สายรุ้งรู้สึกวุ่นวายใจเมื่อป้าสายใจไปตลาดตั้งแต่เช้าก็ยังไม่เห็นกลับมาเสียที ในขณะที่จัสตินยังคงนอนหลับอยู่บนห้อง ปรกติเธอจะเห็นป้าสายใจขึ้นไปปลุกแต่เธอจะไม่ขึ้นไปปลุกเขาแน่นอน
“เอ๊ะ ป้าสายใจไปนานแล้วนะ ทำไม่ไม่กลับมาเสียทีนะ” หญิงสาวเดินไปเดินมาอยู่หน้าประตูรั้วอย่างวุ่นวายใจ
“รุ้งๆ มานี่เร็วเข้า” แล้วจู่ๆ เสียงเรียกของใครคนหนึ่งก็ดังขึ้น สายรุ้งวิ่งไปหาเขาอย่างสงสัย เพราะเห็นท่าทางหน้าตาตื่นของ ชิดชัย เพื่อนรุ่นพี่คนสนิทของเธอตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย
“อ้าว พี่ชัยมาอย่างไรกันคะเนี่ย แล้วทำไมขับมอเตอร์ไซค์มาหน้าตื่นเชียว”
“ป้าสายใจล้มที่ตลาด หัวฟาดพื้นสลบไปพ่อพี่พาแกไปส่งโรงพยาบาลแล้วพี่เลยยืมมอเตอร์ไซค์เพื่อนแวะมาส่งข่าว รุ้งจะไปโรงพยาบาลกับพี่เลยมั้ย”
“ตายจริง รอแป๊บหนึ่งนะคะพี่ชัยรุ้งขอไปเอากระเป๋าก่อน” หญิงสาวยกมือทาบอกอย่างตกใจใบหน้านวลใสซีดเผือดแล้วกำลังจะหันหลังกลับเข้าไปในบ้านแต่แล้วจัสตินซึ่งสวมเพียงกางเกงนอนตัวเดียวก็เดินออกมาหาเธอด้วยท่าทางโกรธ เขาจะโกรธเรื่องอะไรแต่เช้าอีกล่ะ แต่ก็ช่างเขาเถอะ เธอมีเรื่องด่วนที่ต้องทำอยู่สายรุ้งจึงเดินผ่านหน้าเขาไปยังเรือนพักของป้าสายใจและมันทำให้จัสตินโกรธมาก...
“นี่เธอคิดจะนัดผู้ชายเข้ามาจู๋จี๋กันในบ้านฉันรึไง” ชายหนุ่มพูดขึ้นด้วยความฉุนเฉียว
“ถึงฉันจะเป็นแค่หลานสาวแม่บ้านของคุณ แต่ฉันมีการศึกษาพอที่จะให้เกียรติเจ้าของบ้านค่ะ ไม่คิดจะทำอะไรต่ำๆ แบบนั้นแน่ๆ และถ้าคุณไม่มีอะไรจะใช้ฉัน ฉันก็ขอตัวนะคะพอดีมีธุระ” สายรุ้งตอบเขาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดมองคนตัวโตอย่างไม่ชอบใจเช่นกัน จัสตินมองเธอตาขุ่นไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนมองเขาด้วยสายตาแบบนี้ และยิ่งเห็นว่ามีผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งมาจอดรถมอเตอร์ไซค์คุยกับเธออยู่หน้าบ้านของเขาชายหนุ่มยิ่งรู้สึกไม่พอใจมาก อย่างหาสาเหตุไม่เจอ...
“นี่เธอ กล้าพูดกับเจ้านายแบบนี้เหรอ”
“คุณไม่ใช่เจ้านายฉัน”
“แต่เธออยู่ในบ้านฉัน”
“นี่คุณฉันมีธุระจริงๆ หากคุณจะมาด่าฉันแค่นี้ ฉันก็ขอตัวก่อน...” หญิงสาวสะบัดหน้าหนีแล้ววิ่งไปเอากระเป๋าสตางค์ท่ามกลางความไม่พอใจของจัสติน ชายหนุ่มหันไปมองชายหนุ่มหน้าคมเข้มที่ติดเครื่องรถมอเตอร์ไซค์รออย่างไม่พอใจก่อนจะเดินตามสายรุ้งเข้าไปในบ้าน
“เธอจะไปไหน” เขาถามเมื่อเห็นเธอสะพายกระเป๋าใบเล็กออกมาแล้วเปิดประตูออกไปท่าทางรีบร้อน สายรุ้งหยุดแล้วถอนใจอย่างเหนื่อยหน่าย นี่หากเธอไม่พูดให้ชัดให้เคลียร์เขาคงตามรังควานเธอไม่หยุดแน่ๆ
“ป้าสายใจล้มหัวฟาดพื้น ตอนนี้อยู่โรงพยาบาลค่ะ ฉันจะไปโรงพยาบาลหากคุณไม่ว่าอะไรฉันก็ขอตัว...”
จัสตินเหล่ตามองชายหนุ่มหน้าคมอย่างไม่ชอบใจเมื่อเห็นชิดชัยแสดงความสนิทสนมกับสายรุ้งราวกับว่าเป็นคนรักกัน
เอ๊ะ หรือว่าเขาเป็นคนรักของสายรุ้งนะ... ชายหนุ่มคิดอย่างฉุนเฉียว
ส่วนสายรุ้งก็เดินไปเดินมาอยู่หน้าห้องฉุกเฉินโดยไม่สนใจคนที่ตนอาศัยรถมาด้วยจะว่าเธออาศัยก็ไม่ได้เพราะจัสตินอาสาแกมบังคับให้เธอมากับเขาเอง ในเมื่อเขาอยากมาเองก็ให้เขาดูแลตัวเองก็แล้วกัน อยากจะไปไหนหรือจะทำอะไรก็เรื่องของเขา หญิงสาวคิดในใจ
และแล้วในที่สุดเวลาที่เธอรอคอยก็มาถึงเมื่อคุณหมอวัยกลางคนเดินออกมาจากห้องฉุกเฉินด้วยสีหน้าไม่ค่อยจะดีนัก สายรุ้งรีบเดินไปหาคุณหมอทันที
“ป้าสายใจเป็นอย่างไรบ้างคะคุณหมอ”
“หมอขอคุยกับญาติคนไข้หน่อยนะครับ”
“รุ้งเองค่ะ รุ้งเป็นหลาน” หญิงสาวรีบบอก
“ถ้าอย่างนั้นตามหมอไปที่ห้องเลยนะครับ...”
สายรุ้งทิ้งตัวลงกับโซฟาตัวใหญ่อย่างหมดแรงเมื่อกลับมาบ้าน เพราะคืนนี้หมอยังไม่อนุญาตให้คนไข้ออกจากห้องฉุกเฉิน ป้าสายใจยังต้องอยู่ในความดูแลของหมออีกคืนหนึ่งและอาการของป้าสายใจก็ไม่ดีเลยการที่แกล้มหัวฟาดพื้นทำให้สมองบวมและมีอาการเลือดออกในสมอง ซ้ำเธอเองก็เพิ่งรู้ว่าป้าสายใจเป็นมะเร็งในตับอ่อนระยะสุดท้าย ซึ่งเธอเองไม่อยากเชื่อเลยว่าป้าสายใจจะเป็นโรคนี้เพราะดูท่าทางป้าแกยังแข็งแรงและร่าเริงร่างกายก็อวบท้วมสมบูรณ์ไม่มีวี่แววว่าจะผอมแห้งแรงน้อยและป้าสายใจก็ไม่เคยล้มป่วยด้วยอาการใดๆ มาก่อน แต่นี่ป้าสายใจเป็นมะเร็งระยะสุดท้ายที่ไม่รู้ว่าจะจากเธอไปเมื่อไหร่ด้วย มันเป็นไปได้อย่างไรกัน...
“ทำใจดีๆ ไว้นะสายรุ้ง ป้าสายใจอาจจะมีทางรอด”
“มะเร็งระยะสุดท้ายนี่นะ คงมีหรอก นี่ฉันไม่รู้มาก่อนเลยว่าป้าสายใจป่วย” หญิงสาวกล่าวอย่างอ่อนเพลีย ดวงตางามดูเหม่อลอยไม่ได้สนใจคนตัวโตที่ทรุดนั่งข้างๆ ด้วยสีหน้าไม่สบายใจเช่นกัน
ป้าสายใจเลี้ยงดูเขามาตั้งแต่เด็กๆ ตั้งแต่จำความได้เขาก็เห็นหน้าป้าสายใจพร้อมๆ กับคุณอุมามารดาบุญธรรมจะว่าไปแกก็เป็นเหมือนพี่เลี้ยงของเขาและเขาก็รู้สึกผูกพันกับป้าสายใจไม่น้อยเลย...
“ใจเย็นๆ เถอะเธอไปพักผ่อนก่อนแล้วพรุ่งนี้เราค่อยไปโรงพยาบาลแต่เช้า”
“ฉันคงนอนไม่หลับหรอก คุณอยากไปพักผ่อนก็ไปเถอะและขอบคุณมากที่ช่วยเหลือเรื่องค่าใช้จ่ายทุกอย่าง แล้วฉันจะใช้คืนให้”
ตอนที่11.“นี่เธอคิดว่าฉันจะใจดำกับคนที่เลี้ยงฉันมาตั้งแต่เด็กๆ รึไงนะ จริงอยู่แม้ว่า สองสามปีนี้ฉันไม่ค่อยได้กลับมาเมืองไทยแต่ฉันก็ไม่เคยลืมป้าสายใจ แกเป็นเหมือนพี่เลี้ยงของฉัน เสมือนญาติผู้ใหญ่คนเดียวในเมืองไทยของฉันเหมือนกัน เพราะฉะนั้นอย่าดูถูกน้ำใจของฉัน” จัสติน กล่าวจริงจังสีหน้าของเขาดูไม่พอใจทำให้สายรุ้งรู้สึกผิด“เอ่อ รุ้ง เอ่อ ฉันขอโทษ”“ไม่เป็นไร แต่อย่าพูดแบบนี้อีก ฉันไม่ชอบ...”“ค่ะ”“เอาล่ะ ไปพักผ่อนเถอะ” เขาตัดบทแล้วเดินขึ้นห้องไป สายรุ้งมองตามแผ่นหลังกว้างไปอย่างสับสนบางครั้งจัสตินก็ดูนิสัยดีอย่างไม่น่าเชื่อ และไม่น่าเชื่อเลยว่าคนที่ช่วยเหลือวิ่งเต้นเรื่องต่างๆ ที่โรงพยาบาลวันนี้จะเป็นเขาหรือเพราะเขาเห็นว่าเธอไม่มีใครเพราะชิดชัยมีธุระด่วนต้องกลับบ้านไปก่อนซึ่งเธอก็เข้าใจดีเพราะครอบครัวของชิดชัยนั้นทำธุรกิจเล็กๆ ในครอบครัวและชิดชัยก็เป็นเสาหลักเมื่อมีอะไรก็ต้องกลับไปดูแลแต่เธอก็ขอบคุณที่ครอบครัวของชิดชัยมีน้ำใจกับเธอมาตลอดและบิดามารดาของเขาก็จิตใจดี วันนี้เธอก็ต้องขอบคุณชิดชัยไปหลายครั้งเลยทีเดียว แต่วันนี้จัสตินก็ทำให้เธอมองเขาในแง่ดีขึ้น อย่างน้อยๆ จัสตินก็ไม่ได้มีที
ตอนที่12.“แล้วเธอจะเสียใจที่ไม่ทำตัวให้น่ารัก” เขาพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่าเล็กน้อยแต่สายรุ้งไม่สนใจและฉุนเฉียวมากขึ้น หญิงสาวจะอ้าปากเถียงเขาแต่แค่เธอเผยอปากขึ้นเท่านั้นก็รู้สึกชาวาบไปทั้งตัวเมื่อเขาฉกริมฝีปากลงมาอย่างว่องไว“อื้อออ คุ...” สายรุ้งอุทานอู้อี้ในลำคอพยายามเบี่ยงหน้าหนีแต่เขาตรึงท้ายทอยเธอไว้บังคับให้เธอแหงนหน้ารับจุมพิตจากเขา ในขณะที่ลิ้นร้ายกาจกำลังกวาดต้อนให้ลิ้นเล็กๆ ของเธอยอมจำนน แล้วบดเบียดร่างแกร่งดันให้แผ่นหลังบางชิดผนังกักเธอไว้ในอ้อมแขนแข็งแรงมือหนากระชับเอวบางยิ่งขึ้นจนเธอรับรู้ถึงความแข็งกระด้างของกล้ามเนื้อกายชายที่แน่นตึงสายรุ้งรู้ได้ทันทีว่าร่างสูงนั้นแข็งแกร่งเพียงใดและเธอก็ไม่ได้ไร้เดียงสาจนไม่รู้ว่า อะไร ที่ดุนดันอยู่กับหน้าท้องเรียบตึงของตนแต่เธอก็อ่อนแรงเกินกว่าจะต่อต้านแรงจุมพิตที่ร้อนแรงแรงขึ้น มือหนาก็เคล้นหนักๆ ที่สะโพกมนมากขึ้นจนเธอหัวหมุน สมองขาวโพลนเริ่มคิดอะไรไม่ออก และจัสตินก็ลืมคำสัญญาที่ให้ไว้กับป้าสายใจไปเสียสิ้น...จัสตินจูบเธอเท่าที่อยากจะจูบ เท่าที่อยากจะระบายความอัดอั้นที่ถูกเก็บกักมาตลอดสองสัปดาห์ ความหอมหวานจากโพรงปากสาวที่เขาไม่อาจจะแ
ตอนที่13.“ใช่” หญิงสาวตอบเสียงสะบัดพลางเมินหน้าหนีไม่อยากสบตาของเขา ใบหน้าแดงๆ ท่าทางงอนๆ ของเธอดูน่ารักดีในสายตาของเขาและเขาไม่เคยคิดว่าตนจะนึกชมใครว่างอนแล้วน่ารักเลยสักครั้ง“เอาล่ะ เสร็จแล้วก็ตามมา แล้วอย่าบ่นอะไรที่มันจะทำให้เธอโดนลงโทษล่ะ”“ฉันทำอะไรผิดไม่ทราบถึงจะต้องมาลงโทษฉัน ฉันไม่ใช่ลูกจ้างคุณนะ” หญิงสาวเดินตามเขาไปแต่ก็อดถามเขาเสียงเขียวไม่ได้ คนอะไรพูดจาเอาแต่ได้ มัดมือชกและเออออเองคนเดียวตลอด“นับจากนี้ไปเธอจะต้องมาอยู่ในความดูแลของฉัน ซึ่งแน่นอนเธอไม่ใช่ลูกจ้างและฉันก็ไม่เคยคิดว่าเธอกับป้าสายใจเป็นลูกจ้าง แต่ป้าสายใจคือญาติของฉัน ดังนั้นหลานของป้าสายใจที่แกรักนักรักหนาก็เป็นเสมือนน้องสาวของฉันแต่ฉันไม่ได้คิดว่าจะให้เธอมาเป็นน้องสาวหรอกนะ” เขาพูดเรื่อยๆ ขณะเดินนำเธอไปยังห้องที่เขาบอกให้เธอขึ้นมาพัก“นี่คุณพูดอะไรฉันไม่เห็นจะเข้าใจ”“เธอนี่ดูๆ ไปก็เหมือนจะฉลาดนะ แต่ดูไปดูมาก็เหมือนจะโง่เสียอย่างนั้น”“นี่คุณ หลอกด่าฉันเหรอ” สายรุ้งหน้าแดงมองเขาอย่างฉุนเฉียวซึ่งท่าทางของเธอทำให้จัสตินพอใจมาก เขารู้สึกว่าชีวิตหนุ่มโสดที่โลดโผนมานานของเขามีสีสันมากก็ตอนที่เจอเธอนี่ล่ะ“เอาล
ตอนที่14.“เป็นอย่างไรบ้างครับป้าสาย ดีขึ้นมั้ยครับวันนี้” จัสตินเดินเข้ามาจับมือเหี่ยวย่นของผู้สูงวัยอย่างไม่รังเกียจ ผิดกับร่างสูงที่สวมสูทหรูท่าทางภูมิฐานหล่อเหลาราวเทพบุตรกับหญิงชราที่ร่างกายผอมบางมีแต่หนังหุ้มกระดูก ภาพในตอนนี้เขาเหมือนเทพบุตรกับยาจกผู้ยากไร้ไม่มีผิด...“รุ้ง พี่ขอตัวกลับก่อนนะหากมีอะไรก็โทร. ไปหาพี่ได้ตลอดนะ”“ค่ะ ขอบคุณนะคะพี่ชัยที่อุตส่าห์มาอยู่เป็นเพื่อนรุ้ง” หญิงสาวหันมาบอกด้วยใบหน้ายิ้มละไมทำให้จัสตินเหลือบตามองอย่างหมั่นไส้ และชิดชัยเองก็เหลือบมองเขาด้วยท่าทางเช่นเดียวกันก่อนลากลับ“คุณหนู...” ป้าสายใจกล่าวเสียงพร่ากุมมือชายหนุ่มแน่นเหมือนจะบอกความในใจทำให้ทั้งจัสตินและสายรุ้งต้องโน้มใบหน้าไปใกล้นางมากขึ้นจนใบหน้าของเขาและเธอแทบจะชิดกัน หญิงสาวหลุบเปลือกตาลงกลบเกลื่อนอารมณ์อ่อนไหวแล้วตั้งใจฟังป้าสายใจพูด เป็นครั้งสุดท้าย...แล้วงานศพของป้าสายใจก็ผ่านไปท่ามกลางความเสียใจของสายรุ้ง แต่เธอก็ทำใจได้เมื่อถึงเวลาที่ต้องสูญเสียป้าสายใจไปจริงๆ งานศพที่จัดขึ้นอย่างเรียบง่ายมีเพียงเธอ จัสตินและครอบครัวของชิดชัย กับญาติๆ ที่ทราบข่าวการเสียชีวิตของป้าสายใจก็มาร่วมงานไ
ตอนที่ 15.“อืม คำพูดนี้ฉันเคยใช้นะขออนุญาตรึยังที่เอาคำพูดฉันไปใช้ เอาเป็นว่านับตั้งแต่วันนี้เธอถูกไล่ออกจากการเป็นแม่บ้านของฉัน แต่ไม่ต้องห่วงนะเงินเดือนฉันให้เธอเต็มอยู่แล้วแม้ว่าตอนนี้มันยังไม่ถึงสิ้นเดือนก็เถอะ...” จัสตินมองใบหน้าแดงก่ำของคนตัวเล็กที่แหงนหน้ามองเขาด้วยแววตาวาววับอย่างนึกสนุก ตอนนี้เธอไม่ได้เป็นแม่บ้านเขาแล้ว...“นี่คุณ...แค่ฉันถามแค่นี้ก็ไล่ฉันออกเหรอ ดี.. ฉันก็ไม่ได้อยากเป็นแม่บ้านของคุณหรอก ว่าแต่จะตอบได้รึยังว่าคุยอะไรกับพี่ชัย...” สายรุ้งถามอย่างฉุนเฉียว“ไอ้หมอนั่นมันชอบเธอ ซึ่งฉันไม่ชอบที่จะมีผู้ชายหน้าไหนมาวอแวกับคนของฉัน”“ตลกแล้ว ฉันเป็นคนของคุณตอนไหนกัน และฉันเองก็ไม่คิดว่าจะต้องมาเป็นแม่บ้านของคุณไปตลอดด้วย อีกอย่างฉันกับพี่ชัยก็รู้จักคบหากันมาตั้งแต่สมัยเรียนเขาเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวที่ฉันมี และคุณก็ไล่ฉันออกแล้วด้วย อย่ามาขี้ตู่นะและฉันก็ยินดีที่จะไปจากบ้านคุณทันทีด้วย...” สายรุ้งเสียงเขียวเริ่มไม่พอใจที่เขาเหมือนเป็นเจ้าชีวิตของตน เธอยอมเป็นแม่บ้านของเขาก็จริง แต่ไม่ใช่ว่าเธอจะต้องยอมให้เขาจิกกัดทุกอย่างนี่นา และคนอย่างเธอก็ไม่มีวันยอมด้วยซ้ำเขายังไ
ตอนที่16.“เธอสวยเหลือเกิน เรนโบว์ สวยมาก... ให้ฉันนะคนดี...” จัสติน กระซิบเสียงพร่าเมื่อเลื่อนใบหน้าลงมาคลุกเคล้ากับหน้าท้องแบนราบที่หดเกร็งด้วยความซ่านรัญจวน ลมหายใจร้อนผ่าวที่แผดผาดผิวเนื้อละมุนนั้นทำให้สายรุ้งรู้สึกเหมือนถูกเปลวไฟนาบลงไปบนร่างกาย หากแต่มันไม่ได้แสบร้อนทรมานด้วยความเจ็บปวด แต่เธอกำลังรวดร้าวทรมานเพราะความร้อนชื้นที่ก่อเกิดอยู่ใจกลางร่างซึ่งมันทำให้เอส่ายร่างพลิ้วไปมาเพื่อระบายความร้อนในกาย แต่มันกลับเร่าร้อนมากขึ้นเมื่อลิ้นร้อนระอุของจัสตินแตะแต้มลงบนต้นขาด้านใน สายรุ้งสะดุ้งเล็กน้อยอย่างเสียวเสียดแต่สักครู่เธอก็ครางกระเส่าเมื่อเขาไล้เลียต้นขาด้านในของเธออย่างยั่วเย้า ลิ้นร้ายไต่วนอยู่ใกล้กับกลีบดอกไม้บานฉ่ำเยิ้มกลิ่นน้ำหวานจากกลีบสาวหอมละมุนชวนให้ลิ้มลองและจัสตินก็ไม่ละเลยที่จะทำอย่างนั้น ลิ้นร้อนร้ายกาจที่ร่ามนต์สวาทให้เธอร้อนไปทั้งกายฉกวูบลงไปบนกลีบดอกไม้ฉ่ำหวานตวัดลิ้นไล้เลียอย่างเอร็ดอร่อย“อา คุณจ้า โอ...” หญิงสาวครางระงมเสียวเสียดไปทั้งกายลืมตัวเอ่ยชื่อเล่นของเขาด้วยความรู้สึกมึนงง ทั้งรู้สึกเหมือนร่างถูกเหวี่ยงขึ้นไปบนฟากฟ้าแล้วลอยละลิ่วลงมาบนพื้นแต่ไม่ได้ร
ตอนที่17.“หึหึ อะไรกันตื่นมาก็ด่ากันเป็นชุด”“คนผีทะเล หน้าไม่อาย ถอยไปนะฉันจะกลับห้อง”“แหม แต่เมื่อคืนเราก็เห็นกันหมดทุกซอกทุกมุมแล้วนะ ยังจะอายอะไรอีกอยู่ด้วยกันแบบนี้นานๆ อีกนิดสิจ๊ะ”“ใครจะหน้าด้านเหมือนคุณล่ะ นี่ปล่อยนะฉันอึดอัด” หญิงสาวเมินหน้าหนีคนตัวโตหัวใจสาวเต้นตึกๆ ด้วยความหวั่นไหว เรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้เธอรู้ดีว่าตนเองปล่อยตัวปล่อยใจไปกับเขาแค่ไหน จะโทษเขาฝ่ายเดียวก็ไม่ได้ แล้วทีนี้มันจะเป็นอย่างไรต่อไปนะ ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีความละอายใจประเดประดังเข้ามา และความแตกต่างทางฐานะของเขากับเธอคือสิ่งที่เธอต้องคำนึงถึง เขาแค่รับปากป้าสายใจว่าจะดูแลเธอแต่มันไม่ควรเป็นแบบนี้...“ไม่ปล่อย เราต้องคุยกัน”“คุยอะไรไม่มี อะไรต้องคุย ฉันไม่ต้องการอะไรทั้งนั้นตอนนี้ฉันต้องการแค่ให้คุณปล่อยฉันเท่านั้น”“รุ้งเธอเป็นของฉันแล้ว เธอก็ต้องเชื่อฟังฉันทุกอย่างห้ามไปคุยกับนายชัยอะไรนั่นด้วย..” จัสตินเชยคางมนให้หันมาเผชิญหน้าเมื่อคนตัวเล็กเอาแต่ก้มหน้างุดไม่ยอมสบตาทั้งยังดิ้นรนหนีเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย“มันก็แค่อารมณ์ชั่ววูบ แค่ความใคร่คุณจะคิดอะไรมาก” คำตอบของเธอทำให้จัสตินไม่พอใจมาก ชา
ตอนที่18.“โอ... คุณจ้า... ได้โปรด” หญิงสาววอนขออย่างไร้ยางอาย ใบหน้านวลเหยเกด้วยความเสียวสุดใจทรมานไปทั้งร่างงาม จัสตินยิ้มพรายด้วยความพอใจค่อยๆ กดกายแกร่งเข้าหากลีบดอกไม้งามช้าๆ ทว่าเต็มไปด้วยความเร้าใจจนในที่สุดเขาก็สามารถเข้าไปแช่กายใหญ่โตแน่นิ่ง ความคับแน่นในกายสาวตอดรัดจนเขารู้สึกแดแน่นปวดร้าวไปทั้งกายแทบขยับไม่ได้“โอ้ รุ้งจ๋า แน่นเหลือเกิน...” ชายหนุ่มครางหนักๆ แผ่วพร่าในลำคอค่อยๆ ขยับกายช้าๆ โยกคลึงสะโพกแกร่งเย้าหยอกร่างสาวแต่ไม่ยอมเติมเต็มให้เธอเสียที“คุณจ้า... อื้อออ... โอ” สายรุ้งครางกระเส่ายกสะโพกมนเข้าหากายแกร่งอย่างเร่าร้อนเมื่อความร้อนที่อัดแน่นอยู่ในกายทำให้เธอทรมานแทบขาดใจ ซึ่งการกระทำของเธอทำให้จัสตินครางกระหึ่มด้วยความพอใจโถมกายแกร่งเข้าหาร่างงามอย่างเร่าร้อนครั้งแล้วครั้งเล่า ความซ่านรัญจวนระเบิดพร่างพรายไปทั้งกายหนุ่มสาวจัสตินปลดปล่อยลาวาร้อนสู่กายสาวจนหมดสิ้นก่อนจะทรุดร่างซวนซบกับร่างบางที่นอนหอบกระเส่าด้วยความเหนื่อยอ่อน...สายรุ้งหน้างอง้ำเมื่อถูกจัสตินลากตัวมายังเรือยอซท์ลำหรูซึ่งบัดนี้ล่องลอยอยู่กลางมหาสมุทรมุ่งหน้าไปยังเกาะส่วนตัวของเขา และตั้งแต่ที่เขาได้
ตอนที่53. อวสาน“ป๊ะ ป๊ะ ป้า มะ มา ม้า...” เสียงเล็กๆ ของน้องคริสร้องเรียกบิดามารดาของตนอย่างตั้งใจ พร้อมกับร่างอ้วนกลมแก้มแดงอิ่มย้อยค่อยๆ เดินเตาะแตะมาหาคนที่สองที่นั่งตบมือเชียร์ให้ลูกน้อยเดินมาหาด้วยความตื่นเต้นเพราะน้องคริสเดินได้หลายก้าวและเดินได้ทั้งวันด้วยความขยันและตื่นเต้นที่ตัวเองเดินได้ ดังนั้นจึงทำให้ทั้งคุณย่าทวด คุณพ่อ คุณแม่และทุกคนในคฤหาสน์ต่างก็มาคอยชื่นชมความสามารถของคุณหนูน้องคริสกันอย่างยินดี“มะม้า ยะ ย่า...” เด็กชายเดินเร็วๆ ขาอ้วนๆ นั้นแทบจะลอยจากพื้นเมื่อใกล้ถึงมารดา เด็กน้อยมองดูทุกคนที่มาเชียร์ด้วยดวงตาเป็นประกายและในที่สุดก็สามารถเดินที่แทบจะเป็นวิ่งเข้าสู่อ้อมกอดของมารดาที่รอรับได้สำเร็จท่ามกลางเสียงโห่ร้องด้วยความยินดีของทุกคน“เย้ๆ คุณหนูคริสเก่งที่สุด...”“เก่งมากครับลูกพ่อ เก่งเหมือนคุณพ่อสุดหล่อไม่มีผิดเลย” จัสตินหอมแก้มยุ้ยๆ ของลูกชายแล้วก็เลยมาหอมแก้มคุณแม่ด้วย สายรุ้งมองค้อนสามีอย่างขัดเขินเมื่อตรงนี้ไม่ได้มีแค่เขากับเธอ“คนบ้า ทำอะไรประเจิดประเจ้อ”“ก็คุณแม่น่ารักน่าหอมไม่แพ้คุณลูก คุณพ่อก็ทนไม่ไหวสิครับ”“แต่นี่คนเยอะแยะ คนบ้าหน้าไม่อาย” หญิงสาวอ
ตอนที่52.“เฮ้ย อะไรวะ จัสติน นี่นายกลับมาคุยกันก่อน” เจเรมีร้องตามหลังเพื่อนรักที่เดินไปยังกลุ่มสาวๆ ซึ่งมีสายรุ้งอยู่กับหญิงสาวที่ถูกพาดพิงถึง แล้วจัสตินก็พูดอะไรสักอย่างกับพวกเธอเพราะหญิงสาวนามว่า ลิซซี่ หันมายังเขาแล้วยิ้มน่ารักให้ทำให้เขาต้องยิ้มตอบไปเก้อๆ ส่วนเพื่อนรักก็ยิ้มล้อเลียนมาให้เขาอย่างยียวน“ฝากไว้ก่อนเถอจัสติน เฮ้ย เธอเดินมาทางเราแล้วทำไงดี...” เจเรมีหน้าแดงจรดใบหูทำตัวไม่ถูกเมื่อหญิงสาวที่เขาแอบรักเดินมาหา“อยากเต้นรำกับลิซซี่สักเพลงมั้ยคะพี่เจค” หญิงสาวยิ้มให้เขาแล้วเป็นฝ่ายยื่นมือมาหา แล้วมีหรือที่เจเรมีจะปล่อยโอกาสอันดีนี้ผ่านไป...ในห้องนอนของบ่าวสาวซึ่งยัดนี้กำลังร้อนระอุเพราะสองร่างกำลังโรมรันกันอย่างเร่าร้อนเพราะความต้องการถูกเก็บกักมาตลอดสองวัน จัสตินทั้งบีบเฟ้นทั้งดูดดึงยอดอกสาวอย่างเมามันลูบไล้เรือนกายเนียนนุ่มด้วยความเสนห่าสร้างความเสียวรัญจวนให้กับร่างงามจนหญิงสาวครางกระเส่า“โอ้ว พี่จ้า อ๊า... ช่วยรุ้งด้วย” สายรุ้งครางระงมเสียวซ่านสุดใจเมื่อริมฝีปากร้ายเลื่อนไล้ลงต่ำเลียวนสะดือสวยสร้างความเสียวและจั๊กจี้ให้เธอเป็นอย่างมาก“โอ้ว รุ้งจ๋า สวยเหลือเกินที่รัก
ตอนที่51.เด็กชายตัวอ้วนกลมแก้มยุ้ยแดงปลั่งวัยห้าเดือนของผิวขาวกระจ่างเหมือนมารดาแต่หน้าคมเข้มถอดแบบจากบิดามาเต็มพิกัดนั้นนอนดูดปากจุ๊บๆ หลังจากที่กินนมจนอิ่มแปล้แล้วนั้นทำให้คนมองยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ด้วยความปลาบปลื้ม ความรักความหวงแหนเจ้าตัวเล็กนี้ก็มีมากขึ้นตามไปด้วย จนแทบจะไม่อยากจากลูกเมียไปไหนเลยทีเดียวและ น้องคริส หรือเด็กชาย คริสโตเฟอร์ โอคอลเนล ก็เป็นดั่งแก้วตาดวงใจของทุกๆ คน“วันนี้ไม่ไปทำงานหรือคะ” สายรุ้งถามสามีหลังจากที่นั่งมองคนตัวโตอยู่นานจัสตินสวมเสื้อผ้าชุดทำงานเต็มยศเพราะวันนี้มีประชุมใหญ่และวันนี้คู่ค้าจากประเทศต่างๆ ต่างก็มาเมืองไทยเพื่อร่วมประชุมโปรเจคสำคัญของโอคอลลแนลกรุ๊ปหลังจากที่เรื่องร้ายๆ ผ่านไปและการเดินแบบแฟชั่นโชว์สินค้าในแบรนด์อูมาร์ก็ต้องยกเลิกสร้างความเสียให้แก่ธุรกิจของเขาอยู่ไม่น้อย ดังนั้นการประชุมครั้งนี้จึงเป็นการกู้สถานการณ์ต่างๆ และสร้างความเชื่อมั่นให้กลับคืนมา เพื่อให้ผู้ร่วมลงทุนทั้งเก่าและใหม่ยอมรับและมั่นใจว่า โอคอลแนลยังคงยืนหยัดอยู่ได้และพร้อมจะก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่หยุดยั้ง“ยังจ้ะขอมองน้องคริสก่อนสิครับ”“ก็เห็นมองทุกวันกอดกันหอมกันทุกวันยั
ตอนที่ 50.“ไม่นะคะ รุ้งกลัว...” หญิงสาวเอ่ยห้ามเสียงพร่าทั้งหวิวไหวร้อนซู่ไปทั้งกายด้วยความตื่นเต้น รู้สึกทรมานไม่แพ้กัน ใช่เขาคนเดียวที่ทรมานเสียเมื่อไหร่ล่ะ“พี่จ้าจะอ่อนโยนที่สุดนะครับคนดี...”จัสตินกระซิบเสียงแผ่วพร่าชิดแก้มแดงๆ นั้นก่อนจะประทับริมฝีปากลงไปบดเคล้าจูบซับความหวานในโพรงปากสาวอย่างโหยหามือหนาร้อนระอุลูบไล้เรือนกายอวบอิ่มด้วยความเสนห่าแล้วค่อยๆ ปลดเปลื้องเสื้อนอนตัวบางออกจากร่างงามช้าๆ ทุกท่วงท่าเต็มไปด้วยความอ่อนโยนเอาใจทำให้คนที่ต่อต้านอย่างไม่จริงจังนักนั้นโอนอ่อนผ่อนตามแรงจุมพิตที่ทวีความร้อนแรงขึ้นอย่างง่ายดายสายรุ้งรู้สึกหนาวสะท้านและร้อนรุ่มอยู่ในกายสาวปรือตามองคนตัวโตที่จูบซับระไล่ผิวเนื้อละมุนของตนด้วยความรักสุดใจ มือบางค่อยๆ ลูบไล้บ่ากว้างของจัสตินช้าๆ ก่อนจะเลื่อนลงมายกอกแกร่งแล้วสะกิดล้อเล่นกับยอดอกที่หดเกร็งของเขาอย่างกลั่นแกล้งเขา“เด็กดื้อ...” จัสตินเสียงแหบพร่าชิดอกอวบที่เขาดื่มกินอย่างเอร็ดอร่อยราวตนเองเป็นทารกน้อยที่โหยหิวนมมารดา ริมฝีปากร้อนผ่าวครอบครองยอดอกสีหวานมือหนาทั้งสองข้างโจมตีร่างอิ่มเอิบทั้งทรวงสาวอวบใหญ่มากขึ้นกว่าเดิมและใจกลางร่างหวานละ
ตอนที่49.“โธ่ รุ้งจ๋า...” จัสตินครางในลำคอผละออกจากบ่าบอบบางแล้วมองหน้าเธอชัดๆ มือหนาเกลี่ยเส้นผมที่ระแก้มนุ่มออกอย่างนุ่มนวล“คุณสายรุ้งครับ คุณจะยกโทษให้อภัยผมที่ผมเคยดูถูกน้ำใจคุณ เห็นคุณเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดา ทั้งที่คุณไม่ธรรมดา ยกโทษให้ผมแล้วแต่งงานกับผมได้ไหมครับ คุณสายรุ้ง จงใจงาม...” จัสตินพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังมองสบตากลมโตอย่างรอคอยคำตอบสายรุ้งเงยหน้ามองเขาช้าๆ พิจารณาคนตรงหน้าอย่างถี่ถ้วน เธอยอมรับว่าเขาเป็นชายหนุ่มที่หล่อเหลาทั้งร่ำรวยเพียบพร้อม เขาเป็นคนเจ้าเสน่ห์ แน่นอนหากเลือกเขาเป็นคู่ชีวิตเธอก็อาจจะมีเรื่องปวดหัวเกี่ยวกับสาวๆ ที่มาติดพัน ถึงแม้จะค่อนข้างมั่นใจว่าเขารักเธอมากก็ตามแต่คนอื่นอาจจะหลงรักสามีของเธอก็ได้หากเธอกับเขาตกลงแต่งงานอยู่กินกัน เธอจะรับเรื่องนี้ได้ไหมและพร้อมจะเผชิญกับปัญหานี้รึเปล่า...“แน่ใจเหรอคะว่าต้องการแบบนี้ ต้องการรุ้งจริงๆ”“แน่ใจที่สุด พี่จ้ารักสายรุ้ง ไม่รู้ว่ารักตอนไหน หรืออาจจะรักตั้งแต่เจอรุ้งมาแก้ผ้าอาบน้ำในห้องของพี่แล้วก็ได้ แต่ไม่รู้ตัว หรือว่ารักตอนที่รุ้งมาลวกไข่ให้กินก็ไม่รู้” เขาล้อเลียนเธอยิ้มๆ จัสตินรู้สึกใจชื้นขึ้นเมื่อน้ำเ
ตอนที่ 48.หญิงสาวมองดอกไม้ในสวนด้วยความรู้สึกไม่ค่อยสดชื่นนักทั้งยังรู้สึกอึดอัดกับสิ่งที่เธอตั้งแง่กับเขาด้วย เธอไม่ยอมคืนดีกับจัสตินแม้ว่าเขาจะคอยตามงอนง้อก็ตาม แต่เพราะอยากลองใจจัสตินว่าเขาจริงจังกับเธอมากน้อยแค่ไหนหรือทำไปเพราะต้องการรับผิดชอบเรื่องลูกกันแน่ แต่ทุกครั้งที่เห็นแววตาออดอ้อนชวนสงสารและความเอาใจใส่จากเขา เธอก็อยากจะคืนดีกับเขาให้รู้แล้วรู้รอดไป แต่ในใจก็ขัดขึ้นว่า รอดูอีกสักหน่อยอย่าเพิ่งด่วนคืนดีกับชายหนุ่ม...ผู้ชายอย่างจัสตินใช้ผู้หญิงเปลืองและโลดโผนมามาก ฉะนั้นเธอต้องมั่นใจเสียก่อนว่าเธอจะไม่ใช่ทางผ่าน... และด้วยเหตุผลนี้เธอจึงมึนตึงตั้งแง่กับเขามาตลอดตลอดเวลาสามเดือนที่อยู่ที่บ้านสวน จัสตินก็ย้ายมาอยู่ที่นี่กับเธอพร้อมด้วยคุณย่าแอนนาที่เฝ้าคอยให้กำลังใจหลานชายสุดที่รัก ทุกๆ วันจัสตินจะนอนบนพื้นหน้าเตียงของเธอ เขาจะตื่นแต่เช้ามาทำอาหารให้เธอทาน สายหน่อยก็จะเข้าสวนรดน้ำผักพรวนดินเก็บผลไม้ในสวนมาให้เธอทาน พาเธอไปหาหมอเมื่อถึงเวลานัดตรวจ ไปตลาดเป็นเพื่อนเธอโดยไม่สนใจว่าใครจะมองเขาอย่างประหลาดใจแกมสงสัย แต่ภาพฝรั่งรูปร่างสูงใหญ่หน้าตาหล่อเหลาท่าทางเป็นผู้ดีมั่งคั่ง
ตอนที่ 47.จัสตินมองคนที่หลับพริ้มอยู่บนเตียงสีหวานด้วยความรักสุดหัวใจ สายรุ้งจะรู้มั้ยนะว่าเขาห่วงเธอมากแค่ไหน และเขายังรู้สึกภูมิใจในตัวเธออีกด้วยที่สามารถเอาตัวรอดและจัดการเวเนสซ่าได้อย่างที่เวเนสซ่าไม่อาจจะสู้ได้เลย ทั้งที่คนอย่างเวเนสซ่านั้นร้ายกาจและเลือดเย็น แต่ไม่น่าเชื่อว่าจะมาแพ้ทางคนท้องอย่างสายรุ้งจนราบคาบ“รุ้งจ๋า พี่จ้ารักรุ้งกับลูกนะครับ...” จัสตินกล่าวด้วยภาษาไทยอ่อนหวานก่อนจะก้มลงหอมแก้มนวลใสเปล่งปลั่งนั้นเบาๆ ทั้งกลัวว่าจะทำให้เธอตื่นจากนิทราอันแสนสุข ชายหนุ่มนั่งมองหญิงสาวอันเป็นที่รักอยู่อย่างนั้นโดยไม่ลุกไปไหน จนคนที่เยี่ยมหน้าเข้ามามองแอบยิ้มกับความรักที่หลานชายมีให้สายรุ้งเรื่องร้ายๆ ผ่านไปแล้ว ต่อไปนี้ทุกคนจะได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข บนพื้นฐานความเข้าใจและรักที่บริสุทธิ์ คุณย่าแอนนาค่อยๆ ปิดประตูอย่างแผ่วเบาแล้วก้มพูดกับเจ้าไคเซอร์“แกอย่าเพิ่งไปกวนเขานะไคเซอร์ ให้เขาได้อยู่ด้วยกัน เข้าใจมั้ย”เจ้าไคเซอร์ทำท่าผงกหัวแต่ครางหงุงหงิงๆ เหมือนจะไม่ค่อยอยากทำตามแต่เมื่อมันเข้าใจเจ้านายหนุ่มแล้วว่าที่ทำไม่ดีกับสายรุ้งนั้นเพราะอะไรมันจึงเดินตามคุณย่าแอนนาไปอย่างไม่
ตอนที่46.เผี๊ยะๆ เวเนสซ่าตามมากระชากร่างอวบอิ่มที่พยายามกระถดตัวหนีอย่างแรงแล้วตวัดลงบนแก้มนวลของสายรุ้งเต็มแรงจนสายรุ้งรู้สึกมึนงงและชาไปทั้งใบหน้า... มือบางแต่ทว่าแข็งแกร่งของเวเนสซ่าทำให้สายรุ้งกลัวจับใจ ท่าทางของเวเนสซ่าน่ากลัวเหลือเกิน และเธอจะไม่ยอมให้เวเนสซ่าทำร้ายเธอกับลูกได้แน่นอน และแม้ในขณะนี้เธอก็แอบภาวนาว่าให้จัสตินตามาช่วยเธอโดยเร็ว หากว่าเขารักเธออย่างที่เวเนสซ่าพูดมา ก็ขอให้เขามาช่วยเธอด้วยเถิด...“อย่านะ เธอจะทำอะไรเวเนสซ่าอย่าทำแบบนี้นะ” สายรุ้งพลิกกายหนีมืออันแข็งกระด้างของเวเนสซ่า ร่างอวบอิ่มกลิ้งหลบลงมายังพื้นเย็นชืดและมีฝุ่นหนาไม่รู้เลยว่าที่นี่ที่นี่ไหนและมีใครบ้างที่ร่วมมือกับเวเนสซ่าแต่ดวงตากลมโตกวาดมองดูรอบๆ แล้วก็พบว่ามีเพียงเธอและเวเนสซ่าเท่านั้นไม่มีใครอื่น ถ้าอย่างนั้นเธอก็มีโอกาสรอดสินะ“แกหนีฉันไม่พ้นหรอกนังโง่ วันนี้ฉันจะกำจัดมารหัวขนของแกแล้วเมื่อพี่จัสตินมาถึง และได้เห็นแกไม่มีลูกให้เขาแล้ว คอยดูสิว่าพี่จัสตินยังอยากจะได้แกมั้ย ฮ่าๆ”“เธอ.. เลวร้ายที่สุด”“รู้ก็สายไปแล้วสายรุ้ง วันนี้ฉันจะกำจัดเธอให้พ้นทาง...” พูดจบเวเนสซ่าก็พุ่งโผนเข้าหาสายรุ้งที่น
ตอนที่ 45.“คุณจัสตินครับๆ” เสียงเรียกด้วยความตื่นเต้นดังขึ้นทำให้จัสตินหันไปมองทันทีก็พบว่าคนของเขาในคราบวินมอเตอร์ไซค์ขับรถมอเตอร์ไซค์คู่ชีพมาจอดอยู่หน้าบ้านหลังเล็กด้วยท่าทางร้อนรน“อย่าบอกข่าวร้ายกับฉัน” ชายหนุ่มพูดเสียงเย็นมองวินมอเตอร์ไซค์จำเป็นด้วยสายคาคมกริบ“คุณเวย์ลักพาตัวคุณสายรุ้งไปครับ”พลั่กๆๆ กล่าวจบหมัดเน้นๆ ก็ซัดลงบนใบหน้าและลอนท้องของคนที่มารายงานท่ามกลางความตกใจของคุณย่าแอนนา เพราะนานแล้วที่จัสตินไม่มีท่าทางแบบนี้“นี่อะไรกันจัสตินบอกย่ามาเดี๋ยวนี้”“ผมไม่มีเวลาอธิบายครับ ผมต้องไปช่วยเมียช่วยลูกของผมก่อน บอกมาว่าเวเนสซ่าพาเมียฉันไปที่ไหน หากนายบอกไม่ได้ก็ไปตายซะ...” จัสตินตะคอกเสียงกร้าวจนคนที่ก้มตัวคุดคู้อยู่สะดุ้งเล็กน้อย เขาไม่เคยเห็นจัสตินโกรธมากแบบนี้มานานแล้ว หลังจากครั้งล่าสุดจัสตินมีเรื่องบาดหมางกับคู่ค้าธุรกิจชาวจีนคนหนึ่งถึงขั้นวางมวยและยิงกันกลางเมืองลาสเวกัสมาแล้ว เพราะเรื่องการขยายธุรกิจคาสิโนที่นั่น ผลก็คือนักธุรกิจชาวจีนคนนั้นถูกจัดตินเล่นงานจนต้องหามเข้าโรงพยาบาล“ผมตามคุณสายรุ้งมาห่างๆ แต่ระหว่างทางคุณเวย์ขับรถปาดหน้ารถของผมแล้วโป๊ะยาสลบคุณสายรุ้งก่