ตอนที่ 22
หมาหวงก้าง
และก็จริงอย่างที่เขาพูด เมื่อกลับมาถึงห้องราชันย์ก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงจับเธอเข้าไปในห้องของเขาทันที แม้ว่าจะอยากปฏิเสธแต่ร่างกายตอบสนองเขาทุกกระบวนท่า ตั้งแต่ช่วงสายได้พักอีกทีเกือบบ่ายจนเธอเพลียแล้วหลับไป
คืนนั้นราชันย์สะดุ้งตื่นมาช่วงค่ำ เขานั่งอยู่ข้าง ๆ มองดูเธอที่กำลังนอนหลับลึกอย่างไม่สนสิ่งใด ร่างเล็กนอนห่มผ้าเงียบสงบเหมือนเด็กที่ปลอดภัยจากทุกสิ่ง นิ้วแกร่งปัดปอยผมของเธอออกแผ่วเบาพร้อมกับรอยยิ้มที่ผุดขึ้นมาเองอย่างไม่รู้ตัว
ในจังหวะที่กำลังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่นั้นโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น เมื่อเอื้อมมือไปหยิบมาดูก็เห็นว่าเป็นสายจากเพื่อน ๆ ที่ชวนเขาไปผับอย่างเช่นทุกครั้ง เสียงหัวเราะและดนตรีหนัก ๆ ดังออกมาจากลำโพงทำให้เขาต้องดันมือถือออก เมื่อมองไปที่ขวัญข้าวเห็นว่ากำลังหลับสนิทและดูท่าว่าจะไม่ตื่นมาง่าย ๆ ตอนนี้ เขาจึงดึงมือถือมาแนบหูแล้วกรอกเสียงลงไป
"ได้เดี๋ยวตามไป"
ราชันย์รับปากเพื่
ภัทรพูดด้วยน้ำเสียงสนุกสนาน เป็นต้นเสียงที่ทำให้เกิดเสียงเชียร์จากโต๊ะของพวกเธอดังไปไกลถึงโต๊ะข้าง ๆ จนพื้นที่รอบ ๆ โต๊ะเธอนั้นหันมาสนใจที่เธอกันเป็นตาเดียว ในขณะที่เสียงนั้นแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว และมันก็เร็วและดังมากพอที่จะขึ้นไปถึงชั้นวีไอพี ที่ราชันย์และเพื่อน ๆ กำลังนั่งดื่มอยู่ราชันย์ที่นั่งดื่มอยู่เงียบ ๆ มานานหันไปมองเมื่อได้ยินเสียงเชียร์ดังมาจากด้านล่าง เขาหันไปมองคนในโต๊ะที่กำลังถูกเชียร์จากคนกลุ่มใหญ่ แต่เมื่อสายตาของเขาตกไปที่ผู้หญิงคนนั้นก็ทำให้เขานั้นจ้องไปไม่กะพริบความรู้สึกในใจของเขาผุดขึ้นทันที ราชันย์ไม่เคยคิดว่าเธอจะออกมานั่งดื่มกับคนอื่นแบบนี้ โดยเฉพาะกับคนที่ชื่อภาม สายตาของชายหนุ่มแข็งกร้าวและเต็มไปด้วยความหงุดหงิด เขาลุกขึ้นจากโต๊ะและเดินตรงไปที่โต๊ะของขวัญข้าวทันที ทุกคนที่นั่งรอบ ๆ โต๊ะขวัญข้าวต่างตกใจเมื่อเห็นว่าราชันย์เดินตรงมา เขาก้าวเท้าเข้าไปอย่างรวดเร็วและแสดงออกทางสีหน้าว่ากำลังโมโหจนแทบจะระเบิดชายหนุ่มเดินตรงไปยังโต๊ะของขวัญข้าว เมื่อถึงที่เขากระชากเธอขึ้นจากที่นั่งทันทีด้วยท่าทางที่เต็มไปด้วยความโกรธและหงุดหงิด ทุกคนที่นั่
ตอนที่ 23แพ้ทางราชันย์เขามองเธอด้วยสายตาที่ร้อนแรงและเต็มไปด้วยความไม่พอใจ ขวัญข้าวกัดฟันแน่นแต่ไม่สามารถทำอะไรได้ในตอนนี้นั่นยิ่งทำให้เธอเองก็รู้สึกหงุดหงิดเพื่อน ๆ ของเขาที่นั่งอยู่รอบ ๆ โต๊ะเริ่มมองหน้ากันอย่างตกใจแต่ไม่มีใครกล้าออกความเห็น ทุกคนรู้ดีว่าราชันย์กำลังโกรธจัดและไม่อยากจะทำให้สถานการณ์แย่ลงไปกว่านี้พวกเขานั่งนิ่งเงียบเหมือนทุกคนต่างกำลังพยายามเข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ทำได้เพียงแค่มองหน้ากันไปมาด้วยความสงสัย และเมื่อหันไปมองขวัญข้าวที่นั่งอยู่เงียบ ๆ โดยไม่กล้าทำอะไร ทำให้ทั้งหมดต่างคาดเดาสถานการณ์ที่เกิดขึ้นชายหนุ่มนั่งดื่มเหล้าราวกับว่าที่ผ่านมานั้นไม่มีอะไรเกิดขึ้น แม้จะมองขวัญข้าวตลอดเวลาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความโมโห แต่เขาก็ทำเป็นไม่สนใจเสียงรอบข้างดื่มเหล้าเหมือนมันเป็นแค่เครื่องดื่มธรรมดาราวกับว่ามันไม่มีผลต่อเขาหญิงสาวเองก็นั่งนิ่งไม่ได้แสดงท่าทีว่าจะกลัวอะไรแต่ก็รู้สึกอึดอ
ตอนที่ 24ร้องขอหญิงสาวที่ยังนั่งอยู่บนตักของเขาเริ่มขยับสะโพกอย่างจงใจ แววตาฉ่ำปรือจ้องมองเขาราวกับจะท้าทาย สองแขนเรียวโอบรอบคอเขานิ้วเรียวไล้ไปตามไรผมและต้นคอของเขา ก่อนที่เธอจะโน้มใบหน้าลงมาใกล้ริมฝีปากของเขา“ฉันอยากรู้..”เธอพูดเสียงแผ่วปลายลมหายใจร้อนเป่ารดริมฝีปากของเขา“ว่านายจะทนได้แค่ไหน”รอยยิ้มมุมปากของเธอดูซุกซน นัยน์ตาเป็นประกายวาววับสะท้อนแสงไฟในห้องวีไอพี ขวัญข้าวขยับสะโพกบดเบียดลงบนต้นขาแข็งแรงของราชันย์ ร่างกายของเธอแนบสนิทกับเขา ราวกับจะประกาศให้รู้ว่าเธอไม่คิดจะหนีอีกแล้ว ชายหนุ่มยังคงนั่งนิ่ง เขาเอนตัวไปพิงพนักโซฟา ปล่อยให้เธอเป็นฝ่ายเล่นเกมนี้“หึ”เสียงหัวเราะต่ำของเขาทำให้ขวัญข้าวยิ่งฮึกเหิม เธอเอียงศีรษะลงข้างหนึ่ง ริมฝีปากเล็กกดจูบเบา ๆ บนแนวสันกรามของเขา ก่อนจะไล่ต่ำลงมาที่ลำคอขณะที่สะโพกยังคงขยับบดเบียดแนบแน่น เธอรู้สึก
ราชันย์กัดฟันเอ่ยพลางจ้องเธอราวกับจะกลืนกินขวัญข้าวหัวเราะเบา ๆ เขายังคงปล่อยให้เธอจัดการทุกอย่าง แต่สายตาเขากลับเต็มไปด้วยแรงปรารถนาอันเดือดพล่าน เธอเอื้อมมือไปดึงคอของเขาให้ใบหน้าหล่อโน้มเข้ามาใกล้"ถ้านายไม่ทำอะไรฉันจะทำเอง"ขวัญข้าวก็ใช้ปลายลิ้นไล้ไปตามริมฝีปากของเขาช้า ๆ ก่อนจะจูบแนบลงไปอย่างเร่าร้อนกดริมฝีปากแนบชิดกับราชันย์ จูบของเธอไม่ได้อ่อนหวานแต่เต็มไปด้วยแรงปรารถนาและความร้อนแรงที่ทำให้ราชันย์ต้องจิกเล็บลงบนสะโพกเธอแน่น ริมฝีปากอวบอิ่มบดเบียดกับเขาปลายลิ้นเกี่ยวกระหวัดกันอย่างเงอะงะ ก่อนที่เธอจะเป็นฝ่ายถอนออกช้า ๆ แล้วจงใจใช้ปลายลิ้นเลียริมฝีปากตัวเองอย่างเย้ายวน"ยังจะทนไหวอีกเหรอ"ขวัญข้าวกระซิบเสียงแหบพร่าพลางบดสะโพกลงหนัก ๆ ราชันย์หอบหายใจแรง กรามแกร่งขบเข้าหากันจนเห็นเป็นสันนูน ความอดทนของเขาใกล้ขาดสะบั้นเต็มที ขวัญข้าวโน้มตัวลงใกล้ใช้ริมฝีปากแตะลงบนสันกรามอีกครั้ง ไล่จูบลงไปตามแนวลำคอและไหปลาร้า มือเล็กไล้ลงต่ำจงใจให้เขาทรมาน"แม่ตัวดี"ราชันย์พึมพำเสียงต่ำมือหนาจิกเข้าที่เอวเธอแน่น"หืม อยากได้
ตอนที่ 25เมื่อเหล้าเข้าปากเขาจับเรียวขาของเธออ้าออกกว้าง ขยับตัวไปแทรกกลางกายก่อนจะจับแท่งร้อนไปถูไถส่วนอ่อนไหว ขวัญข้าวบิดร่างกายเพราะความเสียวซ่านก่อนจะเธอจะลืมตาขึ้นมามอง“อยากให้ฉันเอาเข้าไปมั้ย”“อื้อ~ ราชันย์ช่วยฉันหน่อย”เสียงหวานครางแผ่วเบาร่างกายขาวแดงเป็นจ้ำเพราะความร้อน เขาจับส่วนปลายถูไถอีกเล็กน้อยก่อนจะกดเข้าไปในร่องเสียว เรียกความเสียวจนสั่นสะท้านให้กับเธอเป็นอย่างดี เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังเป็นจังหวะ ผสมผสานเสียงครางหวานของเธอเอาไว้"อื้อ~ แรงอีกได้ไหม”เธอไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไร แต่ทันทีที่ร้องขอราชันย์ก็จะจัดให้ เขาซอยถี่ ๆ จนร่างกายของเธอนั้นสั่นสะท้าน เพราะความอัดอั้นก่อนนี้ที่รุนแรงทำให้ขวัญข้าวเดินทางไปถึงจุดหมายอย่างรวดเร็ว"อี๊! อ๊ะ! อ๊ะ! อ๊า~”"อย่าเพิ่งทิ้งกันสิข้าว”เขาขยับสะโพกสอบเข้าออกถี่
เธอกัดปากแน่นเมื่อความเจ็บวิ่งแล่นไปทั่วร่าง เมื่อเห็นอาการของเธอเต็มตาทำให้เขาต้องหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะเดินตรงเข้ามาหา ขวัญข้าวถอยหลังกรูดแล้วรีบยกมือขึ้นกันตัวเองไว้“อย่าเข้ามา!”ราชันย์เลิกคิ้วก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงข้างเธอ เท้าแขนไปข้างหลังอย่างผ่อนคลาย สายตาจับจ้องเธอไม่วาง“ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นล่ะ หรือจำอะไรไม่ได้เลย”เขาเอียงคอถามเสียงเจ้าเล่ห์ ทำให้คนที่พอจดจำเรื่องรางเมื่อคืนได้บ้างบางส่วนเริ่มหน้าแดง ขวัญข้าวเม้มปากแน่นใบหน้าร้อนฉ่าขึ้นมาเองโดยไม่ต้องให้ใครบอก ราชันย์มองปฏิกิริยานั้นอย่างรู้ทันก่อนจะยกมือขึ้นไล้ปลายคางเธอเบา ๆ“จำได้ก็ดี.. จำไม่ได้ก็ดี”เขาพูดเสียงพร่าโน้มหน้าเข้ามาใกล้จนปลายจมูกแทบจะชนกัน“แต่ถ้าอยากให้ฉันทบทวนให้ ก็ได้นะ..”ขวัญข้าวเบิกตากว้างรีบยกมือดันอกเขาทันที“ออกไปให้ห่างเลยนะไอ้คนฉวยโอกาส!”ราชันย์หัวเราะเสียงต่ำขณะที่ดวงตาคู่นั้นยังเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์“คนฉวยโอกาสเหรอ”เขากระซิบข้าง
ตอนที่ 26รุ่นพี่รุกหนักเสียงเครื่องยนต์หรูเคลื่อนตัวเข้าจอดบริเวณหน้าคณะของขวัญข้าวอย่างนุ่มนวล ราชันย์เหลือบมองคนข้าง ๆ ที่เอาแต่นั่งกอดกระเป๋าแน่น หน้าบึ้งหน้าบูดไม่พูดไม่จาตลอดทาง เขาแอบอมยิ้มขำกับท่าทางนั้นก่อนจะเอนตัวไปกระซิบใกล้ ๆ"ตอนเย็นฉันมารับ กลับพร้อมกัน"ขวัญข้าวทำเป็นไม่ได้ยิน เธอเปิดประตูรถออกแล้วก้าวลงไปทันทีไม่แม้แต่จะหันกลับมามองสักนิด ราชันย์ยกคิ้วขึ้นเล็กน้อยมองตามแผ่นหลังของเธอที่เดินเข้าไปในคณะโดยไม่ปริปากพูดอะไรสักคำ"ยังงอนอยู่อีกเหรอวะ"เขาพึมพำกับตัวเองก่อนจะหัวเราะเบา ๆ"เฮ้อ ดื้อจริง ๆ"ชายหนุ่มยักไหล่ก่อนจะหมุนพวงมาลัยขับออกไปอย่างไม่เร่งรีบ ขวัญข้าวเดินกะเผลกเข้ามาในห้องเลกเชอร์พร้อมกับสายตาของเพื่อน ๆ ที่มองมาทางเธอเป็นตาเดียว“ข้าว! มานี่เลย!”เสียงของภัทรเพื่อนสาวคนสนิทดังขึ้น ก่อนที่เจ้าตัวจะรีบลากขวัญข้าวไปนั่งที่
ภามยืนมองราชันย์ด้วยสายตาแข็งกร้าว รัศมีของความโกรธแผ่ซ่านจนคนรอบข้างไม่กล้าแม้แต่จะห้าม"ปากดีนักนะมึง"เสียงของภามเย็นชา เขากำหมัดแน่นราวกับพร้อมจะซัดราชันย์อีกรอบ"มึงพูดถึงขวัญข้าวแบบนั้นได้ยังไง"สิ้นคำถามนั้นราชันย์ชะงักไปเล็กน้อย ดวงตาคมกริบฉายแววอันตรายขึ้นมาวูบหนึ่งก่อนจะกลับมาเป็นปกติ เขายกมือปาดเลือดที่มุมปากอีกครั้งก่อนจะหัวเราะเบา ๆ"อ๋อ.. ที่แท้ก็เพราะข้าวนี่เอง"ภามจ้องเขานิ่งไม่พูดอะไร รอให้ราชันย์อธิบาย แต่เขากลับคลี่ยิ้มมุมปากมองเข้าไปในดวงตาของรุ่นพี่ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงเนิบ ๆ"กูก็แค่พูดความจริง"รุ่นพี่กำหมัดแน่นจนเส้นเลือดปูดขึ้นที่แขน ร่างสูงกระโจนเข้าหาหมายจะซัดราชันย์อีกครั้ง แต่ไม่ทันได้ออกหมัดเพื่อนของเขาที่อยู่คณะเดียวกันกับราชันย์ก็คว้าแขนไว้ก่อน"ไอ้ภาม! ใจเย็นก่อนดิ!""ปล่อยกู!"ภามสะบัดแขนแต่เพื่อนยังคงยื้อไว้แน่น"มึงจะต่อยอีกทำไม มันไม่ใช่ทางแก้!"แม้ภามจะหายใจแรงด้วยความโกรธจัดแต่สุดท้ายก็ยอมปล่อยหมัดลงข้างตัว เพื่อนจึงใช้จังหวะนั้นลากเขาออกไป ราชันย์ยืนมองภ
ตอนที่ 35surpriseเมื่อทั้งสองกลับมาที่โต๊ะ ท่าทางของพวกเขาก็ไม่อาจหลบเลี่ยงการจับตามองจากเพื่อน ๆขวัญข้าวเดินไปนั่งอย่างอ่อนแรงขณะที่ราชันย์ก็ยังดูมีอารมณ์อยู่แต่พยายามเก็บอาการไว้ อย่างไรก็ตามความเงียบที่เกิดขึ้นระหว่างทั้งสองทำให้เพื่อน ๆ แอบสังเกตได้เพื่อนคนหนึ่งที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะไม่สามารถเก็บความสงสัยไว้ได้แล้วจึงแซวขึ้นมาด้วยเสียงหัวเราะ"ไปทำอะไรกันมาในห้องน้ำหรือไง"เขาพูดพร้อมยิ้ม ๆ สายตาของทุกคนหันไปมองทั้งคู่ทันที ขวัญข้าวหน้าแดงทันทีจนถึงหูเธอรีบหันไปมองราชันย์ที่นั่งข้าง ๆ ตัวเอง พยายามหาคำตอบที่จะพูด แต่คำพูดก็ไม่ออกจากปากสักที ในขณะที่ชายหนุ่มเองก็นั่งยิ้มแบบมีเลศนัยจนทำให้เพื่อน ๆ รู้สึกว่าเขาคงจะรู้ดีว่าอะไรเกิดขึ้นบ้าง"อืม ก็แค่ไปปรับความเข้าใจกันนิดหน่อย"ราชันย์พูดพร้อมยักไหล่ขณะที่ขวัญข้าวก้มหน้าลงไม่กล้าสบตากับใคร แต่คำพูดของเขาก็ทำให้เพื่อน ๆ ที
ขวัญข้าวกัดฟันแน่นหน้าร้อนผ่าว แต่ราชันย์กลับหัวเราะเบา ๆ ชอบใจที่ได้แกล้งเธอแล้วทำให้ทุกคนตกใจได้ ก่อนจะยักคิ้วให้เธอแบบกวนประสาทสุด ๆ“เออ.. ไหน ๆ ก็เจอกันบ่อยขึ้นแล้วหลังจากสอบเสร็จเรามาเที่ยวรวมกันไหม”คำถามนั้นทำให้บรรยากาศในกลุ่มคึกคัก ขวัญข้าวยิ้มให้กับคำถามของรุ่นพี่ ก่อนจะหันไปมองราชันย์ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ อย่างรอคำตอบจากเขา“โอเค ถ้าสอบเสร็จแล้วค่อยว่ากัน”“ลองไปดูสักวันว่ามีที่ไหนน่าสนใจบ้าง”ทุกคนพยักหน้ารับพร้อม ๆ กันหลังจากนั้นราชันย์เริ่มทำให้ขวัญข้าวรู้สึกแปลกไปมากขึ้น เขาเริ่มตัวติดกับเธออย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่ว่าจะไปที่ไหนเขาก็จะตามไปด้วย และยิ่งไปกว่านั้นเขามักจะประกาศออกมาดัง ๆ ว่ามีแฟนแล้วนะทุกครั้งที่อยู่ใกล้ ๆ ขวัญข้าวแต่เธอกลับไม่รู้ตัวเลยว่าไปเป็นแฟนเขาตอนไหน ในความรู้สึกของเธอมันเหมือนกับการที่ราชันย์ค่อย ๆ เข้าไปในชีวิตเธออย่างธรรมชาติ ไม่เคยมีการพูดถึงสถานะที่ชัดเจนแบบจริงจัง แต่บางทีการที่เขาชอบประกาศนั่นอาจจะเป็นการบอกทุกคนจริง ๆ ละมั้งนะ"ข้าว
ตอนที่ 34ที่นี่ได้ไหมขวัญข้าวสูดลมหายใจลึก ๆ เปิดประตูห้องน้ำออกช้า ๆ อย่างระแวดระวัง เมื่อแน่ใจแล้วว่าห้องทั้งห้องเงียบกริบไม่มีวี่แววของราชันย์ เธอจึงรีบก้าวเท้าเปล่าเปลือยออกมาหาชุดนักศึกษาที่ควรจะอยู่ในตู้เสื้อผ้าก็แค่หาชุดแล้วรีบกลับเข้าไปในห้องน้ำไม่มีใครเห็นก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น.. ใช่มั้ย?เธอพึมพำให้กำลังใจตัวเองเบา ๆ ก่อนจะควานหาชุดนักศึกษาด้วยความเร่งรีบ มือดึงเสื้อเชิ้ตสีขาวออกมาได้สำเร็จแต่พอกำลังจะหยิบกระโปรง..แกร๊ก!เสียงเปิดประตูดังขึ้น ขวัญข้าวชะงักกัดฟันแน่นก่อนจะค่อย ๆ หันไปมองด้วยความหวาดระแวง และใช่เป็นไปตามที่กลัว ราชันย์ยืนอยู่ตรงนั้นในสภาพที่มีเพียงผ้าขนหนูพันท่อนล่าง สายตาของทั้งคู่สบกันพอดีไม่มีใครพูดอะไรอยู่ชั่วขณะเขากะพริบตาสองสามครั้งก่อนจะก้มลงมองร่างเปลือยเปล่าของเธอ แล้วก็เงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมรอยยิ้มมุมปาก ขวัญข้าวตัวแข็งทื่อมือกำเสื้อนักศึกษาไว้แน่นรู้สึ
แสงแดดยามเช้าสาดเข้ามาทางหน้าต่าง ขวัญข้าวรู้สึกตัวก่อนที่เปลือกตาจะเปิดขึ้นช้า ๆ ไออุ่นที่ห่อหุ้มร่างของเธอไว้ทำให้หัวใจเธอเต้นแรงขึ้นกว่าเดิม และเมื่อสายตาปรับโฟกัสได้ชัดเจนเธอก็เห็นใบหน้าของเขาอยู่ตรงหน้าราชันย์กำลังนอนหลับสนิทใกล้จนลมหายใจของเขาแผ่วเบาอยู่ข้างแก้มเธอหัวใจขวัญข้าวกระตุกวูบ เมื่อคืนเธอไม่ได้เมา ไม่ได้ฝัน ทุกอย่างเกิดขึ้นจริง และเธอจำได้หมดทุกอย่าง เธอเป็นคนเรียกร้องสัมผัสของเขาเอง แค่คิดเท่านั้นแก้มเธอก็ร้อนผ่าวขึ้นมา ขวัญข้าวรีบขยับตัวออกจากอ้อมแขนของราชันย์อย่างระมัดระวัง ปลายนิ้วเรียวยกขึ้นแตะริมฝีปากตัวเองเบา ๆ ภาพความทรงจำจากเมื่อคืนแล่นเข้ามาในหัวไม่หยุดทำให้เธอต้องรีบสะบัดหน้าทิ้งความคิดพวกนั้นไป"ขวัญข้าวนะขวัญข้าว"เธอพึมพำกับตัวเองพลางถอนหายใจเบา ๆ สิ่งที่เกิดขึ้นเธอไม่อยากปฏิเสธว่ามันทำให้เธอหวั่นไหว แต่ในเมื่อเธอกับเขาไม่มีชื่อเรียก ไม่มีข้อผูกมัด ก็ควรต้องเว้นระยะห่างสักหน่อย อย่างน้อยก็นอนคนละห้องละกัน เธอรวบรวมความกล้าก่อนจะเอื้อมมือไปแตะต้นแขนของเขาเบา ๆ เพื่อปลุก"ราชันย์"เธอเรียกเสียงแผ่วแต
ตอนที่ 33ผู้ชายเจ้าเล่ห์หลังจากจบค่ำคืนอันเร่าร้อน ชายหนุ่มได้ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมกายให้เธออย่างแผ่วเบาราวกับต้องการให้เธอซึมซับสัมผัสของเขาจนถึงวินาทีสุดท้ายก่อนที่เขาจะละจากไป เขาลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำไปโดยไม่พูดอะไรเสียงน้ำจากฝักบัวดังซ่าอยู่พักใหญ่ก่อนที่เขาจะเดินออกมาพร้อมผ้าขนหนูพันรอบเอว หยดน้ำยังเกาะตามลำตัวแกร่งแต่สายตาคมดุของเขากลับสะดุดเข้ากับแสงหน้าจอมือถือของข้าวที่กะพริบอยู่ไม่ไกล"พี่ภาม"ชื่อที่แสดงอยู่บนหน้าจอทำให้มุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย ราชันย์ไม่รีรอที่จะกดรับสายแนบมันเข้ากับใบหูพลางทอดสายตาไปยังร่างบางที่นอนหลับไม่รู้เรื่องบนเตียง"เลิกยุ่งกับข้าวซะ ถ้าไม่อยากให้ฉันแฉเรื่องของนาย"เสียงทุ้มของเขาต่ำลึกแต่เต็มไปด้วยแรงกดดันที่ส่งตรงไปถึงปลายสาย ฝั่งตรงข้ามเงียบไปครู่หนึ่งราวกับพยายามตั้งสติ"นายหมายความว่าไง แล้วทำไมมารับมือถือของข้าว"เสียงพี่ภามขุ
ตอนที่ 32ออดอ้อนเธอช้อนสายตามองราชันย์เล็กน้อยก่อนจะเลื่อนมือขึ้นไปคล้องคอเขาไว้ ดวงตาคมกริบฉายแววเร่าร้อนและเจ้าเล่ห์ไม่แพ้กัน ก่อนจะจงใจแนบลำตัวเข้าหาเขามากขึ้นจนไม่มีช่องว่างระหว่างกัน“นายพูดเหมือนฉันต้องการนาย”ขวัญข้าวกระซิบเสียงเบาแต่กลับเต็มไปด้วยแรงยั่วยวน ราชันย์เลิกคิ้วขึ้นอย่างไม่อยากเชื่อสายตา เขาไม่คิดว่าึรอย่างขวัญข้าวจะลงมาเล่นเกมนี้ด้วย“แล้วเธอไม่ต้องการฉันเหรอ”เขาถามกลับพลางยกมือแตะเอวบางของเธอเบา ๆ ขวัญข้าวหัวเราะในลำคอพร้อมเอียงคอมอง“ใครบอกล่ะ”จากนั้นเธอก็จงใจเขย่งปลายเท้าเลื่อนใบหน้าไปกระซิบที่ข้างหูเขาช้า ๆ“ไหน ๆ เราก็เคย ๆ กันอยู่แล้ว”เสียงหวานของเธอลดต่ำลงริมฝีปากขบเม้มติ่งหูเขาเบา ๆ อย่างจงใจ“อีกสักครั้งก็คงไม่เป็นไร.. ใช่ไหม”ราชันย์กัดฟันแน่นความ
ราชันย์โพล่งออกมาอย่างไม่ลังเลแต่มันเป็นคำที่ทำให้ขวัญข้าวชะงักไปทันที เขาเดินเข้ามาใกล้อีกครั้งแววตาของเขาดูจริงจังขึ้นมาทันที ต่างจากท่าทางงอแงเมื่อครู่โดยสิ้นเชิง“ฟังไว้นะขวัญข้าว ถ้ามีผู้ชายคนไหนมาจีบเธอฉันจะตามไปฆ่ามันทิ้งให้หมด”เขากระซิบเสียงต่ำ รอยยิ้มขี้เล่นหายไปเหลือเพียงแววตาอันตรายที่ทำให้เธอขนลุก“นี่นายพูดอะไรของนาย!”“ฉันพูดจริง อย่าให้มีผู้ชายหน้าไหนมาเข้าใกล้เธอได้ ถ้าไม่อยากมีปัญหา”ขวัญข้าวกัดปากแน่นหัวใจเต้นแรงอย่างห้ามไม่อยู่ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความกลัวหรืออะไรบางอย่างในสายตาของเขาที่ทำให้เธอหวั่นไหว“เลิกพูดบ้า ๆ ได้แล้วราชันย์”เธอพยายามทำเสียงแข็งแต่เขากลับโน้มตัวเข้ามาใกล้“ฉันไม่ได้บ้า”ราชันย์ยิ้มบาง ๆ ส่งให้เธฮก่อนจะโน้มหน้าเข้าไปใกล้ ใช้ริมฝีปากหนาจุมพิตที่ริมฝีปากเธอบาง ๆ“ฉันแค่หวงของของฉัน เข้าใจไหมครับครูข้าว”ขวัญข้าวจ้องราชันย์ที่ทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าราวกับว่าเธอเป็นของเขาจริง ๆ แล้
ตอนที่ 31แผนล่อเสือสาวเข้าถ้ำขวัญข้าวพาราชันย์ขึ้นลิฟต์มาที่คอนโดอย่างเงียบ ๆ เธอไม่ได้พูดอะไรตลอดทาง แม้ว่าอีกคนจะพยายามหยอดคำหวานใส่เป็นระยะแต่เธอก็ทำเป็นไม่ได้ยินเมื่อเปิดประตูเข้าไปภายในห้องยังคงเป็นระเบียบเรียบร้อย ข้าวของทุกอย่างถูกจัดวางเหมือนเดิม แต่สิ่งที่ทำให้เธอชะงักไปเล็กน้อยคือของบางอย่างที่เธอจำได้ดีว่ามันเป็นของที่ราชันย์เคยซื้อให้ก็ยังอยู่ที่เดิมตุ๊กตาตัวเล็กที่เขาเคยยัดใส่มือเธอในวันไปห้าง ของเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เธอเคยปฏิเสธว่าไม่ต้องการ แต่มันกลับยังวางอยู่ที่เดิมราวกับว่าเขาไม่เคยคิดจะเก็บมันไปไหนขวัญข้าวยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นความรู้สึกบางอย่างในใจเริ่มสั่นคลอนเล็กน้อยโดยที่เธอเองก็ไม่อยากยอมรับชายหนุ่มเดินเข้ามานั่งบนโซฟา สังเกตเห็นสายตาของเธอที่มองของพวกนั้น เขายิ้มออกมาอย่างรู้ทัน“เธอเห็นแล้วใช่ไหม”เขาถามขึ้นด้วยน้ำเสียงนุ่มลึก ขวัญข้าวหันมามองเขาทั
ตอนที่ 30กลับไปอีกครั้งขวัญข้าวแค่นหัวเราะออกมาอย่างขมขื่น ขยับไปข้างหลังเล็กน้อยแล้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธและเบื่อหน่าย“ไปตายซะ!”เธอพูดพร้อมกับหันหลังจะเดินออกจากห้องฝึกแต่ทันใดนั้นราชันย์ก็ลุกขึ้นและก้าวไปขวางเธอเอาไว้ ขวัญข้าวยังไม่ทันจะเดินไปถึงประตู เขาก็ยึดตัวเธอไว้แน่นก่อนจะกระชากเธอเข้ามาใกล้ จับที่ไหล่ของเธอไว้แน่นก่อนจะก้มลงจูบเธออย่างแรง ความรู้สึกของเขามันอัดแน่นจนเกินจะบรรยายออกมาเป็นคำพูด มันคิดถึง.. หิวโหย.. โหยหา..ขวัญข้าวตกใจกับการกระทำนั้นของเขา แต่ทันทีที่สัมผัสถึงริมฝีปากนุ่มเธอก็ตระหนักได้ว่าเขาไม่มีทางยอมให้เธอไปง่าย ๆ ในตอนนี้เป็นแน่ ร่างกายของเธอแข็งทื่อไปชั่วขณะรู้สึกถึงการจูบที่เต็มไปด้วยความบีบคั้นและแรงของเขาที่พยายามควบคุมทุกสิ่งในตัวเธอทุกอย่างหยุดนิ่งไปชั่วขณะ รู้สึกเหมือนโลกทั้งใบกำลังหมุนรอบตัวเธอและราชันย์ เขาผละออกจากเธอด้วยรอยย