ไม่นานนัก เย่เสี่ยวซีถูกเข็นเข้าห้องผ่าตัด ฉินเทียนมิ่งก็ไม่คิดที่จะรอเย่ชิงหลวนกลับมา เวลาผ่านไปแต่ละวินาที สำหรับเย่เสี่ยวซีก็มีความอันตรายเพิ่มขึ้นหนึ่งส่วน"คุณฉิน มีอะไรต้องการให้พวกเราช่วยไหมครับ?" มู่เจิ้งเสียนถามนี่อาจเป็นความต่ำต้อยที่สุดตั้งแต่เขาเป็นหมอมาสิบกว่าปีแต่ในใจกลับไม่ได้รู้สึกอารมณ์ไม่ดี ถึงขั้นที่แอบมีความตื่นเต้นด้วยเล็กน้อย"ไม่ต้อง ยืนดูอยู่เงียบๆ ก็พอ"เมื่อพูดจบ ฉินเทียนมิ่งเดินไปที่ด้านหลังศีรษะของเย่เสี่ยวซี เขากำจัดความคิดฟุ้งซ่านทุกอย่างของตัวเอง จากนั้นสองมือกดลงที่ด้านหลังศีรษะของเธอเบาๆดูเหมือนเป็นการนวดที่ธรรมดา แต่สองมือของฉินเทียนมิ่งเหมือนกับเวทมนตร์ ทำให้เย่เสี่ยวซีที่ตกอยู่ในความเจ็บปวดทรมานผ่อนคลายลงโดยสิ้นเชิง และตกอยู่ในความฝันที่ไม่ได้มีมานานแล้วจากนั้น ฉินเทียนมิ่งนำกล่องเข็มของเขาออกมา หยิบเข็มยาวออกมาจากด้านใน แทงเข้าไปที่จุดป๋ายฮุ่ยของเย่เสี่ยวซี"เข็มเงินของเขาทำไมถึงไม่ฆ่าเชื้อ?"หัวหน้าคนหนึ่งถามด้วยความตกตะลึงฉินเทียนมิ่งถลึงตาใส่ ในดวงตาส่องแสงเย็นชาออกมา"ถ้าหากส่งเสียงออกมาแม้แต่นิดเดียวอีก ก็ไสหัวออกไปให้หมด!"เข็
หลังจากวางเย่เสี่ยวซีลงบนเตียงด้วยความระมัดระวัง ฉินเทียนมิ่งมองดูเธอเป็นครั้งสุดท้ายอย่างอาลัยอาวรณ์ ก่อนจะลุกขึ้นออกจากโรงพยาบาลไปเมื่อออกจากประตูใหญ่ของโรงพยาบาล ลมเย็นยามค่ำคืนพัดผ่าน ฉินเทียนมิ่งรู้สึกจิตใจสับสนวุ่นวายเขามองดูอาคารสูงที่มีแสงไฟนีออนสว่างไสวอยู่ไกลๆ ความคิดย้อนกลับไปในคืนนั้นเมื่อห้าปีก่อนตอนนั้นฉินเจิงพอของเขาเสียชีวิต เจิงหรงกรุ๊ปล้มละลายเลิกกิจการ ฉินเทียนมิ่งที่เป็นคุณชายตระกูลร่ำรวยมีทุกสิ่งทุกอย่าง เปลี่ยนไปไม่เหลืออะไรในค่ำคืนเดียวเขาไม่สามารถยอมรับความจริงแบบนี้ได้ แต่ละวันใช้แอลกอฮอล์หลอกตัวเอง กลายเป็นคนไร้ค่าไปโดยสิ้นเชิงช่วงเวลานั้น เย่ชิงหลวนไม่ยอมห่างไปไหน ดูแลเขาอยู่ตลอดต่อให้ฉินเทียนมิ่งระบายอารมณ์ไม่พอใจและโมโหใส่เธอ เธอก็ไม่เคยโอดครวญใดๆจนกระทั่งมีวันหนึ่ง ฉินเทียนมิ่งที่ดื่มจนเมาเละผลักเย่ชิงหลวนล้มลงบนเตียงอย่างบ้าคลั่งไม่ว่าเย่ชิงหลวนจะร้องตะโกนอ้อนวอนอย่างไร เขาก็ไม่สะทกสะท้าน ครอบครองเย่ชิงหลวนโดยที่สูญเสียไปสติโดยสิ้นเชิงเมื่อตื่นขึ้นในวันต่อมา เย่ชิงหลวนหายตัวไปตั้งนานแล้ว เตียงที่ยุ่งเหยิงทิ้งรอยสีแดงที่สวยหยาดเยิ้มเอาไว้
"คุณชายฉิน คุณฟังฉันพูดให้จบก่อน คุณรู้ไหมคะว่าทำไมคุณเย่จะต้องช่วยตระกูลหวังคว้าสัญญาการร่วมือกับอิมพีเรียลกรุ๊ปให้ได้?" เซี่ยชิงจู๋ถาม"หรือว่าไม่ใช่เพราะเธออยากเอาอกเอาใจตระกูลหวังงั้นเหรอ?" ฉินเทียนมิ่งถามด้วยเสียงเย็นชาถ้าหากเป็นเมื่อก่อน เขาไม่มีทางเชื่อว่าเย่ชิงหลวนเป็นคนแบบนี้แต่เมื่อคืนตอนที่เย่เสี่ยวซีอาการป่วยอยู่ในขั้นอันตราย เย่ชิงหลวนยังวิ่งแจ้นไปแอบนัดกับหวังเจียงเทาที่ตระกูลหวัง นี่จึงทำให้ฉินเทียนมิ่งตายใจต่อเธอถึงที่สุด"คุณชายฉิน คุณอาจจะเข้าใจคุณเย่ผิดแล้ว เหตุที่เธอช่วยตระกูลหวัง ก็เพราะเธอยากใช้สัญญาฉบับนี้ ให้ตระกูลหวังยกเลิกการหมั้น เธอไม่อยากแต่งงานกับหวังเจียงเทาคนนั้นด้วยซ้ำ นี่ก็เป็นเพียงโอกาสเดียวที่สามารถเปลี่ยนแปลงชะตาชีวิตของตัวเองได้" เซี่ยชิงจู๋พูด"เรื่องนี้เธอบอกกับคุณเองงั้นเหรอ?" ฉินเทียนมิ่งขมวดคิ้วถาม"ใช่ค่ะ ด้วยลางสังหรณ์ของผู้หญิง ฉันมั่นใจได้ว่าเธอไม่ได้โกหก""ถ้าหากเธอไม่อยากแต่ง จะมีคนบังคับเธอได้อย่างนั้นเหรอ?""มีค่ะ ทุกอย่างต่างเป็นตระกูลของเธอที่บีบคั้นเธอ ถึงแม้เธอไม่ได้พูดเหตุผลว่าเพราะอะไรถึงไม่ต่อต้าน แต่ฉันเดาได้ว่าความเป
"ตอนนี้แม่ของแกกำลังปลดปล่อยตัวเองอยู่กับผู้ชายคนอื่น มีเวลามาสนใจเด็กชั้นต่ำอย่างแกที่ไหนกัน?""ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมคุณชายหวังถึงได้ชอบผู้หญิงร่านอย่างเย่ชิงหลวน ว่ากันว่าเธอเคยมีอะไรกับผู้ชายมามากมาย เกรงว่าแม้แต่เธอเองก็คงไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อของนังเด็กชั้นต่ำคนนี้"คนรับใช้ของตระกูลเย่สองสามคนที่อยู่ข้างๆ หัวเราะเยาะอย่างกำเริบเสิบสาน"ไม่ใช่นะ หนูมีพ่อ หนูเคยพบเขามาก่อน อาการป่วยของหนูก็เป็นเขาที่รักษาให้" เย่เสี่ยวซีจู่ๆ พูดขึ้นเสียงดัง"ฮ่าฮ่า นังเด็กชั้นต่ำคงจะเป็นบ้าแล้วสินะ เริ่มพูดจาซี้ซั้วแล้ว"หญิงอ้วนท้วมคนนั้นจูงหมาสีดำตัวใหญ่ออกมา พูดกับเย่เสี่ยวซีอย่างดุดัน: "แกไม่กินหมั่นโถว ฉันก็จะให้หมาตัวนี้กินแก"หมาสีดำตัวนั้นแยกเขี้ยวยิงฟันใส่เย่เสี่ยวซี ส่งเสียงร้องที่น่าหวาดกลัวเย่เสี่ยวซีตกใจจนหน้าซีด ตัวสั่นไปหมดเธอไม่กล้าไม่เชื่อฟัง หยิบหมั่นโถวขึ้นราที่อยู่บนพื้นขึ้นมา กัดลงไปหนึ่งค่ำ"อ้วก..."หมั่นโถวที่ส่งกลิ่นเหม็นทำให้เย่เสี่ยวซีพะอืดพะอมจะอ้วกทันที น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด"ห้ามอ้วกออกมา ยังมีน้ำเศษข้าวกะลังมังนั้น ดื่มเข้าไปซะ"หญิงอ้วนท้วมพูดด้วยใบหน้าดุด
โรงแรมไดนาสตี้ โรงแรมห้าดาวที่หรูหราที่สุดในเมืองเจียงหลิงตั้งอยู่ในย่านใจกลางเมืองที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดของเมืองเจียงหลิง หันหน้าไปทางแม่น้ำก็คืออาคารจักรพรรดิโรงแรมทั้งหมดมีแปดสิบแปดชั้น ชั้นบนสุดก็คือห้องโถงหมุนได้สามร้อยหกสิบองศาโดยไม่มีจุดบอดปกติชั้นนี้ไม่เปิดบริการให้ภายนอก รับรองเฉพาะระดับเจ้าพ่อหรือเศรษฐีที่ทรัพย์สินมากกว่าห้าร้อยล้านบาทถึงจะจัดเลี้ยงที่ชั้นนี้ตอนนั้นงานหมั้นของฉินเทียนมิ่งกับเย่ชิงหลวนก็อยู่ที่ชั้นนี้ครั้งนี้ตระกูลหวังใช้เส้นสายมากมาย สุดท้ายใช้เงินยี่สิบห้าล้านบาทเสุนัขชั้นแปดสิบแปดของโรงแรมไดนาสตี้ เอาไว้เป็นสถานที่จัดงานหมั้นของหวังเจียงเทากับเย่ชิงหลวน ชั่วขณะดังสะท้านไปทั่วทั้งเมืองเจียงหลิงหกโมงครึ่ง ลานจนรถบนพื้นของโรงแรมไดนาสตี้มีรถหรูรุ่นต่างๆ จอดเต็มไปหมดมีผู้ประกอบการอสังหาริมทรัพย์ มียักษ์ใหญ่ของวงการเครื่องประดับ และก็มีเจ้าพ่อของบริษัทองค์กร ต่างได้รับเชิญให้เข้าร่วมงานหมั้นในคืนนี้ และให้เกียรติตระกูลหวังอย่างมากงานหมั้นยังไม่เริ่มต้น ตอนนี้ทั่วทั้งห้องโถงมีคนนั่งเต็มเกือบหมดแล้วสถานที่จัดงานมีการเชื้อเชิญชนแก้วดื่มเหล้าแสดงคว
ผ่านไปห้าปี ได้มาเหยียบห้องโถงแห่งนี้อีกครั้ง ในใจของฉินเทียนมิ่งมีความรู้สึกดุจดังอยู่คนละโลกห้าปีก่อนห้องโถงใหญ่ที่วิจิตรตระการตา มีแขกเหรื่อมากมายเช่นเดียวกันเย่ชิงหลวนที่สวมชุดสีแดง ผู้หญิงที่สวยหยาดเยิ้มเช่นเดียวกันตอนนั้น ฉินเทียนมิ่งคิดว่าตัวเองเป็นผู้ชายที่มีความสุขมากที่สุดบนโลกนี้แต่ก็เป็นในตอนนั้นเช่นเดียวกัน ที่ชีวิตของฉินเทียนมิ่งมืดมนมากที่สุด สิ้นหวังมากที่สุดห้าปีต่อมาเขากลับมาแล้วพาลูกสาวของเขากับเย่ชิงหลวนกลับมาด้วยกันโศกนาฏกรรมความเสียใจในตอนนั้น ไม่มีทางเกิดซ้ำเป็นอีกครั้งอย่างแน่นอน!เขาจะให้คนทั้งเมืองเจียงหลิงได้รับรู้เย่ชิงหลวน เป็นผู้หญิงของเขาฉินเทียนมิ่งตลอดไป!ใคร ก็มาแย่งไปไม่ได้!"เอ๊ะ เด็กผู้หญิงคนนั้นคือลูกสาวของเย่ชิงหลวนไม่ใช่เหรอ?""จริงด้วย แต่ผู้ชายคนนั้นเป็นใครกัน? เหมือนจะคุ้นหน้านิดหน่อย!""มีความคุ้นหน้าอยู่บ้างจริงๆ นั่นแหละ ไม่รู้ว่าเคยเจอที่ไหนมาก่อน"ทุกคนพากันสงสัย ต่างอยากรู้สถานะของฉินเทียนมิ่งอย่างมาก"ส่วบ!"ในงานเลี้ยง คนของตระกูลเย่ลุกขึ้นยืนก่อนคนอื่นอาจจะไม่รู้ว่าฉินเทียนมิ่งคือใคร แต่พวกเขาจะจำไม่ได้ได
“พรึ่บ!”ทันใดนั้น ดวงตาของชายชราที่เดิมทีขุ่นมัว มีความสามารถที่เฉียบคมแวบผ่าน“ไอ้หนุ่ม ตอนนั้นเป็นตระกูลเย่ของฉันที่ทำผิดต่อพวกนายตระกูลฉิน แต่ความแค้นของพวกเราสองตระกูล รอให้งานหมั้นเสร็จสิ้นแล้วค่อยมาแก้ปัญหากันได้ไหม?”ชายชราก็คือเย่จี้หมิงนายท่านของตระกูลเย่มีข่าวลือว่าเขาเคยแฝงกายอยู่ในโลกมืดในต่างประเทศตอนวัยรุ่น ในแวดวงชาวจีนมีอำนาจและชื่อเสียงไม่น้อยเลยต่อให้ตอนนี้เขาอายุเกินแปดสิบปี บนตัวยังคงมีพลังในตอนนั้นที่หลงเหลืออยู่“ตาแก่ คุณมีคุณสมบัติอะไรมาต่อรองกับผม ไสหัวไป!”ฉินเทียนมิ่งไม่เกรงใจแม้แต่นิด และพูดด้วยความเย็นชาเขาจำได้อย่างชัดเจน ตอนนั้นเป็นเย่จี้หมิงที่ยืนกรานจะยุติงานหมั้นของเขากับเย่ชิงหลวนดังนั้น เขาก็ไม่จำเป็นต้องสุภาพต่อตาแก่ที่วางมาดขรึมคนนี้“สามหาว ฉินเทียนมิ่ง นายกล้าพูดแบบนี้กับนายท่านของเราได้ยังไง?”“ไอ้หมาไร้เจ้าของ กล้าเอะอะโวยวายด้วยเหรอ? ไม่ดูบ้างว่าที่นี่คือสถานที่อะไร!”“ใครก็ได้ยิน ไล่เขาออกไปซะ!”คนของตระกูลเย่แสดงอารมณ์โกรธขึ้นมาอย่างฉับพลัน ท่าทางเหมือนจะกลืนฉินเทียนมิ่งเข้าไปทั้งเป็น“พ่อคะ หนูกลัวมากเลย!”เย่เสี่ยวซีสอง
“พรึ่บ!”คำพูดประโยคนี้ของฉินเทียนมิ่งเหมือนก้อนหินที่ทำให้เกิดคลื่นนับพันชั้น สร้างความตกตะลึงทั่วทั้งงานเป็นอย่างมากเขามาแย่งเจ้าสาวจริงๆ ด้วย!หลังจากตกตะลึง สายตาของทุกคนที่มองไปทางฉินเทียนมิ่ง ต่างแฝงไปด้วยความเยาะเย้ยถากถางหวังเจียงเทาคือใคร?ทายาทในอนาคตของตระกูลหวังตระกูลร่ำรวยอันดับหนึ่งของเมืองเจียงหลิงเป็นวัยรุ่นที่มีอิทธพลอย่างสูงที่เมืองเจียงหลิงในอนาคตไม่มีขีดจำกัดส่วนฉินเทียนมิ่งล่ะ?เป็นเพียงแค่ลูกชายที่หลงเหลืออยู่ของตระกูลที่ล่มจมไปแล้วก็เท่านั้นเองเขามีสิทธิ์อะไรกล้ามาแย่งเจ้าสาว?มีสิทธิ์อะไรกล้าตีเสมอกับหวังเจียงเทา?ทำการไม่เจียมตัว ไม่ประมาณกำลังของตนเอง!แต่พวกเขากลับไม่รู้ว่า ฉินเทียนมิ่งที่อยู่ตรงหน้า เป็นผู้ชายที่หวังเจียงเทาไม่มีเทียบเท่าได้ตลอดกาลเขาเป็นผู้สืบทอดเพียงหนึ่งเดียวของหมอเทวดากู่เชียนเหอตอนนี้กู่เชียนเหอเสียชีวิตแล้ว เขาก็คือหมอเทวดาอันดับหนึ่งในยุคนี้เขายังเป็นผู้แข็งแกร่งอันดับหนึ่งของลำดับเทพที่ทำให้นักบู๊ทั่วโลกต่างหวาดกลัวจนตัวสั่นไม่ว่าเงินทองหรือจะเป็นอำนาจ เขาก็ได้มาอย่างง่ายดายอย่าว่าแต่แค่ตระกูลหวังเลย ต่อใ
"นายท่าน ไม่ได้เด็ดขาดนะครับ""คุณปู่ ผมไม่ยอม!"ห้องรับแขกมีเสียงต่อต้านดังขึ้น มีเพียงเย่เต๋อซานที่ไม่พูดจา"หุบปาก พวกไร้ประโยชน์ ถ้าไม่ใช่ว่าในตอนปกติพวกแกไม่พยายามพัฒนาตัวเอง เอาแต่เที่ยวเล่น เย่ซื่อกรุ๊ปจะตกอยู่ในสภาพแบบนี้เหรอ?" เย่จี้หมิงตะโกนด้วยความโมโหทั่วห้องรับแขกเงียบเป็นเป่าสากตั้งแต่ที่เย่จี้หมิงสละตำแหน่ง เย่ซื่อกรุ๊ปที่มีเย่เต๋อซานเป็นผู้ควบคุมก็เริ่มเสื่อมถอยโดยเฉพาะเมื่อถึงคนหนุ่มสาวตระกูลเย่ในรุ่นของเย่ไห่ แต่ละคนเอาแต่เสพสุข ใช้จ่ายไม่บันยะบันยัง ไม่มีความตั้งใจจะบริหารเรื่องของบริษัทด้วยซ้ำนี่ต่างหากเป็นเหตุผลที่เย่ซื่อกรุ๊ปตกต่ำอย่างแท้จริง"นายท่านเป็นคนตรงไปตรงมาจริงๆ"ใบหน้าของโจวหงเซี๋ยเผยรอยยิ้มออกมา"แต่ฉันมีเงื่อนไขข้อหนึ่งเย่จี้หมิงพูดต่อ"นายท่านพูดมาเถอะค่ะ""หัวหน้าประธานของเย่ซื่อกรุ๊ป ยังคงเป็นเต๋อซาน เธอเป็นเพียงแค่รองประธาน ภายในบริษัทอำนาจการตัดสินสุดท้าย ยังคงอยู่ในมือของเต๋อซาน นี่คือเส้นตายของฉัน และก็เป็นเส้นตายของตระกูลเย่" เย่จี้หมิงพูดด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวเย่ซื่อกรุ๊ปเป็นบริษัทที่เย่จี้หมิงสร้างขึ้นมาเองกับมือ เขาไม่มีท
โจวหงเซี๋ยถลึงตาใส่เย่เหอซานด้วยความโมโหและพูดว่า: "เย่เหอซาน คุณหุบปากเลยนะ ฉันแต่งงานกับคนไร้ประโยชน์อย่างคุณยี่สิบกว่าปีแล้ว ทนกับความขี้ขลาดแบบนี้มานานแล้ว วันนี้ถ้าหากฉันเอาหุ้นห้าสิบเอ็ดเปอร์เซ็นต์ของเย่ซื่อกรุ๊ปมาไม่ได้ งั้นเงินก้อนนี้พวกคุณก็ไม่ได้กลับมาแม้แต่บาทเดียว"ในฐานะที่เป็นลูกชายของเย่จี้หมิงเช่นเดียวกัน เย่เต๋อซานเป็นหัวหน้าประธานของเย่ซื่อกรุ๊ป มีหุ้นของบริษัทห้าสิบเอ็ดเปอร์เซ็นต์แต่เย่เหอซานกลับมีเพียงแค่ชื่อเสียงจอมปลอมอยู่ในเย่ซื่อกรุ๊ป อย่าว่าแต่หุ้น แม้แต่อำนาจที่ตระกูลเย่ก็ไม่มีเลยสักนิด โจวหงเซี๋ยทนรับการดูถูกมายี่สิบกว่าปีแล้วครั้งนี้ ไม่ว่ายังไงเธอก็จะเอาของที่เป็นของพวกเขากลับมา"เงินหนึ่งร้อยห้าสิบล้านบาทก็อยากจะเป็นหัวหน้าประธานของเย่ซื่อกรุ๊ป เธอคิดเพ้อเจ้อแล้ว"ในตอนนี้ เย่ไห่ยืนออกมาเขาในฐานะหลานชายคนโตของเย่จี้หมิง ลูกชายคนโตของเย่เต๋อซาน ผู้สืบทอดเย่ซื่อกรุ๊ปในอนาคตถ้าหากตอนนี้ถูกโจวหงเซี๋ยแย่งไป งั้นชีวิตนี้เขาทำได้แค่พึ่งพาอาศัยคนอื่น จึงไม่มีทางยอมอยู่แล้ว"งั้นพวกคุณไม่ยืมก็ได้ ไม่มีใครบังคับพวกคุณ"โจวหงเซี๋ยพูดเหมือนไม่มีอะไรจะต้อง
"น่าจะเป็นไปไม่ได้ นอกจากเธอเซี่ยชิงจู๋ไม่อยากใช้ชีวิตอยู่ที่เมืองเจียงหลิงอีกต่อไป ไม่อย่างนั้นจะกล้าปล่อยให้แมงดาคนหนึ่งเป็นศัตรูกับตระกูลหวังได้ยังไง?"เย่เต๋อซานส่ายหน้าแต่ในใจของเขากลับมีความสงสัยเป็นอย่างมากจริงๆฉินเทียนมิ่งที่หายตัวไปห้าปี กลับมาที่เมืองเจียงหลิงโดยไม่มีสัญญาณก็กลายไปเป็นหัวหน้าประธานของบริษัทระดับเหนือชั้นฟังดูแล้วลี้ลับซับซ้อนจนเกินไป"ผมไม่สนหรอกว่าเขาจะมีสถานะอะไร ผมสนใจแค่ว่าเงินหนึ่งร้อยห้าสิบล้านบาทของผมจะมาถึงเมื่อไหร่""จำไว้ พวกคุณมีเวลาแค่ครึ่งชั่วโมงเท่านั้น" สวี่ซิงฮุยพูดเสียงเย็นชาภายใต้ความกระวนกระวายของคนตระกูลเย่ ในที่สุดเย่ชิงหลวนกับฉินเทียนมิ่งก็กลับมาแล้วทั้งสองเดินเข้าประตูตระกูลเย่ตามกันมา"ชิงหลวนกลับมาแล้ว"ในตอนนี้ ในใจของคนตระกูลเย่ก็ถือว่าโล่งอกแล้วสายตาที่แต่ละคนมองเย่ชิงหลวน เหมือนกับมองพระโพธิสัตว์ที่มาช่วยชีวิตโจวหงเซี๋ยเดินเข้าไปต้อนรับในทันที และจับมือของเย่ชิงหลวนด้วยความรักใคร่ เหมือนกับพวกเขาสองแม่ลูกกลับมาคืนดีกันแล้ว"ชิงหลวน เงินหนึ่งร้อยห้าสิบล้านบาทเอามาแล้วยัง? รีบเอาออกมาคืนท่านสาม" เย่เต๋อซานพูดเร่ง
ถ้าหากเย่ชิงหลวนต้องการจริงๆ อย่าว่าแต่หนึ่งร้อยห้าสิบล้านบาท ต่อให้เป็นหนึ่งแสนห้าหมื่นล้านบาท เขาก็จะหาวิธีเอาเงินมาให้ได้แต่ถ้าหากให้โจวหงเซี๋ยยืม ฉินเทียนมิ่งไม่อยากจะให้ยืมสักบาทเย่ชิงหลวนพยักหน้า จากนั้นเล่าที่มาของเรื่องให้ฉินเทียนมิ่งรับรู้ทั้งหมด"ชิงหลวน ตระกูลเย่ไล่เธอออกจากตระกูลแล้ว ทำไมเธอยังจะต้องช่วยพวกเขา?"ฉินเทียนมิ่งถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเย่ชิงหลวนก้มหน้า ไม่กล้ามองตาฉินเทียนมิ่ง"ฉันสามารถไม่สนใจคนอื่นในตระกูลเย่ได้ แต่ฉันไม่สนใจพวกพ่อแม่ของฉันไม่ได้""ถ้าหากเย่ซื่อกรุ๊ปล้มละลาย พวกเขาก็จะหมดสิ้นทุกอย่าง""ดังนั้นเทียนมิ่ง คุณช่วยพวกเขาสักครั้งได้ไหม ฉันรับรองว่าจะไม่มีครั้งต่อไป"พูดจบ เย่ชิงหลวนก็เงยหน้ามองไปทางฉินเทียนมิ่ง สายตาแฝงไปด้วยความขอร้องที่ต่ำต้อยเห็นท่าทางน่าสงสารของเย่ชิงหลวน ในใจของฉินเทียนมิ่งก็อดใจไม่ได้ต่อให้เขาเกลียดตระกูลเย่แค่ไหน แต่ในเมื่อเย่ชิงหลวนเอ่ยปากแล้ว เขาก็ปฏิเสธไม่ได้จากนั้นเขาหยิบโทรศัพท์ออกมา โทรหาเซี่ยชิงจู๋"เตรียมเงินหนึ่งร้อยห้าสิบล้านบาทให้ผมโดยเร็วที่สุด จากนั้นส่งไปที่ตระกูลเย่" ฉินเทียนมิ่งพูดเซี่ยชิงจ
ทุกคนหันหน้ากลับไปมอง พบว่าคนที่พูดก็คือเย่ชิงห้าวน้องชายของเย่ชิงหลวนเย่ชิงห้าวเหมือนกับฉินเทียนมิ่งในตอนนั้น เป็นคุณชายที่ใช้ชีวิตเล่นสนุกไปวันๆ ตอนนี้ยังใช้ชีวิตอยู่ในมหาวิทยาลัย"ขอโทษด้วย ผมก็แค่พูดไปแบบนั้น"เห็นทุกคนต่างมองมาที่ตัวเอง เย่ชิงห้าวขี้ขลาดขึ้นมาทันที และหลบไปด้านหลังของโจวหงเซี๋ย"ฉันคิดว่าคำแนะนำของชิงห้าวใช้การได้ ในเมื่อตอนนี้ฉินเทียนมิ่งมีความสัมพันธ์ที่ดกีกับอิมพีเรียลกรุ๊ป เพียงแค่ชิงหลวนเอ่ยปาก เงินหนึ่งร้อยห้าสิบล้านบาทสำหรับพวกเขาไม่ใช่ปัญหาด้วยซ้ำ""แต่เมื่อคืนพวกเราเพิ่งจะไล่ชิงหลวนออกจากตระกูลเย่ คุณคิดว่าเขาจะให้พวกเรายืมเงินหนึ่งร้อยห้าสิบล้านเหรอ?""ในเมื่อชิงหลวนเป็นคนที่พวกเราดูเธอเติบโตมา เธอไม่มีทางมองดูตระกูลเย่บ้านแตกสาแหรกขาดหรอก"ทุกคนพากันเงียบขรึมเมื่อคืนเพิ่งจะไล่เย่ชิงหลวนออกจากตระกูลเย่ ตอนนี้กลับต้องไปขอยืมเงินหนึ่งร้อยห้าสิบล้านบาทจากเธอเพื่อช่วยเหลือตระกูลเย่นี่มีการดูถูกอยู่เล็กน้อย!"เหอซาน ชิงหลวนเป็นลูกสาวของพวกนาย โทรศัพท์สายนี้พวกนายเป็นคนโทร ต้องยืมเงินหนึ่งร้อยห้าสิบล้านบาทมาให้ได้" เย่เต๋อซานพูดด้วยน้ำเสียงออกคำสั
คนตระกูลเย่เหมือนกับมดที่อยู่บนกระทะร้อน ร้อนใจจนอยู่นิ่งไม่ได้"ท่านสาม ขอร้องคุณให้เวลาพวกเราสักนิดเพื่อไปอธิบายกับตระกูลหวัง ไม่อย่างนั้นพวกเราตระกูลเย่จะต้องจบเห่แล้วจริงๆ" เย่เต๋อซานรีบพูดออกมาเย่ซื่อกรุ๊ปเดิมทีก็อยู่ในช่วงวิกฤติ ตอนนี้ตระกูลหวังจะแบนพวกเขาทุกทาง ไม่ให้โอกาสพวกเขาได้มีชีวิตรอดด้วยซ้ำ"หึ ตอนนี้มาเสียดายทีหลังก็สายไปแล้ว วันนี้ถ้าพวกคุณไม่เอาเงินหนึ่งร้อยห้าสิบล้านบาทออกมา ใครก็อย่าได้ออกจากประตูบานนี้ไป!"สวี่ซิงฮุยสายตาเย็นชา พูดข่มขู่ผู้ชายที่อยู่ด้านหลังเขายืนเรียงแถว ท่าทางโหดเหี้ยมแบบนั้น ทำให้คนตระกูลเย่ตกใจจนถอยหลังไปหลายก้าวคนเหล่านี้เป็นนักมวยที่สวี่ซิงฮุยทุ่มเงินจำนวนมากฝึกฝนออกมา หนึ่งคนสู้ศัตรูสิบคนนั้นไม่ใช่เรื่องยากด้วยซ้ำ"โทษเย่ชิงหลวนเลย ไม่ใช่เพราะเธอ พวกเราตระกูลเย่ก็ไม่ถึงขั้นต้องตกต่ำแบบนี้""ยังมีฉินเทียนมิ่งคนนั้นอีก เป็นตัวซวยจริงๆ กลับมาตอนไหนไม่กลับ ดันเลือกกลับมาตอนนี้""พวกเขาเป็นคนบาปของตระกูลเย่ตลอดไป!"คนของตระกูลเย่ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน แทบอยากจะหั่นศพของฉินเทียนมิ่งเป็นหมื่นท่อนเย่เหอซานกับโจวหงเซี๋ยสองสามีภรรยายืนอยู่ท่
เช้าวันต่อมา คนของตระกูลเย่รวมตัวกันที่ห้องรับแขก เจรจากันว่าจะไปขอโทษตระกูลหวังอย่างไรในตอนที่พวกเขาเตรียมจะออกเดินทาง มีคนคนหนึ่งวิ่งเข้ามาอย่างร้อนรน"ผู้นำตระกูล แย่แล้ว ท่านสามสวี่พาคนมาถึงที่แล้ว"เมื่อได้ยินชื่อ "ท่านสามสวี่" คนตระกูลเย่ที่อยู่ตรงนั้นสีหน้าเปลี่ยนไปเห็นได้ชัดพวกเขาต่างรู้เหตุผลที่ท่านสามสวี่คนนี้มาที่นี่กะทันหัน"อุ๊ย อยู่กันครบเลยนะ!"ในตอนนี้เอง เสียงหยอกล้อดังขึ้นมาจากจุดที่ไกลออกไปทุกคนมองตามเสียงไป นั่นก็คือท่านสามสวี่คนนั้นนอกจากเขาแล้ว ด้านหลังยังมีผู้ชายที่รูปร่างสูงใหญ่ ท่าทางดุดันสองสามคนตามเข้ามาด้วย แค่ดูก็รู้ว่าไม่ใช่คนดีอะไรคนของตระกูลเย่ไม่กล้าลังเลใจ รีบออกไปต้อนรับ เหมือนกับแขกคนสำคัญมาเยือน"ท่านสาม ไม่เจอกันนานเลยนะครับ"เย่เต๋อซานรีบเข้าไป พูดด้วยท่าทางเกรงใจท่านสามสวี่เหลือบมองเย่เต๋อซาน ใบหน้ายิ้มเยาะถามว่า: "เย่เต๋อซาน ผมก็ไม่พูดไร้สาระกับคุณแล้ว วันนี้เงินหนึ่งร้อยห้าสิบล้านบาทเตรียมไว้เรียบร้อยแล้วยัง?"เย่เต๋อซานสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่ก็ยังฝืนยิ้มออกมา: "ท่านสาม พวกเราคุยกันแล้วว่าเดือนหน้าไม่ใช่เหรอครับ? คุณวางใจ
ในตอนนี้เย่เหอซานเอ่ยปากขึ้นมาเย่ชิงหลวนถูกไล่ออกจากตระกูลเย่ พวกเขาอยู่ที่ตระกูลเย่ก็ต่ำต้อยอยู่แล้ว ต่อไปโงหัวไม่ขึ้นยิ่งกว่าเดิมอย่างแน่นอนเย่ชิงหลวนไม่พูดจา เพียงแค่มองไปทางพวกเขาด้วยความขมขื่นใจฉินเทียนมิ่งเห็นแบบนี้ จึงโอบกอดร่างกายบอบบางที่สั่นเทาของเย่ชิงหลวนเอาไว้แน่นจากนั้นมองไปทางคนของตระกูลเย่ทุกคน"ผมรับรองว่า ต่อไปพวกคุณจะต้องเสียใจกับการตัดสินใจในวันนี้อย่างแน่นอน!"ฉินเทียนมิ่งพูดเสียงเย็นชาตระกูลเย่ที่อัปลักษณ์แบบนี้ ทำให้ฉินเทียนมิ่งได้เปิดโลกกว้างจริงๆ"คนที่เสียใจควรจะเป็นนาย!""ฉินเทียนมิ่ง รอวันที่หวังเจียงข่ายกลับมา ก็จะเป็นวันที่นายต้องตาย แต่นายวางใจได้ ถึงเวลาฉันจะให้คนไปเก็บศพของนาย จากนั้นโยนศพของนายลงแม่น้ำเจียงหลิงให้ปลากิน"เย่ไห่พูดแสยะยิ้มครั้งนี้ เขาถือว่าแตกหักกับฉินเทียนมิ่งโดยสิ้นเชิง เลือกยืนอยู่ข้างตระกูลหวัง"ไปเถอะ ไม่ต้องเสียเวลากับเขาอีกต่อไป ยังต้องคิดว่าพรุ่งนี้จะไปแสดงการขอโทษกับตระกูลหวังอย่างไร" เย่เต๋อซานส่ายหน้าพูด"รีบไปเถอะ ไม่อย่างนั้นตระกูลหวังยังคิดว่าตระกูลเย่ของเราเป็นพวกเดียวกับพวกเขา"ชั่วขณะ คนตระกูลเย่ก็พา
"ตอนนี้ พวกคุณไสหัวไปได้แล้ว!"ฉินเทียนมิ่งเหลือบมองทุกคนด้วยสายตาเย็นชาคนของตระกูลหวังยังจะกล้าอยู่ต่อที่ไหนกัน พาหวังหงซานที่หมดสติกับศพของหวังเจียงเทาออกจากที่เกิดเหตุด้วยท่าทางน่าอนาถไม่นานนนัก แขกคนอื่นๆ ก็พากันแยกย้ายกลับ เหลือเพียงคนของตระกูลเย่ที่ยังอยู่ห้องโถงจัดเลี้ยง"เย่ชิงหลวน เธอหยุดหลงงมงายอีกต่อไปได้แล้ว ตอนนี้ไปขอร้องตระกูลหวังให้อภัยก็ยังทัน ไม่อย่างนั้นรอหวังเจียงข่ายกลับมา พวกเราตระกูลเย่ทุกคนก็จบสิ้นแล้ว"เย่เต๋อซานพูดด้วยสีหน้าไม่ดีเบื้องหลังฉินเทียนมิ่งต่อให้มีตระกูลเฉินตระกูลอันดับหนึ่งของเมืองหลิ่งหนานหนุนหลัง แต่เขากลับบาดหมางกับกองทัพปราบปรามมังกรกองทัพอันดับหนึ่งของต้าเซี่ยนั่นเป็นการมีอยู่อันน่าสะพรึงกลัวที่สามารถทำให้โลกตกตะลึงได้ด้วยคำพูดเพียงคำเดียว และเยือนดินแดนรกร้างได้ด้วยประโยคเดียวเขาเอาอะไรมาสู้กับตระกูลหวัง?เย่ชิงหลวนสายตาเย็นชาและเหลือบมองเย่เต๋อซาน พูดว่า: "ฉันไม่ไป ถ้าจะไปพวกคุณก็ไปขอร้องตระกูลหวังเอง""หุบปาก นี่เธออยากให้ตระกูลเย่ของเราถูกฆ่าทั้งครอบครัวงั้นเหรอ!"เย่เต๋อซานพูดด้วยน้ำเสียงโมโห"ถ้าหากพวกคุณไม่อยากเดือดร้อน