บทที่ 21

"อืม"

ฮั่วซื่อเยวียนตอบรับอย่างแผ่วเบา

เจียงชิงชิงพยักหน้าเม้มปาก ไม่กล้าถามต่อว่าคุณเสิ่นคนนั้นเป็นใคร

เมื่อเห็นว่าฮั่วซื่อเยวียนก็ไม่ได้มีท่าทีจะพูดถึงรายละเอียด เธอก็ได้แต่ก้มหน้าลง ไม่พูดอะไรอีก

แต่ดูแล้วน่าจะเป็นผู้หญิงที่ฮั่วซื่อเยวียนรักแต่ไม่ได้ครอบครอง ไม่อย่างนั้นไป๋ซินหย่าคงไม่พูดแบบนั้น

"คืนนี้หน้าที่ของคุณจบลงแค่นี้ ไม่ต้องลงไปรับแขกแล้ว พักผ่อนอยู่ในห้องเถอะ"

พอพูดฮั่วซื่อเยวียนก็เตรียมจะออกจากห้อง ก่อนออกไปเขาก็ถามอีกครั้งว่า "คุณอยู่คนเดียวได้ไหม?"

เจียงชิงชิงรีบพยักหน้า "ได้ค่ะ ได้ค่ะ ประธานฮั่ววางใจได้เลยค่ะ"

ฮั่วซื่อเยวียนมองเธอแวบหนึ่ง ก่อนเงียบไปครู่หนึ่งแล้วสั่ง "มีอะไรก็โทรหาผมได้"

เจียงชิงชิงชะงักไปเล็กน้อย รู้สึกอบอุ่นในใจขึ้นมา บนใบหน้าปรากฏรอยยิ้มสดใสอย่างไม่รู้ตัว "ค่ะ"

ลูกกระเดือกของฮั่วซื่อเยวียนขยับขึ้นลงเล็กน้อย สายตาจับจ้องอยู่ที่ลักยิ้มตื้น ๆ บนใบหน้าของเธอ ความหวั่นไหวเกิดขึ้นชั่วขณะ

ถ้าเขาไม่กลับไปร่วมงานแล้วจะเป็นอะไรไป?

ถึงยังไงในบ้านนี้ก็ไม่มีใครไม่รู้ว่าเขา ‘ทำตามใจตัวเอง’ จนเป็นนิสัย

แต่ความคิดนี้ก็เกิดขึ้นเพียงชั่วครู่ ก่อนจะถูกฮั่