ชีวิตมาเฟียที่เรียนจบเป็นนักธุรกิจไฟเเรงที่ผู้หญิงใครๆต่างหมายปองเเต่!!!ชีวิตที่สงบสุขอย่างเมื่อก่อนก็ได้จบลงเมื่อเขาได้เเต่งงานกับไอยูอย่างไม่เต็มใจ เพราะเธอสร้างเรื่องสร้างปัญหาให้เขาทุกวี้ทุกวัน จากที่เขาเคยพูดน้อย ตอนนี้ดันพูดขึ้นเยอะมาก!!!เพราะเขาต้องดุด่าไอยูเกือบทุกวันไง เเถมเขาดุมากๆไอยูก็ชอบงอเเงร้องไห้อยู่เรื่อยยิ่งกว่าเด็กเสียอีก เอาตรงๆนะเขาไม่อยากเเต่งงานเลยด้วยซ้ำเป็นเพราะม๊ากับป๊าของเขาที่บังคับให้เเต่งงานกับไอยูหลังจากที่พ่อกับเเม่ของเธอเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางเครื่องบินที่กำลังไปดูงานต่างประเทศ เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นคือเครื่องบินตกทำให้ท่านทั้งสองคนเสียชีวิตทันทีในตอนนั้น ไอยูกำลังจบมัธยมศึกษาปีที่6พอดี ตอนนั้นเขาเรียนที่ต่างประเทศกำลังจะจบเหมือนกันหลังจากที่เขาเรียนจบป๊าก็เริ่มคุยกับเขาเรื่องการเเต่งงานพร้อมอธิบายให้เขาฟังทุกอย่างพ่อไอยูเป็นเพื่อนรักกับป๊าของโรมที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันตั้งเเต่สมัยเรียนจึงให้สัญญากันว่าถ้าใครมีลูกสาวลูกชายจะต้องเเต่งงานกันเพราะพวกพ่อๆอยากให้ทั้งสองฝ่ายเป็นทองเเผ่นเดียวกันไง หึสมดั่งใจเเล้วสินะคนที่รับกรรมก็คือเขาทั้งหมด!!! ส่ว
@ผับหรูเเห่งหนึ่งเสียงเพลงในผับเปิดให้นักท่องเที่ยวยามราตรีงัดท่าเต้นโชว์ลีลาออกมาอย่างเร้าร้อนโดยเฉพาะผู้หญิงที่เต้นอย่างยั่วยวนเพื่อเชิญชวนให้ฝ่ายเพศตรงข้ามเข้าหาตนเอง ผับนี้เป็นผับที่คนรวย ดารา นางเเบบนายเเบบ นิยมเข้ามาเที่ยวกัน พูดง่ายๆว่าไม่รวยจริงเข้าไม่ได้นะจะบอกให้ ส่วนฉันได้สามีรวยม๊ากก เขาให้บัตรไม่จำกัดวงเงินให้กับฉันเป็นของขวัญวันเเต่งงานถึงเเม้ว่าเขาไม่เต็มใจที่จะเเต่งงานกับฉันก็เถอะ ฉันน่ะดีใจเเละก็มีความสุขมากๆที่ได้เขาเป็นสามีพร้อมเเต่งงาน เพราะฉันหลงรักเขามาตั้งนานเเล้วนิ"นี่ ไอยูเเกจะไม่ลุกมาเต้นหน่อยเหรอ จะมุดไปอยู่ใต้โต๊ะเลยไหมห้ะ!!"เสียงสมายด์ตะโกนเรียกชื่อฉันดังลั่นที่นั่งคิดอยู่เพลินๆจนสะดุ้งตัวนิดหน่อย"เอ่อ..คือว่า...ฉันกลัวเเด๊ดดี๊เห็นฉันอ่ะเพราะเเกนั้นเเหละสั่งให้ฉันโกหกว่าทำรายงานเเละนอนบ้านเเกนิ"เเด๊ดดี๊ที่ฉันเอ่ยขึ้นมานั้นไม่ใช่พ่อนะเเต่เป็นสามีสุดโหดของฉันเองเเหละ เเฮร่^^"ผัวเเกไม่มาหรอกน่า เชื่อฉันสิมาเต้นเถอะเเก"เสียงเพื่อนของฉันอีกคนชื่อฟ้าเอ่ยขึ้นมาพร้อมกวักมือให้ลุกขึ้นเต้น ฉันไม่สบายใจมากเลยด้วยที่ต้องโกหกเขาเเบบนี้"ไม่ดีกว่าพวกเเกเต้นเถอะ"
ตกดึก..."ทำไมยังไม่กลับบ้านอีกนะ"ฉันนอนพลิกตัวไปมา ก็ไม่มีวี่เเววของคนร่างสูงเปิดประตูเข้ามาในห้องสักที! หรือว่าเขาไปกกสาวอยู่ในผับกันเเน่นะ เห้อ!ฉันเป็นคนที่คิดมากด้วยสิฉันติดสินใจคว้าโทรศัพท์ที่วางไว้บนโต๊ะข้างเตียงนอน ค้นหาเบอร์ของเขา เเล้วกดโทรไปหาเขาทันทีRrrrrrrrrสามตื้ดเเล้วนะ ทำไมไม่รับโทรศัพท์สักทีเนี้ย ใจฉันเริ่มร้อนรุ่มกังวนในใจตลอดเวลา เพราะเมื่อก่อนเขาผ่านผู้หญิงมาไม่น้อยเหมือนกัน ขนาดมีฉันอยู่ข้างๆนะผู้หญิงยังมองเขาตาเป็นมันเลยคิดดูดิ ก็อย่างว่าคนมันหล่อนิเนอะ"ฮัลโหล เเด๊ดดี๊ ทำอะไรอยู่ ทำไมไม่กลับบ้านค่ะ หนู..รออยู่ รอนานเเล้วด้วยค่ะ''ทันทีที่เขากดรับโทรศัพท์ฉันดีใจมากอย่างน้อยต่อให้โกรธกันเเค่ไหนเเต่ก็ยังรับโทรศัพท์ทุกครั้ง ถือว่าเป็นข้อที่ดีอยู่เเหละ เเต่ตอนนี้น้ำตาฉันเริ่มเอ่อล้นบริเวณขอบตาเเล้วอ่าหลังจากยิงคำถามไป"ทำไมไม่นอน พรุ่งนี้มีเรียน"น้ำเสียงเรียบๆพูดออกมาพร้อมมีเสียงที่เปิดในผับดังมาเบาๆ ที่เขานั่งอยู่นั้นคือห้องส่วนตัวเฉพาะ คนนอกห้ามเข้าก่อนได้รับอนุญาต เพราะมีการ์ดเฝ้าอยู่ที่ประตูทางเข้าตลอดเวลา"ก็หนูนอนรอเเด๊ดดี๊อยู่ หนูนอนไม่หลับเลยค่ะ เเด๊ดดี๊ร
ณ ห้องปกครอง..."ทำไมพวกเธอถึง ได้ทำเเบบนี้!!!ฉันจะรอผู้ปกครองของพวกเธอมาให้ครบก่อนยังเเต่ผู้ปกครองของโสภิตา..."ผู้อำนวยการผู้หญิงท่านชื่อว่าอมรรัตน์หรือทุกคนเรียกว่าอาจารย์ 'ใหญ่' ท่านพูดพร้อมตวัดสายตาดุใส่มองมาที่ฉัน โสภิตาก็คือชื่อจริงของฉันเองเเหละ ผู้ปกครองของฉันก็คือ เเด๊ดดี๊ไงล่ะเขาต้องโกรธยิ่งกว่าเก่าอีกเเน่เลย เรื่องเก่ายังไม่ทันหายเรื่องใหม่มาอีกเเล้ว เห้อเป็นเพราะยัยเเพมยั่วโมโหฉันเเท้ๆเลยอ่ะ "ขอโทษครับที่มาช้า"พอประตูเปิด ทุกคนที่นั่งอยู่ก็หันไปมองผู้มาใหม่กันหมด เขาใส่ชุดสูทสีดำโดยมีลูกน้องเป็นคนเปิดประตูให้ หน้าตาของเขาเรียบเฉย ถ้าใครเห็นก็คิดว่าเขาไม่ได้คิดอะไรกับเรื่องที่ฉันมีปัญหา หน้าตาเขาไม่ได้โมโหเหมือนผู้ปกครองคนอื่นๆ เเต่ฉันรู้ว่าหน้าตาเเบบนี้เนี้ยเเหละ เขากำลังเก็บกดเก็บอารมณ์เพื่อไม่ให้ประทุใส่หน้าฉันต่อหน้าคนอื่นๆไง ฉันรู้ดี..."เอ่อ คุณท่านปะ...เป็นผู้ปกครองของโสภิตาเหรอค่ะ""ครับ""เชิญนั่งค่ะ คือว่าโสภิตามีเรื่องตบตีกับสุนิสาซึ่งทำให้เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีต่อนักศึกคนอื่นๆ ดิฉันจึงให้พวกเธอทั้งหกคนพักการเรียนเป็นเวลาสองอาทิตย์ค่ะ""อืม ผมต้องขอโทษด้วยที่ทำ
ผมมองดูคนตัวเล็กที่เป็นภรรยาของผมอย่างถูกกฎหมาย ตอนนี้ผมอายุใกล้24ปี เเล้ว เป็นนักธุรกิจส่งออกรถหรูเเละเป็นเจ้าของผับ คอนโด อพาร์ทเม้นท์ต่างๆอีกมากมายพ่วงไปด้วยตำเเหน่งหัวหน้ามาเฟียที่คนอื่นๆไม่เคยรู้ยกเว้นคนสนิท ใครจะรู้หรือไม่รู้อันนั้นผมไม่สนใจเเต่อย่าท้าทายอำนาจของผมก็พอ...ลืมไปว่าคนที่ท้าทายผมมีเเค่คนเดียวก็คือ...ไอยูตั้งเเต่มีเธอเข้ามาในชีวิต ผมก็ไม่เคยสัมผัสคำว่าสงบสุขอีกเลย ทุกๆอย่างเปลี่ยนไปหมด สิ่งต่างๆในห้องก็ถูกรื้อถอนเป็นสีชมพูพาสเทลทั้งหมดด้วยฝีมือเมียตัวน้อยของผมเอง เธอเป็นคนเอาเเต่ใจ ดื้อดึง ไม่ค่อยจะฟังคำสั่งผมเท่าไร บางครั้งผมก็อดเป็นห่วงเธอไม่ได้ จึงให้ลูกน้องสะกดรอยตามเธออยู่ห่างๆ ไม่ใช่ผมระเเวงว่าเธอจะนัดกับผู้ชายหรอกนะ เเต่เป็นเพราะผมเป็นมาเฟียเลยมีคู่เเข่งเยอะพอสมควรไง กันไว้ดีกว่าเเก้ดีที่สุด อ่อถ้าเธอนัดผู้ชายหรือเเอบมีผู้ชายใหม่ล่ะก็ความตายเท่านั้น!!! ไม่ได้หึงนะเเต่ไม่รู้สิเเค่ไม่ชอบ..."ฉันจะฟังเหตุผลของเธอก็ได้ อธิบายมาสิ"ผมตัดสินใจพูดกับเธออันที่จริงก็อยากรู้อยู่เหมือนกัน ถ้าไม่ร้ายเเรงจริงๆเธอคงไม่ลงมือเเน่ๆ เพราะผมเคยเตือนเธอไว้เเล้ว"จริงนะคะ!!!''เธอ
"เเด๊ดดี๊ ม๊าโทรมาค่ะ"ผมที่คิดเรื่องเธออยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงเล็กๆของไอยูก็ตะโกนบอกผมจากด้านใน ผมเดินออกจากระเบียงไปยังห้องนอน ไอยูยื่นโทรศัพท์ส่งมาให้โดยมีชื่อม๊าของผมโชว์หน้าจออยู่ ผมกดรับโทรศัพท์ยกขึ้นเเนบกับใบหูข้างที่ถนัด ไอยูก็เดินไปยังห้องเเต่งตัวหลังจากยื่นโทรศัพท์ให้ผมเสร็จ "ครับม๊า"(กว่าจะรับโทรศัพท์ม๊านะ เจ้าลูกชายตัวเเสบ)เสียงม๊าดุผมเบาๆตามฉบับของท่านนั้นเเหละครับ"ผมไปสูบบุหรี่มานะม๊า"(เพลาๆลงบ้างก็ได้ลูกบุหรี่หนะ ไม่คิดถึงม๊าหรือไงกันตั้งเเต่งงานไปก็ไม่มาหาม๊าเลยนะ เชอะ!)เสียงม๊าตอบกลับอย่างน้อย อันที่จริงผมก็อยากไปหานะเเต่ผมเข้าบริษัทเกือบทุกวัน เลยไม่มีเวลาไปหาเท่าไร"ขอโทษครับม๊า ผมเข้าประชุมเกือบทุกวันช่วงนี้ไม่ค่อยว่างเท่าไรครับ"(วันนี้ว่างรึเปล่าลูกมาหาม๊าหน่อยม๊าคิดถึงมากๆเลย เเล้วอีกอย่างงานก็ยกให้คามิลทำให้บ้างก็ได้ลูก...)คามิลที่ม๊าเอ่ยมานั้น เป็นมือขวาของผมเองส่วนมือซ้ายชื่อเฮล ทั้งสองคนนี้ผมไว้ใจที่สุดเเล้วทั้งชีวิต เฮลผมให้มันไปเฝ้าคลับเเทนผมอยู่ ส่วนคามิลมันก็ช่วยผมอยู่ที่บริษัทคอยขับรถให้เป็นบางวัน"ครับวันนี้ว่างครับ เดี๋ยวผมไปหา"(ได้จ๊ะม๊าจะรอนะ
ชีวิตมาเฟียที่เรียนจบเป็นนักธุรกิจไฟเเรงที่ผู้หญิงใครๆต่างหมายปองเเต่!!!ชีวิตที่สงบสุขอย่างเมื่อก่อนก็ได้จบลงเมื่อเขาได้เเต่งงานกับไอยูอย่างไม่เต็มใจ เพราะเธอสร้างเรื่องสร้างปัญหาให้เขาทุกวี้ทุกวัน จากที่เขาเคยพูดน้อย ตอนนี้ดันพูดขึ้นเยอะมาก!!!เพราะเขาต้องดุด่าไอยูเกือบทุกวันไง เเถมเขาดุมากๆไอยูก็ชอบงอเเงร้องไห้อยู่เรื่อยยิ่งกว่าเด็กเสียอีก เอาตรงๆนะเขาไม่อยากเเต่งงานเลยด้วยซ้ำเป็นเพราะม๊ากับป๊าของเขาที่บังคับให้เเต่งงานกับไอยูหลังจากที่พ่อกับเเม่ของเธอเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางเครื่องบินที่กำลังไปดูงานต่างประเทศ เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นคือเครื่องบินตกทำให้ท่านทั้งสองคนเสียชีวิตทันทีในตอนนั้น ไอยูกำลังจบมัธยมศึกษาปีที่6พอดี ตอนนั้นเขาเรียนที่ต่างประเทศกำลังจะจบเหมือนกันหลังจากที่เขาเรียนจบป๊าก็เริ่มคุยกับเขาเรื่องการเเต่งงานพร้อมอธิบายให้เขาฟังทุกอย่างพ่อไอยูเป็นเพื่อนรักกับป๊าของโรมที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันตั้งเเต่สมัยเรียนจึงให้สัญญากันว่าถ้าใครมีลูกสาวลูกชายจะต้องเเต่งงานกันเพราะพวกพ่อๆอยากให้ทั้งสองฝ่ายเป็นทองเเผ่นเดียวกันไง หึสมดั่งใจเเล้วสินะคนที่รับกรรมก็ค
"ไม่เป็นไรค่ะโรม น้องยังเด็กอยู่ฉันไม่ถือสาเธอหรอก"พี่ญาดารีบเข้ามาเกาะเเขนเเด๊ดดี๊เพราะเขาเริ่มโมโหขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด เธอเเกล้งพูดดีใส่ฉัน เเต่สายตาที่ส่งมาให้นั้น มันเป็นสายตาที่ เยาะเย้ยมาก ฉันเริ่มกำมัดเเน่น "ถ้าหนูเด็กจริง ก็ถามเเด๊ดดี๊ดูสิค่ะว่าหนูอ่ะเด็กจริงไหม"ฉันพูดยั่วโมโหใส่พร้อมเหยียดยิ้มส่งไปให้เธออย่างสะใจ หึทั้งสองคนที่ได้ยินประโยคของฉันกล่าวออกไป ใบหน้าตกใจม่านตาขยายโตของเเด๊ดดี๊มองฉันอย่างอึ้งๆ คงไม่คิดว่าฉันจะพูดเเบบนี้เเน่ ส่วนพี่ญาดามองหน้าฉันอยากจะเข้ามาตบฉันให้รู้เเล้วรู้รอด เเต่เธอเก็บอาการไว้อยู่ไง"ใครสั่งใครสอนให้เธอมีนิสัยที่ก้าวร้าวเเบบนี้"น้ำเสียงเรียบนิ่งเปล่งออกมาจากริมฝีปากหนาด้วยความอดกลั้นจนใบหน้าของเขาเริ่มเเดงกล่ำอย่างโมโหสุดๆ"นี่เเด๊ดดี๊ไม่รู้เลยเหรอค่ะ ว่าพี่ญาดาคิดยังไงกับเเด๊ดดี๊อ่ะ!"ฉันสาดคำพูดที่ไม่พอใจเป็นอย่างมาก ของเล่นยอมได้เเต่ผัวเนี้ยฉันไม่ยอมเเน่!!! อย่าหาว่าฉันเเรงเลยถ้าใครไม่เคยโดนเเบบฉัน ทั้งชีวิตนี้เสียได้ทุกอย่างยกเว้นเเด๊ดดี๊เเค่คนเดียวเท่านั้น เพราะฉันไม่เหลือใครเเล้วจริงๆ ไม่มีที่พึ่ง
ร่างของไอยูล้มลงต่อหน้าต่อตาของผมหัวใจของผมหล่นลงตาตุ่ม ผมรีบวิ่งไปช้อนตัวเธอเเนบกับอกเเกร่ง ใจผมทั้งสั่นทั้งกลัวในเวลาเดียวกัน"เเด๊ดดี๊~หนูเจ็บจัง..""อดทนไว้นะฉันจะพาเธอไปโรงพยาบาล"ผมพูดน้ำตาเอ่อ ทำไมเรื่องร้ายๆถึงเกิดกับเธอด้วย "ไอยูเป็นไงบ้างไอ้โรม"ไอ้พันศึกกับไอ้ดาร์กที่มาถึงเเละเห็นเหตุการณ์พอดีจึงรีบวิ่งเข้ามา"รีบพาไอยูไปโรงพยาบาลก่อนเถอะเดียวกูขับรถไปให้ส่วนมึงไอ้ศึกฝากจัดการที่นี้ด้วย"ไอ้พันศึกพยักหน้ารับตอบอย่างตกลง"ห้ามหลับตาเด็ดขาดได้ยินไหม!!"ผมเห็นว่าเธอตาเริ่มหย่อนลงช้าๆจึงรีบปลุกเธอให้รู้สึกตัวขึ้นจากนั้นก็รีบช้อนตัวเธอยกขึ้นเเล้วรีบวิ่งอุ้มร่างของเธอไปที่รถที่จอดอยู่ไอ้ดาร์กเป็นคนขับรถให้ผม"ห้ามหลับนะไอยู...เธออย่าเป็นอะไรไปเด็ดขาด!""เเด๊ดดี๊หนูเจ็บมาก..."ระหว่างทางผมเห็นว่าเลือดออกมาทางเเขนขวาของเธอเยอะมาก ผมจึงฉีกเสื้อของผมรัดเเผลอย่าให้เลือดไหลออกมาใบหน้าของเธอเริ่มซีดลงเต็มที ณ โรงพยาบาลใกล้ๆโกดังตอนนี้ผมพาไอยูส่งถึงมือหมออย่างปลอดภัย ผมรอหมออยู่หน้าห้องผ่าตัดอย่างใจจดใจจ่อส่วนไอ้ดาร์กไปคุยโทรศัพท์ผมไม่รู้ว่าใครโทรมาหามัน"ไอ้ศึกบอกว่าญาดาตายเเล้ว ไอ
ผมที่ทำงานเซ็นเอกสารอยู่เเต่ในใจรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไรมันเหมือนกระวนกระวายภายในใจยังไงไม่รู้ผมลุกขึ้นยืนกำลังจะไปห้องน้ำ เเต่มือดันไปปัดรูปถ่ายผมเเละไอยูที่ถ่ายด้วยกันตกลงสู่พื้นเพล้ง!!!ใจผมหล่นตุบในใจนึกถึงไอยูทันทีรูปถ่ายกรอบเเก้วหล่นกระทบพื้นจนเเตกกระจาย มันเหมือนบอกเหตุรางร้ายเลยวะ Rrrrrrrเบอร์ใคร?ผมกดรับสายทันทีน่าจะเป็นลูกค้าคนสำคัญรึเปล่า"ครับ"(อึก!พะ..พี่โรมฮื่อๆๆๆไอยู..โดนจับตัวไปฮื่อๆๆๆ)"ห้ะ!!!ที่ไหนเมื่อไร!!"ผมตกใจมากหัวใจของผมเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อรู้ว่าภัยอันตรายมาถึงไอยูจริงๆ(เมื่อกี้ค่ะอึก!ที่ห้าง...เเถวย่านเมืองที่ลานจอดรถชั้นสองพวกมันขับรถตู้สีดำเเต่หนูจำป้ายท้ายได้ค่ะบ.ว0401..ค่ะฮื่อๆๆช่วยไอยูด้วยนะคะพี่โรม)ผมกดตัดสายเเล้วกดโทรไปหาไอ้ดาร์กทันที(อื้ม..)"มึง!!ไอยูถูกคนร้ายจับตัวไป มึงช่วยสืบให้กูที พวกมันขับรถตู้สีดำป้ายท้ายบ.ว0401..กูขอด่วนๆ"(ได้เดี๋ยวกูโทรหาไอ้พันศึกให้อีกเเรงรอกู5นาทีเดี๋ยวกูส่งที่อยู่พวกมันไปให้ใจเย็นๆรอกูเเปป)มันมันสายผมไปใจผมตอนนี้ทั้งโกรธเเละก็กลัวว่าไอยูจะเป็นอะไรไปบ้างผมเดินออกจากห้องทำงานเเต่ดันเจอไอ้เอลกับคามิลที่รีบวิ่งมาอย่
ผ่านมาหลายวัน ตอนนี้อาการป่วยของฉันเริ่มหายดีขึ้นมากเเล้ว ส่วนเเด๊ดดี๊ก็ไปทำงานที่บริษัทโดยสั่งฉันว่าห้ามไปไหนให้พักผ่อนเยอะๆ เเต่ฉันเบื่อมากถ้าให้อยู่บ้านอย่างเดียวเเบบนี้ ฉันตัดสินใจโทรหายัยสมายด์กับยัยฟ้าให้มารับฉันไปช้อปปิ้งสักหน่อย พอดีเลยผ้าอนามัยก็เริ่มจะหมดเเล้วด้วย(ว่าไงเเก...)ฉันโทรหายัยฟ้าเป็นคนเเรก มันก็รับสายฉันทันทีเลย สงสัยมันคงเล่นโทรศัพท์อยู่มั่ง"เเกว่างป่าว ไปช้อปปิ้งกันไหม มารับฉันด้วยนะ"(ได้ดิ..พอดีเลยฉันเหงาๆอยู่ด้วย เเล้วบอกยัยสมายด์ยัง ถามมันดูว่าไปด้วยกันไหม)"โทรหาเเกเป็นคนเเรกเนี่ย กำลังจะโทรหายัยสมายด์ตอนวางสายเเกอ่ะ"(งั้นโทรเลยๆเเค่นี้ก่อนนะ ฉันเเต่งตัวเสร็จเเล้วจะไปรับ)"อื้อขับรถดีๆนะเเก"(จ้า~)พูดจบฉันก็ตัดสายไปเเล้วโทรหายัยสมายด์ต่อ(อื้มว่า..)เสียงสมายด์กดรับสายเเต่ช้ากว่ายัยฟ้านิดหน่อย"ไปช้อปปิ้งกัน ฉันนัดยัยฟ้าไว้เเล้ว"(งื้อ..ฉันไม่ว่างอะเเก ฉันมาเที่ยวต่างจังหวัดกับครอบครัวอ่า~)เสียงปลายสายร้องบอกอย่างรู้สึกเสียดายที่ไม่ได้มาเที่ยวกับฉัน"ไม่เป็นไรเเก...งั้นเอางี้ไว้คราวหลังล่ะกันนะเเค่นี้ล่ะ"(โอเคเเก คิดถึงน้าาา)ยัยสมาย์พูดเสียงอ้อนๆใ
เกือบสามชั่วโมง!พับ!พับ!พับ!เสียงเนื้อกระทบกันยังดังลั่นห้องอยู่เช่นนั้น.."เธอเสร็จไปเกือบสิบรอบแล้วนะไอยู...ยังไม่ดีขึ้นบ้างเลยรึไง.."ตอนนี้ผมเป็นห่วงคนร่างเล็กที่อยู่ใต้ร่างผมที่สุดเพราะผมเองก็เเตกตามเธอไปหลายรอบเเล้วเหมือนกัน ผมหยุดซอยสะโพกพลางกวาดนิ้วมือไปเกลี่ยเส้นผมที่ปิดบังใบหน้าหวานอยู่ เม็ดเหงื่อเล็กๆผุดตามไรผม ทั้งๆในห้องนี้เปิดเเอร์เย็นจัดยาปลุกเซ็กส์อะไรกัน..ทำไมฤทธิ์มันแรงขนาดนี้วะ"อื้อ~" ไอยูดันตัวผมออกจากเธอ เเล้วก็ปิดตาหลับปุ๋ยไปเพราะความเพลียพอเห็นแบบนี้ผมก็โล่งใจขึ้นหน่อย...ที่ยาเริ่มจะหมดฤทธิ์แล้ว ทำผมเอาเกือบร่วง เเต่ก็ชอบดีเหมือนกันเพราะเธอลีลาโคตรเด็ดจนผมติดใจจนโงหัวไม่ขึ้นเลยล่ะผมลุกขึ้นลงจากเตียงกวาดสายตามอง เห็นว่าเตียงเต็มไปด้วยน้ำรักของผมเเละเธอที่ปลดปล่อยออกมา ผมสอดเรียวเเขนยกตัวเธอขึ้นเเนบกับอกเเกร่งเเล้วเดินมาวางตัวเธอลงบนโซฟาหรูที่ตั้งอยู่ จากนั้นผมก็เดินไปเปิดตู้เก็บไว้เฉพาะเครื่องผ้าปูนอน เเล้วหยิบผ้าปูเตียงนอนขึ้นมาปูเเทนอันเก่าที่เปียกชุ่มจนเสร็จเรียบร้อย ก็รีบไปอุ้มเธอกลับมานอนบนเตียงนอนใหม่อีกที ผมเอาผ้าขนหนูผืนเล็กชุบน้ำสะอาดเเล้วนำมาเช็ดต
"น้องไอยูครับช่วยชิมไวน์องุ่นที่พี่ผลิตเองกับมือรอจำหน่ายเร็วๆนี้ พี่อยากรู้ว่ามันอร่อยไหม"ไอ้พันศึกส่งเเก้วไวน์มาให้ไอยู ส่วนไอยูเธอไม่คิดที่จะลังเลหรือ ปฏิเสธเลยสักนิด มือเล็กรับเเก้วไวน์หรูอย่างกลัวตกพร้อมกระดกดื่มรวดเดียวจนหมดเเก้ว"นี่เธอ..."ผมพูดเเทบไม่ออกตกใจอ้าปากค้างไม่คิดว่าเธอจะดื่มหมดเเก้วเเบบนี้ ดีนะไอ้พันศึกมันรินให้เเค่ครึ่งเเก้ว "ว้าว!อร่อยมากๆเลยค่ะพี่พันศึก""เอาอีกไหมพี่รินให้"ไอยูพยักหน้าเเทนคำตอบ"มึงพอเลยเดียวเมียกูเมา"ผมพูดห้ามพร้อมชี้มือสั่งหยุดไอ้พันศึกที่กำลังรินไวน์ให้ไอยูพอดี"หนูคอเเข็งจะตายไม่เมาหรอกค่ะ""มึงอยู่ของมึงไป นี้คือเเขกของกูเพราะได้ชิมไวน์เป็นคนเเรก ถ้ามึงกับไอ้ดาร์กอยากดื่มก็รินเเดกเอาเองนะครับ"ไอ้พันศึกพูดพลางยื่นเเก้วไวน์ที่รินให้ส่งมาให้ไอยูเพี๊ยะ!!ไอ้ดาร์กที่นั่งอยู่ใกล้ไอ้พันศึกมากกว่าผมมันก็ง้างมือขึ้นตบหัวไอ้พันศึกจนหัวเกือบหลุด"โอ๊ย!!กูเจ็บนะไอ้เชี้ยดาร์ก!!"เสียงโวยวายจากปากไอ้พันศึกก็ดังขึ้น นับวันทำตัวยิ่งกว่าเด็กเเรกเกิดไอ้ห่านี่ เเต่ก็เเอบสะใจมันนะฮ่าๆๆๆ"หึ!ปากมึงหมาเอง"ไอ้ดาร์กเสอะยิ้มอย่างร้ายกาจส่งมาให้ไอ้พันศึกที่น
ผมเห็นว่าร่างเล็กหลับสนิทบนตักของผม ผมค่อยๆประคองร่างเล็กของเธอที่นอนอยู่อย่าให้ตื่นขึ้น พร้อมอุ้มเธอในท่าเจ้าสาวเเล้วเดินไปยังห้องนอนค่อยๆวางร่างเล็กลงบนเตียงหนานุ่มอย่างเบามือ เพราะกลัวตัวเล็กจะตื่นไม่อยากรบกวนเวลานอนของเธอเลยสักนิดถ้าไม่จำเป็น เเต่จะปล่อยให้เธอนอนบนโซฟาด้านนอกได้ยังไงกันล่ะจริงไหม?"อื้อ~คิดถึงป๊ากับม๊าน้าาค่าา~"เสียงละเมอออกจากริมปากหวานเบาๆ ทำให้ผมอดที่จะสงสารเธอไม่ได้จริงๆ ไม่ว่าเหตุผลอะไรก็ตามผมจะไม่มีวันทิ้งเธอไปเด็ดขาดผมสัญญากับตัวเองด้วยเกียรติของผม ไว้เธอเรียนจบเมื่อไรผมจะเอาลูกทันที เพราะทุกวันนี้เธอกินยาคุมอยู่ประจำเพราะเธอกลัวว่าจะท้องตอนที่กำลังเรียน เเต่ถ้าท้องขึ้นมาจริงๆผมก็พร้อมเลี้ยงดูเธอเเละลูกเป็นอย่างดี ส่วนเรื่องเรียนของเธอไม่มีปัญหาหรอกนะครับผมจะให้อาจารย์มาสอนเรียนที่บ้าน1ปีเธอก็คลอดลูกพอดี เเต่ร่างเล็กคงไม่ยอมปล่อยให้เธอท้องเเน่ๆ ซึ่งผมไม่คิดที่จะป้องกันกับเธอเลยอาจเป็นเพราะว่าเธอคือคนเเรกของผมก็ได้มั่งครับ"ฉันสัญญาว่าจะดูเเลเธอเท่าชีวิตของฉันไอยู..."ฟอด!ผมกระซิบข้างใบหูของเธอที่นอนหลับอยู่พร้อมก้มหน้าลงไปหอมเเก้มนุ่มนิ่มอย่างหมั่นเขี้ยว
ฉันเเละเเด๊ดดี๊ก็อาบน้ำเเต่งตัวมาเดินชมพระอาทิตย์ตกดิน ซึ่งมันสวยมากๆเลยล่ะ ฉันรู้สึกเหมือนได้ปลดปล่อยทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันเครียด มันโคตรสบายใจมากๆที่ฉันได้มาเที่ยวทะเลเเบบนี้ ตั้งเเต่ป๊ากับม๊าเสียไป...ฉันก็ไม่ได้มาเที่ยวทะเลอีกเลยตอนนั้นที่ฉันมาทะเลครั้งสุดท้ายป.6ได้มั่ง ตอนนั้นฉันเด็กมาก ฉันดีใจที่สุดที่ป๊ากับม๊าพาไปเที่ยวเวลาที่ฉันกวนพวกท่านว่าอยากไป ไม่ว่าฉันอยากไปที่ไหนพวกท่านก็จะพาฉันไปทุกที่ ที่ฉันอยากจะไปทุกครั้ง จู่ๆน้ำตาของฉันก็หยดลงสู่พื้นทราย ฉันก้มใบหน้าลงมองบนพื้นทรายละเอียดนั้นเเต่มันเบลอไปด้วยน้ำตาไปหมดเลย"ไอยู...นี่เธอร้องไห้?"ร่างสูงใหญ่ร้องทักอย่างตกใจเล็กน้อย เขาเห็นว่าฉันเงียบไปนาน ก็ปลายตามองมาที่ฉันที่ยืนอยู่ข้างกายเขา"หนู...อึก!หนูคิดถึงป๊ากับม๊ามากฮื่อๆๆๆ~"ฉันปล่อยโฮใส่คนร่างใหญ่ดีหน่อยที่ตรงนี้ไม่ค่อยจะมีคนเลยเพราะฉันกับเเด๊ดดี๊เราจับมือกันเเล้วเดินมาตามขอบทะเลมาเรื่อยๆจนหยุดมองดูพระอาทิตย์กำลังจะตก เเต่บรรยากาศมันทำให้หวนคิดถึงเรื่องเก่าๆ จนอดที่จะร้องไห้ออกมาไม่ได้จริงๆฟิ้ว~🍃🍃🍃🌊🌊เสียงลมพัดพร้อมเสียงน้ำทะเลกระทบกับหาดทรายอยู่ตลอดเวลา ส่วนพระอาทิตย
"ตื่น..ไอยูถึงเเล้ว"เสียงทุ่มดังเข้ามาในเเก้วหูพร้อมเอามือเขย่าลำตัวของฉันที่นอนหลับฝันดีอยู่ให้ตื่นขึ้นอย่างตกใจ"อื้อ~เห้ย!ถึงเเล้วเหรอค่ะนี่หนูเผลอหลับไปหรอเนี่ย"ฉันดีดตัวลุกขึ้นอย่างมึนงงพร้อมเอามือทั้งสองข้างยกขึ้นมายี้ตาปัดความง่วงให้ออกไป พอมองไปรอบๆก็เห็นว่าเเด๊ดดี๊ยืนเปิดประตูฝั่งฉันที่นั้งอยู่ เเด๊ดดี๊เป็นคนจองห้องพักติดกับทะเลซึ่งทำให้ชื่นใจเเถมบรรยากาศก็ดีมากๆเลยด้วย ฉันลงจากรถเเล้วเบี่ยงตัวออกห่างก็เพราะเเด๊ดดี๊นะสิ!ยืนดักอยู่ไม่ยอมถอยออกไปไง เขาอะเเกล้งฉันอีกเเล้วนะ เเถมมองฉันด้วยสายตาเจ้าเลห์อีกด้วย เขานี้ไว้ใจไม่ได้เลยจริงๆ"นี่คีย์การ์ดห้องเธอ"เขาหันไปยื่นคีย์การ์ดให้กับพี่ญาดาอย่างนิ่งๆเเล้วเดินยกกระเป๋าเข้าห้องพักไป ส่วนพี่ญาดายืนมองเเด๊ดดี๊จากด้านหลังด้วยเเววตาที่ผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด"หว่า~เเย่จัง ถ้าหนูเป็นพี่ญาดาคงไม่กล้ามาหรอกนะคะ หรือว่าพี่ญาดาไม่เข้าใจคำว่าส่วนตัวหนะ"ทันทีที่เเด๊ดดี๊ปิดประตูลงฉันก็พูดพร้อมหันไปมองหน้าพี่ญาดาที่ยืนอยู่ พอได้ยินคำพูดของฉันเเววตาของเธอก็เปลี่ยนเป็นเเข็งกระด้างขึ้นมาทันที นี่คงเป็นธาตุทองเเท้ไม่ใช่ธาตุทองซาวด์สินะหึ"อย่าให้
ในที่สุดวันปิดเทอมภาคเรียนที่2ก็มาถึง...นี่ก็ผ่านมาหลายวันเเล้วจนถึงวันที่ฉันรอคอยมาตลอดนั้นก็คือไปเที่ยวทะเลกัน ซึ่งเเด๊ดดี๊ก็ทำตามสัญญาอย่างที่ให้ไว้กับฉันจริงๆ ตอนนี้ฉันเเละเเด๊ดดี๊กำลังจะไปเที่ยวทะเลหัวหินนั้นเองโดยพารถส่วนตัวไปเเด๊ดดี๊เป็นคนขับ ฉันบอกเขาว่าให้พี่เฮลหรือพี่คามิลขับไปก็ได้เเต่เขาก็ดื้อดึงจะขับรถไปเอง ฉันอะนั่งคู่ข้างเเด๊ดดี๊ เเต่ก็มีคนที่ฉันไม่ค่อยจะปลื้มเท่าไรตามมาด้วยไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นใคร"โรม...นายเเวะปั้มให้หน่อยสิฉันปวดฉี่อ่ะ""อื้ม"ใช่นั้นคือเสียงพี่ญาดานั้นเองตามติดซะจริงเชียว ในใจฉันไม่อยากให้ไปหรอกนะเเต่ว่าม๊าของเเด๊ดดี๊เป็นคนบอกให้เเด๊ดดี๊พาพี่ญาดามาเปิดหูเปิดตาด้วยเนี่ยสิ ฉันจึงจำใจให้เธอมาโดยไม่อยากมีปัญหากับม๊าพรรณีหรอกนะ อย่างน้อยท่านก็เป็นคนดูเเลฉันตั้งเเต่ม๊าฉันเสียไปต่อให้ท่านจะคิดยังไงกับฉันก็เเล้วเเต่ท่านเถอะค่ะ อีกอย่างฉันก็รู้ตัวดีว่าม๊าไม่ค่อยชอบฉันสักเท่าไร เเต่ก็ยังมีป๊าอินท่านใจดีกับฉันมากๆเเบบว่าหาใครมาเทียบก็ไม่ได้อีกเเล้วนอกจากป๊าของฉันเเท้ๆของฉันนั้นเอง "เเวะปั้มเเล้วขอเงินซื้อหนมหน่อยได้ไหมค่ะ"พอรถจอดสนิทที่มาถึงปั้มฉันก็เเบมือข