“ป้าไม่อยู่ดูแลบ้านดีรึเปล่ารุ้ง”
“ดีค่า ดีมากกกก..” หญิงสาวลากเสียงเมื่อป้าสายใจถามขณะทำอาหารเย็นให้ คุณหนู หรือคุณจ้า ชื่อเล่นไทยของจัสติน ป้าสายใจบอกให้เธอเรียกเขาว่าคุณจ้าแม้ว่าเธอจะไม่อยากเรียกแบบนั้นสักเท่าไหร่
“ก็ดี หากรุ้งยังไม่มีงานอะไรทำตอนนี้ก็ช่วยดูแลบ้านให้คุณหนูแทนป้าหน่อยนะ ช่วงนี้ป้ารู้สึกเหนื่อยๆ เพลียๆ บอกไม่ถูกหน้ามืดก็บ่อยด้วย”
“ป้าสายไปหาหมอมั้ย เป็นแบบนี้รุ้งกลัวว่าป้าจะเป็นอะไรไป”
“โอ๊ย ป้าไม่เป็นไรหรอกยายรุ้ง ป้าน่ะแข็งแรงจะตายไป แค่ช่วงนี้ป้าเหนื่อยๆ เท่านั้นล่ะ” ป้าสายใจโบกมือไปมาเหมือนเป็นเรื่องเล็กเมื่อหลานสาวทำตาโตตื่นตระหนก ซึ่งนางเองก็เป็นคนแข็งแรงไม่ค่อยเจ็บไข้สักเท่าไหร่คิดว่าหากนางได้นอนพักเต็มอิ่มและมีคนมาช่วยแบ่งเบางานบ้างก็คงหายเป็นปรกติ
“แน่นะป้า”
“แน่สิวะ ว่าแต่รุ้งเถอะ จะว่าไง”
“รุ้งน่ะไม่ว่าไงอยู่แล้วแต่แค่ชั่วคราวนะคะเพราะรุ้งไปสมัครงานที่ใหม่ไว้แล้วนี่ก็รอว่าเขาจะตอบรับเข้าทำงานมั้ย”
“ไปให้เจ้านายที่ไหนปล้ำอีกล่ะ” ผู้เป็นป้าถามยิ้มๆ
“แหมป้าจ๋า ก็เพราะงี้ล่ะรุ้งถึงได้ลาออกจากงานเป็นว่าเล่น แต่ไม่แน่นะคราวนี้รุ้งจะปล้ำเจ้านายคืนบ้าง แล้วจับมัดมือมัดเท้าบังคับให้จดทะเบียนสมรสซะให้รู้แล้วรู้รอดถ้าเจ้านายยังโสดนะ ฮ่าๆ” หญิงสาวพูดกลั้วหัวเราะเพื่อให้ผู้เป็นป้าสบายใจ ป้าสายใจเขกหน้าผากมนของหลานรักเบาๆ อย่างหมั่นไส้
หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปที่จัสตินมาพักผ่อนและตรวจงานบริษัทในเครือในประเทศไทยอีกสองสามแห่งก่อนจะกลับไปลุยงานที่อเมริกันต่อ แต่ว่าการมาเมืองไทยครั้งนี้กลับทำให้เขารู้สึกอึดอัด พลุ่งพล่าน หงุดหงิดอารมณ์ไม่มั่นคงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมาเขาพยายามทำให้ตัวเองสนุกรื่นเริงทำให้ตัวเองมีความสุขโดยไม่ต้องคิดมากหรือหมกมุ่นกับเรื่องบางเรื่อง แต่แล้วเขาก็ไม่สามารถทำได้ และคืนนี้เขาจะพยายามทำตัวให้มีความสุขสุดเหวี่ยงอีกสักคืน
“คุณจัสตินมาไม่บอกกล่าวแบบนี้ แนนนี่ไม่ทันตั้งตัวเลยค่ะ ดูสิคะคืนนี้แนนนี่ดูด้อยลงไปเลยเมื่อเทียบกับคนอื่น” แนนนี่ ลูกสาวเศรษฐีรายย่อยของเมืองไทย เอ่ยขึ้นอย่างมีจริตเมื่อชายหนุ่มที่เฝ้าฝันหาโทร. มานัดเธออกเดตในค่ำคืนนี้หลังจากที่รับประทานอาหารแล้วเขาก็พาเธอมาที่ผับสุดหรูใจกลางเมืองซึ่งเป็นแหล่งที่เหล่าไฮโซชื่อดังต่างมาเที่ยวหาความสนุกสุขสำราญ ซึ่งเมื่อได้เข้ามาก็ทำให้เธอรู้สึกไฮโซขึ้นมาทันตา ดูทุกคนจะให้ความสนใจเธอกับชายหนุ่มมาก และแน่นอนว่าคืนนี้เธอจะเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดและเธอจะจับเขาให้อยู่หมัด
ใครล่ะจะไม่อยากได้จัสติน โอคอลลแนลเป็นสามี ทั้งหล่อรวย ทั้งสมบัติเก่าทั้งสมบัติใหม่มากมายมหาศาล หากได้เขามาเป็นสามีจริงๆ ล่ะก็ ครอบครัวของเธอจะหลุดพ้นจากหนี้สินทั้งหลายทั้งปวงและผู้หญิงทุกคนจะร้องอิจฉาเธอ... หญิงสาวคิดอย่างกระหยิ่มใจลูบไล้แผ่นอกแกร่งที่ปลดกระดุมลงมาทั้งแถบเผยแผงอกแน่นตึงด้วยมัดกล้ามดูเซ็กซี่เร้าใจนัก
ในขณะที่หญิงสาวออดอ้อนออเซาะเขาด้วยมารยาหญิงที่เขาเริ่มเอียน จัสตินก็ปรายตามองคนที่บอกว่าไม่ทันตั้งตัวอย่างหมิ่นแคลน นี่ขนาดว่าเจ้าหล่อนไม่ทันได้ตั้งตัวยังจัดเต็มทั้งเสื้อผ้าหน้าผมมาขนาดนี้ ชุดเดรสรัดรูปสีแดงเพลิงที่รัดติ้วโชว์ทุกสัดส่วนที่ไม่ต้องใช้จินตนาการมากกับสิ่งที่อยู่ภายใต้ชุด เครื่องประดับที่จัดมาเต็มอลังการทั้งต่างหูสร้อยคอ แหวนกำไรที่เจ้าหล่อนประเคนใส่มาทำให้เขารู้สึกกระอักกระอ่วนในรสนิยมของแนนนี่ยิ่งนัก
นี่เขาหลงไปชวนชะนีคลั่งสมบัติมาดินเนอร์ได้อย่างไรกันนะ...
“เอาล่ะ เธอจะสั่งอะไรมาดื่มก็สั่งมาละกันนะ ฉันกลับดีกว่าเบื่อแล้ว...” จัสตินวางเงินปึกหนึ่งลงบนโต๊ะกระจกสวยแล้วลุกขึ้นเดินออกมาจากตรงนั้นหน้าตาเฉยปล่อยให้แนนนี่นั่งตะลึงมึนงงเพราะตามไม่ทัน ได้แต่มองตามร่างสูงที่เดินลิ่วๆ ออกมาจากผับดัง สักพักหญิงสาวก็แทบกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บใจเมื่อได้สติ
เธอโดนเขาหิ้วมาทั้งที่นี่อย่างนั้นหรือ...
“กรี๊ดดดดด...” เสียงกรีดร้องโหยหวนราวชะนีโดนเชือดดังตามมาทันที่จัสตินจะได้ยิน ชายหนุ่มส่ายศีรษะอย่างเอือมระอาผู้หญิงเหล่านี้ ผู้หญิงที่เข้ามาหาเขาล้วนแล้วมีแต่เปลือกทั้งนั้นหรือไร...
จัสตินเสยผมอย่างหงุดหงิดอยู่คนเดียวเมื่อเข้ามานั่งในรถคันหรู เขาพยายามสะบัดศีรษะแรงๆ เพื่อให้ตนเองหายฟุ้งซ่าน... สายรุ้ง นี่เธอทำอะไรกับเขากันนะ ตั้งแต่ที่เขาได้จูบได้สัมผัสลูบไล้เรือนร่างยั่วใจได้สูดกลิ่นสาบสาวจรุงใจของเธอเขาก็ดูเหมือนจะสลัดภาพร่างเปลือยเปล่างดงามท่ามกลางสายน้ำที่ไหลจากฝักบัวหรูออกไปจากหัวได้
ภาพทรวงอกอวบอิ่มที่มีหยดน้ำเกาะพราวในขณะที่อีกข้างมีปอยผมเปียกลู่แนบไปกับยอดอกสีหวานที่เขารู้ว่ามันหวานแค่ไหน ภาพริมฝีปากอิ่มระเรื่อเผยอค้างอย่างลืมตัวเสมือนเชิญชวนนั่นอีก และเขาก็ได้ลิ้มรสแล้วว่ารสชาติดีแค่ไหน แล้ว...
“โอ๊ยยย.. เป็นบ้าอะไรกันนี่ไอ้จัสติน นายต้องบ้าไปแน่ๆ ที่ลืมภาพยายหลานสาวแม่บ้านของนายไม่ได้ นายมันบ้า บ้าๆ” ชายหนุ่มโวยวายอยู่คนเดียวด้วยความพลุ่งพล่านสับสน พยายามลืมภาพสายรุ้งด้วยการหาความสุขกับผู้หญิงคนอื่นๆ มาตลอดสัปดาห์แต่ไม่ว่าเขาจะเที่ยวหาความสุขกับผู้หญิงคนไหนๆ สุดท้ายเขาก็เกิดหมดอารมณ์ขึ้นมาดื้อๆ เสียอย่างนั้น หรือไม่ก็เห็นภาพซ้อนเป็นใบหน้าของสายรุ้งเข้ามาแทนใบหน้าผู้หญิงที่เขากำลังจะพยายามหาความสุขกับเธอเหล่านั้นแต่สุดท้ายเขาก็ต้องไล่ผู้หญิงพวกนั้นออกจากคอนโดหรูกลางกรุงที่เขามักมาพักผ่อนหาความสำราญประสาหนุ่มโสดเพราะเขาไม่ชอบพาผู้หญิงคนไหนเขาเข้าบ้านนั่นเอง
“เธอต้องรับผิดชอบที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้ สายรุ้ง...” ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเองเบาๆ อย่างหมายมาด ดวงตาคมสีน้ำตาลอำพันวาววับด้วยประกายบางอย่างที่หากสายรุ้งได้เห็น คงสั่นสะท้านไปทั้งกายแน่นอน...
ตอนที่ 5.สายรุ้งเบะปากใส่หนังสือพิมพ์หน้าข่าวบันเทิงอย่างหมั่นไส้เมื่อมีข่าวของจัสตินหราอยู่ในคอลัมน์ข่าวซุบซิบ ข่าวการกลับมาพักผ่อนในเมืองไทยของไฮโซหนุ่มโสดเนื้อหอมดูจะทำให้สาวๆ มีสีสันยิ่งเมื่อเขาควงหญิงสาวคนไหนไม่ว่าจะเป็นดารานางแบบหรือลูกสาวของบ้านไหนก็ดูจะเป็นข่าวไม่เว้นแต่ละวัน เธอคำนวณระยะเวลาที่เขามาในหนึ่งสัปดาห์นี้ดูเขาจะขยันเป็นข่าวกับสาวๆ คนนั้นคนนี้จนเธอเวียนหัวแทนนักข่าวที่ต้องวิ่งรอกหาข่าวของเขา แต่หญิงสาวก็รู้สึกดีที่จัสตินไปพักที่คอนโดเพราะเธอเองก็คงทำหน้าไม่ถูกหากต้องเจอหน้าเขาหลังจากเหตุการณ์น่าอับอายในวันแรกที่เจอกัน แค่คิดใบหน้านวลก็แดงก่ำนึกเข่นเขี้ยวคนในข่าวขึ้นมาทันที“หึ คนแบบนี้ หื่นกามแบบนี้ไม่เข้าใจเลยว่าผู้หญิงพวกนั้นคิดอะไรกันอยู่ หน้าตาก็หล่อดีหรอกนะ แต่ปากกับนิสัยนี่นอกจากจะไม่ดีแล้วยังเข้าขั้นน่ารังเกียจ” สายรุ้งย่นจมูกใส่หนังสือพิมพ์แล้วถอนหายใจพลางมองไปยังประตูหน้าบ้านแล้วเมื่อเห็นว่าป้าสายใจกลับมาจากตลาดแล้วเธอจึงเข้าไปรับของในมือนางมาถือไว้“ทำไมวันนี้ป้าซื้อของมาเยอะจังคะ”“ก็วันนี้คุณจ้าจะมาทานข้าวที่บ้านน่ะสิ”“กลับมาทำไมไหนว่าตอนนี้พักอยู่คอนโ
ตอนที่6.ทำไมเขาต้องหล่อราวเทพบุตรขนาดนี้ด้วยนะ พระเจ้าลำเอียงชัดๆ สายรุ้งคิดในใจด้วยความฉุนพระเจ้าเสียนี่“มีอะไรว่ามาฉันไม่ค่อยว่างมีนัด” เขาพูดแต่สายตาไม่ละจากหนังสือพิมพ์ที่อ่านอยู่ แต่สายรุ้งไม่รู้หรอกว่าเขาเห็นเธอตั้งแต่เดินเข้ามาแล้วร่างเล็กบางสวมชุดเสื้อยืดกางเกงยีนขาสั้นรวบผมมัดไว้เป็นพวงใหญ่อย่างเป็นระเบียบเผยใบหน้านวลหมดจดเหมือนเด็กสาวมากกว่าหญิงสาววัยยี่สิบหก อีกทั้งรูปร่างอรชรที่เขาเคยเห็นและเคยได้สัมผัสมาแล้วยืนยันได้ดีว่าสายรุ้งไม่ใช่เด็กสาวแน่นอน สายรุ้งนั้นไม่ได้เป็นคนสวยบาดตาแต่ก็มองได้ไม่เบื่อและนั่นมันอันตรายสำหรับเขา ที่อยากจะมองแต่เจ้าหล่อนอยู่ร่ำไป...“ฉันขอไปทำความสะอาดที่คอนโดของคุณแทนป้าสายใจ”“ทำไม..”จัสตินถามเหมือนไม่ใส่ใจแต่ในใจนั้นลิงโลดนัก เขาไม่ได้บอกว่าจะให้ป้าสายใจไปเสียหน่อยแล้วทำไมสายรุ้งถึงได้เสนอตัวมาเองแบบนี้ แต่มันก็เข้าทางเขาล่ะ หึหึ... ชายหนุ่มคิดยิ้มย่องในใจ“ก็คุณจะใช้ป้าฉันจนแก่ตายเลยรึไง ไอ้คอนโดแสนสวาทของคุณนั่นน่ะ ฉันไปทำความสะอาดให้ก็ได้รับรองว่าฉันไม่จุ้นจ้านไม่เอาเรื่องเน่าๆ ของคุณไปให้นักข่าวแน่ๆ”“อืม ข้อนั้นฉันมั่นใจว่าเธอไม่ทำแน
ตอนที่7.เช้าวันรุ่งขึ้นสายรุ้งตื่นขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือเพราะเพิ่งจะหลับลงได้ก็ปาเข้าไปตีสี่ครึ่งแม้ว่าว่าเสียงครางกระเส่าเร่าร้อนของจัสตินกับคู่ขาจะหยุดลงนานแล้วก็ตามแต่เธอก็ยังนอนตาแข็งอยู่นั่นเอง การที่เธอตื่นมาด้วยความรู้สึกอ่อนเพลียนี่น่าจะโทษว่าเป็นความผิดของเขากับคู่ขานะ ที่มีกิจกรรมกันไม่เลือกเวลารบกวนคนจะนอนอย่างเธอจนไม่เป็นอันหลับอันนอน“ฮ้าววว โอ๊ย... จะหาวอีกสักกี่หาวเนี่ย” สายรุ้งบ่นกับตัวเองยกมือปิดปากหาวหวอดๆ จนน้ำตาเล็ดน้ำตาไหลจัสตินซึ่งเดินออกมาจากห้องนอนของตนมองร่างบางที่ยืนทำอาหารเช้าให้เขาด้วยท่าทางเหมือนคนยังไม่ตื่นอย่างสะใจนิดๆ ในเมื่อเธอเป็นที่ทำให้เขานอนไม่หลับ เขาก็ต้องทำให้เธอนอนไม่หลับบ้าง“ทำอะไรสายรุ้ง”“อุ๊ย คุณจัสติน..” หญิงสาวสะดุ้งเฮือกเมื่อเสียงทุ้มดังขึ้นใกล้ๆ พร้อมกับลมหายใจอุ่นๆ เป่ารดหลังลำคอเมื่อเพราะวันนี้เธอรวบผมขึ้นสูงเผยลำคอเนียนระหง“ฉันถามว่าทำอะไร”“กะ ก็ ทำอาหารเช้าให้คุณไง คุณจะทานอะไร”“ฉันขอกาแฟดำสักถ้วย แล้วก็ก็ไข่ลวกสักหกฟอง... แค่นั้นพอ”จัสตินบอกแล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้นั่งเล่นริมระเบียงกว้างมองท้องฟ้าอย่างสบายอารมณ์ ในขณะที่สายรุ
ตอนที่8.“คราวนี้คงไม่ให้ไปแค่กวาดเส้นผมเส้นเดียวที่ตกอยู่หน้ากระจกหรอกนะ...” สายรุ้งเดินหน้างอเข้าไปในห้องแล้วก็ต้องร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อเห็นร่างสูงมีเพียงผ้าขนหนูผืนเล็กปกปิดกายเปลือยเปล่าท่อนล่างเท่านั้น“ว้าย คนบ้าน่าเกลียดที่สุด”“หึหึ อะไรน่าเกลียดเธอสิน่าเกลียดเข้ามาไม่ดูตาม้าตาเรือ ““เอ๊ะ นี่คุณ ก็คุณเรียกฉันเข้ามาจะมาว่าฉันไม่ดูตาม้าตาได้ไง ตัวเองต่างหากไม่รู้จักแต่งตัวให้เรียบร้อยรู้ก็รู้ว่าจะมีคนเข้ามา” สายรุ้งขึ้นเสียงใส่เขามือก็ยังปิดหน้าปิดตาไว้แน่นกลัวว่าจะเห็นอะไรที่น่าหวาดหวั่น...จัสตินมองเธอยิ้มๆ แล้วเดินมาคนตัวเล็กที่ยืนปิดหน้าปิดตาอยู่กลางห้อง ชายหนุ่มบอกกับตัวเองว่าอย่าหลงเสน่ห์ของสายรุ้งแม้ในใจจะกระหวัดถึงเธอตลอดเวลาก็ตาม แต่ตอนนี้เขาไม่อาจจะทนได้อีกต่อไปเมื่อรู้สึกอึดอัดเหมือนถูกบีบรัดจนกายแกร่งปวดร้าวไปหมดแล้ว...“ทำอะไร...”“ว้าย คุณ...” สายรุ้งอุทานออกมาอย่างตกใจเมื่อมือเย็นๆ ของคนที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จเอื้อมมาแตะมือของเธอ ความเย็นที่ส่งผ่านมาจากมือหนาทำให้เธอรู้สึกหนาวยะเยือกไปถึงขั้วหัวใจเลยทีเดียว สายรุ้งสะบัดมือออกแล้วยืนห่างจากเขาไปหนึ่งก้าว“ทำไมแค่นี้
ตอนที่9.“คุ คุณจ้า... อ๊า...” สายรุ้งครางเสียงดังพลิ้วร่างสาวเกร็งสะท้าน สะโพกมนเด้งขึ้นจากที่นอนนุ่มลอยคว้างอยู่กับมือและปากของเขา...จัสตินมองกลีบดอกไม้สาวที่ฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำหวานสวาทอย่างพอใจ ดวงตาคมเหลือบมองคนที่นอนระทวยหายใจกระเส่าอยู่ใต้ร่างอย่างหลงใหล ใบหน้านวลแดงก่ำ ผมเผ้ายุ่งเหยิง ริมฝีปากระเรื่อบวมเจ่อเพราะฤทธิ์จุมพิตเร่าร้อน เต้าอวบงามไหวกระเพื่อมตามแรงหอบหายใจของเธอช่างเร้าอารมณ์หนุ่มให้เตลิดไปไกล เขายังไม่ได้ปลดปล่อยและเขาก็ต้องการที่จะกำจัดอารมณ์พลุ่งพล่านร้อนผ่าวที่แก่นกายชายให้หมดไปในตอนนี้...“รุ้งจ๋า... รุ้ง ฉันต้องการเธอเหลือเกิน...” เสียงแหบพร่าพูดชิดแก้มนวลสุกปลั่งพร้อมกับมือหนาที่แยกเรียวขางามออกจากกันช้าๆสายรุ้งหน้าตื่นเมื่อสติกลับคืนมาหลังจากที่เธอรู้สึกกลับมาเป็นตัวของตัวเองอีกครั้ง หญิงสาวถอยหนีร่างสูงทันทีเมื่อเขาเผยอตัวขึ้นมา แววตาของเขาทำให้เธอรู้สึกหนาวสะท้านเพราะมันช่างเต็มไปด้วยความต้องการที่ร้อนแรงแม้เธอไม่เคยมีประสบการณ์ความสัมพันธ์แบบหนุ่มสาวมาก่อนก็พอจะรู้ว่าเขาต้องการอะไร...“ยะ อย่านะคะคุณจัสติน รุ้งกลัว...” หญิงสาวกล่าวเสียงแผ่ว รู้สึกทั้งหวาดห
ตอนที่10สายรุ้งรู้สึกวุ่นวายใจเมื่อป้าสายใจไปตลาดตั้งแต่เช้าก็ยังไม่เห็นกลับมาเสียที ในขณะที่จัสตินยังคงนอนหลับอยู่บนห้อง ปรกติเธอจะเห็นป้าสายใจขึ้นไปปลุกแต่เธอจะไม่ขึ้นไปปลุกเขาแน่นอน“เอ๊ะ ป้าสายใจไปนานแล้วนะ ทำไม่ไม่กลับมาเสียทีนะ” หญิงสาวเดินไปเดินมาอยู่หน้าประตูรั้วอย่างวุ่นวายใจ“รุ้งๆ มานี่เร็วเข้า” แล้วจู่ๆ เสียงเรียกของใครคนหนึ่งก็ดังขึ้น สายรุ้งวิ่งไปหาเขาอย่างสงสัย เพราะเห็นท่าทางหน้าตาตื่นของ ชิดชัย เพื่อนรุ่นพี่คนสนิทของเธอตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย“อ้าว พี่ชัยมาอย่างไรกันคะเนี่ย แล้วทำไมขับมอเตอร์ไซค์มาหน้าตื่นเชียว”“ป้าสายใจล้มที่ตลาด หัวฟาดพื้นสลบไปพ่อพี่พาแกไปส่งโรงพยาบาลแล้วพี่เลยยืมมอเตอร์ไซค์เพื่อนแวะมาส่งข่าว รุ้งจะไปโรงพยาบาลกับพี่เลยมั้ย”“ตายจริง รอแป๊บหนึ่งนะคะพี่ชัยรุ้งขอไปเอากระเป๋าก่อน” หญิงสาวยกมือทาบอกอย่างตกใจใบหน้านวลใสซีดเผือดแล้วกำลังจะหันหลังกลับเข้าไปในบ้านแต่แล้วจัสตินซึ่งสวมเพียงกางเกงนอนตัวเดียวก็เดินออกมาหาเธอด้วยท่าทางโกรธ เขาจะโกรธเรื่องอะไรแต่เช้าอีกล่ะ แต่ก็ช่างเขาเถอะ เธอมีเรื่องด่วนที่ต้องทำอยู่สายรุ้งจึงเดินผ่านหน้าเขาไปยังเรือนพักของ
ตอนที่11.“นี่เธอคิดว่าฉันจะใจดำกับคนที่เลี้ยงฉันมาตั้งแต่เด็กๆ รึไงนะ จริงอยู่แม้ว่า สองสามปีนี้ฉันไม่ค่อยได้กลับมาเมืองไทยแต่ฉันก็ไม่เคยลืมป้าสายใจ แกเป็นเหมือนพี่เลี้ยงของฉัน เสมือนญาติผู้ใหญ่คนเดียวในเมืองไทยของฉันเหมือนกัน เพราะฉะนั้นอย่าดูถูกน้ำใจของฉัน” จัสติน กล่าวจริงจังสีหน้าของเขาดูไม่พอใจทำให้สายรุ้งรู้สึกผิด“เอ่อ รุ้ง เอ่อ ฉันขอโทษ”“ไม่เป็นไร แต่อย่าพูดแบบนี้อีก ฉันไม่ชอบ...”“ค่ะ”“เอาล่ะ ไปพักผ่อนเถอะ” เขาตัดบทแล้วเดินขึ้นห้องไป สายรุ้งมองตามแผ่นหลังกว้างไปอย่างสับสนบางครั้งจัสตินก็ดูนิสัยดีอย่างไม่น่าเชื่อ และไม่น่าเชื่อเลยว่าคนที่ช่วยเหลือวิ่งเต้นเรื่องต่างๆ ที่โรงพยาบาลวันนี้จะเป็นเขาหรือเพราะเขาเห็นว่าเธอไม่มีใครเพราะชิดชัยมีธุระด่วนต้องกลับบ้านไปก่อนซึ่งเธอก็เข้าใจดีเพราะครอบครัวของชิดชัยนั้นทำธุรกิจเล็กๆ ในครอบครัวและชิดชัยก็เป็นเสาหลักเมื่อมีอะไรก็ต้องกลับไปดูแลแต่เธอก็ขอบคุณที่ครอบครัวของชิดชัยมีน้ำใจกับเธอมาตลอดและบิดามารดาของเขาก็จิตใจดี วันนี้เธอก็ต้องขอบคุณชิดชัยไปหลายครั้งเลยทีเดียว แต่วันนี้จัสตินก็ทำให้เธอมองเขาในแง่ดีขึ้น อย่างน้อยๆ จัสตินก็ไม่ได้มีที
ตอนที่12.“แล้วเธอจะเสียใจที่ไม่ทำตัวให้น่ารัก” เขาพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่าเล็กน้อยแต่สายรุ้งไม่สนใจและฉุนเฉียวมากขึ้น หญิงสาวจะอ้าปากเถียงเขาแต่แค่เธอเผยอปากขึ้นเท่านั้นก็รู้สึกชาวาบไปทั้งตัวเมื่อเขาฉกริมฝีปากลงมาอย่างว่องไว“อื้อออ คุ...” สายรุ้งอุทานอู้อี้ในลำคอพยายามเบี่ยงหน้าหนีแต่เขาตรึงท้ายทอยเธอไว้บังคับให้เธอแหงนหน้ารับจุมพิตจากเขา ในขณะที่ลิ้นร้ายกาจกำลังกวาดต้อนให้ลิ้นเล็กๆ ของเธอยอมจำนน แล้วบดเบียดร่างแกร่งดันให้แผ่นหลังบางชิดผนังกักเธอไว้ในอ้อมแขนแข็งแรงมือหนากระชับเอวบางยิ่งขึ้นจนเธอรับรู้ถึงความแข็งกระด้างของกล้ามเนื้อกายชายที่แน่นตึงสายรุ้งรู้ได้ทันทีว่าร่างสูงนั้นแข็งแกร่งเพียงใดและเธอก็ไม่ได้ไร้เดียงสาจนไม่รู้ว่า อะไร ที่ดุนดันอยู่กับหน้าท้องเรียบตึงของตนแต่เธอก็อ่อนแรงเกินกว่าจะต่อต้านแรงจุมพิตที่ร้อนแรงแรงขึ้น มือหนาก็เคล้นหนักๆ ที่สะโพกมนมากขึ้นจนเธอหัวหมุน สมองขาวโพลนเริ่มคิดอะไรไม่ออก และจัสตินก็ลืมคำสัญญาที่ให้ไว้กับป้าสายใจไปเสียสิ้น...จัสตินจูบเธอเท่าที่อยากจะจูบ เท่าที่อยากจะระบายความอัดอั้นที่ถูกเก็บกักมาตลอดสองสัปดาห์ ความหอมหวานจากโพรงปากสาวที่เขาไม่อาจจะแ
ตอนที่53. อวสาน“ป๊ะ ป๊ะ ป้า มะ มา ม้า...” เสียงเล็กๆ ของน้องคริสร้องเรียกบิดามารดาของตนอย่างตั้งใจ พร้อมกับร่างอ้วนกลมแก้มแดงอิ่มย้อยค่อยๆ เดินเตาะแตะมาหาคนที่สองที่นั่งตบมือเชียร์ให้ลูกน้อยเดินมาหาด้วยความตื่นเต้นเพราะน้องคริสเดินได้หลายก้าวและเดินได้ทั้งวันด้วยความขยันและตื่นเต้นที่ตัวเองเดินได้ ดังนั้นจึงทำให้ทั้งคุณย่าทวด คุณพ่อ คุณแม่และทุกคนในคฤหาสน์ต่างก็มาคอยชื่นชมความสามารถของคุณหนูน้องคริสกันอย่างยินดี“มะม้า ยะ ย่า...” เด็กชายเดินเร็วๆ ขาอ้วนๆ นั้นแทบจะลอยจากพื้นเมื่อใกล้ถึงมารดา เด็กน้อยมองดูทุกคนที่มาเชียร์ด้วยดวงตาเป็นประกายและในที่สุดก็สามารถเดินที่แทบจะเป็นวิ่งเข้าสู่อ้อมกอดของมารดาที่รอรับได้สำเร็จท่ามกลางเสียงโห่ร้องด้วยความยินดีของทุกคน“เย้ๆ คุณหนูคริสเก่งที่สุด...”“เก่งมากครับลูกพ่อ เก่งเหมือนคุณพ่อสุดหล่อไม่มีผิดเลย” จัสตินหอมแก้มยุ้ยๆ ของลูกชายแล้วก็เลยมาหอมแก้มคุณแม่ด้วย สายรุ้งมองค้อนสามีอย่างขัดเขินเมื่อตรงนี้ไม่ได้มีแค่เขากับเธอ“คนบ้า ทำอะไรประเจิดประเจ้อ”“ก็คุณแม่น่ารักน่าหอมไม่แพ้คุณลูก คุณพ่อก็ทนไม่ไหวสิครับ”“แต่นี่คนเยอะแยะ คนบ้าหน้าไม่อาย” หญิงสาวอ
ตอนที่52.“เฮ้ย อะไรวะ จัสติน นี่นายกลับมาคุยกันก่อน” เจเรมีร้องตามหลังเพื่อนรักที่เดินไปยังกลุ่มสาวๆ ซึ่งมีสายรุ้งอยู่กับหญิงสาวที่ถูกพาดพิงถึง แล้วจัสตินก็พูดอะไรสักอย่างกับพวกเธอเพราะหญิงสาวนามว่า ลิซซี่ หันมายังเขาแล้วยิ้มน่ารักให้ทำให้เขาต้องยิ้มตอบไปเก้อๆ ส่วนเพื่อนรักก็ยิ้มล้อเลียนมาให้เขาอย่างยียวน“ฝากไว้ก่อนเถอจัสติน เฮ้ย เธอเดินมาทางเราแล้วทำไงดี...” เจเรมีหน้าแดงจรดใบหูทำตัวไม่ถูกเมื่อหญิงสาวที่เขาแอบรักเดินมาหา“อยากเต้นรำกับลิซซี่สักเพลงมั้ยคะพี่เจค” หญิงสาวยิ้มให้เขาแล้วเป็นฝ่ายยื่นมือมาหา แล้วมีหรือที่เจเรมีจะปล่อยโอกาสอันดีนี้ผ่านไป...ในห้องนอนของบ่าวสาวซึ่งยัดนี้กำลังร้อนระอุเพราะสองร่างกำลังโรมรันกันอย่างเร่าร้อนเพราะความต้องการถูกเก็บกักมาตลอดสองวัน จัสตินทั้งบีบเฟ้นทั้งดูดดึงยอดอกสาวอย่างเมามันลูบไล้เรือนกายเนียนนุ่มด้วยความเสนห่าสร้างความเสียวรัญจวนให้กับร่างงามจนหญิงสาวครางกระเส่า“โอ้ว พี่จ้า อ๊า... ช่วยรุ้งด้วย” สายรุ้งครางระงมเสียวซ่านสุดใจเมื่อริมฝีปากร้ายเลื่อนไล้ลงต่ำเลียวนสะดือสวยสร้างความเสียวและจั๊กจี้ให้เธอเป็นอย่างมาก“โอ้ว รุ้งจ๋า สวยเหลือเกินที่รัก
ตอนที่51.เด็กชายตัวอ้วนกลมแก้มยุ้ยแดงปลั่งวัยห้าเดือนของผิวขาวกระจ่างเหมือนมารดาแต่หน้าคมเข้มถอดแบบจากบิดามาเต็มพิกัดนั้นนอนดูดปากจุ๊บๆ หลังจากที่กินนมจนอิ่มแปล้แล้วนั้นทำให้คนมองยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ด้วยความปลาบปลื้ม ความรักความหวงแหนเจ้าตัวเล็กนี้ก็มีมากขึ้นตามไปด้วย จนแทบจะไม่อยากจากลูกเมียไปไหนเลยทีเดียวและ น้องคริส หรือเด็กชาย คริสโตเฟอร์ โอคอลเนล ก็เป็นดั่งแก้วตาดวงใจของทุกๆ คน“วันนี้ไม่ไปทำงานหรือคะ” สายรุ้งถามสามีหลังจากที่นั่งมองคนตัวโตอยู่นานจัสตินสวมเสื้อผ้าชุดทำงานเต็มยศเพราะวันนี้มีประชุมใหญ่และวันนี้คู่ค้าจากประเทศต่างๆ ต่างก็มาเมืองไทยเพื่อร่วมประชุมโปรเจคสำคัญของโอคอลลแนลกรุ๊ปหลังจากที่เรื่องร้ายๆ ผ่านไปและการเดินแบบแฟชั่นโชว์สินค้าในแบรนด์อูมาร์ก็ต้องยกเลิกสร้างความเสียให้แก่ธุรกิจของเขาอยู่ไม่น้อย ดังนั้นการประชุมครั้งนี้จึงเป็นการกู้สถานการณ์ต่างๆ และสร้างความเชื่อมั่นให้กลับคืนมา เพื่อให้ผู้ร่วมลงทุนทั้งเก่าและใหม่ยอมรับและมั่นใจว่า โอคอลแนลยังคงยืนหยัดอยู่ได้และพร้อมจะก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่หยุดยั้ง“ยังจ้ะขอมองน้องคริสก่อนสิครับ”“ก็เห็นมองทุกวันกอดกันหอมกันทุกวันยั
ตอนที่ 50.“ไม่นะคะ รุ้งกลัว...” หญิงสาวเอ่ยห้ามเสียงพร่าทั้งหวิวไหวร้อนซู่ไปทั้งกายด้วยความตื่นเต้น รู้สึกทรมานไม่แพ้กัน ใช่เขาคนเดียวที่ทรมานเสียเมื่อไหร่ล่ะ“พี่จ้าจะอ่อนโยนที่สุดนะครับคนดี...”จัสตินกระซิบเสียงแผ่วพร่าชิดแก้มแดงๆ นั้นก่อนจะประทับริมฝีปากลงไปบดเคล้าจูบซับความหวานในโพรงปากสาวอย่างโหยหามือหนาร้อนระอุลูบไล้เรือนกายอวบอิ่มด้วยความเสนห่าแล้วค่อยๆ ปลดเปลื้องเสื้อนอนตัวบางออกจากร่างงามช้าๆ ทุกท่วงท่าเต็มไปด้วยความอ่อนโยนเอาใจทำให้คนที่ต่อต้านอย่างไม่จริงจังนักนั้นโอนอ่อนผ่อนตามแรงจุมพิตที่ทวีความร้อนแรงขึ้นอย่างง่ายดายสายรุ้งรู้สึกหนาวสะท้านและร้อนรุ่มอยู่ในกายสาวปรือตามองคนตัวโตที่จูบซับระไล่ผิวเนื้อละมุนของตนด้วยความรักสุดใจ มือบางค่อยๆ ลูบไล้บ่ากว้างของจัสตินช้าๆ ก่อนจะเลื่อนลงมายกอกแกร่งแล้วสะกิดล้อเล่นกับยอดอกที่หดเกร็งของเขาอย่างกลั่นแกล้งเขา“เด็กดื้อ...” จัสตินเสียงแหบพร่าชิดอกอวบที่เขาดื่มกินอย่างเอร็ดอร่อยราวตนเองเป็นทารกน้อยที่โหยหิวนมมารดา ริมฝีปากร้อนผ่าวครอบครองยอดอกสีหวานมือหนาทั้งสองข้างโจมตีร่างอิ่มเอิบทั้งทรวงสาวอวบใหญ่มากขึ้นกว่าเดิมและใจกลางร่างหวานละ
ตอนที่49.“โธ่ รุ้งจ๋า...” จัสตินครางในลำคอผละออกจากบ่าบอบบางแล้วมองหน้าเธอชัดๆ มือหนาเกลี่ยเส้นผมที่ระแก้มนุ่มออกอย่างนุ่มนวล“คุณสายรุ้งครับ คุณจะยกโทษให้อภัยผมที่ผมเคยดูถูกน้ำใจคุณ เห็นคุณเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดา ทั้งที่คุณไม่ธรรมดา ยกโทษให้ผมแล้วแต่งงานกับผมได้ไหมครับ คุณสายรุ้ง จงใจงาม...” จัสตินพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังมองสบตากลมโตอย่างรอคอยคำตอบสายรุ้งเงยหน้ามองเขาช้าๆ พิจารณาคนตรงหน้าอย่างถี่ถ้วน เธอยอมรับว่าเขาเป็นชายหนุ่มที่หล่อเหลาทั้งร่ำรวยเพียบพร้อม เขาเป็นคนเจ้าเสน่ห์ แน่นอนหากเลือกเขาเป็นคู่ชีวิตเธอก็อาจจะมีเรื่องปวดหัวเกี่ยวกับสาวๆ ที่มาติดพัน ถึงแม้จะค่อนข้างมั่นใจว่าเขารักเธอมากก็ตามแต่คนอื่นอาจจะหลงรักสามีของเธอก็ได้หากเธอกับเขาตกลงแต่งงานอยู่กินกัน เธอจะรับเรื่องนี้ได้ไหมและพร้อมจะเผชิญกับปัญหานี้รึเปล่า...“แน่ใจเหรอคะว่าต้องการแบบนี้ ต้องการรุ้งจริงๆ”“แน่ใจที่สุด พี่จ้ารักสายรุ้ง ไม่รู้ว่ารักตอนไหน หรืออาจจะรักตั้งแต่เจอรุ้งมาแก้ผ้าอาบน้ำในห้องของพี่แล้วก็ได้ แต่ไม่รู้ตัว หรือว่ารักตอนที่รุ้งมาลวกไข่ให้กินก็ไม่รู้” เขาล้อเลียนเธอยิ้มๆ จัสตินรู้สึกใจชื้นขึ้นเมื่อน้ำเ
ตอนที่ 48.หญิงสาวมองดอกไม้ในสวนด้วยความรู้สึกไม่ค่อยสดชื่นนักทั้งยังรู้สึกอึดอัดกับสิ่งที่เธอตั้งแง่กับเขาด้วย เธอไม่ยอมคืนดีกับจัสตินแม้ว่าเขาจะคอยตามงอนง้อก็ตาม แต่เพราะอยากลองใจจัสตินว่าเขาจริงจังกับเธอมากน้อยแค่ไหนหรือทำไปเพราะต้องการรับผิดชอบเรื่องลูกกันแน่ แต่ทุกครั้งที่เห็นแววตาออดอ้อนชวนสงสารและความเอาใจใส่จากเขา เธอก็อยากจะคืนดีกับเขาให้รู้แล้วรู้รอดไป แต่ในใจก็ขัดขึ้นว่า รอดูอีกสักหน่อยอย่าเพิ่งด่วนคืนดีกับชายหนุ่ม...ผู้ชายอย่างจัสตินใช้ผู้หญิงเปลืองและโลดโผนมามาก ฉะนั้นเธอต้องมั่นใจเสียก่อนว่าเธอจะไม่ใช่ทางผ่าน... และด้วยเหตุผลนี้เธอจึงมึนตึงตั้งแง่กับเขามาตลอดตลอดเวลาสามเดือนที่อยู่ที่บ้านสวน จัสตินก็ย้ายมาอยู่ที่นี่กับเธอพร้อมด้วยคุณย่าแอนนาที่เฝ้าคอยให้กำลังใจหลานชายสุดที่รัก ทุกๆ วันจัสตินจะนอนบนพื้นหน้าเตียงของเธอ เขาจะตื่นแต่เช้ามาทำอาหารให้เธอทาน สายหน่อยก็จะเข้าสวนรดน้ำผักพรวนดินเก็บผลไม้ในสวนมาให้เธอทาน พาเธอไปหาหมอเมื่อถึงเวลานัดตรวจ ไปตลาดเป็นเพื่อนเธอโดยไม่สนใจว่าใครจะมองเขาอย่างประหลาดใจแกมสงสัย แต่ภาพฝรั่งรูปร่างสูงใหญ่หน้าตาหล่อเหลาท่าทางเป็นผู้ดีมั่งคั่ง
ตอนที่ 47.จัสตินมองคนที่หลับพริ้มอยู่บนเตียงสีหวานด้วยความรักสุดหัวใจ สายรุ้งจะรู้มั้ยนะว่าเขาห่วงเธอมากแค่ไหน และเขายังรู้สึกภูมิใจในตัวเธออีกด้วยที่สามารถเอาตัวรอดและจัดการเวเนสซ่าได้อย่างที่เวเนสซ่าไม่อาจจะสู้ได้เลย ทั้งที่คนอย่างเวเนสซ่านั้นร้ายกาจและเลือดเย็น แต่ไม่น่าเชื่อว่าจะมาแพ้ทางคนท้องอย่างสายรุ้งจนราบคาบ“รุ้งจ๋า พี่จ้ารักรุ้งกับลูกนะครับ...” จัสตินกล่าวด้วยภาษาไทยอ่อนหวานก่อนจะก้มลงหอมแก้มนวลใสเปล่งปลั่งนั้นเบาๆ ทั้งกลัวว่าจะทำให้เธอตื่นจากนิทราอันแสนสุข ชายหนุ่มนั่งมองหญิงสาวอันเป็นที่รักอยู่อย่างนั้นโดยไม่ลุกไปไหน จนคนที่เยี่ยมหน้าเข้ามามองแอบยิ้มกับความรักที่หลานชายมีให้สายรุ้งเรื่องร้ายๆ ผ่านไปแล้ว ต่อไปนี้ทุกคนจะได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข บนพื้นฐานความเข้าใจและรักที่บริสุทธิ์ คุณย่าแอนนาค่อยๆ ปิดประตูอย่างแผ่วเบาแล้วก้มพูดกับเจ้าไคเซอร์“แกอย่าเพิ่งไปกวนเขานะไคเซอร์ ให้เขาได้อยู่ด้วยกัน เข้าใจมั้ย”เจ้าไคเซอร์ทำท่าผงกหัวแต่ครางหงุงหงิงๆ เหมือนจะไม่ค่อยอยากทำตามแต่เมื่อมันเข้าใจเจ้านายหนุ่มแล้วว่าที่ทำไม่ดีกับสายรุ้งนั้นเพราะอะไรมันจึงเดินตามคุณย่าแอนนาไปอย่างไม่
ตอนที่46.เผี๊ยะๆ เวเนสซ่าตามมากระชากร่างอวบอิ่มที่พยายามกระถดตัวหนีอย่างแรงแล้วตวัดลงบนแก้มนวลของสายรุ้งเต็มแรงจนสายรุ้งรู้สึกมึนงงและชาไปทั้งใบหน้า... มือบางแต่ทว่าแข็งแกร่งของเวเนสซ่าทำให้สายรุ้งกลัวจับใจ ท่าทางของเวเนสซ่าน่ากลัวเหลือเกิน และเธอจะไม่ยอมให้เวเนสซ่าทำร้ายเธอกับลูกได้แน่นอน และแม้ในขณะนี้เธอก็แอบภาวนาว่าให้จัสตินตามาช่วยเธอโดยเร็ว หากว่าเขารักเธออย่างที่เวเนสซ่าพูดมา ก็ขอให้เขามาช่วยเธอด้วยเถิด...“อย่านะ เธอจะทำอะไรเวเนสซ่าอย่าทำแบบนี้นะ” สายรุ้งพลิกกายหนีมืออันแข็งกระด้างของเวเนสซ่า ร่างอวบอิ่มกลิ้งหลบลงมายังพื้นเย็นชืดและมีฝุ่นหนาไม่รู้เลยว่าที่นี่ที่นี่ไหนและมีใครบ้างที่ร่วมมือกับเวเนสซ่าแต่ดวงตากลมโตกวาดมองดูรอบๆ แล้วก็พบว่ามีเพียงเธอและเวเนสซ่าเท่านั้นไม่มีใครอื่น ถ้าอย่างนั้นเธอก็มีโอกาสรอดสินะ“แกหนีฉันไม่พ้นหรอกนังโง่ วันนี้ฉันจะกำจัดมารหัวขนของแกแล้วเมื่อพี่จัสตินมาถึง และได้เห็นแกไม่มีลูกให้เขาแล้ว คอยดูสิว่าพี่จัสตินยังอยากจะได้แกมั้ย ฮ่าๆ”“เธอ.. เลวร้ายที่สุด”“รู้ก็สายไปแล้วสายรุ้ง วันนี้ฉันจะกำจัดเธอให้พ้นทาง...” พูดจบเวเนสซ่าก็พุ่งโผนเข้าหาสายรุ้งที่น
ตอนที่ 45.“คุณจัสตินครับๆ” เสียงเรียกด้วยความตื่นเต้นดังขึ้นทำให้จัสตินหันไปมองทันทีก็พบว่าคนของเขาในคราบวินมอเตอร์ไซค์ขับรถมอเตอร์ไซค์คู่ชีพมาจอดอยู่หน้าบ้านหลังเล็กด้วยท่าทางร้อนรน“อย่าบอกข่าวร้ายกับฉัน” ชายหนุ่มพูดเสียงเย็นมองวินมอเตอร์ไซค์จำเป็นด้วยสายคาคมกริบ“คุณเวย์ลักพาตัวคุณสายรุ้งไปครับ”พลั่กๆๆ กล่าวจบหมัดเน้นๆ ก็ซัดลงบนใบหน้าและลอนท้องของคนที่มารายงานท่ามกลางความตกใจของคุณย่าแอนนา เพราะนานแล้วที่จัสตินไม่มีท่าทางแบบนี้“นี่อะไรกันจัสตินบอกย่ามาเดี๋ยวนี้”“ผมไม่มีเวลาอธิบายครับ ผมต้องไปช่วยเมียช่วยลูกของผมก่อน บอกมาว่าเวเนสซ่าพาเมียฉันไปที่ไหน หากนายบอกไม่ได้ก็ไปตายซะ...” จัสตินตะคอกเสียงกร้าวจนคนที่ก้มตัวคุดคู้อยู่สะดุ้งเล็กน้อย เขาไม่เคยเห็นจัสตินโกรธมากแบบนี้มานานแล้ว หลังจากครั้งล่าสุดจัสตินมีเรื่องบาดหมางกับคู่ค้าธุรกิจชาวจีนคนหนึ่งถึงขั้นวางมวยและยิงกันกลางเมืองลาสเวกัสมาแล้ว เพราะเรื่องการขยายธุรกิจคาสิโนที่นั่น ผลก็คือนักธุรกิจชาวจีนคนนั้นถูกจัดตินเล่นงานจนต้องหามเข้าโรงพยาบาล“ผมตามคุณสายรุ้งมาห่างๆ แต่ระหว่างทางคุณเวย์ขับรถปาดหน้ารถของผมแล้วโป๊ะยาสลบคุณสายรุ้งก่