LOGINShare
37ยัยนี่มั่วจะตาย
Last Updated:
2025-03-07 22:52:56
Related chapters
เพื่อน(ไม่)รัก 38มันแน่นอนอยู่แล้ว
Chapter 38ม่านหมอก... TALK“เป็นอย่างไรบ้าง?” ฉันมองหน้าคุณพายุทั้งน้ำตา เขายิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยน มือลูบที่แก้มของฉันอย่างแผ่วเบา เพื่อปาดน้ำตาที่มันไหลรินอาบแก้มไม่ขาดสาย“ฮึก!” ฉันหลบสายตาของคุณพายุ ฉันรู้สึกละลายใจ ที่ผ่านมาฉันพอจะทราบว่าคุณพายุทุกข์เรื่องที่ฉันแต่งงานกับปั้นจั่นขนาดไหน พอฉันมีเรื่องทุกข์ใจเขากลับรีบมาหาฉัน แล้วยังมาแสดงความห่วงใยฉันอีก“จะไม่คุยกันหน่อยเหรอ? ฉันอุตส่าห์รีบบินด่วนข้ามน้ำข้ามทะเลมาหาหมอกเลยนะ ทุกข์ใจอะไรเล่าให้ฉันฟังได้นะ ฉันพร้อมที่จะรับฟังและอยากแบ่งเบาความเจ็บปวดในหัวใจของหมอกนะ”“คุณพายุ ฮือ ๆ” ฉันลุกขึ้นจากเตียงแล้วโผกอดคุณพายุทันที ฉันร้องไห้สะอึกสะอื้น ทำไมผู้ชายที่ฉันรัก ถึงไม่ดีเหมือนคุณพายุในตอนนี้ ทำไมผู้ชายที่ฉันรักถึงได้หักหลังและทรยศความรักของฉัน เหยียบย่ำความรักของฉันจนพังไม่เหลือชิ้นดี“ร้องไห้ให้พอนะ วันต่อไปต้องเข้มแข็งและผ่านวันแย่ๆไปให้ได้ เมื่อหมอกผ่านจุดนี้ไปได้หมอกจะเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งที่สุด และเมื่อหมอกเจอเหตุการณ์เลวร้ายต่างๆที่เข้ามา หมอกจะสามารถผ่านมันได้อย่างง่ายดาย” คุณพายุเอ่ยพร้อมกั
Last Updated : 2025-03-07เพื่อน(ไม่)รัก 39ร่านกับชั่วเหมาะกันดีจริงๆ
Chapter 39ปั้นจั่นTALK...เช้าตรู่ของวันใหม่ผมพาริสาไปล้างแผลตั้งแต่เช้าเพื่อเลี่ยงมนุษย์ป้า หรือเผื่อมีใครมาพูดแขวะพูดแซะผมอีก“นั่นไงพวกสารเลว” เสียงมนุษย์ป้าคนหนึ่งเอ่ยขึ้นก็คนเดิมๆของเมื่อวานนั่นแหละครับ ขนาดมาแต่เช้าก็ไม่วายต้องเจอกันอีก เฮ้อ! ผมละเหนื่อยใจจริงๆ“เลวเนาะร่านกับชั่วเหมาะกันดีจริงๆ”“นี่ยัยป้า” ริสาตะเบ็งเสียงใส่ป้าทั้งสองอย่างไม่พอใจ“รีบเข้าไปล้างแผลเถอะ เราอยากต่อปากต่อคำกับพวกแกเลยเดี๋ยวเรื่องจะไม่จบแค่นี้” ผมรีบห้ามปรามทันที“ฝากไว้ก่อน” ริสาชี้หน้าป้าทั้งสอง“รีบมาเอานะจ้ะ พวกคันๆร่านๆ จะเอาเปลือกทุเรียนไว้รอ”ผมรีบพาริสาเข้าไปล้างแผล พอล้างเสร็จผมก็รีบพาเธอกลับเลยครับ เพราะถ้าอยู่นานเดี๋ยวก็มีคนพูดแซะพูดแขวะอีก ช่วงนี้ผมกับริสาเป็นคนดัง เลี่ยงได้เลี่ยงดีกว่าไม่อยากจะมีปัญหากับใครผมเดินเข้าไปในบ้านของริสาอย่างเซ็ง ๆ ในหัวมันตันไปหมด จะไปหาเงินที่ไหนเอามาไว้กินไว้ใช้ ยิ่งริสาตอนนี้ท้องทำงานยังไม่ได้ ผมต้องเป็นฝ่ายไปหาเงินเอง“เกลียดพวกมนุษย์ป้าพวกนั้นชะมัด มีสิทธิ์อะไรมาด่าพวกเรา” ริสาบ่นอุบ พร้อมกับเหวี่ยงกระเป๋าทิ้งไปอย่างไม่ไยดี เธอคงโมโหแ
Last Updated : 2025-03-07เพื่อน(ไม่)รัก 40ขนมกินขนม
Chapter 40ไอ้พายุรัวหมัดใส่ผมอย่างบ้าคลั่ง มันเจ็บไปทั้งใบหน้า กลิ่นเลือดคละคลุ้ง สติของผมเริ่มเลือนรางพร้อมที่จะดับวูบลงไปทุกที“กรี๊ดดด!!หยุดเดี๋ยวนี้นะ” ริสาปรี่เข้ามาทุบไอ้พายุ ไอ้พายุมองตาขวางก่อนจะผลักเธอจนเซเกือบจะล้มลง “อย่ามายุ่งเรื่องนี้”“ไอ้คนสารเลว ฉันท้องอยู่นะไอ้บ้า!!” เธอแผดเสียงใส่พายุเสียงดังลั่น“กูเป็นคนดีเฉพาะกับบางคน แต่กับบางคนกูไม่จำเป็นต้องดีด้วย ก่อนที่มึงจะทุบกูมึงดูสารรูปมึงก่อน อย่ามายุ่งอย่าให้กูต้องทำร้ายคนท้อง” ไอ้พายุพูดเสียงเหี้ยมพร้อมกับชี้หน้าริสา“ให้มันได้อย่างนี้สิวะน้องชายกู บ้านนี้ต้องไม่เลวแค่กู พวกมึงต้องเลวด้วย ถ้ากูเลวคนเดียวกูก็เหงาน่ะสิ” ไอ้วิคเตอร์เอ่ยพร้อมกับหัวเราะในลำคอเบา ๆ อย่างชอบใจ ไอ้เลวระยำทำแต่เรื่องเลวทรามผมได้แต่ก่นด่ามันในใจ“ไอ้เวร! ชั่วอยู่คนเดียวก็อยากให้คนอื่นชั่วด้วย มึงนี่มันเกินคนจริง ๆ เลยนะไอ้ห่า” พี่ ปั้นสิบหัวเราะอย่างเบา ๆ แต่ก็ไม่ได้ขัดอะไรกับคำพูดของไอ้วิคเตอร์และดูเหมือนว่าจะสนับสนุนกันด้วยซ้ำ ไม่รู้ว่าอะไรเปลี่ยนใจพี่ชายของผมถึงเห็นผิดเป็นชอบเห็นชั่วเป็นดีไปได้“ปล่อยปั้นจั่นนะ”“ถ้าไม่อยากตายก็ยื
Last Updated : 2025-03-07เพื่อน(ไม่)รัก 41ไอ้คนระยำ
Chapter 41ม่านหมอกTALKฉันแต่งตัวในชุดสบายๆ ใส่กระโปรงคลุมเข่าเสื้อยืดธรรมดาเดินลงมาจากห้อง ก็เจอคุณพายุฉีกยิ้มรอฉันอยู่แล้ว“รีบไปกันเถอะ!”“ค่ะ” คุณพายุเดินมาประคองฉัน“ไปไหนกันหมอก?” แม่น้ำชาเอ่ยถามฉัน ขณะเอาขนมมาวางบนโต๊ะ“ผมจะพาหมอกไปฝากท้อง แม่น้ำชาคงไม่ว่าอะไรนะครับ”“ไม่ว่าหรอก แล้วไปโรงพยาบาลไหนล่ะ?”“โรงพยาบาลที่ครอบครัวเราไปบ่อยๆครับ”“อ๋อ โรงพยาบาลเกษมสุข ให้แม่โทรไปจองคิวให้ไหม?พอดีแม่สนิทกับหมอที่นั่น”“แบบนั้นก็ดีเลยครับ”“จ้ะ เดี๋ยวแม่โทรจองให้ พายุพาหมอกไปเลยก็ได้จ้ะ ไปถึงก็บอกชื่อเดี๋ยวพยาบาลเขาจัดการเอง”“ครับแม่” คุณพายุพาฉันมาที่รถแล้วขับรถหรูแล่นออกไป ผ่านไปไม่นานนักรถยนต์ก็มาจอดดับสนิทที่ลานจอดรถของโรงพยาบาล“หมอกเดินเองได้ค่ะ” ฉันรีบบอกคุณพายุเมื่อเขาเข้ามาประคองฉัน“ไม่เป็นไรหรอก ให้ฉันประคองแหละดีแล้ว เดี๋ยวล้มไปมันไม่คุ้มนะ”“คุณพายุต้องมาลำบากประคองหมอกเดินอีก หมอกไม่อยากเป็นภาระค่ะ”“ภาระอะไรกัน ฉันเป็นพ่อทูลหัวลูกหมอกนะ เพราะฉะนั้นให้ฉันดูแลหมอกดีกว่า” คุณพายุพูดพยายามจะประคองฉันให้ได้ ฉันก็คงต้องตามใจเขาล่ะค่ะ“
Last Updated : 2025-03-07เพื่อน(ไม่)รัก 42ช่างมันเถอะ
Chapter 42“เพราะคนแบบมึงไม่สมควรจะเป็นพ่อของลูกเธอไงล่ะ”มันว่าแล้วรีบไปทันที ผมกำลังคิดสมองสองซีกของผมตีกันวุ่นวายเลยครับตอนนี้ พอผมตั้งสติได้ผมก็รีบวิ่งตามแต่ทว่ามันไม่ทันแล้วครับ รถของไอ้พายุขับแล่นออกไปจากลานจอดรถของโรงพยาบาลแล้ว ถ้าผมจะรีบตามไปผมก็ไปเลยไม่ได้ เงินก็อยู่บนห้องถ้าผมไปผมจะไม่มีเงินจ่ายค่าแท็กซี่เพราะฉะนั้นผมต้องไปเอาเงินก่อนผมขึ้นมาบนห้องหยิบกระเป๋าเงินแล้วรีบลงมาอย่างรวดเร็ว ผมไปโบกแท็กซี่ผ่านไม่นานนักก็มีรถแท็กซี่มาจอด“ไปไหนครับ”“ไปบ้านคุณโจฮานครับ ไปด่วนที่สุด”“ได้เลยครับ” โชเฟอร์แท็กซี่รีบขับรถไปด้วยความเร็วสูงผ่านไปไม่นานนักผมก็มาถึงบ้านของพ่อแม่ผม ผมจ่ายเงินแล้วลงจากรถมากดออด กดเสร็จก็ยืนชะเง้อคอมอง“มาหาใครครับ?”“มาหาหมอกมาหาพ่อกับแม่ มาบ้านกูที่อยู่มาตั้งแต่เด็ก” ผมเอ่ยกับลูกน้องของพ่ออย่างไม่สบอารมณ์“มาหาคุณหมอกมาหานายหรือมาอะไร? พวกผมก็คงให้คุณเข้าไปไม่ได้ครับ” ไอ้ดำที่อายุเท่าผมเอ่ย ผมจ้องมันเขม่นเลยครับ“ทำไมจะเข้าไม่ได้ ในเมื่อกูเป็นลูกชายของเจ้านายพวกมึงไอ้พวกเวร!!”“ไม่ใช่แล้วครับ คุณโจฮานบอกว่าไม่มีลูกอย่างคุณ” อื้อหือลูกก็ช่
Last Updated : 2025-03-07เพื่อน(ไม่)รัก 43กลับกันเลยเนาะ
Chapter 43ม่านหมอกTALK🏵️“เป็นอย่างไรบ้าง?” คุณพายุเอ่ยถามฉัน เมื่อเห็นฉันเอาแต่ปาดน้ำตาที่มันไหลรินอาบแก้มของตนเอง ฉันพยายามเข้มแข็งแล้วนะ แต่พอมาเจอเขาอีกครั้ง ความเข้มแข็งของฉันกลับพังทลายลง ความรู้สึกเจ็บปวดที่เคยมีมันไม่ได้ลดน้อยถอยลงเลยแต่มันกลับเจ็บปวดทวีความรุนแรงขึ้น“หมอก ฮึก! หมอกเจ็บที่ได้เจอเขา ฮือๆ” ฉันนั่งร้องไห้พลางมองบึงน้ำที่สวนสาธารณะ คุณพายุเขารู้ว่าฉันเสียใจเขาก็เลยขับรถพาฉันมาที่สวนสาธารณะ ถ้าฉันคลายทุกข์ใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นเขาจะพาฉันกลับไปที่บ้านแม่น้ำชา“ฟังนะ เป็นบาดแผลมันมีวันหาย ฉันเชื่อว่าสักวันหมอกจะหายและเข้มแข็ง เมื่อหมอกสามารถผ่านจุดนี้ไปได้ เรื่องร้ายๆที่ผ่านเข้ามาหมอกจะเห็นว่ามันเป็นเรื่องเล็กเลย”“ฮึก ทำไมหมอกถึงได้รักแต่คนอื่นทำไมหมอกถึงไม่ได้รักตัวเองเลย ทำไมหมอกถึงไม่รักตัวเองบ้าง ทำไมหมอกถึงทำร้ายตัวเองให้เจ็บปวด ฮือ ๆ”“ต่อไปนี้ก็รักตัวเองและรักลูก ลูกคงไม่อยากเห็นแม่อ่อนแอ เวลาที่หมอกรู้สึกว่าอ่อนแอ หมอกสูดลมหายใจลึกๆคิดถึงลูกเข้าไว้ ลูกเขาคงไม่อยากให้แม่ของเขาเจ็บปวดเพราะพ่อของเขาหรอกนะ”“ฮือ ๆ คุณพายุ” ฉันโผเข้ากอดคุณพา
Last Updated : 2025-03-07เพื่อน(ไม่)รัก 44เอามือสกปรกของเธอออกไป
Chapter 44ปั้นจั่นTALKผ่านไปอีก1วันหลังจากครุ่นคิดเรื่องของม่านหมอกมาตลอด ถ้าผมไม่ทำเลวกับเธอ ผมคงได้ดูแลเธอกับลูก และผมก็คงไม่มาตกอยู่ในสภาพแบบนี้ เวลานี้ผมจะเข้าหาก็ยากลำบากเหลือเกิน ทุกคนต่างกันผมไม่ให้ผมเข้าไปหาม่านหมอกวันนี้ผมมาซื้อรถราคาถูกประมาน8-9แสน เพื่อเอาไว้ขับทำงาน กว่าจะริสาจะยอมไปเบิกเงินให้ผม เธอก็บ่นผมจนหูชาเลยครับ“เงินยิ่งน้อยๆอยู่ น่าจะผ่อนเอา”“ไม่อยากผ่อน อยากจ่ายสดเลย ขี้เกียจมาผ่อนทีหลัง” ผมพูดอย่างเซ็งๆ ตอนนี้ผมคิดถึงผู้หญิงอีกคนมาก อยากดูแลอยากปกป้องเธอกับลูก แต่ผมทำไม่ได้เลย“ริสาเบื่อจั่นจริงๆเลย เงินยิ่งไม่มีอยู่ ถ้าเงินหมดวันไหนแล้วจั่นจะรู้สึก” ริสาบ่นแล้วเดินกระแทกส้นไปยืนอยู่อีกด้าน เฮ้อ! ชีวิตผมไม่มีความสุขเลยครับตอนนี้ ชีวิตที่ขาดหมอกผมเพิ่งรู้ว่ามันเจ็บมาก และริสาก็ไม่น่ารักอย่างที่ผมคิด“จะไปด้วยไหม? หรือว่าจะกลับเอง”“สากลับเอง” ริสาสะบัดตัวเดินหนีไปที่รถตัวเองแล้วขับออกไปผมจ่ายเงินแล้วรับกุญแจมา ผมขับรถออกจากโชว์รูมแล้วมุ่งไปที่บ้านเก่าที่ผมเคยอยู่ ภาพในวันเก่าวนเข้ามา หัวใจของผมเจ็บหนึบ น้ำตาคลอหน่วย ผมรู้สึกแย่มากเลยครับตอนนี้
Last Updated : 2025-03-07เพื่อน(ไม่)รัก 45เดี๋ยวกูจัดการเอง
Chapter 45ปั้นจั่นTALKผมพยายามผลักไสร่างบางของริสาออกให้พ้นตัวของผม ตอนนี้ผมรู้สึกเจ็บรู้สึกแย่ ร่างกายของผมมันแทบไร้เรี่ยวแรง ผมรู้สึกเสียใจมากที่มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น“ปั้นจั่น ฮื่อๆ”“ปล่อยกู!” ผมผลักริสาจนเซไปประทะไอ้เดรโก ตอนนี้ผมไม่ได้สนใจหรอกนะครับว่า ริสาจะเจ็บหรือลูกเธอเป็นอันตราย ผมรู้แต่ว่าหัวใจของผมตอนนี้มันเจ็บปวดและทุกข์ระทมตรอมตรมแทบขาดใจ ผมคิดถึงผู้หญิงที่เคยเป็นอดีตภรรยาของผมนะตอนนี้ผมคิดถึงเธอมาก ความรู้สึกผิดที่กัดกินหัวใจผมและคำพูดที่อยากจะขอโทษเธอกับสิ่งเลวร้ายที่ผมทำเอาไว้“ปั้นจั่นฮึก... ฮื่อๆ”“ทุกอย่างของกูพังหมดแล้ว มันพังหมดแล้ว” ผมตวาดริสาดังลั่น“ฮื่อๆ”“กลับได้แล้ว!” วิคเตอร์เอ่ย“กูทำระยำกับเมียกู กูปล่อยเมียกูทุกข์ทรมานเพราะกูโง่เป็นควายมาอยู่กับมึง กูมันโง่ที่สร้างโลกสองใบขึ้นมา เพื่อมีทั้งหมอกทั้งมึง สุดท้ายคนใจโลเลแบบกูไม่เหลือส้นตีนอะไรเลย!”“จั่นยังเหลือสาอยู่นะ ฮือ ๆ” ริสายื่นมือมาจับแขนผม แต่ผมปัดมือเธอออก“พอกันที กูโง่มามากพอแล้ว กูเหยียบหัวใจคนที่รักกูที่สุด เพื่อดูแลมึงกับลูกลูกที่กูคิดว่าเป็นลูกกู สุดท้ายไม่ใช่ ล
Last Updated : 2025-03-07
Latest chapter
เพื่อน(ไม่)รัก ตอนพิเศษ5
วันเวลาผ่านไปอีก3เดือนค่ะ ฉันกลับมาใช้ชีวิตเป็นครอบครัวกับปั้นจั่นที่กรุงเทพโดยที่พ่อของฉันไม่ขัดข้องประการใดค่ะ ฉันมีความสุขมากๆเลยค่ะ ที่พ่อของฉันไม่เกลียดปั้นจั่นเหมือนแต่ก่อน ปั้นจั่นคงจะทำให้ท่านเห็นว่าเขายังมั่นคงกับฉัน เพราะเขาแสดงออกว่าเขารักฉันกับลูกตอนที่ไปบ้านพ่อแม่ฉันถึงแม้ว่าฉันกับเขาจะเลิกรากันไปถึง 10 ปีปั้นจั่นไม่มีใคร ฉันเองก็ไม่มีเหมือนกัน พ่อก็คงจะใจอ่อนให้เขา และสิ่งที่เขากระทำตลอดหลายปีที่ผ่านมาคือเขาไปหาอันนาอยู่เสมอ เขาไม่เคยรับผู้หญิงคนอื่นเข้ามาแทรกเลยความรักครั้งใหม่สดใสอีกครั้ง ฉันเลือกที่จะอภัยเพราะมันถึงเวลาที่ควรอภัยแล้ว เขาปรับปรุงตัวและไม่มีใคร ถึงมันจะเป็นความผิดที่ไม่น่าให้อภัย แต่ฉันก้าวผ่านและอภัยให้เขาแล้วฉันยังมั่นคง ไม่มีใครลืมรักแรกได้ ฉันไม่เคยลืมและไม่มีใคร ไม่ใช่ว่าตลอดระยะเวลา10ปีฉันเฝ้ารอเขานะคะ ฉันไม่ได้รอเขาหรอก แต่ฉันไม่สามารถรับใครเข้ามาในหัวใจได้ฉันรับน้ำค้างมาอยู่ที่บ้านแล้วนะคะ ถึงแม้ว่าตอนแรกเธอจะไม่อยากมา อิดออดมากเลยค่ะเพราะเธออยากอยู่ใกล้คุณพายุ แต่ในเมื่อฉันกลับมาอยู่กับปั้นจั่นแล้ว ฉันก็ไม่อยากให้น
เพื่อน(ไม่)รัก ตอนพิเศษ4
ม่านหมอกเเสงแดดอุ่นๆแผ่เข้ามากระทบร่าง ฉันซุกหน้ากับอกแกร่งของปั้นจั่น อกที่คุ้นเคยอกนี้มันอุ่นมากเลยค่ะ อุ่นสุด ๆ เลยค่ะหลังจากที่จบศึกสวาทกันฉันก็หมดแรง คนที่นอนอยู่ข้างๆทั้งถึกทั้งทน ฉันถึงกับอ่อนเปลี้ยเพลียแรงฉันเงยหน้าจ้องใบหน้าคมคายของเขา ตอนนี้ปั้นจั่นหลับตาอมยิ้มที่มุมปากน้อยๆ เขาดูมีความสุขมากเลยค่ะ ซึ่งมันไม่ต่างจากฉันตอนนี้ ฉันมีความสุขมากที่ได้กลับมาเป็นครอบครัวเดียวกันกับเขา ถึงแม้ว่าใจของฉันมันจะสับสน แล้วรู้สึกหวาดหวั่นกับสิ่งที่เขาทำ แต่ที่ผ่านมาเขาก็ได้พิสูจน์ให้ฉันได้เห็นว่า เขาเปลี่ยนไปในทางที่ดีจริงๆ“จ้องการแบบนี้มาขี่ม้ากันเลยดีกว่า” เขาพูดพร้อมกับ เปิดเปลือกตาขึ้นต้องมองฉัน ฉันนี่เขินหน้าดำหน้าแดงเลยค่ะ“บ้าน่า” ฉันค้อนใส่เบาๆก่อนจะค่อยๆคลายกอดเขา ฉันหยัดกายลุกขึ้นจากเตียงหมับ!“ว้าย!” ฉันกรีดร้องอย่างตกใจ ปั้นจั่นคว้าตัวของฉันเอาไว้ พร้อมกับฝังจมูกไปตามพวงแก้มของฉัน“กลิ่นตัวหมอกหอมจัง” เขาพูดจมูกก็เริ่มซุกไซร้ตามเนื้อตัวของฉัน ไม่นะ! ไม่ เรื่องบนเตียงตอนนี้ต้องพักก่อน มือของเขาเริ่มลูบไปตามเนื้อตัวของฉัน ยุกยิกเป็นหนวดปลาหมึกเชียวค่ะ“ไปอ
เพื่อน(ไม่)รัก ตอนพิเศษ3
ปั้นจั่นTALKผมจูบหมอกเร่าร้อนราวทะเลเดือด จูบราวกับสูบวิญญาณเธอออกจากร่าง ผมประคองใบหน้าของหมอก จูบเน้นๆแล้วสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากของเธอม่านหมอกขัดขืนในตอนแรกพยายามผลักผมออก แต่ผมไม่ยอมหรอกครับ วันนี้ผมต้องได้เมียคืน พี่ชายพี่สาวพ่อแม่และทุกคนๆช่วยกันวางแผนขนาดนี้ผมต้องตีมึนเอาไว้ผมดันเธอไปชิดกำแพงในขณะที่จูบเธอไปด้วย มือของผมเลื่อนลงต่ำมาบีบเค้นที่อกอวบของเธอ มืออีกข้างก็ถลกกระโปรงแล้วสอดมือเข้าไปในแพนตี้ตัวจิ๋วม่านหมอกสะดุ้งทันทีที่มือผมสัมผัส ผมกดคลำลากตามร่องยาวปริ่มน้ำ ม่านหมอกพยายามต่อต้าน ร่างกายเธอเริ่มบิดไปมาผมกรีดนิ้วจนกระทั่งเจอเม็ดทับทิม“อ้ะ ...ปะ... ปั้นจั่น” ม่านหมอกครางเบาๆ พร้อมกับสูดลมหายใจเข้าปอดเมื่อปากเป็นอิสระ ผมทนมามากพอแล้ว ผมไม่ได้ปลดปล่อยมา10ปี และวันนี้ผมจะไม่ทน“หมอกจ๋า จั่นอยาก” ผมพูดเสียงกระเส่า รู้สึกต้องการเรื่องอย่างว่า แก่นกายของผมมันปวดหนึบจนแทบจะปริแตก มันผงาดชี้โด่พร้อมกับมีน้ำใสๆ ไหลเยิ้มออกมา“พะ... พอ... ยะ... หยุดสักที”“หยุดทำไม? นี่คือความสุขนะหมอก”“มะ... ไม่เอา พะ... พอ” ม่านหมอกพูดอยู่แค่นั้นวนไปมา ผมไ
เพื่อน(ไม่)รัก ตอนพิเศษ2
“หมอกไปกรุงเทพก่อนนะพ่อ” ฉันเอ่ยกับพ่อสุนทรในขณะที่ท่านกำลังง่วนอยู่กับการสั่งงานลูกน้อง วันนี้ท่านให้คนมาทำถนนทางไปบ้านของฉันกับบ้านที่ปั้นจั่นเคยอาศัยอยู่ และคนงานกำลังฟังอย่างตั้งใจ“อันนารบเร้าให้พาไปหาพ่อมันละสิ”“ใช่ค่ะ” ฉันพูดพร้อมกับมองแผ่นหลังของพ่อ พ่อไม่ชอบปั้นจั่นเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ท่านอาจจะไม่พอใจที่ฉันจะพาอันนาไปหาเขา“...”“พ่อคะ...” ฉันเม้นปากพร้อมกับเรียกท่าน“ไปเถอะ ผ่านมาหลายปีดีดักแล้ว หมอกมั่นคงกับมัน มันก็มั่นคงกับหมอก พ่อคงไม่ห้ามอะไรแล้ว เพราะที่ผ่านมามันก็พิสูจน์ตัวให้พ่อเห็นแล้ว”“ค่ะ”“รักคุณตาที่สุดเลยค่ะ” อันนาเช้าไปกอดพ่อสุนทร“รักเหมือนกันครับ ไปกับคุณแม่ก็บอกคุณแม่ให้ขับรถดีๆด้วยนะ”“ค่ะ”“ให้ไอ้วัดไปขับรถให้ไหม? ““ไม่เป็นไรค่ะ หมอกขับเองดีกว่า”“อืม รีบไปเถอะ เดี๋ยวพ่อคุยงานกับพวกคนงานก่อน”“ค่ะ”“รีบไปเถอะค่ะแม่”ฉันรีบพาบุตรสาวไปขึ้นรถจากนั้นก็ขับออกไปโดยที่มีสาวใช้คนสนิทตามไปด้วย“ ซื้อของฝากไปฝากคุณย่าด้วยนะแม่”“ได้จ้ะ” ฉันขับรถไปถึงร้านของฝากแล้วพาบุตรสาวไปเลือกของตามต้องการ“เอาไปเยอะๆเลยนะคะคุณแม่”“จ้า”ผ่านไปหลายชั่วโมง
เพื่อน(ไม่)รัก ตอนพิเศษ1
ปั้นจั่นTALK“ปั้นจั่น เดือนนี้จะไปหาหมอกกับลูกใหม่?” แม่ผมเอ่ยถามขณะที่เดินเข้ามาในบริษัทพร้อมกับพี่สาวของผม“ผมอยากไปจะแย่แล้วครับแม่ คราวก่อนเหมือนหมอกจะใจอ่อนกับผมแล้ว ถ้าผมไปพูดหยอดเธอบ่อยๆ อีกไม่นานคงจะใจอ่อน” ผมเอ่ยกับมารดายิ้ม ๆ ก่อนจะก้มหน้าเซ็นเอกสารกองโตที่อยู่ตรงหน้า งานเยอะมาก เยอะสุด ๆ เลยครับ“เดี๋ยวแม่โทรไปชวนหมอกมาเที่ยวดีกว่า หลายปีแล้วนะที่หมอกไม่มากรุงเทพ แม่อยากให้หมอกมาอยู่กรุงเทพมาก ๆ อยากให้หลานมาเรียนที่นี่ด้วย”“หมอกก็คงปฏิเสธเหมือนทุกครั้งแหละครับ เฮ้อ!”“แต่แม่อยากให้หมอกกับแกคืนดีกันสักที”“ผมก็พยายามอยู่ครับ”“แกพยายามไม่มากพอนะสิ แม่อยากให้หมอกมาอยู่ที่นี่แล้ว” แม่ผมทำหน้าเศร้า“แกก็ช่วยทำให้ความฝันของแม่เป็นจริงหน่อยสิวะ” พี่ปั้นสิบเดินเข้ามา วันนี้วันอะไร ทำไมทุกคนถึงพร้อมใจกันมาหาผม“ทำยังไง?” ผมขมวดคิ้วเข้มชนกัน “มึงก็เอาม่านหมอกกับมาเป็นเมียมึงสิวะ ผ่านมาหลายปีแล้ว กูว่าม่านหมอกคงใจอ่อนแล้วแหละ” พี่ปั้นสิบเอ่ย“บ้าน่า หมอกโกรธกูจะทำยังไงล่ะ กูกลัวเธอโกรธ” ผมเอ่ย ผมกลัวหมอกโกรธจริง กลัวมากเพราะหมอกเป็นคนค่อนข้างใจแข็ง ถ้าได้โกรธผมเอง เธอคง
เพื่อน(ไม่)รัก 60รักสิครับ
Chapter 60ฉันมองปั้นจั่นที่ร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวด ฉันรู้ว่าเขาเจ็บแต่ฉันต้องทำแบบนี้ ฉันต้องให้เขาออกไปจากชีวิตฉันตามที่เขาสัญญาเอาไว้ ฉันดูใจร้ายมากไหมคะ? ฉันต้องทำแบบนี้ ฉันต้องทำ มันต้องจบได้แล้ว “หมอก ฮึก” ปั้นจั่นร้องไห้สะอึกสะอื้นหัวใจของฉันเจ็บหนึบ ไม่มีวันไหนที่ฉันไม่รักเขา มันคือความรักที่มั่นคงมาก ฉันไม่สามารถเอาใครมาแทนเขาได้ และฉันไม่สามารถกลับไปหาเขาได้เหมือนกัน“กลับไปทำหน้าที่ลูกเถอะ กูจะบอกเขาว่ามึงเป็นพ่อ กูสัญญาจะดูแลเขาให้ดี”“ฮึก ๆ ฮื่อ ๆ” ฉันค่อย ๆ ลุกขึ้นนั่งบนเตียง ปั้นจั่นมองหน้าฉันด้วยสายตาเจ็บปวด เขาต้องเจ็บอยู่แล้ว การจากลามันเป็นอะไรที่เจ็บปวดมาก เขาจูบที่หน้าผากลูกของฉันอย่างแผ่วเบา ก่อนจะส่งลูกให้แม่ของฉัน เขามองหน้าฉันแล้วเดินมาหาฉันหมับ!เขาสวมกอดฉันแล้วร้องไห้ออกมา ฉันร้องไห้ไม่ต่างกัน มันเจ็บนะคะที่ยังรักแต่ต้องจากกัน ฉันกอดตอบเขาอ้อมกอดนี้มันเคยเป็นเป็นของฉัน แต่มันเป็นเพียงอดีตแล้ว มันเจ็บนะคะที่ต้องจากทั้งที่ยังรัก แต่วันเวลาผ่านไปทุกความเจ็บปวดมันจะผ่านพ้นไป “ขอให้มึงโชคดี ไปทำหน้าที่ของมึงซะเถอะ” ฉันพูดเสียงส
เพื่อน(ไม่)รัก 59ถึงเวลาแล้ว
Chapter 59ม่านหมอกTALKใครจะว่าฉันใจดำฉันก็ไม่สนหรอกค่ะ ฉันมีสิทธิ์ที่จะทำแบบนี้ ฉันมีสิทธิ์ที่จะรักตัวเอง การที่ไม่พาตัวเองไปเจ็บปวดมันดีที่สุดแล้ว ผู้หญิงอย่างเราถ้ามีรักดีก็จะมีแค่รักเดียวแต่ถ้ามันไม่ดีเราก็ขอเลือกรักตัวเองและก้าวไปข้างหน้าดีกว่าฉันจะไม่อยู่เพื่อคบกับใครคนไหนอีก แต่ฉันจะอยู่เพื่อลูก ฉันจะอยู่เพื่อเป็นแม่ที่ดีให้กับเขา ส่วนพ่อของลูกที่เคยกระทำเรื่องเลวทรามฉันจะปล่อยให้มันผ่านไปถ้าเขาอยากมาหาลูกฉันก็จะให้เขามา ฉันจะไม่กีดกันเขาแต่ขออย่างเดียวให้เขาเลิกพยายามที่จะเอาฉันกลับไปเป็นครอบครัวเดิมกับเขา เพราะมันไม่มีทางที่จะเป็นไปได้ทุกสิ่งทุกอย่างมันจบไปแล้วและมันไม่สามารถ กลับไปเป็นได้อีกฉันรักเขามากนะคะ แต่ฉันต้องเลือกแบบนี้ฉันไม่สามารถอยู่กับคนที่เคยหักหลังฉันได้ และผู้หญิงอย่างเรา ๆ ก็ไม่จำเป็นต้องจมปลักดักดาน เราไม่จำเป็นต้องมีชีวิตคู่หรอกค่ะถ้าชีวิตคู่มันเฮงซวย เราใช้ชีวิตเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว เลี้ยงดูลูกของเราให้มีความสุข และนั่นมันจะเป็นความสุขที่สุดของผู้หญิงอย่างเราฉันปฏิญาณกับตัวเองเอาไว้แล้วว่า ภายภาคหน้าต่อให้มีคนเข้ามาในชีวิตฉันอีก ฉันก็จะไม่แต่งงานก
เพื่อน(ไม่)รัก 58ดีใจ
Chapter 58ผมจ้องหน้าม่านหมอกน้ำตาคลอ เธอยื่นข้อเสนอแบบนี้มาผมควรทำอย่างไร ผมควรออกไปจากชีวิตของเธอตามที่เธอขอร้อง หรือผมควรยื้อเวลาออกไปให้นานกว่าเดิม“มะ... หมอก”“ถ้าทำไม่ได้ก็ไสหัวไป!” ม่านหมอกเอ่ยเสียงกร้าวจ้องมองผมด้วยแววตากระด้าง“หมอกอย่าต่อรองกับจั่นแบบนี้เลยนะ ให้จั่นไปกับหมอกด้วยนะ ฮึก” ผมพูดเสียงสั่นเครือ รู้สึกปวดหัวใจมากเลยครับ ผมอยากไปกับหมอกแต่ผมไม่อยากจากหมอกกับลูกไป ผมอยากดูแลอยากทำหน้าที่ผัวหน้าที่พ่อ ผมอยากชดใช้และแก้ตัวในสิ่งที่ผมทำผิดพลาด แต่เหมือนผู้หญิงตรงน่าจะไม่ให้โอกาสผมเลย“มึงอยากดูลูกมึง ทำไมมึงไม่ไปดูกับริสาผู้หญิงคนนั้นก็ท้องลูกของมึงเหมือนกัน ลูกของมึงไม่ได้มีแค่กับกูหรอก ลูกของมึงยังมีอยู่กับริสามึงไปดูแลซะเลิกมายุ่งวุ่นวายกับกูเสียที” เธอพูดเสียงสั่นพร้อมกับผินหน้าไปมองอย่างอื่น ผมรู้ว่าเธอเจ็บปวดและไม่สามารถเชื่อใจผมได้ ผมทำผิดจริง แต่ผมอยากได้โอกาสและผมจะไม่มีวันทำมันอีก“ที่ผ่านมาจั่นโง่เอง จั่นคิดว่าริสาท้องลูกของจั่นเพราะเธอเอาหลักฐานมายืนยัน แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้วเธอไม่ได้ท้องลูกของจั่น”“มึงรักมันมากไม่ใช่เหรอ? มึงก็ไปเลี้ยงดูมันสิ”“ห
เพื่อน(ไม่)รัก 57ออกไปจากชีวิตกู
Chapter 57ปั้นจั่นผมมองไปที่หน้าต่างอย่างเสียดาย ม่านหมอกปิดหน้าต่าง ไม่สนใจที่จะปรายตาผมเลยแม้แต่น้อย“เฮ้อ” ผมก้มหน้าก้มตาทำงานครับหลังจากม่านหมอกไม่สนใจ ในเมื่อผมต้องการที่จะง้อเธอผมก็ต้องทำงานให้ดีไม่อย่างนั้นตาสุนทรก็คงจะด่าผมเปิงครับ“เอาไม้ไผ่ไปผ่าให้หน่อย” คนงานอีกคนสั่งผม ผมรีบทำครับ แต่ติดปัญหาตรงที่ผมทำไม่เป็น“มันทำยังไงครับ?”“โอ้ยยยย พวกคนกรุงเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อจริง ๆ มาดูวิธีสิ จะได้ทำเป็น เขาจ้างมาทุกคนมาทำงาน นายจะมากินแรงคนอื่นไม่ได้หรอกนะจะบอกให้” ชายรูปร่างกำยำผิวพรรณหยาบกระด้างเลยพร้อมกับทำท่าทางไม่พอใจ เขาหยิบมีดขึ้นมา พร้อมกับทาไม้ไผ่ดังโป๊ะเลยครับ“ผ่ายาวเลยใช่ไหม?”“เออ รีบทำ จะมาทำเล่นๆแบบนี้ไม่ได้นะ มันเสียเวลาคนอื่น”“ครับ” ผมผ่าไม้ไผ่ตามที่เขาบอก และแน่นอนมันทำให้มือผมถูกคมของไม้ไผ่บาดมือจนเลือดสาดเลยครับ“ตายแล้วเลือดออก” ป้ามณีพูดเสียงดัง “ติดพาสเตอร์ก่อนเร็ว” ชายคนงานอีกคนรีบเอาพาสเตอร์มาเเปะแผลให้ผม อย่างน้อยทุกคนยังมีน้ำใจครับ“ทำอะไรก็ต้องระวังนะจะมาทำเล่นๆไม่ได้เดี๋ยวมือขาดไม่รู้ตัว การทำงานทุกอย่างมันต้องมีสติและระมัดระวัง” ผู้ชายฟันเหยินๆพูดกั
