ผมมองดูคนตัวเล็กที่เป็นภรรยาของผมอย่างถูกกฎหมาย ตอนนี้ผมอายุใกล้24ปี เเล้ว เป็นนักธุรกิจส่งออกรถหรูเเละเป็นเจ้าของผับ คอนโด อพาร์ทเม้นท์ต่างๆอีกมากมายพ่วงไปด้วยตำเเหน่งหัวหน้ามาเฟียที่คนอื่นๆไม่เคยรู้ยกเว้นคนสนิท ใครจะรู้หรือไม่รู้อันนั้นผมไม่สนใจเเต่อย่าท้าทายอำนาจของผมก็พอ...ลืมไปว่าคนที่ท้าทายผมมีเเค่คนเดียวก็คือ...ไอยูตั้งเเต่มีเธอเข้ามาในชีวิต ผมก็ไม่เคยสัมผัสคำว่าสงบสุขอีกเลย ทุกๆอย่างเปลี่ยนไปหมด สิ่งต่างๆในห้องก็ถูกรื้อถอนเป็นสีชมพูพาสเทลทั้งหมดด้วยฝีมือเมียตัวน้อยของผมเอง เธอเป็นคนเอาเเต่ใจ ดื้อดึง ไม่ค่อยจะฟังคำสั่งผมเท่าไร บางครั้งผมก็อดเป็นห่วงเธอไม่ได้ จึงให้ลูกน้องสะกดรอยตามเธออยู่ห่างๆ ไม่ใช่ผมระเเวงว่าเธอจะนัดกับผู้ชายหรอกนะ เเต่เป็นเพราะผมเป็นมาเฟียเลยมีคู่เเข่งเยอะพอสมควรไง กันไว้ดีกว่าเเก้ดีที่สุด อ่อถ้าเธอนัดผู้ชายหรือเเอบมีผู้ชายใหม่ล่ะก็ความตายเท่านั้น!!! ไม่ได้หึงนะเเต่ไม่รู้สิเเค่ไม่ชอบ...
"ฉันจะฟังเหตุผลของเธอก็ได้ อธิบายมาสิ" ผมตัดสินใจพูดกับเธออันที่จริงก็อยากรู้อยู่เหมือนกัน ถ้าไม่ร้ายเเรงจริงๆเธอคงไม่ลงมือเเน่ๆ เพราะผมเคยเตือนเธอไว้เเล้ว "จริงนะคะ!!!'' เธอรีบวางหนังสือนิยายลงทันทีพร้อมลุกขึ้นนั่งหันหน้ามามองหน้าผมอย่างดีใจ "อืม" ผมพยักหน้าตอบรับ "คือว่า เเพมอ่ะชอบหาเรื่องหนูอยู่เรื่อยเลยค่ะ จนวันนี้เธอบอกว่า เธออยากได้เเด๊ดดี๊ ขอได้มั้ย เเด๊ดดี๊ก็รู้หนูหวงเเด๊ดดี๊มากๆๆๆ หนูโมโหสุดๆ เลยยั่งอารมณ์ตัวเองไม่อยู่อ่ะค่ะ" เธอพูดจบพร้อมก้มหน้าหลบสายตาผม หึ นึกว่าเรื่องอะไร ก็รู้อยู่หรอกว่าถ้าเจอเรื่องเเบบนี้เธอไม่ยอมเด็ดขาด เรื่องอื่นยอมได้หมดยกเว้นเรื่องนี้ เธอเคยบอกกับผมเพราะเธอรักผมมากๆถ้าถามผมว่ารักเธอไม่.. ไม่รู้สิ "หึ ไหน ขอดูหน้าหน่อย เจ็บไม่หื้ม" "อึก!!! เจ็บมากๆเลยค่ะ ฮื่อออๆๆ" เท่านั้นเเหละ เธอเงยหน้าขึ้นมาก็ร้องไห้หนักมากน้ำตาไหลอาบเเก้ม มุมปากของเธอมีเเผลนิดหน่อยไม่ได้เยอะเเต่เเก้มทั้งสองข้างเธอเป็นรอยมืออย่างเห็นชัดเจนเลย ผมไม่ใช่คนอ่อนโยนง้อใครเป็นด้วยเเต่พอมีเมียก็เริ่มจะมีนิสัยง้อ ตามใจ ใส่ใจ เฉพาะกับไอยูเท่านั้นนะ "เดี๋ยวฉันไปเอากล่องพยาบาลมาให้" พอเดินกลับมาในมือของผมถือกล่องปฐมพยาบาลครบครัน "นี่กะจะตบหัวเเล้วลูบหลังกันใช่ป่ะ" "เเล้วเเต่จะคิด ไหนเอาหน้ามา" ผมเอาคัตเติ้ลบัตจุ่มเเอลกอฮอล์ "เบาๆนะหนูสะ..โอ๊ยย!!!!" ผมไม่รอฟังคนตัวเล็กพูดจบก็กดลงบนเเผลที่มุมปากของเธอทันที ยังไงมันก็เเสบอยู่ดียิ่งเเผลสดๆเเล้วด้วยไม่ต้องถาม "ถ้าทำเเบบนี้หนูทำเองดีกว่า อึก!!!" ไอยูเริ่มเบะปากร้องไห้น้ำตาคลอ "ห้ามร้อง ถ้าร้องจับจูบปาก" นิ่ง หึนึกว่าจะเเน่ ผมรีบทำเเผลให้คนตัวเล็กเสร็จไวๆขืนปล่อยไว้ช้ามีหวังร้องไห้ขี้มูกโป่งเเน่ เหอะ! จุ๊ป!!! หลังจากทำเเผลเสร็จเเล้ว ผมก้มลงไปจูบริมฝีปากอมชมพูของเธออย่างมันเขี้ยว ปากของไอยู เเม่ง!โคตรน่าจูบเลยเอาจริงๆผมก็ผ่านผู้หญิงมาเยอะพอสมควรนะ ตั้งเเต่ผมสัมผัสกับร่างกายของเธอผมก็ไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนไหนอีกเลย "อ้ะ!!! ทำอะไรของเเด๊ดดี๊อ่า" เธอทำหน้าตกใจเเต่ใบหน้าของเธอเริ่มเเดงกล่ำอย่างเห็นได้ชัด "ก็ จูบไง ทำไมร่างกายเธอคือของฉันทั้งหมดฉันจะทำอะไรก็ได้ อย่างเช่น จับกระเเทกให้จมเตียงไง" ผมพูดพร้อมเลียริมฝีปากพลางมองเธออย่างเจ้าเล่ห์ หึ เด็กน้อย "บะ..บ้า หนูนอนเเล้ว ฝันดีนะคะ" "เดี๋ยว!! ตอนนี้ฉันอยาก... ขอหน่อย" จริงตอนนี้มังกรยักษ์ของผมเริ่มไม่ไหวเเล้วว่ะ โคตรปวดเเก่นกายมันเริ่มชี้โด่เต็มที พร้อมออกรบเเล้วด้วย "กะ..ก็ได้ค่ะ เเต่เบาๆนะหนูจุก" เธอคิดอยู่นานก่อนจะตอบกลับมา ซึ่งเป็นคำตอบที่ดีมากสำหรับผม ปกติเธอก็ยอมผมตลอดไม่เคยปฏิเสธผมสักครั้ง "อืม" ไม่รอช้า..ผมเริ่มเอามือลูบไล้จากบันท้ายของเธอ จับตรงไหนก็เต็มไม้เต็มมือไปหมด ใช้เวลาไม่นานตอนนี้เราทั้งสองคนก็เหลือเพียงตัวเปล่าไม่มีผ้าสักชิ้น ต่างคนต่างถอด...หึ เธอนอนหันหน้ามองผมอย่างเขินอาย ผมจับเรียวขาวของเธอกางเป็นรูปตัวเอ็มเเล้วก้มหน้าลงโดยใช้ลิ้นเลียไปที่น้องสาวของเธอ ผมเริ่มตวัดลิ้นขึ้นลงไปมาอย่างเมามันส์ โดยมีเสียงครางจากไอยูตลอดเวลา "อ้ะ อะ อ่าาาาเเด๊ดดี๊ขาา" "อืมมมม หวานมากไอยู" ตัวของเธอเด้งตอบรับผมเป็นอย่างดี มือของผมไม่ปล่อยให้ว่างเปล่า เริ่มขย้ำหน้าอกที่ใหญ่กว่ามือของผมไม่มากนัก ส่วนมือของเธอก็ขยำผมของผมเบาๆไม่เเรงหนัก "อื้อออ มะไหวเเล้วอื้ออออ่าห์ หนูเสียวอ๊ะ!" "หึ..เเตกไม่รอฉันเลยนะ" ผมยกยิ้มมุมปากไปพลาง กวาดลิ้นไปตามร่างกายจนถึงร่องอกทั้งสองเต้าผมนวดคลึงพร้อมก้มหน้าลงไปดูดเม็ดบัวสีอมชมพูอย่างกระหาย ไม่ไหวเเล้ววะอยากกระเเทกเต็มที "จะสอดเเล้วนะเด็กดี อืมม" "อื้ออ! อ๊ะ!...ค่ะ" ได้ยินเสียงตอบรับจากคนตัวเล็กผมก็จับเเก่นกายที่เเข็งพร้อมไปด้วยเส้นเอ็นปูด ชักขึ้นชักลงสองสามครั้ง ร่องของเธอตอนนี้มีน้ำหวานไหลเยิ้มขึ้นเรื่อยๆ ผมจับเเก่นกายไปจ่อตรงปากร่องของเธอพร้อมสอดทีเดียวมิดด้าม อ้าห์โคตรเเน่นเลยวะ "อืออ จะจุก เบาหน่อยได้มั้ยคะ..ค่ะ" "โคตรเเน่น อือ อย่าตอดเเรง" ผมครางในลำคออย่างทรมานเพราะร่องของเธอทั้งเเน่นเเละก็คับจนผมจะเเตกอยู่รอมรอ ผมเริ่มขยับตามจังหวะ เเล้วซอยสะโพกเริ่มถี่ขึ้นเรื่อยๆ เอากี่ครั้งก็เเน่นเหมือนเดิม พับ!พับ!พับ! เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังเป็นจังหวะเมื่อผมกดเเรงกระเเทกเธอเเรงๆ "อืมม อย่าเกร็งไอยู" "อื้อหนะ..หนูไม่ไหวเเล้วจริงๆมันเสียว" "หึเเตกอีกเเล้วนะ ถึงตาฉันบ้างอ๊าห์!!" พับ!พับ!พับ!พับ! ผมเร่งซอยสะโพกเร็วเเละเเรงขึ้นส่วนเธอก็เด้งสะโพกสู้รับผมเหมือนกัน จนในที่สุดผมก็เเตกพร้อมปล่อยน้ำรักเข้าไปในตัวเธอทุกหยาดหยด ผมล้มลงนอนกอดเธอโดยที่เเก่นกายยังเชื่อมต่อกันอยู่ "ปะปล่อยในอีกเเล้วนะคะถ้าท้องมา.." บทรักจบไปเธอก็หันมาเเว้นใส่ผมทันที "เเล้วไง" ผมตอบกลับไปโดยไม่ฟังให้เธอพูดต่อ ไม่ใช่ว่าผมไม่ใส่ใจในเมื่อเเต่งงานกันเเล้ว ท้องก็เลี้ยง "ก็หนูยังเรียนอยู่นิค่ะ" "ท้องก็เรียนได้ อืมม!อย่าดิ้นเเรงเดียวลูกชายฉันตื่นอีก" "คนลาม๊ก!ไม่อยากพูดกับคนเเบบเเด๊ดดี๊เเล้ว ชินอนดีกว่าฝันดีค่ะ" จุ๊ป!!! เธอเอียวใบหน้ามากดจูบที่ปากผมเต็มเเรง อย่างที่เธอทำเป็นประจำ "หึ!" ผมยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจ อาจเป็นเพราะผมเริ่มชินที่อยู่กับเธอเเล้วละมั่ง เวลาผ่านไปไม่นาน เราทั้งสองคนก็เข้าห่วงนิทราไปโดยที่เเก่นกายยังเชื่อมอยู่เเบบนั้นโดยผมไม่คิดจะถอดออก ก็มันฟินดี รุ่งเช้า "อือออ สบายใจจังไม่ต้องไปเรียนอิอิ" ผมลืมตาตื่นขึ้นมา เเต่ได้ยินเสียงเล็กดังขึ้นพร้อมปิดขี้เกียจซ้ายทีขวาทีพร้อมหัวเราะอย่างสบายใจ หึที่ไหนได้ดีใจที่ไม่ต้องไปเรียนนี่เอง "หรือว่าเป็นเเผนของเธอที่ไม่ต้องไปเรียน?" ผมนอนเท้าคางเลิกคิ้วอย่างจับผิด เธอสะดุ้งตัวนิดหน่อยเพราะคิดว่าผมยังหลับอยู่เธอพูดพร้อมทำตาโตใส่ผม อย่างจริงจัง "อ๊ะ! เปล่าน่ะ ใครจะกล้าคิดเเบบนี้กันเล่า" "ก็เห็นอยู่ว่าเธอขี้เกียจเรียน" "เห้อ! อาบน้ำดีกว่าเบื่อทะเลาะกับคนเเก่เเถวนี้ เชอะ!" เธอพูดพร้อมสะบัดหน้าอย่างอารมณ์เสีย เเต่!!ผมขัดใจคำว่าคนเเก่เนี้ยสิ "ว่าใครคนเเก่ห้ะ!ไอยู" "ก็..ไม่รู้สินะอิอิ" พูดจบเธอก็รีบวิ่งเข้าไปห้องน้ำทันที หัดกวนส้น..สะด้วย น่าจับกดสักรอบนัก ผมลุกขึ้นคว้าผ้าขนหนูมาพันที่เอวสอบ เเล้วเดินไปหยิบบุรี่ราคาเเพงหนึ่งม้วนที่วางไว้อยู่ตรงโต้ะข้างเตียงนอน พร้อมเดินไปยังระเบียงเพื่อสูบบุหรี่ขณะที่รอไอยูอาบน้ำเสร็จ คิดๆดูเเล้วไอยูก็น่ารักดีนะ ถึงจะดื้อไปหน่อยก็เถอะ นี่ผมต้องอยู่กับเธอตลอดไปจริงๆเหรอว่ะ เเล้วถ้าวันหนึ่งเราทั้งสองเลิกกันล่ะ...ถึงจะเลิกกันผมก็ไม่ได้เเคร์อยู่เเล้ว เพราะผมไม่ได้รักเธอ.."เเด๊ดดี๊ ม๊าโทรมาค่ะ"ผมที่คิดเรื่องเธออยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงเล็กๆของไอยูก็ตะโกนบอกผมจากด้านใน ผมเดินออกจากระเบียงไปยังห้องนอน ไอยูยื่นโทรศัพท์ส่งมาให้โดยมีชื่อม๊าของผมโชว์หน้าจออยู่ ผมกดรับโทรศัพท์ยกขึ้นเเนบกับใบหูข้างที่ถนัด ไอยูก็เดินไปยังห้องเเต่งตัวหลังจากยื่นโทรศัพท์ให้ผมเสร็จ "ครับม๊า"(กว่าจะรับโทรศัพท์ม๊านะ เจ้าลูกชายตัวเเสบ)เสียงม๊าดุผมเบาๆตามฉบับของท่านนั้นเเหละครับ"ผมไปสูบบุหรี่มานะม๊า"(เพลาๆลงบ้างก็ได้ลูกบุหรี่หนะ ไม่คิดถึงม๊าหรือไงกันตั้งเเต่งงานไปก็ไม่มาหาม๊าเลยนะ เชอะ!)เสียงม๊าตอบกลับอย่างน้อย อันที่จริงผมก็อยากไปหานะเเต่ผมเข้าบริษัทเกือบทุกวัน เลยไม่มีเวลาไปหาเท่าไร"ขอโทษครับม๊า ผมเข้าประชุมเกือบทุกวันช่วงนี้ไม่ค่อยว่างเท่าไรครับ"(วันนี้ว่างรึเปล่าลูกมาหาม๊าหน่อยม๊าคิดถึงมากๆเลย เเล้วอีกอย่างงานก็ยกให้คามิลทำให้บ้างก็ได้ลูก...)คามิลที่ม๊าเอ่ยมานั้น เป็นมือขวาของผมเองส่วนมือซ้ายชื่อเฮล ทั้งสองคนนี้ผมไว้ใจที่สุดเเล้วทั้งชีวิต เฮลผมให้มันไปเฝ้าคลับเเทนผมอยู่ ส่วนคามิลมันก็ช่วยผมอยู่ที่บริษัทคอยขับรถให้เป็นบางวัน"ครับวันนี้ว่างครับ เดี๋ยวผมไปหา"(ได้จ๊ะม๊าจะรอนะ
ชีวิตมาเฟียที่เรียนจบเป็นนักธุรกิจไฟเเรงที่ผู้หญิงใครๆต่างหมายปองเเต่!!!ชีวิตที่สงบสุขอย่างเมื่อก่อนก็ได้จบลงเมื่อเขาได้เเต่งงานกับไอยูอย่างไม่เต็มใจ เพราะเธอสร้างเรื่องสร้างปัญหาให้เขาทุกวี้ทุกวัน จากที่เขาเคยพูดน้อย ตอนนี้ดันพูดขึ้นเยอะมาก!!!เพราะเขาต้องดุด่าไอยูเกือบทุกวันไง เเถมเขาดุมากๆไอยูก็ชอบงอเเงร้องไห้อยู่เรื่อยยิ่งกว่าเด็กเสียอีก เอาตรงๆนะเขาไม่อยากเเต่งงานเลยด้วยซ้ำเป็นเพราะม๊ากับป๊าของเขาที่บังคับให้เเต่งงานกับไอยูหลังจากที่พ่อกับเเม่ของเธอเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางเครื่องบินที่กำลังไปดูงานต่างประเทศ เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นคือเครื่องบินตกทำให้ท่านทั้งสองคนเสียชีวิตทันทีในตอนนั้น ไอยูกำลังจบมัธยมศึกษาปีที่6พอดี ตอนนั้นเขาเรียนที่ต่างประเทศกำลังจะจบเหมือนกันหลังจากที่เขาเรียนจบป๊าก็เริ่มคุยกับเขาเรื่องการเเต่งงานพร้อมอธิบายให้เขาฟังทุกอย่างพ่อไอยูเป็นเพื่อนรักกับป๊าของโรมที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันตั้งเเต่สมัยเรียนจึงให้สัญญากันว่าถ้าใครมีลูกสาวลูกชายจะต้องเเต่งงานกันเพราะพวกพ่อๆอยากให้ทั้งสองฝ่ายเป็นทองเเผ่นเดียวกันไง หึสมดั่งใจเเล้วสินะคนที่รับกรรมก็ค
"ไม่เป็นไรค่ะโรม น้องยังเด็กอยู่ฉันไม่ถือสาเธอหรอก"พี่ญาดารีบเข้ามาเกาะเเขนเเด๊ดดี๊เพราะเขาเริ่มโมโหขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด เธอเเกล้งพูดดีใส่ฉัน เเต่สายตาที่ส่งมาให้นั้น มันเป็นสายตาที่ เยาะเย้ยมาก ฉันเริ่มกำมัดเเน่น "ถ้าหนูเด็กจริง ก็ถามเเด๊ดดี๊ดูสิค่ะว่าหนูอ่ะเด็กจริงไหม"ฉันพูดยั่วโมโหใส่พร้อมเหยียดยิ้มส่งไปให้เธออย่างสะใจ หึทั้งสองคนที่ได้ยินประโยคของฉันกล่าวออกไป ใบหน้าตกใจม่านตาขยายโตของเเด๊ดดี๊มองฉันอย่างอึ้งๆ คงไม่คิดว่าฉันจะพูดเเบบนี้เเน่ ส่วนพี่ญาดามองหน้าฉันอยากจะเข้ามาตบฉันให้รู้เเล้วรู้รอด เเต่เธอเก็บอาการไว้อยู่ไง"ใครสั่งใครสอนให้เธอมีนิสัยที่ก้าวร้าวเเบบนี้"น้ำเสียงเรียบนิ่งเปล่งออกมาจากริมฝีปากหนาด้วยความอดกลั้นจนใบหน้าของเขาเริ่มเเดงกล่ำอย่างโมโหสุดๆ"นี่เเด๊ดดี๊ไม่รู้เลยเหรอค่ะ ว่าพี่ญาดาคิดยังไงกับเเด๊ดดี๊อ่ะ!"ฉันสาดคำพูดที่ไม่พอใจเป็นอย่างมาก ของเล่นยอมได้เเต่ผัวเนี้ยฉันไม่ยอมเเน่!!! อย่าหาว่าฉันเเรงเลยถ้าใครไม่เคยโดนเเบบฉัน ทั้งชีวิตนี้เสียได้ทุกอย่างยกเว้นเเด๊ดดี๊เเค่คนเดียวเท่านั้น เพราะฉันไม่เหลือใครเเล้วจริงๆ ไม่มีที่พึ่ง
รุ่งเช้า... "ทำไร เธอจะเเต่งตัวไปไหน?" ทันทีที่ฉันเดินออกมาจากห้องเเต่งตัวสวมชุดสีชมพูนู้ดเลยเข่ามานิดหน่อย ก็เห็นคนร่างสูงใหญ่สวมชุดสูทยืนอยู่พร้อมเอามือกอดอกส่งสายตาคมเฉียบมาที่ฉัน "หนูจะไปกับเเด๊ดดี๊ด้วย" "เธอจะตามฉันไปทำไม อยู่บ้านเนี่ยเเหละ" "ไม่! หนูจะไปด้วย เพื่อวันหนึ่งหนูเรียนจบจะได้มาช่วยเเด๊ดดี๊ทำงานไงค่ะ" "เมียคนเดียว ฉันเลี้ยงได้เข้าใจ?" เขาพูดปลายตามองมาที่ฉัน น้ำเสียงที่เปล่งออกมานั้นบ่งบอกถึงความชัดเจน ว่าเเต่ว่า.. เอ่อ ขะ..เขาเรียกฉันว่าเมียเหรอ!!! งื้อ~โคตรเขินเลยอ่า~ ฉันจะบอกว่าตั้งเเต่เเต่งงานกันมาอ่ะเขาไม่เคยพูดคำว่าเมียเลยนะจะบอกให้ ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าใบหน้าของฉันต้องเเดงเป็นลูกตำลึงเเน่ๆเลย ก็คนมันเขินนี่น่า... "ตะ..เเต่หนูก็อยากทำงานช่วยเเด๊ดดี๊บ้าง หนูไม่อยากให้ใครมาดูถูกหนูว่าเกาะผู้ชายกิน" ฉันพูดไปพร้อมทำหน้าเศร้าจริงๆ เพราะบางคนก็เซะฉันว่าเกาะผู้ชายกิน ขายตัวบ้างล่ะ ยิ่งที่มหาวิทยาลัยนั้นอีกด้วย เด็กที่ว่าคนหนูๆอ่ะนิสัยโคตรเเย่เลยเถอะ เพราะส่วนมากพ่อเเม่จะเ
เวลาผ่านไปสักพักอืม~ฉันบิดขี้เกียจลืมตาตื่นขึ้นมาปรากฏว่าร่างของฉันตอนนี้นอนอยู่ที่เตียงตั้งเเต่เมื่อไรกันนะ ฉันยกมือทั้งสองข้างขึ้นมายีตาเบาๆปัดความง่วงนอนให้หายออกไปเเล้วกวาดเรียวขาลงกับพื้นพร้อมลุกขึ้นยืนก้าวเท้าเข้าห้องน้ำเพื่อไปล้างหน้าล้างตาเเปรงฟันด้วยก็เเล้วกัน ใช้เวลาไม่นานมากนักฉันก็ทำความสะอาดใบหน้าจนเสร็จ มองในกระจกอันที่จริง ฉันจะเเต่งหน้าหรือไม่เเต่งหน้าก็มีค่าเท่ากันเลยอ่ะ นี่ฉันจะเเต่งหน้าให้เปลือยเครื่องสำอางทำไมกันฉันเปิดประตูออกจากห้องนอนก็ยังเห็นร่างสูงเซ็นเอกสารอยู่ที่โต๊ะทำงานของเขาเหมือนเดิมสายตาฉันมองไปยังนาฬิกาที่ติดอยู่บริเวณฝาผนัง เกือบจะเที่ยงเเล้วด้วยฉันก็เริ่มหิวขึ้นมานิดหน่อย"เเด๊ดดี๊ขา~ หนูหิวเเล้วสั่งอาหารให้หน่อยสิ"ฉันเดินเข้าไปกอดจากด้านหลังทำเสียงอ้อนๆในฉบับของไอยูอิอิ"อืม..ฉันสั่งให้เเล้วรอหน่อย"จุ๊ป!!!"เเด๊ดดี๊ของหนูน่ารักที่สุดเลย~"ฉันก้มลงจุ๊ปเเก้มของเขาอย่างมั่นเขี้ยวเเบบเต็มเเรง ทำให้คนร่างสูงเงยหน้าขึ้นมามองฉันอย่างยิ้มมุมปาก นี่ฉันไม่เคยเห็นเขายิ้มกว้างๆโชว์เรียวสวยของเขาเลยสักครั้งหนึ่งเลยนะ มีเเต่
เวลาผ่านไป พอสมควรหลังจากที่ทานอาหารกันเสร็จเเล้ว ฉันก็นั่งเงียบๆมาตลอด เเต่ในใจเเอบหมั่นไส้อยู่เหมือนกัน เพราะอะไรน่ะเหรอ ก็พี่ญาดาจะชวนพูดกับเเด๊ดดี๊ตลอดเวลาเลย เเละฉันก็เห็นเขามีความสุขหัวเราะนิดๆเป็นบางครั้งที่พูดถึงเรื่องในวัยเด็กกัน เเต่ในเรื่องที่พวกเขาคุยอยู่นั้นไม่มีชื่อฉันอยู่เลย..."เลขาก็มีหน้าที่ไม่กี่อย่าง เอาเป็นว่าตอนนี้เธอจัดเตรียมการประชุมเเละงานต่างๆ คัดกรองเบอร์สำคัญของลูกค้าก็พอเเละก็เเจ้งปัญหาที่เกิดขึ้นกับฉันทุกครั้ง ส่วนที่เหลือฉันจะหาคนมาฝึกให้กับเธอ ไม่มีอะไรเเล้วกลับบ้านกันเถอะ""โอเค ฉันจะทำให้เต็มที่เลยล่ะ^^""กลับบ้าน"คนร่างสูงเดินมาหยุดตรงหน้าฉันที่กำลังยืนมองพวกเขาคุยกันอยู่บริเวณโต๊ะทำงาน เเล้วก็จับมือฉันเดินออกไปจากห้องทำงาน โดยมีพี่ญาดาเดินตามหลังมาติดๆ"เดี่ยวฉันให้คามิลขับรถเธอไป""งั้นฉัน...ขอไปด้วยกับนายได้ป่ะ""อืม""ขอบคุณนะ"พี่ญาดาได้ยินเสียงตอบรับจากคนร่างสูงใหญ่ก็ชิงขึ้นไปนั่งข้างคนขับทันที"นี่!!! พี่ญาดานั้นที่นั่งของหนู ลงมาเลยนะ"ฉันตะโกนเสียงออกไปอย่างโมโหนี่เธอจะเอาใหญ่เเล้วนะ! ฉันรีบเดิน
เช้าวันรุ่งขึ้นทางด้านญาดาที่ลุกตื่นขึ้นมาทำอาหารตั้งเเต่เช้าตรู่เพราะอยากโชว์ฝีมือให้โรมได้ทานอาหารฝีมือรสเลิศของเธอนั้นก็คือสเต็กปลาเเซลมอนของโปรดของเขาเลย เพราะทุกครั้งที่เธอมาเล่นด้วยที่บ้านของเขา พรรณีก็จะสั่งเเม่บ้านให้ทำอาหารสเต็กปลาเเซลมอนอยู่เป็นประจำ เธอเห็นว่าโรมชอบกินก็เลยฝึกทำมาตลอดจนฝีมือการทำก็อร่อยพอสมควร ตอนนี้เธอกำลังเริ่มเเผนที่เธอคิดไว้ก็คือ เสน่ห์ปลายจวักนั้นเอง ใครๆก็อยากได้เมียที่ทำอาหารเก่งๆไม่ใช่เหรอ? เธอตั้งใจทำอาหารตรงหน้าออกมาดีอย่างที่สุดเพราะอยากให้เขาติดใจในรสชาติของเธอยังไงล่ะ ของฉันก็คือของฉันหึ!!หลักจากเธอทำอาหารเสร็จเเล้วเธอก็จัดเตรียมโต๊ะอาหารเฉพาะเเค่เธอกับโรมเท่านั้นส่วนไอยูหากินเอาเองก็เเล้วกัน!ตึก! ตึก! ตึก!เสียงฝีเท้าจากทางด้านบนกำลังเดินลงมา ญาดาที่นั้งอยู่ก่อนหน้านี้ก็รีบลุกขึ้นไปจัดเก้าอี้ตรงหน้าเธอ เพื่อให้คนร่างสูงได้นั่งตรงข้ามกันกับเธอ พร้อมเอ่ยปากชวนเสียงหวาน"วันนี้ฉันตั้งใจทำสเต็กปลาเเซลมอนที่นายชอบเลยนะจะบอกให้ ฉันอ่ะตั้งใจทำสุดฝีมือของฉันเลย เป็นไงน่ากินรึเปล่าอิอิ"เธอพูดอย่างร่าเริงมีความสุขจริงๆเพราะโรมก็
"อื้ออ อ้ะ! เเด๊ดดี๊ขา~หนูอื้อ!เสียว~"ผมที่กำลังก้มลงไปดูดติ่งเกสรดอกไม้งานตรงระหวางขาเรียวของเธอ ไอยูดิ่งกระสับกระส่ายไปมาส่งเสียงครางด้วยความเสียว ผมเงยหน้าไปมองนิดหน่อยก็เห็นใบหน้าของเธอเคลิบเคลิ้มไปกับรสสัมผัสที่ผมมอบให้ พลางเอานิ้วชี้กัดเพื่อสะกัดความเสียวนี้ไว้ มันทำให้เธอดูเซ็กซี่จนผมเริ่มอดทนไม่ไหวจริงๆ"อืม ดูดคxยให้หน่อยเด็กดี.."ผมจับร่างบางให้นอนคร่อมบนตัวผม โดยให้ด้านล่างของเธอตรงกับใบหน้าของผมเเละด้านล่างของผมตรงกับใบหน้าของเธอในท่าที่เขาฮิตๆกันก็คือท่า69 สำหรับผมเป็นท่าที่เร้าใจไม่น้อยเลยล่ะ "อาร์..อย่างนั้น อย่าให้โดนฟันอื้มม"ผมร้องครางอย่างห้ามไม่อยู่เพราะคนตัวเล็กดูดน้องชายผมเหมือนอมยิ้มที่เธอชอบดูดไงล่ะพร้อมมือที่ชักเเก่นกายอย่างเอาเเต่ใจตัวเอง พลางบดสะโพกไปมาทำให้น้องสาวของเธอกระทบปากกับใบหน้าผมหลายครั้ง ผมเริ่มอดใจไม่ไหวยกมือขึ้นทั้งสองข้างกุมสะโพกเธอไว้เเน่น พร้อมฝังใบหน้าสูดดมกลิ่นหอมเย้ายวนเเล้วละเลงลิ้นตรงน้องสาวที่มีน้ำหวานไหลเยิ้มทันที"อื้ออ๊าๆๆอืมม"ทุกครั้งที่ผมดูดร่องของเธอ เธอก็กระตุกด้วยความเสียวซ่าที่ผมมอบให้ทุกครั้ง
โรม Talkณ ผับ Rผมพุ่งรถออกมาหลังจากส่งไอยูเสร็จก็มาถึงที่ผับที่ผมต้องมีเรื่องสานต่อจากเมื่อคืนนั้น ผมเดินเข้าไปยังห้องใต้ดินที่เป็นห้องลับขั้นสุด คนนอกห้ามเข้าเเม้เเต่ไอยูผมไม่เคยพาเธอเข้ามาเลยสักครั้งเพราะเป็นห้องที่...ไว้ดูก็เเล้วกันนะครับปึก!!!"โอ๊ย!!! ปล่อย ผะ..ผมไปเถอะครับฮื่ออผมขอโทษ"เพี๊ยะ!!!"กรี๊ด!!!ฉันขะขอโทษฮื่ออๆๆปล่อยฉันไปฮื่ออๆได้โปรด..."ผมเดินเข้ามาก็ได้ยินเสียงร้องโหยหวนทั้งหญิงชายผมมองดูสภาพเเล้วใบหน้าเละไม่ต่างจากศพมีรอยเเผลปูดนูนตามโหนเเก้มทั้งสองคนด้วยฝีมือลูกน้องของผมเอง พวกมันเห็นหน้าผมก็พยามเกะมัดโซ่ตรวนที่มัดติดไว้กับเก้าอี้ตัวเก่าๆ พวกมันขอร้องอ้อนวอนให้ปล่อยตัวไป ผมเสยะยิ้มมุมปากอย่างนึกสมเพศจริงๆ "ปล่อย?ได้สิ พวกมึงเอาตัวพวกมันไปโยนในบ่อฉลามซะ ใครที่อยากลองดีกับกูจุดจบคือตาย!"ผมพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น ไม่คิดที่จะปรานีพวกมันทั้งสองคน"กรี๊ด!!!ไม่นะไม่ๆๆๆๆๆกรี๊ด!!!อย่าทำฉันกรี๊ด!!""ไม่ๆๆๆขอร้องเถอะครับได้โปรดอ๊าก!!!"ผมเดินออกมาโดยไม่สนใจในเสียงร้องขอพวกมันเลยสักนิด จะหาว่าผมเลวก็ได้นะครับผมไม่สน ผมสนเเค่..ห้ามใครมาเตะหรือทำร้ายคนของผมถ้าผมไม่ได้อณุ
ณ มหาลัยRตอนนี้เเด๊ดดี๊เป็นคนมาส่งฉันที่มอ.เองเเหละโดยปกติเเล้วเขาจะให้ลูกน้องมารับมาส่งอยู่บ่อยครั้ง ส่วนตัวเขาเองนานๆจะมาส่งอ่ะ พูดน่าน้อยใจปะล่ะ"ขอบคุณมากนะคะเเด๊ดดี๊""อืม...ตอนเย็นเดี๋ยวมารับตั้งใจเรียนล่ะอย่าลักหลับหึ!""หนูป่าวสักหน่อย"ฉันกล่าวคำขอบคุณเสร็จ ได้ยินประโยคที่เขาพูดนั้น ฉันก็ทำหน้ามู๋ทันที ร่างสูงบิดยิ้มออกมาอย่างหน้าหมั่นไส้ซ่ะจริงๆจากนั้นเขาก็พุ่งรถออกไปอย่างไม่เร็วมากนักระหว่างทางที่ฉันเดินเข้ามอ.มาก็มีสายตาหลายคู่มองมาที่ฉันด้วยความสนใจทั้งชายเเละหญิง เเต่ถึงยังไงผู้ชายก็มองด้วยความชื่นชอบบางคนก็ส่งเสียงเเซวจีบฉัน เเต่สายตาผู้หญิงที่มองมาที่ฉันนะเหรอทั้งริษยาอิจฉาเกลียดชังเลยเเหละบางคนพูดจาเสียดสีด้วยนะเเต่ฉันไม่ได้สนใจเรื่องไร้สาระพวกนี้หรอก เเค่ทำหูทวนลมไปขี้เกียจจะไปทะเลาะตบตีกับพวกไร้สมองถ้าฉันมีความอดทนพออ่ะนะ"นี่เเก!หายหัวไปไหนห้ะ!เมื่อวานฉันโทรหาเเกจะบ้าตายอยู่เเล้วเเต่เเกก็ไม่รับสายฉันเลย""ใช่ฉันก็ด้วย"ฟ้ากับสมายด์ที่เห็นหน้าฉันก็บ่นจู้จี้ ฉันนั่งลงตรงไม้หินอ่อนที่ฟ้ากับสมายด์นั่งอยู่ก่อนหน้านี้เเล้ว ทั้งสองมองตาเขียวปัดเลยล่ะค่ะเเต่ฉันก็ทำเป็นไม
เป็นเวลานานที่มีเสียกระทบกันดังทั่วห้องเเต่ไม่ต้องกลัวว่าคนด้านนอกจะได้ยินเพราะเป็นห้องที่เก็บเสียงดีที่สุดพับ!พับ!พับ!"อื้มม ทำไมมันเเน่นอย่างนี้วะ!ขนาดเอาเกือบทุกวันอ๊าส์!"พับ!พับ!พับ!ผมเพิ่มเเรงกระเเทกใส่ร่างเล็กอย่างเเรงโดยไม่มีความถนุถนอมเเม้เเต่น้อย เเละนี้เป็นบทที่ผมลงโทษเเก่ร่างเล็กที่นอนใต้ร่างของผม "อื้อ..จุก..บะเบาๆหน่อยอ๊า!""หึ! ถ้าเดินได้ให้มันรู้ไป นี่คือสิ่งที่คนโกหกอย่างเธอสมควรจะได้รับ"พับ!พับ!พับ!ผมล็อกเอวคอดของไอยูเเน่นพร้อมซอยสะโพกอย่างๆถี่จนเธอส่งเสียงครางอย่างคนเเถบจะขาดใจ อย่าว่าเเต่เธอเลยผมก็ครางด้วยความเสียวตรงท่อนเอ็นเเกร่ง ผมก้มมองช่วงล่างมันทำให้ผมมีอารมณ์มากกว่าเดิมยิ่งเห็นเเท่งเอ็ดสอดเข้าสอดออกจากร่องฟิตที่เต็มไปด้วยน้ำหวานจากร่องฟิตสีใสๆ "อื้อ หนะ..หนูไม่ไหวเเล้ว อื้อออ๊าส์"เธอปล่อยน้ำหวานชโลมเเก่นกายเยอะกว่าเดิม เเตกไม่รอผมเลยนะ"ราตรีนี้ยังอีกยาวที่รัก..."พับ!พับ!พับ!พูดจบผมก็ซอยสะโพกเข้าออกไปตามอารมณ์อย่างเมามันส์ พลางก้มหน้าลงไปจุมพิตตรงหน้าผากมนต์ ตอนนี้ร่างเล็กได้สลบไปที่เรียบร้อยเเล้ว เเต่ผมยังมีอารมณ์อยู่ไง ผมรีบซอยสะโพกถี่ๆจนน้ำรักพ
พรึ่บ!!!ผมจับมือของผู้หญิงคนนั้นเอาไว้ตอนที่เธอยกมือขึ้นหมายจะตบหน้าของไอยูผมจึงรีบจับมือเธอไว้ได้ทันเเล้วรีบเหวี่ยงมือของเธอออกอย่างรังเกียจตอนนี้ไฟในผับเปิดไฟเเสงสีขาวทั่วทั้งผับเพราะถ้าใครมีเรื่องกันจะได้มองเห็นอย่างชัดเจน เเละตอนนี้ผมก็เห็นใบหน้าของไอยูมีเลือดตรงมุมปากพ่วงด้วยรอยตบบนใบหน้าของเธอจนเเดงเถือก มันทำให้ผมยิ่งโกรธขึ้นเข้าไปใหญ่"คะคือ..คือเมียของคุณมายุ่งกับผัวของฉันเองนะคะ"หญิงสาวเริ่มผวาเล็กน้อยเพราะผมเริ่มแผ่รังสีอำมหิตส่งออกไปอาจเป็นเพราะว่าใบหน้าของผมที่ดูหน้าเกรงขามอยู่เเล้วจึงทำให้ทุกคนที่เห็นใบหน้าผมตอนนี้พากันกลัวไปตามๆกัน เเถมยังหงุดหงิดตัวเองที่ถูกไอยูหลอกผมอีกเช่นเคย ผมไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆเเน่ไว้ผมจัดการคู่ผัวเมียตอนนี้ก่อนเถอะ จะจัดให้หนักๆเลยคอยดู!"นี่..ฉันไม่ได้ยุ่งกับผัวคุณเลยนะ! ไม่เชื่อก็เปิดกล้องวงจรดูได้เลย!"ไอยูพูดด้วยน้ำเสียงโมโหมากๆ ตามที่ไอยูพูดเลยครับในผับนี้พวกเราติดกล้องวงจรปิดทุกซอกทุกมุมเเน้นความปลอดภัยไว้ดีที่สุด เพราะผมอยากให้ผับเป็นสถานที่มีคุณภาพ เเต่มันก็จะมีพวกเหี้ยๆหลุดออกมานานๆครั้ง "ใช่ฉันก็เป็นพยานด้วยว่าผัวของคุณอ่ะมายุ่งกับเพ
#ไอยู Tlakฉันรีบเดินออกมาจากเเด๊ดดี๊เอามือข้างที่ถนัดยกขึ้นเตะข้างหน้าผากของตนเองเหมือนคนปวดหัวจริงๆก็ฉันนัดเจอยัยพวกนั้นนี่น่า อีกใจก็ไม่อยากให้เเด๊ดดี๊กับพี่ญาดาอยู่ด้วยกันกับเขา เเต่ถึงยังไงก็ยังมีพี่พันศึกกับพี่ดาร์กอยู่ด้วย ไม่ต้องคิดมากหรอกนะไอยู ฉันไม่ได้เเอบหนีเที่ยวนะบอกเลย ฉันก็เเค่อยากลงไปดื่มเหล้านิดเดียวเองฉันทำเนียนเดินเข้าห้องนอนของเเด๊ดดี๊พอเป็นพิธี ถ้าเกิดเขาเเอบเดินตามมาจับผิดฉันล่ะ คงซวยเเย่ ดังนั้นทำเเบบนี้อะดีที่สุดเเหละRrrrrrrrเสียงโทรศัพท์เข้า รายชื่อปรากฏบนหน้าจอคือยัยสมายด์นั้นเอง ฉันรีบกดรับสายทันควัน"ว่าไงเเก ถึงยังเนี้ย"ฉันพูดเร่งยัยสมายด์ เพราะฉันคาดการณ์ว่าเเด๊ดดี๊คงกลับตอนผับกำลังจะปิดเเน่ ฉันคิดว่าจะลงไปดื่มซัก1ชั่วโมงพอ เเล้วค่อยขึ้นมานอนในห้องเขาต่อ ถ้าเขาเปิดห้องมาไม่เห็นฉัน ฉันได้ขิตจริงๆ(เออ เนี้ยจะถึงหน้าผับเเล้ว เเกลงมารอที่โต้ะได้เลย รหัสโต๊ะ156)"โอเครีบๆเลย คนยังไม่เยอะเท่าไร"พูดจบฉันกดตัดสายไป เเล้วเปิดประตูห้องทำตัวให้ปกติที่สุดตอนเดินผ่านหน้าประตูโดยมีการ์ดเฝ้าอยู่ ฉันเดินด้วยใบหน้าที่นิ่งเรียบเฉยจนถึงบรรได จากนั้นฉันก็รีบวิ่งลงบรร
ณ ผับRตอนนี้เป็นเวลาประมาณ22.48นาทีที่ผมขับรถมาผับRซึ่งเป็นผับของผมโดยมีหุ้นส่วนทั้งหมด3คน นั้นก็คือเพื่อนรักของผมนั้นเอง ชื่อพันศึกกับดาร์ก ไอ้พันศึกเป็นเพื่อนผมตั้งเเต่ประถมพ่อกับเเม่เราทั้งสองสนิทกันตั้งเเต่ผมได้เป็นเพื่อนกับมันเราอายุเท่ากันเรียนคณะเดียวกันจนจบ จนถึงทุกวันนี้เราก็ไม่เคยทิ้งกันไม่ว่าผมจะมีเรื่องเดือนร้อนที่ไหนไอ้พันศึกก็จะอยู่ข้างผมทุกๆที่มันมีนิสัยใจร้อน ปากโคตรหมา จัดว่าหัวรุนเเรงเลยล่ะครับ ความเจ้าชู้ไม่ต้องพูดถึงเลยหึตัวพ่อ! ส่วนไอ้ดาร์กผมกับมันสนิทกันตอนอยู่มัธยมปลายเช่นเดียวกับไอ้พันศึกคุยไปคุยมาถูกคอไงเราทั้ง3ก็เป็นเพื่อนรักกันมาตลอด มีเรื่องต่อยตีเกือบทุกวันเเต่มันเป็นพรมลิขิตหรือชะตาลิขิตกันเเน่วะ ก็พวกเราทั้งสามตระกูลเป็นมาเฟียกันทั้งหมดเลยไง พอสืบดูก็พบว่าพวกเราทั้ง3คนก็เป็นลูกหลานตั้งเเต่สมัยรุ่นทวดที่พวกท่านเป็นเพื่อนกัน มันทำให้ผมดีใจไม่น้อยที่บรรพบุรุษสร้างมิตรภาพที่ดีเอาไว้จนถึงรุ่นลูกรุ่นหลาน ไอ้ดาร์กมันเป็นคนที่ไม่ค่อยพูด นิ่งเงียบเเต่ต่อยหนัก กว่าจะพูดได้คงต้องเอาเหล็กมางัดปากมันมั่งครับ ถ้ามันอยากจะพูดมันก็พูดออกมาเองเเล้วเเต่อารมณ์ของมัน สงสัย
ฉันที่นั่งสับผงกอยู่บนโซฟาง่วงนอนอย่างเต็มที ก็กินอิ่มมันก็เลยง่วงนอนนี่น่า ตาฉันเริ่มไม่ไหวเเล้วด้วยโคตรง่วงเลย ใจหนึ่งก็อยากเข้าไปนอนในห้อง อีกใจหนึ่งก็อยากนั่งอยู่ตรงนี้ก็เเค่อยากเห็นหน้าสามีสุดหล่อทำงานไงล่ะ>เขาดูขรึมมากในตอนที่ทำงานเขามีความเป็นผู้นำเเบบสุดๆเลยเเละโคตรหล่อม๊าก~หลงผัวตัวเองไม่ไหวจ้า..."ไอยู มานี่หน่อย"เสียงเรียกจากคนร่างสูงที่นั่งอยู่บนโต๊ะทำงานปลุกขึ้น ฉันหันหน้าไปมองเขาเเล้วลุกขึ้นเดินไปหาตามคำพูดของคนร่างสูง"มีอะไรเหรอค่ะเเด๊ดดี๊""ง่วงนอนขนาดนั้นเลย?ตาจะปิดอยู่เเล้วเด็กดื้อ"ฉันพยักหน้าตอบกลับ อยากจะลืมตานะเเต่หนังตามันหนักอึ้งเลยไง คิดดูสิไม่ได้นอนเเทบทั้งคืนอ่ะ เเต่ไม่เห็นเขาจะง่วงนอนเหมือนฉันเลยนิน่า คนอะไรถึกชะมัดเลย"มานอนบนตักฉันนี่มา"ปึก ปึก ปึกหูของฉันได้ยินเสียงมือตบลงบนตักหนา ฉันลืมตาขึ้นนิดเดียวก็เบี่ยงตัวล้มบนตักร่างสูงใหญ่ทันที ไม่ไหวเเล้วฉันปิดตานอนอย่างเหนื่อยล้า..มือหนาอีกข้างนึงของเขาประคองร่างฉันไม่ให้ตก อีกข้างก็ทำหน้าที่เซ็นเอกสารต่อเหมือนเดิมจากนั้นหูของฉันก็ดับลง... ...................................................#โรม
ฟู่!!!ฉันเดินออกมาจากห้องก็ถอนหายใจทางปากพลางยืนพิงกับกำเเพงเย็นเฉียบ คนบ้า!เขาหื่นที่สุดเลยจูบเราเหมือนจะดูดวิญญาณออกจากร่างให้ตายเถอะ ยิ่งนับวันเขายิ่งผิดเพี้ยนเอามากๆ เเตกต่างจากเมื่อก่อนอย่างกับคนละคนกัน จะว่าไปมันก็ดีสำหรับตัวฉันไม่ใช่เหรอที่ทำให้ผัวรักผัวหลงอ่ะ คิกคิก ฉันเผลอหัวเราะออกมาด้วยเสียงเบาๆเพราะกลัวว่าคนอื่นจะผ่านมาหรือได้ยินเสียงฉันหัวเราะเเอบยืนยิ้มอยู่คนเดียวพวกเขาคงคิดว่าฉันต้องบ้าเเน่ๆเลยโอ๊ะ! เกือบลืมไปเลยเเด๊ดดี๊จะเข้าไปในผับนี่น่า อย่างนี้ต้องชวนยัยสมายด์กับยัยฟ้าไปด้วยดีกว่าเพราะตั้งเเต่วันที่ตบตีกับพวกยัยเเพมเเพมพวกเราก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย เเละที่สำคัญโอกาสทองก็มาถึงเเล้ว คอเเห้งเปรี้ยวปากอยากเหล้าฮ่าๆๆฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจากกระเป๋าที่สะพายอยู่ พร้อมทักหาในกลุ่มไลน์ชื่อว่าแก๊งนางฟ้า ฉันเป็นคนคิดชื่อเองเเหละฮ่าๆไลน์!ไอยู:พวกเเกวันนี้เเด๊ดดี๊พาไปผับR ว่างไหมนัดเจอกันหน่อยสิคิดถึงอะสมายด์:จัดสิรอไรล่ะอิอิฟ้า:ได้หมดอะสมายด์:เเล้วไปเจอกันกี่โมงไอยู:ฉันต้องไปก่อนผับเปิดอ่ะพวกเเก เอางี้ฉันไปรอที่ผับก็ได้ ถ้าผับเปิดพวกเเกก็มาได้เลยล่ะกันฟ้า:โอเคเเล้วเจอกั
ผมตื่นเช้ามาเเต่งตัวจะเข้าบริษัทไปดูงานเสียหน่อย เเต่ก็ไม่ลืมปลุกเมียตัวน้อยของผมไปด้วย จะหาว่าผมติดเมียก็ได้นะครับผมไม่เถียงหึ! "อื้ออ~ หนูยังง่วงอยู่เลยค่ะเเด๊ดดี๊ขา~" ไอยูเเต่งตัวด้วยชุดน่ารักๆเธอพูดลากเสียงยาวยกมือทั้งสองข้างยีตาเบาๆเปลือกตาหนักอึ้งบ่งบอกได้ว่าเธอง่วงนอนจริงๆ จะไม่ให้ง่วงนอนได้ยังไงกันล่ะ ได้นอนเเค่2ชั่วโมงกว่าๆเอง กว่ากิจกรรมบนเตียงจะจบลงก็ปาไปเกือบฟ้าสว่างเพราะโดนผมรังเเกเธอเกือบทั้งคืน! ส่วนผมก็ง่วงนะ เเต่เดี๋ยวค่อยไปนอนต่อที่บริษัทก็เเล้วกัน ยังไงๆผมก็ไม่ยอมให้เมียตัวน้อยอยู่บ้านหรอกนะต้องพาเธอไปด้วย..ติดเมียหรือว่าติดนมก็ไม่รู้ฮ่าๆ "คืนนี้ฉันจะเข้าผับ ถ้าเธออยู่บ้านก็อดไป" "ห้ะ!! ไปๆหนูไปด้วย เอ้า! รีบเดินสิคะ" เธอร้องเสียงออกมาอย่างดีใจ ก็ตั้งเเต่วันนั้นยันวันนี้เธอไม่กล้าเข้าผับอีกเลย ถ้ามีอีกครั้งล่ะก็เธอไม่รอดจากง่ามมือผมง่ายๆเเน่ ผมก็คงต้องถอนรากถอนโคนโยนทิ้งเลยคอยดู ในใจผมไม่เชื่อใจเธอหรอกนะ เพราะไอยูหนะฉลาดจะตายไป เธอวิ่งนำหน้าไปก่อนผมเล็กน้อย เห็นผมที่เดินช้าก็รีบเดินมาหาพร้อมจับมือเเล้วลากผมลงไปด้านล่างทันที ผมกับเธอเดินมาถึงใกล้ประตูหน้าบ้านบา