ให้พราวช่วยไหมคะ สายจะได้คลายเครียด” น้ำพราวดันเก้าอี้ออกก่อนจะนั่งลงกับพื้น สองมือเอื้อมไปปลดเข็มขัดหนังออก ก่อนจะถูกสายฟ้าจับมือไว้และผลักออกมา “เมื่อกี้ก็เพิ่งบอกไปว่าสถานะมันเปลี่ยนไปแล้ว ทำไมยังทำตัวแบบนี้อีก” “สายมันเกิดอะไรขึ้น คุณเปลี่ยนไปมากเลย คุณมีคนอื่นใช่ไหมคะ สายตอบพราวมา ตอบมานะ” น้ำพราวที่สติแตกเมื่อรู้ว่าสายฟ้ามีคนอื่นที่ไม่ใช่เธอ ทำให้เธอรับความจริงนี้ไม่ได้ “ผมไม่จำเป็นต้องบอกคุณ เราตกลงกันแล้วว่าวันนั้นเราจะส่งท้ายกันและจะไม่ทำแบบนั้นอีก” ตุบ ตุบ ตุบ!!! “สายทำแบบนี้กับพราวได้ยังไง มีคนอื่นได้ยังไง ทั้งที่พราวทำไปทั้งหมดก็เพราะรักสายยอมแต่งงานกับน้องชายคุณเพื่อที่จะได้อยู่กับคุณ แต่กลับกลายเป็นว่าคุณไม่ได้อยู่ที่บ้านคุณนอนคอนโด ทำไม! บอกพราวทีว่าทำไมถึงได้ใจร้ายแบบนี้” “พอหรือยัง ถ้าพอแล้วก็กลับไปจะได้ทำงาน” น้ำพราวโผเข้าไปกอดสายฟ้าจากทางด้านหลัง น้ำตาไหลจนเปรอะเปื้อนเสื้อผ้าไปหมด เสียงสะอื้นไห้แทบจะขาดใจ “พราวยอมสายแล้วอย่าทิ้งพราวไปเลยนะ พราวรักสายรักสายคนเดียว พราวจะอยู่เงียบ ๆ สายแบ่งเวลามาให้พราวบ้างนะ พราวรอได้ แค่สายมาหาพราวบ้าง” “น้ำพราว เราสนุกกันตั้งแต่แรกไม่ใช่หรือไง เราเมาถึงได้เอากันและคุณเองที่เป็นฝ่ายเข้าหาผม เป็นไปได้เหรอที่คุณไม่รู้ว่าผมกับไอ้เหนือเป็นพี่น้องกัน ตอนนั้นผมเตือนคุณแล้วว่าถ้าไม่อยากแต่งก็ให้ปฏิเสธไปแต่คุณไม่ทำ แถมคุณยังมาเอากับผมอีกถึงแม้คุณกับไอ้เหนือจะตั้งกฏต่างคนต่างอยู่ไม่ยุ่งเกี่ยวกันต่างคนต่างใช้ชีวิต แต่มันไม่ได้หมายความว่าผมต้องตีท้ายครัวน้องตัวเองหรอกนะ ส่งท้ายก็คือส่งท้ายตามที่คุณต้องการ แต่หลังจากนั้นมันไม่ควรมีเรื่องระหว่างเราอีก” “สาย พราวรู้ แต่เอาเข้าจริงทำไม่ได้เลย พราวรักสาย พราวขาดสายไปไม่ได้” “น้ำพราวตั้งสติหน่อย คุณไม่ได้รักผมคุณแค่ต้องการเรื่องบนเตียงจากผมเท่านั้น ทำตัวเป็นภรรยาที่ดีเถอะ ถ้าไม่ไหวก็หย่าและไปเริ่มใหม่ อีกอย่างเราไม่ได้รักกันตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เราแค่สนุกกันทั้งสองฝ่าย เข้าใจที่ผมพูดไหม” น้ำพราวมองสายฟ้าด้วยแววตาเจ็บปวดก่อนจะพยักหน้ารับ เธอเอ่ยขอบางอย่างจากสายฟ้าแต่เขากลับปฏิเสธทำให้เธอรีบวิ่งหนีออกไป สายฟ้ามองร่างของอดีตคู่ขาที่วิ่งออกไปด้วยความเหนื่อยใจ ก่อนจะมานั่งคิดถึงสิ่งที่เธอขอร้อง “สายพราวขออีกครั้งได้ไหม เป็นของพราวอีกสักครั้ง พราวอยากให้คุณเติมเต็มพราวอีกครั้ง” “น้ำพราวกลับไปเถอะ ผมให้ในสิ่งที่คุณต้องการไม่ได้หรอก” “ครั้งสุดท้ายก็ไม่เหรอคะ” “ไม่ได้ มันจบตั้งแต่วันนั้นแล้วแค่นี้ผมก็เลวพอแล้ว” “ใจร้ายที่สุดเลย พราวจะคอยดูว่าคนที่คุณเลือกเขาจะรับคุณได้มากแค่ไหน พราวเกลียดคุณ” ยัยเด็กอวดดี คนที่ผมเลือกคือยัยนั่น สายฟ้าหลับตาลงและนึกถึงสิ่งที่ผ่านมาทั้งหมดก่อนจะพรูลมหายใจออกมา แบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว ต่อให้น้ำพราวจะตอบรับเรื่องบนเตียงได้ดีแค่ไหน แต่เขาไม่เคยมีความรู้สึกอย่างคนรักเลย แค่คิดก็ไม่เคย อีกอย่างเขาไม่ใช่คนเริ่มความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นน้ำพราวเลือกเองทั้งนั้น ทั้งที่เขาพูดย้ำเสมอว่าอย่าถลำลึกเกินไป ซึ่งมันแตกต่างจากกอหญ้า เพราะเขาเลือกจะรอ รอทั้งที่ไม่รู้ว่าจะได้ใจหรือเปล่า
Related chapters
เมียตัวจริง บทที่ 1 ยัยเด็กอวดดี
บ้านหลังใหญ่ที่ถูกประดับไปด้วยดอกไม้นานาชนิด พร้อมกับเสียงไวโอลินที่ขับกล่อมผู้คนในงานให้เคลิบเคลิ้มไปกับบรรยากาศเรียบง่ายแต่แฝงไปด้วยความหรูหรา เจ้าบ่าวกำลังทำหน้าที่ต้อนรับแขกเหรื่อในงานอย่างมีความสุข แต่กลับไร้เงาเจ้าสาวปรากฏตัวข้างกาย สาเหตุเพราะเจ้าสาวหน้ามืดจึงถูกพาไปพักผ่อนในห้องรับรองชั่วคราว กอหญ้า เด็กสาวถูกแม่ของเจ้าบ่าวซึ่งเป็นเพื่อนสนิทกับแม่ของเจ้าตัวใช้ให้มาตามเจ้าสาวลงไปข้างล่าง เธอเดินขึ้นมายังห้องพักของเจ้าสาว นับหนึ่งถึงสามในใจก่อนจะเคาะประตู แต่ยังไม่ทันได้เคาะประตูก็ได้ยินเสียงบางอย่างเล็ดลอดออกมาจากภายในห้องซะก่อน เสียงกระเส่าภายในห้องทำเอาคนด้านนอกหน้าแดงจัดอย่างควบคุมตัวเองไว้ไม่อยู่ อดไม่ได้ที่จะอยากใส่ใจแง้มประตูออกมาเล็กน้อยเพื่อดูสิ่งที่เกิดขึ้นภายในห้องด้วยความอยากรู้อยากเห็น ภาพที่เห็นทำเอาหน้าม้านรีบยกมือปิดปากทันที เพราะกลัวเสียงจะหลุดรอดออกไปจนถูกจับได้ จะห้ามไม่ให้ตกใจได้ยังไงกัน ในเมื่อคนที่อยู่ในห้องกับเจ้าสาว คือพี่ชายของเจ้าบ่าว สายฟ้า กิตติบดินทร์ ตับ! ตับ! ตับ! “อ่าาห์..เก่งมาก..เสียวฉิบหาย..รูเสียวกลืนดุ้นโคตรเก่ง อ่าส์..เป็นเจ้
Last Updated : 2025-03-16เมียตัวจริง บทที่ 2 ทั้งดื้อทั้งห่วยแตก
สายฟ้าเดินลงมายังห้องรับประทานอาหารก็พบกับน้องสะใภ้แสนสวย และน้องชายที่นั่งทานข้าวกันก่อนหน้านั้นแล้ว “แม่ไปไหน” เขาเอ่ยถามเมื่อไม่เจอแม่บังเกิดเกล้า “ไม่รู้ น่าจะไปหาน้องญ่าละมั้ง เหมือนจะหาคนมาดูตัวเพราะน้องได้ช่อดอกไม้” เหนือฟ้าคาดเดาไปเรื่อยเปื่อย “อืมม…” สายฟัากำหมัดแน่นจนเห็นเส้นเลือดที่มือ “สงสัยเหมือนกันใครจะมาเป็นแฟนน้อง คงโชคดีชะมัดเพราะน้องน่ารัก” สายฟ้ามองน้องชายแล้วอยากจะเตะสักป๊าบ “วันนี้เข้าบริษัทหรือเปล่า” “เข้าสิ และพี่กลับคอนโดเลยใช่เปล่า” “อืม..ไม่อยากอยู่เป็นก้าง” “ใครจะคิดแบบนั้น” เหนือฟ้าหรี่ตามองคนข้างกายก่อนจะยักไหล่เพราะไม่ได้สนใจอะไรมากมาย “คุณสายฟ้าลองชิมต้มยำสิคะ วันนี้พราวเข้าครัวเองเลย ไม่รู้จะถูกปากหรือเปล่า แต่รับรองแซ่บถึงใจแน่นอน” สายฟ้ามองต้มยำที่อยู่บนจานข้าวอย่างชั่งใจ ก่อนจะตักกินเข้าปากและชมว่าอร่อยดี จากนั้นก็เดินออกไปทันที อร่อยกับผี เผ็ดฉิบหาย แซ่บแบบนี้อย่าทำเลย ใจของชายหนุ่มตอนนี้อยู่ที่อีกคน เขากลัวว่าจะมีใครมายุ่งกับผู้หญิงที่เขาหมายปอง รีบสตาร์ทรถและขับออกไปทันที ใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงกว่าก็มาถึงหน้าบ้านของเพื่อนคุณ
Last Updated : 2025-03-16เมียตัวจริง บทที่ 3 ฉีดยาคุมกันท้อง
“ห่วยแตก แค่จูบยังไม่ได้เรื่อง ยังอยากได้นิ้วอีก” สายฟ้าสบประมาทเด็กสาวที่ต้องการแต่ทำอะไรไม่ถูกสักอย่างด้วยความชอบใจ “ก็ไม่เคยทำนี่ จะให้เก่งเหมือนคนมีประสบการณ์แบบเฮียสายได้ยังไง มีประสบการณ์มากสินะถึงเป็นชู้คนอื่นได้” “หึงเหรอไง” แม้จะโดนด่าแต่กลับไม่โกรธเลยสักนิด ขอแค่ได้แหย่เล็กน้อยก็พอใจแล้ว “ปล่อยได้หรือยัง” ใครจะบ้าโง่ไปหึงผู้ชายแบบนี้กัน “ได้สิ อยากล้างตัวไหม ขึ้นไปล้างบนห้องเดี๋ยวไปส่ง” กอหญ้ากะพริบตาไปมาด้วยความงุนงง บทจะปล่อยก็ปล่อยง่ายดาย บทจะบังคับก็เอาแต่ใจซะเหลือเกิน เธอไม่ไว้ใจผู้ชายเจ้าเล่ห์ แต่เธอเป็นคนสะอาดอยู่ในสภาพนี้ไม่ได้จริง ๆ สุดท้ายก็พยักหน้าเดินตามขึ้นไป กอหญ้าเข้ามาในห้องที่โคตรจะหรูหรา ข้าวของที่วางโชว์แม้แต่ของตกแต่งก็ยังแพงเฉียดล้าน เธอลอบกลืนน้ำลายลงคอ ไม่แปลกใจเลยที่ใช้ชีวิตแบบนี้ อิจฉาผู้ชายคนนี้ซะจริง… เธอมองไปยังครัวที่มีครบทุกอย่างก็ได้แต่หงุดหงิดในใจ เคยขอคุณแม่แล้วแต่คุณแม่ไม่ยอมทำให้บอกว่ามันยุ่งยาก เธอลอบมองผู้ชายคนนี้ที่เดินไปเดินมาเหมือนกำลังอวดสิ่งที่เขามีอยู่ในมือ “จะสำรวจอีกนานไหม ไม่อยากล้างตัวแล้ว” เสียงทุ้มที่ดังแผ่วเ
Last Updated : 2025-03-16
Latest chapter
เมียตัวจริง บทที่ 4 คนใจร้าย
เช้าวันใหม่สายฟ้าตื่นขึ้นมาอย่างสดใส อ้อมกอดมีร่างบางนุ่มนิ่มที่เขารู้ดีว่ามันน่าสัมผัสขนาดไหน เขาโน้มหน้าลงไปมอบจูบให้ประทับไว้บนหน้าผากกลมเกลี้ยงและลุกขึ้นเข้าห้องน้ำไป คล้อยหลังไปไม่นานดวงตากลมโตก็ลืมขึ้นและมองไปยังห้องน้ำที่มีชายคนนั้นอาบน้ำอยู่ มือบางลูบสัมผัสไปมาบริเวณหน้าผากที่โดนจูบ ไออุ่นยังคงอยู่จนทำให้ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงระเรื่อ ชอบกันหรือไง! จะเป็นไปได้ยังไง! ก็แค่หวั่นไหวไปตามอารมณ์เท่านั้น ใช่! เธอถามตัวเองว่าชอบเขาหรือไง มันเป็นไปไม่ได้หรอก เขาลวนลามเลยนะคอยรังแกกลั่นแกล้งกันอยู่ตลอด เธอชอบไปได้ยังไง หรือเพราะสัมผัสของเขาทำให้เธอหลงใหลไปกับมันชั่วครู่ชั่วคราวและดันเผลอคิดไปว่ามันคือเรื่องจริง แต่เธอไม่ได้รังเกียจ ไม่ได้ขยะแขยง ความรู้สึกนี้มันคือชอบหรือเปล่า ชอบคนที่คบชู้กับคนอื่นนี่นะ ไม่หรอก ไม่มีทาง กอหญ้าลุกขึ้นตรวจดูเสื้อผ้าที่ยังเป็นชุดเดิมปกติ ก่อนจะรีบออกไปจากห้องนี้ ลงมาได้ก็เดินไปโบกแท็กซี่กลับบ้านทันที สายฟ้าที่ออกมาจากห้องน้ำเมื่อไม่เห็นร่างบางก็เข้าใจทันทีว่า
เมียตัวจริง บทที่ 3 ฉีดยาคุมกันท้อง
“ห่วยแตก แค่จูบยังไม่ได้เรื่อง ยังอยากได้นิ้วอีก” สายฟ้าสบประมาทเด็กสาวที่ต้องการแต่ทำอะไรไม่ถูกสักอย่างด้วยความชอบใจ “ก็ไม่เคยทำนี่ จะให้เก่งเหมือนคนมีประสบการณ์แบบเฮียสายได้ยังไง มีประสบการณ์มากสินะถึงเป็นชู้คนอื่นได้” “หึงเหรอไง” แม้จะโดนด่าแต่กลับไม่โกรธเลยสักนิด ขอแค่ได้แหย่เล็กน้อยก็พอใจแล้ว “ปล่อยได้หรือยัง” ใครจะบ้าโง่ไปหึงผู้ชายแบบนี้กัน “ได้สิ อยากล้างตัวไหม ขึ้นไปล้างบนห้องเดี๋ยวไปส่ง” กอหญ้ากะพริบตาไปมาด้วยความงุนงง บทจะปล่อยก็ปล่อยง่ายดาย บทจะบังคับก็เอาแต่ใจซะเหลือเกิน เธอไม่ไว้ใจผู้ชายเจ้าเล่ห์ แต่เธอเป็นคนสะอาดอยู่ในสภาพนี้ไม่ได้จริง ๆ สุดท้ายก็พยักหน้าเดินตามขึ้นไป กอหญ้าเข้ามาในห้องที่โคตรจะหรูหรา ข้าวของที่วางโชว์แม้แต่ของตกแต่งก็ยังแพงเฉียดล้าน เธอลอบกลืนน้ำลายลงคอ ไม่แปลกใจเลยที่ใช้ชีวิตแบบนี้ อิจฉาผู้ชายคนนี้ซะจริง… เธอมองไปยังครัวที่มีครบทุกอย่างก็ได้แต่หงุดหงิดในใจ เคยขอคุณแม่แล้วแต่คุณแม่ไม่ยอมทำให้บอกว่ามันยุ่งยาก เธอลอบมองผู้ชายคนนี้ที่เดินไปเดินมาเหมือนกำลังอวดสิ่งที่เขามีอยู่ในมือ “จะสำรวจอีกนานไหม ไม่อยากล้างตัวแล้ว” เสียงทุ้มที่ดังแผ่วเ
เมียตัวจริง บทที่ 2 ทั้งดื้อทั้งห่วยแตก
สายฟ้าเดินลงมายังห้องรับประทานอาหารก็พบกับน้องสะใภ้แสนสวย และน้องชายที่นั่งทานข้าวกันก่อนหน้านั้นแล้ว “แม่ไปไหน” เขาเอ่ยถามเมื่อไม่เจอแม่บังเกิดเกล้า “ไม่รู้ น่าจะไปหาน้องญ่าละมั้ง เหมือนจะหาคนมาดูตัวเพราะน้องได้ช่อดอกไม้” เหนือฟ้าคาดเดาไปเรื่อยเปื่อย “อืมม…” สายฟัากำหมัดแน่นจนเห็นเส้นเลือดที่มือ “สงสัยเหมือนกันใครจะมาเป็นแฟนน้อง คงโชคดีชะมัดเพราะน้องน่ารัก” สายฟ้ามองน้องชายแล้วอยากจะเตะสักป๊าบ “วันนี้เข้าบริษัทหรือเปล่า” “เข้าสิ และพี่กลับคอนโดเลยใช่เปล่า” “อืม..ไม่อยากอยู่เป็นก้าง” “ใครจะคิดแบบนั้น” เหนือฟ้าหรี่ตามองคนข้างกายก่อนจะยักไหล่เพราะไม่ได้สนใจอะไรมากมาย “คุณสายฟ้าลองชิมต้มยำสิคะ วันนี้พราวเข้าครัวเองเลย ไม่รู้จะถูกปากหรือเปล่า แต่รับรองแซ่บถึงใจแน่นอน” สายฟ้ามองต้มยำที่อยู่บนจานข้าวอย่างชั่งใจ ก่อนจะตักกินเข้าปากและชมว่าอร่อยดี จากนั้นก็เดินออกไปทันที อร่อยกับผี เผ็ดฉิบหาย แซ่บแบบนี้อย่าทำเลย ใจของชายหนุ่มตอนนี้อยู่ที่อีกคน เขากลัวว่าจะมีใครมายุ่งกับผู้หญิงที่เขาหมายปอง รีบสตาร์ทรถและขับออกไปทันที ใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงกว่าก็มาถึงหน้าบ้านของเพื่อนคุณ
เมียตัวจริง บทที่ 1 ยัยเด็กอวดดี
บ้านหลังใหญ่ที่ถูกประดับไปด้วยดอกไม้นานาชนิด พร้อมกับเสียงไวโอลินที่ขับกล่อมผู้คนในงานให้เคลิบเคลิ้มไปกับบรรยากาศเรียบง่ายแต่แฝงไปด้วยความหรูหรา เจ้าบ่าวกำลังทำหน้าที่ต้อนรับแขกเหรื่อในงานอย่างมีความสุข แต่กลับไร้เงาเจ้าสาวปรากฏตัวข้างกาย สาเหตุเพราะเจ้าสาวหน้ามืดจึงถูกพาไปพักผ่อนในห้องรับรองชั่วคราว กอหญ้า เด็กสาวถูกแม่ของเจ้าบ่าวซึ่งเป็นเพื่อนสนิทกับแม่ของเจ้าตัวใช้ให้มาตามเจ้าสาวลงไปข้างล่าง เธอเดินขึ้นมายังห้องพักของเจ้าสาว นับหนึ่งถึงสามในใจก่อนจะเคาะประตู แต่ยังไม่ทันได้เคาะประตูก็ได้ยินเสียงบางอย่างเล็ดลอดออกมาจากภายในห้องซะก่อน เสียงกระเส่าภายในห้องทำเอาคนด้านนอกหน้าแดงจัดอย่างควบคุมตัวเองไว้ไม่อยู่ อดไม่ได้ที่จะอยากใส่ใจแง้มประตูออกมาเล็กน้อยเพื่อดูสิ่งที่เกิดขึ้นภายในห้องด้วยความอยากรู้อยากเห็น ภาพที่เห็นทำเอาหน้าม้านรีบยกมือปิดปากทันที เพราะกลัวเสียงจะหลุดรอดออกไปจนถูกจับได้ จะห้ามไม่ให้ตกใจได้ยังไงกัน ในเมื่อคนที่อยู่ในห้องกับเจ้าสาว คือพี่ชายของเจ้าบ่าว สายฟ้า กิตติบดินทร์ ตับ! ตับ! ตับ! “อ่าาห์..เก่งมาก..เสียวฉิบหาย..รูเสียวกลืนดุ้นโคตรเก่ง อ่าส์..เป็นเจ้
