บทที่ 6

เย่ไห่กับแฟนของเขามองหน้ากัน ทั้งคู่เห็นความเหลือเชื่อในสายตาของอีกฝ่าย

ประโยคนี้ที่เซี่ยชิงจู๋พูด พวกเขาไม่แปลกใจเลย เพราะพวกเขาเพิ่งได้ยินจากปากของฉินเทียนมิ่งไม่นานนี้

คุณฉิน?

หรือว่าคุณฉินที่เซี่ยชิงจู๋พูดถึงนั้นก็คือฉินเทียนมิ่ง?

จะเป็นไปได้ยังไง?

"ประธานเซี่ย ในนี้ต้องมีเรื่องเข้าใจผิดแน่นอน อาคารจักรพรรดิแห่งนี้เป็นของตระกูลของคุณชายเฉินเย่น ผมกับคุณชายเฉินเย่นเป็นเพื่อนกัน คุณฉินที่คุณพูดถึงนั้นมีสิทธิ์อะไรไล่พวกเราออกไป?"

เย่ไห่ถามด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

"คุณฉินตอนนี้คือประธานผู้บริหารของอิมพีเรียลกรุ๊ป คำสั่งของเขาก็คือสั่งของตระกูลเฉิน" เซี่ยชิงจู๋พูดอย่างเย็นชา

"อะไรนะ?"

เย่ไห่ถอยหลังไปสองสามก้าวด้วยความตกตะลึง

ที่แท้ข่าวลือก็คือเรื่องจริง ตระกูลเฉินก่อตั้งอิมพีเรียลกรุ๊ปที่มีมูลค่าสองพันห้าร้อยล้านบาท ก็เพื่อที่จะมอบให้บุคคลใหญ่โตลึกลับคนหนึ่ง?

และบุคคลใหญ่โตคนนี้ น่าจะเป็นคุณฉินที่เซี่ยชิงจู๋พูดถึง

"ใครก็ได้ ไล่พวกเขาออกไปซะ"

เซี่ยชิงจู๋โบกมือ บอดี้การ์ดที่ดูมีกำลังสองสามคนเข้ามาหามพวกเย่ไห่ทันที

"รีบปล่อยผมนะ ผมคือคุณชายของตระกูลเย่ ผู้สืบทอดตระกูลเย่ในอนาคต พวกคุณจะทำกับผมแบบนี้ไม่ได้!"

เห็นได้ชัดว่าเย่ไห่ไม่สามารถยอมรับความจริงนี้ได้ จึงตะโกนเสียงดัง

"ก็แค่ตระกูลเย่นับประสาอะไรกัน ต่อให้เย่จี้หมิงคุณปู่ของคุณอยู่ที่นี่ ฉันก็จะไล่เขาออกไปแบบนี้"

เซี่ยชิงจู๋ไม่ไว้หน้าแม้แต่นิด

ดังนั้นภายใต้ท่ามกลางสายตาของผู้คนมากมาย เย่ไห่กับแฟนของเขาถูกกลุ่มรปภ. โยนออกจากอาคารจักรพรรดิ ถึงขั้นสภาพดูแย่

"พี่ไห่ คุณฉินที่ประธานเซี่ยพูดถึง คงไม่ใช่ฉินเทียนมิ่งคนนั้นจริงๆ หรอกนะ?"

"เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้แน่นอน เขาฉินเทียนมิ่งเป็นแค่คนไร้บ้านเท่านั้นเอง จะเป็นเจ้าของอิมพีเรียลกรุ๊ปได้อย่างไร จะต้องเป็นเพราะเรามีมารยาทไม่มากพอ ล่วงเกินคุณฉินท่านนั้น รีบกลับไปเตรียมของขวัญที่มีค่า พวกเราค่อยกลับมาขอพบใหม่"

เย่ไห่ลุกขึ้นปีนป่ายจากบนพื้น ทั้งสองประคองกันเดินโซเซไปทางลานจอดรถ

ภายในห้องทำงาน ฉินเทียนมิ่งมองดูบัตรเชิญที่อยู่บนโต๊ะ จับพลัดจับบลูยื่นมือไปหยิบมา

เมื่อเปิดดู ด้านในเขียนชื่อของคนสองคนที่คุ้นเคย

"หมอเทวดาฉิน นี่คือบัตรเชิญงานหมั้นของคุณชายตระกูลหวังกับคุณหนูตระกูลเย่" เฉินเย่นพูดอธิบาย

"ผมรู้ ผมรู้จักพวกเขา"

"รู้จักเหรอครับ?"

เฉินเย่นไม่เข้าใจ

เห็นได้ชัดว่าเขาไม่รู้สถานะในอดีตของฉินเทียนมิ่งที่เมืองเจียงหลิง

"เย่ชิงหลวน เธอเคยเป็นคู่หมั้นของผม"

ฉินเทียนมิ่งปิดบัตรเชิญลงช้าๆ น้ำเสียงแฝงไปด้วยความจนใจ

เฉินเย่นอ้าปาก พูดไม่ออกอยู่นาน

"หมอเทวดาฉิน ขอโทษที่ผมเสียมารยาทถามนะครับ คุณยังชอบเย่ชิงหลวนคนนั้นใช่ไหม?" เฉินเย่นถามอย่างอดไม่ได้

ฉินเทียนมิ่งยิ้ม ไม่ยอมรับ แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ

เย่ชิงหลวนเป็นผู้หญิงที่เขารักมากที่สุดเพียงคนเดียวในชีวิต จะลืมเธอง่ายๆ ได้อย่างไร?

"ถ้าหากผู้หญิงที่ผมชอบหมั้นหมายกับผู้ชายคนอื่น ต่อให้อีกฝ่ายเป็นเทพเจ้าผมก็จะแย่งกลับมา หมอเทวดาฉิน เพียงแค่คุณพยักหน้า ผมรับรองว่างานหมั้นในคืนพรุ่งนี้ไม่มีทางดำเนินการได้" เฉินเย่นพูดอย่างหนักแน่นจริงใจ

ความคิดนี้ เคยแวบผ่านในหัวของฉินเทียนมิ่งจริงๆ นั่นแหละ

แต่สุดท้ายเขาก็ยังส่ายหน้า

เย่ชิงหลวนมีลูกกับคนอื่นแล้ว นี่เป็นหนามที่ทิ่มแทงหัวใจของฉินเทียนมิ่ง ไม่สามารถถอนออกได้ตลอดชีวิต

"ช่างเถอะ โชคชะตาของผมกับเธอหมดสิ้นแล้ว ไม่จำเป็นต้องดึงดัน"

พูดจบ จู่ๆ สีหน้าของฉินเทียนมิ่งก็เปลี่ยนไปเคร่งขรึมขึ้นมา อุณหภูมิทั่วทั้งห้องเหมือนกำลังลดลง

"เฉินเย่น ผมต้องการให้คุณใช้อำนาจทั้งหมดของตระกูลเฉินช่วยผมสืบหาเรื่องหนนึ่ง" ฉินเทียนมิ่งพูดต่อ

เฉินเย่นหูผึ่งตั้งใจฟัง ถามว่า: "หมอเทวดาฉิน ต้องการให้ผมตรวจสอบอะไรครับ?"

"ห้าปีก่อน เจิงหรงกรุ๊ปของเมืองเจียงหลิงคุณเคยได้ยินไหม?"

เฉินเย่นนิ่งอึ้ง จากนั้นพยักหน้าตอบรับ: "เคยได้ยินครับ ฉินเจิงผู้ก่อตั้งเจิงหรงกรุ๊ปเป็นถึงตำนานของวงการการเงิน เขาเป็นคนที่น่าเลื่อมใสในจำนวนไม่มากที่พ่อของผมเอ่ยถึง แต่น่าเสียดายเมื่อห้าปีก่อนฉินเจิงถูกฆาตกรรม เจิงหรงกรุ๊ปที่เป็นดาวรุ่นใหม่ที่มีมูลค่าตลาดห้าร้อยล้านบาทพังทลายในคืนเดียว ตำนานนี้ก็ตกต่ำไป"

"หมอเทวดาฉิน ทำไมจู่ๆ คุณถึงเอ่ยเรื่องนี้?"

"ฉินเจิง คือพ่อของผม"

ฉินเทียนมิ่งพูดอย่างเรียบเฉย

เฉินเย่นสูดลงหายใจเข้าลึกๆ คำตอบนี้ เกินความคาดเดาของเขาไปเล็กน้อยจริงๆ

"พ่อของผมถูกฆ่า จนถึงวันนี้คนร้ายยังลอยนวลอยู่ ผมอยากให้คุณตามหาคนร้ายที่ฆ่าพ่อของผมในตอนนั้นออกมาให้ได้โดยสิ่งใด

ฉินเทียนมิ่งพูดด้วยเสียงเย็นชา ความอาฆาตหนาวเหน็บในดวงตา ทำให้เฉินเย่นอดถอยหลังไปสองสามก้าวไม่ได้

"หมอเทวดาฉินวางใจได้ครับ ตระกูลเฉินจะพยายามตามหาคนร้ายออกมาให้ได้"

เฉินเย่นพูดอย่างจริงใจ

"ยังมีอีก ห้ามเปิดเผยสถานะของผมให้คนภายนอกรู้"

"เข้าใจครับ!"

จนกระทั่งฉินเทียนมิ่งออกจากห้องทำงาน เฉินเย่นถึงได้สังเกตเห็นว่าร่างกายของตัวเองชื้นไปหมดแล้ว

ตอนนี้ ในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้ว ทำไมพ่อที่หยิ่งทระนงมาโดยตลอดนั้น จะยอมจำนนต่อผู้ชายคนนั้นด้วยความเต็มใจ

ตอนนี้เย่ไห่กับแฟนสาวกำลังจะขึ้นรถ เสียงที่แปลกประหลาดดังขึ้นจากด้านหลังของพวกเขา

"เย่ไห่ พวกพี่เป็นอะไรไปเหรอ?"

ทั้งสองหันหลัง พบว่าเย่ชิงหลวนยืนอยู่ตรงนั้น มองพวกเขาด้วยความสงสัย

"เกี่ยวอะไรกับเธอด้วย เธอมาที่นี่ทำไม?"

เย่ไห่ที่เดิมทีโมโหอยู่แล้ว ถูกเย่ชิงหลวนเห็นสภาพน่าอนาถของพวกเขาแบบนี้ เขาก็ยิ่งโมโห

"ฉันมา...ดูว่าจะขอพบคุณชายเฉินได้หรือเปล่า"

เย่ชิงหลวนก้มหน้า และพูดเสียงเบา

"เธอก็อยากได้โครงการความร่วมือของอิมพีเรียลกรุ๊ปด้วย?" เย่ไห่ถามด้วยน้ำเสียงเยาะหยัน

เย่ชิงหลวนไม่พูดจา แต่กำหมัดแน่นด้วยสัญชาตญาณ

"แต่งตัวสวยหยาดเยิ้มขนาดนี้ คงไม่ได้อยากใช้ร่างกายยั่วยวนคุณชายเฉินหรอกนะ? เย่ชิงหลวน เธอก็ใช้กลอุบายเก่งจริงนะ แต่น่าเสียดายที่แม้แต่ประตูของอาคารจักรพรรดิเธอก็เข้าไปไม่ได้" เย่ไห่พูดถากถาง

ตอนนี้ใบหน้าของเย่ชิงหลวนแต่งหน้าอ่อนๆ คนทั้งคนดูสวยพริ้งจนน่าหวั่นไหวยิ่งกว่าเดิม

"ทำไมฉันถึงเข้าไปไม่ได้?" เย่ชิงหลวนกัดฟันถาม

"เมื่อครู่ประธานเซี่ยของอิมพีเรียลกรุ๊ปพูดแล้ว เพียงแค่เป็นคนของตระกูลเย่ต่อไปห้ามย่างก้าวเข้าอาคารจักรพรรดิแม้แต่ครึ่งก้าว แม้แต่พี่ไห่ก็ถูกไล่ออกมา เธอก็เข้าไปไม่ได้อยู่แล้ว" แฟนสาวของเย่ไห่ที่อยู่ข้างๆ พูดออกมา

"หุบปาก ฉันไม่ได้ให้เธอพูด"

เหมือนพูดโดนจุดเจ็บปวด เย่ไห่ตวาดขึ้นมา

"ทำไมเขาต้องทำแบบนั้น?"

เย่ชิงหลวนถามด้วยสีหน้าที่ซีดเซียวเล็กน้อย ในดวงตาแฝงไปด้วยความสิ้นหวัง

นี่เป็นโอกาสเปลี่ยนแปลงชะตาชีวิตของตัวเองเพียงหนึ่งเดียว

"ต้องเป็นเพราะเธอตัวซวยที่ทำให้พวกเราเดือดร้อนไปด้วย นิ่งอึ้งอยู่ทำไม ยังไม่รีบไสหัวไป เห็นเธอแล้วหงุดหงิด" เย่ไห่พูดด่าทอ

เดิมทีอารมณ์ของเย่ชิงหลวนก็โศกเศร้ามากแล้ว ถูกเย่ไห่ด่าประจาน อารมณ์ระเบิดออกมาทันที

"เย่ไห่ ปากของนายพูดจาให้สะอาดหน่อย ตัวเองถูกไล่ออกมา ทำไมต้องระบายอารมณ์ที่ฉันด้วย?" เย่ชิงหลวนถลึงตาโตและพูดเสียงดัง

"นังสารเลว แกกล้าเถียงฉันเหรอ?"

เย่ไห่เดินเข้าไปทันที และยกมือขึ้นฟาดฝ่ามือลงอย่างแรง

แต่ว่า

มืออีกข้างหนึ่งเร็วยิ่งกว่าเย่ไห่ ฟาดไปที่ใบหน้าของเขาอย่างรุนแรง