บทที่ 5 ผูกคอตาย
"แม่!!!! คอไปโดนอะไร!!!!มันทำแม่ใช่ไหม"จันทร์เจ้ารีบวิ่งไปดูนุชทันที เขาสังเกตที่คอมีรอยจริงเหมือนที่เกรซบอกจริงๆ และเขาจำได้ว่าตอนเเรกเขาที่คอแม่ของเขายังไม่มีรอยแดงนี้อยู่
"ผมจะไปจัดการมัน!!!"นุชรีบคว้ามือของจันทร์เจ้าไว้
"จันทร์เจ้า....แม่ไม่เป็นอะไร"
"แม่!!!!! แม่จะปล่อยให้มันทำแบบนี้อีกนานไหม แม่จะทนทำไหม"
"ลูกฟังเเม่นะ คุณผู้หญิงกับคุณผู้ชายมีบุญคุณกับเรามาก เขาทำเเเค่นี้แม่ไม่เป็นไรหรอก อีกอย่างลูกของเเม่ก็อยากอยู่ในบ้านหลังนี้ด้วยจริงไหม"นุชพูดพลางเเล้วหันมายิ้มให้จันทร์เจ้า เพราะเขารู้ว่าจันทร์เจ้าชอบเกรซ แล้วอีกย่างคุณผู้หญิงกับเกรซเป็นคนดีมากๆสำหรับเธอเธออยากอยู่เพื่อตอบเเทบุญคุณ
"แม่.....แม่ไม่ต้องทำเพื่อผมหรอก....."คำพูดของนุชทำให้น้ำตาไหลทันทีเพราะเขารู้ว่าเเม่ทำเพื่อเขา
"ไปเถอะ...ลูกไปอ่านหนังสือเถอะใกล้จะสอบเเล้วด้วยนิ"
"ครับ"จันทร์เจ้ากลับไปอ่านหนังสือต่อที่ห้องทันที [หลังจากผมเห็นรอยที่คอขของเเม่ผม เอาจริงๆผมโกรธมากผมอยากเข้าไปต่อยมันเลยด้วยซ่ำ เเต่ผมทำไม่ได้เพราะหลายๆอย่างด้วย]
"เห้อออ....เเม่นะเเม่ จะทนไปถึงตอนไหน"
ติ้งๆ เสียงไลน์ดังขึ้น
"พี่จันทร์!!!!! พี่จันทร์อยู่ไหมค่ะ ก๊อกๆ"
"ไม่อยู่ครับบบ"
"พี่จันทร์!!!!!"
"5555ล้อเล่นครับบบ ทำไมยังไม่นอนอีกนะ"
"ไม่ง่วงอ่ะ พรุ่งนี้พี่ว่างไหมค่ะไปร้านหนังสือกันไหมม"
"อืมเอาสิ"
"โอเคค่ะ"
"เดียว!!!!"
"อะไรค่ะ"
"ลืมอะไรไปป่าวว"
"อะไรหรอค่ะ"
"คนแพ้ต้องเลี้ยงไอติม เราเเพ้พี่เราต้องเลี้ยงไอติมพี่"
"โห้.....นึกว่าจะลืมส่ะเเล้ววว "
"ไม่ลืมหรอกกกกเว้ยยยย55555555
"5555555โอเคค่ะ พรุ่งนี้เกรซเลี้ยงเอง"
"พี่จะกินเป็นร้อยถ้วยเลยคอยดู"เกรซอ่านไม่ตอบเธอได้เเต่อมยิ้ม คงมีเเต่จันทร์เจ้าคนเดียวเท่านั้นที่ไม่เคยขัดใจเธอและเธอก็มีความสุขทุกครั้งเวลาได้อยู่กับจันทร์เจ้า
วันต่อมา จันทร์เจ้าได้ออกไปรอเกรซที่ห้างตามที่นัดไว้ ไม่นานเกรซก็มาถึง
"เกรซๆ ทางนี้"
"พี่จันทร์เจ้ามาถึงนานยังค่ะ"
"พึ่งถึงเอง หิวยัง"
"หิวเเล้วค่ะ"
"ไปหาไรกินก่อนไหม"เกรซพยักหน้าทั้ง2คนเลยเดินไปที่ศูนย์อาหาร
"เกรซจะไปกินร้านอาหารก็ได้นะ"จันทร์หันหน้าไปที่ร้านอาหรญี่ปุ่นร้านนึง
"ไม่เป็นไรค่ะ เกรซชอบกินที่นี้มากกว่าที่สำคัญมันถูกด้วย"เกรซพูดพลางอมยิ้มให้กับจันทร์เจ้า
"นั้นเกรซจะกินอะไรเดียวพี่เลี้ยงเอง"
"555ได้เลยค่ะ"ทั้ง2นั่งทานอาหารกัน2คนที่ศูนย์อาหาร เเละพูดคุยกันสนุกสนาน
"แล้วเกรซจะเข้ามหาลัยไหนหรอ"
"เกรซจะเข้าที่เดียวกับพี่จันทร์ไงค่ะ"
"อ้าวพ่อเกรซจะยอมหรอ มหาลัยพี่เป็นมหาลัยถูกๆนะ"
"เเล้วทำไมค่ะ เกรซเห็นพี่จันทร์ก็ได้ดีกว่าเด็กที่เรียนมหาลัยเเพงอีก อีกอยากพี่จันทร์เรียนเก่งมาก รู้แบบนี้เกรซน่าจะเรียนโรงเรียนเดียวกับพี่จันทร์ตั้งแต่เเรก"
"555555 ดูบ่นสิ น่ารักจริงๆ"จันทร์เจ้าพูดพลางเอาไปลูบหัวเกรซพลาง ส่วนเกรซเธอก็ออกอาการเขินเล็กน้อย เเละพอทั้งคู่ทานอาหารเสร็จทั้งคู่ก็เดินไปร้านหนังสือทันที
"พี่ว่าเล่มนี้ดีนะเกรซเนื้อหาดีที่สำคัญอธิบายละเอียดด้วย"จันทร์เจ้าหยิบหนังสือเล่มนึงเเล้วยื่นให้เกรซดู
"เออ..เกรซว่าดีจริงๆด้วยค่ะ"เกรซพูดพลางหันหน้าไปมองจันทร์เจ้าเช่นเดียวกันจันทร์เจ้าก็หันมามองเธอเช่นกันทำให้ทั้ง2สบตากันไปชั่วขณะ สักพักจันทร์เจ้าเริ่มโน้มตัวลงมาหาเกรซอย่างช้าๆ ทำให้เกรซหน้าเเดง
"หน้าแดงหมดเเล้วหน่ะ"จันทร์เจ้าโน้มตัวลงมาเเล้วกระซิบเกรซ
"พี่อ่ะทำอะไรก็ไม่รู้"เกรซเขินอย่างเห็นได้ชัด
"5555555พี่เเค่จะเเหย่เล่นนาาา"
"เชอะ......"เกรซรีบเดินหนีจันทร์เจ้าทันที
"55555น่ารักจริงๆ"หลังจากทั้งคู่เลือกดูหนังสือกันเสร็จทั้งคู่ก็ชวนกันไปนั่งทานไอติมที่ร้าน ร้านนึง
"พี่จะกินให้เยอะๆเลย"
"555555ได้เลยค่ะเกรซเตรียมเงินมาเยอะ"
"อ้าววว คนรวยนี่นาาาาา5555555555"
"5555555555"
"เกรซซซ......."อยู่ๆก็มีเสียงผู้ชายคนนึงมาเรียกเกรซ
"พี่กัน"
"มาทำอะไรหรอ แล้วคุณลุงล่ะ"
"คุณพ่อทำงานค่ะ"
"แล้วนี่ใครร"เขาหันไปมองจันทร์เจ้าเกรซกับจันทร์เจ้าหันมองหน้ากัน
"พี่ชายเกรซค่ะ"
"เอ๋....เเต่เกรซลูกคนเดียวไม่ใช่หรอ หรือจะเป็นคนที่คุณลุงพูด"
"เอออ....พี่กันค่ะ พี่กันไม่มีอะไรทำหรอค่ะ"เกรซถามด้วยสีหน้าไม่พอใจ
"............."กันนิ่งเงียบกับคำถามของเกรซเธอไม่คิดว่าเกรซจะพูดอะไรแรงๆแบบนี้ต่อหน้าคนอื่น
"นั้นพี่ขอตัวก่อนนะ"หลังจากนั้นกันเดินออกจากโต๊ะของเกรซกับจันทร์เจ้าทันที [หึ....คงเป็นไอ่ลูกคนใช้ที่คุณลุงพูดถึงสินะ มันมีดีอะไรกันหนักหนาถึงเกรซได้เข้าข้างมันขาดนั้น]
"ใครหรอเกรซลูกเพื่อนพ่อเกรซอะค่ะ เกรซไม่ค่อยชอบเขาเท่าไหร่"
"ทำไหมล่ะ"
"เขานิสัยไม่ค่อยดีค่ะ ชอบดูถูกคนอื่นซึ่งเกรซไม่ชอบ"เกรซพูดพลางตักไอติมเข้าปากพลาง
"เลอะหมดเเล้วว"จันทร์เจ้าเอื้อมมือไปเช็ดไอติมที่อยู่บนขอบปากของเกรซ
"ขอบคุณค่ะ"
กริ๊งๆ ....เสียงโทรศัพท์ของจันทร์เจ้าดังขึ้นมา
"ครับป้าใจ"
"จันทร์ฮือออออ นุชมันนน ฮืออออ"เสียงร้องดังโว้ยวายของป้าใจทำให้จันทร์เจ้าตกใจมาก
"ทำไมครับ เเม่ทำไมมม"
"นุชมันผูกคอตายในห้อง ฮือออออออ"
บทที่ 6 เหตุผล"คุณค่ะวันนี้ฉันไปบ้านแม่นะคะ"แม่ของเกรซเดินมาบอกวิท"อืม""แล้วคุณไม่ไปทำงานหรอค่ะ""ไม่ไปอะ วันนี้ผมจะพักผ่อน""นั้นฉันไปก่อนนะคะ""อืม"หลังจากลดาแม่ของเกรซออกจากบ้านวิทก็ให้คนใช้อีกคนไปตามนุชขึ้นมา"ค่ะคุณผู้ชาย...."วิทเดินไปหานุชเเล้วเอื้อมมือไปลูบที่ต้นคอที่เป็นรอยแดง ซึ่งนุชมีท่าทีที่กลัว"ฉันขอโทษ นั่งตรงนี้สิ"วิทประคองให้นุชนั่งบนเตียงนอนของเขา วิทเขาค่อยๆเอามือลูบไปที่ต้นขาของนุช"คุณผู้ชายอย่าค่ะ""อย่าเล่นตัวไปหน่อยเลย""อย่าค่ะ"นุชพยายามขัดขืนเเต่ต้านเเรงของวิทไม่ไหว เขาจับนุชกระเเทกลงไปบนเตียง"มึงก็เเค่คนไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่ามาทำเล่นตัวหน่อยเลย"เขาดึงเสือนุชออกมาทำให้เหลือแค่ชุดชั้นใน"อย่าค่ะคุณผู้ชาย ดิฉันขอร้อง"นุชเธอพยายามอ้อนวอนขอร้องให้วิทหยุดการกระทำของเขา แต่วิทไม่หยุดอีกทั้งเอาโทรศัพท์มาถ่ายนุชอีกด้วย"55555ผู้หญิงเเบบเธอนี้มันดีจริงๆ น่ามองทุกอย่าง5555""อย่านะคะ ขอร้องค่ะ "เธอดิ้นจนผลักวิทออกไปได้ นั้นทำให้วิทไม่พอใจเป็นอย่างมาก"แก...เพี้ยยยย"เขาตบนุชเข้าอย่างเเรง"โอ้ยยยย ฮือออ""ชอบเเบบนี้ก็ไม่บอก55555"หลังจากนั้นวิทก็ข่มขืนนุชจนเสร็จเเละเข
บทที่ 7 ไม่เชื่อ"มะ..เเม่"จันทร์เดินไปยังศพเเม่ของเขา "แม่ แม่ตื่นสิ ไหนบอกจะไม่ทิ้งจันทร์ไปไง เเม่.....ฮืออออ"จันทร์เจ้าเข้าไปกอดเเม่ของเขา เขาร้องไห้และนั่งกอดศพเเม่ตัวเอง"ไหนแม่บอกจันทร์ว่าจะอยู่จนกว่าจันทร์ประสบความสำเร็จ ฮือออ""จันทร์พอเถอะ "ป้าใจเดินมากอดกัน"พี่จันทร์"เกรซรีบวิ่งมายังห้องของจันทร์ เขาเห็นจันทร์เจ้ากำลังนั่งกอดศพของนุช เเละร้องไห้ออกมา "ฮืออออออ ทำไมเเม่ถึงทิ้งผมไปแบบนี้ หืออออ"หลังจากนั้นศพของนุชก็ถูกยกออกไป"ป้าครับบ มันเกิดอะไรขึ้นกันเเน่ครับทำไมแม่ถึงทำแบบนี้"จันทร์เจ้าหันไปถามป้าจันทร์"เออ.....คือออ""ป้าจันทร์บอกผมมาสิครับ"ป้าจันทร์ไม่พูดอะไร"ป้าก็ไม่รู้เหมือนกัน ป้าจะมาเรียกนุชไปกินข้าวเเต่เจอมันในสภาพนี้เเล้ว"จันทร์เจ้านิ่งไปสักพัก [ผมว่ามันต้องเกิดเรื่องอะไรอย่างเเน่นอนผมต้องรู้ให้ได้] จันทร์เจ้าเขาได้ไปรับศพเเม่ที่โรงพยาบาลเเละเขาก็ได้เห็นบางสิ่งบางอย่างที่ผิดปกติ"นี้มันรอยอะไรครับ"จันทร์เจ้าชี้ไปที่คอของเเม่เขา"เอออ....อ่อรอยของเชือกไงค่ะ"หมอนิติเวชที่ยืนอยู่พูดขึ้นมา"ทำไมมันเหมือนรอยมือมากกว่าครับ เเล้วรอยช้ำตามร่างกายอีก""นี่มันคือรอยนิ้ว
บทที่ 8 ฉันจะทำให้พวกแกไม่มีความสุข"เกรซ!!!"วิทพ่อของเกรซดึงเกรซออกมาจากจันทร์เจ้า"แก...ไอ่คนสกปรก อย่ามาเเตะต้องลูกสาวของฉัน""แกก็เหมือนเเม่ของเเก"พอจันทร์เจ้าได้ยินคำนี้เขาโกรธมาก"ทำไมแม่ของผมทำไม!!!!""แม่ของเเกมันขึ้นมายั่วฉันไง หึ พอฉันบอกจะมาแกแม่แกเกิดอับอายเลยต้องผูกคอตายไงเจ้าโง่"ผัวะ จันทร์เจ้าเข้าไปต่อยวิททันทีจนทำให้วิทล้มไปกองกับพื้น"พ่อ"เกรซไปประคองพ่อของเธอขึ้นมา"อย่ามาพูดถึงเเม่ผมเเบบนั้นนะ เเล้วอีกอย่างเเม่ผมมไม่ใช่คนเเบบที่คุณพูด คุณนั้นเเหละที่พยายามจะทำร้ายเเม่ผมตลอด""คุณมันก็แค่คนเลวคนนึง ที่ภายนอกทำตัวเป็นคนดีเเต่จิตใจของคคุณมันชั่วช้า"ผัวะ รอบนี้พ่อของเกรซเข้าไปต่อยจันทร์เจ้า"คุณพ่ออ พอได้เเล้วค่ะ""พอกันทั้งคู่เลย"เกรซเข้ามาห้ามทั้ง2คน"มึงเก็บข้าวของเเล้วออกจากบ้านกูไปเลยนะ"วิทชี้หน้าจันทร์เจ้า "พ่อ พอได้เเล้ว พี่จันทร์เข้าห้องไปก่อนนะคะ"เกรซหันไปพูดกับจันทร์เจ้า หลังจากนนั้นเกรซก็ลากวิทพ่อของเธอเข้าไปในบ้าน"เกรซแกมันลูกไม่รักดี ฉันบอกแกกี่ครั้งเเล้วว่าอย่าไปยุ่งกับมัน""คุณพ่อ!!!! ทำไมค่ะพี่จันทร์ไม่ดีตรงไหนเขาเป็นคนที่เกรซไว้ใจคนนึงเลยนะคะ""มันไ
บทที่ 9 ว่าไงหลานรักหลังจากจันทร์เจ้าเห็นทุกคนนั่งทานอาหารอย่างมีความสุข โดยไม่สนใจเรื่องของเเม่เขาแม้แต่น้อยทำให้จันทร์เจ้ารู้สึกเกลียดทุกคนในบ้านหลังนั้นไม่เว้นเเม้แต่เกรซสาวน้อยที่เขารักเเละเอ็นดูมาตลอด เเละเขาก็เก็บของเเละออกจากบ้านหลังนี้ไปโดยไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องไปอยู่ที่ไหน เขาเดินตามท้องถนนไปเรื่อยๆ จนมีเสียงโทรศัพท์ขของเขาดังขึ้น"เกรซ"ใช่เกรซได้โทรหาเขา แต่จันทร์เจ้าาไม่รับสายเกรซแม้เเต่สายเดียว"พี่จันทร์อยู่ที่ไหนนน ทำไมถึงไม่รับโทรศัพท์นะ""พี่จันทร์อยู่ที่ไหนค่ะ เเล้วทำไมไม่รับโทรศัพท์ เกรซโทรหาพี่ทั้งวันเเล้วนะคะ"".........""พี่จันทร์เป็นอะไรหรือป่าวค่ะ""อย่ามายุ่งกับพี่เลยเกรซ ปล่อยพี่ไปเถอะ พี่อยู่บ้านหลังนั้นแล้วไม่ได้จริงๆ""ฮืออออ พี่จันทร์อย่าไปเลยนะคะ อย่าทิ้งเกรซไปเลย"จันทร์เจ้าไม่พูดอะไรต่อ และเขาตัดสายทิ้งทันที"พี่จันทร์ พี่จันทร์อย่าพึ่งว่าง""เห้อออ.....แล้วพี่จันทร์จะไปอยู่ที่ไหนนนน"เกรซเธอเป็นห่วงจันทร์เจ้ามากเเต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้ ส่วนจันทร์เจ้าตอนนี้เธอยืนอยู่หน้าสภาที่ทำงานของพ่อของเกรซ จันทร์เจ้าเขากำลังยืนมองพ่อของเกรซให้สำภาษณ์กับนักข่าว"ท่านค่ะ
บทที่ 10 ความจริงจากปากหมอ"คุณเป็นใครครับทำไมถึงมาช่วยผม"จันทร์เจ้าพูดกับผู้ชายสูงหน้าตาดูดี เเต่งตัวเหมือนกับเจ้าพ่อ [ทำไมผู้ชายคนนี้หน้าคุ้นๆจังเหมือนเคยเห็นตามปกหนังสือในห้องแม่เลย] "ไม่ต้องถามมากตามฉันมา"ผู้ชายคนนั้นพาจันทร์เจ้าขึ้นรถเเละขับไปยังโรงพยาบาลที่ไว้ศพของนุช "เล่าให้ฉันฟังสิมันเกิดอะไรขึ้น""คุณต้องตอบผมมาก่อนว่าคุณเป็นใคร"ผู้ชายคนนั้นเปิดรูปที่มีนุชป้าใจและเขาขึ้นให้ดู"เป็นลุงของนายไง""ลุง? หรือว่าจะเป็นลุงสุธี?""อืม""ลุงหล่อขนาดนี้เลยหรอครับ""55555เจ้านี้ปากดีจริงๆ""แล้วทำไมลุงไม่ติดต่อเเม่มาบ้างครับ""ลุงติดต่อกับเเม่ตลอดแต่ลุงไม่อยากให้เรารู้""ทำไมหรือครับ""อย่ารู้เลย เออ...เเล้วตกลงเรื่องนุชมันเป็นยังไง"จันทร์เจ้าเลยเล่าทุกอย่างให้ลุงสุธีฟังรวมทั้งจดหมายที่นุชเขียนก่อนตายไว้ด้วย"นี้ไม่ใช่ลายมือของนุชจริงๆ"สุธีเอ่ยขึ้นมา"ขนาดลุงยังรู้ทำไมป้าใจถึงไม่รู้""พี่ใจไม่รู้จริงๆหรอ"คำพูดของจันทร์เจ้าทำให้สุธีถึงกับทำหน้างงทันที [ผมว่ามันเเปลกๆเเหะพี่ใจจะจำลายมือของน้องตัวเองไม่ได้ ได้ยังไง มันเป็นไปปไม่ได้ขนาดผมที่ไม่เจอกับนุชบ่อยผมยังจำลายมือนุชได้เลย] "ลุง ล
บทที่ 11 งานศพหลังจากจันทร์เจ้ารู้ความจริงการตายของเเม่ของเขา ทำให้เขาเกลียดคนในตระกูลธรรมราวัตณวิทรวมถึงเกรซด้วย "คุณลุงครับผมขออะไรอย่างนึงได้ไหมครับ""อะไรหรอ""ผมขอเป็นคนแก้แค้นให้เเม่ผมได้ไหมครับ""ผมอยากให้มันลิ้มรสถึงความเจ็บปวดที่ผมได้รับ ผมจะทำให้ครอบครัวของพวกมันต้องพังทลาย ผมขอนะครับ"สุธีเงียบไปสักพัก"ได้ แต่เอ็งต้องเรียนรู้อะไรบ้างอย่างจากลุง เเละที่สำคัญเอ็งต้องเป็นคนต่อไปที่จะมาสืบกิจการเเทนลุง ลุงขอเเค่นี้""ได้ครับ ผมจะทำตามที่ลุงสั่งเอง"ตัดภาพมาที่เกรซเธอกระวนกระวายที่ติดต่อกับจันทร์เจ้าไม่ได้เธอพยายามทำทุกวิธีทางทั้งไปที่โรงเรียนไปตามโรงพยาบาลเเต่ก็ไม่เจอ จนเธอถามป้าใจ "ป้าใจค่ะติดต่อพี่จันทร์ได้บ้างไหมค่ะ""ไม่ค่ะ เเต่ป้าได้ข่าวว่าจันทร์ไปอยู่กับลุงของเขาค่ะคุณหนู""อ่อ เเล้วอีกอย่างเดียวเจ้าจันทร์จะจัดงานศพของนุชที่วัดxxค่ะ""แล้วป้าใจไปวันไหนค่ะ""ป้าไปมาเเล้วค่ะ คุณหนูอยากไปหาเจ้าจันทร์หรอค่ะ"เกรซพยักหน้ารับ เพราะเธอเป็นห่วงเเละคิดถึงจันทร์เจ้าตลอดเวลางานศพนุชเกรซกับลดาเเล้วก็ป้าใจมางานศพนุชเเม่ของจันทร์ซึ่งภายในงานเเทบจะไม่มีใครเลยยกเว้นจันทร์เจ้าสุธีและล
บทที่ 12 ชีวิตใหม่หลังจากจันทร์เจ้าได้มาอยู่กับสุธี สุธีส่งให้เขาเรียนต่อเเละสอนงานเขาไปด้วย นอกจากงานถูกกฎหมายเเล้วงานผิดกฎหมายเขาก็สอน เขาสอนให้จันทร์เจ้าเป็นคนเข้มเเข็งไม่ใจอ่อนให้กับใครง่ายๆ เขาสอนอะรไหลายๆอย่างให้จันทร์เจ้าจนจันทร์เจ้าเปลี่ยนเป็นคนละคน จันทร์เจ้าที่ทุกคนรู้จักเป็นคนสดใสร่าเริง พูดเก่งเข้ากับคนง่ายเเต่ตอนนี้ทุกอย่างได้เปลี่ยนไปเเล้วเขากลายเป็นคนที่สุขุม เป็นคนที่โหดเหมือนสุธี เขาทำให้ลูกน้องหลายๆคนของสุธียอมรับในตัวเขาส่วนตระกูลธรรมราวัตณวิท อยู่ดีมีความสุขวิทได้เป็นนายกอย่างที่หวังเเละธุรกิจก็ดีขึ้นเช่นกัน ส่วนเกรซเธอก็เรียนต่อทางด้านธุรกิจเพื่อที่จะมาช่วยงานที่บริษัทพ่อของเธอ"คุณพ่อค่ะ งานประมูลเครื่องเพชรจะเริ่มอาทิตย์หน้านะคะ""จ้ะ วันนั้นลูกสาวพ่อต้องเเต่งตัวสวยๆนะเพราะคนไปร่วมงานกันเยอะมาก""พ่อ เกรซรู้นะคะ"เกรซหันไปทำหน้าดุใส่พ่อตัวเอง"5555คุณก็.... แต่เเม่ไม่เคยเห็นเกรซมีเเฟนเลยนะ"ลดาหันมาพูดกับเกรซ "แม่!!!!!!""55555โอเคๆ เเม่ไม่พูดเเล้ว" เกรซเดินขึ้นบนห้องทันที เพราะตลอดเวลาที่เธอไม่มีใครเพราะเธอยังรักเเละคิดถึงจันทร์เจ้า ไม่มีวันไหนที่เธอไม่คิดถึงจ
บทที่ 13 ติดกับ"พี่จันทร์"เกรซหันไปมองเสียงชายหนุ่มที่ประมูลเครื่องเพชร"โอ้โห้......ตอนนี้ยอดประมูลสูงถึง10ล้านเเล้วนะครับ มีใครจะสู้อีกไหมครับบบ ถ้าไม่ผมจะเริ่มนับเเล้วนะครับ""11ล้าน"วิทพูดขึ้นมา"15ล้าน"จันทร์เจ้าก็พูดขึ้นมาทำให้วิทไม่พอใจอย่างมาก"คุณพ่อค่ะพอเถอะค่ะมันมากเกินไปแล้วค่ะ"เกรซพูดขึ้นมา"ใช่ค่ะคุณ พอเถอะค่ะ"วิทไม่ฟังที่ลดากับเกรซเตือนเเต่กลับหันไปมองจันทร์เจ้า จันทร์เจ้าได้เเต่ส่งยิ้มให้วิทอย่างเยาะเย้ย"18ล้าน"วิทยอมเสียหน้าไม่ได้เลยประมูลต่อ"30ล้าน""โอ้โห้....ไม่มีใครยอมใครเลยจริงๆนะครับบบ""35ล้าน""45ล้าน"จันทร์เจ้าประมูลขึ้นเรื่อยๆ"50ล้าน"วิทประมูลขึ้นมา เขาไม่ได้ต้องเพชรแต่เขาต้องการเอาชนะจันทร์เจ้า มาถึงตอนนี้จันทร์เจ้าไม่ได้ประมูลต่อแอย่างใดแต่เขากลับทำสีหน้ายิ้มให้กับวิททำให้วิทไม่พอใจมากยิ่งขึ้น"ถ้าไม่มีใครประมูลต่อผมจะนับเเล้วนะครับ 1........2........3......ปิดการประมูลครับ ขอเเสดงความยินดีกับคุณวิทด้วยนะครับบบ"เสียงตบมือดังขึ้นเพื่อเเสดงความยินดีกับวิท [เอาจริงๆผมไม่ได้ต้องการหรอกเครื่องเพชร ผมแค่ประมูลยั่วโมโหมันเพื่อให้มันเสียเงินเยอะๆ เครื่องเพชรที
บทที่ 31 มีความสุขสักที หลังจากเหตุการณ์บุกจับลดาทำให้ลดาเสียสติจนต้องอยู่ในโรงพยาบาลศรีธัญญา ลดาจะไม่โดนขังคุกเพราะตอนนี้เธอถือเป็นคนสติไม่ปกติ "จันทร์เจ้า"จันทร์เจ้าได้มาเยี่ยมวิทที่เรือนจำกับเกรซ "สวัสดีครับคุณผู้ชาย" "เรียกลุงเถอะ" "ครับคุณลุง คือผมจะมาขอออ..." "ไม่ต้องพูด ลุงต่างหากที่ต้องขอโทษเอ็ง ลุงขอโทษเองจากใจจริงๆ"วิทยกมือไหว้จันทร์เจ้า "คุณพ่อ" "คุณลุงอย่าครับ อย่าทำแบบนี้"วิทน้ำตาไหลออกมา "ฮืออ ลุงเสียใจกับทุกๆ เรื่อง" "ครับผมไม่โกรธเเล้วครับ เพราะคุณลุงได้รับผลกรรมแล้ว" "ฮืออออๆ ลุงอยากจะขออะไรเอ็งอีกอย่างได้ไหม" "อะไรครับ" "ฝากดูแลยัยเกรซด้วยนะ" "คุณพ่อ" "ยัยเกรซคือเเก้วตาดวงใจของลุง ชีวิตนี้เเกคงลำบากที่มีลุงเป็นพ่อ" "โธ่...คุณพ่อ" "ครับผมสัญญาว่าผมจะดูเเลเกรซให้ดีที่สุด" "ขอบคุณมากนะ ลุงไปก่อนล่ะ พ่อไปก่อนล่ะ" "ครั
บทที่ 30 ทุกอย่างมันกำลังจะจบ[ฉันตื่นมาอยู่ในอ้อมกอดของพี่จันทร์เจ้า] เกรซเอาเเต่มองหน้าจันทร์เจ้า "จะเอาต่ออีกรอบไหม" "บ้าา พี่จันทร์อ่ะ" "55555ก็จริงหนิมองส่ะขนาดนั้น เป็นปลากัดเหรอ หืม หืม หืม ชื่นจายยยย"จันทร์เจ้าหอมเเก้มเกรซซ้านขวาสลับกัน "พอได้เเล้วค่ะพี่จันทร์" "555555ก็ได้ๆ" "เเล้วพี่จันทร์จะเอายังไงต่อค่ะ" "เออ....." "ถ้าพี่จันทร์ทำตามกฎหมายเกรซจะไม่ห้ามค่ะเกรซจะช่วยพี่อีกแรง" "จริงเหรอเกรซ" "ใช่ค่ะ" [เพราะสิ่งที่เเม่ทำกับป้านุชมันร้ายเเรงมาก เป็นฉันเองฉันก็จะไม่ให้อภัย] จันทร์เจ้าได้เอาหลักฐานทั้งหมดส่งมอบให้กับอลัน เเละอลันก็ยินที่จะช่วยจับลดาอีกเเรง "เกรซไม่ต้องไปรอพี่อยู่ที่นี้เเหละ" "ไม่ค่ะ ให้เกรซไปเถอะนะคะ น่าาาา เกรซสัญญญาว่าจะไม่ดื้อ" "อืมก็ได้"อลันและจันทร์เจ้าได้นำทีมตำรวจไปบุกจับลดาที่บ้านเเต่กลับไม่เจอลดา "ฮัลโหล อยู่ที่ไหน ห่ะ โอเคเดียวตามไป" "ว่าไงค่ะพี่จันทร์" "แม่ของเกร
บทที่ 29 ไม่จริง"เป็นไงบ้าง"จันทร์เจ้าโทรหาลูกน้องของเขาที่ทำงานในบ้านของลดา "ห้ะ มันจะย้ายไปอยู่ต่างประเทศ!!!" "โธ่เว้ยยยยยย"จันทร์เจ้าตอนนนั้นเข้าโมโหมากจนควบคุมสติอารมณ์ไม่อยู่ เขาเห็นเกรซกำลังตัดเเต่งดอกไม้เขารีบวิ่งเเล้วไปกระชากเกรซแล้วลากออกมา "พี่จันทร์จะพาเกรซไปไหนค่ะ" "มานี่!!!!" "พี่จันทร์เกรซเจ็บนะคะโอ้ยย" "หุบปากก!!!!!!!!"เขาลากเกรซเข้าไปในห้องน้ำของเขาเเละเอาฝักบัวฉีดใส่เกรซ "พะพี่จันทร์ เกรซเจ็บบบ" "เเค่นี่เจ็บเหรอมันนยังไม่ส่าสมกับสิ่งที่เเม่เธอทำไว้กับเเม่ฉันเลยย" "มะเเม่เกรซทำอะไรค่ะ" "เเม่ของเธอเป็นคนฆ่าเเม่ของฉันไงงง" "มะไม่จริง" "นั้นเธอมาดูนี้นะ" "โอ้ย"จันทร์เจ้าลากเเขนเกรซออกมาเเล้วเขาได้ผลักเธอลงไปที่โซฟา "ดูซ่ะ"เขาซัดหลักฐานใส่บนตักขอเกรซ เกรซเธอหยิบขึ้นมาดู "มะเเม่ ทำไมเเม่ทำแบบนี้" "คิดดูว่าเเม่พี่ต้องทรมานมากเเค่ไหน ฮืออออ"จันทร์เจ้าถึงกับเข่าทรุด "เเม่พี่ต้องถูกตราห
บทที่ 28 สารภาพความจริงมาจันทร์เจ้าขับรถไปจอดหน้าบ้านของลดา และเขาเดินเขามาในบ้านของลดาเเต่กลับไม่เจอใคร "อ้าวจันทร์จะมาทำไมไม่บอกป้า" "ไปตามคุณผู้หญิงของคุณป้ามา!!" "มีไรหรือป่าวจันทร์" "ผมบอกว่าให้ไปตามมาไง!!!" "เสียงดังเอ๊ะอะโวยวายอะไรกันค่ะป้าใจ"ลดาเดินลงมาจากด้านบน "จันทร์เจ้า"เธอตกใจที่เห็นจันทร์เจ้าอยู่ที่บ้านของเธอ "ตกใจเหรอครับคุณผู้หญิง!!!" "นะนั่งก่อนสิจ้ะ" "ไม่!!ครับ ผมมาเเค่แปปเดียว หึ" "ผมจะให้โอกาสคุณผู้ได้สารภาพความผิดที่คุณทำกับแม่ผมไว้" "ฉันไม่ได้ทำอะไร" "อย่ามาตอแหล!!!!!" "จันทร์เจ้าใจเย็นๆ สิ"ป้าใจเดินมาหาจันทร์เจ้า "มึงด้วย ถ้ามึงไม่สารภาพสิ่งที่ทำกับแม่กูไว้มึงได้ตายแน่" "จันทร์เจ้านี่ป้าของเเกนะ" "แล้วแม่กูก็น้องมึงนะ มึงทำอะไรรู้อยู่แก่ใจ!!!!!" "มึงทั้ง2คนกูให้เวลาเเค่2วันถ้ามึงไม่สารภาพพวกมึงได้เจอกูแน่"จันททร์เจ้าพูดจบเขาออกจากบ้านของลดา ทันที เขาขับรถไปที่ที่หนึ่งเขาหยิบรูปนุชข
บทที่ 27 นอนกับพี่สิ"ห้ะ.....พี่จะบ้าเหรอ" "ทำไมบ้าตรงไหน แค่ให้มานอนเฝ้าเนี่ยบ้าเหรอห้ะ คนอุส่าไปช่วย" "อ่ออ...." "ทำคิดว่าฉันจะชวนเธอทำอะไร" "ป่าวค่ะ" "ตกลงจะมาเฝ้าไหม" "เฝ้าค่ะ" "ก็ดี" "พี่จันทร์ต้องการอะไรเรียกเกรซได้ตลอดเลยนะคะ" "อืมม แล้วนั้นเธอจะไปไหน" "เกรซจะไปนอนที่โซฟาค่ะ" "อ่ออ อืมมมเอาสิ" "ค่ะ"หลังจากเกรซเธอนอนเล่นโทรศัพท์สักพักเธอก็หลบไปไหนที่สุด ส่วนจันทร์เจ้าพอเขาเห็นว่าเกรซหลับเขาเลยเดินมานั่งข้างๆ เกรซ เขาค่อยๆ เอาปอยผมที่บังใบหน้าของเกรซออก "คงเหนื่อยมากสินะ" "พี่ขอโทษจริงๆ นะ ทุกๆ เรื่องเเต่พี่ต้องทำจริงๆ" "คะคุณพ่อออ อย่างเกรซไปนะคะ ฮือๆ"เกรซละเมอถึงพ่อของเธอ จันทร์เจ้าเลยเข้าไปกอดเธอด้วยความอ่อนโยน "โอ้ๆ .....ไม่เป็นไรน่าาา"เขาค่อยๆ ลูบหัวของเธอ "ฮืออออๆ .....พี่จันทร์เองเหรอ" "เกรซขอโทษนะคะที่ทำให้พี่ตื่น" "ไม่เป็นไร"เกรซทำท่าทางจะผละจันทร์เจ้าออกจากอ้อมกอด
บทที่ 26 พี่ชายที่เเสนดี"พี่อลันเกรซขอบคุณมากนะคะสำหรับวันนี้""ไม่เป็นไรครับพี่เต็มใจทำเพื่อเกรซ" "เออ...พี่มีอะไรจะให้ด้วย" "อะไรเหรอค่ะ" "ยื่นมือมาสิ"เกรซยื่นมือให้อลัน อลันหยิบสร้อยข้อมือออกมาจากกระเป๋าเป็นสร้อยข้อมือที่มีดอกลิลลี่เป็นจี้ "พี่อลันยังไม่ลืมเหรอค่ะ" "พี่จะลืมได้ยังไงล่ะมันเป็นดอกไม้ที่เกรซชอบนะ"เกรซอมยิ้มเธอเอาแต่มองสร้อยข้อมือที่อลันให้ "55555ชอบใช่ไหม" "ชอบค่ะขอบคุณนะคะ" "ครับ เออ...รู้ไหมพี่กลัวว่าเกรซจะไม่รับสร้อยข้อมือของพี่" "ทำไมล่ะ" "ก็เกรซไม่รับดอกไม้พี่หนิจำได้ไหม" "เออ....จำได้สิค่ะ" [ฉันจำได้พี่อลันคือรุ่นพี่ที่โรงเรียนของฉันและเขาเเอบชอบฉันเเต่ตอนนั้นฉันติดพี่จันทร์มากเกินไปเลยไม่ได้ชอบเขาวันที่พี่อลันเอาดอกลิลลี่มาให้ฉันฉันก็ไม่รับเพราะฉันรู้ไงล่ะว่าพี่อลันจะทำอะไรต่อหลังจากให้ดอกไม้ฉัน] "จะคุยกันอีกนานไหม"จันทร์เจ้าตะโกนลงมาจากชั้น2 "เออ..พี่อลันเกรซเข้าบ้านก่อนนะคะ" "ครับ" "ขับรถดีๆ นะคะพ
บทที่ 25 อนุญาตไปเยี่ยมพ่อ หลายเดือนต่อมาข่าวหลายๆ สำนักก็ยังเล่นข่าวเกี่ยวกับพ่อของเกรซที่โดนจับหลายๆ ข้อหา "หนูเกรซไม่เป็นอะไรนะคะ" "ค่ะป้าน้อย เกรซสบายมาก" "โธ่....คนเก่งของป้าา" "อยากไปหาคุณพ่อไหม"จันทร์เจ้าถามขึ้นมา "ค่ะ พี่จันทร์ให้เกรซไปจริงๆ ใช่ไหมค่ะ" "อืมไปสิ จะให้พี่ไปส่งไหม" "ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณพี่จันทร์มากนะคะ"เกรซรีบวิ่งไปหยิบกระเป๋าเเละตรงไปบ้านของเธอทันที "คุณแม่" "เกรซแม่รอลูกอยู่พอดี" "พี่อลันมาด้วยเหรอค่ะ" "เเม่เป็นคนชวนนพี่เขาเองเเหละ" "อ่อค่ะ" "นั้นเรารีบไปกันเถอะ" "ค่ะ"อลันพาลดาและเกรซไปเยี่ยมวิทที่เรือนจำ "คุณพ่อเป็นไงบ้างค่ะ" "อยู่ในนี้ก็ดีเหมือนกัน ไม่ต้องมีเรื่องให้เครียด" "โธ่...คุณพ่อ" "พ่อพูดจริงๆ " "คุณอย่าพูดเเบบนั้นสิค่ะ" "55555แล้วลูกเป็นไงบ้าง" "สบายดีค่ะคุณพ่อไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ" "ไม่ให้พ่อห่วงได้ไงลูกสาวพ่อทั้งคนนะ คุณก็
บทที่ 24 โดนจับเสียงปืนที่ดังขึ้นเป็นเสียงปืนของวิทที่ยิงใส่จันทร์เจ้า "พ่อค่ะ...." "พี่จันทร์"เกรซรีบวิ่งไปประคองจันทร์เจ้าเพราะกระสึนปืนได้เฉียวเเขนของเขาไป "ผะผม ไม่ได้ทำ" "หยุดนี้คือเจ้าหน้าที่ตำรวจ"ตำรวจเข้ามาล้อมวิท "คุณถูกจับในข้อหาการใช้อาวุธปืนยิงข่มขู่ทำให้มีคนได้รับบาดเจ็บและการครอบครองอาวุธปืนอย่างผิดกฎหมาย" "ไม่จริง ผมไม่ได้ตั้งใจ" "ฮือออ....พ่อขอโทษเกรซ" "ฮือออ.....พ่อค่ะ" "เกรซพี่ต้องพาคุณอาไปเเล้ว"อลันพูดขึ้นมา "ฮือออออ....." "คุณจันทร์ไปทำแผลเถอะค่ะ" "ไม่เป็นไร ผมฝากคุณจัดการเรื่องนี้ด้วย"จันทร์เจ้าหันไปพูดกับเดียร์ "พี่จันทร์....เกรซขอโทษเเทนคุณพ่อด้วยนะคะ" ".........." "พี่จันทร์ไปโรงพยาบาลนะคะ"เกรซได้พาจันทร์เจ้าไปทำแผลที่โรงพยาบาลเเละระหว่างนั้นเขาก็โทรถามเรื่องคุณพ่อของเขา "เป็นไงบ้างค่ะคุณแม่" "ฮือออ.....เกรซลูกพ่อเข้าจะต้องเข้าคุกจริงใช่ไหมฮือๆๆ" "ใจเย็นๆ ค่ะคุณเเม่ทุกอย่างต้องมีทางออกนะคะ
บทที่ 23 การเเก้เเค้น"ขอให้คุณทำงานราบรื่นนะคะคุณวิท"ลดาพูดพลางผูกเนกไทให้กับวิท "ขอบคุณคุณมากนะ" "ไม่เป็นไรค่ะ" "ผมไปก่อนนะ" "ค่ะโชคดีนะคะ"วิทออกจากบ้านเเล้วไปสภาทันที หลังจากที่เขาถึงสภาก็มีนักข่าวมารอสัมภาษณ์เขาเต็มไปหมด "คุณวิทค่ะ จริงไหมค่ะที่คุณเป็นหนี้300ล้าน" "คุณวิทค่ะได้ข่าวว่าคุณเป็นคนเเจ้งจับคุณสุธีใช่ไหมค่ะ" "คุณวิทครับเเล้วเพชรที่คุณประมูลได้อยู่ที่ไหนครับ หรือเเค่ถ่ายรูปเอาหน้าเฉยๆ" "คุณวิทค่ะที่คุณลงเล่นการเมืองครั้งนี้เพราะคุณกำลังจะล้มลายจริงไหมค่ะ"นักข่าวหลายๆ สำนักต่างพากันรุมวิท เเละเเต่ละคำถามทำให้ต้องตกใจ เพราะเขาไม่รู้ว่านักข่าวรู้เรื่องพวกนี้ได้ยังไง "ขอโทษนะคะ ขอทางหน่อยค่ะ" "ขอโทษนะคะ ตอนนี้ท่านวิทไม่สะดวกจริงๆ เชิญค่ะท่าน"เดียร์เลขาคนสนิทของวิทเป็นคนพาวิทฝ่าวงล้อมนักข่าวไปได้ "เห้ออออ...." "พวกบ้านั้นมันรู้เรื่องได้ยังไง"วิทเอ๊ะอะโวยวาย "คุณวิทค่ะ ท่านนายกเรียกไปพบค่ะ" "เดียวฉันมา" "ว่าไงครับทะท