19.อดทนหน่อยสิ NC

ไป๋หมิงหลัน ก้มหน้าลงไปมองถุงเงินในมือโดยที่ริมฝีปากของนางยังคงถูกเขาช่วงชิงไปอยู่ ในใจเกิดโทสะขึ้นมาสายหนึ่ง นี่เขาเห็นนางเป็นคณิกาหรืออย่างไรถึงได้โยนถุงเงินให้เช่นนี้

อาการเมามายของเขานั้นทำให้หมิงหลันปวดใจยิ่งนัก เพราะมันทำให้นางรู้ว่าต่อให้สตรีที่อยู่เบื้องหน้ามิใช่นาง แต่ท่านจอมมารก็จะกระทำเช่นนี้เช่นกัน เขาไม่สนใจว่าเป็นใครเขาสนใจแค่เพียงสตรีสักนางที่ช่วยบรรเทาความปรารถนาในใจของเขาได้เท่านั้นเอง

ในสายตาของเขาแล้ว..ล้วนมิได้ให้ความสำคัญอันใดกับนางเลยสักนิดเดียว

ปลายลิ้นถูกดุนหนักๆ จนเจ็บแปลบแต่มันดันเป็นความเจ็บปวดที่หวานล้ำยากจะต้านทานได้ ในหัวใจเกิดความสลับซับซ้อนขึ้นมาไม่แพ้ในความคิดที่กำลังกลั่นกลองการกระทำของเขา

แน่นอนว่านางมีสิทธิ์ที่จะปฏิเสธ สามารถยกมือขึ้นมาเพื่อผลักไสเขาออกไปได้อย่างง่ายดายเพราะว่าเขาอยู่ในสภาวะเมามายไร้สติอยู่ แต่ทว่าในหัวใจไม่รักดีของหมิงหลันกลับสั่งให้ยกมือขึ้นมาเพื่อโอบกอดและประคองใบหน้าของเขาเอาไว้

หยาดน้ำตาแวววาวไหลรินลงมาพร้อมๆ กับจุมพิตที่มีแต่รสข่มปร่าของสุรา นางมิได้เมาเลยสักนิดเพราะสุราเหล่านั้นทำอันใดกับนางมิได้แต่ทำให้ท่านจอมมารขาดสติได้

หมิงหลันโอบกอดแผ่นหลังนั้นเอาไว้โดยไม่รู้ตัว ฝ่ามือลูบไล้ไปตามกล้ามเนื้อกำยำ ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่แต่อาภรณ์ชั้นนอกที่สวมใส่ต่างหลุดออกจากร่างกายของนางไปเกือบหมดแล้ว

ริมฝีปากของเขาหว่านพรมความร้อนไปตั้งแต่แก้มนวล ใบหู และซอกคอ กลิ่นหอมหวานราวกับดอกไม้นั้นกวนใจของหลี่เจ๋อเชี่ยนไม่เลิกเลย ไม่ว่าริมฝีปากของเขาจะสัมผัสส่วนไหนของเรือนร่าง ก็ล้วนแล้วแต่มีรสหวานล้ำทั้งสิ้น

นี่คือความฝันหรืออย่างไรกัน? เทพบุพผาหมิงหลันถึงได้มาปรากฏเบื้องหน้าของเขาเช่นนี้ คืนนี้เขาหลบหนีนางไปแล้วนี่..แล้วเหตุใดนางถึงได้มีอิทธิพลต่อเขามากมายขนาดที่ไม่สามารถสลัดนางออกจากความคิดนี้ได้เลย

สวรรค์เล่นตลกกับเขาหรืออย่างไร? ถึงได้สร้างความสับสนให้เขาเช่นนี้ สัมผัสแนบชิดของผิวเปลือยเปล่าทำให้รู้สึกลุ่มหลงจนโงหัวไม่ขึ้น

หมิงหลันช้อนสายตามองใบหน้าของท่านจอมมาร เขากดร่างกายของนางให้จมลงไปบนเตียงก่อนจะเริ่มถอดอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายบนร่างกายนี้ แสงจันทร์สาดส่องเข้ามาจากหน้าต่างบานใหญ่ทำให้เราต่างก็มองเห็นอีกฝ่ายอย่างชัดเจน ไม่ว่าปลายนิ้วหรือลิ้นที่ลากผ่านเรือนร่าง ตรงจุดนั้นก็ร้อนผ่าวคล้ายมีไฟลุกขึ้นมาในทันที

หัวใจของหมิงหลันเต้นแรงคล้ายจะระเบิดออกมา เมื่อได้มองเห็นบุรุษอันเป็นที่รักในมุมนี้ นางยกมือขึ้นมาสัมผัสบนใบหน้าของเขาอย่างรักใคร่ แต่ทว่าหยาดน้ำตากลับไม่ยินยอมแห้งเหือด มันยังคงรินไหลลงมาอย่างต่อเนื่อง แต่ที่ริมฝีปากบางกลับหยักยิ้มขึ้นมา

มุมปากที่ยกสูงกำลังบ่งบอกว่านางมีความสุข แต่ทว่าหยาดน้ำตาแวววาวนั่นก็กำลังบ่งบอกว่าหมิงหลันเจ็บปวดเจียนจะขาดใจ

ฝ่ามือใหญ่ไล้ไปตามผิวเนื้อเปลือยเปล่าที่สั่นเทาน้อยๆ ก่อนจะเลื่อนลงไปไล่ตามสีข้างและอ้อยอิ่งอยู่ตรงกลีบดอกไม้กลางกาย เขาสัมผัสมันอย่างเบามือพร้อมกับลอบมองสีหน้าของคนงามที่อยู่ใต้ร่าง

ส่วนมืออีกข้างก็กำลังหยอกเย้าอยู่บนยอดปลายถันสีหวาน ความเสียวซ่านจากยอดอกที่ถูกปลายนิ้วขยี้ส่งผ่านไปยังท้องน้อยจนร่างกายของหมิงหลันสะดุ้งเฮือก ระหว่างเรามิได้มีบทสนทนาใดๆ ทั้งนั้น มีเสียงหอบหายใจที่รุนแรงของหมิงหลันเพียงอย่างเดียวที่ดังขึ้นมาเพื่อทำลายความเงียบนี้

ปลายยอดสั่นระริกถูกเคล้นคลึงก่อนที่เขาจะใช้ริมฝีปากเพื่อครอบครองมันอย่างนุ่มนวล..

ท่อนล่างเริ่มรู้สึกถึงความชื้น แม้ในใจจะยังเจ็บปวดแต่ทว่าร่างกายกลับตอบสนองอย่างซื่อตรง เขากดแทรกปลายนิ้วเข้าไปด้านใน ส่วนที่คับแคบถูกคลี่ออกอย่างระมัดระวังและถนุถนอม ปลายนิ้วสอดคว้านเข้ามาถึงส่วนลึกจนแผ่นหลังลอยขึ้นจากที่นอนอย่างไม่รู้ตัว

“อะ..อา”

เสียงครางแว่วหวานนั้นซึมลึกลงไปในจิตใจของหลี่เจ๋อเชี่ยน เขาไม่อาจรั้งรอได้อีกต่อไป..

เสียงเปียกลื่นจากของเหลวที่ถูกเรียวนิ้วถูไถกับช่องทางรักฟังแล้วช่างลามกอย่างบอกไม่ถูก

ความเป็นชายที่ตื่นตัวเต็มที่ดันเข้ามาตรงปากทางและแทรกเข้าสู่ภายในช้าๆ ตามจังหวะลมหายใจของทั้งสองฝ่าย

นิ้วมือของหมิงหลันจิกลงไปบนผ้าปูที่นอนแน่นจนปลายนิ้วแทบจะไร้สีเลือด ความเจ็บปวดจากการกระทำครั้งแรกมันฝังลึกราวกับจะฉีกทิ้งร่างกายของนางให้เป็นชิ้นๆ ความตื่นตัวร้อนผ่าวเบียดแทรกเข้ามาซ้ำๆ และฝังลึกเข้ามาในกายจนแทบจะหายใจไม่ออก

เลือดสีแดงสดไหลรินลงมาผสมปนเปกับธาราร้อนจนกลายเป็นสีชมพูอ่อน เปรอะเปื้อนอยู่บนผ้าปูเตียง หยาดน้ำตาที่เดิมก็ไหลรินออกมาอยู่แล้วยิ่งเอ่อล้นออกมามากยิ่งขึ้น เขาสอดลึกเข้ามาอย่างเอาแต่ใจโดยไม่สนใจความเจ็บปวดของนางสักนิด

จริงอยู่ว่าก่อนมาที่เผ่ามารหมิงหลันได้อ่านตำราปกขาวมานับเล่มไม่ถ้วนแต่ทว่าไม่มีตำราเล่มไหนเลยที่จะบอกว่าการกระทำครั้งแรกของสตรีจะเจ็บปวดแทบสิ้นสติเช่นนี้

“ต้องเจ็บอยู่แล้วเพราะว่าเจ้า..คับแคบถึงเพียงนั้น เดี๋ยวก็รู้สึกดีแค่ต้องรอให้ส่วนนั้นของเจ้ามีชินกับขนาดแท่งทวนของข้าก่อนเถอะ หลังจากนั้นริมฝีปากน้อยๆของเจ้าจะต้องเอาแต่ร้องขอให้ข้าทำมันมากยิ่งขึ้น”

หมิงหลันก้มลงไปมองจุดที่กำลังเชื่อมต่อ คราแรกมิได้สนใจขนาดของเขาเพราะสายตาของนางจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าของเขาเท่านั้น แต่ในยามนี้เมื่อได้มองส่วนที่กำลังสอดแทรกเข้ามา หมิงหลันก็พอเข้าใจแล้วว่าเหตุใดนางถึงได้เจ็บปวดเจียนตายเช่นนี้ ขนาด..แท่งทวนของเขาดูเหมือนว่าจะโอฬารมากกว่าครั้งแรกที่นางเห็นในห้องนอนของเขาเสียอีก

“อื้อ”

“อีกเดี๋ยวความทรมานของเจ้าจะหายไป..อดทนหน่อยสิ”

อดทนอย่างไรกันเมื่อมันมิได้รู้สึกดีสักนิดเลย แต่ทว่าเมื่อหมิงหลันมองใบหน้าของเขา ดวงตาของเขาปิดแน่นด้วยความทรมานไม่แตกต่างจากนาง

และท่าทางของท่านจอมมารในมุมนี้นางเองก็พึ่งจะเคยเห็นเช่นกัน

ต่อให้ต้องแหลกสลายอีกร้อยครั้ง..แต่เพื่อเขาแล้วนางล้วนยินยอม ยอมรักเขาอย่างโง่งมจนถึงวันที่ลมหายใจเซียนสุดท้ายของนางจะหมดลง

หลี่เจ๋อเชี่ยนโน้มใบหน้าลงไปเพื่อจุมพิตปลอบโยนให้กับสตรีเบื้องล่าง นางยังคงหอมหวานเช่นเดิม..

จะดีแค่ไหนกันหากว่าสตรีที่เขากำลังสัมผัสอยู่นี่คือเทพบุพผาหมิงหลัน จะดีแค่ไหนหากว่านี่คือความจริงไม่ใช่เพียงความเพ้อฝันของเขา

ครั้งแล้วครั้งเล่าที่หลี่เจ๋อเชี่ยนไม่ยินยอมให้สตรีใต้ร่างได้ลุกจากเตียง เขากดแทรกเข้าไปซ้ำๆ อย่างกับบุรุษที่ลุ่มหลงสตรีจนโงหัวไม่ขึ้น

รุ่งสางเมื่องดวงจันทร์ที่ส่องสว่างอย่างเด่นชัดต้องกล่าวอำลา ดวงตะวันเคลื่อนที่เข้ามาแทน เทพีจันทรากล่าวอำลาและเทพแห่งดวงตะวันก็เดินทางเข้ามาแทนที่