LOGINShare
บทที่2
Last Updated:
2025-03-08 00:05:33ร่างบางของนับดาวมองตามรถที่วิ่งผ่านหน้าของเธออย่างโมโห ภายในใจได้แต่ก่นด่ารถสปอร์ตสุดหรูที่ขับผ่านเธอไป โดยไม่เหลียวแลหรือเอ่ยถามเธอแม้แต่น้อย
“จอดหน่อยค่ะ”
“ช่วยฉันด้วย”
“ช่วยฉันด้วย”
“ไอ้บ้าเอ้ย!!” นับดาวตะเบ็งเสียงดัง แต่ทว่ารถสปอร์ตไม่ยอมจอดเลย เธอหยิบก้อนหินแล้วปาใส่อย่างโมโห และมันได้ผล รถคันนั้นยอมจอด พร้อมกับชายหน้าตาคมคายเดินลงมาจากรถ
“มึงอยากตายใช่ไหม?” วิคเตอร์ย่างสามขุมเข้าไปหานับดาว แววตาลุกวาวด้วยไฟโทสะ ที่พร้อมจะแผดเผาคนตรงหน้าให้ไหม้เป็นจุณ
ปัง! ปัง! ปัง!
“กรี๊ดดด” หญิงสาวกรีดร้องรีบถอยแล้วหันหลังวิ่งหลบกระสุนกลับมาที่รถของตนเอง แสงไฟรถของเธอสาดส่องทำให้เห็นหน้าเขาอย่างชัดเจน ใบหน้าหล่อเหลาคมคาย แต่ทว่าป่าเถื่อน ใจของเธอเต้นโครมครามราวกับกองชุด มันทั้งหวาดหวั่น และหวาดกลัวสุดขีด
“นายครับ” พลพยายามห้ามปรามเจ้านาย เมื่อได้เห็นการกระทำอันบ้าระห่ำ ถ้าเขาไม่ห้าม คนที่จะตายคือหญิงสาวตรงหน้านี่แน่นอน
“ไอ้พล มึงไปรอที่รถ กูจะยิงแม่งให้ตายห่าไปเลย” วิคเตอร์สบถออกมาอย่างเกรี้ยวกราด เดินเข้าไปหานับดาว เธอรีบวิ่งไปหลบที่ท้ายรถ ถ้าเขายังไม่หยุด เธอจะวิ่งลงข้างทาง
“นายหญิงรออยู่ครับนาย กลับกันเถอะ” พลพยายามพูดให้ชายหนุ่มเปลี่ยนใจหยุดในสิ่งที่นายของเขากำลังกระทำ
“ได้! วันนี้มึงรอดไป คราวหน้ามึงไม่รอดแน่” เขาประกาศกร้าวพร้อมกับเดินเข้าไปในรถ ผ่านไปเพียงไม่นาน เสียงเครื่องยนต์สมรรถนะแรงสูง ก็ขับเคลื่อนออกไป
“บ้าชิบ!!” นับดาวเดินออกมาจากท้ายรถ หญิงสาวกวาดสายตามองไปรอบ ๆ เหตุการณ์เมื่อสักครู่ทำเอาเธอขวัญกระเจิง ไม่เคยคิดว่าจะถูกกระทำแบบนี้
“ไอ้บ้าเอ้ย!!” หญิงสาวเตะที่ล้อรถเพื่อระบายความโกรธในหัวใจของตัวเอง ถึงแม้จะยังหวาดกลัวไม่หาย ภายในใจเธอก็ยังโกรธเขาอยู่ดี เธอหยิบไฟฉายออกมาจากตัวรถ ก่อนจะเดินย่ำไปตามทางเล็ก ๆ
นับดาวส่องไฟฉายไปมา พร้อมกับท่าทางหวาดระแวง เสียงแมลงกลางคืนร้องดังเซ็งแซ่ นับดาวสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ ข่มความกลัวเอาไว้ ในใจได้แต่ก่นด่าพ่อเทพบุตรซาตานในใจ
“คนอะไรก็ไม่รู้ ป่าเถื่อนชะมัด ถ้าแบตฉันไม่หมด อย่าหวังว่าฉันจะมาร้องขอความความช่วยเหลือจากคนเฮงซวยแบบนาย”
“โอ๊ย!” นับดาวร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เมื่อข้อเท้าของเธอเจ็บ จากจากการพลิกของร้องเท้าส้นแหลมปรี๊ด
“วันนี้มันวันโลกาวินาศหรือไงวะ!!” เธอสบถออกมาอยากโมโห ก่อนจะถอดร้องเท้าเหวี่ยงทิ้งข้างทางแล้วเดินเท้าเปล่า ไปตามถนนเรื่อย ๆ
นับดาว…
สวัสดีค่ะฉันชื่อนับดาว ฉันเป็นลูกสาวของคุณชาติชาย ดำรงสกุล พ่อฉันเป็นตำรวจ ท่านส่งฉันเป็นเรียนเมืองนอก ฉันเพิ่งเรียนจบและเพิ่งกลับมาถึงเมื่อเช้า
ฉันไปเม้ามอยเรื่อยเปื่อยกับเพื่อน เพื่อนฉันขับรถพาไปเที่ยวหลายที่ แต่มันดันทิ้งฉันไปกับแฟน ให้ฉันขับรถกลับเอง รักฉันเสียจริงนะเพื่อนคนนี้
พอฉันจะกลับบ้าน ฉันดันขับตามยัยจีพีเอสงี่เง่ามา แต่มันพาฉันมาหลง ซ้ำร้ายรถฉันดันมาเสียอีก มันน่าโมโหชะมัด หึ่ม!
ฉันเดินขากระเผลกกระเผลกไปตามทาง จนกระทั่งมาถึงถนนใหญ่ ฉันถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก เมื่อหลุดออกมาจากป่าข้างทางอันแสนเปล่าเปลี่ยวนั้นได้
ฉันเดินมานั่งที่ข้างถนนเพื่อรอโบกรถไปที่บ้าน ฉันล่ะโคตรเซ็งเลยที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้
ฉันกะว่าเรียนจบแล้วเที่ยวเที่ยวให้สนุกซักอาทิตย์จากนั้นก็จะไปทำงาน ใช้ความรู้ที่ร่ำเรียนมา ทำงานเลี้ยงดูพ่อให้สุขสบาย
ฉันอยากจะให้พ่อของฉันอยู่บ้านไม่ต้องไปลำบากอะไรอีก
ท่านเป็นข้าราชการตำรวจชีวิตเหมือนแขวนอยู่บนเส้นด้าย เมื่อได้ไปปฏิบัติหน้าที่จับผู้ร้าย มันยิ่งทำให้ฉันกลัวทุกครั้งที่พ่อออกปฏิบัติหน้าที่ ถึงแม้ฉันจะอยู่ที่เมืองนอก ฉันก็รู้ข่าวของพ่อฉันเป็นอย่างดี
ฉันเหลือพ่อเป็นที่พึ่งพิงเพียงผู้เดียว ฉันกับพ่อไม่มีญาติพี่น้องที่ไหน เพราะพวกท่านจากพ่อของฉันไป ตั้งแต่ถูกฆาตกรรมเมื่อหลายปีที่แล้ว สมัยที่ฉันเป็นทารกแบเบาะ
ส่วนแม่ของฉันท่านแยกกันกับพ่อของฉันตั้งแต่ฉันเด็ก ๆ พ่อไม่เคยเล่าว่าแม่ไปอยู่ที่ไหน และแม่ก็ไม่เคยมาหาฉันเลย พ่อได้แต่บอกว่าแม่หวาดกลัวเกินกว่าจะอยู่กับพวกฉันได้
ฉันนั่งมองอะไรไปเรื่อยเปื่อย ผ่านไปสักพักรถแท็กซี่ก็วิ่งมา ฉันโบกมือเรียกแท็กซี่
“ไปหมู่บ้านรดาทองค่ะ”
“ครับ” ฉันนั่งรถมาจนกระทั่งถึงบ้านชั้นเดียวทรงโมเดิร์น ขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ ฉันจ่ายเงินแล้วเดินเข้าไปในบ้าน ภายในบ้านเงียบกริบ ไร้เงาผู้เป็นบิดา
ท่านคงออกปฏิบัติหน้าที่เหมือนเช่นเคย ฉันเดินขึ้นไปบนห้อง มือเรียวสวยของฉันบิดลูกบิดแล้วเปิดประตูเข้าไป ฉันถอดชุดที่สวมใส่ออกอย่างช้า ๆ จนร่างกายเปลือยเปล่า
เท้าเล็กๆของฉันเดินเข้าไปในห้องน้ำ พร้อมกับเปิดน้ำในอ่าง ฉันนั่งลงแช่ในอ่างแล้วคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ในหัวฉันกำลังคิดไปถึงผู้ชายคนนั้น ผู้ชายที่หล่อเหลาเหมือนเทพบุตร แต่ทว่าเป็นเทพบุตรในคราบซาตาน เขาดูเหี้ยมโหดป่าเถื่อน แต่ฉันกลับรู้สึกถึงแรงดึงดูดบางอย่างที่ซ่อนภายใต้ความป่าเถื่อนนั้น
“บ้าอะไรวะเนี่ย!” ฉันสบถ เมื่อฉันเผลอไปคิดถึงไอ้ผู้ชายเฮงซวยที่เอาปืนไล่ยิงฉัน นี่ฉันเป็นบ้าอะไร?
ฉันอาบน้ำอย่างหงุดหงิด เมื่อสลัดผู้ชายคนนั้นออกไปไม่ได้สักที
ตอนเช้าของอีกวัน ฉันเดินลงบันไดลงมาข้างล้าง ฉันขมวดคิ้วเป็นปม มองพ่อที่นั่งเครียด ในมือถือหนังสือพิมพ์ก่อนเหวี่ยงทิ้งลงพื้นอย่างโมโห
“ระยำเอ้ย!” พ่อสบถออกมาอย่างหัวเสีย กำหมัดแน่นนัยน์ตาแดงก่ำ
“มีอะไรหรือเปล่าคะ?” ฉันเอ่ยถามพ่ออย่างห่วงใย ใบหน้าของท่านเคร่งเครียด ท่านใช้มือลูบหน้าของตัวเองเบา ๆ แต่ไม่ตอบฉัน ฉันจึงเดินไปหยิบหนังสือพิมพ์ที่ท่านเหวี่ยงทิ้งขึ้นมาอ่าน
ข่าวฆาตกรรมหน้าหนึ่ง เป็นตำรวจถูกฆ่ายัดถังโปกปูน และข่าวที่ตำรวจถูกยิงตายนับสิบ
“ต้องมีอีกสักกี่คนที่ต้องตายเพราะมัน” พ่อสบถพร้อมกับทุบโต๊ะแรง ๆ
“พ่อรู้ไหมคะ? ว่าใครฆ่าพวกเขา”
“พ่อรู้ พวกตระกูลชั่วช้าเป็นคนฆ่า ไอ้คนระยำมันไม่เคยทิ้งหลักฐานให้จับได้”
“ตระกูลไหน?”
“ตระกูลของไอ้คนนี้ไง ไอ้พวกที่มันผลิตยานรกนี่” พ่อหยิบภาพถ่าย 2 ใบ โยนลงบนโต๊ะให้ฉัน
“นี่มันผู้ชายคนเมื่อคืนนี่” ฉันพูดพร้อมกับหยิบภาพขึ้นมาดู ภาพชายวัยกลางคน แต่ทว่ายังดูดี ส่วนคนที่ยืนทำสีหน้าเรียบนิ่ง ใบหน้าเรียบเฉยแต่ว่าหล่อมาก หน้าตาแบบนี้สามารถทำผู้หญิงครึ่งประเทศตกหลุมรักเขาได้อย่างง่ายดาย
“ลูกเคยเจอเหรอ?” พ่อของฉันเอ่ยถาม
“ค่ะนับเจอเขาเมื่อคืน ตอนรถนับเสีย”
“มันเป็นคนเลวมาก”
“ค่ะ” ฉันพยักหน้า เขาเลวมาก สิ่งที่เขาปฏิบัติกับฉันเมื่อคืน มันทำให้ฉันรับรู้ว่าเขาเป็นคนเลว
“ถ้าพ่อทลายยาพีและผู้ร่วมขบวนการของมันได้ พ่อจะได้พักเสียที พ่อเหนื่อย” พ่อทำท่าทางเหนื่อยล้า ตลอดชีวิตที่ผ่านมา ท่านทุ่มเทและรักอาชีพตำรวจมาก ท่านซื่อสัตย์เเละเถรตรงเสมอ
“พ่อคงเหนื่อยมากใช่ไหมคะ?”
“พ่อเหนื่อยมาก นี่คือแผลที่พอไปปฏิบัติหน้าที่เมื่อคืน ลูกน้องของมันยิงพ่อ ดีหน่อยที่พ่อไม่เป็นอะไรมาก เพราะกระสุนมันแค่ถาก ๆ แต่เพื่อนของพ่อและลูกน้องล้มตายไปไม่รู้กี่คน”
“นับว่าพ่อลาออกเถอะ นับจะหาเลี้ยงพ่อเอง งานที่พ่อทำอยู่มันอันตราย”
“ถ้าพ่อจบเรื่องนี้ได้ พ่อจะลาออกเอง”
“พ่อสัญญานะคะ”
“พ่อสัญญา”
“แล้วพ่อจะทำอย่างไรต่อไปคะ” ฉันพูดพร้อมกับจ้องมองบิดา ท่านหันมามองหน้าฉันอยู่นาน ทำท่าทางครุ่นคิด
“ลูกเคยเจอไอ้คนสารเลวนั้นใช่ไหม?”
“ค่ะ”
“ลูกต้องพยายามเข้าหามัน มันอยากได้อะไรลูกต้องยอมทุกอย่าง”
“คะ!! นะ… นับต้องไปเป็นสายเหรอคะ”
“ใช่”
“แต่คนที่ไปเป็นสายถูกฆ่าตายจนหมดไม่ใช่เหรอคะ?” ฉันพูดออกมาอยากหวาดหวั่น เมื่อคืนเขายังไล่ยิงฉันอยู่เลย
“พวกผู้ชายที่ไปเป็นสายถูกฆ่าหมด แต่ไม่เคยส่งผู้หญิงไป ไม่เคยมีใครกล้าไป”
“แล้วพ่อไม่กลัวนับตายเหรอ?”
“ลูกไม่ตายหรอก ลูกเก่งลูกฉลาดอยู่แล้ว ช่วยพ่อสักครั้งนะ ถ้าเราทำได้ คนที่ตกเป็นทาสของยานรกนี่ จะได้หลุดพ้นเสียที” ฉันคิดตามพ่อ ถ้าฉันทำได้ พ่อลาออกจากงานที่ท่านทำ แล้วไปใช้ชีวิตกันอย่างมีความสุขที่ต่างจังหวัด
ส่วนคนที่ตกเป็นทาสของยานี้ จะได้หลุดพ้นเสียที
“ค่ะ นับตกลง พ่อสัญญานะคะว่าจะลาออกจากงานที่ทำอยู่”
“พ่อสัญญา ถึงแม้ว่างานที่พ่อทำ พ่อจะรักมันมาก พ่อก็จะลาออกตามสัญญา”
“นับรักพ่อนะคะ”
“พ่อก็รักลูก ลูกต้องทำทุกอย่างให้มันเชื่อใจ ลูกต้องยอมมันเพื่อให้ได้ข้อมูลทุกอย่าง แม้กระทั่งต้องนอนกับมันลูกก็ต้องยอม เมื่อได้ข้อมูลทุกอย่าง พ่อจะไปถล่มมันเอง ”
Related chapters
เทพบุตรทวงแค้น บทที่3
ผ่านไปอีกสองสัปดาห์ร่างอรชรของนับดาวเดินเข้าไปในไนท์คลับแห่งหนึ่ง หญิงสาวหาข้อมูลมาตลอด1อาทิตย์ ทำให้ทราบมาว่า วิคเตอร์จะมาที่ไนท์คลับแห่งนี้ หญิงสาวกวาดสายตาไปทั่วบริเวณ ผู้คนมากหน้าหน้าตาต่างขยับกายไปมา พร้อมกับเสียงเพลงดังกึกก้องเข้าไปในโสตประสาทนัยน์ตากลมโตจ้องมอง ชายหนุ่มที่ยืนอยู่พร้อมกับลูกน้องสามคน นับดาวแต่งหน้าเข้มเพื่อปกปิดตัวตน หวังว่าเขาจะจำหล่อนไม่ได้ เรือนร่างอรชรของหญิงสาว อยู่ในชุดเซ็กซี่ ยั่วยวน ขยี้ใจนักท่องราตรีหนุ่มมิใช่น้อยผู้คนต่างจ้องมองไปที่ร่างของในชุดเซ็กซี่ของนับดาวอย่างจาบจ้วง หญิงสาวกลับไม่ได้สนใจสายตาหื่นกามของชายเหล่านั้นแต่ทว่าเธอสนใจชายหนุ่มที่ปรายตามมามองที่เธอไม่ต่างกันมากกว่าเขาดูนิ่งเหมือนไม่มีพิษมีภัย แต่สายตาคมกริบเย็นชาคู่นั้น มีความความป่าเถื่อน ราวกับซาตานร้ายซ่อนอยู่แต่ถึงจะดูโหดร้าย แต่ก็น่าค้นหาในเวลาเดียวกัน…หญิงสาวเดินนวยนาดเข้าไปหาเป้าหมาย นัยน์ตากลมโตจ้องมอง แล้วฉีกยิ้มให้ชายหนุ่มอย่างยั่วยวน ถ้าเขาสนใจเธอ คงต้องตกหลุมพรางที่เธอขุดไว้เป็นแน่“คุณค่ะ” มือเรียวเล็กยื่นหมายจะจับแขนของวิคเตอร์ ใบหน้าของเขาเรียบนิ่ง ไม่แสดงความรู้สึก
Last Updated : 2025-03-08เทพบุตรทวงแค้น บทที่4
วิคเตอร์อาบน้ำแต่งตัวในห้อง ในขณะที่หมอพุทธิพงษ์ หรือหมอพุทธ รักษาอาการบาดเจ็บของนับดาว เขาเคยรักษาอาการบาดเจ็บของพ่อโจเซฟ ทำให้เขาได้รู้จักกับวิคเตอร์“เอาเธอไปโรงพยาบาลดีกว่าไหม?” พุทธิพงษ์เอ่ยกับวิคเตอร์ อาการบาดเจ็บของหญิงสาวที่นอนนิ่งบนเตียงมีไม่มาก แต่เขากลัวเธอช้ำในมากกว่า“มึงจะเอาไปก็ได้นะ กูจะไปเคลียร์ของล็อตใหม่” วิคเตอร์เอ่ยเสียงเรียบ ไม่ได้สนใจอะไรในตัวของเธอมากมายนัก“เฮ้อ!” หมอหนุ่มพ่นลมหายใจออกมา จะพาไปมันก็พาไปได้ แต่เขาอยากถามเพื่อความแน่ใจ ในเมื่อรถของวิคเตอร์ขับชนเธอ พุทธิพงษ์ก็อยากให้วิคเตอร์รับผิดชอบมากกว่านี้“กูไปแล้ว มึงจัดการให้ด้วยแล้วกัน” วิคเตอร์เอ่ยแล้วเดินออกไปข้างนอก ขณะที่พุทธิพงษ์จะช้อนกายหญิงสาวขึ้น เธอก็รู้สึกตัวพอดี“คุณเป็นใครคะ?” นับดาวเอ่ยถามชายหนุ่มตรงหน้า เขาอยู่ในชุดกาวน์สีขาวสะอาดตา พุทธิพงษ์มองใบหน้าสวยหวานของนับดาว ก่อนจะยิ้มให้เธอเบา ๆ เขารู้สึกเบาใจขึ้นมา เมื่อได้เห็นหญิงสาวรู้สึกตัวแล้ว และอาการไม่น่าเป็นห่วง“ผมเป็นหมอ”“หมอเหรอคะ?” หญิงสาวเอียงหน้าถาม“ครับ คุณรู้สึกปวดหัว คลื่นไส้ไหมครับ”“ไม่ค่ะ แค่เจ็บหลังนิดหน่อย” หญิงสาวยิ้มพลางต
Last Updated : 2025-03-08เทพบุตรทวงแค้น บทที่5
“นับยังไม่พร้อมเลยนะคะ” นับดาวพูดหน้าตาตื่น“แต่ฉันพร้อมแล้ว ถ้าเธออยากทำงานกับฉัน เธอต้องยอม”“เอ่อ...”“งั้นก็กลับไปซะ ฉันไม่ไว้ใจเธอ คนที่ฉันจะเอาไว้ทำงานด้วย คือคนที่ฉันทำให้ฉันได้ทุกอย่าง”วิคเตอร์พูดเสียงห้วน นับดาวได้แต่ครุ่นคิด ถ้าเธอไม่ยอม สิ่งที่เธอทำมามันจะสูญเปล่าทันที ซึ่งเธอยอมให้เป็นแบบนั้นไม่ได้“นับยอมก็ได้ค่ะ” นับดาวพูดเสียงสั่น พยายามสูดหายใจลึก ๆ เอาวะ! ครั้งสองครั้งมันคงไม่สึกเหรออะไรหรอก ถึงแม้จะเสียสิ่งที่หวงแหนมาตลอดชีวิต แต่ถ้ามันแลกกับการทลายที่ผลิตยานรกได้ เธอก็ยินดีทำ เพราะถ้าสำเร็จพ่อเธอจะลาออกจากงานที่เคยทำ เธอจะได้ไปใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านต่างจังหวัดอย่างมีความสุข“ดี”เขาใช้มือประคองใบหน้าสวยหวานของเธอ ก่อนจะบดเคล้าริมฝีปากหนาลงริมฝีปากบางของหญิงสาว นับดาวตกตะลึงจนทำอะไรไม่ถูก เมื่อถูกชายหนุ่มจู่โจมอย่างไม่ทันตั้งตัว ริมฝีปากร้อนนั้นทาบทับริมฝีปากเธอ เขาบดเคล้าดูดดื่มสลับหนักเบา ร่างกายของเธอกับเบาโหวงราวกับล่องลอยอยู่บนอากาศเมื่อเห็นนับดาวนิ่งไปวิคเตอร์ก็ยิ่งย่ามใจ ลิ้นร้อนรุกล้ำเข้าไปในโพรงปากนุ่มแสนหวานจุมพิตแสนหวานนั้น นับดาวถึงกับตัวสั่นเทาราวกับคนโด
Last Updated : 2025-03-08เทพบุตรทวงแค้น บทที่6
“สวยจัง”บ้านบนเขาเป็นอะไรที่น่ารักมากในสายตาของนับดาว เธอเดินสำรวจมันอย่างพึงพอใจ ระเบียงกว้างยื่นออกไป ทำให้เห็นทิวทัศน์บนเกาะอย่างชัดเจน มันสวยงามสมกับชื่อเกาะไข่มุกเสียจริง“ชอบเหรอ?” วิคเตอร์เอ่ยถามเสียงราบเรียบ มองตามร่างบางของนับดาว ที่กำลังหยิบจับสิ่งของขึ้นมาดู เธอทำตัวราวกับเป็นเด็กที่พบเจอของเล่นชิ้นใหม่“ชอบค่ะ” นับดาวเอ่ยตอบ พลางฉีกยิ้มให้ชายหนุ่ม รอยยิ้มแสนหวานนั้นทำเอาเขาตะลึงงันไปชั่วขณะ“ถ้าชอบ เราอยู่สักเดือนเป็นไง?”“นับอยู่ได้เหรอคะ?” เธอถามแล้วเสหน้าไปมองทิวทัศน์เบื้องหน้า บรรยากาศยามนี้ช่างสวยงามเหลือเกิน“ได้สิ ฉันอนุญาต” น้ำเสียงราบเรียบนั้นเอื้อนเอ่ยออกมา นับดาวหันไปมองเขาอย่างไม่อย่างเชื่อหูตัวเอง เธอรู้สึกว่าอะไรมันง่ายไปเสียหมด ดู ๆไปเขาไม่ได้เป็นคนใจร้ายอย่างที่เธอคิด ข่าวลือที่ว่าเขาโหดร้าย มันอาจจะแค่ข่าวที่คนพูดเกินจริงเท่านั้นหรือไม่? เขาอาจจะสร้างกำแพงขึ้นเพื่อปกปิดความอ่อนแอในหัวใจของเขาก็เป็นได้“นายเคยรู้สึกโดดเดี่ยวทั้งที่มีผู้คนอยู่รอบกายไหม?”“ฉันเป็นมาตลอด” เขาทอดสายตามองภาพเบื้องหน้า ชีวิตของเขามันอันตราย จนแทบไม่อยากเข้าใกล้ใคร เขากลัวทุกคนจ
Last Updated : 2025-03-08เทพบุตรทวงแค้น บทที่7
“เขาทำอะไรกันคะ” นับดาวเอ่ยถามพร้อมกับชี้นิ้ว เมื่อเห็นกลุ่มผู้หญิงนั่งรวมกันเป็นกลุ่ม ข้างกายมีกล่องใบเล็ก ๆ วางเรียงรายอยู่“เขาหารายได้เสริมกัน หลังจากเก็บใบต้นบีบี พวกผู้หญิงก็จะมาร้อยเปลือกหอยกัน อาชีพเสริมกลุ่มแม่บ้านน่ะ”วิคเตอร์ตอบเสียงราบเรียบพร้อมกับถอดเสื้อเชิ้ตที่เขาสวมใส่ออก เขาไม่ชอบใจนักที่เห็นร่างของนับดาว มีเพียงบิกินี่ปกปิดของสงวนเพียง 2 ชิ้นเท่านั้นเขาเองนึกแปลกใจกับความรู้สึกของตัวเองอยู่เหมือนกัน ทำไมเขาถึงไม่ชอบให้คนอื่นจ้องมองร่างของเธอนอกจากตัวของเขาเอง“นับอยากไปดูจังค่ะ”“ฉันจะพาไปดู แต่เธอต้องใส่เสื้อก่อน”“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ มันก็แค่ชุดว่ายน้ำตอนที่นับอยู่เมืองนอก นับก็ใส่แบบนี้ประจำนะคะเวลาที่ไปเที่ยวทะเล”“แต่ในเมื่อเธอเป็นผู้หญิงของฉัน ฉันจะไม่ยอมให้เธอใส่ชุดแบบนี้เดินไปทั่วเกาะแน่ ถ้าเธอจะใส่ เธอต้องใส่ให้ฉันดูคนเดียว”“อะไรของนายเนี่ย”“มาเดี๋ยวฉันใส่ให้” เขาพูดพร้อมกับสวมเสื้อให้นับดาว“ขอบคุณค่ะที่ใส่เสื้อให้” นับดาวเขย่งเท้าก่อนจะจุมพิตริมฝีปากหยักนั้นอย่างแผ่วเบา หัวใจที่แข็งแกร่งอ่อนยวบลงทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้กันกับเธอทั้งที่เขาพยายามเก็บซ่อนความร
Last Updated : 2025-03-08เทพบุตรทวงแค้น บทที่8
ณ บ้านบนเขา...“ไปกินก๋วยเตี๋ยวกันนับดาว”“มีร้านก๋วยเตี๋ยวด้วยเหรอคะ?” นับดาวจ้องวิคเตอร์ด้วยนัยน์ตากลมโต ริมฝีปากปากฉีกยิ้มให้เขา“มีสิ อร่อยด้วยไปกินกันเถอะ”“ขอนับนอนพักอีกนิดได้ไหมคะ? นับยังเหนื่อยอยู่เลย” เธอซุกหน้ากับอกแกร่งของวิคเตอร์“งั้นไม่ต้องไป เรามาทำเรื่องอย่างว่ากันอีกดีกว่า”“ไม่เอา นับไม่พักแล้ว เราไปกินก๋วยเตี๋ยวกันเถอะค่ะ”“แน่ใจเหรอ? ว่าอยากจะไปแล้ว”“นับอยากไปแล้วค่ะ นับอยากกินแล้ว” หญิงสาวรีบดีดตัวลุกขึ้น ถ้าถูกเขาทำเรื่องอย่างว่าอีกครั้ง ตอนเย็นถึงจะได้ออกจากห้องเป็นแน่“งั้นไปกัน จะใส่บิกินี่ไปเลยก็ได้นะ วันนี้อนุญาตให้ใส่ แต่ตอนไปกินก๋วยเตี๋ยวใส่ผ้าคุมไปด้วย เดี๋ยวจะพาไปเล่นน้ำ”“ค่ะ วันนี้ใจดีจังเลย” นับดาวหอมแก้มชายหนุ่มเบา ๆ ก่อนจะลุกไปใส่บิกินี่“พร้อมยัง?”“พร้อมแล้วค่ะ”นับดาวกับวิคเตอร์จับมือกันเดินไปที่ร้านก๋วยเตี๋ยว เวลาที่เธออยู่กับเขา มันอบอุ่นมาก เขาเองก็เหมือนคนทั่วไป ไม่มีพิษสงอะไร“ถ่ายรูปกัน” วิคเตอร์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปคู่กับนับดาว ทั้งคู่ยิ้มให้กล้อง นับดาวหอมแก้มเขาเบา ๆ ความรู้สึกของเธอตอนนี้ไม่ได้เสแสร้งเหมือนแต่ก่อนแล้ว เธออยากหอมแก
Last Updated : 2025-03-08เทพบุตรทวงแค้น บทที่9
นับดาวนั่งหน้าเครียด ปลายสายเองก็เงียบไปไม่ต่างกัน ความรู้สึกที่มีต่อวิคเตอร์มันไม่เหมือนก่อน เธอมั่นใจว่าตอนนี้เธอกำลังรักเขา“นับขออยู่กับเขาสักคืนนะคะพ่อ ตอนเช้านับจะรีบออกจากเกาะแต่เช้า”(“ได้ เธอลูกต้องรีบออกมานะ”) ปลายสายเอ่ยเสียงแข็งกระด้าง บ่งบอกว่าไม่พอใจอย่างมาก ที่เธอไม่ออกจากเกาะตั้งแต่คืนนี้ตามคำสั่ง“ค่ะ นับจะรีบไปแต่เช้า” นับดาวกดวางก่อนจะเดินไปนั่งลงบนเตียง ในขณะที่วิคเตอร์กำลังหลับปุ๋ยเหมือนเด็กเธอลูบใบหน้าคมคายของเขาอย่างแผ่วเบา ตอนนี้เธอไม่อาจปฏิเสธหัวใจตัวเองได้แล้วว่าเธอรักเขา ถึงแม้ว่าเธอ กับเขาจะอยู่ด้วยกันเพียง1เดือน มันกลับทำให้นับดาวรักเขา ราวกับรักกันมานานแรมปี“นับรักนายนะวิคเตอร์” นับดาวพูดเสียงเบาพร้อมกับจุมพิตที่แก้มสากของชายหนุ่ม เธอเลือกไม่ได้แล้ว เขาคือคนที่เธอให้ใจ และอีกฝ่ายคือผู้มีพระคุณ เธอไม่สามารถ เลือกชายหนุ่มผู้ที่มอบความสุขให้เธอได้ เมื่อมันขัดกับเจตนารมณ์ของบิดาที่ให้เธอมาล้วงความลับ และพรุ่งนี้บิดาของเธอต้องการทลายยานรกของเขา ซึ่งเธอขัดไม่ได้เลยมันผิดที่เธอเอง ผิดที่เธอยอมทำงานนี้ให้บิดา ผิดที่เธอเข้ามาหลอกลวงเขา และผิดที่เธอพลั้งเผลอใจไป
Last Updated : 2025-03-08เทพบุตรทวงแค้น บทที่10
นับดาวหันกลับไปมองวิคเตอร์น้ำตานองหน้า เธอรู้สึกเจ็บปวด เเละไม่อยากจะเรื่องมันเป็นแบบนี้เลย“หมายความว่ายังไงนับดาว” วิคเตอร์เอ่ยถามหญิงสาว เขาไม่อยากจะเชื่อว่าผู้หญิงที่อ่อนหวานสดใสอย่างเธอ จะทำเรื่องเลวทรามแบบนี้กับเขาได้เพียงแค่ลมปากของชายสารเลวที่พ่นออกมา เขาไม่อยากจะเชื่อ ถ้าไม่ได้รู้จักปากของผู้หญิงที่เขารัก ด้วยตนเอง“นะ… นับขอโทษ” นับดาวเอ่ยเสียงแผ่วเบา น้ำตาไหลพราก ต่อคำขอโทษเป็นล้านคำในตอนนี้ก็ไม่อาจทดแทน สิ่งที่เขาได้รับและสิ่งชาวบ้านสูญเสียได้“สุดท้ายมันก็คือความจริงสินะ เธอทำกับฉัน กับชาวบ้านบนเกาะได้ยังไง?” วิคเตอร์เอ่ยออกมาอย่างเสียใจระคนเจ็บแค้น คนที่เขารักกลับทำเรื่องเลวทรามได้อย่างเลือดเย็น แววตาของชายหนุ่มสั่นระริก ก่อนจะเปลี่ยนเป็นประกายกล้าเธอเข้ามาหลอกลวงเขา เธอเข้ามาทำให้เขาหลงรัก เธอเข้ามาทำให้เขาเสียใจ... และเธอมาเพื่อทำลายเขา...“นับขอโทษ นับไม่ยากให้มันเป็นแบบนี้” หญิงสาวละล่ำละลักบอกกับชายหนุ่ม แต่คำพูดหรือลมปากของเธอ มันราวกับมีดด้ามยาวแทงลึกเข้าในหัวใจเขาปัง! ปัง!“อ้ากก” กระสุนปืนพุ่งเข้าใส่ร่างของวิคเตอร์ จนล้มไปกองกับพื้น ชายที่ยิงเขาคือคนสารเลวคนน
Last Updated : 2025-03-08
Latest chapter
เทพบุตรทวงแค้น ตอนพิเศษ
วันเวลาผ่านไปหลายปี เซลีนกับวิคเตอร์แต่งงานและใช้ชีวิตคู่ร่วมกันอย่างมีความสุข บุตรชายกับบุตรสาวของเธอ ตอนนี้ได้ 12 ขวบ ทั้งสองมีบุตรชายเพิ่มมาอีก 1 คนคือคริสเตียน อายุ6ขวบ"วันนี้เฮียจะทำอาหารให้เซย์กินนะ" วิคเตอร์เอ่ยในขณะที่ทั้งสองนอนกอดก่ายกันอยู่บนเตียง"ไม่เอา เฮียทำเละเหมือนคราวนั้นจะทำยังไง?" เธอท้วงเพราะทวิคเตอร์เข้าครัวทีไรเขาจะทำครัวเละเทะทุกครั้ง"ไม่หรอก เฮียไม่ทำเละเทะแน่นอน""เฮียมั่นใจหรอคะ?""มั่นใจสิครับ รับรองครั้งนี้ไม่มีผิดพลาดแน่นอน" วิคเตอร์พูดพร้อมกับกอดรัดร่างบางของเซลีนมากกว่าเดิม"ลุกเถอะ ตอนนี้ลูกทำอะไรอยู่ เงียบกันเชียว""อยู่กับแม่นั่นแหละ แม่เขาดูเด็กๆดีจะตาย ยิ่งพ่อโจเซฟนะยิ่งเห่อหลานมาก รักหลานยิ่งกว่ารักลูกอีก" วิคเตอร์เอ่ยแล้วฝังจมูกลงพวงแก้มของเซลีนอยู่หลายครั้ง เขารักเธอมาก เขารักเธอที่สุด รักสุดหัวใจ"งั้นลุกเถอะค่ะ เฮียจะไปทำกับข้าวให้เซย์กินไม่ใช่เหรอคะ? ลุกสิคะเซย์หิวแล้ว" เซลีนผลักวิคเตอร์ลุกขึ้น เธอจะมาเกาะไข่มุกกับวิคเตอร์แทบทุกเดือน วิคเตอร์จะมาที่เกาะไข่มุกบ่อย เพราะต้องมาดูแลผลผลิตของเขานั่นแหละ ถึงเธอจะไม่อยากใ
เทพบุตรทวงแค้น บทที่42
"วันนี้แม่จะเล่านิทานให้ฟังนะคะ" เซลีนเอ่ยพร้อมกับหยิบหนังสือนิทานออกมา"ครับ วันนี้คริสดีใจที่สุดเลยครับ" เขาเอ่ยกับมารดาด้วยความดีใจวันนี้เป็นวันแรกที่เขาจะได้ฟังนิทานจากแม่ของเขา"แม่ก็ดีใจที่ได้อ่านให้ลูกฟังนะคะ วันนี้เราจะอ่านนิทานเรื่องซินเดอเรลล่า""ดีๆค่ะอลิซชอบฟัง" อลิซปรบมือตัวเองอย่างดีใจ พร้อมกับล้มตัวนอนลงเตียงเล็ก คริสโตเฟอร์กับอลิซนอนคนละเตียง แต่อยู่ในห้องเดียวกันแกรก! เสียงเปิดประตูเข้ามา เป็นวิคเตอร์ที่เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับนมอุ่นๆ 2 แก้ว"ดื่มนมกันคนละแก้วนะครับ จะได้โตเร็วๆ จะได้นอนหลับฝันดี""ขอบคุณครับ/ขอบคุณค่ะ" ทั้งสองลุกขึ้นนั่งบนเตียงพร้อมกับรับนมจากมือของวิคเตอร์คนละแก้วแล้วดื่มแต่โดยดี"อร่อยไหมครับ""อร่อยที่สุดเลยค่ะ" อลิซเอ่ยแล้วยิ้มให้วิคเตอร์ เซลีนเดินไปนั่งลงบนเตียงกับคริสโตเฟอร์ในขณะที่วิคเตอร์นั่งบนเตียงของอลิซ"เริ่มเลยนะคะ""เริ่มเลยครับ""กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว...." เซลีนเล่านิทานให้บุตรทั้สองฟัง ในขณะที่วิคเตอร์จ้องใบหน้าหวานของเซลีนสลับกับจ้องใบหน้าบุตรทั้งสองไปมา เขารู้สึกอิ่มเอมหัวใจเป็นอย่างมากที่ได้อยู่เป็นครอบครัวที่สมบูรณ์ห
เทพบุตรทวงแค้น บทที่41
"อ้าววิคเตอร์เซลีนมาตั้งแต่ตอนไหน?" มัดไหมเอ่ยถาม ในขณะที่เดินมาพร้อมกับโจเซฟ ในมือถือจานขนมมาให้หลานทั้งสองด้วย"เพิ่งมาถึงครับ" วิคเตอร์อุ้มอลิซขึ้นในอ้อมแขน แล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะ"แม่ว่าเราไปนั่งที่โต๊ะดีกว่า ตรงนี้แดดเริ่มแรงแล้ว" เซลีนเอ่ยกับบุตรชายพร้อมกับคลายกอด"ครับ" เด็กน้อยพยักหน้าพร้อมกับจับมือมารดาเดินไปที่โต๊ะแต่โดยดี ใจดวงน้อยรู้สึกอบอุ่นไม่น้อยเลย เมื่อได้จับมือของเซลีน ในที่สุดเขาจะมีมารดาเหมือนคนอื่น เพื่อนจะได้ไม่ล้อเขาอีกแล้ว"มานั่งตักแม่ดีกว่านะครับ" เซลีนว่าพลางหย่อนกายลงเก้าอี้แล้วอุ้มเด็กชายตัวน้อยมานั่งตัก"พ่อกับแม่มีเรื่องอะไร จะสารภาพกับผมไหมครับ""เรื่องอะไร ไม่มี้!" มัดไหมเอ่ยเสียงสูง"เสียงสูงเชียวนะครับ" วิคเตอร์หัวเราะเบาๆ"ลูกอยากรู้อะไรก็ถามมาเลย พ่อพร้อมที่จะตอบเสมอกับเรื่องที่ลูกคาใจ" โจเซฟเอ่ยพร้อมกับนั่งลงเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม"เรื่องที่เซลีนยังไม่ตาย ผมอยากรู้ว่าทำไมเธอไม่ตาย ทั้งที่ผมเห็นว่าเธอตายและถูกถอดเครื่องมือออกจนหมดแล้ว" วิคเตอร์มั่นใจว่าตอนนั้นเธอเสียชีวิตไปแล้วจริงๆ"อ๋อ เรื่องนั้นพ่อจะเล่าให้ฟังเอง"ย
เทพบุตรทวงแค้น บทที่40
หลังจากที่ทำความสะอาดห้องครัวเสร็จแล้ว วิคเตอร์จับมือของเซลีนเดินออกมาจากห้องครัว เขาเดินมาจนถึงหลุมศพของนับดาว เขามองก่อนจะยิ้มให้เซลีน"นี่คือหลุมศพของนับดาว""คุณฝังไว้ที่นี่เหรอ?""ใช่ แต่ข้างในโลงมันว่างเปล่า" วิคเตอร์พูดพร้อมกับกุมมือเธอไว้แน่นๆ"เฮียเปิดดูข้างในเหรอคะ? ถึงรู้ว่าข้างในโลงมันว่างเปล่า""เฮียเจอกับเซย์ที่ร้านบิงซู เฮียก็รู้ได้ทันทีว่ามันต้องมีอะไรที่หักมุมเเน่ๆ มันทำให้เฮียมั่นใจว่านับดาวยังไม่ตาย เฮียเลยให้ลูกน้องมาขุดหลุมฝังศพอย่างเร่งด่วน และมันก็เป็นอย่างที่เฮียคิดจริงๆ ข้างในนั้นมันว่างเปล่า เฮียเลยต้องทวงเมียคืน แล้วค่อยเคลียร์กับพ่อแม่ทีหลัง" เขาพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้เซลีน"อ๋อ โลงมันว่าง เฮียเลยมั่นใจว่าเซย์คือนับดาว""ที่จริงเฮียมั่นใจมากตั้งเเต่เฮียเจอเซย์ครั้งแรก เฮียแค่อยากมั่นใจมากกว่าเดิม และมันก็จริงอย่างที่เฮียคิด เฮียเองก็โง่อยู่ตั้งนาน เฮียน่าจะมาเปิดโลงดูตั้งแต่ตอนแรก""นั่นสิ ทำไมเฮียไม่ทำ""เฮียโง่ล่ะมั้ง ฮ่าๆ ถ้ารู้เร็วกว่านี้ก็คงดี เฮียคงตามหาเซย์แล้ว""ช่างมันเถอะค่ะ มันผ่านไปแล้ว เราฝังนับดาวไว้ในนั้นแล้ว ก็
เทพบุตรทวงแค้น บทที่39
เซลีนนั่งรับประทานอาหารกับวิคเตอร์อย่างเงียบๆ เขาจ้องมองเธออยู่นานก่อนจะเอ่ยขึ้นเพื่อตัดความเงียบบนโต๊ะอาหาร ซึ่งตอนนี้ทางฝ่ายต่างไม่พูดอะไร"อร่อยจัง""อืม" เธอพยักหน้าเบาๆก่อนจะตักอาหารเข้าปาก เธอนั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย สิ่งที่เธอคิดมันก็วนเวียนแต่เรื่องเก่าๆ เรื่องราวที่เกิดขึ้น ทุกเหตุการณ์ที่ผ่านมาเธอเคยทำผิดทำเรื่องเลวร้ายกับคนบนเกาะและเขา เธอเคยเป็นบ้าเธอเคยถูกผลักตกเขาจนบาดเจ็บสาหัส ถ้าไม่ได้คุณมัดไหมกับคุณโจเซฟ ส่งตัวไปรักษาที่เมืองนอก เธอคงไม่มีโอกาสได้มานั่งอยู่ตรงนี้เธอใช้เวลารักษาเป็นปี รักษาอาการบาดเจ็บร่างกายบอบช้ำอย่างหนัก เธอรอดมาได้ก็เพราะเธออยากจะกลับมามองหน้าลูกอีกครั้ง แต่กว่าจะหายเป็นปกติเธอต้องผ่าตัดหลายครั้ง และทำกายภาพบำบัดเป็นปี ที่ผ่านมาเธอคิดถึงบุตรอีกคนของเธอมาก ถึงแม้คริสโตเฟอร์จะไม่เคยเห็นหน้าเธอ แต่ก็ใช่ว่าเธอจะไม่เคยเห็นหน้าเขา เธอเห็นหน้าเขาอยู่ตลอด เห็นเพราะแม่มัดไหมและพ่อโจเซฟเคยวีดีโอคอลหาอลิซบ่อยๆ แล้วเอารูปคริสโตเฟอร์ให้เธอดู"รีบกินเถอะนับดาว กินเสร็จฉันจะพาไปเกาะไข่มุก ไปหาใครบางคน""พาไปหาใครคะ" เธอเอียงคอเอ่ยถามเขาในขณะที่ตักอ
เทพบุตรทวงแค้น บทที่38
แสงแดดอุ่นๆแผ่เข้ามากระทบร่าง วิคเตอร์กะพริบตาถี่ๆให้เข้ากับแสง เขาหันไปมองร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงข้างๆเขา ซึ่งตอนนี้กำลังนอนหลับสนิทเขากะจะขย้ำแม่กวางสาวทั้งคืน แต่เจ้าหล่อนดันเป็นลมไปเสียก่อน เขาก็เลยต้องพามาพักที่บ้านต้นไม้ ถ้าเธอไม่เป็นลมก่อน คงได้เห็นดีกันเป็นแน่"นับดาว""...""นับดาว""คุณเซลีนครับ""อื้อ"วิคเตอร์ใช้มือจับที่ต้นแขนของเธอเบาๆ แต่ต้องชักมือกลับอย่างรวดเร็ว อุณหภูมิร่างกายของหญิงสาวที่นอนข้างๆเขาร้อนจี๋"ฉิบหายไหมล่ะ"วิคเตอร์รีบดีดตัวลุกขึ้นจากเตียง แล้วลงมาหยิบเอากะละมังใบเล็กในห้องครัวใส่น้ำ แล้วมาเปิดตู้หยิบผ้าเช็ดตัวผืนเล็กออกมา พร้อมกับยาลดไข้"เล่นพิเรนทร์จนได้เรื่องไอ้วิคเตอร์เอ้ย!!"เพราะเขาคิดพิเรนทร์outdoorกับเธออยู่ข้างนอก โดนลมโดนน้ำค้างบวกกับร่างกายเหนื่อยล้าจากการที่เขาเล่นบทสวาทกับเธอ ตั้งแต่เช้าจนค่ำตอนกลางคืนก็เกือบทั้งคืนอีก เธอก็เลยล้มป่วยไป"โอ้ยยยย ไอ้วิคเตอร์ ล่อเธอจนป่วยเลยเหรอเนี่ยเวรกรรมจริงๆ ปล่อยให้ความเงี่ยนบังตา ทำเธอล้มป่วยเลยไอ้เวร" เข้าก่นด่าตัวเอง แล้วหยิบผ้าคุณหนูผืนเล็กจุ่มน้ำบิดมาดแล้วเริ่มเช็ดตัว ให้เธอเบาๆ
เทพบุตรทวงแค้น บทที่37
วิคเตอร์ถอดเสื้อผ้าออกจนร่างกายเปลือยเปล่า เซลีนถึงกลับเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ เมื่อเช้าจนถึงตอนเย็นเขาก็จัดเธอจนสลบไสล มาถึงตอนนี้เขายังจะพาเธอมา Outdoor อีก เขามันบ้าไปแล้วเธอมองท่าทางของเขาอย่างตื่นตระหนกก่อนจะรีบหยัดกายลุกขึ้น แล้วรีบวิ่งทันที ถ้าเขาจัดการเธออีกครั้ง เธอคงได้ฌาปนกิจหมีตัวเองเป็นแน่"คิดว่าจะหนีฉันพ้นเหรอ? วันนี้แหละฉันจะจัดการเธอจนเช้าเลย""ไอ้คนบ้า!!" เธอหันไปตะโกนด่าเขา ก่อนจะรีบวิ่งด้วยความเร็ว แต่ไม่วายเสียงฝีเท้าหนักๆวิ่งตามเธอมาติดๆ"วันนี้ยังไงก็หนีผัวไม่พ้นหรอกที่รัก วิ่งวอร์มร่างกายก่อนก็ได้ ร่างกายจะได้ร้อนระอุแล้วฟิตเจอริ่งกันมันๆ มันคงจะฟินน่าดูเลยใช่ไหมฮ่าๆๆ" วิคเตอร์หัวเราะอย่างชอบใจวิ่งตามหญิงสาวมาติดๆ"กรี๊ดดด!!" เธอกรีดร้องออกมาทันที เมื่อร่างบางของเธอถูกคว้าลอยละลิ่วไปประทะอกแกร่งของวิคเตอร์ ร่างกายเปลือยเปล่าของทั้งสองแนบชิด จนเธอสัมผัสถึงแท่งบางอย่างดันก้นงอนงามของเธอ"จะไปไหนนับดาว""ไอ้บ้า!""ถึงจะบ้าก็ผัวเธอนะนับดาว เมื่อก่อนเธอเป็นบ้า เดี๋ยวตอนนี้ฉันจะเป็นบ้าให้เธอดูแล้วกัน" วิคเตอร์พูดพร้อมกับจมูกที่ซอกคอของเธอ กลิ่นหอมอ่อนอ่อนท
เทพบุตรทวงแค้น บทที่36
วิคเตอร์พาเธอไปแสดงบทรักเกือบทุกที่ในห้อง ไม่ว่าจะเป็นโต๊ะตู้เตียง วิคเตอร์พาเธอท่องมาหมด จนมาจบที่เตียงเล่นเอาเธอขาสันพับๆ เหนื่อยหอบอ่อนล้าอ่อนเพลียกันเลยทีเดียวหลังจากที่จบบทรักเร่าร้อน เธอกับเขาก็สลบไสลจนถึงเย็น พอรู้สึกตัวเธอรีบลุกขึ้นนั่ง แล้วปรายตามองผู้ชายที่นอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียงกายท่อนบนของวิคเตอร์เปลือยเปล่าพ้นผ้าห่ม มันเต็มไปด้วยลอนกล้ามเนื้อ บ่งบอกว่าเจ้าของร่างนี้ดูแลตนเองเป็นอย่างดี เธอมองอย่างหงุดหงิด ก่อนจะเม้มปากเป็นเส้นตรงเธอลุกขึ้นจากเตียงอย่างช้าๆ แล้วค่อยๆเปิดตู้เสื้อผ้าอย่างเบามือ เธอจะไม่ยอมให้เขาพรากลูกของเธอไปแน่ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ช่าง"คิดว่าได้ฉันแล้ว ฉันจะปล่อยเธอไปง่ายๆเหรอนับดาว"ยังไม่ทันที่เธอจะหยิบชุดออกมาจากตู้เสียงอันทรงพลังของวิคเตอร์ก็ดังขึ้นจากทางด้านหลังของเธอ จนเธอสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ รีบหันไปมองผู้ชายที่อยู่บนเตียงทันที"ฉันจะไปหรือไม่ไป มันก็ไม่เกี่ยวกับนายสักหน่อย นายมันคนเลวที่บังคับขืนใจฉัน"เธอแหวใส่อย่างเหลืออด เขามันผู้ชายเฮงซวยที่ชอบใช้กำลังบังคับขืนใจเธอ เธอไม่ได้ยินยอมพร้อมใจมีอะไรกับเขาด้วยซ้
เทพบุตรทวงแค้น บทที่35
"อื้อ" ริมฝีปากร้อนทาบทับลงริมฝีปากนุ่ม มืออีกข้างปล่อยข้อมือของเธอออกแล้วหยิบเชือกที่เขาเตรียมเอาไว้มามัดข้อมือเธอไว้กับหัวเตียง"กรี๊ดดด! จะมามัดฉันทำไม?" เมื่อปากเป็นอิสระเธอก็กรีดร้องทันที เขาไม่มีสิทธิ์มามัดหรือมากระทำกับเธอแบบนี้"เธอมันฤทธิ์เยอะ ถีบฉันตกเตียงตอนขึ้นสวรรค์ทำไง?" วิคเตอร์พูดเสียงเรียบ เขาแทรกร่างกลางหว่างขาของหญิงสาว ก่อนจะกระตุกเชือกชุดคลุมออก เเล้วค่อยๆสอดมือเข้าไปในชุดคลุมของเธอทันที"กรี๊ดดด!แกจะทำอะไรไอ้บ้า!""เปล่าสักหน่อย""เปล่าอะไรในเมื่อแกกำลังทำ""หึ!""กรี๊ดดด ช่วยด้วยย!! ช่วยฉันด้วยค่ะ!" เธอตะโกนเสียงดัง กลับไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มบนร่างตื่นตระหนกเลยแม้แต่น้อย ใบหน้าของเขาเรียบเฉย ก่อนจะยกยิ้มมุมปากเบาๆชุดคลุมของเธอถูกแยกสาปเสื้อออก เผยเห็นอกสล้างกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะที่เธอหายใจ ยิ่งพยายามดิ้นเขาก็ยิ่งชอบใจเขาจูบเพื่อให้เธอหยุดร้อง ริมฝีปากหนาบดขยี้อย่างรุนแรง ชายหนุ่มข่มอารมณ์พุ่งพล่านตนเองเอาไว้สุดฤทธิ์ ร่างกายสมส่วนด้านล่าง ถูกเสียดสีกับดอกไม้งาม ยิ่งเธอดิ้นไปมา แก่นกายของเขามันยิ่งขยายใหญ่ดันเนื้อผ้า
