ร่างกายบอบบางของม่อน ทำเอาทิวเขาใจเต้นรัว ดูน่ารักน่าทะนุถนอมเหลือเกิน คนที่สวมกางเกงขาสั้น เสื้อยืดของเจ้าของห้องเดินออกมาจากห้องนอน เตรียมอุ่นอาหารมื้อดึกให้ แล้วนั่งลงเคียงข้าง" แฟนทิวทำไมน่ารักจังครับ " ทิวเขาจับมือขึ้นมาจูบ ยอมรับอย่างเต็มใจว่า คลั่งรักหนักมาก " รีบกิน จะได้รีบนอน " คนที่ทั้งเพลียทั้งง่วง ซบไหล่ของอีกคนที่กำลังทานโจ๊กอยู่ ทิวเขาลูบผมคนข้างๆ เบาๆ " อ้อนแบบนี้ ทิวอ่านหนังสือไม่ได้แน่เลย " เค้าบอกเสียงหวาน แล้วก้มลงไปจูบปากบางเบาๆ " อะไร เที่ยงคืนกว่าแล้ว ไม่นอนหรอ " " นอนได้ไง เพิ่งอิ่มด้วย ต้องอีกสักสองสามชั่วโมง " คุณหมอบอกยิ้มๆ ตักอาหารใส่ปาก " ง่วงก็ไปนอนเถอะ ทิวชินแล้ว " เค้าบอกถึงกิจวัตรประจำวันของตัวเองที่นอนดึกมาก พักผ่อนน้อยมาตลอด " อิ่มแล้วครับ ไป ทิวพาไปส่งที่เตียง "ทิวเขาจูงมือคนข้างๆ เดินเข้ามาในห้อง ฉีดสเปรย์ให้กลิ่นหอมละมุน แล้วดึงผ้าห่มคลุมเตียงออก ดันตัวม่อนให้นั่งลง " นอนนะครับ พักผ่อน ทิวไปอ่านหนังสือก่อน แล้วจะรีบกลับมานอน "เค้าบอกเสียงหวาน ดันตัวให้นอนลง ห่มผ้าให้แล้วจูบหน้าผาก ก่อนจะปิดไฟ คนที่ล้มตัวนอนใจเต้นรัว ใครจะคาดคิดว่า ผ
คนไข้ที่มารับการตรวจรักษามองหน้านักศึกษาแพทย์ที่มาเข้าร่วมการตรวจในวันนี้ด้วยรอยยิ้ม ทุกคนหน้าเคร่งเครียดจดรายละเอียดกันเป็นมือระวิงตามที่อาจารย์พูด " การตรวจวันนี้ เป็นการออกตรวจวันแรกของนักศึกษา ทุกคนต้องสรุปเคสที่ตัวเองสนใจ 5เคสให้จบภายในวันนี้ ส่งรายงาน ก่อนกลับบ้าน "อาจารย์หมอบอกด้วยน้ำเสียงสุภาพ มองนักเรียนแพทย์รุ่นใหม่ของตัวเอง แล้วเริ่มการตรวจคนไข้ทันที เกือบทั้งบ่ายที่อาจารย์ออกตรวจ ทำให้ทราบว่า คนไข้ในโรงพยาบาลของรัฐบาลมีปริมาณมากเหลือเกิน " เคสที่สรุป จะบอกตัวตนของเรา "เพื่อนร่วมกลุ่มบอก วันนี้การตรวจคนไข้นอกของโรคทั่วไป ทำให้นักศึกษารู้ได้อย่างชัดเจน ว่าชอบแพทย์เฉพาะทาง ด้านใดเป็นพิเศษ โรงอาหารของโรงพยาบาลเป็นที่ทำงานของนักศึกษาชั้นปีที่4ที่ต่างคนต่างทำงานของตัวเอง ไม่สนใจใคร อาจารย์บอกเดทไลน์ด้วยว่า ต้องส่งก่อน5โมงเย็น ทิวเขามองดูตัวหนังสือของตัวเอง แล้วแกะทีละตัว โค้ทลับที่จดเอาไว้อย่างย่อ เพื่อให้ทันกับที่อาจารย์บอก คนข้างๆ ขยับเข้ามาในระยะประชิดทำให้สะดุ้งขึ้น " เฮ้ย " เพื่อนผู้ชายก็สะดุ้งไม่แพ้กัน ไม่คิดเลยว่าทิวเขาจะตกใจแรง " ขอโทษจริงๆ ทิว " เพื่อนหมอที
แสงพระอาทิตย์กำลังจะตกลับขอบฟ้า ทิวเขาวางของลงกับพื้น แล้วกอดคนข้างตัวเอาไว้แน่น ใบหน้าขาวแดงจัดด้วยความเขิน แล้วรู้สึกดีมากขึ้น เมื่อเค้าสบตา " ดีใจจังได้กลับมาอยู่ด้วย " คนที่ไม่ออกไปดื่ม ไปสังสรรค์ บอกเสียงหวาน หอมแก้มอีกคน ที่กำลังเขินจัด " ทำไมไม่อยากดื่มหรอ " คนที่ดื่มทุกสัปดาห์ถามออกมา แล้วปลดกระดุมเสื้อออกให้ช้าๆ " ก็ถ้าอยากดื่ม ก็มาดื่มกับม่อนไม่ได้กว่าหรอ แถมยังได้จูบได้กอดด้วย "เค้าบอกออกมา แล้วจูบแก้ม คนที่กำลังแกะกระดุมเสื้อให้ มือสั่นขึ้นมาทันที " ทิว ทำไมชอบแกล้ง " คนงอแงบอกเสียงอ้อน " ก็แกล้งแค่ม่อนคนเดียว "คำตอบมันชัดเจนยิ่งกว่าอะไร ทิวเขาจูบริมฝีปากบาง สอดลิ้นเข้าไปให้มันลึกซึ้ง ถอดเสื้อออกจากตัว แล้วมองคนตรงหน้าที่หน้าแดงก่ำด้วยความอาย " น่ารักแบบนี้แหละ ถึงได้ถูกแกล้ง "คุณหมอหัวเราะออกมา แล้วเก็บเสื้อที่ร่วงอยู่ที่พื้น เดินเอาของไปเก็บในห้องอ่านหนังสือ เครื่องดื่มหลายชนิดในตู้เย็นแช่เอาไว้เย็นฉ่ำ เบียร์ที่นอนนิ่งนับสิบกระป๋องถูกเปิดออก แล้วกระดกทีเดียวด้วยความหิวกระหาย คนที่เดินออกมา เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย ในชุดกางเกงขาสั้นกับเสื้อยืด เดินมาดึงเบ
เสียงพูดคุยถึงนักแสดงหนุ่มหน้าใหม่ที่กำลังมาแรงที่สุดในตอนนี้ ดังไปทั่วโรงอาหาร กองถ่ายมิวสิควิดีโอ มาปักหลักยืมอาคารเรียนของมหาวิทยาลัย เป็นโลเคชั่นในการถ่ายทำ นักศึกษาสาวๆ หลายคน ต่างพากันตื่นเต้นที่จะได้เห็น หนุ่มหล่อที่ชื่อ แผ่นดิน ในระยะประชิด " โอ๊ย เป็นเครียด เมนมาถึงที่ ก็ยังไม่มีวาสนา "คนที่ยอมเดินเข้าไปในกลุ่มแฟนคลับแผ่นดินบ่นออกมา วันนี้มีเรียนทั้งบ่าย แทบจะไม่ว่างเว้น เวลาพักกลางวันเพียงไม่นาน ก็ทำเอาความผิดหวังเข้ามาแทนที่ " กว่าจะเลิกคงค่ำละมั้ง เวลานั้นก็ไม่ค่อยมีคนแล้ว "คนที่อยากไปด้วยพยายามให้กำลังใจกันและกัน นักศึกษาสาวๆ และกลุ่มคณะนิเทศศาสตร์เดินวนเวียนมองการทำงานอย่างใกล้ชิด นักร้องศิลปินที่มา ร่วมถ่ายมิวสิค ยังไม่โดดเด่นเท่าพระเอก ที่หล่อมาก มากจริงๆ " เรียน กินข้าว เรียน สอบ "คติประจำใจของนักเรียนแพทย์ถูกดึงมาให้สติกันอีกรอบ ถึงเวลากินก็กิน ถึงเวลาเรียนก็เรียน ไปติว ไปสอบ อ่านหนังสือ ชีวิตวนลูปอยู่แค่นั้น " เฮ้ย ตึกแพทย์มีอะไรกันน้อง ทำไมคนเยอะ "รุ่นพี่ปี4วิศวะถามรุ่นน้องที่ยืนมุงกันเต็มหน้าคณะแพทย์ พร้อมกับที่รถตู้อีกหลายคัน จอดเรียงรายอยู่เต็มบนบร
" อิจฉาหนักมากเลย ทิวไม่เคยเล่าเลยว่ารู้จักกับพี่ดินแบบสนิทสนมขนาดนี้ " เพื่อนสาวที่เป็นแฟนคลับพี่ชายทำหน้างอน " ทิวก็รู้ว่าเราปลื้มพี่ดินมาก แอบบอกเราคนเดียวก็ได้ว่าสนิทกัน "ทิวเขาส่ายหน้า ในโซเชี่ยลของตัวเองมีแต่ภาพหนังสือ และคะแนนสอยที่ลงเอาไว้ เป็นความทรงจำ รูปครอบครัวก็ลงน้อยมาก เพราะไม่ค่อยชอบเปิดเผย แตกต่างจากน้องชายคนเล็ก ที่ลงภาพส่วนตัวจำนวนมาก เกือบจะทุกวันด้วยซ้ำ และที่สำคัญ ภาพคู่กับพี่ดิน ก็มีจำนวนไม่น้อยเหมือนกัน เพื่อนในคลาสติวหนังสือกันตามเวลาเช่นเคย ทิวเขาปัดความรู้สึกขุ่นมัวภายในใจออกไปแล้ว อ่านหนังสือตามเพื่อนให้ทันเสียงเพลงและเสียงพูดคุยดังออกมาจากบริเวณบ้าน วันนี้ม่อนอารมณ์ไม่ดีอย่างหนัก ขับรถของตัวเองไปจอดที่คอนโด ก่อนจะนั่งแท็กซี่ตามมาที่บ้านเพื่อน เบียร์กระป๋องนับสิบกระป๋องที่ถือเข้ามาทำเอาเพื่อนตาโต วันนี้ไอ้ม่อนมันแปลกมากจริงๆ ที่เป็นแบบนี้ " เป็นอะไรมึง "เพื่อนๆ ถามด้วยความเป็นห่วงที่ม่อนดูไม่เป็นตัวของตัวเอง ใบหน้าหล่อเหลาที่เคยมีรอยยิ้มอารมณ์ดีบูดบึ้งอย่างเห็นได้ชัด " กูเห็นมันแปลกๆ ตั้งแต่กลางวันแล้ว แม่งสงสัยทะเลาะกับแ
ความอ่อนหวานที่ได้รับทำให้ลืมความบ้าบอของตัวเองหมดสิ้น ทิวเขากำราบเอาอยู่ทุกอย่าง คนตรงหน้าที่สุภาพอ่อนโยน เต็มไปด้วยความน่ารัก แสนดี ทุกสิ่งตรงหน้ามันทำให้รับรู้ได้ว่า ทิวเขาเป็นคนดีจริงๆ " ม่อนขอโทษนะ ที่พูดจาแย่ๆ" คนที่พูดจาไม่ดีต่อหน้าเพื่อนขอโทษอีกครั้ง ทิวเขาลูบผมเบาๆ แล้วจูบที่หน้าผาก " ไม่มีอะไรแล้ว ไปอาบน้ำ " คนที่อาบน้ำแล้ว บอกเสียงหวาน " อาบให้หน่อย " คนขี้อ้อนบอกออกมา แล้วก็ซุกหน้ากับอก " อะไร นี่เป็นวิธีการหรือเปล่า "คนถูกยั่วทางอ้อมถามออกมา ใบหน้ายิ้มกว้าง แต่มือจัดการถอดเสื้อผ้าให้ทีละชิ้น " แล้วยั่วได้ไหม " ม่อนถามออกมา เมื่อเปลือยกายออกหมด เหลือเพียงชั้นในตัวเดียว ที่ยังคงอยู่ แขนเรียวยาวกอดคอคนตรงหน้าเอาไว้ รูปร่างผอมบาง ทำเอาคนที่ถูกอ้อน แทบจะทนไม่ไหว " ไปครับ ไปอาบน้ำกัน "ทิวเขาจับมือคนที่เปลือยกายเดินเข้าห้องน้ำ น้ำอุ่นที่ราดรดร่างกายทำให้สดชื่นขึ้นมา มือเรียวยาวลูบไล้ที่เส้นผม แล้วชโลมยาสระผมลงไป มือที่นวดบนศีรษะทำให้ผ่อนคลายมากขึ้น คนที่ได้รับการเอาใจเต็มที่หลับตาพริ้มอย่างมีความสุขที่ได้รับการเอาใจ มือของทิวเขาลูบไล้ไปทั่วร่างกาย ก
" ทิวไม่มีอะไรเป็นความลับกับม่อน "คนที่เดินเข้ามาทักทาย อึ้งไปทันที คนที่ฟุบนอนบนโต๊ะยิ้มใจพอง ไอ้หมอบ้า มาพูดอะไรแบบนี้ เขินนะโว้ย " มีอะไรหรอ " ม่อนเงยหน้าขึ้นมาถามเพื่อนร่วมคลาส ชายหนุ่มหน้าตาดีทั้งคู่ นั่งอยู่ด้วยกัน " คือว่า เพื่อนเราอยากจะรู้จัก "กลุ่มสาวๆ ที่ยังไม่ออกไป ยิ้มเขินออกมา อยากรู้จักทั้งคู่นั่นแหละ ตอนแรกก็อยากรู้จักทิวเขา แต่ตอนนี้ ม่อนก็น่ารักมาก " ก็รู้จักกันนี่ไง คนนี้ชื่อม่อนเรียนวิศวฯ คนนี้ชื่อทิวเรียนแพทย์ โอเค จบนะ "คนขี้หวงบอกออกมา แล้วเก็บหนังสือใส่กระเป๋าเป้ของคนข้างๆ" ไปนะ มีธุระ " ชายหนุ่มสองคนเดินออกจากห้องไปแล้วสาวๆ พากันมองตาละห้อยด้วยความเสียดาย " ทิวเขาอะ เนิร์ดตัวพ่อ ไม่คบใครเลย ไม่จีบใครด้วย ตั้งใจเรียนอย่างเดียว ส่วนอีตาม่อนก็ขาฟันไหมละ สาวเยอะมาก ต่างขั้วกันขนาดนั้นมาสนิทกันได้ไง "คนที่พอจะได้ยินชื่อเสียงเม้าท์กับเพื่อน ทิวเขาน่ารักน่าเอ็นดู ม่อนก็ดูแบดๆ ไม่น่าสนิทกัน" หวงหรอ" ประตูลิฟต์ปิดแล้ว ทิวเขาก็ถามคนข้างๆ ทันที มือที่ว่างอยู่โอบเองเข้ามาใกล้ " มาก " คนยอมรับความจริงบอกเพียงเท่านี้ ก่อนที่แยกออกจากกัน เมื่อมีคนเปิดลิฟต์
หากคำบอกรัก เป็นสิ่งที่พิสูจน์ใจ การกระทำก็สำคัญยิ่งกว่า ทิวเขาเป็นว่าที่คุณหมอหนุ่ม อนาคตไกล พื้นฐานครอบครัวก็ดูดีเหลือเกิน แต่กลับมาสนใจในตัวผู้ชายธรรมดาอย่างเค้า ผู้ชายที่เกเรไปวันๆ มีดีแค่เพียงหน้าตา " ทิว ม่อนหวงนะ " ทิวเขายิ้มกว้าง ชอบเหลือเกินกับท่าทีออดอ้อนแบบนี้ มันคือความจริงใจที่เค้าได้พบเห็นเพียงคนเดียว " หวงอะไร ทิวก็มีแค่ม่อนคนเดียว " เค้าบอกเสียงนุ่มดึงตัวมานั่งที่โซฟามองคนตรงหน้าที่ทำให้ใจสั่นตั้งแต่แรก " ถามได้ไหม ว่าชอบตรงไหน " " หน้าตา กับริมฝีปากที่น่าจูบ " ทิวเขาบอกตามตรง ที่สะดุดตาตั้งแต่แรกพบ คงจะเป็นหน้าตากับริมฝีปากนั่นแหละ " แล้วไงต่อ " คนเหมือนจะถูกจีบ ถามเสียงหวาน ริมฝีปากของทิวเขา สัมผัสที่ลำคอขาว ใช้ลิ้นสัมผัสเบาๆ" อยากได้ " คำตอบตรงไปตรงมา ทำเอาใจสั่นไหว ใบหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอาย " บ้ากามหรอไง คุณหมอ " คนอ้อนถาม เพราะตอนนี้รู้สึกมากๆ ว่า หัวใจสั่นรัวเต็มที่ มันดีเหลือเกิน ที่เค้าต้องการ เค้ามาก " ก็ไม่เคยอยากได้ใครเลย นอกจากม่อนคนเดียว" เค้าบอกออกมา ทำเอาคนฟังใจพอง มันดีเหลือเกินที่ได้เป็นที่รัก จูบที่เร่าร้อนอ่อนโยน ริมฝีปาก ใบหน้าแ
รถขับทำความเร็วออกจากถนนเส้นหลักไปเรื่อย เสียงโทรศัพท์ดังเข้ามา2ครั้ง ระหว่างที่เดินทาง หม่ามี๊โทรหาลูกชาย และ อีกสายเป็นเสียงของผู้หญิง ที่โทรมาชวนคุย " เมฆ ทำอะไรอยู่คะ " คนที่โทรเข้ามาถามออกไป เสียงน่ารักเหลือเกิน " ขับรถครับ มีอะไรหรือเปล่า " เค้าย้อนถาม เสียงสุภาพ เหมือนที่เคยได้ยินในช่วงแรก " ถ้าไม่มีอะไร แค่นี้นะครับ " เค้ากดวาง แล้วมองมาที่คนข้างๆ ที่นั่งหันหน้ามองออกไปข้างนอก " วันอาทิตย์ หยุดงานหรือเปล่า " เค้าถามเธอ แต่ก็ไม่ได้รับคำตอบ นิ้วชี้สะกิดที่ขาเบาๆ " ใจลอยไปไหนแล้ว นี่เมฆเอง " เค้าถามอีกครั้ง อมยิ้มให้เห็น มองคนที่นิ่งเงียบ หันหน้ามาหา " ไม่หยุดค่ะ ทำงาน " " แล้วหยุดวันไหน " เธอค้อนเค้านิดๆ เหมือนกับจะถามว่า ถามทำไม แต่ คนรู้ทัน บอกออกมาทันที " อยากรู้ เผื่อว่าพี่ทราย " คนร้ายกาจเอาพี่สาวมาอ้าง " ถ้าจะติดต่องาน คุยได้ค่ะ แต่เข็มหยุดวันทำการปกติ " เธอบอกเสียงสุภาพ " งั้นถ้าอยากหยุดหลายวัน ก็ต้องลางานใช่ไหม " เธอจะหยุดไปไหนละ เขมจิราบ่นในใจ แต่ไม่พูด มองหน้าเค้าที่กำลังขับรถ ใบหน้าคมสัน ผิวขาว รูปร่างสูงใหญ่ หน้าตาดีจัดๆ แบบที่ดาราหลายคนยังอาจจ
รถตู้คันใหญ่ขับออกไปแล้ว คนที่ยืนมองรถข้างนอก ไม่กล้าสบสายตา ผู้ชายข้างๆ วัยยี่สิบนิดๆ แต่ร้ายกาจที่สุด " ไปครับ เราก็ไปบ้าง " เค้าบอกเสียงนุ่ม เดินมาที่รถของตัวเองที่ขับพาคุณตาคุณยายมาที่ร้าน " เข็มคงนึกไม่ถึงใช่ไหม ว่าทำไม ที่บ้านเราถึงยอมรับในสิ่งที่พี่ทิวเป็น " เค้าบอกระหว่างที่ขับรถออกมาจากร้าน มองคนที่นิ่งเงียบ" พี่ทิว เป็นหลานครับ หลานที่ดีที่สุดของปู่ย่า เป็นลูกชายที่ดีเหลือเกินสำหรับครอบครัว เป็นน้องชายและพี่ชายที่หาไม่ได้อีกแล้ว แล้วทำไม จะต้องมาอายกับสิ่งที่พี่ทิวเลือกละครับ พี่ทิวรักพี่ม่อน พี่ม่อนก็รักพี่ทิวมาก ไม่ว่าจะเพศไหน ขอแค่เป็นคนดี ก็มาเป็นคนในครอบครัวเราได้ " เค้าบอกยิ้มๆ ทำเอาคนฟัง นิ่งเงียบไป " ไม่ถามหรอ " เค้าถามเสียงอ่อนโยน กอดอกมองไฟแดงข้างหน้า " ไม่ค่ะ กลัวเข้าตัว " คนที่มีชนักติดหลังเฉไฉ " เข็มรู้ตัวไหมว่า เวลาอยู่กับผม เข็มดูอารมณ์ดี " " ก็เพราะว่าเขิน " เธอแย้งเค้ากลับไป แล้วนึกขึ้นได้ " ไม่ล้อแล้ว เอากลับไปคิดดีดี ผมไม่ได้รีบเร่ง แต่เชื่อเถอะว่า แค่ลองเปิดใจกันก่อน เข็มก็จะมีความสุขมากขึ้น " คนหลงตัวเองเสนอขายอีกแ
" พี่ทราย จะถ่ายรูปอะไร ไม่เห็นบอกเมฆเลย " น้องชายคนเล็กโทรหาพี่สาว ของตัวเอง ทันทีที่ได้รู้เรื่องจากคุณยาย " รูปครอบครัว ไม่มีอะไร ใส่ชุดสบายๆ " พี่สาวบอกยิ้มๆ ระหว่างที่ช่วยคุณปู่คุณย่า ลองชุดที่บ้าน " ส่งรูปชุดคุณปู่คุณย่า มาดู เมฆจะให้แมทช์กับคุณตาคุณยาย" น้องชายสั่งพี่สาว " แล้ว ให้ใครไปถ่ายละ " คนที่อยากรู้ถามเข้าประเด็น คำตอบของพี่สาว ทำเอาตัวแสบยิ้มกว้างทันที แล้วบอกพี่สาวให้ช่วยอะไรบางอย่าง หญิงสาวเดินตัวลีบเข้าไปในห้องอาหาร มองคนที่ยิ้มกว้างขัดตา " มาทานข้าวก่อนสิลูก จะสั่งอะไร เลือกเอาเลย " คุณยายส่งเมนูอาหารให้ มองหลานชายขี้แกล้ง แล้วส่ายหน้า " พี่ทรายเค้าเตรียมชุดเอาไว้แล้ว คุณกับผม ก็แค่ไปรับ แค่นั้นเอง " คนที่อยากใช้เวลา เอาเรื่องงานมาก่อน อย่างรู้ทัน พี่ทรายคุยกับร้านเสื้อผ้าประจำเอาไว้แล้ว วันนี้ก็เลยอ้างขอตัวมาก่อนแค่นั้นเอง " แล้ววันนี้ ทานข้าวเสร็จ ไปรับชุด ก็ไปบ้านผมเลย " เค้าบอกแผนการให้ฟัง คุณตาส่ายหน้า ไอ้นี่มันแสบจริง อยากจะเข้าใกล้เค้า เอาผู้ใหญ่มาอ้าง " มาทานข้าวสิลูก รู้จักกับพี่ทรายก่อนใช่ไหม " คุณตาถามด้วยความ
ใบหน้าสวยหวานแดงก่ำด้วยความอาย กำลังจะจบดีอยู่แล้ว มาสะดุดอะไรกับบันไดที่เดินขึ้นทุกวัน ป่านนี้คงนั่งหัวเราะแย่แล้ว เขมจิราบ่นกับตัวเอง แล้วเปิดประตูเข้าออฟฟิศไป " น้องเข็ม เมื่อคืนดึกหรือคะ " รุ่นพี่ที่มาถึงก่อนถามเสียงหวาน อยากรู้อยากเห็น เพราะเจ้าตัวจอดรถตัวเองเอาไว้ที่นี่ แล้วเช้านี้ก็มีรถหรูมาส่ง " ค่ะ ดึก ฝนตกด้วย เข็มมาเอารถ ประตูล็อกไปแล้ว " คนที่ไม่มีกุญแจบอกตามความจริง " นี่จ้ะ กุญแจที่จอดรถ แล้วลงชื่อรับเอาไว้ด้วย จะได้รู้ว่า มีกี่คนที่มีกุญแจ " มือบอบบางเซ็นต์ชื่อตัวเองลงไป แอบดีใจเล็กๆ ที่จะไปเช้า กว่าใครก็ย่อมได้ กลับค่ำ แค่ไหนก็ได้ หากงานไม่เสร็จ " เข็ม มานี่หน่อย " ผู้จัดการสาวใหญ่ เดินเข้ามาเรียกตัว น้องน้อยคนล่าสุด ให้เข้าไปหาทันทีที่มาถึง เจ้าตัววางกระเป๋า แล้วหยิบสมุดบันทึกออกมา เดินตรงเข้าไปในห้องทันที " ตอนนี้ ทำอะไรบ้าง " ผู้จัดการถามถึงงานที่รับผิดชอบ " มีดูแล ชุดเจ้าบ่าวเจ้าสาวอยู่ 4งานค่ะ กับ ตามของชำร่วยวันแซยิดค่ะ แล้วก็งานคุณทราย " ผู้จัดการพยักหน้ารับรู้ " คุณทราย ติดต่อมา ว่าจะให้ไปถ่ายภาพครอบครัวให้ที่บ้าน วันหยุด พรุ่งนี้ ไปบ้านคุณ
ข้อความที่ขึ้นว่าอ่านแล้ว ทำเอาคนที่ส่งไปลุ้นนิดๆ กับคำตอบ เพราะคิดว่า อาจจะลำบาก หากไม่มีรถไปทำงานก็เลยอาสาจะไปส่ง ก็แค่นั้นเอง คนที่นอนบนเตียง ให้เหตุผลกับตัวเอง เมฆเป็นคนดี มีน้ำใจ แต่ไม่ใช่กับทุกคน มือบอบบางอ่านข้อความที่ส่งมา ตอนเกือบจะหลับแล้วตาสว่างขึ้นมาทันที เขมจิรา เธอเป็นอะไรของเธอ ทำไมต้องใจสั่นขึ้นมาอีกแล้ว @khemjira_khemm@ ขอบคุณค่ะ แต่เข็มขึ้นรถไฟฟ้า ได้ค่ะ เธอตอบกลับไปแล้ว ถอนหายใจออกมา อยากจะบอกเค้าว่า ได้ค่ะ แต่ก็คงไม่เหมาะนัก เค้าอ่านแล้ว แล้วตอบกลับมา ว่าครับ สั้นๆ แค่คำเดียว ใบหน้าสวยหวานมองเพดาน แล้วยิ้มออกมา คุณเมฆเป็นลูกค้า เป็นนักศึกษา เป็นเด็กที่อายุน้อยกว่า เป็นคนดี เป็นคนสุภาพอ่อนโยน หากเค้าจะมีน้ำใจ ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกเลย อย่าคิดไกลนะ เข็ม เธอต้องรักษาระยะห่าง เขมจิราตีกับตัวเองอีกแล้ว ข้อความที่ตอบกลับมา ทำเอาคนอ่านยิ้ม ระวังตัว เกรงใจ และไม่อยากให้เข้าใกล้ ทั้งที่สายตาที่มองมา เหมือนคนต้องการใครสักคน ไม่มีผิด " ลองดู ใครจะแพ้ " คนที่แสบที่สุด บอกยิ้มๆ แล้วปิดไฟนอน เกมนี้ ถ้าไม่แพ้ ก็ชนะ แต่คนอย่างเมฆ ถ้าลองอยากรู้จักแล้ว ไม่เคยแพ้อะไรง่ายๆเสื้อเ
ประตูห้องปิดสนิทลง ไฟอัตโนมัติส่องสว่างขึ้นมา ห้องชุดราคาแพงลิบลิ่วที่ผู้เป็นพ่อซื้อให้เป็นของขวัญเรียนจบ ปรากฏแก่สายตา ของขวัญที่มาพร้อมกับ คำพูดที่ว่า " เข็มเรียนจบแล้ว โตแล้ว โตพอแล้วที่จะออกไปอยู่คนเดียว " ลูกสาวน้ำตาคลอ ยืนมองออกไปที่นอกหน้าต่าง อยู่คนเดียวในที่นี้ หมายถึงว่า เธอ ควรย้ายออกจากบ้านได้แล้ว เขมจิรา ผู้ไม่เคยมีปากมีเสียง เก็บงำทุกอย่างเอาไว้กับตัว ยิ้มทั้งน้ำตา ก้มลงกราบที่อกของผู้เป็นพ่อ ขอบคุณสำหรับของขวัญ ราคาเกือบแปดหลัก ที่พ่อจ่ายให้ลูกสาว เพื่อจะได้อยู่กับภรรยาใหม่ และลูกน้อยอีกสองคน อย่างที่ใคร ว่าไม่ได้ ว่าละเลย ห้องสีขาว ตกแต่งอย่างสวยงาม ด้วยเฟอร์นิเจอร์ราคาแพง เมื่อผู้เป็นแม่รู้ว่า อดีตสามี จ่ายค่าคอนโดให้ลูกสาว แม่จึงจ่ายค่าตกแต่งให้ทั้งหมด รวมถึง ซื้อรถให้อีกคัน เพื่อเป็นการบลัฟคืนกลับไป การแข่งขันของพ่อแม่ เป็นการจ่าย ด้วยข้าวของราคาแพง และเงินสดมากมาย แต่มันถมความรู้สึกอ้างว้างในใจไม่ได้เลย เสียงของเค้าที่คุยกับผู้เป็นแม่ อ่อนโยนเหลือเกิน เสียงเรียก มี๊ เต็มไปด้วยความรัก หมดหัวใจ เขมจิรา ฝันมากไปไหม ถ้าเค้าจะเรียกเธอ ด้วยโทนเสียงแบบนี้ บ้าง ข้อ
" ขอโทษครับ " คนที่รู้สึกว่ามือไวเกินไป ปล่อยมือของตัวเองที่จับข้อมือของคนตรงหน้าเอาไว้ " ฝนตกครับ มืดแล้ว ไปเถอะครับ เมฆไปส่ง " นักศึกษาหนุ่มบอกยิ้มๆ มองคนตรงหน้าที่ยังพะวักพะวน " พี่ทรายคงห่วงคุณเข็มมาก ถ้าเมฆปล่อยให้กลับเอง " เค้าบอกอีกครั้ง เอาพี่ทรายมาอ้าง อย่างพี่ทรายก็ต้องห่วงคนรอบข้างอยู่แล้ว ไม่งั้นจะชวนมากินข้าว ต่อด้วยขนมหวานหรือไง " จะรบกวนไหมคะ " เขมจิราบอกเสียงเกรงใจ " ก็ถ้าไปตอนนี้ ก็น่าจะออกจากห้างแล้ว " เค้าบอกยิ้มๆ แล้วเดินนำหน้า ไปก่อน ชำเลืองมองแล้วยิ้มออกมา ที่เห็นว่า คนที่อยู่ในชุดทำงาน กำลังเดินตามมา รถราคาแพงคันสวยสมฐานะลูกชายคนเล็ก มือเรียวยาว เปิดประตูรถฝั่งคนขับออก แล้วขึ้นไปนั่ง คนที่เดินตามมา เปิดประตูรถ อีกฝั่ง แล้วนั่งเคียงข้าง " กดจีพีเอสเลยครับ " เค้าเปิดหน้าจอที่กำลังหาจุดที่ตัวเองอยู่ ก่อนที่มือบอบบาง จะจิ้มหน้าจออย่างระมัดระวังปลายทางที่คำนวนเอาไว้เบื้องต้นน่าจะกินเวลาเกือบชั่วโมง นาฬิกาข้อมือที่สวมอยู่ ถูกนำขึ้นมาดูเวลา แล้วมองคนข้างๆ " กลับดึก คุณพ่อคุณแม่คงห่วง ปกติกลับดึกไหมครับ "เพราะตัวเองแม้จะเป็นลูกผู้ช
เอสยูวีสีดำจอดหน้าร้านชุดไทยที่อยู่ใจกลางเมือง ชายหนุ่มในชุดนักศึกษา ลงมาเปิดประตูรถให้คนข้างๆ แล้วเปิดประตูหลัง หยิบถุงกระดาษใบใหญ่สองใบ ลงมาด้วย รอยยิ้มของคนที่ได้รับการเอาใจ ยิ้มกว้างมากจนน้องชายเขิน " ใครได้เมฆ เป็นแฟน คงดีใจมาก น้องชายพี่ทรายเป็นสุภาพบุรุษ " คนถูกชมยิ้มเขิน " เมฆ ไม่ทำแบบนี้ให้ใครหรอก นอกจากคนในครอบครัว " เจ้าตัวปฏิเสธเสียงเข้ม เดินนำหน้าเข้าไปที่ร้าน เปิดประตูให้พี่สาวอีก1รอบ ท่ามกลางรอยยิ้ม ของพนักงาน ที่กำลังวิ่งออกมารับลูกค้า แต่ไม่ทัน " สวัสดีค่ะ คุณทราย " เจ้าของร้าน ยิ้มทักทาย กับว่าที่เจ้าสาวคนสวย ที่เคยได้เห็นแต่รูป เพราะฝ่ายชาย แอบคุยก่อนล่วงหน้า ว่าร้านนี้ เป็นทางเลือกให้กับเจ้าสาว สุดท้ายแล้ว คนที่เลือกชุด ก็มายืนที่ร้านนี้แล้ว " กลับมาเมื่อไหร่คะ " " หลายวันแล้วค่ะ ทรายยุ่งหลายเรื่อง ก็เลยยังไม่ว่างมา วันนี้ดินก็ไม่ได้มานะคะ ทรายอยากให้เห็น วันที่ชุดเสร็จแล้ว " แผ่นดินรับงานออกรายการเอาไว้ 3-4รายการ ดังนั้น วันนี้จึงควงน้องชายมาแทน " ของฝากค่ะ สำหรับความประทับใจ ที่เอาใจใส่ทรายมากเหลือเกิน " ว่าที่เจ้าสาวส่งของที
" ใคร ยืนอยู่ตรงนั้น ออกมา " เสียงดุๆ ทำเอาคนที่ยืนอยู่คนเดียว ตกใจ " นี่ค่ะ ชุดคุณ " เด็กสาวเดินมาหา พร้อมเดรสลายดอกไม้สีฟ้าอ่อน ที่หอมกรุ่น " เกรงใจคุณทรายมากเลยค่ะ ความจริงเข็ม " เธอยังพูดไม่จบ คนที่เดินเข้ามา ในบ้าน ก็เดินมาถึง " มีอะไร " เด็กสาวมองคุณเมฆ แล้วตอบเสียงเบา " คุณคนนี้ ชุดเปื้อนค่ะ คุณทรายเลย " เด็กอ้อมแอ้มตอบ ทำเอาคนที่ทำให้ลำบาก หันไปมองคนตรงหน้า ร่างสูงใหญ่กว่า 180เซนติเมตร ผิวขาวจัด หน้าตาคมเข้มยืนอยู่ในชุด เสื้อยืดราคาแพง กางเกงขาสั้น " คือว่า ดิฉัน เป็นทีมงานที่มาวันนี้ค่ะ แล้วบังเอิญว่า " " ครับ ไปเปลี่ยนชุดเถอะ " เค้าบอกเสียงเรียบ แล้วมองเด็กในบ้าน ที่ยืนอยู่ " คอยดูแลแขกด้วย หาถุงมาใส่เสื้อผ้าที่เปื้อนด้วยนะ พี่ทรายลงมาแล้วใช่ไหม " น้ำเสียงสุภาพอ่อนโยน ผิดกับคนละคนที่คุยเสียงดุในโทรศัพท์ " ค่ะ คุณทรายกับคุณดินลงมาแล้ว คุณผู้หญิงถามว่า คุณเมฆจะทานข้าวกลางวันเลยไหมคะ "คนที่ถูกถามถึงส่ายหน้า " คนเยอะ ไปบ้านคุณปู่ดีกว่า " เค้าตอบสุภาพเช่นเดิม แล้วเดินตรงออกไปทางด้านหน้า คนงานมองแขกที่กำลังตกใจแล้วยิ้มให้ " คุณเมฆ ค่ะ เป็นน้องชายคุณทราย เ