ตอนที่ 17
จัดให้หนัก
เสียงแหบพร่าของเขาดังขึ้นข้างหูขณะที่มือหนาเลื่อนขึ้นลูบไล้ไปตามแผ่นหลังเนียน ก่อนจะลากไล้ต่ำลงมาหยอกเย้า
ขวัญข้าวสะท้านเฮือกกับสัมผัสที่เต็มไปด้วยแรงปรารถนาแต่เธอกลับไม่หนี มือบางยังกำราวระเบียงแน่นก่อนจะหันใบหน้ากลับมามองเขาดวงตาฉายแววท้าทาย
“แล้วนายกล้าพอไหมที่จะเล่นกับฉัน”
ราชันย์แค่นหัวเราะต่ำก่อนที่เขาจะโถมตัวเข้าหา มือหนารั้งสะโพกของเธอแน่นสัมผัสร้อนแรงถูกจงใจย้ำหนักขึ้นเรื่อย ๆ จนเกิดเสียงเนื้อกระทบกัน ลมหายใจของเขาหนักหน่วงขึ้นทุกขณะ
ร่างหนาจ้องมองร่างบางที่กำลังก้มจับราวระเบียงแอ่นสะโพกยั่วยวนอยู่ตรงหน้าเขา ความร้อนในกายพุ่งสูงจนแทบระเบิด ดวงตาคมฉายแววอันตรายก่อนที่เขาจะโน้มตัวลง กัดลงไปบนแผ่นหลังขาวเนียนนุ่มแน่นอย่างแรงจนขวัญข้าวสะดุ้งเฮือก
“อึก!”
เธอกัดปากแน่นความเจ็บปะปนกับความวาบหวามจนร่างกายสั่นระริก
ราชันย์ไล้ปลา
ตอนที่ 18สายตาอำมหิตราชันย์กระซิบเสียงพร่าก่อนจะกดจูบลงบนกลีบปากสีสวยอีกครั้ง ราวกับต้องการเติมเชื้อไฟให้กับค่ำคืนอันร้อนแรงนี้ซึ่งยังไม่จบลงเพียงแค่นั้น เขาพักแค่ครู่เดียวก็เริ่มต้นบทรักบทใหม่แสงแดดอ่อน ๆ ของเช้าตรู่ส่องลอดผ้าม่านเข้ามาในห้องที่ยังคงอบอวลไปด้วยไอร้อนของค่ำคืนที่ผ่านมา ขวัญข้าวลืมตาขึ้นเปลือกตาหนักอึ้งจากความเหนื่อยล้า ร่างกายทุกส่วนเมื่อยล้าไปหมดโดยเฉพาะตรงนั้น เธอขยับตัวเพียงเล็กน้อยก็รู้สึกได้ถึงอาการปวดระบมทั่วร่าง ก่อนจะตระหนักได้ว่าเรือนร่างของเธอเปลือยเปล่าไร้เสื้อผ้าปกปิด ดวงตาคู่สวยเบิกขึ้นเล็กน้อยก่อนจะเบือนสายตาไปยังคนที่นอนข้าง ๆราชันย์ยังคงหลับสนิทใบหน้าคมเข้มดูผ่อนคลายกว่าตอนตื่น ดวงตาคมที่มักจ้องมองเธออย่างเจ้าเล่ห์และเร่าร้อนในค่ำคืน บัดนี้ปิดสนิทและลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ เตียงกว้างที่เธอนอนอยู่ยับยู่ยี่เสื้อผ้าของทั้งคู่กระจัดกระจายอยู่บนพื้น ร่องรอยของค่ำคืนอันหนักหน่วงยังคงทิ้งหลักฐานไว้
ตอนที่ 19หนียังไงก็ไม่พ้นราชันย์ตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ ร่างกายของเขานั้นหนักอึ้งจากศึกเมื่อคืนที่ผ่านมา แต่นั่นก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาคิดถึงในตอนนี้ เพราะสิ่งที่ทำให้เขาหงุดหงิดจนแทบระเบิดก็คือการที่ขวัญข้าวหายออกไปจากห้องเมื่อเขาหวังจะหันไปกอดคนที่นอนอยู่ด้สนข้าง ก็พบว่าที่ตรงนั้นมันว่างเปล่า ผู้หญิงคนนั้นไม่อยู่แล้ว เหลือทิ้งไว้เพียงแค่ร่างของเขากับที่นอนยับยู่ยี่จากสนามรบความร้อนแรงเมื่อคืนเท่านั้น ชายหนุ่มกระโดดลงจากเตียงเเล้วเดิน้ข่าไปในห้องน้ำอย่างหงุดหงิด ไม่ว่าจะในห้องของเขาหรือห้องน้ำข้างนอกไม่มีวี่แววของเธอเลยแม้แต่น้อย แต่พอเดินไปที่ห้องของเธอเขาก็เห็นว่าเสื้อผ้าชุดนักศึกษาของเธอหายไปบางส่วน“ไปมหาลัยเหรอ”ราชันย์ตั้งคำถามกับตัวเองในใจ ด้วยความหงุดหงิดทำให้เขานั้นเผลอบีบขอบโต๊ะจนเกือบจะแตก แต่เมื่อได้สติก็หันหลังกลับเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าและรีบหยิบกุญแจรถเดินออกจากห้องไปอย่างเร็ว สองเท้าจ้ำอ้าวร
ตอนที่ 20ยะ.. อย่าแรงขวัญข้าวพยายามห้ามเขาด้วยเสียงสั่น ๆ แต่เขากลับไม่ฟังยังคงขยับเข้ามาใกล้จนแทบจะสิงเข้าไปกับร่างกายของเธอ หญิงสาวพยายามจะเดินออกไปจากห้องน้ำ แต่เมื่อมือของเธอสัมผัสกับประตู ราชันย์ก็ปรากฏตัวอยู่ข้างหลังแล้วจับแขนของเธอไว้แน่น“จะไปไหน”ราชันย์พูดเสียงเบาแต่แฝงไปด้วยความไม่พอใจ ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่ขวัญข้าวอย่างไม่ละสายตา“ปล่อยฉัน..”เสียงเธอสั่นเครือ รู้ว่าในตอนนี้ไม่มีทางที่จะหลบหนีจากสายตาของราชันย์ได้ เขามองเธอด้วยแววตาแข็งกร้าวก่อนจะบีบแขนของขวัญข้าวแน่นขึ้นอีกนิด ราวกับต้องการให้เธอรับรู้ว่าในตอนนี้เขาควบคุมสถานการณ์ทั้งหมด“เธอคิดว่าจะหนีไปไหนได้เหรอข้าว”เขาพูดเสียงต่ำและเย็นชาขณะที่ใช้มืออีกข้างยกคางของเธอขึ้น ทำให้ดวงตากลมโตต้องเงยหน้าขึ้นไปสบตากับเขา รู้สึกถึงความกดดันจากการจ้องมองนั้น สายตาของราชันย์ดูเหมือนจะบีบคั้นจิตใจเธอจนแทบหายใจไม่ออก แต่ในขณ
ตอนที่ 21ฉ่ำเธอกัดริมฝีปากแน่นพยายามขยับหนีแต่ถูกแขนแข็งแกร่งตรึงไว้แน่นราชันย์ไม่ปล่อยให้เธอมีโอกาสหนีไปไหน ลิ้นร้อนลากวนลิ้มลองความหวานของเรือนกายสาวอย่างบ้าคลั่ง ขณะที่มืออีกข้างค่อย ๆ เลื่อนต่ำลงสอดเข้าไปใต้กระโปรงนักศึกษาที่ร่นขึ้นสูง ปลายนิ้วไล้ไปตามเรียวขานุ่มนิ่มก่อนจะเลื่อนเข้าสู่จุดอ่อนไหวที่ซ่อนอยู่ใต้ชั้นในลูกไม้“ราชันย์~”ขวัญข้าวร้องเรียกชื่อเขาด้วยเสียงสั่นเครือ ดวงตากลมโตฉ่ำปรือความรู้สึกวาบหวามเกาะกุมจนเธอแทบหายใจไม่ออก เขาเงยหน้าขึ้นจากเนินอกมุมปากเปื้อนรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ขณะที่ปลายนิ้วยังคงไล้วนไปมาอย่างยั่วยวนรอให้เธอเป็นฝ่ายพ่ายแพ้และยอมจำนนมือข้างหนึงดึงกางเกงชั้นในออกแล้วยัดไว้ในกระเป๋ากางเกงลวก ๆ จับเธอยกขาขึ้นเล็กน้อยจนกระโปรงรูดไปรวมกันที่สะโพก ใช้นิ้วไปสัมผัสจุดอ่อนไหวที่เต็มไปด้วยเมือกใสช้า ๆ ราวกับว่าอยากแกล้งให้เธอทนไม่ไหว แต่ดูเหมือนว่าจะเป็นเขาเองที่เริ
เธอร้องเรียกเขาอย่างไม่อาจห้ามตัวเองได้อีกราชันย์สบถต่ำเมื่อได้ยินเธอเรียกร้องแบบนั้น มือหนายึดสะโพกของเธอไว้แน่นก่อนจะเร่งจังหวะโหมกระหน่ำใส่เธออย่างหนักหน่วง ขวัญข้าวหลับตาแน่นความเสียวซ่านพุ่งขึ้นสูงจนแทบรับไม่ไหว"อ่า~ ข้าว.. ถึงพร้อมกันนะคนดี.."เขากระซิบเสียงแหบพร่ามือหนาจับท้ายทอยของเธอให้เงยขึ้นรับจูบเร่าร้อน ลิ้นร้อนตวัดเกี่ยวกระหวัดกับเธออย่างดุดัน ไม่นานนักเสียงหวานก็ครางกระเส่าพร้อมกับเสียงทุ้มต่ำของราชันย์ที่ดังขึ้นในเวลาเดียวกัน ร่างทั้งสองเกร็งสะท้านก่อนที่ทุกอย่างจะค่อย ๆ ผ่อนคลายลงราชันย์ซบหน้ากับไหล่ของเธอหายใจหนักและร้อนจัดเช่นเดียวกัน ชายหนุ่มหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเธอที่ยังคงหอบหายใจถี่รัว ขวัญข้าวหรี่ตามองเขาอย่างไม่พอใจนัก"มองแบบนี้หมายความว่าไง"เขายิ้มเจ้าเล่ห์พร้อมไล้ปลายนิ้วไปตามแก้มแดงจัดของเธอ ขวัญข้าวเม้มปากแน่นก่อนจะทุบไหล่เขาไปหนึ่งที"นายมันเลว!"ราชันย์หัวเราะพร้อมกระซิบข้างหูเธออย่างหยอกล้อ"งั้นก็เป็นเด็กดีของคนเลวซะสิ"เธอไม่ตอบอะไรทำเพียงแค่ดันเขาออก รู้สึกได้ถึงของ
ตอนที่ 22หมาหวงก้างและก็จริงอย่างที่เขาพูด เมื่อกลับมาถึงห้องราชันย์ก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงจับเธอเข้าไปในห้องของเขาทันที แม้ว่าจะอยากปฏิเสธแต่ร่างกายตอบสนองเขาทุกกระบวนท่า ตั้งแต่ช่วงสายได้พักอีกทีเกือบบ่ายจนเธอเพลียแล้วหลับไปคืนนั้นราชันย์สะดุ้งตื่นมาช่วงค่ำ เขานั่งอยู่ข้าง ๆ มองดูเธอที่กำลังนอนหลับลึกอย่างไม่สนสิ่งใด ร่างเล็กนอนห่มผ้าเงียบสงบเหมือนเด็กที่ปลอดภัยจากทุกสิ่ง นิ้วแกร่งปัดปอยผมของเธอออกแผ่วเบาพร้อมกับรอยยิ้มที่ผุดขึ้นมาเองอย่างไม่รู้ตัวในจังหวะที่กำลังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่นั้นโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น เมื่อเอื้อมมือไปหยิบมาดูก็เห็นว่าเป็นสายจากเพื่อน ๆ ที่ชวนเขาไปผับอย่างเช่นทุกครั้ง เสียงหัวเราะและดนตรีหนัก ๆ ดังออกมาจากลำโพงทำให้เขาต้องดันมือถือออก เมื่อมองไปที่ขวัญข้าวเห็นว่ากำลังหลับสนิทและดูท่าว่าจะไม่ตื่นมาง่าย ๆ ตอนนี้ เขาจึงดึงมือถือมาแนบหูแล้วกรอกเสียงลงไป"ได้เดี๋ยวตามไป"ราชันย์รับปากเพื่
ภัทรพูดด้วยน้ำเสียงสนุกสนาน เป็นต้นเสียงที่ทำให้เกิดเสียงเชียร์จากโต๊ะของพวกเธอดังไปไกลถึงโต๊ะข้าง ๆ จนพื้นที่รอบ ๆ โต๊ะเธอนั้นหันมาสนใจที่เธอกันเป็นตาเดียว ในขณะที่เสียงนั้นแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว และมันก็เร็วและดังมากพอที่จะขึ้นไปถึงชั้นวีไอพี ที่ราชันย์และเพื่อน ๆ กำลังนั่งดื่มอยู่ราชันย์ที่นั่งดื่มอยู่เงียบ ๆ มานานหันไปมองเมื่อได้ยินเสียงเชียร์ดังมาจากด้านล่าง เขาหันไปมองคนในโต๊ะที่กำลังถูกเชียร์จากคนกลุ่มใหญ่ แต่เมื่อสายตาของเขาตกไปที่ผู้หญิงคนนั้นก็ทำให้เขานั้นจ้องไปไม่กะพริบความรู้สึกในใจของเขาผุดขึ้นทันที ราชันย์ไม่เคยคิดว่าเธอจะออกมานั่งดื่มกับคนอื่นแบบนี้ โดยเฉพาะกับคนที่ชื่อภาม สายตาของชายหนุ่มแข็งกร้าวและเต็มไปด้วยความหงุดหงิด เขาลุกขึ้นจากโต๊ะและเดินตรงไปที่โต๊ะของขวัญข้าวทันที ทุกคนที่นั่งรอบ ๆ โต๊ะขวัญข้าวต่างตกใจเมื่อเห็นว่าราชันย์เดินตรงมา เขาก้าวเท้าเข้าไปอย่างรวดเร็วและแสดงออกทางสีหน้าว่ากำลังโมโหจนแทบจะระเบิดชายหนุ่มเดินตรงไปยังโต๊ะของขวัญข้าว เมื่อถึงที่เขากระชากเธอขึ้นจากที่นั่งทันทีด้วยท่าทางที่เต็มไปด้วยความโกรธและหงุดหงิด ทุกคนที่นั่
ตอนที่ 23แพ้ทางราชันย์เขามองเธอด้วยสายตาที่ร้อนแรงและเต็มไปด้วยความไม่พอใจ ขวัญข้าวกัดฟันแน่นแต่ไม่สามารถทำอะไรได้ในตอนนี้นั่นยิ่งทำให้เธอเองก็รู้สึกหงุดหงิดเพื่อน ๆ ของเขาที่นั่งอยู่รอบ ๆ โต๊ะเริ่มมองหน้ากันอย่างตกใจแต่ไม่มีใครกล้าออกความเห็น ทุกคนรู้ดีว่าราชันย์กำลังโกรธจัดและไม่อยากจะทำให้สถานการณ์แย่ลงไปกว่านี้พวกเขานั่งนิ่งเงียบเหมือนทุกคนต่างกำลังพยายามเข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ทำได้เพียงแค่มองหน้ากันไปมาด้วยความสงสัย และเมื่อหันไปมองขวัญข้าวที่นั่งอยู่เงียบ ๆ โดยไม่กล้าทำอะไร ทำให้ทั้งหมดต่างคาดเดาสถานการณ์ที่เกิดขึ้นชายหนุ่มนั่งดื่มเหล้าราวกับว่าที่ผ่านมานั้นไม่มีอะไรเกิดขึ้น แม้จะมองขวัญข้าวตลอดเวลาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความโมโห แต่เขาก็ทำเป็นไม่สนใจเสียงรอบข้างดื่มเหล้าเหมือนมันเป็นแค่เครื่องดื่มธรรมดาราวกับว่ามันไม่มีผลต่อเขาหญิงสาวเองก็นั่งนิ่งไม่ได้แสดงท่าทีว่าจะกลัวอะไรแต่ก็รู้สึกอึดอ
ตอนที่ 35surpriseเมื่อทั้งสองกลับมาที่โต๊ะ ท่าทางของพวกเขาก็ไม่อาจหลบเลี่ยงการจับตามองจากเพื่อน ๆขวัญข้าวเดินไปนั่งอย่างอ่อนแรงขณะที่ราชันย์ก็ยังดูมีอารมณ์อยู่แต่พยายามเก็บอาการไว้ อย่างไรก็ตามความเงียบที่เกิดขึ้นระหว่างทั้งสองทำให้เพื่อน ๆ แอบสังเกตได้เพื่อนคนหนึ่งที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะไม่สามารถเก็บความสงสัยไว้ได้แล้วจึงแซวขึ้นมาด้วยเสียงหัวเราะ"ไปทำอะไรกันมาในห้องน้ำหรือไง"เขาพูดพร้อมยิ้ม ๆ สายตาของทุกคนหันไปมองทั้งคู่ทันที ขวัญข้าวหน้าแดงทันทีจนถึงหูเธอรีบหันไปมองราชันย์ที่นั่งข้าง ๆ ตัวเอง พยายามหาคำตอบที่จะพูด แต่คำพูดก็ไม่ออกจากปากสักที ในขณะที่ชายหนุ่มเองก็นั่งยิ้มแบบมีเลศนัยจนทำให้เพื่อน ๆ รู้สึกว่าเขาคงจะรู้ดีว่าอะไรเกิดขึ้นบ้าง"อืม ก็แค่ไปปรับความเข้าใจกันนิดหน่อย"ราชันย์พูดพร้อมยักไหล่ขณะที่ขวัญข้าวก้มหน้าลงไม่กล้าสบตากับใคร แต่คำพูดของเขาก็ทำให้เพื่อน ๆ ที
ขวัญข้าวกัดฟันแน่นหน้าร้อนผ่าว แต่ราชันย์กลับหัวเราะเบา ๆ ชอบใจที่ได้แกล้งเธอแล้วทำให้ทุกคนตกใจได้ ก่อนจะยักคิ้วให้เธอแบบกวนประสาทสุด ๆ“เออ.. ไหน ๆ ก็เจอกันบ่อยขึ้นแล้วหลังจากสอบเสร็จเรามาเที่ยวรวมกันไหม”คำถามนั้นทำให้บรรยากาศในกลุ่มคึกคัก ขวัญข้าวยิ้มให้กับคำถามของรุ่นพี่ ก่อนจะหันไปมองราชันย์ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ อย่างรอคำตอบจากเขา“โอเค ถ้าสอบเสร็จแล้วค่อยว่ากัน”“ลองไปดูสักวันว่ามีที่ไหนน่าสนใจบ้าง”ทุกคนพยักหน้ารับพร้อม ๆ กันหลังจากนั้นราชันย์เริ่มทำให้ขวัญข้าวรู้สึกแปลกไปมากขึ้น เขาเริ่มตัวติดกับเธออย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่ว่าจะไปที่ไหนเขาก็จะตามไปด้วย และยิ่งไปกว่านั้นเขามักจะประกาศออกมาดัง ๆ ว่ามีแฟนแล้วนะทุกครั้งที่อยู่ใกล้ ๆ ขวัญข้าวแต่เธอกลับไม่รู้ตัวเลยว่าไปเป็นแฟนเขาตอนไหน ในความรู้สึกของเธอมันเหมือนกับการที่ราชันย์ค่อย ๆ เข้าไปในชีวิตเธออย่างธรรมชาติ ไม่เคยมีการพูดถึงสถานะที่ชัดเจนแบบจริงจัง แต่บางทีการที่เขาชอบประกาศนั่นอาจจะเป็นการบอกทุกคนจริง ๆ ละมั้งนะ"ข้าว
ตอนที่ 34ที่นี่ได้ไหมขวัญข้าวสูดลมหายใจลึก ๆ เปิดประตูห้องน้ำออกช้า ๆ อย่างระแวดระวัง เมื่อแน่ใจแล้วว่าห้องทั้งห้องเงียบกริบไม่มีวี่แววของราชันย์ เธอจึงรีบก้าวเท้าเปล่าเปลือยออกมาหาชุดนักศึกษาที่ควรจะอยู่ในตู้เสื้อผ้าก็แค่หาชุดแล้วรีบกลับเข้าไปในห้องน้ำไม่มีใครเห็นก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น.. ใช่มั้ย?เธอพึมพำให้กำลังใจตัวเองเบา ๆ ก่อนจะควานหาชุดนักศึกษาด้วยความเร่งรีบ มือดึงเสื้อเชิ้ตสีขาวออกมาได้สำเร็จแต่พอกำลังจะหยิบกระโปรง..แกร๊ก!เสียงเปิดประตูดังขึ้น ขวัญข้าวชะงักกัดฟันแน่นก่อนจะค่อย ๆ หันไปมองด้วยความหวาดระแวง และใช่เป็นไปตามที่กลัว ราชันย์ยืนอยู่ตรงนั้นในสภาพที่มีเพียงผ้าขนหนูพันท่อนล่าง สายตาของทั้งคู่สบกันพอดีไม่มีใครพูดอะไรอยู่ชั่วขณะเขากะพริบตาสองสามครั้งก่อนจะก้มลงมองร่างเปลือยเปล่าของเธอ แล้วก็เงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมรอยยิ้มมุมปาก ขวัญข้าวตัวแข็งทื่อมือกำเสื้อนักศึกษาไว้แน่นรู้สึ
แสงแดดยามเช้าสาดเข้ามาทางหน้าต่าง ขวัญข้าวรู้สึกตัวก่อนที่เปลือกตาจะเปิดขึ้นช้า ๆ ไออุ่นที่ห่อหุ้มร่างของเธอไว้ทำให้หัวใจเธอเต้นแรงขึ้นกว่าเดิม และเมื่อสายตาปรับโฟกัสได้ชัดเจนเธอก็เห็นใบหน้าของเขาอยู่ตรงหน้าราชันย์กำลังนอนหลับสนิทใกล้จนลมหายใจของเขาแผ่วเบาอยู่ข้างแก้มเธอหัวใจขวัญข้าวกระตุกวูบ เมื่อคืนเธอไม่ได้เมา ไม่ได้ฝัน ทุกอย่างเกิดขึ้นจริง และเธอจำได้หมดทุกอย่าง เธอเป็นคนเรียกร้องสัมผัสของเขาเอง แค่คิดเท่านั้นแก้มเธอก็ร้อนผ่าวขึ้นมา ขวัญข้าวรีบขยับตัวออกจากอ้อมแขนของราชันย์อย่างระมัดระวัง ปลายนิ้วเรียวยกขึ้นแตะริมฝีปากตัวเองเบา ๆ ภาพความทรงจำจากเมื่อคืนแล่นเข้ามาในหัวไม่หยุดทำให้เธอต้องรีบสะบัดหน้าทิ้งความคิดพวกนั้นไป"ขวัญข้าวนะขวัญข้าว"เธอพึมพำกับตัวเองพลางถอนหายใจเบา ๆ สิ่งที่เกิดขึ้นเธอไม่อยากปฏิเสธว่ามันทำให้เธอหวั่นไหว แต่ในเมื่อเธอกับเขาไม่มีชื่อเรียก ไม่มีข้อผูกมัด ก็ควรต้องเว้นระยะห่างสักหน่อย อย่างน้อยก็นอนคนละห้องละกัน เธอรวบรวมความกล้าก่อนจะเอื้อมมือไปแตะต้นแขนของเขาเบา ๆ เพื่อปลุก"ราชันย์"เธอเรียกเสียงแผ่วแต
ตอนที่ 33ผู้ชายเจ้าเล่ห์หลังจากจบค่ำคืนอันเร่าร้อน ชายหนุ่มได้ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมกายให้เธออย่างแผ่วเบาราวกับต้องการให้เธอซึมซับสัมผัสของเขาจนถึงวินาทีสุดท้ายก่อนที่เขาจะละจากไป เขาลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำไปโดยไม่พูดอะไรเสียงน้ำจากฝักบัวดังซ่าอยู่พักใหญ่ก่อนที่เขาจะเดินออกมาพร้อมผ้าขนหนูพันรอบเอว หยดน้ำยังเกาะตามลำตัวแกร่งแต่สายตาคมดุของเขากลับสะดุดเข้ากับแสงหน้าจอมือถือของข้าวที่กะพริบอยู่ไม่ไกล"พี่ภาม"ชื่อที่แสดงอยู่บนหน้าจอทำให้มุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย ราชันย์ไม่รีรอที่จะกดรับสายแนบมันเข้ากับใบหูพลางทอดสายตาไปยังร่างบางที่นอนหลับไม่รู้เรื่องบนเตียง"เลิกยุ่งกับข้าวซะ ถ้าไม่อยากให้ฉันแฉเรื่องของนาย"เสียงทุ้มของเขาต่ำลึกแต่เต็มไปด้วยแรงกดดันที่ส่งตรงไปถึงปลายสาย ฝั่งตรงข้ามเงียบไปครู่หนึ่งราวกับพยายามตั้งสติ"นายหมายความว่าไง แล้วทำไมมารับมือถือของข้าว"เสียงพี่ภามขุ
ตอนที่ 32ออดอ้อนเธอช้อนสายตามองราชันย์เล็กน้อยก่อนจะเลื่อนมือขึ้นไปคล้องคอเขาไว้ ดวงตาคมกริบฉายแววเร่าร้อนและเจ้าเล่ห์ไม่แพ้กัน ก่อนจะจงใจแนบลำตัวเข้าหาเขามากขึ้นจนไม่มีช่องว่างระหว่างกัน“นายพูดเหมือนฉันต้องการนาย”ขวัญข้าวกระซิบเสียงเบาแต่กลับเต็มไปด้วยแรงยั่วยวน ราชันย์เลิกคิ้วขึ้นอย่างไม่อยากเชื่อสายตา เขาไม่คิดว่าึรอย่างขวัญข้าวจะลงมาเล่นเกมนี้ด้วย“แล้วเธอไม่ต้องการฉันเหรอ”เขาถามกลับพลางยกมือแตะเอวบางของเธอเบา ๆ ขวัญข้าวหัวเราะในลำคอพร้อมเอียงคอมอง“ใครบอกล่ะ”จากนั้นเธอก็จงใจเขย่งปลายเท้าเลื่อนใบหน้าไปกระซิบที่ข้างหูเขาช้า ๆ“ไหน ๆ เราก็เคย ๆ กันอยู่แล้ว”เสียงหวานของเธอลดต่ำลงริมฝีปากขบเม้มติ่งหูเขาเบา ๆ อย่างจงใจ“อีกสักครั้งก็คงไม่เป็นไร.. ใช่ไหม”ราชันย์กัดฟันแน่นความ
ราชันย์โพล่งออกมาอย่างไม่ลังเลแต่มันเป็นคำที่ทำให้ขวัญข้าวชะงักไปทันที เขาเดินเข้ามาใกล้อีกครั้งแววตาของเขาดูจริงจังขึ้นมาทันที ต่างจากท่าทางงอแงเมื่อครู่โดยสิ้นเชิง“ฟังไว้นะขวัญข้าว ถ้ามีผู้ชายคนไหนมาจีบเธอฉันจะตามไปฆ่ามันทิ้งให้หมด”เขากระซิบเสียงต่ำ รอยยิ้มขี้เล่นหายไปเหลือเพียงแววตาอันตรายที่ทำให้เธอขนลุก“นี่นายพูดอะไรของนาย!”“ฉันพูดจริง อย่าให้มีผู้ชายหน้าไหนมาเข้าใกล้เธอได้ ถ้าไม่อยากมีปัญหา”ขวัญข้าวกัดปากแน่นหัวใจเต้นแรงอย่างห้ามไม่อยู่ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความกลัวหรืออะไรบางอย่างในสายตาของเขาที่ทำให้เธอหวั่นไหว“เลิกพูดบ้า ๆ ได้แล้วราชันย์”เธอพยายามทำเสียงแข็งแต่เขากลับโน้มตัวเข้ามาใกล้“ฉันไม่ได้บ้า”ราชันย์ยิ้มบาง ๆ ส่งให้เธฮก่อนจะโน้มหน้าเข้าไปใกล้ ใช้ริมฝีปากหนาจุมพิตที่ริมฝีปากเธอบาง ๆ“ฉันแค่หวงของของฉัน เข้าใจไหมครับครูข้าว”ขวัญข้าวจ้องราชันย์ที่ทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าราวกับว่าเธอเป็นของเขาจริง ๆ แล้
ตอนที่ 31แผนล่อเสือสาวเข้าถ้ำขวัญข้าวพาราชันย์ขึ้นลิฟต์มาที่คอนโดอย่างเงียบ ๆ เธอไม่ได้พูดอะไรตลอดทาง แม้ว่าอีกคนจะพยายามหยอดคำหวานใส่เป็นระยะแต่เธอก็ทำเป็นไม่ได้ยินเมื่อเปิดประตูเข้าไปภายในห้องยังคงเป็นระเบียบเรียบร้อย ข้าวของทุกอย่างถูกจัดวางเหมือนเดิม แต่สิ่งที่ทำให้เธอชะงักไปเล็กน้อยคือของบางอย่างที่เธอจำได้ดีว่ามันเป็นของที่ราชันย์เคยซื้อให้ก็ยังอยู่ที่เดิมตุ๊กตาตัวเล็กที่เขาเคยยัดใส่มือเธอในวันไปห้าง ของเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เธอเคยปฏิเสธว่าไม่ต้องการ แต่มันกลับยังวางอยู่ที่เดิมราวกับว่าเขาไม่เคยคิดจะเก็บมันไปไหนขวัญข้าวยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นความรู้สึกบางอย่างในใจเริ่มสั่นคลอนเล็กน้อยโดยที่เธอเองก็ไม่อยากยอมรับชายหนุ่มเดินเข้ามานั่งบนโซฟา สังเกตเห็นสายตาของเธอที่มองของพวกนั้น เขายิ้มออกมาอย่างรู้ทัน“เธอเห็นแล้วใช่ไหม”เขาถามขึ้นด้วยน้ำเสียงนุ่มลึก ขวัญข้าวหันมามองเขาทั
ตอนที่ 30กลับไปอีกครั้งขวัญข้าวแค่นหัวเราะออกมาอย่างขมขื่น ขยับไปข้างหลังเล็กน้อยแล้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธและเบื่อหน่าย“ไปตายซะ!”เธอพูดพร้อมกับหันหลังจะเดินออกจากห้องฝึกแต่ทันใดนั้นราชันย์ก็ลุกขึ้นและก้าวไปขวางเธอเอาไว้ ขวัญข้าวยังไม่ทันจะเดินไปถึงประตู เขาก็ยึดตัวเธอไว้แน่นก่อนจะกระชากเธอเข้ามาใกล้ จับที่ไหล่ของเธอไว้แน่นก่อนจะก้มลงจูบเธออย่างแรง ความรู้สึกของเขามันอัดแน่นจนเกินจะบรรยายออกมาเป็นคำพูด มันคิดถึง.. หิวโหย.. โหยหา..ขวัญข้าวตกใจกับการกระทำนั้นของเขา แต่ทันทีที่สัมผัสถึงริมฝีปากนุ่มเธอก็ตระหนักได้ว่าเขาไม่มีทางยอมให้เธอไปง่าย ๆ ในตอนนี้เป็นแน่ ร่างกายของเธอแข็งทื่อไปชั่วขณะรู้สึกถึงการจูบที่เต็มไปด้วยความบีบคั้นและแรงของเขาที่พยายามควบคุมทุกสิ่งในตัวเธอทุกอย่างหยุดนิ่งไปชั่วขณะ รู้สึกเหมือนโลกทั้งใบกำลังหมุนรอบตัวเธอและราชันย์ เขาผละออกจากเธอด้วยรอยย