Mag-log inShare
เด็กบ้า
Huling Na-update:
2025-03-27 23:02:09: เพียงขวัญ
เช้าวันต่อมา วันนี้ฉันได้รับอนุญาตให้หยุดแต่ไม่ใช่เพื่อพักผ่อน ฉันจะต้องขนของเข้าห้องพักที่อยู่ติดกับคุณธามนั้น ซึ่งฉันต้องทำมันให้เรียบร้อยภายในวันนี้ แต่วันนี้มันก็ยังมีสิ่งหนึ่งที่ฉันต้องทำคือการไปปลุกนายแบบคนดังไปทำงาน แอบสงสัยเหมือนกันว่าคนบ้าอะไรต้องให้คนอื่นมาปลุกทุกวัน ตื่นเองมันยากนักหรือไง? ฉันทั้งบ่นทั้งหงุดหงิดที่ต้องมาคอนโดแต่เช้าเพียงเพราะเหตุผลแค่นี้ ยิ่งเมื่อวานพอกลับบ้านไปขออนุญาตพ่อแม่ก็โดนบ่นมายกใหญ่ เพราะคิดว่าฉันโตแล้วอยากจะออกไปอยู่คนเดียวและทิ้งพวกท่านจนฉันต้องรีบโทรหาทางบริษัทให้ช่วยอธิบายและพี่ฟางก็รีบขับรถไปหาฉันถึงบ้าน กว่าทั้งสองคนจะเข้าใจก็เล่นเอาพี่ฟางเหนื่อยเหมือนกัน แต่ยังดีที่พี่ฟางเป็นคนมีเหตุผลมากจึงทำให้พ่อและแม่ไว้ใจ เขาเลยช่วยฉันขนของบางส่วนมานอนที่นี่เพราะตอนเช้าฉันต้องปลุกคุณธาม ตืด หลังกดรหัสฉันก็เดินตรงเข้ามายังตู้โชว์ตุ๊กตาหมีอย่างเช่นเมื่อวาน น่าจะนุ่มกอดอุ่นจังนะ... ไม่ได้ๆ ต้องรีบไปปลุกคุณธามเดี๋ยวจะสายเอาถ้าแบบนั้นฉันคงเป็นผู้ช่วยที่แย่มาก ฉันเดินตรงเข้าไปข้างเตียงแล้วโน้มตัวลงสังเกตใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังหลับตาพริ้มด้วยความตื่นเต้น ให้ตาย! พอได้มองหน้าเขาแบบนี้แล้วเข้าใจเลยว่าทำไมใครๆ ก็ชื่นชมเขา สมองก็คิดวิธีปลุกต่างๆ นานา คิดไปคิดมาอันที่จริงก็ไม่ต้องแคร์ว่าเขาจะโมโหเลยนิ เพราะยังไงเขาก็ไม่มีสิทธิ์ไล่ฉันออก "คุณ คุณ..." "อืม..." ฉันเอื้อมมือไปสะกิดที่ไหล่เปลือยเปล่านั้นเบาๆ แต่แทนที่เขาจะตื่นกลับพลิกตัวหนีไปอีกข้างเผยให้เห็นกล้ามเนื้อหลังเรียงสวยเป็นมัดที่โผล่ออกมานอกผ้าห่มหนา แม่เจ้า...ดูแน่นจัง ไม่ๆ ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นฉันมาที่นี่เพื่อทำหน้าที่ดึงสติหน่อยเพียงขวัญ! "อืม คุณธาม" พรืบ! "ว๊าย!" ถ้าเป็นหนังหรือละครฉากนี้นางเอกคงถูกพระเอกดึงลงไปนอนกอด แต่ความจริงแล้วมันไม่ใช่! เพราะเมื่อกี้พอฉันเขย่าตัวเขาแรงๆ มือหนาของเขาก็หยิบหมอนข้างกายฟาดใส่หน้าฉันเต็มๆ จนแทบหงายหลังแต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังคงไม่ลืมตาเลยสักนิด "หน่อย~ ในเมื่อปลุกดีๆ แล้วไม่ตื่น หึ" พูดจบฉันก็ก้มลงหยิบหมอนใบโตค่อยๆ วางลงบนใบหน้าคมเพื่อกะตำแหน่ง ก่อนที่ฉันจะยกมันขึ้นเหนือหัวแล้วจัดการฟาดมันลงบนใบหน้าหล่อนั้นอย่างแรง! หลายๆ ครั้ง! "โอ๊ยย โอ๊ย พอ!" คนตัวสูงร้องเด้งตัวนั่งแล้วกระชากหมอนในมือฉันออกไปปาทิ้งเมื่อเขาเห็นว่าฉันไม่มีที่ท่าจะหยุดตีเขาสักที ดวงตาคมตวัดมองฉันอย่างคาดโทษทำให้ฉันต้องรีบยืนตัวตรงก้มหน้ามองพื้นเพราะความกลัวถูกดุ แต่เขาก็ทำฉันก่อนเองนะ... "ช่วยปลุกดีๆ ได้ไหม! ลืมไปหรือไงว่าหน้าฉันมันสำคัญแค่ไหน ถ้าเธอฟาดมันแรงขนาดนี้ฉันฟ้องเธอได้นะยัยบ้า!" "ไหนพยานคุณอาจจะฝันก็ได้ อุ๊บ ขอโทษค่ะ" เอาอีกแล้วนิสัยปากไวของฉันมันทำงานอัตโนมัติอีกแล้ว เล่นเอาคนฟังถึงกับกอดอกมองฉันนิ่งเลย "ยัยเด็กประสาท รำคาญ!" "รำคาญฉันพร้อมกับอาบน้ำไปด้วยได้ไหมคะ พอดีกลัวสาย" ฉันไม่ได้ยียวนนะ แค่คิดว่ามันจะสายจริงๆ ถ้าเขายังลีลาอยู่แบบนี้ คนตัวสูงเมื่อฟังจบก็ได้แต่ส่ายหัวก่อนจะเค้นหัวเราะในลำคอแล้วลุกขึ้น "คุณ!" "อะไร" ฉันรีบหันหลังให้เขาทันที ที่สายตาไปสะดุดกับกางเกงบล็อกเซอร์ตัวบางที่เขาใส่ สภาพล่อแหลมขนาดนี้ยังมีหน้ามาถามว่าอะไรอีก "ไม่เคยเห็นหรือไง? กล้ามเนื้อผู้ชายน่ะ" เขาพูดพร้อมเดินขยับเข้ามาใกล้จนฉันต้องรีบเดินหนีแต่ช้ากว่าเจ้าของร่างสูงเขาจับเข้าที่ข้อมือของฉันก่อนที่จะจับมือฉันไปวางแปะอยู่ที่หน้าท้องสวยนั้น ใบหน้าฉันร้อนราวกับยืนตากแดดมาทั้งวันยิ่งได้มองสายตาคมนั้นที่จ้องเข้ามาอย่างเจ้าเล่ห์มันยิ่งทำให้ฉันรู้ว่าเขากำลังแกล้งฉันอยู่ บีบ บีบ "เอ้ย! ทำบ้าอะไร"คุณธามร้องพร้อมปัดมือฉันทิ้ง "ก็คุณให้จับฉันก็บีบดูไม่เคยจับของจริงไง ไหนลองใหม่หน่อย" "เด็กบ้า!" เขาพูดอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป เขาคงคิดว่าแกล้งฉันไม่สำเร็จแต่ที่ไหนได้ ฉันเขินและใจเต้นแรงจนจะระเบิดออกมาจากอกอยู่แล้ว ให้ตายเถอะเพียงขวัญเขาหล่ออันตรายจริงๆ หลายนาทีผ่านไป "เฮ้ย!" ฉันจะสะดุ้งตัวโยนเมื่อรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นที่เป่ารดต้นคอ และเมื่อหันไปมองก็พบเข้ากับเจ้าของห้องกำลังยืนอยู่ในสภาพเพิ่งผ่านการอาบน้ำมาใหม่ผมสีดำเทานั่นยังคงมีหยดน้ำเกาะกุมไหลผ่านใบหน้าใส แถมชุดคลุมอาบน้ำยังแหวกออกลึกจนเผยให้เห็นกล้ามเนื้อหน้าท้องที่ผ่านการออกกำลังกายมาอย่างหนัก เซ็กซี่~ โปก! นิ้วเรียวของเขาดีดเข้าที่หน้าผากของเธออย่างจังทำเอาเจ็บจนต้องยกมือขึ้นลูบ ...มือหนักชะมัด... "ยัยเด็กโรคจิต ไปเตรียมของสิจะได้ไปทำงาน นั่งเหม่ออยู่ได้" เขาพูดเสียงนิ่งราวกับสั่ง แต่ถ้าเขาพูดแบบนั้นคงยังไม่รู้ว่าฉันได้รับอนุญาตให้หยุดสินะ "วันนี้ฉันแค่มาปลุกค่ะ พี่ฟางรอคุณอยู่ที่สตูดิโอแล้ว" "ทำไม?" เขาที่กำลังจะเดินกลับเข้าห้อง หันกลับมาถาม "เพราะฉันต้องย้ายของมาอยู่ข้างห้องคุณ" "เหอะ...ฉันอยู่ได้เธอกลับไปอยู่ในที่ของเธอเหอะอยู่ไปก็รำคาญ" "ฉันก็ไม่ได้อยากอยู่หรอกค่ะ แต่มันเป็นคำสั่ง" "นี่เธอ!" ธามกัดฟันกรามแน่นจนต้องรีบถอยห่าง เกลียดความปากไวของตัวเองจริงๆ เลย เป็นแค่พนักงานจะมาต่อปากต่อคำแบบนี้ไม่ได้นะ! "ขอโทษค่ะ ลืมตัว..." "หึ เพิ่งนึกได้เหรอว่าฉันเป็นใคร งั้นก็ออกไปเตรียมของของตัวเองในห้องนั้นสะ แต่...ถ้ามาอยู่ที่นี่หากไม่จำเป็นอย่าเข้าห้องฉันเด็ดขาด!" "ถ้ามันเป็นคำสั่งจากพี่ฟาง?..." "เธอมาได้แค่ปลุกฉันเท่านั้นแหละ" เขายื่นคำขาดก่อนจะเดินกลับเข้าห้องไปทิ้งให้ฉันเดินคอตกหลับห้องตัวเอง งงไปหมดแล้ว คนหนึ่งบอกต้องตามติดคนหนึ่งก็ไล่ให้ไปไกลๆ ตกลงต้องเชื่อใครเนี่ย
Kaugnay na kabanata
เพียงเวลา(After in the rain) การเตรียมตัวที่แสนวุ่นวาย
หนึ่งอาทิตย์ต่อมาเวลาตีสามกว่าเพียงขวัญกำลังง่วนอยู่กับการเตรียมของใช้ส่วนตัวของธามตามที่ฟางได้ส่งมาให้ ซึ่งของแต่ละอย่างกว่าจะหามาได้ครบก็ทำเอาเพียงเพราะขวัญอดหลับอดนอนไปไม่น้อย ไหนจะของใช้ส่วนตัวที่ต้องไปเอาจากห้องของคนขี้โมโหนั้นอีก"เสร็จสักทีเว้ย เห้ย! เหลือเวลาอีกชั่วโมงเดียวต้องไปบริษัทแล้ว"เพียงขวัญบ่นอุบ ท้ายที่สุดเธอก็ไม่ได้นอนจนได้ เธอหันมองกระเป๋าใบโตที่เต็มไปด้วยอาหารสำหรับธามอัดอยู่จนแน่นด้วยความสงสัยว่านายแบบเขาไม่สามารถกินอะไรเหมือนชาวบ้านได้หรือยังไง ถึงต้องจัดเตรียมไปเองขนาดนี้"บ่นไปก็เท่านั้น เพื่อเงิน!"หลังจากเรียกขวัญกำลังใจให้ตัวเองเรียบร้อย หญิงสาวก็รีบไปจัดการอาบน้ำแต่งตัวและเตรียมของใช้ของตัวเองสำหรับการไปถ่ายงานที่ทะเลวันพรุ่งนี้ เพราะจะต้องนอนค้างหนึ่งคืนซึ่งข่าวร้ายก็คือเธอต้องไปกับธามแค่สองคน!เธอแอบคิดไปว่าฟางมั่นใจอะไรในตัวเธอถึงกล้าปล่อยเด็กใหม่ไปดูแลนายแบบเบอร์หนึ่งเพียงคนเดียวแบบนี้ ทั้งที่เธอก็ยังไม่รู้อะไรด้วยซ้ำพอถามก็ได้คำตอบมาว่าเดี๋ยวธามจะบอกความต้องการของเขาเอง ซึ่งเธอคิดว่าเขาคงไม่บอกธรรมดาแต่คงตะโกนบอกนั่นแหละ =_=กึก...กึก"เห... ทำไมป
Huling Na-update : 2025-03-27เพียงเวลา(After in the rain) คนโง่ก็ต้องดูแลเยอะหน่อย
: ธาม: กองถ่าย"ถึงแล้ว..."ผมพูดพร้อมกับหันไปบอกผู้ช่วยที่นั่งมาข้างคนขับ แต่กลับพบว่าเธอกำลังนอนหลับตาพริ้มอย่างสบายใจจนผมต้องเก็บคำพูดลงคอเมื่อวานเธอคงเตรียมทุกอย่างสำหรับผมจนไม่ได้นอนถึงได้สภาพเป็นแบบนี้ ผมค่อนข้างเลือกกินเลยทำให้ต้องเตรียมของเยอะเสียหน่อยคงจะทำให้เธอวุ่นวายไม่น้อยตอนแรกเธอบอกผมว่าจะอาสาเป็นคนขับรถให้ผมด้วยซ้ำ แต่พอถามไปถามมาเธอกลับยังไม่มีใบขับขี่เสียแบบนั้นแล้วอย่างนี้ใครจะกล้าให้ขับกัน แต่ก็ดีแล้วที่ผมตัดสินใจขับเอง ดูสิคนอาสาขับรถสิหลับมาตลอดทางขนาดนี้ โชคดีที่สถานที่ไม่ไกลมาทำให้พอมาถึงผมยังมีเวลาเข้าไปบรีฟงานได้ก่อนเริ่มถ่าย "เอาไงกับยัยนี่ดีละ?..."ผมมองสำรวจใบหน้าเล็กที่หลับพริ้มก่อนจะตัดสินใจทิ้งให้เธอนอนพักอยู่ในรถแล้วรอถ่ายเสร็จสักเซตค่อยมาดูเธออีกทีก็แล้วกัน พี่ฟางก็ใจร้ายเหมือนกันนะเนี่ยที่นอกจากไม่สอนงานยังปล่อยให้เธอมาออกงานนอกสถานที่ตั้งแต่เริ่มงานแบบนี้ เป็นใครก็ต้องสลบเป็นธรรมดา"ทนหน่อยแล้วกันนะยัยเด็กน้อย เสร็จงานนี้ฉันก็ไล่เธอออกแล้ว"ผมพูดเบาราวกับกระซิบเพื่อไม่ใช้เด็กสาวตื่นจากภวังค์ก่อนจะเอื้อมมือไปกดปรับเบาะให้เธอได้นอนในท่าที่สบายกว่
Huling Na-update : 2025-04-01เพียงเวลา(After in the rain) หวง
: ธามหงุดหงิดจังวะ~ผมคิดในใจเมื่อมองตรงไปยังเพียงขวัญที่กำลังถูกพนักงานหนุ่มในกองเข้ารุมล้อม จริงอยู่ที่เธอไม่ค่อยมีรสนิยมในการแต่งตัวแต่ใบหน้านั้นกลับสวยหวานจนสามารถดึงดูดหนุ่มๆ เข้าหาได้ไม่น้อย รู้แบบนี้ปล่อยให้ใส่ชุดเชยๆ นั้นมาก็คงไม่ต้องมานั่งหงุดหงิดแบบนี้ ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงหงุดหงิดแบบนี้เหมือนกันอาจจะเป็นเพราะเธอมากับผมแต่สนใจผมน้อยกว่าคนรอบข้างละมั้ง"ธาม...เป็นอะไรหรือเปล่า มองลิลลี่หน่อยสิ"เสียงตากล้องเรียกสติผมให้หันกลับมาสนใจนางแบบข้างกาย "ขอโทษด้วยครับพี่ ผมรู้สึกร้อนนิดหน่อยขอดื่มน้ำได้ไหมครับ""ได้ๆ พักก่อนๆ เดี๋ยวเป็นลมเอาวันนี้ยิ่งร้อนมากกว่าทุกวันด้วยพี่ก็ว่าปกติธามไม่เป็นแบบนี้"ตากล้องพูด"พี่ธามโอเคไหมคะ?"ลิลลี่นางแบบสาวเอื้อมมือมาจับเข้าที่แก้มผมเบาๆ ก่อนจะส่งสายตาเชิญชวนมาให้ ผมเองก็เป็นผู้ชายทำให้รับรู้ได้เลยว่าเธอกำลังสนใจตัวผมอยู่ไม่น้อยซึ่งก็ยอมรับเลยว่าผมเองก็มีใจให้เธอถึงผมจะมีคู่หมั้นแล้วก็เถอะ แต่หมั้นกันทั้งๆ ที่ไม่ได้รู้สึกอะไรแล้วมันก็ไม่ต่างจากการไม่มี"พี่ปวดหัวจังครับ"ผมพูดพลางก้มตัวลงต่ำจนใบหน้าเราเกือบชิดกันนั้นทำให้หญิงสาวตรงหน้าเกิดอาก
Huling Na-update : 2025-04-01เพียงเวลา(After in the rain) ถึงเป็นเมียก็อยู่ในสัญญา!
: เพียงขวัญฉันนั่งซึมอยู่ในห้องพักของพี่ไนท์หลังจากที่เขาพาฉันหนีออกมาจากคนใจร้ายนั้น ฉันไม่คิดเลยว่าเขาจะทำแบบนั้นกับฉัน ตั้งแต่ทำงานมาอาทิตย์เขาค่อยแกล้งฉันตลอดก็เข้าใจว่าเขาไม่ชอบที่ฉันวุ่นวาย แต่ครั้งนี้มันออกจะเป็นการแกล้งที่มากไปหน่อยตั้งแต่มาถึงฉันก็ยังไม่รู้จะพูดอะไรออกไปดีเพราะตอนนี้ฉันกำลังไม่เข้าใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้คุณธามไม่มีท่าทีจะแยแสฉันเลยด้วยซ้ำแต่ทำไมวันนี้เขาถึงมีท่าทางเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้แล้วอะไรทำให้เขากล้าลวนลามฉันถึงขั้นนั้น!"เอิ่ม ธามมัน...""เขาเป็นแบบนี้ตลอดเหรอคะ? เป็นพวกเห็นผู้หญิงไม่ได้งั้นเหรอหรือเป็นโรคจิต""ไม่ใช่หรอก จริงๆ พี่คิดไว้อยู่แล้วว่ามันสนใจเราก็เลยแกล้งเล่นแต่มันเป็นพวกหวงแรงอ่าสิ ขอโทษด้วยนะ"ฉันนิ่งไปเมื่อรู้ว่าคนใจร้ายนั่นสนใจในตัวฉันจริงๆ เขาคิดว่าหน้าตาดีแล้วใครก็จะยอมนอนด้วยหรือไงกัน!"เพียงไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น...""พี่เข้าใจ มันก็คงไม่คิดแบบนั้นหรอก มันอาจจะแค่ขู่ที่เห็นเพียงให้ความสนใจพี่มากกว่ามันตามภาษาคนขี้หวง""ขู่เหรอ? ถ้าพี่ไม่มาเขาคงปล้ำเพียงแล้ว เพียงไม่อยากอยู่ที่นี่แล้วอ่าพี่ไนท์ เพราะเขาบ้ากามแบบนี้ใช่ไห
Huling Na-update : 2025-04-01เพียงเวลา(After in the rain) ข้อเสนอ
หลังจากที่หญิงสาวพยายามเปิดประตูอยู่นานจนแน่ใจแล้วว่าเธอคงไม่มีทางหนีออกจากห้องนี้ได้ จึงตัดสินใจโทรคุยเรื่องนี้กับฟางโดยตรง เผื่อว่าเขาจะเข้าใจในเหตุผลของเธอ(ฮัลโหล)"พี่ฟาง เพียงเองนะคะ"(ว่าไง)"คือ เพียงพึ่งรู้ว่าสัญญาการทำงานมันครอบคลุมถึงเรื่องที่เพียงไม่อาจจะทำได้ เพียงไม่เต็มใจค่ะเพียงไม่ทันได้อ่าน"(งั้นเหรอ...แล้วจะทำยังไงดีละ พี่นึกว่าเราอ่านดีแล้วเสียอีก)"พี่ฟาง ขอเถอะนะคะยกเลิกสัญญาแล้วหาคนใหม่"(พี่ต้องคุยกับธามก่อนถ้าเขาโอเคมันก็ไม่มีปัญหา ว่าแต่...มันเริ่มเลยเหรอ?)"พี่หมายความว่ายังไง...เพียงไม่ใช่ผู้หญิงที่จะแลกตัวกับเงินแค่ห้าหมื่นหรอกนะ!"(พี่ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น...)เสียงปลายสายเปลี่ยนจากการหยอกล้อเป็นน้ำเสียงกำลังคิดเหมือนกับว่าเขากำลังไม่เข้าในสิ่งที่ฉันพูด"แล้วมันหมายความว่ายังไง!"(ธามมันทำอะไรเพียงขวัญ)"เขาลวนลามหนูแถมบอกจะว่าถ้าหนูตกเป็นเมียเขามันก็ยังอยู่ในสัญญา!"(ห๊า!!!!)"เพียงเพิ่งจะอายุแค่ยี่สิบสี่เองนะ เพียงไม่ได้อยากจะเป็นแบบนี้ ฮึก เพียงไม่อยาก..."น้ำตาใสรินไหลออกมาอย่างสุดจะทน เธอกำลังกลัวเหลือเกินกลัวว่าเรื่องนี้จะถึงพ่อแม่ของเธอท่านจะต
Huling Na-update : 2025-04-02เพียงเวลา(After in the rain) ผมจะเอา
ฟางเรียกธามให้เดินออกมาคุยกันด้านนอก ทันทีที่ธามได้ยินคำสั่งจากผู้จัดการ ชายหนุ่มก็มีทางทีไม่พอใจนิดหน่อยแต่ยอมทำตามโดยดีแต่เมื่อเดินผ่านเด็กหญิงสาวที่กำลังตัวสั่นสะท้านเขากลับยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เป็นการหยอกล้อให้เธอหวาดกลัวเล่นก่อนจะเดินออกไปรอผู้จัดการหนุ่มด้านนอก"ไม่ต้องกลัวนะเพียงขวัญ พี่จะคุยกับมันให้""..."เพียงขวัญไม่พูดอะไรเอาแต่นิ่งเงียบเป็นคำตอบทำให้ฟางอดกังวลไม่ได้ว่าถ้าขืนเขาอนุญาตให้เธอลาออกไปจริงๆ เธออาจจะหาหลักฐานมาฟ้องร้องธามจนเสียชื่อเสียก็เป็นได้แต่ถ้าหากเขาไม่อนุญาตเด็กสาวคนนี้ก็ต้องทนกับความหวาดระแวงจนกลัวจะหมดสัญญา มันก็นานถึงสามเดือนนั้นทำให้เขาถึงกลับคิดไม่ตกผู้จัดการหนุ่มเมื่อเห็นเด็กสาวไม่คิดจะพูดอะไรจึงเลือกที่จะเดินออกไปจัดการกับตัวปัญหาด้านนอก และทันทีที่ประตูปิดลงฟางก็บิดเข้าที่เนื้อแขนล่ำของชายหนุ่มจนเกิดแดงทำเอาเจ้าตัวร้องโวยวายลั่น "เจ็บ! เดี๋ยวตัวเขียวก็ต้องเหนื่อยช่างเมคอัพอีกนะ""คิดจะทำอะไร ฉันไม่ได้จ้างน้องมาให้แก้คั่วนะเว้ย"ฟางดุอย่างหัวเสีย"แล้วไง?""ก็เขาฟ้องพี่เหมือนกับว่าสัญญาจ้างมันหมายถึงเรื่องบนเตียงด้วยน่ะสิ!""ก็ไม่ได้หรือไง คนก่อนๆ
Huling Na-update : 2025-04-02เพียงเวลา(After in the rain) ทั้งหมดก็แค่ลองใจ
: เพียงขวัญฉันยังคงนั่งนิ่งอยู่ในห้องเพื่อรอฟังข่าวจากพี่ฟางมือทั้งสองข้างก็ยังคงกุมเอาไว้ด้วยความหวั่นใจ สายตาของคุณธามก่อนเดินออกจากห้องไปมันทำให้ฉันหวั่นใจอย่างบอกไม่ถูก หรือฉันควรจะหนีไปเลยดี...ก็อกๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้ฉันสะดุ้งตกใจ ก่อนจะเดินออกไปเปิดมันเพราะหวังว่าคนด้านนอกจะเป็นพี่ฟาง แต่เมื่อประตูบานใหญ่เปิดออกกลับทำให้ฉันต้องเดินถอยหลังออกมาห่างอีกหลายก้าว เพราะคนที่อยู่ตรงหน้าฉันตอนนี้คือคุณธาม...เขาไม่พูดอะไรเพียงแค่เดินเข้ามาในห้องก่อนจะนั่งลงปลายเตียงแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเล่นราวกับว่าก่อนหน้านี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้นแม้แต่คำพูดขอโทษก็ไม่มี! และเมื่อฉันมองออกไปสำรวจด้านนอกห้องก็ไม่เห็นมีใครอยู่แล้ว นั้นหมายความว่าตอนนี้ฉันอยู่กับคุณธามเพียงแค่สองคน ไม่ได้! ...นี่มันอันตราย ฉันรีบคว้ากระเป๋าแล้วตั้งท่าจะวิ่งออกไปแต่กลับช้ากว่าเจ้าของร่างสูงที่เอื้อมมือมาจับเข้าที่ข้อมือฉันไว้ได้เสียก่อน เขาบีบมันแรงๆ ก่อนจะกระชากแขนฉันจนร่างฉันเซล้มไปนอนพาดอยู่บนตักหนาเจ้าตัวยังไม่วายใช้แขนทั้งสองข้างโอบล็อกเอวเพื่อป้องกันการหนีของฉันไว้ด้วย"ปล่อย!""จะไปไหน นี่จะมืดแล้ว""เรื่
Huling Na-update : 2025-04-02เพียงเวลา(After in the rain) ความระแวง
: กองถ่ายเมื่อคืนหญิงสาวต้องสลับห้องพักกับไนท์เนื่องด้วยเธอเผลอหลับไป ทำให้วันนี้เพียงขวัญที่ยังรู้สึกผิดจึงลงมือทำแซนต์วิชมาเผื่อไนท์เป็นการขอโทษ การทำงานเริ่มต้นไปด้วยดีทุกคนมืออาชีพกันมากและสภาพอากาศก็เป็นใจจนทำให้เซตภาพพระอาทิตย์ขึ้นเสร็จไปอย่างรวดเร็ว จะเหลือก็แค่ถ่ายแก้ของเมื่อวานเผื่อไว้อีกเล็กน้อยงานวันนี้ก็เป็นอันเสร็จ"เธอมาคุยกับฉันหน่อย"เสียงหวานดังขึ้นใกล้ตัวทำให้เพียงขวัญละการสนใจจากบรรยากาศในกองถ่ายมามองหญิงสาวที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคู่หมั้นเจ้านายแทน"ค่ะคุณโรส..."เพียงขวัญเดินตามโรสมายังจุดอับสายตาติดๆ ก่อนที่โรสจะหยุดเดินแล้วหันมาฟาดมือเรียวสวยนั้นลงบนใบหน้าหวานอย่างไม่ทันให้เพียงขวัญตั้งตัว มันแรงจนเกิดเสียงดัง เพี้ย!เพียงขวัญมองเธอด้วยความรู้สึกอึ้ง ที่อยู่ๆ คนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนก็มาตบเธอแบบนี้ จริงอยู่ว่าเหตุการณ์เมื่อวานที่หญิงสาวตรงหน้าเห็นอาจจะทำให้เธอไม่พอใจแต่อย่างน้อยเธอก็ควรจะสอบถามความจริงก่อนสิ!"คุณโรส คุณไม่มีสิทธิ์ทำร้ายร่างกายฉันนะคะ!""แกก็ไม่มีสิทธิ์ยุ่งกับคู่หมั้นฉัน!""อย่างน้อยถ้าจะหึงก็ควรถามความเป็นมาก่อนหรือเปล่า ไม่ใช่มาโทษว่าฉันผิด""เห
Huling Na-update : 2025-04-02
Pinakabagong kabanata
เพียงเวลา(After in the rain) มีเธอ…จบ
: ร้านนะโมเพื่อนทั้งสองเรียกตัวเพียงขวัญมาที่ร้านทันทีที่ได้เห็นข่าวการคบหาต่างวัยของนายแบบหนุ่มอันดับหนึ่งและผู้ช่วยสาวที่ดังไปทั่วอินเทอร์เน็ต แต่เพื่อนสนิทอย่างเขาสองคนกับไม่รู้เรื่องเลยแม้แต่น้อย ทั้งสองคนกอดอกนั่งมองตัวการที่กำลังยิ้มแห้งๆ โดยไม่ยอมพูดอะไรจนนะโมต้องเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อน"ยังไม่อธิบายมาอีก ในข่าวนั้นมันหมายความว่ายังไง""ก็ตามนั่นแหละ ก็คบกันสักพักแล้ว""แล้วไม่คิดจะบอกเพื่อนอย่างพวกเราเลยหรือไง?"นกยูงโวยขึ้นอีกคน"ก็ไม่รู้ว่าจะคบกันนานไหมเลยไม่บอก กลัวหน้าแตกที่มีแฟนฮอตขนาดนั้นอีกอย่างฉันก็ไม่รู้ด้วยว่าเขาจะให้ข่าวด้วยตัวเองแบบนั้น"เพียงขวัญพูดแล้วทำท่าทีเขินอายจนเพื่อนสองคนต้องกลอกตามองบน ไอ้ประโยคที่พูดมาเมื่อครู่นั้นไม่ต่างจากการอวดเลยสักนิด ทำให้นกยูงถึงขั้นหมั่นไส้ทำท่าทางล้อเลียนเธอจนเจ้าตัวต้องตีเข้าที่ไหล่ของเพื่อนสาวเป็นการแก้เขิน"แล้วนี่บอกแม่กับพ่อยัง? เขาจะตกใจไหมเนี่ยอยู่ๆ ก็มีแฟนแถมเป็นคนดัง อีกอย่างอายุพวกเธอก็ห่างกันด้วย"นะโมพูดพร้อมกับมองเพื่อนสาวที่มีสีหน้ากังวลขึ้นมาเพียงเท่านั้นเขาก็รู้ได้ทันทีว่าเธอยังไม่ได้บอกครอบครัว"ยัยบ้าแล้วอย่างนี้พ
เพียงเวลา(After in the rain) ลืมอดีตและเริ่มต้นใหม่
ธามยังคงนั่งมองรูปของน้องสาวอยู่ในห้องด้วยความรู้สึกคิดถึงจนเพียงขวัญต้องเดินเข้ามาสวมกอดเขาเข้าที่ด้านหลังเบาๆ หลังจากที่เรื่องทุกอย่างผ่านไปธามก็ขอให้เพียงขวัญเขามาอยู่ที่บ้านเป็นเพื่อนพ่อกับแม่ของเขาที่สภาวะอารมณ์ยังไม่คงที่ อย่างน้อยถ้าพวกท่านได้เห็นหญิงสาวที่สดใสอย่างเพียงขวัญอาจจะรู้สึกดีขึ้น "พี่ดีขึ้นหรือยังคะ?""พี่อ่อนแอได้ที่ไหนล่ะ""พี่อ่อนแอได้ตลอดนะ มีหนูอยู่ข้างๆ ทั้งคนจะร้องไห้ก็ได้หนูไม่ว่าหรอกไม่ล้อด้วย"เพียงขวัญพูดพร้อมกับโยกตัวไปมาเพื่อเอาใจคนตัวสูง ธามเองก็รู้สึกดีขึ้นจนต้องหันมากอดขอบคุณเพียงขวัญที่คอยอยู่ข้างๆ เขามาจนถึงวันนี้ แถมยังคอยดูแลพ่อและแม่ของเขาให้อีกด้วย"ขอบคุณนะ...หนูน่ารักที่สุดเลย""แน่นอนอยู่แล้ว""ถ่อมตัวบ้างก็ได้นะหนูเพียง"ธามพูดพร้อมขยี้ผมเพียงขวัญเบาๆ ด้วยความเอ็นดูจนคนถูกแกล้งโวยวายใหญ่ที่เขาทำทรงผมเธอเสียทรง ช่วงนี้ธามยังอยู่ในช่วงลาพักร้อนทำให้พวกเขามีเวลาอยู่ด้วยกันมากขึ้นและฟางก็เข้าใจเพราะตอนที่ทางบริษัทรู้ข่าวทุกคนก็ต่างตกใจจนต้องเคลียร์a dตารางงานให้ธามทั้งหมดทั้งคู่ตกลงจะคบหากันต่อไป และจะบอกทุกคนหลังจากที่สภาพจิตของครอบครัวธามดี
เพียงเวลา(After in the rain) ความทรงจำ
:ธามหลังจากที่จัดการเรื่องในงานเสร็จผมก็เดินกลับเข้ามาในห้องแต่งตัวเพื่อดูอาการพ่อกับแม่ที่นั่งรออยู่ด้านใน ผมถอนหายใจทิ้งด้วยหัวใจที่หวาดหวั่นเพราะไม่อยากจะเห็นภาพของพ่อและแม่ที่กำลังทุกข์ใจจนไม่กล้าที่จะเปิดประตูเข้าไป...จนมือเล็กๆ ของคนที่ยืนอยู่ข้างๆ จับเข้าที่แขนผมเบาๆ เป็นการให้กำลังใจก่อนที่เธอจะส่งยิ้มให้ผมเป็นการปลอบโยนแล้วส่งสัญญาณให้ผมเข้าไปดูพวกท่าน "เธอรอฉันอยู่ตรงนี้ก่อนนะ...""ฉันจะรอคุณตรงนี้ค่ะไม่ต้องกังวล"ผมสวมกอดเพียงขวัญครั้งหนึ่งเป็นการขอกำลังใจก่อนจะเปิดประตูเข้าไปหาคนเป็นพ่อแม่ ซึ่งตอนนี้ตรงหน้าผมก็คือภาพพ่อที่กำลังกอดแม่ไว้ในอ้อมกอดแน่นและท่านทั้งสองคนกำลังร้องไห้... ผมจึงคลานเข้าไปนั่งตรงหน้าทั้งสองคนแล้วกอดท่านไว้เช่นกัน"ผมขอโทษที่ทำให้ต้องรู้เรื่องนี้""มันถูกต้องแล้วลูก ลูกช่วยท้วงความยุติธรรมให้น้องมันถูกต้องแล้ว"พ่อลูบเข้าที่ไหล่ผมเบาๆ ก่อนที่แม่จะค่อยๆ เอื้อมมือมาปาดน้ำตาที่ไหลออกมาให้ผม"ลูกรู้มานานขนาดนั้น แถมยังต้องปิดบังเพราะกลัวพ่อแม่เป็นทุกข์...ลูกต้องทุกข์ใจคนเดียวขนาดนั้นแม่ขอโทษนะ""แม่อย่าร้อง..."ผมโผล่เข้ากอดคนเป็นแม่แน่น"ถึงธันย่
เพียงเวลา(After in the rain) หลักฐานและกำลังใจ
: เพียงขวัญงานหมั้นเริ่มขึ้นด้วยบรรยากาศที่ดูครึกครื้นแขกในงานเต็มไปด้วยนายแบบและนางแบบชื่อดังแถมยังมีบรรดาไฮโซเต็มงานไปหมด ทุกคนดูยิ้มแย้มแจ่มใสและดีใจกับคู่รักในวันนี้จะเว้นก็แต่ชายหนุ่มที่ต้องยืนต้อนรับแขกอยู่หน้างานที่ตั้งแต่เช้ายังไม่มีใครได้เห็นรอยยิ้มของเขาเลย นอกจากเขาจะมีสีหน้าเรียบเฉยแล้วดวงตายังเหม่อลอยอย่างเห็นได้ชัดจนฉันเป็นกังวล"หนู...ใช่ผู้ช่วยเจ้าธามไหม"ฉันหันไปมองตามเสียงเรียกจากด้านหลัง หญิงสาววัยกลางคนที่มีท่าทางสง่าและสูงศักดิ์กำลังยืนยิ้มให้ฉันอยู่ด้วยรอยยิ้มที่สดใสถ้าให้เดาจากโครงหน้าที่เด่นชัดนี่คนคนนี้คงจะเป็นแม่ของคุณธาม"ใช่ค่ะ"ฉันรีบยกมือไหว้ท่านทันทีก่อนจะยิ้มตอบอย่างนอบน้อมก่อนที่จะชายวัยกลางคนจะเดินเข้ามาร่วมวงสนทนา เขาคงจะเป็นคุณพ่อของคุณธามฉันเลยแนะนำตัวไปคร่าวๆ ว่าฉันเป็นเพียงผู้ช่วยของเขาทำให้ทั้งคู่ชื่นชมฉันยกใหญ่ที่สามารถดูแลคนเรื่องมากอย่างเขาได้"ตอนเด็กน่ะนะ ตาธามนี่กินยากอยู่ยากชอบอยู่คนเดียวไม่ค่อยพูดจากับใคร ไม่คิดว่าโตมาจะได้เป็นนายแบบเบอร์หนึ่งดังขนาดนี้"คนเป็นแม่พูดพร้อมกับมองคนที่ถูกพูดถึงด้วยสายตาภูมิใจ"ตอนนี้เขาดังมากเลยค่ะคุณน้า"ฉั
เพียงเวลา(After in the rain) ความจริง ที่ไม่คาดคิด
: งานหมั้นธามยืนจ้องเมียสาวที่กำลังแต่งตัวให้เขาด้วยใบหน้าที่เศร้าหมอง เขาไม่สามารถเก็บความเจ็บปวดนี้ไว้ได้เลย เพียงขวัญเองก็ไม่ต่างกันเธอกำลังสวมสูทให้คนรักอย่างอ่อนโยนแม้ในใจมันช่างทรมานสุดแสนจะบรรยายได้ ฟืบร่างสูงของธามสวมกอดเพียงขวัญแน่นจนได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน เพียงขวัญเองก็ได้แต่เอื้อมมือไปลูบหลังคนรักอย่างปลอบโยนด้วยความเข้าใจ สุดท้ายแล้วไม่ว่าเขาจะเลือกหมั้นเพราะอะไรเธอก็พร้อมจะปล่อยเขาไป"เวลามันผ่านไปเร็วมากเลย...""เวลาเป็นสิ่งที่เราควบคุมไม่ได้ค่ะ""เธอทรมานเหมือนฉันไหม?""ฉันเลือกอะไรไม่ได้ค่ะ สุดท้ายคุณก็ไม่ใช่ของฉัน"เพียงขวัญพูดอย่างพยายามอดกลั้นความเสียใจที่มันปนออกมาพร้อมกับน้ำเสียงสั่น แต่เหมือนธามจะรับรู้ได้ว่าเธอเสียใจมากจึงกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นอย่างหวงแหน"หลังจากหมั้น ฉันจะถอนหมั้นทันทีถึงตอนนั้นเธอจะยังไม่กลับมาก็ไม่เป็นไร แต่ฉันจะพยายามจีบเธอใหม่""อย่าเลยค่ะ คุณคิดจะหมั้นแล้วคุณก็ต้องอยู่กับเธอให้นานๆ สิ""มันไม่ใช่ความต้องการของฉันแล้วเพียงขวัญ เธอคือคนที่ฉันต้องการไม่ใช่โรส แต่ฉันไม่บังคับเธอนะเธอรอดูพฤติกรรมฉันก่อนก็ได้""คุณพูดอะไรของคุณ"เพ
เพียงเวลา(After in the rain) ขอโทษที่กลับไปไม่ได้
: เพียงขวัญหลังจากที่คุณธามออกไปหาพี่ไนท์ที่ร้านอาหาร ฉันก็แอบมาพบกับพี่มอสอีกครั้งโดยที่ไม่ได้บอกใครเขาส่งข้อความมานัดฉันตั้งแต่เช้าโชคดีที่คุณธามไม่รู้ไม่อยากนั้นเขาคงไม่ให้ฉันมาแน่ ที่มาวันนี้ไม่ใช่เพราะฉันยังเหลือเยื่อใยอะไร แต่ฉันคิดว่าการที่ฉันไม่พูดหรือตัดความสัมพันธ์อย่างตรงไปตรงมาจะยังทำให้เขาคิดว่ายังมีโอกาสกลับไปคบกันได้อีก เพราะหลายวันที่ผ่านมาพี่มอสยังคงส่งข้อความราวกับว่าเรายังเป็นคนรักกันอยู่มันเหมือนกับว่าเขาคิดจะรอฉัน"พี่มอสมานานหรือยังคะ?"ฉันถามขึ้นก่อนจะนั่งลงตรงเก้าอี้ตรงข้ามเขาและพบว่าบนโต๊ะเต็มไปด้วยอาหารที่ฉันชอบหลายเมนู และนั้นทำให้ฉันรู้ได้ทันทีว่าเขากำลังพยายามเอาใจฉันอยู่ "ไม่นานหรอก ทานเลยสิเดี๋ยววันนี้ต้องไปทำงานไม่ใช่เหรอ?""อาทิตย์นี้เพียงพักค่ะ พอดีคุณธามเขาต้องเตรียมตัวหมั้นตารางงานเลยว่างค่ะ"ฉันพูดออกไปด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบราวกับไม่รู้สึกอะไร แต่อันที่จริงแล้วในใจของฉันมันยังเจ็บไม่น้อยเลยที่ต้องยอมเห็นคนที่ตัวเองรักไปเป็นของคนอื่น แต่จะทำยังไงได้ละนอกจากทำมันให้ดีที่สุดก่อนจะจากกัน"หลังจากนั้น...เพียงจะทำยังไงต่อละ?""หมายถึงอะไรคะ?""หลังจากค
เพียงเวลา(After in the rain) ก่อนจะเป็นคนมีเจ้าของ
เพียงขวัญถูกบังคับให้กลับมาอยู่รวมห้องกับธามจนได้ โดยที่เธอบอกกับเขาว่าถ้าเขาล่วงเกินเธอทุกอย่างจะจบทันที และต่อจากนั้นเขาจะทำอะไรเธอก็จะไม่สนใจแต่ความจริงที่เธอต้องตั้งกฎแบบนี้เป็นเพราะกำลังกลัวใจตัวเองเสียมากกว่า ทำให้ธามไม่มีทางเลือกยอมตกลงทันทีตอนนี้ขอแค่เขาได้อยู่กับเมียสาวทั้งวันก็พอแล้ว "ทำอะไรอยู่..."ร่างสูงโผล่กอดเพียงขวัญจากด้านหลังที่กำลังจัดเสื้อผ้าสำหรับหนึ่งอาทิตย์เข้าตู้ เธอยังคงยืนนิ่งปล่อยให้เขากอดได้ตามใจด้วยความรู้สึกที่พยายามจะปกปิดความเจ็บปวดและความหวั่นไหว ธามเมื่อเห็นท่าทางของเพียงขวัญที่ดูเฉยชาก็จับเข้าที่มือทั้งสองข้างของเธอก่อนจะบังคับให้ร่างเล็กหันมาเผชิญหน้ากับตัวเองตรงๆ"คุณจะทำอะไร?""ขอได้ไหม? อย่าเฉยชากับฉัน ขอร้องนะ"เสียงอ้อนวอนจากชายหนุ่มทำให้เพียงขวัญแทบจะคลุมหัวใจตัวเองไว้ไม่ไหว"คะ?""อีกอาทิตย์เดียวเองเพียงขวัญ ฉันขอให้เธอรักฉันแค่อาทิตย์เดียว"ธามส่งสายตาอ้อนวอนให้เมียสาวเห็นใจ"แต่มันจะมีประโยชน์อะไรคะ ในเมื่อคุณก็ยังเป็นคนมีเจ้าของอยู่ดี""มีสิ อย่างน้อยเธอก็ยังคิดถึงช่วงเวลานี้และมันก็จะเป็นช่วงเวลาที่ฉันจะเก็บไว้ตลอดไป ฉันอยากให้เธอเข้าใจสิ่
เพียงเวลา(After in the rain) ห้องแต่งตัว
: ร้านนะโม : เพียงขวัญ หลังจากลางานไปสงบสติอารมณ์วันนี้ก็เป็นวันที่ฉันจะต้องยอมรับความจริง นั้นคือฉันยังต้องกลับมาเป็นผู้ช่วยของเขาต่อและแน่นอนฉันใช้เวลาร้องไห้ส่งท้ายไปทั้งวัน ตอนนี้เรียกว่าพร้อมที่จะเผชิญกับทุกอย่าง! นับไปนับมามันก็เหลืออีกแค่เดือนเดียวที่ฉันจะฝึกงานเสร็จฉันตั้งใจไว้ว่าหลังจากนั้นจะลาออกไปหางานสายอื่นทำเพราะไม่อยากจะเจอหน้าเขาอีกแค่ต้องเห็นรูปตามโฆษณาก็เจ็บปวดจะแย่ "ได้แล้วครับ ลาเต้หวานๆ ของเพื่อนรัก แล้วก็นี่กาแฟดำของพี่มอสครับ" ฉันรับลาเต้มาจากนะโมแล้วรีบดื่มเพื่อเพิ่มพลัง จนทั้งนะโมและพี่มอสมองกันเป็นตาเดียว "ค่อยๆ ดื่มสิ เหลืออีกตั้งครึ่งชั่วโมงจะเข้างานนะไม่ต้องรีบ" พี่มอสบอกพร้อมกับมือที่ยืนมาดึงแก้วลาเต้ออกไป นะโมเมื่อเห็นแบบนั้นก็เอาแต่ยิ้มมีเลศนัยแซวฉันใหญ่ก่อนจะรีบปลีกตัวออกไป แต่มันกลับไม่ใช่อย่างที่เขาคิดหรอก... ตลอดหลายวันที่ฉันลางานไปอยู่คนเดียวฉันได้ทบทวนอะไรมากมายจนฉันได้คำตอบหลายอย่างและหนึ่งในคำตอบของฉันมันก็มีเรื่องของพี่มอสและฉันเชื่อว่าเขาก็รู้คำตอบของฉันดี "มันช่วยให้รู้สึกดีนี่หน่า" "...แล้วแน่ใจเหรอว่าพร้อมกลับไปทำงาน" "ค่ะ ..."
เพียงเวลา(After in the rain) เธอเลือกมันจริงๆ งั้นเหรอ?
'เธอลืมโน๊ตบุ๊ค มาเอาที่ห้องได้เลยฉันกลับไปอยู่ห้องฉันแล้วไม่ต้องห่วง'...คุณธาม...เพียงขวัญอ่านข้อความด้วยความแปลกใจ เป็นเพราะเธอรีบเก็บห้องย้ายออกมาแท้ๆ ทำให้ลืมนึกถึงของสำคัญขนาดนั้นได้เขาคงกลับไปหาเธอที่ห้องนั้นแล้วเห็นมันเข้า..."เป็นอะไรไปเพียง ข้าวไม่อร่อยเหรอ""เปล่าค่ะ"มอสที่นั่งอยู่ตรงข้ามเอ่ยขึ้น ในใจเขารู้สึกกังวลไม่น้อยที่อดีตคนรักมีอาการราวกับว่าไม่ได้ดีใจที่เขากลับมา ยิ่งไปกว่านั้นอาการของธามที่แสดงออกมาในห้องประชุมมันเหมือนกับว่าทั้งสองคนรักกัน... มันทำให้เขาร้อนใจอย่างบอกไม่ถูก ถึงจะรู้ดีว่าเป็นความผิดของตัวเองทั้งนั้นที่เลือกทิ้งคนรักไปแต่ใจหนึ่งก็อยากจะแย่งเพียงขวัญกลับมาเพราะเขาเองก็ไม่สามารถลืมผู้หญิงคนนี้ได้จริงๆ "ไม่สบายใจที่พี่กลับมาหรือเปล่า?...""เปล่าค่ะ พี่มอสคือว่าเพียงลืมของจะต้องกลับไปเอาที่ห้องก่อน""ให้พี่ไปด้วยสิ""ไม่เป็นไรค่ะ"ยังไม่ทันที่มอสจะได้ถามอะไรต่อร่างเล็กก็ลุกขึ้นและเดินออกจากร้านอาหารไปอย่างกับว่าเรื่องที่เธอต้องไปทำมันสำคัญกว่าเขาที่เพิ่งกลับมา มือหนานั้นค่อยๆ กำเข้าหากันด้วยความเจ็บปวดที่หัวใจเพราะเขารู้ดีว่าที่เพียงขวัญกระตือรือร้น
