บทที่ 3 10 ปีผ่านไป
รุ่งเช้า วันนี้ก็เป็นวันเเรกที่นุชเเม่ของจันทร์เจ้าต้องเริ่มงาน
"สวัสดีค่ะคุณผู้หญิง"
"สวัสดีจ้ะ เป็นไงบ้างนอนหลับสบายไหม"เเม่ของเกรซเอ่ยถามนุชที่กำลังเตรียมอาหาร
"สบายค่ะ ขอบคุณคุณผู้หญิงมากเลยนะคะ"เเม่ของเกรซยิ้มรับคำขอบคุณของนุช
ตึก ตึก ตึก เสียงฝีเท้าของคุณผู้ชายกำลังเดินลงมายังห้องอาหาร
"อ้าวคุณตื่นเเล้วหรอค่ะ"
"อืม"
"สวัสดีค่ะคุณผู้ชาย"นุชกล่าวทักทายพ่อของเกรซพร้อมโน้มตัวลงมา เขาเหลือบมองนุชเเล้วพยักหน้ารับ
"นี่ไงค่ะคุณน้องสาวของป้าใจ"
"อืม"เขาหันมามองนุชอีกครั้ง ครั้งนี้เขามองนุชตั้งเเต่หัวจรดเท้า (หน้าตาสะสวยผิวพรรณดีแบบนี้ไม่น่าจะมาเป็นแม่หม้ายเลย.....)
"ชื่ออะไร"เขาเอ่ยถามนุชที่กำลังยืนก้มหน้าอยู่ที่โต๊ะอาหาร
"นุชค่ะ"
"อืม"
"ผมไปก่อนนะคุณ"
"ค่ะ"
"แล้วนี้เกรซยังไม่ตื่นหรอ"
"ตื่นเเล้วค่ะ คุณเเม่ค่ะชวนพี่จันทร์เจ้ามาเล่นกับเกรซนะคะ"
"ใจเย็นๆสิลูก ทานข้าวก่อนเนอะเเล้วค่อยไปชวนพี่เขามาเล่น"
"ค่ะ"หลังจากเกรซรีบทานข้าวเพื่อที่จะได้ไปเล่นกับจันทร์เจ้า เธอก็รีบวิ่งไปบอกเเม่ของเธอ
"แม่ค่ะ หนูทานหมดเเล้วค่ะแล้วพี่จันทร์เจ้าละคะ"
"เดียวเเม่ให้ป้าใจไปตามพี่จันทร์เจ้าให้นะ"
"ค่ะคุณแม่"เกรซยิ้มดีอกที่ใจที่จะได้เล่นกับจันทร์เจ้า
"แต่เดียว แม่ขออะไรอย่างได้ไหม"
"ได้สิค่ะ"
"ถ้าคุณพ่อกลับมาหนูรีบกลับมาหาแม่นะ แล้วให้พี่จันทร์เจ้ากลับไปทำงานนะคะ"เธอพูดกับเกรซเบาๆ
"ได้เลยค่ะ"
"คุณผู้หญิงค่ะจันทร์เจ้ามาเเล้วค่ะ"
"ครับคุณผู้หญิง"
"เกรซอยากเล่นกับจันทร์เจ้าหน่ะ"
"จันทร์เจ้าช่วยเล่นกับเกรซหน่อยนะจ้ะ"
"ได้ครับ"
"ป่ะ"จันทร์เจ้าหันไปพูดกับเกรซ
"ค่ะ"เกรซเขารีบวิ่งไปหาจันทร์เจ้าทันที ส่วนเเม่เกรซกับป้าใจยืนมองทั้ง2เดินออกไป
"ยัยเกรซไม่มีเพื่อนไม่มีพี่เป็นธรรมดาที่เขาจะดีใจที่มีเด็กอีกคนมาอยู่ในบ้าน"
"ค่ะ คุณผู้หญิง"
"เอออ...ป้าใจถ้าคุณวิทกลับมารีบพาเกรซเข้าบ้านเลยนะ"
"ค่ะ"ป้าใจพยักหน้ารับทันทีเพราะป้าใจรู้ว่าคุณผู้ชายนิสัยเเบบไหน ถึงภายนอกต่อหน้าทุกคนเขาจะเเกล้งเป็นคนดีเป็นนักการเมืองที่ดีเเต่ความจริงเขาเป็นที่ชอบดูถูกคนอื่นเป็นอย่างมาก ตัดภาพมาที่เกรซกับจันทร์เจ้า
"เล่นอะไรกันดี"จันทร์เจ้าถามเกรซ
"เเล้วแต่พี่เลยค่ะ"เกรซหันไปพูดพร้อมกับส่งรอยยิ้มให้กับจันทร์เจ้า
"เอออ.....นั้นเรามาเล่นเก็บดอกไม้กันที่ไหม"จันทร์เขานึกอะไรไม่ออกจริงๆเพราะปกติเขาจะเล่นกับเด็กผู้ชาย
"ได้ค่ะ"ทั้ง2เก็บดอกไม้ที่ตกอยู่ที่พื้นเเข่งกัน
"พี่ได้4ดอก เเล้วน่าาา"
"พี่จันทร์เจ้ารอเกรซหน่อยสิค่ะ"
"555555พี่ไม่รอหรอก"จันทร์เจ้ารีบวิ่งเก็บดอกไม้เพื่อให้ได้เยอะที่สุด จนในที่สุดผ่านมา10ปี
"พี่จันทร์!!!!!!"
บทที่ 4 ดูถูก"พี่จันทร์ไม่รอเกรซเลยนะคะ ชิ""5555555ถ้าพี่รอพี่ก็เเพ้อีกสิ ครั้งนี้พี่ไม่หลงกลเกรซหรอกนะ แบร่"เขาเเลบลิ้นใส่เกรซ พร้อมกับวิ่งไปทั่วสวนดอกไม้"คุณหนูค่ะ คุณท่านกลับมาเเล้วค่ะ"ทั้งเกรซทั้งจันทร์เจ้ารีบมองหน้ากันเเละวิ่งกลับไปที่ห้องของตัวเอง ในตลอดระยะเวลา10 ปีทั้งเกรซเเละจันทร์เจ้าเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากถึงเเม้คุณพ่อของเขาจะไม่เห็นด้วย ทุกครั้งที่พ่อของเกรซกับมาทั้ง2จะรีบเเยกย้ายทันเพราะมันเคยมีเหตุการณ์นึงที่เกรซกับจันทร์เจ้าเล่นกันเเล้วคุณพ่อของเธอกลับมาพอดี สิ่งที่เกิดขึ้นคือเกรซโดนคุณพ่อขังไม่ให้ออกมาเล่นกับจันทร์เจ้าเป็นเวลา3วัน เเละเขายังพูดอีกว่าถ้าเกิดเขาเห็นอีกครั้งเขาจะส่งเกรซไปอยู่โรงเรียนประจำ เพราะเขารู้สึกไม่ชอบจันทร์เจ้า เพราะจันทร์ไม่คู่ควรที่จะเป็นเพื่อนกับเกรซลูกสาวของตัวเอง"คุณผู้ชายกลับมาเเล้วหรอลูก"นุชเอ่ยปากถามจันทร์เจ้า"ครับ""นั้นเเม่ไปก่อน""อีกเเล้วหรอครับเเม่"นุชพยักหน้ารับแล้วรีบเดินออกไป[ผมบอกเลยนะครับถ้าผมมีเงินผมจะพาแม่ออกจากบ้านหลังนี้ที ผมจะไม่ให้ไอ่คคุณวิทมาพูดดูถูกผมกับเเม่อย่างงี้หรอกและที่สำคัญผมรู้ว่าไอ่ชั่วนั้นมันชอบเเม่ผม มันจ
บทที่ 5 ผูกคอตาย"แม่!!!! คอไปโดนอะไร!!!!มันทำแม่ใช่ไหม"จันทร์เจ้ารีบวิ่งไปดูนุชทันที เขาสังเกตที่คอมีรอยจริงเหมือนที่เกรซบอกจริงๆ และเขาจำได้ว่าตอนเเรกเขาที่คอแม่ของเขายังไม่มีรอยแดงนี้อยู่"ผมจะไปจัดการมัน!!!"นุชรีบคว้ามือของจันทร์เจ้าไว้"จันทร์เจ้า....แม่ไม่เป็นอะไร""แม่!!!!! แม่จะปล่อยให้มันทำแบบนี้อีกนานไหม แม่จะทนทำไหม""ลูกฟังเเม่นะ คุณผู้หญิงกับคุณผู้ชายมีบุญคุณกับเรามาก เขาทำเเเค่นี้แม่ไม่เป็นไรหรอก อีกอย่างลูกของเเม่ก็อยากอยู่ในบ้านหลังนี้ด้วยจริงไหม"นุชพูดพลางเเล้วหันมายิ้มให้จันทร์เจ้า เพราะเขารู้ว่าจันทร์เจ้าชอบเกรซ แล้วอีกย่างคุณผู้หญิงกับเกรซเป็นคนดีมากๆสำหรับเธอเธออยากอยู่เพื่อตอบเเทบุญคุณ"แม่.....แม่ไม่ต้องทำเพื่อผมหรอก....."คำพูดของนุชทำให้น้ำตาไหลทันทีเพราะเขารู้ว่าเเม่ทำเพื่อเขา "ไปเถอะ...ลูกไปอ่านหนังสือเถอะใกล้จะสอบเเล้วด้วยนิ""ครับ"จันทร์เจ้ากลับไปอ่านหนังสือต่อที่ห้องทันที [หลังจากผมเห็นรอยที่คอขของเเม่ผม เอาจริงๆผมโกรธมากผมอยากเข้าไปต่อยมันเลยด้วยซ่ำ เเต่ผมทำไม่ได้เพราะหลายๆอย่างด้วย] "เห้อออ....เเม่นะเเม่ จะทนไปถึงตอนไหน"ติ้งๆ เสียงไลน์ดังขึ้น"พี่จันท
บทที่ 6 เหตุผล"คุณค่ะวันนี้ฉันไปบ้านแม่นะคะ"แม่ของเกรซเดินมาบอกวิท"อืม""แล้วคุณไม่ไปทำงานหรอค่ะ""ไม่ไปอะ วันนี้ผมจะพักผ่อน""นั้นฉันไปก่อนนะคะ""อืม"หลังจากลดาแม่ของเกรซออกจากบ้านวิทก็ให้คนใช้อีกคนไปตามนุชขึ้นมา"ค่ะคุณผู้ชาย...."วิทเดินไปหานุชเเล้วเอื้อมมือไปลูบที่ต้นคอที่เป็นรอยแดง ซึ่งนุชมีท่าทีที่กลัว"ฉันขอโทษ นั่งตรงนี้สิ"วิทประคองให้นุชนั่งบนเตียงนอนของเขา วิทเขาค่อยๆเอามือลูบไปที่ต้นขาของนุช"คุณผู้ชายอย่าค่ะ""อย่าเล่นตัวไปหน่อยเลย""อย่าค่ะ"นุชพยายามขัดขืนเเต่ต้านเเรงของวิทไม่ไหว เขาจับนุชกระเเทกลงไปบนเตียง"มึงก็เเค่คนไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่ามาทำเล่นตัวหน่อยเลย"เขาดึงเสือนุชออกมาทำให้เหลือแค่ชุดชั้นใน"อย่าค่ะคุณผู้ชาย ดิฉันขอร้อง"นุชเธอพยายามอ้อนวอนขอร้องให้วิทหยุดการกระทำของเขา แต่วิทไม่หยุดอีกทั้งเอาโทรศัพท์มาถ่ายนุชอีกด้วย"55555ผู้หญิงเเบบเธอนี้มันดีจริงๆ น่ามองทุกอย่าง5555""อย่านะคะ ขอร้องค่ะ "เธอดิ้นจนผลักวิทออกไปได้ นั้นทำให้วิทไม่พอใจเป็นอย่างมาก"แก...เพี้ยยยย"เขาตบนุชเข้าอย่างเเรง"โอ้ยยยย ฮือออ""ชอบเเบบนี้ก็ไม่บอก55555"หลังจากนั้นวิทก็ข่มขืนนุชจนเสร็จเเละเข
บทที่ 7 ไม่เชื่อ"มะ..เเม่"จันทร์เดินไปยังศพเเม่ของเขา "แม่ แม่ตื่นสิ ไหนบอกจะไม่ทิ้งจันทร์ไปไง เเม่.....ฮืออออ"จันทร์เจ้าเข้าไปกอดเเม่ของเขา เขาร้องไห้และนั่งกอดศพเเม่ตัวเอง"ไหนแม่บอกจันทร์ว่าจะอยู่จนกว่าจันทร์ประสบความสำเร็จ ฮือออ""จันทร์พอเถอะ "ป้าใจเดินมากอดกัน"พี่จันทร์"เกรซรีบวิ่งมายังห้องของจันทร์ เขาเห็นจันทร์เจ้ากำลังนั่งกอดศพของนุช เเละร้องไห้ออกมา "ฮืออออออ ทำไมเเม่ถึงทิ้งผมไปแบบนี้ หืออออ"หลังจากนั้นศพของนุชก็ถูกยกออกไป"ป้าครับบ มันเกิดอะไรขึ้นกันเเน่ครับทำไมแม่ถึงทำแบบนี้"จันทร์เจ้าหันไปถามป้าจันทร์"เออ.....คือออ""ป้าจันทร์บอกผมมาสิครับ"ป้าจันทร์ไม่พูดอะไร"ป้าก็ไม่รู้เหมือนกัน ป้าจะมาเรียกนุชไปกินข้าวเเต่เจอมันในสภาพนี้เเล้ว"จันทร์เจ้านิ่งไปสักพัก [ผมว่ามันต้องเกิดเรื่องอะไรอย่างเเน่นอนผมต้องรู้ให้ได้] จันทร์เจ้าเขาได้ไปรับศพเเม่ที่โรงพยาบาลเเละเขาก็ได้เห็นบางสิ่งบางอย่างที่ผิดปกติ"นี้มันรอยอะไรครับ"จันทร์เจ้าชี้ไปที่คอของเเม่เขา"เอออ....อ่อรอยของเชือกไงค่ะ"หมอนิติเวชที่ยืนอยู่พูดขึ้นมา"ทำไมมันเหมือนรอยมือมากกว่าครับ เเล้วรอยช้ำตามร่างกายอีก""นี่มันคือรอยนิ้ว
บทที่ 8 ฉันจะทำให้พวกแกไม่มีความสุข"เกรซ!!!"วิทพ่อของเกรซดึงเกรซออกมาจากจันทร์เจ้า"แก...ไอ่คนสกปรก อย่ามาเเตะต้องลูกสาวของฉัน""แกก็เหมือนเเม่ของเเก"พอจันทร์เจ้าได้ยินคำนี้เขาโกรธมาก"ทำไมแม่ของผมทำไม!!!!""แม่ของเเกมันขึ้นมายั่วฉันไง หึ พอฉันบอกจะมาแกแม่แกเกิดอับอายเลยต้องผูกคอตายไงเจ้าโง่"ผัวะ จันทร์เจ้าเข้าไปต่อยวิททันทีจนทำให้วิทล้มไปกองกับพื้น"พ่อ"เกรซไปประคองพ่อของเธอขึ้นมา"อย่ามาพูดถึงเเม่ผมเเบบนั้นนะ เเล้วอีกอย่างเเม่ผมมไม่ใช่คนเเบบที่คุณพูด คุณนั้นเเหละที่พยายามจะทำร้ายเเม่ผมตลอด""คุณมันก็แค่คนเลวคนนึง ที่ภายนอกทำตัวเป็นคนดีเเต่จิตใจของคคุณมันชั่วช้า"ผัวะ รอบนี้พ่อของเกรซเข้าไปต่อยจันทร์เจ้า"คุณพ่ออ พอได้เเล้วค่ะ""พอกันทั้งคู่เลย"เกรซเข้ามาห้ามทั้ง2คน"มึงเก็บข้าวของเเล้วออกจากบ้านกูไปเลยนะ"วิทชี้หน้าจันทร์เจ้า "พ่อ พอได้เเล้ว พี่จันทร์เข้าห้องไปก่อนนะคะ"เกรซหันไปพูดกับจันทร์เจ้า หลังจากนนั้นเกรซก็ลากวิทพ่อของเธอเข้าไปในบ้าน"เกรซแกมันลูกไม่รักดี ฉันบอกแกกี่ครั้งเเล้วว่าอย่าไปยุ่งกับมัน""คุณพ่อ!!!! ทำไมค่ะพี่จันทร์ไม่ดีตรงไหนเขาเป็นคนที่เกรซไว้ใจคนนึงเลยนะคะ""มันไ
บทที่ 9 ว่าไงหลานรักหลังจากจันทร์เจ้าเห็นทุกคนนั่งทานอาหารอย่างมีความสุข โดยไม่สนใจเรื่องของเเม่เขาแม้แต่น้อยทำให้จันทร์เจ้ารู้สึกเกลียดทุกคนในบ้านหลังนั้นไม่เว้นเเม้แต่เกรซสาวน้อยที่เขารักเเละเอ็นดูมาตลอด เเละเขาก็เก็บของเเละออกจากบ้านหลังนี้ไปโดยไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องไปอยู่ที่ไหน เขาเดินตามท้องถนนไปเรื่อยๆ จนมีเสียงโทรศัพท์ขของเขาดังขึ้น"เกรซ"ใช่เกรซได้โทรหาเขา แต่จันทร์เจ้าาไม่รับสายเกรซแม้เเต่สายเดียว"พี่จันทร์อยู่ที่ไหนนน ทำไมถึงไม่รับโทรศัพท์นะ""พี่จันทร์อยู่ที่ไหนค่ะ เเล้วทำไมไม่รับโทรศัพท์ เกรซโทรหาพี่ทั้งวันเเล้วนะคะ"".........""พี่จันทร์เป็นอะไรหรือป่าวค่ะ""อย่ามายุ่งกับพี่เลยเกรซ ปล่อยพี่ไปเถอะ พี่อยู่บ้านหลังนั้นแล้วไม่ได้จริงๆ""ฮืออออ พี่จันทร์อย่าไปเลยนะคะ อย่าทิ้งเกรซไปเลย"จันทร์เจ้าไม่พูดอะไรต่อ และเขาตัดสายทิ้งทันที"พี่จันทร์ พี่จันทร์อย่าพึ่งว่าง""เห้อออ.....แล้วพี่จันทร์จะไปอยู่ที่ไหนนนน"เกรซเธอเป็นห่วงจันทร์เจ้ามากเเต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้ ส่วนจันทร์เจ้าตอนนี้เธอยืนอยู่หน้าสภาที่ทำงานของพ่อของเกรซ จันทร์เจ้าเขากำลังยืนมองพ่อของเกรซให้สำภาษณ์กับนักข่าว"ท่านค่ะ
บทที่ 10 ความจริงจากปากหมอ"คุณเป็นใครครับทำไมถึงมาช่วยผม"จันทร์เจ้าพูดกับผู้ชายสูงหน้าตาดูดี เเต่งตัวเหมือนกับเจ้าพ่อ [ทำไมผู้ชายคนนี้หน้าคุ้นๆจังเหมือนเคยเห็นตามปกหนังสือในห้องแม่เลย] "ไม่ต้องถามมากตามฉันมา"ผู้ชายคนนั้นพาจันทร์เจ้าขึ้นรถเเละขับไปยังโรงพยาบาลที่ไว้ศพของนุช "เล่าให้ฉันฟังสิมันเกิดอะไรขึ้น""คุณต้องตอบผมมาก่อนว่าคุณเป็นใคร"ผู้ชายคนนั้นเปิดรูปที่มีนุชป้าใจและเขาขึ้นให้ดู"เป็นลุงของนายไง""ลุง? หรือว่าจะเป็นลุงสุธี?""อืม""ลุงหล่อขนาดนี้เลยหรอครับ""55555เจ้านี้ปากดีจริงๆ""แล้วทำไมลุงไม่ติดต่อเเม่มาบ้างครับ""ลุงติดต่อกับเเม่ตลอดแต่ลุงไม่อยากให้เรารู้""ทำไมหรือครับ""อย่ารู้เลย เออ...เเล้วตกลงเรื่องนุชมันเป็นยังไง"จันทร์เจ้าเลยเล่าทุกอย่างให้ลุงสุธีฟังรวมทั้งจดหมายที่นุชเขียนก่อนตายไว้ด้วย"นี้ไม่ใช่ลายมือของนุชจริงๆ"สุธีเอ่ยขึ้นมา"ขนาดลุงยังรู้ทำไมป้าใจถึงไม่รู้""พี่ใจไม่รู้จริงๆหรอ"คำพูดของจันทร์เจ้าทำให้สุธีถึงกับทำหน้างงทันที [ผมว่ามันเเปลกๆเเหะพี่ใจจะจำลายมือของน้องตัวเองไม่ได้ ได้ยังไง มันเป็นไปปไม่ได้ขนาดผมที่ไม่เจอกับนุชบ่อยผมยังจำลายมือนุชได้เลย] "ลุง ล
บทที่ 11 งานศพหลังจากจันทร์เจ้ารู้ความจริงการตายของเเม่ของเขา ทำให้เขาเกลียดคนในตระกูลธรรมราวัตณวิทรวมถึงเกรซด้วย "คุณลุงครับผมขออะไรอย่างนึงได้ไหมครับ""อะไรหรอ""ผมขอเป็นคนแก้แค้นให้เเม่ผมได้ไหมครับ""ผมอยากให้มันลิ้มรสถึงความเจ็บปวดที่ผมได้รับ ผมจะทำให้ครอบครัวของพวกมันต้องพังทลาย ผมขอนะครับ"สุธีเงียบไปสักพัก"ได้ แต่เอ็งต้องเรียนรู้อะไรบ้างอย่างจากลุง เเละที่สำคัญเอ็งต้องเป็นคนต่อไปที่จะมาสืบกิจการเเทนลุง ลุงขอเเค่นี้""ได้ครับ ผมจะทำตามที่ลุงสั่งเอง"ตัดภาพมาที่เกรซเธอกระวนกระวายที่ติดต่อกับจันทร์เจ้าไม่ได้เธอพยายามทำทุกวิธีทางทั้งไปที่โรงเรียนไปตามโรงพยาบาลเเต่ก็ไม่เจอ จนเธอถามป้าใจ "ป้าใจค่ะติดต่อพี่จันทร์ได้บ้างไหมค่ะ""ไม่ค่ะ เเต่ป้าได้ข่าวว่าจันทร์ไปอยู่กับลุงของเขาค่ะคุณหนู""อ่อ เเล้วอีกอย่างเดียวเจ้าจันทร์จะจัดงานศพของนุชที่วัดxxค่ะ""แล้วป้าใจไปวันไหนค่ะ""ป้าไปมาเเล้วค่ะ คุณหนูอยากไปหาเจ้าจันทร์หรอค่ะ"เกรซพยักหน้ารับ เพราะเธอเป็นห่วงเเละคิดถึงจันทร์เจ้าตลอดเวลางานศพนุชเกรซกับลดาเเล้วก็ป้าใจมางานศพนุชเเม่ของจันทร์ซึ่งภายในงานเเทบจะไม่มีใครเลยยกเว้นจันทร์เจ้าสุธีและล
บทที่ 31 มีความสุขสักที หลังจากเหตุการณ์บุกจับลดาทำให้ลดาเสียสติจนต้องอยู่ในโรงพยาบาลศรีธัญญา ลดาจะไม่โดนขังคุกเพราะตอนนี้เธอถือเป็นคนสติไม่ปกติ "จันทร์เจ้า"จันทร์เจ้าได้มาเยี่ยมวิทที่เรือนจำกับเกรซ "สวัสดีครับคุณผู้ชาย" "เรียกลุงเถอะ" "ครับคุณลุง คือผมจะมาขอออ..." "ไม่ต้องพูด ลุงต่างหากที่ต้องขอโทษเอ็ง ลุงขอโทษเองจากใจจริงๆ"วิทยกมือไหว้จันทร์เจ้า "คุณพ่อ" "คุณลุงอย่าครับ อย่าทำแบบนี้"วิทน้ำตาไหลออกมา "ฮืออ ลุงเสียใจกับทุกๆ เรื่อง" "ครับผมไม่โกรธเเล้วครับ เพราะคุณลุงได้รับผลกรรมแล้ว" "ฮืออออๆ ลุงอยากจะขออะไรเอ็งอีกอย่างได้ไหม" "อะไรครับ" "ฝากดูแลยัยเกรซด้วยนะ" "คุณพ่อ" "ยัยเกรซคือเเก้วตาดวงใจของลุง ชีวิตนี้เเกคงลำบากที่มีลุงเป็นพ่อ" "โธ่...คุณพ่อ" "ครับผมสัญญาว่าผมจะดูเเลเกรซให้ดีที่สุด" "ขอบคุณมากนะ ลุงไปก่อนล่ะ พ่อไปก่อนล่ะ" "ครั
บทที่ 30 ทุกอย่างมันกำลังจะจบ[ฉันตื่นมาอยู่ในอ้อมกอดของพี่จันทร์เจ้า] เกรซเอาเเต่มองหน้าจันทร์เจ้า "จะเอาต่ออีกรอบไหม" "บ้าา พี่จันทร์อ่ะ" "55555ก็จริงหนิมองส่ะขนาดนั้น เป็นปลากัดเหรอ หืม หืม หืม ชื่นจายยยย"จันทร์เจ้าหอมเเก้มเกรซซ้านขวาสลับกัน "พอได้เเล้วค่ะพี่จันทร์" "555555ก็ได้ๆ" "เเล้วพี่จันทร์จะเอายังไงต่อค่ะ" "เออ....." "ถ้าพี่จันทร์ทำตามกฎหมายเกรซจะไม่ห้ามค่ะเกรซจะช่วยพี่อีกแรง" "จริงเหรอเกรซ" "ใช่ค่ะ" [เพราะสิ่งที่เเม่ทำกับป้านุชมันร้ายเเรงมาก เป็นฉันเองฉันก็จะไม่ให้อภัย] จันทร์เจ้าได้เอาหลักฐานทั้งหมดส่งมอบให้กับอลัน เเละอลันก็ยินที่จะช่วยจับลดาอีกเเรง "เกรซไม่ต้องไปรอพี่อยู่ที่นี้เเหละ" "ไม่ค่ะ ให้เกรซไปเถอะนะคะ น่าาาา เกรซสัญญญาว่าจะไม่ดื้อ" "อืมก็ได้"อลันและจันทร์เจ้าได้นำทีมตำรวจไปบุกจับลดาที่บ้านเเต่กลับไม่เจอลดา "ฮัลโหล อยู่ที่ไหน ห่ะ โอเคเดียวตามไป" "ว่าไงค่ะพี่จันทร์" "แม่ของเกร
บทที่ 29 ไม่จริง"เป็นไงบ้าง"จันทร์เจ้าโทรหาลูกน้องของเขาที่ทำงานในบ้านของลดา "ห้ะ มันจะย้ายไปอยู่ต่างประเทศ!!!" "โธ่เว้ยยยยยย"จันทร์เจ้าตอนนนั้นเข้าโมโหมากจนควบคุมสติอารมณ์ไม่อยู่ เขาเห็นเกรซกำลังตัดเเต่งดอกไม้เขารีบวิ่งเเล้วไปกระชากเกรซแล้วลากออกมา "พี่จันทร์จะพาเกรซไปไหนค่ะ" "มานี่!!!!" "พี่จันทร์เกรซเจ็บนะคะโอ้ยย" "หุบปากก!!!!!!!!"เขาลากเกรซเข้าไปในห้องน้ำของเขาเเละเอาฝักบัวฉีดใส่เกรซ "พะพี่จันทร์ เกรซเจ็บบบ" "เเค่นี่เจ็บเหรอมันนยังไม่ส่าสมกับสิ่งที่เเม่เธอทำไว้กับเเม่ฉันเลยย" "มะเเม่เกรซทำอะไรค่ะ" "เเม่ของเธอเป็นคนฆ่าเเม่ของฉันไงงง" "มะไม่จริง" "นั้นเธอมาดูนี้นะ" "โอ้ย"จันทร์เจ้าลากเเขนเกรซออกมาเเล้วเขาได้ผลักเธอลงไปที่โซฟา "ดูซ่ะ"เขาซัดหลักฐานใส่บนตักขอเกรซ เกรซเธอหยิบขึ้นมาดู "มะเเม่ ทำไมเเม่ทำแบบนี้" "คิดดูว่าเเม่พี่ต้องทรมานมากเเค่ไหน ฮืออออ"จันทร์เจ้าถึงกับเข่าทรุด "เเม่พี่ต้องถูกตราห
บทที่ 28 สารภาพความจริงมาจันทร์เจ้าขับรถไปจอดหน้าบ้านของลดา และเขาเดินเขามาในบ้านของลดาเเต่กลับไม่เจอใคร "อ้าวจันทร์จะมาทำไมไม่บอกป้า" "ไปตามคุณผู้หญิงของคุณป้ามา!!" "มีไรหรือป่าวจันทร์" "ผมบอกว่าให้ไปตามมาไง!!!" "เสียงดังเอ๊ะอะโวยวายอะไรกันค่ะป้าใจ"ลดาเดินลงมาจากด้านบน "จันทร์เจ้า"เธอตกใจที่เห็นจันทร์เจ้าอยู่ที่บ้านของเธอ "ตกใจเหรอครับคุณผู้หญิง!!!" "นะนั่งก่อนสิจ้ะ" "ไม่!!ครับ ผมมาเเค่แปปเดียว หึ" "ผมจะให้โอกาสคุณผู้ได้สารภาพความผิดที่คุณทำกับแม่ผมไว้" "ฉันไม่ได้ทำอะไร" "อย่ามาตอแหล!!!!!" "จันทร์เจ้าใจเย็นๆ สิ"ป้าใจเดินมาหาจันทร์เจ้า "มึงด้วย ถ้ามึงไม่สารภาพสิ่งที่ทำกับแม่กูไว้มึงได้ตายแน่" "จันทร์เจ้านี่ป้าของเเกนะ" "แล้วแม่กูก็น้องมึงนะ มึงทำอะไรรู้อยู่แก่ใจ!!!!!" "มึงทั้ง2คนกูให้เวลาเเค่2วันถ้ามึงไม่สารภาพพวกมึงได้เจอกูแน่"จันททร์เจ้าพูดจบเขาออกจากบ้านของลดา ทันที เขาขับรถไปที่ที่หนึ่งเขาหยิบรูปนุชข
บทที่ 27 นอนกับพี่สิ"ห้ะ.....พี่จะบ้าเหรอ" "ทำไมบ้าตรงไหน แค่ให้มานอนเฝ้าเนี่ยบ้าเหรอห้ะ คนอุส่าไปช่วย" "อ่ออ...." "ทำคิดว่าฉันจะชวนเธอทำอะไร" "ป่าวค่ะ" "ตกลงจะมาเฝ้าไหม" "เฝ้าค่ะ" "ก็ดี" "พี่จันทร์ต้องการอะไรเรียกเกรซได้ตลอดเลยนะคะ" "อืมม แล้วนั้นเธอจะไปไหน" "เกรซจะไปนอนที่โซฟาค่ะ" "อ่ออ อืมมมเอาสิ" "ค่ะ"หลังจากเกรซเธอนอนเล่นโทรศัพท์สักพักเธอก็หลบไปไหนที่สุด ส่วนจันทร์เจ้าพอเขาเห็นว่าเกรซหลับเขาเลยเดินมานั่งข้างๆ เกรซ เขาค่อยๆ เอาปอยผมที่บังใบหน้าของเกรซออก "คงเหนื่อยมากสินะ" "พี่ขอโทษจริงๆ นะ ทุกๆ เรื่องเเต่พี่ต้องทำจริงๆ" "คะคุณพ่อออ อย่างเกรซไปนะคะ ฮือๆ"เกรซละเมอถึงพ่อของเธอ จันทร์เจ้าเลยเข้าไปกอดเธอด้วยความอ่อนโยน "โอ้ๆ .....ไม่เป็นไรน่าาา"เขาค่อยๆ ลูบหัวของเธอ "ฮืออออๆ .....พี่จันทร์เองเหรอ" "เกรซขอโทษนะคะที่ทำให้พี่ตื่น" "ไม่เป็นไร"เกรซทำท่าทางจะผละจันทร์เจ้าออกจากอ้อมกอด
บทที่ 26 พี่ชายที่เเสนดี"พี่อลันเกรซขอบคุณมากนะคะสำหรับวันนี้""ไม่เป็นไรครับพี่เต็มใจทำเพื่อเกรซ" "เออ...พี่มีอะไรจะให้ด้วย" "อะไรเหรอค่ะ" "ยื่นมือมาสิ"เกรซยื่นมือให้อลัน อลันหยิบสร้อยข้อมือออกมาจากกระเป๋าเป็นสร้อยข้อมือที่มีดอกลิลลี่เป็นจี้ "พี่อลันยังไม่ลืมเหรอค่ะ" "พี่จะลืมได้ยังไงล่ะมันเป็นดอกไม้ที่เกรซชอบนะ"เกรซอมยิ้มเธอเอาแต่มองสร้อยข้อมือที่อลันให้ "55555ชอบใช่ไหม" "ชอบค่ะขอบคุณนะคะ" "ครับ เออ...รู้ไหมพี่กลัวว่าเกรซจะไม่รับสร้อยข้อมือของพี่" "ทำไมล่ะ" "ก็เกรซไม่รับดอกไม้พี่หนิจำได้ไหม" "เออ....จำได้สิค่ะ" [ฉันจำได้พี่อลันคือรุ่นพี่ที่โรงเรียนของฉันและเขาเเอบชอบฉันเเต่ตอนนั้นฉันติดพี่จันทร์มากเกินไปเลยไม่ได้ชอบเขาวันที่พี่อลันเอาดอกลิลลี่มาให้ฉันฉันก็ไม่รับเพราะฉันรู้ไงล่ะว่าพี่อลันจะทำอะไรต่อหลังจากให้ดอกไม้ฉัน] "จะคุยกันอีกนานไหม"จันทร์เจ้าตะโกนลงมาจากชั้น2 "เออ..พี่อลันเกรซเข้าบ้านก่อนนะคะ" "ครับ" "ขับรถดีๆ นะคะพ
บทที่ 25 อนุญาตไปเยี่ยมพ่อ หลายเดือนต่อมาข่าวหลายๆ สำนักก็ยังเล่นข่าวเกี่ยวกับพ่อของเกรซที่โดนจับหลายๆ ข้อหา "หนูเกรซไม่เป็นอะไรนะคะ" "ค่ะป้าน้อย เกรซสบายมาก" "โธ่....คนเก่งของป้าา" "อยากไปหาคุณพ่อไหม"จันทร์เจ้าถามขึ้นมา "ค่ะ พี่จันทร์ให้เกรซไปจริงๆ ใช่ไหมค่ะ" "อืมไปสิ จะให้พี่ไปส่งไหม" "ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณพี่จันทร์มากนะคะ"เกรซรีบวิ่งไปหยิบกระเป๋าเเละตรงไปบ้านของเธอทันที "คุณแม่" "เกรซแม่รอลูกอยู่พอดี" "พี่อลันมาด้วยเหรอค่ะ" "เเม่เป็นคนชวนนพี่เขาเองเเหละ" "อ่อค่ะ" "นั้นเรารีบไปกันเถอะ" "ค่ะ"อลันพาลดาและเกรซไปเยี่ยมวิทที่เรือนจำ "คุณพ่อเป็นไงบ้างค่ะ" "อยู่ในนี้ก็ดีเหมือนกัน ไม่ต้องมีเรื่องให้เครียด" "โธ่...คุณพ่อ" "พ่อพูดจริงๆ " "คุณอย่าพูดเเบบนั้นสิค่ะ" "55555แล้วลูกเป็นไงบ้าง" "สบายดีค่ะคุณพ่อไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ" "ไม่ให้พ่อห่วงได้ไงลูกสาวพ่อทั้งคนนะ คุณก็
บทที่ 24 โดนจับเสียงปืนที่ดังขึ้นเป็นเสียงปืนของวิทที่ยิงใส่จันทร์เจ้า "พ่อค่ะ...." "พี่จันทร์"เกรซรีบวิ่งไปประคองจันทร์เจ้าเพราะกระสึนปืนได้เฉียวเเขนของเขาไป "ผะผม ไม่ได้ทำ" "หยุดนี้คือเจ้าหน้าที่ตำรวจ"ตำรวจเข้ามาล้อมวิท "คุณถูกจับในข้อหาการใช้อาวุธปืนยิงข่มขู่ทำให้มีคนได้รับบาดเจ็บและการครอบครองอาวุธปืนอย่างผิดกฎหมาย" "ไม่จริง ผมไม่ได้ตั้งใจ" "ฮือออ....พ่อขอโทษเกรซ" "ฮือออ.....พ่อค่ะ" "เกรซพี่ต้องพาคุณอาไปเเล้ว"อลันพูดขึ้นมา "ฮือออออ....." "คุณจันทร์ไปทำแผลเถอะค่ะ" "ไม่เป็นไร ผมฝากคุณจัดการเรื่องนี้ด้วย"จันทร์เจ้าหันไปพูดกับเดียร์ "พี่จันทร์....เกรซขอโทษเเทนคุณพ่อด้วยนะคะ" ".........." "พี่จันทร์ไปโรงพยาบาลนะคะ"เกรซได้พาจันทร์เจ้าไปทำแผลที่โรงพยาบาลเเละระหว่างนั้นเขาก็โทรถามเรื่องคุณพ่อของเขา "เป็นไงบ้างค่ะคุณแม่" "ฮือออ.....เกรซลูกพ่อเข้าจะต้องเข้าคุกจริงใช่ไหมฮือๆๆ" "ใจเย็นๆ ค่ะคุณเเม่ทุกอย่างต้องมีทางออกนะคะ
บทที่ 23 การเเก้เเค้น"ขอให้คุณทำงานราบรื่นนะคะคุณวิท"ลดาพูดพลางผูกเนกไทให้กับวิท "ขอบคุณคุณมากนะ" "ไม่เป็นไรค่ะ" "ผมไปก่อนนะ" "ค่ะโชคดีนะคะ"วิทออกจากบ้านเเล้วไปสภาทันที หลังจากที่เขาถึงสภาก็มีนักข่าวมารอสัมภาษณ์เขาเต็มไปหมด "คุณวิทค่ะ จริงไหมค่ะที่คุณเป็นหนี้300ล้าน" "คุณวิทค่ะได้ข่าวว่าคุณเป็นคนเเจ้งจับคุณสุธีใช่ไหมค่ะ" "คุณวิทครับเเล้วเพชรที่คุณประมูลได้อยู่ที่ไหนครับ หรือเเค่ถ่ายรูปเอาหน้าเฉยๆ" "คุณวิทค่ะที่คุณลงเล่นการเมืองครั้งนี้เพราะคุณกำลังจะล้มลายจริงไหมค่ะ"นักข่าวหลายๆ สำนักต่างพากันรุมวิท เเละเเต่ละคำถามทำให้ต้องตกใจ เพราะเขาไม่รู้ว่านักข่าวรู้เรื่องพวกนี้ได้ยังไง "ขอโทษนะคะ ขอทางหน่อยค่ะ" "ขอโทษนะคะ ตอนนี้ท่านวิทไม่สะดวกจริงๆ เชิญค่ะท่าน"เดียร์เลขาคนสนิทของวิทเป็นคนพาวิทฝ่าวงล้อมนักข่าวไปได้ "เห้ออออ...." "พวกบ้านั้นมันรู้เรื่องได้ยังไง"วิทเอ๊ะอะโวยวาย "คุณวิทค่ะ ท่านนายกเรียกไปพบค่ะ" "เดียวฉันมา" "ว่าไงครับทะท