แชร์
บทที่ 79
บทที่เกี่ยวข้อง
เมียคืนแรม บทที่ 80
บทที่ 80เมื่อเจ้าของห้องตอบเช่นนั้น ธรินดาก็มองซ้ายมองขวา แล้วเดินไปหยิบเอาหมอนบนเตียงขนาดสามฟุตของเขามาใบหนึ่ง จากนั้นก็ล้มตัวลงนอนที่มุมห้องโดยหันหน้ามาทางที่เขานั่งอยู่ “อย่าดื่มมากนักนะคะ เล็กเป็นห่วง” บอกเสร็จธรินดาก็หลับตาลงเพื่อบดบังความหน้าไม่อายของตัวเองที่กล้าบอกว่าเป็นห่วงเขา และยังหน้าด้านมานอนในห้องเฝ้าเขา โดยที่ไม่รู้ว่าเขาเต็มใจจะให้นอนหรือเปล่า อาจจะด้วยความเหนื่อย ความเพลียจากการเดินทาง ความดีใจที่ได้กลับมาบ้าน และรอบตัวกรุ่นไปด้วยไออุ่นของคนที่ตัวเองทำใจหล่นหายไว้ที่เขา จึงทำให้ธรินดาหลับลงอย่างง่ายดาย ในขณะที่ปรัชญ์ได้แต่มองร่างเล็กนั้นอยู่เงียบๆ ไม่นานเขาก็ลุกขึ้นไปปิดไฟ อากาศยามดึกเริ่มจะหนาว ร่างเล็กที่นอนอยู่มุมห้องขดตัวเข้าหากันอย่างเป็นอัตโนมัติเพื่อให้ความอบอุ่นแก่ร่างกาย ทว่านั่นก็ยังไม่เพียงพอต่อมวลอากาศอันแสนจะเหน็บหนาวที่โอบล้อมอยู่รอบกาย ธรินดารู้สึกตัวอีกทีตอนที่ถูกปรัชญ์อุ้มจากพื้นไปนอนบนเตียงของเขา เธอไม่พูด ไม่ถาม ไม่ประท้วง ทำเหมือนยังหลับอยู่ ทว่าหัวใจเต้นแรงโลด คิดว่าเขาจะเอนตัวลงนอนแนบข้าง แต่ปรัชญ
เมียคืนแรม บทที่ 81
บทที่ 81แม้จะโล่งใจที่แม่ใหญ่หายจากอาการป่วยและกลับมาแข็งแรงดังเดิมแล้ว แต่ตอนนี้ภายในใจของธรินดากลับไม่ได้เป็นสุขเลยแม้แต่นิด วันนี้เป็นวันที่ห้าแล้วที่เธอกลับมาบ้าน ทว่าบรรยากาศที่เคยอบอุ่นกลับไร้ชีวิตชีวาอย่างสิ้นเชิง ความสัมพันธ์ระหว่างปราณต์กับนัสรินเป็นไปอย่างมึนตึงอึมครึม แน่นอนเธอรู้ว่าทั้งปราณต์กับนัสรินต่างไม่มีใครมีความสุข เพราะทั้งคู่ไม่ได้แต่งงานกันด้วยความรัก ทว่าเธอก็ทำได้เพียงมองดูอยู่เงียบๆ ไม่กล้าจะก้าวก่ายอะไรหรือเอ่ยถามเพราะเป็นเรื่องของคนสองคน อีกอย่างเรื่องระหว่างเธอกับปรัชญ์เองก็ยังคลุมเครือ เธอรอคอยเขาวันแล้ววันเล่า แต่ก็ไร้วี่แววว่าเขาจะกลับมาบ้าน และในที่สุดวันนี้หัวใจดวงน้อยก็ร้อนรนเกินกว่าจะรอคอยได้ ธรินดาจึงขออนุญาตแม่ใหญ่ไปหาปรัชญ์ที่ไซต์งานอีกครั้ง ซึ่งแม่ใหญ่ก็อนุญาตแต่โดยดีแถมยังให้อินแปงขับรถพาไปอีกต่างหากคำตอบที่ได้รับจากลูกน้องคนสนิทของปรัชญ์ทำให้ธรินดาค่อนข้างจะมืดมน คมสันบอกว่าปรัชญ์สั่งงานไว้ตั้งแต่วันที่ธรินดามาหา หลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้เข้ามาที่ไซต์งานอีกเลย“คุณคมสันพอจะทราบมั้ยคะว่าคุณปรัชญ์ไปไหน”“ไม่ทราบเลยครับคุณเล็ก ตอนนี้ผมเองก็ติดต่อนา
เมียคืนแรม บทที่ 82
บทที่ 82วันเวลาล่วงเลยผ่านไปอย่างช้าๆ จากวันเป็นสัปดาห์ จากสัปดาห์เริ่มกลายเป็นแรมเดือนที่ปรัชญ์ไปต่างประเทศโดยไม่ยอมบอกใคร ธรินดาเริ่มไปทำงานที่โรงแรมเพื่อแบ่งเบาภาระของแม่ใหญ่และเพื่อไม่ให้ตัวเองฟุ้งซ่านเพราะคิดถึงปรัชญ์ งานช่วยเธอได้มากแต่ยามว่างทีไรก็อดที่จะคิดถึงคนใจร้ายไม่ได้เหมือนเดิมวันนี้เป็นวันหยุด ธรินดาไม่ต้องไปทำงาน เธอจึงเข้าครัวทำอาหารให้แม่ใหญ่ ส่วนปราณต์และนัสรินตอนนี้ย้ายออกไปอยู่บ้านเช่าที่อยู่ใกล้กับคลินิกของปราณต์ โดยทั้งหมดเป็นความต้องการของปราณต์ด้วยเหตุผลที่ว่าเขาต้องตรวจคนไข้ที่คลินิกดึก ไม่อยากขับรถกลับบ้านไกลๆ“หนูเล็กเดี๋ยวออกไปตัดกุหลาบมาจัดแจกันหน่อยนะลูก เย็นนี้แม่เลี้ยงแสงหล้ากับตากริชจะมาทานข้าวที่บ้านเรา หนูเล็กจำพี่กริชได้ไหมลูก” แม่เลี้ยงลักษิกาบอกกับลูกสาวในช่วงบ่ายๆ ขณะที่นั่งอยู่ด้วยกันในห้องนั่งเล่น“จำได้ค่ะแม่ใหญ่ พี่กริชเพื่อนพี่ปราณต์ที่แต่ก่อนมาบ้านเราบ่อยๆ ใช่ไหมคะ” ธรินดารับคำแม้จะจำได้เลือนๆ เพราะไม่ได้เจอคนที่มารดาเอ่ยถึงนานมากแล้ว ศาสตราเป็นลูกชายของแม่เลี้ยงแสงหล้าและเป็นเพื่อนสนิทของปราณต์ ตอนที่ศาสตราเรียนมัธยมเขามาที่นี่ค่อนข้างบ
เมียคืนแรม บทที่ 83
บทที่ 83“ความจริงคุณปรัชญ์ไม่ต้องย้ายไปอยู่ที่โน่นก็ได้นะคะ คุณปรัชญ์ควรจะอยู่บ้าน ควรจะอยู่ดูแลแม่ใหญ่ เพราะที่นี่คือบ้านของคุณปรัชญ์ แม่ใหญ่คงเสียใจมากถ้ารู้ว่าคุณปรัชญ์จะทิ้งท่านไปอยู่ต่างประเทศ ส่วนเล็กเป็นแค่เด็กที่แม่ใหญ่เก็บมาชุบเลี้ยง ยังไงแม่ใหญ่ก็ต้องการคุณปรัชญ์มากกว่าเล็ก เล็กจะเป็นคนไปเองค่ะ แต่ว่าเล็กอาจจะขออนุญาตกลับมาเยี่ยมแม่ใหญ่บ้าง คุณปรัชญ์คงไม่ว่าอะไรนะคะ” ธรินดาตัดสินใจพูดกับเขาไปตรงๆ กับสิ่งที่ค้างคาใจมาเป็นแรมเดือนแล้ว เธอจะได้รู้เสียทีว่าจะเอายังไงกับชีวิตต่อไป “ก็ไปสิ ไปเล้ย อยากไปก็ไป ไปแล้วก็ไม่ต้องกลับมาให้เห็นหน้า ไม่ต้องกลับมาทำให้รัก ไม่ต้องกลับมาทำให้หลง ไม่ต้องกลับมาให้ดีใจเก้ออีก ถ้าไม่รักกันแล้วจริงๆ อยากไปไหนก็ไป” ปรัชญ์ตวาดเสียงดังจนธรินดาสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าเขาจะมีปฏิกิริยารุนแรงขนาดนี้กับคำพูดของตน “คุณปรัชญ์!” “เธอรู้มั้ยว่าฉันไปอเมริกาทำไม คิดจะถามกันก่อนมั้ย หรือว่าคิดเองเออเอง” “พี่ตะวันบอกว่าคุณปรัชญ์ไปดูบริษัท และอาจจะย้ายไปอยู่ที่โน่นอย่างถาวรเลย” หญิงสาวได้แต่ตอ
เมียคืนแรม บทที่ 84
บทที่ 84“แต่มันไม่แฟร์กับพี่ปราณต์เลยนะคะ อีกอย่างพี่นัสก็ไม่ได้ผิดอะไร ทำไมเธอจะต้องมาเจ็บปวดกับเรื่องนี้ด้วย” “ชีวิตมันก็แบบนี้แหละ บางครั้งมันก็ไม่มีอะไรแฟร์หรือไม่แฟร์กับใครเสมอไปหรอก อย่างที่บอกเธอ ฉันอยากให้พี่ปราณต์ได้รู้รสชาติของการถูกบังคับหรือมัดมือชกบ้าง เพราะตั้งแต่เด็กจนโตแม่คอยแต่จะบังคับและขีดเส้นให้ฉันเดิน ส่วนพี่ปราณต์ได้ทำอะไรตามใจตัวเองมาตลอด” “ทำไมคุณไม่คิดว่าแม่ใหญ่รักและคาดหวังในตัวคุณมากล่ะคะ ถึงได้วางแผนชีวิตเอาไว้ให้ทุกอย่าง” “เธอนี่เข้าใจแม่ฉันดีจริงๆ สมแล้วที่เป็นลูกรัก ไม่ใช่สิตอนนี้เป็นลูกสะใภ้แล้วต่างหาก และอีกไม่นานก็จะเป็นแม่ของหลาน” คำพูดเกี้ยวพาแบบเปลี่ยนอารมณ์กะทันหันของเขาทำให้แก้มนวลที่แดงก่ำจากการร้องไห้แดงขึ้นอีกระลอก แต่คราวนี้ไม่ได้เกิดจากความเสียใจ แต่เป็นเพราะความเขินอายต่างหากด “อย่าเพิ่งนอกเรื่องสิคะ เคลียร์กันให้เข้าใจก่อน” แม้จะขวยเขินไม่น้อยที่ได้ยินเช่นนั้น แต่ธรินดาก็ยังไม่ยอมปล่อยผ่านเรื่องทั้งหมดไปง่ายๆ “เรื่องอะไรอีกหือ”
เมียคืนแรม บทที่ 85
บทที่ 85เธอจูบตอบเขาอย่างไม่มีการบ่ายเบี่ยงใดๆ สองมือเล็กละจากทุกอย่างแล้วเคลื่อนขึ้นไปวางบนไหล่หนาของเขา ตาสองข้างหลับพริ้ม วงหน้าแหงนเงย ปากเผยอรับการประทับจูบจากชายหนุ่มนิ่งนาน ถ้าจะมีสักแวบหนึ่งที่เธอไม่แน่ใจว่า เรื่องที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ตอนนี้เป็นความจริงหรือความฝัน ปรัชญ์ก็ตอกย้ำด้วยสัมผัสอันแสนอบอุ่นวาบหวามของเขาครั้งแล้วครั้งเล่าแล้วว่าเธอไม่ได้กำลังฝันไป เขาอยู่ตรงหน้าเธอจริงๆ บอกรักเธอจริงๆ และกำลังจูบเธออยู่จริงๆ“เธอเป็นเมียฉันนะธรินดา เมียที่ฉันได้ครอบครองในคืนแรม แต่เธอไม่เคยมืดดับในหัวใจฉันเลย รู้หรือเปล่าว่ามีแสงสว่างดวงเล็กๆ ที่ชื่อ ‘เล็ก’ ส่องสว่างอยู่ในหัวใจของฉันนานมากแล้ว เธอจะเป็นแสงสว่างในหัวใจของฉันตลอดไปได้ไหมธรินดา” เสียงกระซิบที่แม้แผ่วเบาแต่กลับเจือไปด้วยความหนักแน่นและแสนหวานดังกึกก้องเข้ามาในโสตประสาทรับรู้ของธรินดาหลังจากที่ปรัชญ์ถอนปากจากการจูบ น้ำตาที่เพิ่งหยุดไหลไปได้ไม่นานเอ่อคลอขึ้นมารอบดวงตาอีกครั้ง ทว่าครั้งนี้ไม่ใช่เพราะความเสียใจหรือตกใจแล้ว มันเกิดจากความเต็มตื้นและสุขล้นในหัวใจเมื่อได้ยินถ้อยคำอันสุดแสนจะไพเราะและมีความหมายต่อเธอมากที่สุดในช
เมียคืนแรม บทที่ 86
บทที่ 86ธรินดาหน้าแดงแล้วแดงอีกกับคำพูดของเขา เขาเรียกเธอว่าเมียอย่างคล่องปากมาหลายครั้งหลายครา เธอเป็นเมียทางพฤตินัยของเขามานานแล้ว แต่ไม่มีครั้งไหนที่เธอรู้สึกว่าตัวเองเป็นของเขาอย่างแท้จริงและไม่มีอะไรมาขวางกั้นเหมือนกับครั้งนี้ คงเป็นเพราะตอนนี้เธอมีสิทธิ์รักเขาได้อย่างเต็มหัวใจแล้ว “ปล่อยเล็กเถอะค่ะ เล็กต้องกลับแล้วจริงๆ” คราวนี้เจ้าของเสียงหวานพูดด้วยดีๆ วาจาเต็มไปด้วยความอ่อนโยนละมุนหูในแบบที่คนฟังเองก็อยากฟังมานานแล้วเหมือนกัน “ปล่อยก็ได้ แต่ขออะไรอย่างหนึ่งก่อนสิ” ปากบอกว่าจะปล่อยแต่กลับมีเงื่อนไขตามมาอีก“ขออะไรคะ”“คืนนี้ฉันนอนด้วยนะ” “ไม่ได้ค่ะ” ธรินดาปฏิเสธอย่างเอียงอาย “ใจร้ายน่ะเล็ก ฉันไม่ได้กอดเธอนานแค่ไหนแล้ว ไม่รู้หรือไงว่าฉันทรมานจนจะคลั่งอยู่แล้ว” ปรัชญ์ตัดพ้อและทำท่าเหมือนเด็กงอแงที่ไม่ได้ดั่งใจ ทำให้ธรินดากลั้นยิ้มไม่อยู่ “แล้วนี่ไม่ได้กำลังกอดเล็กอยู่เหรอคะ” “แค่นี้มันจะไปพออะไร เธอก็รู้ว่าฉันอยากกอดเธอแบบไหน” “ไม่เอาค่ะ” “จะเอา”
เมียคืนแรม บทที่ 87
บทที่ 87“ถามแต่พี่ แล้วเราล่ะเมื่อไหร่จะมีข่าวดี” ศาสตราย้อนถามบ้าง และยังไม่ทันที่ปรัชญ์จะตอบ ธรินดาซึ่งออกมาจากครัวเพื่อไหว้แม่เลี้ยงแสงหล้ากับศาสตราก็เดินมาสมทบพอดี ทำให้เข้าทางปรัชญ์โดยที่หญิงสาวเองยังไม่ทันได้ตั้งตัว“ก็กำลังจะบอกนี่ละครับ” ปรัชญ์เอ่ยก่อนจะขยับไปยืนข้างๆ ธรินดาแล้วยกมือขึ้นโอบเอวอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ “นี่ไงครับเจ้าสาวของผม ผมขอเล็กแต่งงานแล้ว ผมถือโอกาสเชิญแม่เลี้ยงกับพี่กริชล่วงหน้าเลยนะครับ”ธรินดาหน้าแดงซ่านที่จู่ๆ ปรัชญ์ก็ประกาศออกมาต่อหน้าทุกคนเช่นนั้น ส่วนแม่เลี้ยงลักษิกาที่ยังไม่รู้ว่าทั้งคู่ปรับความเข้าใจกันแล้วก็หันขวับไปทางลูกชายของตนทันที “ไปขอน้องตอนไหน ทำไมแม่ไม่รู้” คนเป็นแม่ถามเสียงเขียวด้วยความแปลกใจและดีใจ แต่ก็เก็บอาการเอาไว้ไม่ให้ลูกชายได้รู้ “ก็ตั้งแต่กลับมาถึงนั่นละครับ” “แล้วไม่คิดจะถามฉันเหรอ ว่าฉันจะยกลูกสาวให้หรือเปล่า” แม่เลี้ยงลักษิกาแกล้งทำหวงลูกสาวใส่อีก “ถ้าไม่ยกให้ผมก็พาหนี ท้องแล้วค่อยพาหลานกลับมาให้ย่าเลี้ยง” “ฟังเอาเถอะค่ะแม่เลี้ยง ต่อปากต่อคำเก่ง
บทล่าสุด
