บทที่ 7 ไม่เชื่อ
"มะ..เเม่"จันทร์เดินไปยังศพเเม่ของเขา
"แม่ แม่ตื่นสิ ไหนบอกจะไม่ทิ้งจันทร์ไปไง เเม่.....ฮืออออ"จันทร์เจ้าเข้าไปกอดเเม่ของเขา เขาร้องไห้และนั่งกอดศพเเม่ตัวเอง
"ไหนแม่บอกจันทร์ว่าจะอยู่จนกว่าจันทร์ประสบความสำเร็จ ฮือออ"
"จันทร์พอเถอะ "ป้าใจเดินมากอดกัน
"พี่จันทร์"เกรซรีบวิ่งมายังห้องของจันทร์ เขาเห็นจันทร์เจ้ากำลังนั่งกอดศพของนุช เเละร้องไห้ออกมา
"ฮืออออออ ทำไมเเม่ถึงทิ้งผมไปแบบนี้ หืออออ"หลังจากนั้นศพของนุชก็ถูกยกออกไป
"ป้าครับบ มันเกิดอะไรขึ้นกันเเน่ครับทำไมแม่ถึงทำแบบนี้"จันทร์เจ้าหันไปถามป้าจันทร์
"เออ.....คือออ"
"ป้าจันทร์บอกผมมาสิครับ"ป้าจันทร์ไม่พูดอะไร
"ป้าก็ไม่รู้เหมือนกัน ป้าจะมาเรียกนุชไปกินข้าวเเต่เจอมันในสภาพนี้เเล้ว"จันทร์เจ้านิ่งไปสักพัก [ผมว่ามันต้องเกิดเรื่องอะไรอย่างเเน่นอนผมต้องรู้ให้ได้] จันทร์เจ้าเขาได้ไปรับศพเเม่ที่โรงพยาบาลเเละเขาก็ได้เห็นบางสิ่งบางอย่างที่ผิดปกติ
"นี้มันรอยอะไรครับ"จันทร์เจ้าชี้ไปที่คอของเเม่เขา
"เอออ....อ่อรอยของเชือกไงค่ะ"หมอนิติเวชที่ยืนอยู่พูดขึ้นมา
"ทำไมมันเหมือนรอยมือมากกว่าครับ เเล้วรอยช้ำตามร่างกายอีก"
"นี่มันคือรอยนิ้วมือชัด"จันทร์เจ้าชี้ไปที่คอของนุช
"หมอตรวจดีเเล้วใช่ไหมครับว่าเเม่ผมฆ่าตัวตายจริงๆ"
"ใช่ค่ะ การตายของคนไข้คือการขาดอากาศหายใจ"หมอพยายามอธิบายให้จันทร์เจ้าฟัง
"แต่มันเเปลกๆจริงๆนะครับ"จันทร์เจ้าสงสัยว่านี้ไม่ใช่การฆ่าตัวตาย
"พอได้เเล้วจันทร์"ป้าใจพูดขึ้นมา
"แม่เอ็งฆ่าตัวตายจริงๆ ดูนี้สิ"ป้าใจยื่นจดหมายลาตายให้กับจันทร์เจ้า จันทรเจ้านั่งอ่านจดหมายฉบับนั้น
ถึง จันทร์เจ้าลูกรัก
เเม่ขอโทษที่อยู่ดูแลลูกต่อไปไม่ได้ เเม่อับอายกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเเม่ เเละแม่ขอโทษลูกจริงๆ รักลูกนะ
จาก..เเม่นุช
"นี่ไม่ใช่ลายมือเเม่ผม!!!"จันทร์เจ้าหันไปบอกป้าใจที่นั่งอยู่ข้างๆ
"แล้วเรื่องอะไรที่แม่ผมต้องอับอาย"ป้าใจนิ่งเงียบ
"คือ...แม่ของเอ็งไปมีอะไรกับคุณผู้ชาย นุชมันเลยขอร้องไม่ให้บอกเอ็งเพราะนุชมันอับอายกับสิ่งที่มันทำ"
"ไม่มีทาง!!!! แม่ไม่ทางทำแบบนั้น ไอ่เลวนั้นมันต้องบังคับเเม่เเน่นอน"
"ถ้าเอ็งไม่เชื่อก็ไปถามพวกไอ่บัวก็ได้"
"ป้าได้ยินจากพวกนั้นว่านุชเป็นคนไปยั่วคุณผู้ชายเอง"
"ไม่จริง ผมไม่เชื่อ เเม่ผมไม่มีวันทำอะไรเเบบนั้น"
"แล้วผมจะบอกอะไรอีกอย่างนะครับ นี่ไม่ใช่ลายมือแม่ของผม!!!!"จันทร์เจ้าพูดจบเดินออกจากตรงนั้นทันที เขาเดินไปหาหมอที่ชันสูตรศพของเเม่เขา
"ปัง"จันทร์เจ้ากระเเทกประตูอย่างเเรง
"หมอ ตรวจสอบดีเเล้วจริงๆใช่ไหมครับ"
"ใช่"
"เเล้วรอยต่างๆมันคืออะไรหรอครับ ช่วยบอกผมที"หมอเงียบไป
"จันทร์พอได้เเล้วเรากลับกันเถอะ"
"ป้า!! อย่าบอกนะว่าป้าเชื่อสิ่งที่พวกมันพูด"จันทร์เจ้าหันไปพูดกับป้าใจ แต่ป้าใจเงียบกับสิ่งที่จันทร์เจ้าพูดขึ้นมา
"ผมจะสืบหาความจริงให้ได้"
"และห้ามให้แตะต้องศพของเเม่ผมเด็ดขาด!!!!"หลังจากจันทร์เจ้าพูดจบเขาก็ไปหาแม่ของเขา
"แม่ครับผมไม่เชื่อหรอกครับว่าเเม่จะทำเรื่องเเบบนั้น ผมรู้ดีว่าแม่เป็นคนยังไง แม่ไม่มีวันทำแบบนั้นเด็ดขาด ยิ่งเรื่องฆ่าตัวตายผมยิ่งไม่เชื่อด้วยครับ"เขาพูดพลางกอกศพเเม่ของเขา
"ผมจะรู้ให้ได้ว่าใครเป็นคนฆ่าแม่"
หลังจากจันทร์เจ้ากลับมาจากโรงพยาบาล เขาก็กลับมาที่ห้องของเขา และเกรซกำลังยืนรอเขาอยู่
"พี่จันทร์เป็นไงบ้างค่ะ"จันทร์เจ้าเงยหน้าไปมองเกรซ ใบหน้าของเขามีเเต่รอยคราบน้ำตา
"พี่จันทร์"เกรซไม่พูดมากเขาเข้าไปกอดจันทร์เจ้าทันที ทำให้จันทร์เจ้าร้องไห้ขึ้นมาอีกรอบเเละเขาก็กอดเกรซกลับเช่นกัน
"พี่ไม่เหลือใครเเล้วเกรซ ฮือออ"
"แม่ทิ้งพี่ไปแล้ว ฮือออ"
"พี่จันทร์ยังมีเกรซนะคะ เกรซจะอยู่ข้างๆพี่จันทร์เอง"
"เกรซ!!!!!!!"
บทที่ 8 ฉันจะทำให้พวกแกไม่มีความสุข"เกรซ!!!"วิทพ่อของเกรซดึงเกรซออกมาจากจันทร์เจ้า"แก...ไอ่คนสกปรก อย่ามาเเตะต้องลูกสาวของฉัน""แกก็เหมือนเเม่ของเเก"พอจันทร์เจ้าได้ยินคำนี้เขาโกรธมาก"ทำไมแม่ของผมทำไม!!!!""แม่ของเเกมันขึ้นมายั่วฉันไง หึ พอฉันบอกจะมาแกแม่แกเกิดอับอายเลยต้องผูกคอตายไงเจ้าโง่"ผัวะ จันทร์เจ้าเข้าไปต่อยวิททันทีจนทำให้วิทล้มไปกองกับพื้น"พ่อ"เกรซไปประคองพ่อของเธอขึ้นมา"อย่ามาพูดถึงเเม่ผมเเบบนั้นนะ เเล้วอีกอย่างเเม่ผมมไม่ใช่คนเเบบที่คุณพูด คุณนั้นเเหละที่พยายามจะทำร้ายเเม่ผมตลอด""คุณมันก็แค่คนเลวคนนึง ที่ภายนอกทำตัวเป็นคนดีเเต่จิตใจของคคุณมันชั่วช้า"ผัวะ รอบนี้พ่อของเกรซเข้าไปต่อยจันทร์เจ้า"คุณพ่ออ พอได้เเล้วค่ะ""พอกันทั้งคู่เลย"เกรซเข้ามาห้ามทั้ง2คน"มึงเก็บข้าวของเเล้วออกจากบ้านกูไปเลยนะ"วิทชี้หน้าจันทร์เจ้า "พ่อ พอได้เเล้ว พี่จันทร์เข้าห้องไปก่อนนะคะ"เกรซหันไปพูดกับจันทร์เจ้า หลังจากนนั้นเกรซก็ลากวิทพ่อของเธอเข้าไปในบ้าน"เกรซแกมันลูกไม่รักดี ฉันบอกแกกี่ครั้งเเล้วว่าอย่าไปยุ่งกับมัน""คุณพ่อ!!!! ทำไมค่ะพี่จันทร์ไม่ดีตรงไหนเขาเป็นคนที่เกรซไว้ใจคนนึงเลยนะคะ""มันไ
บทที่ 9 ว่าไงหลานรักหลังจากจันทร์เจ้าเห็นทุกคนนั่งทานอาหารอย่างมีความสุข โดยไม่สนใจเรื่องของเเม่เขาแม้แต่น้อยทำให้จันทร์เจ้ารู้สึกเกลียดทุกคนในบ้านหลังนั้นไม่เว้นเเม้แต่เกรซสาวน้อยที่เขารักเเละเอ็นดูมาตลอด เเละเขาก็เก็บของเเละออกจากบ้านหลังนี้ไปโดยไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องไปอยู่ที่ไหน เขาเดินตามท้องถนนไปเรื่อยๆ จนมีเสียงโทรศัพท์ขของเขาดังขึ้น"เกรซ"ใช่เกรซได้โทรหาเขา แต่จันทร์เจ้าาไม่รับสายเกรซแม้เเต่สายเดียว"พี่จันทร์อยู่ที่ไหนนน ทำไมถึงไม่รับโทรศัพท์นะ""พี่จันทร์อยู่ที่ไหนค่ะ เเล้วทำไมไม่รับโทรศัพท์ เกรซโทรหาพี่ทั้งวันเเล้วนะคะ"".........""พี่จันทร์เป็นอะไรหรือป่าวค่ะ""อย่ามายุ่งกับพี่เลยเกรซ ปล่อยพี่ไปเถอะ พี่อยู่บ้านหลังนั้นแล้วไม่ได้จริงๆ""ฮืออออ พี่จันทร์อย่าไปเลยนะคะ อย่าทิ้งเกรซไปเลย"จันทร์เจ้าไม่พูดอะไรต่อ และเขาตัดสายทิ้งทันที"พี่จันทร์ พี่จันทร์อย่าพึ่งว่าง""เห้อออ.....แล้วพี่จันทร์จะไปอยู่ที่ไหนนนน"เกรซเธอเป็นห่วงจันทร์เจ้ามากเเต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้ ส่วนจันทร์เจ้าตอนนี้เธอยืนอยู่หน้าสภาที่ทำงานของพ่อของเกรซ จันทร์เจ้าเขากำลังยืนมองพ่อของเกรซให้สำภาษณ์กับนักข่าว"ท่านค่ะ
บทที่ 10 ความจริงจากปากหมอ"คุณเป็นใครครับทำไมถึงมาช่วยผม"จันทร์เจ้าพูดกับผู้ชายสูงหน้าตาดูดี เเต่งตัวเหมือนกับเจ้าพ่อ [ทำไมผู้ชายคนนี้หน้าคุ้นๆจังเหมือนเคยเห็นตามปกหนังสือในห้องแม่เลย] "ไม่ต้องถามมากตามฉันมา"ผู้ชายคนนั้นพาจันทร์เจ้าขึ้นรถเเละขับไปยังโรงพยาบาลที่ไว้ศพของนุช "เล่าให้ฉันฟังสิมันเกิดอะไรขึ้น""คุณต้องตอบผมมาก่อนว่าคุณเป็นใคร"ผู้ชายคนนั้นเปิดรูปที่มีนุชป้าใจและเขาขึ้นให้ดู"เป็นลุงของนายไง""ลุง? หรือว่าจะเป็นลุงสุธี?""อืม""ลุงหล่อขนาดนี้เลยหรอครับ""55555เจ้านี้ปากดีจริงๆ""แล้วทำไมลุงไม่ติดต่อเเม่มาบ้างครับ""ลุงติดต่อกับเเม่ตลอดแต่ลุงไม่อยากให้เรารู้""ทำไมหรือครับ""อย่ารู้เลย เออ...เเล้วตกลงเรื่องนุชมันเป็นยังไง"จันทร์เจ้าเลยเล่าทุกอย่างให้ลุงสุธีฟังรวมทั้งจดหมายที่นุชเขียนก่อนตายไว้ด้วย"นี้ไม่ใช่ลายมือของนุชจริงๆ"สุธีเอ่ยขึ้นมา"ขนาดลุงยังรู้ทำไมป้าใจถึงไม่รู้""พี่ใจไม่รู้จริงๆหรอ"คำพูดของจันทร์เจ้าทำให้สุธีถึงกับทำหน้างงทันที [ผมว่ามันเเปลกๆเเหะพี่ใจจะจำลายมือของน้องตัวเองไม่ได้ ได้ยังไง มันเป็นไปปไม่ได้ขนาดผมที่ไม่เจอกับนุชบ่อยผมยังจำลายมือนุชได้เลย] "ลุง ล
บทที่ 11 งานศพหลังจากจันทร์เจ้ารู้ความจริงการตายของเเม่ของเขา ทำให้เขาเกลียดคนในตระกูลธรรมราวัตณวิทรวมถึงเกรซด้วย "คุณลุงครับผมขออะไรอย่างนึงได้ไหมครับ""อะไรหรอ""ผมขอเป็นคนแก้แค้นให้เเม่ผมได้ไหมครับ""ผมอยากให้มันลิ้มรสถึงความเจ็บปวดที่ผมได้รับ ผมจะทำให้ครอบครัวของพวกมันต้องพังทลาย ผมขอนะครับ"สุธีเงียบไปสักพัก"ได้ แต่เอ็งต้องเรียนรู้อะไรบ้างอย่างจากลุง เเละที่สำคัญเอ็งต้องเป็นคนต่อไปที่จะมาสืบกิจการเเทนลุง ลุงขอเเค่นี้""ได้ครับ ผมจะทำตามที่ลุงสั่งเอง"ตัดภาพมาที่เกรซเธอกระวนกระวายที่ติดต่อกับจันทร์เจ้าไม่ได้เธอพยายามทำทุกวิธีทางทั้งไปที่โรงเรียนไปตามโรงพยาบาลเเต่ก็ไม่เจอ จนเธอถามป้าใจ "ป้าใจค่ะติดต่อพี่จันทร์ได้บ้างไหมค่ะ""ไม่ค่ะ เเต่ป้าได้ข่าวว่าจันทร์ไปอยู่กับลุงของเขาค่ะคุณหนู""อ่อ เเล้วอีกอย่างเดียวเจ้าจันทร์จะจัดงานศพของนุชที่วัดxxค่ะ""แล้วป้าใจไปวันไหนค่ะ""ป้าไปมาเเล้วค่ะ คุณหนูอยากไปหาเจ้าจันทร์หรอค่ะ"เกรซพยักหน้ารับ เพราะเธอเป็นห่วงเเละคิดถึงจันทร์เจ้าตลอดเวลางานศพนุชเกรซกับลดาเเล้วก็ป้าใจมางานศพนุชเเม่ของจันทร์ซึ่งภายในงานเเทบจะไม่มีใครเลยยกเว้นจันทร์เจ้าสุธีและล
บทที่ 12 ชีวิตใหม่หลังจากจันทร์เจ้าได้มาอยู่กับสุธี สุธีส่งให้เขาเรียนต่อเเละสอนงานเขาไปด้วย นอกจากงานถูกกฎหมายเเล้วงานผิดกฎหมายเขาก็สอน เขาสอนให้จันทร์เจ้าเป็นคนเข้มเเข็งไม่ใจอ่อนให้กับใครง่ายๆ เขาสอนอะรไหลายๆอย่างให้จันทร์เจ้าจนจันทร์เจ้าเปลี่ยนเป็นคนละคน จันทร์เจ้าที่ทุกคนรู้จักเป็นคนสดใสร่าเริง พูดเก่งเข้ากับคนง่ายเเต่ตอนนี้ทุกอย่างได้เปลี่ยนไปเเล้วเขากลายเป็นคนที่สุขุม เป็นคนที่โหดเหมือนสุธี เขาทำให้ลูกน้องหลายๆคนของสุธียอมรับในตัวเขาส่วนตระกูลธรรมราวัตณวิท อยู่ดีมีความสุขวิทได้เป็นนายกอย่างที่หวังเเละธุรกิจก็ดีขึ้นเช่นกัน ส่วนเกรซเธอก็เรียนต่อทางด้านธุรกิจเพื่อที่จะมาช่วยงานที่บริษัทพ่อของเธอ"คุณพ่อค่ะ งานประมูลเครื่องเพชรจะเริ่มอาทิตย์หน้านะคะ""จ้ะ วันนั้นลูกสาวพ่อต้องเเต่งตัวสวยๆนะเพราะคนไปร่วมงานกันเยอะมาก""พ่อ เกรซรู้นะคะ"เกรซหันไปทำหน้าดุใส่พ่อตัวเอง"5555คุณก็.... แต่เเม่ไม่เคยเห็นเกรซมีเเฟนเลยนะ"ลดาหันมาพูดกับเกรซ "แม่!!!!!!""55555โอเคๆ เเม่ไม่พูดเเล้ว" เกรซเดินขึ้นบนห้องทันที เพราะตลอดเวลาที่เธอไม่มีใครเพราะเธอยังรักเเละคิดถึงจันทร์เจ้า ไม่มีวันไหนที่เธอไม่คิดถึงจ
บทที่ 13 ติดกับ"พี่จันทร์"เกรซหันไปมองเสียงชายหนุ่มที่ประมูลเครื่องเพชร"โอ้โห้......ตอนนี้ยอดประมูลสูงถึง10ล้านเเล้วนะครับ มีใครจะสู้อีกไหมครับบบ ถ้าไม่ผมจะเริ่มนับเเล้วนะครับ""11ล้าน"วิทพูดขึ้นมา"15ล้าน"จันทร์เจ้าก็พูดขึ้นมาทำให้วิทไม่พอใจอย่างมาก"คุณพ่อค่ะพอเถอะค่ะมันมากเกินไปแล้วค่ะ"เกรซพูดขึ้นมา"ใช่ค่ะคุณ พอเถอะค่ะ"วิทไม่ฟังที่ลดากับเกรซเตือนเเต่กลับหันไปมองจันทร์เจ้า จันทร์เจ้าได้เเต่ส่งยิ้มให้วิทอย่างเยาะเย้ย"18ล้าน"วิทยอมเสียหน้าไม่ได้เลยประมูลต่อ"30ล้าน""โอ้โห้....ไม่มีใครยอมใครเลยจริงๆนะครับบบ""35ล้าน""45ล้าน"จันทร์เจ้าประมูลขึ้นเรื่อยๆ"50ล้าน"วิทประมูลขึ้นมา เขาไม่ได้ต้องเพชรแต่เขาต้องการเอาชนะจันทร์เจ้า มาถึงตอนนี้จันทร์เจ้าไม่ได้ประมูลต่อแอย่างใดแต่เขากลับทำสีหน้ายิ้มให้กับวิททำให้วิทไม่พอใจมากยิ่งขึ้น"ถ้าไม่มีใครประมูลต่อผมจะนับเเล้วนะครับ 1........2........3......ปิดการประมูลครับ ขอเเสดงความยินดีกับคุณวิทด้วยนะครับบบ"เสียงตบมือดังขึ้นเพื่อเเสดงความยินดีกับวิท [เอาจริงๆผมไม่ได้ต้องการหรอกเครื่องเพชร ผมแค่ประมูลยั่วโมโหมันเพื่อให้มันเสียเงินเยอะๆ เครื่องเพชรที
บทที่ 14 เอกสารสำคัญ[ผมได้ยินสิ่งที่ลุงพูดผมอึ้งจริงๆเลยครับเพราะผมไม่คิดว่าคนพวกนั้นจะมาติดเงินเยอะขนาดนี้] "จริงหรือครับลุง""อืม ช่วงที่มีการเลือกตั้งพวกมันมายืมเงินของท่านณรงค์ ซึ่งท่านณรงค์ทำงานกับลุงและเงินที่ท่านณรงค์ให้วิทยืมคือเงินของลุง"ลุงยื่นเอกสารฉบับนึงให้กับจันทร์เจ้าดู"นี่มัน....""ใช่เอกสารการขอยืมเงิน มีชื่อของลุงด้วยเห็นไหม"จันทร์เจ้าพยักหน้ารับ"เเล้วมันไม่รู้หรอครับว่ามีชื่อลุง โห้.....เดียวนะดอกเบี้ยเเพงอะไรขนาดนั้น""ลุงจะบอกเอ็งให้นะคนมันอยากได้อ่ะมันไม่สนใจอะไรทั้งนั้นเเหละ" [ใช่ครับนมันอยากได้มันจะไม่สนใจอะไรทั้งนั้น] ตระกูลธรรมราวัตณวิท"คุณยังไม่นอนอีกหรอค่ะ"ลดาเดินเข้าไปถามวิทที่กำลังนั่งอยู่ในห้องทำงานของเขา"ผมเครียด ผมจะเอาเงินจากที่ไหนไปจ่ายเขา ตั้ง50ล้าน คุณผมจะทำไงดี""เห้อออ ฉันเตือนคุณเเล้วว่าอย่าๆ คุณก็ยังจะ.....เห้อออโอเคเรามาวิธีช่วยคิดกันดีกว่า""แต่ตอนนี้คุณไปนอนก่อนเถอะ"หลังจากลดากับวิทพูดคุยกันเสร็จทั้งคู่ก็พากันเข้านอนทันที รุ่งเช้าทุกคนนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร"คุณผู้ชายค่ะมีคนมาหาค่ะ""ใครหรอ""คุณสุธี""มาหาป้าใจหรือครับ"วิทพูดขึ้นมา"
บทที่ 15 ข้อเสนอหลังจากเกรซได้รู้ความจริงในเรื่องที่พ่อของเธอก่อไว้ เธอก็รีบติดต่อหาจันทร์เจ้าทันทีร้านอาหารเเห่งหนึ่ง เกรซกับจันทร์เจ้าได้นัดคุยกัน"เกรซมีเรื่องอะไรจะคุยกับพี่หรอ""เกรซรู้เรื่องที่คุณพ่อติดเงินคุณลุงของพี่เเล้วนะคะ เเล้วก็เรื่องที่คุณพ่อประมูลเครื่องเพชรเเล้ว......แล้วยังไม่จ่ายเงินให้พี่จันทร์เจ้าเลย"จันทร์เจ้าวางช้อนลงเเล้วฟังเกรซพูด"คือ...เกรซขอผ่อนให้คุณพ่อได้ไหมค่ะ""เดือนเท่าไหร่""คือ....""พี่ให้ระยะเวลาเกรซ2เดือน""พี่จันทร์""เพราะพี่ต้องการใช้เงินเกรซรู้ไหมพี่หมดกับค่าเครื่องเพชรที่พ่อเกรซประมูลเท่าไหร่"".........."เกรซเงียบเพราะเธอคิดว่าสิ่งที่จันทร์เจ้าพูดก็ถูก"เห้ออออ.....แต่!!!!พี่จะให้ขอเสนอเกรซ""อะไรค่ะ""ถ้าเกรซมาทำงานกับพี่2ปี จะยกหนี้ทั้งหมดให้"เกรซนิ่งเงียบไป"ส่วนของลุงพี่ เดียวพี่จะช่วยคุยให้""เออ..เกรซขอถามได้ไหมค่ะว่างานอะไร""เดียวพี่จะดูให้อีกทีนึง""พี่ให้เวลาเกรซกลับไปคิดก่อนนะ ว่าจะเอาไง""ได้ค่ะ"หลังจากทั้งคู่ทานข้าวกันเสร็จก็แยกย้ายกันทันที"ลุงรับเหยื่อติดกับเเล้วครับ"จันทร์เจ้ารีบโทรบอกสุธีทันที"โอเค ดีมากไม่เกิน3วันพวกมันติ
บทที่ 31 มีความสุขสักที หลังจากเหตุการณ์บุกจับลดาทำให้ลดาเสียสติจนต้องอยู่ในโรงพยาบาลศรีธัญญา ลดาจะไม่โดนขังคุกเพราะตอนนี้เธอถือเป็นคนสติไม่ปกติ "จันทร์เจ้า"จันทร์เจ้าได้มาเยี่ยมวิทที่เรือนจำกับเกรซ "สวัสดีครับคุณผู้ชาย" "เรียกลุงเถอะ" "ครับคุณลุง คือผมจะมาขอออ..." "ไม่ต้องพูด ลุงต่างหากที่ต้องขอโทษเอ็ง ลุงขอโทษเองจากใจจริงๆ"วิทยกมือไหว้จันทร์เจ้า "คุณพ่อ" "คุณลุงอย่าครับ อย่าทำแบบนี้"วิทน้ำตาไหลออกมา "ฮืออ ลุงเสียใจกับทุกๆ เรื่อง" "ครับผมไม่โกรธเเล้วครับ เพราะคุณลุงได้รับผลกรรมแล้ว" "ฮืออออๆ ลุงอยากจะขออะไรเอ็งอีกอย่างได้ไหม" "อะไรครับ" "ฝากดูแลยัยเกรซด้วยนะ" "คุณพ่อ" "ยัยเกรซคือเเก้วตาดวงใจของลุง ชีวิตนี้เเกคงลำบากที่มีลุงเป็นพ่อ" "โธ่...คุณพ่อ" "ครับผมสัญญาว่าผมจะดูเเลเกรซให้ดีที่สุด" "ขอบคุณมากนะ ลุงไปก่อนล่ะ พ่อไปก่อนล่ะ" "ครั
บทที่ 30 ทุกอย่างมันกำลังจะจบ[ฉันตื่นมาอยู่ในอ้อมกอดของพี่จันทร์เจ้า] เกรซเอาเเต่มองหน้าจันทร์เจ้า "จะเอาต่ออีกรอบไหม" "บ้าา พี่จันทร์อ่ะ" "55555ก็จริงหนิมองส่ะขนาดนั้น เป็นปลากัดเหรอ หืม หืม หืม ชื่นจายยยย"จันทร์เจ้าหอมเเก้มเกรซซ้านขวาสลับกัน "พอได้เเล้วค่ะพี่จันทร์" "555555ก็ได้ๆ" "เเล้วพี่จันทร์จะเอายังไงต่อค่ะ" "เออ....." "ถ้าพี่จันทร์ทำตามกฎหมายเกรซจะไม่ห้ามค่ะเกรซจะช่วยพี่อีกแรง" "จริงเหรอเกรซ" "ใช่ค่ะ" [เพราะสิ่งที่เเม่ทำกับป้านุชมันร้ายเเรงมาก เป็นฉันเองฉันก็จะไม่ให้อภัย] จันทร์เจ้าได้เอาหลักฐานทั้งหมดส่งมอบให้กับอลัน เเละอลันก็ยินที่จะช่วยจับลดาอีกเเรง "เกรซไม่ต้องไปรอพี่อยู่ที่นี้เเหละ" "ไม่ค่ะ ให้เกรซไปเถอะนะคะ น่าาาา เกรซสัญญญาว่าจะไม่ดื้อ" "อืมก็ได้"อลันและจันทร์เจ้าได้นำทีมตำรวจไปบุกจับลดาที่บ้านเเต่กลับไม่เจอลดา "ฮัลโหล อยู่ที่ไหน ห่ะ โอเคเดียวตามไป" "ว่าไงค่ะพี่จันทร์" "แม่ของเกร
บทที่ 29 ไม่จริง"เป็นไงบ้าง"จันทร์เจ้าโทรหาลูกน้องของเขาที่ทำงานในบ้านของลดา "ห้ะ มันจะย้ายไปอยู่ต่างประเทศ!!!" "โธ่เว้ยยยยยย"จันทร์เจ้าตอนนนั้นเข้าโมโหมากจนควบคุมสติอารมณ์ไม่อยู่ เขาเห็นเกรซกำลังตัดเเต่งดอกไม้เขารีบวิ่งเเล้วไปกระชากเกรซแล้วลากออกมา "พี่จันทร์จะพาเกรซไปไหนค่ะ" "มานี่!!!!" "พี่จันทร์เกรซเจ็บนะคะโอ้ยย" "หุบปากก!!!!!!!!"เขาลากเกรซเข้าไปในห้องน้ำของเขาเเละเอาฝักบัวฉีดใส่เกรซ "พะพี่จันทร์ เกรซเจ็บบบ" "เเค่นี่เจ็บเหรอมันนยังไม่ส่าสมกับสิ่งที่เเม่เธอทำไว้กับเเม่ฉันเลยย" "มะเเม่เกรซทำอะไรค่ะ" "เเม่ของเธอเป็นคนฆ่าเเม่ของฉันไงงง" "มะไม่จริง" "นั้นเธอมาดูนี้นะ" "โอ้ย"จันทร์เจ้าลากเเขนเกรซออกมาเเล้วเขาได้ผลักเธอลงไปที่โซฟา "ดูซ่ะ"เขาซัดหลักฐานใส่บนตักขอเกรซ เกรซเธอหยิบขึ้นมาดู "มะเเม่ ทำไมเเม่ทำแบบนี้" "คิดดูว่าเเม่พี่ต้องทรมานมากเเค่ไหน ฮืออออ"จันทร์เจ้าถึงกับเข่าทรุด "เเม่พี่ต้องถูกตราห
บทที่ 28 สารภาพความจริงมาจันทร์เจ้าขับรถไปจอดหน้าบ้านของลดา และเขาเดินเขามาในบ้านของลดาเเต่กลับไม่เจอใคร "อ้าวจันทร์จะมาทำไมไม่บอกป้า" "ไปตามคุณผู้หญิงของคุณป้ามา!!" "มีไรหรือป่าวจันทร์" "ผมบอกว่าให้ไปตามมาไง!!!" "เสียงดังเอ๊ะอะโวยวายอะไรกันค่ะป้าใจ"ลดาเดินลงมาจากด้านบน "จันทร์เจ้า"เธอตกใจที่เห็นจันทร์เจ้าอยู่ที่บ้านของเธอ "ตกใจเหรอครับคุณผู้หญิง!!!" "นะนั่งก่อนสิจ้ะ" "ไม่!!ครับ ผมมาเเค่แปปเดียว หึ" "ผมจะให้โอกาสคุณผู้ได้สารภาพความผิดที่คุณทำกับแม่ผมไว้" "ฉันไม่ได้ทำอะไร" "อย่ามาตอแหล!!!!!" "จันทร์เจ้าใจเย็นๆ สิ"ป้าใจเดินมาหาจันทร์เจ้า "มึงด้วย ถ้ามึงไม่สารภาพสิ่งที่ทำกับแม่กูไว้มึงได้ตายแน่" "จันทร์เจ้านี่ป้าของเเกนะ" "แล้วแม่กูก็น้องมึงนะ มึงทำอะไรรู้อยู่แก่ใจ!!!!!" "มึงทั้ง2คนกูให้เวลาเเค่2วันถ้ามึงไม่สารภาพพวกมึงได้เจอกูแน่"จันททร์เจ้าพูดจบเขาออกจากบ้านของลดา ทันที เขาขับรถไปที่ที่หนึ่งเขาหยิบรูปนุชข
บทที่ 27 นอนกับพี่สิ"ห้ะ.....พี่จะบ้าเหรอ" "ทำไมบ้าตรงไหน แค่ให้มานอนเฝ้าเนี่ยบ้าเหรอห้ะ คนอุส่าไปช่วย" "อ่ออ...." "ทำคิดว่าฉันจะชวนเธอทำอะไร" "ป่าวค่ะ" "ตกลงจะมาเฝ้าไหม" "เฝ้าค่ะ" "ก็ดี" "พี่จันทร์ต้องการอะไรเรียกเกรซได้ตลอดเลยนะคะ" "อืมม แล้วนั้นเธอจะไปไหน" "เกรซจะไปนอนที่โซฟาค่ะ" "อ่ออ อืมมมเอาสิ" "ค่ะ"หลังจากเกรซเธอนอนเล่นโทรศัพท์สักพักเธอก็หลบไปไหนที่สุด ส่วนจันทร์เจ้าพอเขาเห็นว่าเกรซหลับเขาเลยเดินมานั่งข้างๆ เกรซ เขาค่อยๆ เอาปอยผมที่บังใบหน้าของเกรซออก "คงเหนื่อยมากสินะ" "พี่ขอโทษจริงๆ นะ ทุกๆ เรื่องเเต่พี่ต้องทำจริงๆ" "คะคุณพ่อออ อย่างเกรซไปนะคะ ฮือๆ"เกรซละเมอถึงพ่อของเธอ จันทร์เจ้าเลยเข้าไปกอดเธอด้วยความอ่อนโยน "โอ้ๆ .....ไม่เป็นไรน่าาา"เขาค่อยๆ ลูบหัวของเธอ "ฮืออออๆ .....พี่จันทร์เองเหรอ" "เกรซขอโทษนะคะที่ทำให้พี่ตื่น" "ไม่เป็นไร"เกรซทำท่าทางจะผละจันทร์เจ้าออกจากอ้อมกอด
บทที่ 26 พี่ชายที่เเสนดี"พี่อลันเกรซขอบคุณมากนะคะสำหรับวันนี้""ไม่เป็นไรครับพี่เต็มใจทำเพื่อเกรซ" "เออ...พี่มีอะไรจะให้ด้วย" "อะไรเหรอค่ะ" "ยื่นมือมาสิ"เกรซยื่นมือให้อลัน อลันหยิบสร้อยข้อมือออกมาจากกระเป๋าเป็นสร้อยข้อมือที่มีดอกลิลลี่เป็นจี้ "พี่อลันยังไม่ลืมเหรอค่ะ" "พี่จะลืมได้ยังไงล่ะมันเป็นดอกไม้ที่เกรซชอบนะ"เกรซอมยิ้มเธอเอาแต่มองสร้อยข้อมือที่อลันให้ "55555ชอบใช่ไหม" "ชอบค่ะขอบคุณนะคะ" "ครับ เออ...รู้ไหมพี่กลัวว่าเกรซจะไม่รับสร้อยข้อมือของพี่" "ทำไมล่ะ" "ก็เกรซไม่รับดอกไม้พี่หนิจำได้ไหม" "เออ....จำได้สิค่ะ" [ฉันจำได้พี่อลันคือรุ่นพี่ที่โรงเรียนของฉันและเขาเเอบชอบฉันเเต่ตอนนั้นฉันติดพี่จันทร์มากเกินไปเลยไม่ได้ชอบเขาวันที่พี่อลันเอาดอกลิลลี่มาให้ฉันฉันก็ไม่รับเพราะฉันรู้ไงล่ะว่าพี่อลันจะทำอะไรต่อหลังจากให้ดอกไม้ฉัน] "จะคุยกันอีกนานไหม"จันทร์เจ้าตะโกนลงมาจากชั้น2 "เออ..พี่อลันเกรซเข้าบ้านก่อนนะคะ" "ครับ" "ขับรถดีๆ นะคะพ
บทที่ 25 อนุญาตไปเยี่ยมพ่อ หลายเดือนต่อมาข่าวหลายๆ สำนักก็ยังเล่นข่าวเกี่ยวกับพ่อของเกรซที่โดนจับหลายๆ ข้อหา "หนูเกรซไม่เป็นอะไรนะคะ" "ค่ะป้าน้อย เกรซสบายมาก" "โธ่....คนเก่งของป้าา" "อยากไปหาคุณพ่อไหม"จันทร์เจ้าถามขึ้นมา "ค่ะ พี่จันทร์ให้เกรซไปจริงๆ ใช่ไหมค่ะ" "อืมไปสิ จะให้พี่ไปส่งไหม" "ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณพี่จันทร์มากนะคะ"เกรซรีบวิ่งไปหยิบกระเป๋าเเละตรงไปบ้านของเธอทันที "คุณแม่" "เกรซแม่รอลูกอยู่พอดี" "พี่อลันมาด้วยเหรอค่ะ" "เเม่เป็นคนชวนนพี่เขาเองเเหละ" "อ่อค่ะ" "นั้นเรารีบไปกันเถอะ" "ค่ะ"อลันพาลดาและเกรซไปเยี่ยมวิทที่เรือนจำ "คุณพ่อเป็นไงบ้างค่ะ" "อยู่ในนี้ก็ดีเหมือนกัน ไม่ต้องมีเรื่องให้เครียด" "โธ่...คุณพ่อ" "พ่อพูดจริงๆ " "คุณอย่าพูดเเบบนั้นสิค่ะ" "55555แล้วลูกเป็นไงบ้าง" "สบายดีค่ะคุณพ่อไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ" "ไม่ให้พ่อห่วงได้ไงลูกสาวพ่อทั้งคนนะ คุณก็
บทที่ 24 โดนจับเสียงปืนที่ดังขึ้นเป็นเสียงปืนของวิทที่ยิงใส่จันทร์เจ้า "พ่อค่ะ...." "พี่จันทร์"เกรซรีบวิ่งไปประคองจันทร์เจ้าเพราะกระสึนปืนได้เฉียวเเขนของเขาไป "ผะผม ไม่ได้ทำ" "หยุดนี้คือเจ้าหน้าที่ตำรวจ"ตำรวจเข้ามาล้อมวิท "คุณถูกจับในข้อหาการใช้อาวุธปืนยิงข่มขู่ทำให้มีคนได้รับบาดเจ็บและการครอบครองอาวุธปืนอย่างผิดกฎหมาย" "ไม่จริง ผมไม่ได้ตั้งใจ" "ฮือออ....พ่อขอโทษเกรซ" "ฮือออ.....พ่อค่ะ" "เกรซพี่ต้องพาคุณอาไปเเล้ว"อลันพูดขึ้นมา "ฮือออออ....." "คุณจันทร์ไปทำแผลเถอะค่ะ" "ไม่เป็นไร ผมฝากคุณจัดการเรื่องนี้ด้วย"จันทร์เจ้าหันไปพูดกับเดียร์ "พี่จันทร์....เกรซขอโทษเเทนคุณพ่อด้วยนะคะ" ".........." "พี่จันทร์ไปโรงพยาบาลนะคะ"เกรซได้พาจันทร์เจ้าไปทำแผลที่โรงพยาบาลเเละระหว่างนั้นเขาก็โทรถามเรื่องคุณพ่อของเขา "เป็นไงบ้างค่ะคุณแม่" "ฮือออ.....เกรซลูกพ่อเข้าจะต้องเข้าคุกจริงใช่ไหมฮือๆๆ" "ใจเย็นๆ ค่ะคุณเเม่ทุกอย่างต้องมีทางออกนะคะ
บทที่ 23 การเเก้เเค้น"ขอให้คุณทำงานราบรื่นนะคะคุณวิท"ลดาพูดพลางผูกเนกไทให้กับวิท "ขอบคุณคุณมากนะ" "ไม่เป็นไรค่ะ" "ผมไปก่อนนะ" "ค่ะโชคดีนะคะ"วิทออกจากบ้านเเล้วไปสภาทันที หลังจากที่เขาถึงสภาก็มีนักข่าวมารอสัมภาษณ์เขาเต็มไปหมด "คุณวิทค่ะ จริงไหมค่ะที่คุณเป็นหนี้300ล้าน" "คุณวิทค่ะได้ข่าวว่าคุณเป็นคนเเจ้งจับคุณสุธีใช่ไหมค่ะ" "คุณวิทครับเเล้วเพชรที่คุณประมูลได้อยู่ที่ไหนครับ หรือเเค่ถ่ายรูปเอาหน้าเฉยๆ" "คุณวิทค่ะที่คุณลงเล่นการเมืองครั้งนี้เพราะคุณกำลังจะล้มลายจริงไหมค่ะ"นักข่าวหลายๆ สำนักต่างพากันรุมวิท เเละเเต่ละคำถามทำให้ต้องตกใจ เพราะเขาไม่รู้ว่านักข่าวรู้เรื่องพวกนี้ได้ยังไง "ขอโทษนะคะ ขอทางหน่อยค่ะ" "ขอโทษนะคะ ตอนนี้ท่านวิทไม่สะดวกจริงๆ เชิญค่ะท่าน"เดียร์เลขาคนสนิทของวิทเป็นคนพาวิทฝ่าวงล้อมนักข่าวไปได้ "เห้ออออ...." "พวกบ้านั้นมันรู้เรื่องได้ยังไง"วิทเอ๊ะอะโวยวาย "คุณวิทค่ะ ท่านนายกเรียกไปพบค่ะ" "เดียวฉันมา" "ว่าไงครับทะท