เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 10 งานเลี้ยงขอบคุณ - 75%
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-17 17:01:03โชคดีที่ไม่มีผู้เสียชีวิต แต่เจ้าของหอพักที่เป็นผู้ว่าจ้างก็ได้ตั้งทนายฟ้องร้องบริษัทของเขาในข้อหาทุจริตปลอมแปลงเอกสาร ฉ้อโกง และอีกหลายคดี เขาใช้เงินไม่น้อยในการปิดข่าวแม้จะปิดได้ไม่มิดนัก รวมถึงใช้เงินก้อนใหญ่เพื่อสร้างภาพ และสร้างความเชื่อมั่นให้กับลูกค้าที่กำลังดีลธุรกิจกันอยู่
“บ้าจริง ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้นะ”
กนกลดามีสีหน้าเครียดขึ้นมาทันที หญิงสาวมองไปทางที่ธามยืนคุยกระหนุงกระหนิงอยู่กับพลอยพัดชาแล้วก็รู้สึกว่าเธอคงไม่สามารถเข้าหาเขาได้อีกแล้ว เพราะเชื่อว่าธามจะต้องรู้เรื่องนั้นแล้วแน่นอน
สองสัปดาห์ถัดมา พลอยพัดชาก็ได้รับการติดต่อจากดาริกา ทนายความที่หญิงสาวให้จัดการเรื่องคดีฉ้อโกงและหมิ่นประมาท รวมไปถึงคดีที่เกี่ยวกับพ.ร.บ.คอมพิวเตอร์ว่าทางฝั่งคู่กรณีต้องการเจรจาเพื่อขอให้ยอมความ แต่เพราะพลอยพัดชาคาดการณ์เอาไว้แต่แรกแล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ ฉะนั้นคำตอบของเธอจึงมีแค่สองคำเท่านั้นว่า
“ไม่ค่ะ”
“ดีแล้วค่ะ พี่ก็คิดอยู่แล้วละว่าคุณพลอยต้องไม่มีทางยอมแน่นอน อ้อจริงสิ เมื่อวานเขายอมเปิดปากพูดแ
บทที่เกี่ยวข้อง
เพทุบายร้ายรัก บทที่ 10 งานเลี้ยงขอบคุณ - 100%
น่าแปลกที่จู่ ๆ ตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาเขาหายเงียบไปเลย ทั้งที่ก่อนหน้านี้เขายังหมั่นโทรศัพท์มาคุย หรือไม่ก็ลงมาหาเธอที่ร้านแล้วชวนไปกินข้าว หรือชวนไปนั่นไปนี่ตลอด แต่หลายวันมานี้ อย่าว่าแต่โทรศัพท์เลย แม้กระทั่งข้อความก็ไม่มีสักประโยค จนเธออดสงสัยไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขาหรือเปล่าพลอยพัดชาเคยคิดจะโทรศัพท์หาเขาหลายครั้งแต่ก็ติดที่ศักดิ์ศรียังค้ำคอ เพราะหากว่าการที่เขาไม่ติดต่อเธอเป็นเพราะเขาเบื่อจึงเลิกสนใจเธอแล้ว แล้วจู่ ๆ เธอเป็นฝ่ายติดต่อเขาไปก่อน เขาคงต้องคิดแน่นอนว่าเธอไปง้อเขา และยังตัดใจจากเขาไม่ขาด ดังนั้นในเมื่อเขาไม่โทร. มาเธอก็ไม่โทร. ไป และปล่อยให้เรื่องมันคาราคาซังอยู่อย่างนี้ธามไม่มายุ่งวุ่นวายแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน คราวนี้เธอคงตัดใจจริง ๆ สักที“ยายพลอย!”เสียงแหลมแต่ไม่ดังมากนักของนลินทรา ปลุกให้พลอยพัดชาตื่นจากภวังค์ หญิงสาวหันไปมองหน้าเพื่อนพลางเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย นลินทราจึงถอนหายใจแล้วถามว่า“เป็นอะไรของแกวะ นี่เรียกตั้งหลายครั้งแล้วนะแต่แกไม่ได้ยิน ใจลอยไปไหนยะ” พูดถึงตรงนี้นลินทราก็หรี่ตามองอย่า
เพทุบายร้ายรัก บทที่ 11 หนูหรือจะสู้แมวขโมย - 25%
กวินภพได้แต่ข่มความตื่นเต้นเอาไว้แม้ว่าหัวใจจะเต้นกระหน่ำรัวเร็วจนเขาต้องลอบกำมือไว้เพื่อไม่ให้มือสั่นตามไปด้วย เขาไม่เคยต้องทำอะไรแบบนี้มาก่อน และเป็นครั้งแรกเช่นกันที่มีความคิดว่าอยากเป็นหนูตกถังข้าวสารเขาอายุสามสิบสองปีแล้ว จะเป็นพระเอกไปได้อีกสักกี่ปี อย่างไรเสียเขาก็ไม่คิดจะเป็นนักแสดงไปตลอดชีวิตแน่นอน เขาต้องหาหลักไว้ยึด หรือหาถังข้าวสารสักแห่งเอาไว้เพื่อต่อยอดไปในอนาคต และถังข้าวสารที่ว่าก็คงไม่มีใครจะเหมาะไปกว่าพลอยพัดชาอีกแล้ว“สาว ๆ เอาเครื่องดื่มอะไรกันไหมครับ ไวน์หน่อยไหม ผมไปสั่งให้”กวินภพอาสาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เขาคิดว่าต้องเริ่มแผนสักทีก่อนที่คนจะเริ่มเข้ามาในงานกันเยอะเกินไปแล้วเขาจะทำอะไรไม่สะดวก เขาไม่รู้ว่ายาเสียสาวที่ได้มาจะออกฤทธิ์ตอนไหนหากเขาหยดลงไปในแก้วของเธอ แม้คนขายจะบอกเขาว่าแค่สิบนาทีก็ได้เรื่องแล้วนลินทราพยักหน้าให้อีกฝ่าย “นิ้งขอไวน์แดงละกันค่ะ รบกวนด้วยนะคะพี่ก้าว”“พวกหนูมีแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะพี่ก้าว” สองสาวนักแสดงหน้าใหม่ยิ้มให้ชายหนุ่ม“พลอยขอไวน์ขาว
เพทุบายร้ายรัก บทที่ 11 หนูหรือจะสู้แมวขโมย - 50%
ตอนแรกเขาไม่อยากให้เรื่องนี้เป็นข่าวดังนัก แต่พอนึกถึงนิสัยของพลอยพัดชาที่ค่อนข้างมั่นใจในตัวเองสูง และไม่ใส่ใจกับเรื่องเล็กน้อยต่าง ๆ เขาก็นึกกังวลขึ้นมาว่าเธออาจจะไม่ยี่หระเรื่องนอนกับเขาแค่คืนเดียวก็เป็นได้ ดังนั้นเขาจึงต้องอาศัยนักข่าวบันเทิงช่วยเป็นกระบอกเสียงเพื่อกดดันเธอกลาย ๆ ให้ยอมรับรักจากเขาเสียและถ้าเป็นไปได้ หากเธอสามารถตั้งครรภ์ขึ้นมา นั่นจึงจะถือว่าแผนของเขาสำเร็จเกินความคาดหมายแล้ว เขาจะได้เป็นหนูตกถังข้าวสารโดยสมบูรณ์กวินภพก้าวเท้าให้เร็วขึ้นเมื่อเห็นแผ่นหลังของพลอยพัดชาอยู่เบื้องหน้า แต่แล้วชายหนุ่มก็ต้องหยุดชะงักเมื่อจู่ ๆ ก็มีผู้ชายคนหนึ่งโผล่เข้ามาโอบเอวประคองเธอเอาไว้พร้อมกับเรียกเชื่อเธออย่างสนิทสนม“พลอย! เป็นอะไรน่ะ อาการแพ้กำเริบรึเปล่าเนี่ย”หัวคิ้วของกวินภพขมวดมุ่น เมื่อเห็นพลอยพัดชาเกาะเอวของผู้ชายคนนั้นเช่นกัน หนำซ้ำยังเอนซบอีกฝ่ายไปทั้งตัวราวกับไว้เนื้อเชื่อใจ“พี่ธาม พลอยเวียนหัวจะอ้วก พื้นมันโคลงเคลงไปหมดเลย”กวินภพกำหมัดแน่นเมื่อรู้ว่าพลอยพัดชาก็รู้จักกับผู้ชายคนนั้น และดูท่าทางจะไม
เพทุบายร้ายรัก บทที่ 11 หนูหรือจะสู้แมวขโมย - 75%
คิดได้ดังนั้น นลินทราจึงรีบเดินออกจากงานเลี้ยงแล้วหยิบโทรศัพท์มาต่อสายหานพฤทธิ์ทันที สัญญาณดังขึ้นแค่ครั้งเดียวปลายสายก็กดรับเสียงหวาน“ครับผม”“พี่ซีคะ นิ้งขอเบอร์พี่ธามหน่อยค่ะ” เพราะน้ำเสียงร้อนรนของเธอกระมัง จึงทำให้นพฤทธิ์ไม่ล้อเล่นกับเธออีก“มีอะไรรึเปล่านิ้ง” ได้ยินเขาถามอย่างนั้น เธอจึงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้เขาฟังโดยไม่มีตกหล่น“หายไปเกินครึ่งชั่วโมงแล้วนะคะ นิ้งว่าผิดปกติมาก ๆ”“โอเคครับ นิ้งใจเย็นนะ พี่จะโทร. หาธามให้แล้วพี่จะติดต่อกลับนะ”“ได้ค่ะ ได้เรื่องยังไงรีบโทร. หานิ้งนะคะพี่ซี” นลินทรากดวางสายแล้วลองเดินไปทางห้องน้ำของโรงแรมขณะที่รอความคืบหน้าจากนพฤทธิ์ในห้องที่เปิดเครื่องปรับอากาศไว้เย็นฉ่ำ แต่ร่างเกือบเปลือยของหนุ่มสาวคู่หนึ่งกลับใกล้ชิดสนิทแนบจนแทบเสียดสีกันด้วยความร้อนรุ่ม เสียงครางแผ่วแว่วหวานของหญิงสาวดังขึ้นไม่ขาดสาย ขณะที่ชายหนุ่มนั้นได้แต่ซุกหน้ามัวเมาอยู่กับทรวงสล้างอย่างหลงใหล กึ่งกลางกายก็บดเบียดเข้าห
เพทุบายร้ายรัก บทที่ 11 หนูหรือจะสู้แมวขโมย - 100%
นลินทราหน้าแดงก่ำเมื่อจินตวาตีเน้นที่คำว่าดูด ซึ่งไม่ต้องขยายความก็รู้แล้วว่าอีกฝ่ายหมายถึงอะไร“น้าจินนี่อะ”“แหม พูดแล้วก็เปรี้ยวปาก นี่ฉันไม่ได้ดูดบุรุษมานานแค่ไหนแล้วเนี่ย”จินตวาตีพูดพลางส่งสายตาให้หนุ่มผู้จัดการโรงแรมที่มาคอยดูแลความเรียบร้อยให้ในงาน“นิ้งได้ข่าวว่าเพิ่งชวนพี่เจสซี่กับเพื่อน ๆ ไปบาร์โฮสต์เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมานี่เองไม่ใช่หรือคะน้าจินนี่” นลินทราพูดเบา ๆ เพราะไม่อยากให้คนอื่นได้ยิน แต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่ใส่ใจนัก จินตวาตีหัวเราะคิกคักแล้วพูดเต็มเสียงว่า“อุ๊ยตาย! รู้กันด้วยหรือ แหม...หล่อนต้องลองสักครั้งนะยะ เพราะน้ากล้าพูดได้เลยว่าแซ่บทุกคน”นลินทรามองไปรอบตัวด้วยท่าทางเลิ่กลั่กเพราะกลัวคนอื่นได้ยิน ก่อนจะถอนหายใจแผ่วเมื่อไม่มีคนสนใจพวกตน“แล้วนี่น้าจินนี่จะไม่ลองโทรศัพท์ไปหายายพลอยบ้างหรือคะ”เธอไม่ค่อยอยากเชื่อเท่าไรว่าพลอยพัดชาจะยินดีขึ้นห้องไปกับธามจริง ๆ เพราะหากป่วยหรือเป็นไข้จริงจนต้องนอนพัก พลอยพัดชาน่าจะโทร. มาบอกตนหรือน้าจินนี่ก่อน ไม่
เพทุบายร้ายรัก บทที่ 12 เช้าวันใหม่ที่แสน... - 25%
ธามหยิบกระดาษทิชชูมาเช็ดคราบขุ่นข้นบนหน้าท้องของพลอยพัดชาให้อย่างเบามือก่อนจะหยิบผ้าห่มมาคลุมร่างเปล่าเปลือยของหญิงสาวจนมิดถึงคอ เพราะหากปล่อยให้เธอนอนอวดความเย้ายวนยั่วใจอยู่อย่างนี้ คนที่ต้องลำบากและทรมานจากความอดกลั้นก็คงต้องเป็นเขานั่นเองชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่ราวกับคนหมดแรง เขาหันไปมองใบหน้าหลับใหลของหญิงสาวแล้วก็อดเอื้อมมือไปหยิกแก้มเธอไม่ได้“ยายตัวแสบ เก่งนักเรื่องป่วนชาวบ้านเนี่ย นอนเฉย ๆ ยังไม่วายทำคนอื่นเขาเดือดร้อน”ตอนนี้เขาเดือดร้อนเพราะพลอยพัดชาจริง ๆ เพราะตั้งแต่เธอนอนหลับไป ไอ้ตัวดีของเขาใช่ว่าจะยอมหลับตามไปด้วย มันตื่นแล้วตื่นอีก และเขาก็ต้องคอยจัดการให้มันสงบอยู่หลายครั้ง เพียงเพราะเขาไม่อาจสลัดภาพความเซ็กซี่ของเธอออกไปจากหัวเขาได้เลยพลันนั้น ธามก็นึกเรื่องบางอย่างขึ้นได้ เขาหันไปมองนาฬิกาบนผนัง ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนนิด ๆ จึงรีบลุกจากที่นอนแล้วใช้โทรศัพท์บนโต๊ะข้างเตียงต่อสายไปยังแผนกรักษาความปลอดภัยทันที“ฮัลโหล ผมธามนะครับ ไม่ทราบว่านั่นใครพูด คุณองอาจหรือคุณวิริยะ” เขาไม่แน่ใจว่าว
เพทุบายร้ายรัก บทที่ 12 เช้าวันใหม่ที่แสน... - 50%
“ปากแข็ง เธออยากแต่งงานกับพี่ขนาดนั้นเลยหรือ”เขาเลิกคิ้วขึ้นราวกับคาดคั้น ทั้งที่ความจริงแล้วประโยคเมื่อครู่ต้องสลับตำแหน่งของสรรพนามกันถึงจะถูก เพราะตอนนี้คนที่อยากผูกมัดให้เธอมาแต่งงานด้วยคือเขาต่างหากอีกทั้งเรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว คืนที่ผ่านมาเขาเองก็เอาเปรียบพลอยพัดชาไปตั้งมากมาย อย่างไรเสียเขาก็ต้องแต่งงานกับเธอให้ได้ ถ้าเธอไม่ยอมก็คงต้องหาวิธีมามัดมือชกเอาจนได้นั่นแหละ“เมื่อก่อนใช่ แต่ตอนนี้ไม่แล้ว และจะบอกอะไรให้นะ...” เธอพูดถึงตรงนี้ก็ยกมือขึ้นปิดปากแล้วมองไปรอบห้องอย่างลนลาน จากนั้นก็ลุกขึ้นวิ่งเข้าห้องน้ำไปเขาได้ยินเสียงโอ้กอ้ากดังออกมาจากห้องน้ำ จึงรู้ว่าพลอยพัดชาคงอาเจียนทุกอย่างออกมาจนหมดแน่ ซึ่งก็ดีแล้วเพราะเขาเชื่อว่าหลังจากนี้อาการของเธอจะดีขึ้นธามอมยิ้มพลางฮัมเพลงเบา ๆ ขณะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวจากตู้เสื้อผ้ามาคลุมท่อนล่างแทนการคลุมด้วยเสื้อคลุมอาบน้ำเพราะเขาจงใจให้พลอยพัดชาเห็นร่องรอยที่เธอทำไว้บนตัวเขาตอนแรกเขาคิดจะหยิบเสื้อผ้าของเธอเอามาวางไว้ให้บนเตียง แต่คิดไปคิดมา ให้หญิงสาวเห็นสภาพกระจัดกระจา
เพทุบายร้ายรัก บทที่ 12 เช้าวันใหม่ที่แสน... - 75%
ธามยิ้มกว้าง สายตาวาววับราวกับหมาป่าเจ้าเล่ห์กำลังจะหลอกล่อเหยื่อ ทำให้เธอรู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ ขึ้นทันที“อยากฟังความจริงหรืออยากฟังเรื่องแต่งล่ะ”พลอยพัดชาตวัดสายตาค้อนขวับให้เขา “งั้นไม่ต้องเล่าก็ได้ค่ะ!”ธามหัวเราะร่า “ถามจริง จำอะไรไม่ได้เลยหรือ เมื่อคืนพลอยน่ะ...”เขาหยุดพูดไปทันทีเมื่อเห็นว่าหญิงสาวทำหูผึ่งอย่างรอฟัง เป็นเวลาเดียวกับที่เสียงออดหน้าประตูดังขึ้น เขาจึงลุกขึ้นเดินออกจากห้องนอนไปเมื่อธามออกจากห้องไปแล้ว พลอยพัดชาก็รีบใส่ชุดชั้นในให้เรียบร้อย จากนั้นก็ตามด้วยเสื้อเชิ้ตที่เขาเอามาให้ และเพราะเสื้อของเขาตัวใหญ่จนคลุมสะโพกได้ เธอจึงไม่ต้องหากางเกงจากในตู้เสื้อผ้าของเขามาใส่อีกกลิ่นหอมของข้าวต้มทรงเครื่องลอยมายั่วยวนจนกระเพาะของเธอร้องโครกครากขึ้นมาอีกครั้ง หญิงสาวรีบเอามือกดท้องเอาไว้แล้วเดินเร็ว ๆ ไปนั่งที่โต๊ะกินข้าว ครั้นพอมองหน้าคนที่นั่งฝั่งตรงข้าม เธอก็ได้แต่ขมวดคิ้วมุ่น“พี่ไม่ใส่เสื้อรึไง นุ่งแต่ผ้าขนหนูผืนเดียวเดินไปเดินมาอยู่ได้”ธามยักไหล่ราวกับไม่ยี่หระ
บทล่าสุด
เพทุบายร้ายรัก บทที่ 16 เป็นข่าวอีกครั้ง - 100%
พลอยพัดชาอมยิ้มขณะที่อ่านข่าวเหล่านั้นจากโทรศัพท์มือถือของตน ตอนที่เธอกับจินตวาตีคาดเดาความสัมพันธ์ของกวินภพกับปวีณาเมื่อคราวนั้น เธอยังอดสงสารฝ่ายหญิงไม่ได้ที่ต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ ราวกับคนที่ทำผิดกฎหมาย แต่มาวันนี้ความสงสารไม่มีเหลืออยู่แล้ว หลังจากที่ได้เห็นภาพและคลิปต่าง ๆ ที่ธามนำมาให้ดู เธอจึงรู้ทันทีว่าสองคนนี้ร่วมมือกัน“จริงสิ พี่ธามให้ใครส่งรูปพวกนั้นให้พวกเพจข่าวหรือคะ ไหนจะพวกที่ไปตอบคอมเมนต์ว่าเป็นคนหมู่บ้านเดียวกับสองคนนั้นอีก เขาเป็นจริง ๆ รึเปล่า แล้วไม่กลัวโดนฟ้องหรือไง”ธามยิ้มอ่อนพลางตอบว่า “จะใครเล่า ก็ยายนาฏไง”พลอยพัดชาเบิกตากว้าง “ยายนาฏหรือ อ้าว! แล้วแอคเคาน์พวกนี้ล่ะ”“เป็นแอคเคาน์สำรองของเพื่อน ๆ เขาที่อเมริกาน่ะ ถ้าคิดจะฟ้องก็เชิญตามสบาย” ชายหนุ่มตอบอย่างไม่ยี่หระ ก่อนจะตักกุ้งทอดซอสมะขามใส่ในจานข้าวให้หญิงสาวแล้วพูดว่า“กินข้าวเถอะ อย่าไปสนใจข่าวพวกนั้นเลย รอดูฟีดแบ็กที่ตามมาดีกว่า”“พลอยอยากเห็นหน้านายก้าวจริง ๆ ว่าถ้าเห็นข่าวพวกนี้แล้ว
เพทุบายร้ายรัก บทที่ 16 เป็นข่าวอีกครั้ง - 75%
“พี่ธามพอแล้ว พลอยหายใจไม่ทัน” หญิงสาวหอบจนตัวโยนราวกับวิ่งมาหลายกิโลเมตร ธามเห็นแล้วสงสารจึงหยุดมือ แต่ก็อดหยิกแก้มของอีกฝ่ายอย่างมันเขี้ยวไม่ได้“คิดจะไปส่องแขกหล่อ ๆ งั้นหรือ เดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย”ธามคาดโทษหญิงสาวอย่างไม่จริงจังนักเพราะรู้นิสัยของอีกฝ่ายดีว่าช่างยั่วยวนและยั่วอารมณ์ให้มีน้ำโหอยู่บ่อย ๆ“ก็แขกส่วนใหญ่หล่อจริง ๆ นี่นา แต่ก็สู้หล่อมาดเข้มแบบพี่ไม่ได้หรอกน่า จริงไหม” พลอยพัดชายิ้มประจบ“ก็เพราะปากหวานช่างยั่วอย่างนี้นี่ไง พี่ถึงไปไหนไม่รอด” ชายหนุ่มเชยคางของเธอขึ้นแล้วจุ๊บเบา ๆ“ให้มันจริงเถอะ พลอยกลัวว่าพอหมดช่วงโปร พี่ก็จะกลับไปเป็นเหมือนเดิมน่ะสิ คนนิสัยเสีย”“ไม่เป็นแล้ว สัญญา” เขาชี้สามนิ้วขึ้น เธอจึงยู่หน้าใส่เขา“เชอะ พี่น่ะชอบใจร้ายกับพลอย จะง้อก็ไม่มาง้อดี ๆ กลับส่งขนมมาล่อ แถมยังเป็นคุกกี้ถั่วอีกต่างหาก แค่นี้ก็รู้แล้วว่าพี่เอาใจใส่พลอยมากแค่ไหน”ธามได้ยินอย่างนั้นก็เบิกตากว้างพลางทำหน้างุนงงสงสัย เพราะเขาจำไม่ได้ว่าส่
เพทุบายร้ายรัก บทที่ 16 เป็นข่าวอีกครั้ง - 50%
พลอยพัดชาพยักหน้าเพราะเห็นด้วยกับคำพูดของเขา ก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่“เฮ้อ ตั้งแต่เคยถูกผู้ชายกอดมานะ มีอีตาคนนี้นี่แหละที่พลอยรู้สึกรังเกียจที่สุด”ธามหูผึ่งขึ้นมาทันที จากนั้นก็ชี้หน้าเธออย่างเอาเรื่อง“ยั่วโมโหอีกแล้วนะ เดี๋ยวจะโดน”พลอยพัดชาหัวเราะคิกคัก แล้วถามว่า“ว่าแต่...พี่จะทำอะไรเขาหรือคะ”พลอยพัดชาอดอยากรู้ไม่ได้ แต่มั่นใจว่าคนอย่างธามจะไม่มีการส่งนักเลงไปดักซ้อมกวินภพแน่นอน เพราะเขาไม่ชอบทำอะไรที่เป็นการให้ผลแค่ระยะสั้น คนอย่างเขาถ้าคิดลงมือเล่นงานใคร จะต้องเกิดผลเสียกับอีกฝ่ายในระยะยาว“ก็มันอยากเป็นข่าวนักไม่ใช่หรือ พี่ก็จะจัดให้ไง” ธามหันมายิ้มให้ ก่อนจะจับแก้มของเธอไว้ทั้งสองข้างแล้วดึงเบา ๆ พลางพูดว่า“คราวนี้ก็ยิ้มได้แล้วนะ ลงไปหาเค้กกินแก้เครียดกันดีกว่าเนอะ”หญิงสาวยิ้มออกทันที รู้สึกสมองโล่งขึ้นมาในทันใด อีกทั้งยังรู้สึกว่าหัวใจอุ่นวาบอย่างบอกไม่ถูก เพราะตั้งแต่บิดามารดาจากไป ชีวิตของเธอก็มีแต่น้าจินนี่คอยกางปีกปกป้องเสมอมา แต่ในบางครั
เพทุบายร้ายรัก บทที่ 16 เป็นข่าวอีกครั้ง - 25%
พลอยพัดชาเดินเข้ามาในโรงแรมพลางโทรศัพท์หานลินทราไปด้วย แต่อีกฝ่ายไม่รับสาย หญิงสาวจึงคิดว่าเพื่อนน่าจะวุ่นอยู่กับการซ้อมบทจึงไม่คิดโทร. ไปรบกวนอีกหญิงสาวกดลิฟต์ไปชั้นสิบเอ็ดแล้วเดินไปยังห้องที่ข้อความบอกเอาไว้ เมื่อมาถึงห้องหมายเลยหนึ่งหนึ่งศูนย์สี่ จึงเคาะเบา ๆ แล้วรอให้ทีมงานมาเปิดประตูเมื่อประตูเปิดแง้มออก พลอยพัดชาได้ยินเสียงนลินทราดังแว่วมาจึงลองชะโงกหน้าเข้าไปแล้วเรียกเพื่อนเบา ๆ แต่แล้วจู่ ๆ ก็มีมือแข็งแรงจากด้านในฉุดข้อมือของเธอจนถลาไปตามแรงนั้น และในที่สุดก็ต้องมายืนอยู่ในห้องจนได้พลอยพัดชาหน้าเหวอทันทีเพราะเห็นแล้วว่าไม่มีคนอยู่ในห้องนี้เลย และเสียงของนลินทราที่ได้ยินก็เป็นเสียงจากโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะรับแขก เธอจึงรีบหันหลังกลับทันที แต่พอหันมาก็ต้องเจอกับใบหน้าหล่อเหลาของผู้ชายที่เธอไม่คิดอยากเจอที่สุดในโลกยืนอยู่ตรงหน้า ซึ่งหมายความว่าเมื่อครู่เขาแอบอยู่หลังประตู และเป็นคนฉุดเธอเข้ามาในห้องนี้อีกด้วย“ถอยไป!” เรื่องราวเดินมาถึงขั้นนี้แล้ว พลอยพัดชาจึงคิดว่าไม่จำเป็นต้องพูดดี ๆ กับอีกฝ่ายอีก&ldqu
เพทุบายร้ายรัก บทที่ 15 ความลับสะเทือนวงการ - 100%
พลอยพัดชาอมยิ้มเมื่อเห็นธามตัวเกร็งขึ้นมาทันทีแต่ก็ต้องเก็บอาการไว้ นั่นก็เพราะการกรีดแผ่นหลังของเขาแบบนี้เป็นการกระตุ้นอารมณ์ของชายหนุ่มให้ตื่นเพริด ยิ่งถ้าเธอทำตอนนัวเนียกันอยู่บนเตียง เขาจะแหงนหน้าขึ้นแล้วครางออกมาอย่างลืมตัวเสมอ“แขกของพี่ธามนี่เขาไม่ได้เรียนมารยาทมาหรือคะ เห็นมาทีไรก็มาตอนเที่ยงทุกที เขาไม่รู้หรือไงว่าตอนเที่ยงพนักงานทุกคนก็ต้องพักเที่ยงไปกินข้าวกินปลา”พลอยพัดชาเห็นกนกลดากำหมัดแน่นด้วยสีหน้าไม่พอใจ ยิ่งเห็นร่องรอยบนใบหน้าซึ่งเกิดจากฝีมือของตนครั้งนั้นก็ยิ่งรู้สึกสะใจไม่น้อย ครั้นพอเห็นอีกฝ่ายทำท่าจะพูดอะไรบางอย่างเธอจึงชิงพูดขึ้นก่อนเพราะไม่ต้องการปล่อยให้อีกฝ่ายได้พูด“อ๋อรู้แล้ว ที่มาตอนเที่ยงทุกครั้งก็หมายความว่าเป็นเพราะเขาอยากชวนพี่ไปกินกลางวันด้วยใช่ไหมคะ อุ๊ยตาย ช่างมีความพยายามสูงส่งซะจริ๊ง”“ไม่ใช่เรื่องของเธอ! ฉันมาคุยเรื่องงานกับพี่ธาม”กนกลดาแทบเค้นเสียงพูด สีหน้าแววตามีแต่ความกรุ่นโกรธอัดแน่นเต็มที่ แต่พลอยพัดชากลับไม่สนใจ เธอเปิดฝากล่องข้าวหน้าเนื้อจนกลิ่นหอมของอาหารโชยเข้าจมู
เพทุบายร้ายรัก บทที่ 15 ความลับสะเทือนวงการ - 75%
“ใกล้ถึงวันเกิดของเขาน่ะ แต่พี่ไม่รู้จะซื้ออะไรให้เขาดีก็เลยคิดว่าน่าจะซื้อแหวนให้สักวง”“แล้วพี่พัฒน์คิดว่าจะหมั้นกันเร็ว ๆ นี้รึเปล่าคะ หรือว่ายังไม่ได้กำหนด”พลอยพัดชาลองเลียบเคียงถาม เพราะจะได้เลือกสินค้าให้เขาได้ตรงตามความต้องการของอีกฝ่าย“ยังไม่ได้คิดเรื่องหมั้นเลย พี่เพิ่งคบกับเขาได้เดือนสองเดือนนี่เอง” สีหน้าของชายหนุ่มมีความขัดเขินอย่างเห็นได้ชัด“ถ้าอย่างนั้นพลอยแนะนำว่าเป็นต่างหูหรือสร้อยคอสร้อยข้อมืออะไรพวกนี้ดีกว่าไหมคะ เพราะว่าถ้าให้แหวนกัน คนรับอาจจะคิดว่านี่คือการขอหมั้นทางอ้อม”เธอแนะนำอย่างเป็นกลาง เพราะอย่างไรเสียการให้แหวนกันนั้น อาจทำให้อีกฝ่ายคิดว่าคนให้ต้องการหมั้นหมายก็เป็นได้จากที่ฟังเขาพูดมา ดูเหมือนรพีพัฒน์ยังไม่ได้คิดไปไกลถึงขั้นนั้นเพราะเพิ่งคบหากันได้ไม่นาน ซึ่งหากฝ่ายหญิงยังไม่ได้คิดถึงเรื่องหมั้นเช่นกัน แต่จู่ ๆ ฝ่ายชายก็ให้แหวนแทนใจ อาจทำให้อีกฝ่ายคิดว่าเขาต้องการผูกมัดทางอ้อม และสิ่งที่จะตามมาก็คือความอึดอัดถ้าหากเจ้าตัวยังไม่พร้อมพูดถึงเรื่องนี้&ldqu
เพทุบายร้ายรัก บทที่ 15 ความลับสะเทือนวงการ - 50%
“ฉันไม่น่ารับปากยายปลาแล้วเอามันมาอยู่ในสังกัดเลย ชักศึกเข้าบ้านตัวเองแท้ ๆ”“คนไม่รู้ย่อมไม่ผิดน่าน้าจินนี่ อีกอย่างนะ เขาเองก็กำลังดังเป็นพลุแตก ใคร ๆ ก็อยากได้เขากันทั้งนั้น” พลอยพัดชาเอ่ยปลอบใจผู้เป็นน้า“เรื่องยายปลาน้าไม่ค่อยแปลกใจเท่าไร เพราะพอจะเดาได้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แต่เรื่องนั้นน่ะสิ ไม่น่าเชื่อเลยว่าไอ้ก้าวมันจะทำได้”“พลอยก็ว่างั้นแหละ เขาไม่กลัวคนจะจำได้เลยเนอะ เวลาออกสื่อน่ะ”จินตวาตีนิ่งไปพักหนึ่งก่อนจะพูดขึ้นว่า “น้าคิดว่าก็คงมีคนจำได้บ้างนั่นแหละ และก็รู้กันแค่วงในไม่กี่คน แต่เขาไม่เอามาพูดกัน เพราะสมัยนี้เอะอะอะไรก็ฟ้องร้องขึ้นโรงขึ้นศาล คนมันต้องทำมาหากิน ไม่มีใครว่างพอจะมานั่งติดตามเรื่องพวกนี้หรอก”พลอยพัดชาพยักหน้าอย่างเห็นด้วย “ก็จริงเนอะ คนกลุ่มเล็ก ๆ แค่ไม่กี่คนกับคนกลุ่มใหญ่ที่รู้จักฐานะของเขาว่าเป็นพระเอกคนดัง ยังไงกลุ่มหลังเสียงมันก็ดังกว่า”“นี่ถ้านังแอ๊ดดี้กับนังเบนซ์มันรู้เข้าคงได้หัวเราะเยาะฉันจนกรามค้างแน่ พวกนั้นมันยิ่งรอดูฉันล้ม
เพทุบายร้ายรัก บทที่ 15 ความลับสะเทือนวงการ - 25%
ธามยิ้มมุมปาก ตอนแรกเขาคิดจะใช้เรื่องคีย์การ์ดมาจัดการกับพิษณุด้วยการยื่นหนังสือให้ฝ่ายบริหารทุกคนทราบว่าอีกฝ่ายทำผิดกฎร้ายแรง และไล่ออกให้พ้นจากบริษัทไป แต่วันนี้หลังจากที่ตรวจไซต์งานเสร็จเรียบร้อย เขาก็เปลี่ยนใจ เพราะคิดว่าการไล่ออกให้พ้นจากตำแหน่งดูจะลงโทษน้อยไปหน่อย“พี่คิดว่าไหน ๆ ก็จะเอาเรื่องเขาแล้วก็ต้องทำให้ถึงที่สุด การไล่ออกโทษมันเบาไปหน่อย เพราะแผนที่พี่วางเอาไว้น่ะนอกจากจะไล่ออกแล้ว ยังส่งพวกมันเข้าคุกและฟ้องร้องเรียกเงินค่าเสียหายได้อีกด้วย โทษฐานทุจริต”พลันนั้นเขานึกถึงสายตาคับแค้นของกฤษณ์ตอนที่มองพลอยพัดชาจึงอดเตือนเธอไม่ได้“พลอยต้องระวังตัวหน่อยนะ เพราะพี่ไม่รู้ว่าดากับพ่อของเขาจะมาเล่นงานพลอยรึเปล่า พ่อลูกคู่นี้น่ะเล่นงานคนอื่นมาเยอะ พี่ไม่อยากให้พลอยเป็นอะไร เพราะฉะนั้นพี่ว่าพลอยย้ายมาอยู่กับพี่ที่เพนต์เฮาส์เถอะ”“โน!”“ไม่คิดจะกลับไปตัดสินใจก่อนหรือ พี่เป็นห่วงพลอยจริง ๆ นะ”“อ้าปากก็เห็นลิ้นไก่แล้วพี่น่ะ ทำมาเป็นพูดดี ไม่ต้องเลย ต่างคนต่างอยู่ไปนั่น
เพทุบายร้ายรัก บทที่ 14 ปะทะฝีปาก - 100%
ธามยักไหล่ “แน่นอนอยู่แล้ว เพอร์เฟกต์อย่างพี่น่ะหาไม่ได้ง่าย ๆ หรอกนะจะบอกให้ เพราะฉะนั้นพลอยต้องจับไว้ให้แน่น ๆ ห้ามปล่อยให้หลุดมือเด็ดขาดเลยนะ”พลอยพัดชาเบ้ปากใส่ทันที “ขอโทษนะคะ ประโยคนั้นพลอยควรเป็นคนพูดมากกว่าค่ะ”“ครับผม ยอมแล้วครับ แต่ก่อนอื่น กรุณาอย่าหลับในรถนะครับคนสวย มันอันตรายนะคุณผู้หญิง ถ้าคิดจะงีบก็กรุณาเลื่อนกระจกลงมาสักนิดก็ยังดี”“ก็ตอนแรกไม่คิดว่าจะหลับสักหน่อย เล่นมือถืออยู่ดี ๆ เล่นไปเล่นมาหลับตอนไหนยังไม่รู้เลย รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่พี่มาเคาะกระจกเรียกนั่นแหละ ปกติพลอยไม่เคยหลับตอนกลางวันเลยนะ เรื่องนี้เป็นความผิดของพี่ล้วน ๆ ที่ทำให้พลอยต้องนอนไม่อิ่ม” เธอค้อนให้เขาธามหัวเราะเบา ๆ พลางเอื้อมไปจับมือของเธอให้มาวางไว้บนตักของตัวเอง จากนั้นก็เอ่ยปากถามว่า“พลอยค้างกับพี่อีกคืนได้ไหม เดี๋ยวคืนนี้พี่พาไปเที่ยวที่เด็ด ๆ”“ที่ไหน บาร์อะโกโก้หรือ” หญิงสาวปรายตามองเขา“เฮ้ย รู้ได้ไง” เขาเลิกคิ้วขึ้นด้วยความแปลกใจ“ใช่แล้ว พี่จะพาพลอยไปเที่ยวบาร์อะโกโก้ แต่มันไม่ใช่บาร์อนาจารแบบที่พลอยเข้าใจนะ ที่นั่นจะมีผู้หญิงเต้น
