ตอนที่ 12
เสือถอดเล็บ
ทันทีที่ราชันย์ก้าวเข้าไปในผับ เสียงเพลงจังหวะหนัก ๆ กระแทกเข้ามาในโสตประสาทพร้อมกับเสียงโห่ร้องของเพื่อนที่เห็นเขาเดินเข้ามา
"ไอ้ราชันย์! มาช้าจริงเว้ย!"
หนึ่งในเพื่อนตะโกนพลางยกแก้วเหล้าขึ้น ราชันย์แสยะยิ้มขำ ๆ กำลังจะเดินไปสมทบแต่จังหวะนั้นสายตาของเขาก็สะดุดเข้ากับหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างเพื่อน
ร่างโปร่งบางในชุดเดรสสีแดงเพลิงกำลังยกแก้วไวน์ขึ้นจิบ สายตาคมซึ้งของเธอมองตรงมาทางเขาพร้อมรอยยิ้มบาง ๆ ราชันย์ชะงักไปครู่หนึ่งดวงตาทอดมองเธออย่างไม่อยากเชื่อสายตา
"แพรวา.."
"เซอร์ไพรส์~"
หญิงสาวยิ้มหวานก่อนจะลุกขึ้นเดินเข้ามาใกล้ ราชันย์ยังคงยืนนิ่งจนกระทั่งแพรวายกมือขึ้นแตะต้นแขนเขาเบา ๆ ดึงสติให้กลับมา
"ไม่คิดถึงกันเหรอคะ"
เสียงหวานเอ่ยถาม ราชันย์มองเธอด้วยสายตาคาดเดาไม่ถูก ในหัวมีคำถามมากมายที่อยากถามแต่สุดท้ายเขากลับ
เสียงโห่แซวจากกลุ่มเพื่อนดังขึ้นแต่ราชันย์กลับไม่สะทกสะท้าน เขาหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะกระดกเหล้าเข้าปาก"ไม่ได้ทำอะไรหรอกพาแพรวาไปส่งเฉย ๆ"เพื่อน ๆ เงียบกันไปชั่วครู่ก่อนจะประสานเสียงแซวอีกครั้ง"เฮ้ย! มึงแปลกไปปะวะ นั่นแพรวานะเว้ย! แฟนเก่าที่มึงคลั่งสุด ๆ อ่ะ""ใช่!กูยังจำได้เลยว่าตอนแพรวาบินไปเมืองนอกมึงแดกเหล้าเป็นน้ำแทบทุกวัน""แล้วนี่อะไร พาไปส่งเฉย ๆมึงไปทำบุญมาหรือไงวะ!""กูแค่ไม่ได้อยากเอาใครมั่วซั่วเหมือนเมื่อก่อนก็เท่านั้น""อ้าว ๆ ไอ้เสือสิ้นลายว่ะ"กรณ์หัวเราะขำแล้วตบบ่าเพื่อน"หรือว่ามึงมีคนอื่นแล้ว"ราชันย์ไม่ตอบแค่ยักไหล่แล้วดื่มต่อ ไม่คิดจะอธิบายอะไรให้วุ่นวาย กรณ์หันไปสบตากับไอ้พีทที่นั่งข้าง ๆ แล้วพยักหน้าก่อนที่พีทจะกวักมือเรียกสาวสวยคนหนึ่งที่นั่งอยู่แถวบาร์ให้เข้ามาใกล้"ไหน ๆ คืนนี้ก็ว่างแล้วมาแก้ขัดหน่อยมั้ย"ผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามานั่งเบียดราชันย์พร้อมกับยกยิ้มยั่ว"เรียกเราเหรอคะ งั้นเรามาสนุกกันดีกว่า"ราชันย์มองผู้หญิงตรงหน้าแล้วแค่นยิ้มแต
ตอนที่ 13ราชันย์นายมันร้าย!ขวัญหยุดเรียนไปหลายวันเพราะเป็นไข้ และคนที่ดูแลหาข้าวหาน้ำให้ก็คือราชันย์ แม้ว่าทุกคืนเขาจะออกไปกินเหล้ากลับมาก็ดึกดื่นทุกวันแต่ก็ถือว่าดูแลเธอได้ดีไม่ขาดตกบกพร่องแต่เมื่อรู้สึกหายดี ความมีทิฐิก็เริ่มกลับมาสูงขึ้น ขวัญข้าวนึกถึงความดีของราชันย์ระหว่างหลายวันมานี้ แต่ก็นึกถึงคืนนั้นคืนที่เขาได้เธอแล้วปล่อยให้เธอไว้คนเดียว“พรุ่งนี้ที่คณะเธอมีสอบย่อย”ราชันย์เปิดประตูเดินเข้ามาหลังจากเขากลับมาจากมหาลัย“งั้นเหรอ ฉันคงต้องกลับห้องแล้วสินะ”“จะกลับไปให้ไอ้เสี่ยอ้วนพุ้ยนั่นฟันเธอเหรอ ตลก!”ราชันย์มีอาการโมโหขึ้นอย่างเห็นได้ชัด“นายไปรู้อะไรมา”เธอมั่นใจว่าไม่เคยเล่าเรื่องอะไรให้เขาฟังแน่ ๆ แต่ทำไมราชันย์ถึงพูดเหมือนรู้อะไรมาก่อน“รู้อะไรก็เรื่องของฉันเถอะน่า ไม่ต้องกลับไปแล
ตอนที่ 14ที่รักของเธอไม่ได้เล่าให้ฟังเหรอราชันย์ที่ปกติจะลื่นไหลไปกับทุกสถานการณ์ถึงกับชะงักไปวูบหนึ่ง ก่อนจะหลุดหัวเราะออกมาเบา ๆ โดยที่ไม่ได้แก้ต่างอะไร เขามองหน้าขวัญข้าวสลับกับแพรวานิ่ง ๆ ทำให้แพราวาหน้าเปลี่ยนสีทันที“ว่าไงนะ!”แต่ท่าทางไม่พอใจของผู้หญิงคนนั้นกลับทำให้ขวัญข้าวยิ้มอย่างพออกพอใจ“อ๋อ หรือว่าที่รักของเธอไม่ได้เล่าให้ฟังกันล่ะ แหม~ หมาหัวเน่าหรือเปล่าเนี่ย”“อืม.. แปลกจังเลยทั้งที่เมื่อคืนยังเรียกชื่อฉันไม่หยุดเลยแท้ ๆ เช้ามามีที่รักโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ นี่คุณนอกใจฉันเหรอคะราชันย์”ราชันย์กระแอมเบา ๆ เหมือนพยายามกลั้นหัวเราะก่อนจะเอียงหน้ามากระซิบข้างหูเธอ“ฉันชอบเธอเวอร์ชันนี้นะ แรง ๆ แบบนี้ฉันยิ่งชอบ”บรรยากาศรอบตัวตึงเครียดทันทีหลังจากคำพูดของขวัญข้าวหลุดออกไป แพราวาหน้าเปลี่ยนสีชัดเจน ดวงตาคมกริบตวัดมองขวัญข้าวด้วยสายตาเก
ตอนที่ 15เพราะฉันยังไม่ให้ไปราชันย์ที่กำลังจะถอดเสื้อแจ็กเกตชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะเลิกคิ้วมองเธอ“อะไรนะ”“ฉันจะย้ายออกจากที่นี่ ฉันกับนายเราไม่ได้เป็นอะไรกันจะให้ฉันอยู่ต่อไปฉันก็อยู่ต่อไม่ได้แล้ว”ขวัญข้าวพูดเสียงหนักแน่น ราชันย์หัวเราะในลำคอถอดแจ็กเกตออกแล้วโยนไปบนโซฟา ท่าทางของเขาดูเหมือนไม่ได้ตกใจอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว“แล้วเธอคิดว่าย้ายออกแล้วจะไปอยู่ไหน”“ฉันจะกลับไปอยู่คอนโด”“คอนโดเก่าของเธอ ที่เก่าที่โดนแม่เลี้ยงของเธอมาดักรอทุกวันนั่นน่ะเหรอ”ขวัญข้าวกัดฟันแน่น เพราะคำพูดของเขาก็ไม่ผิด เธอรู้จักนิสัยของแม่เลี้ยงดี“ฉันจะหาที่ใหม่”“แล้วจะหาเงินจากไหน”ราชันย์กอดอกพิงผนังห้อง มองเธอด้วยสายตาราบเรียบราวกับเสือไล่ต้อนเหยื่อ“หรือจะใ
ตอนที่ 16รู้ตัวไหมว่ากำลังเล่นกับไฟมือหนากดแนบเข้ากับแผ่นหลังบางรั้งเธอให้แนบชิดจนไร้ช่องว่าง ปลายนิ้วลากไล้ไปตามแนวสันหลังช้า ๆ ก่อกวนให้ร่างกายเธอสั่นสะท้านไปทั้งตัว ริมฝีปากร้อนจัดยังคงทำหน้าที่ได้อย่างร้ายกาจ ซุกไซ้ลากไล้ไปตามลาดไหล่ ขบเม้มแรงขึ้นจนผิวเนียนขึ้นสีแดงจางขวัญข้าวหอบหายใจถี่ขึ้นเมื่อเขาขยับตัวเข้าหา ปลายลิ้นร้อนลากผ่านรอยแดงที่เพิ่งสร้าง ก่อนดูดเม้มซ้ำราวกับต้องการย้ำร่องรอยนั้นให้ชัดเจนกว่าเดิม มือใหญ่เคลื่อนไปตามสัดส่วนโค้งเว้าของร่างกาย สัมผัสแนบแน่นร้อนระอุจนน่าขนลุก“ขวัญข้าว..”เสียงแหบพร่ากระซิบเรียกข้างหูก่อนที่เขาจะกดจูบลงบนผิวเนื้อนุ่มอีกครั้ง คราวนี้หนักหน่วงและเร่าร้อนยิ่งกว่าเดิม มือข้างหนึ่งเลื่อนไปประคองใบหน้าของเธอให้เงยขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้เขากักขังริมฝีปากเธอไว้กับริมฝีปากของเขาเอง สัมผัสร้อนแรงกว่าทุกครั้งทวงถามทุกสิ่งที่เขาต้องการ และครั้งนี้ขวัญข้าวรู้ว่าเธออาจจะหนีไม่พ้นอีกแล้ว
ตอนที่ 17จัดให้หนักเสียงแหบพร่าของเขาดังขึ้นข้างหูขณะที่มือหนาเลื่อนขึ้นลูบไล้ไปตามแผ่นหลังเนียน ก่อนจะลากไล้ต่ำลงมาหยอกเย้าขวัญข้าวสะท้านเฮือกกับสัมผัสที่เต็มไปด้วยแรงปรารถนาแต่เธอกลับไม่หนี มือบางยังกำราวระเบียงแน่นก่อนจะหันใบหน้ากลับมามองเขาดวงตาฉายแววท้าทาย“แล้วนายกล้าพอไหมที่จะเล่นกับฉัน”ราชันย์แค่นหัวเราะต่ำก่อนที่เขาจะโถมตัวเข้าหา มือหนารั้งสะโพกของเธอแน่นสัมผัสร้อนแรงถูกจงใจย้ำหนักขึ้นเรื่อย ๆ จนเกิดเสียงเนื้อกระทบกัน ลมหายใจของเขาหนักหน่วงขึ้นทุกขณะร่างหนาจ้องมองร่างบางที่กำลังก้มจับราวระเบียงแอ่นสะโพกยั่วยวนอยู่ตรงหน้าเขา ความร้อนในกายพุ่งสูงจนแทบระเบิด ดวงตาคมฉายแววอันตรายก่อนที่เขาจะโน้มตัวลง กัดลงไปบนแผ่นหลังขาวเนียนนุ่มแน่นอย่างแรงจนขวัญข้าวสะดุ้งเฮือก“อึก!”เธอกัดปากแน่นความเจ็บปะปนกับความวาบหวามจนร่างกายสั่นระริกราชันย์ไล้ปลา
ตอนที่ 18สายตาอำมหิตราชันย์กระซิบเสียงพร่าก่อนจะกดจูบลงบนกลีบปากสีสวยอีกครั้ง ราวกับต้องการเติมเชื้อไฟให้กับค่ำคืนอันร้อนแรงนี้ซึ่งยังไม่จบลงเพียงแค่นั้น เขาพักแค่ครู่เดียวก็เริ่มต้นบทรักบทใหม่แสงแดดอ่อน ๆ ของเช้าตรู่ส่องลอดผ้าม่านเข้ามาในห้องที่ยังคงอบอวลไปด้วยไอร้อนของค่ำคืนที่ผ่านมา ขวัญข้าวลืมตาขึ้นเปลือกตาหนักอึ้งจากความเหนื่อยล้า ร่างกายทุกส่วนเมื่อยล้าไปหมดโดยเฉพาะตรงนั้น เธอขยับตัวเพียงเล็กน้อยก็รู้สึกได้ถึงอาการปวดระบมทั่วร่าง ก่อนจะตระหนักได้ว่าเรือนร่างของเธอเปลือยเปล่าไร้เสื้อผ้าปกปิด ดวงตาคู่สวยเบิกขึ้นเล็กน้อยก่อนจะเบือนสายตาไปยังคนที่นอนข้าง ๆราชันย์ยังคงหลับสนิทใบหน้าคมเข้มดูผ่อนคลายกว่าตอนตื่น ดวงตาคมที่มักจ้องมองเธออย่างเจ้าเล่ห์และเร่าร้อนในค่ำคืน บัดนี้ปิดสนิทและลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ เตียงกว้างที่เธอนอนอยู่ยับยู่ยี่เสื้อผ้าของทั้งคู่กระจัดกระจายอยู่บนพื้น ร่องรอยของค่ำคืนอันหนักหน่วงยังคงทิ้งหลักฐานไว้
ตอนที่ 19หนียังไงก็ไม่พ้นราชันย์ตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ ร่างกายของเขานั้นหนักอึ้งจากศึกเมื่อคืนที่ผ่านมา แต่นั่นก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาคิดถึงในตอนนี้ เพราะสิ่งที่ทำให้เขาหงุดหงิดจนแทบระเบิดก็คือการที่ขวัญข้าวหายออกไปจากห้องเมื่อเขาหวังจะหันไปกอดคนที่นอนอยู่ด้สนข้าง ก็พบว่าที่ตรงนั้นมันว่างเปล่า ผู้หญิงคนนั้นไม่อยู่แล้ว เหลือทิ้งไว้เพียงแค่ร่างของเขากับที่นอนยับยู่ยี่จากสนามรบความร้อนแรงเมื่อคืนเท่านั้น ชายหนุ่มกระโดดลงจากเตียงเเล้วเดิน้ข่าไปในห้องน้ำอย่างหงุดหงิด ไม่ว่าจะในห้องของเขาหรือห้องน้ำข้างนอกไม่มีวี่แววของเธอเลยแม้แต่น้อย แต่พอเดินไปที่ห้องของเธอเขาก็เห็นว่าเสื้อผ้าชุดนักศึกษาของเธอหายไปบางส่วน“ไปมหาลัยเหรอ”ราชันย์ตั้งคำถามกับตัวเองในใจ ด้วยความหงุดหงิดทำให้เขานั้นเผลอบีบขอบโต๊ะจนเกือบจะแตก แต่เมื่อได้สติก็หันหลังกลับเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าและรีบหยิบกุญแจรถเดินออกจากห้องไปอย่างเร็ว สองเท้าจ้ำอ้าวร
ตอนที่ 35surpriseเมื่อทั้งสองกลับมาที่โต๊ะ ท่าทางของพวกเขาก็ไม่อาจหลบเลี่ยงการจับตามองจากเพื่อน ๆขวัญข้าวเดินไปนั่งอย่างอ่อนแรงขณะที่ราชันย์ก็ยังดูมีอารมณ์อยู่แต่พยายามเก็บอาการไว้ อย่างไรก็ตามความเงียบที่เกิดขึ้นระหว่างทั้งสองทำให้เพื่อน ๆ แอบสังเกตได้เพื่อนคนหนึ่งที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะไม่สามารถเก็บความสงสัยไว้ได้แล้วจึงแซวขึ้นมาด้วยเสียงหัวเราะ"ไปทำอะไรกันมาในห้องน้ำหรือไง"เขาพูดพร้อมยิ้ม ๆ สายตาของทุกคนหันไปมองทั้งคู่ทันที ขวัญข้าวหน้าแดงทันทีจนถึงหูเธอรีบหันไปมองราชันย์ที่นั่งข้าง ๆ ตัวเอง พยายามหาคำตอบที่จะพูด แต่คำพูดก็ไม่ออกจากปากสักที ในขณะที่ชายหนุ่มเองก็นั่งยิ้มแบบมีเลศนัยจนทำให้เพื่อน ๆ รู้สึกว่าเขาคงจะรู้ดีว่าอะไรเกิดขึ้นบ้าง"อืม ก็แค่ไปปรับความเข้าใจกันนิดหน่อย"ราชันย์พูดพร้อมยักไหล่ขณะที่ขวัญข้าวก้มหน้าลงไม่กล้าสบตากับใคร แต่คำพูดของเขาก็ทำให้เพื่อน ๆ ที
ขวัญข้าวกัดฟันแน่นหน้าร้อนผ่าว แต่ราชันย์กลับหัวเราะเบา ๆ ชอบใจที่ได้แกล้งเธอแล้วทำให้ทุกคนตกใจได้ ก่อนจะยักคิ้วให้เธอแบบกวนประสาทสุด ๆ“เออ.. ไหน ๆ ก็เจอกันบ่อยขึ้นแล้วหลังจากสอบเสร็จเรามาเที่ยวรวมกันไหม”คำถามนั้นทำให้บรรยากาศในกลุ่มคึกคัก ขวัญข้าวยิ้มให้กับคำถามของรุ่นพี่ ก่อนจะหันไปมองราชันย์ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ อย่างรอคำตอบจากเขา“โอเค ถ้าสอบเสร็จแล้วค่อยว่ากัน”“ลองไปดูสักวันว่ามีที่ไหนน่าสนใจบ้าง”ทุกคนพยักหน้ารับพร้อม ๆ กันหลังจากนั้นราชันย์เริ่มทำให้ขวัญข้าวรู้สึกแปลกไปมากขึ้น เขาเริ่มตัวติดกับเธออย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่ว่าจะไปที่ไหนเขาก็จะตามไปด้วย และยิ่งไปกว่านั้นเขามักจะประกาศออกมาดัง ๆ ว่ามีแฟนแล้วนะทุกครั้งที่อยู่ใกล้ ๆ ขวัญข้าวแต่เธอกลับไม่รู้ตัวเลยว่าไปเป็นแฟนเขาตอนไหน ในความรู้สึกของเธอมันเหมือนกับการที่ราชันย์ค่อย ๆ เข้าไปในชีวิตเธออย่างธรรมชาติ ไม่เคยมีการพูดถึงสถานะที่ชัดเจนแบบจริงจัง แต่บางทีการที่เขาชอบประกาศนั่นอาจจะเป็นการบอกทุกคนจริง ๆ ละมั้งนะ"ข้าว
ตอนที่ 34ที่นี่ได้ไหมขวัญข้าวสูดลมหายใจลึก ๆ เปิดประตูห้องน้ำออกช้า ๆ อย่างระแวดระวัง เมื่อแน่ใจแล้วว่าห้องทั้งห้องเงียบกริบไม่มีวี่แววของราชันย์ เธอจึงรีบก้าวเท้าเปล่าเปลือยออกมาหาชุดนักศึกษาที่ควรจะอยู่ในตู้เสื้อผ้าก็แค่หาชุดแล้วรีบกลับเข้าไปในห้องน้ำไม่มีใครเห็นก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น.. ใช่มั้ย?เธอพึมพำให้กำลังใจตัวเองเบา ๆ ก่อนจะควานหาชุดนักศึกษาด้วยความเร่งรีบ มือดึงเสื้อเชิ้ตสีขาวออกมาได้สำเร็จแต่พอกำลังจะหยิบกระโปรง..แกร๊ก!เสียงเปิดประตูดังขึ้น ขวัญข้าวชะงักกัดฟันแน่นก่อนจะค่อย ๆ หันไปมองด้วยความหวาดระแวง และใช่เป็นไปตามที่กลัว ราชันย์ยืนอยู่ตรงนั้นในสภาพที่มีเพียงผ้าขนหนูพันท่อนล่าง สายตาของทั้งคู่สบกันพอดีไม่มีใครพูดอะไรอยู่ชั่วขณะเขากะพริบตาสองสามครั้งก่อนจะก้มลงมองร่างเปลือยเปล่าของเธอ แล้วก็เงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมรอยยิ้มมุมปาก ขวัญข้าวตัวแข็งทื่อมือกำเสื้อนักศึกษาไว้แน่นรู้สึ
แสงแดดยามเช้าสาดเข้ามาทางหน้าต่าง ขวัญข้าวรู้สึกตัวก่อนที่เปลือกตาจะเปิดขึ้นช้า ๆ ไออุ่นที่ห่อหุ้มร่างของเธอไว้ทำให้หัวใจเธอเต้นแรงขึ้นกว่าเดิม และเมื่อสายตาปรับโฟกัสได้ชัดเจนเธอก็เห็นใบหน้าของเขาอยู่ตรงหน้าราชันย์กำลังนอนหลับสนิทใกล้จนลมหายใจของเขาแผ่วเบาอยู่ข้างแก้มเธอหัวใจขวัญข้าวกระตุกวูบ เมื่อคืนเธอไม่ได้เมา ไม่ได้ฝัน ทุกอย่างเกิดขึ้นจริง และเธอจำได้หมดทุกอย่าง เธอเป็นคนเรียกร้องสัมผัสของเขาเอง แค่คิดเท่านั้นแก้มเธอก็ร้อนผ่าวขึ้นมา ขวัญข้าวรีบขยับตัวออกจากอ้อมแขนของราชันย์อย่างระมัดระวัง ปลายนิ้วเรียวยกขึ้นแตะริมฝีปากตัวเองเบา ๆ ภาพความทรงจำจากเมื่อคืนแล่นเข้ามาในหัวไม่หยุดทำให้เธอต้องรีบสะบัดหน้าทิ้งความคิดพวกนั้นไป"ขวัญข้าวนะขวัญข้าว"เธอพึมพำกับตัวเองพลางถอนหายใจเบา ๆ สิ่งที่เกิดขึ้นเธอไม่อยากปฏิเสธว่ามันทำให้เธอหวั่นไหว แต่ในเมื่อเธอกับเขาไม่มีชื่อเรียก ไม่มีข้อผูกมัด ก็ควรต้องเว้นระยะห่างสักหน่อย อย่างน้อยก็นอนคนละห้องละกัน เธอรวบรวมความกล้าก่อนจะเอื้อมมือไปแตะต้นแขนของเขาเบา ๆ เพื่อปลุก"ราชันย์"เธอเรียกเสียงแผ่วแต
ตอนที่ 33ผู้ชายเจ้าเล่ห์หลังจากจบค่ำคืนอันเร่าร้อน ชายหนุ่มได้ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมกายให้เธออย่างแผ่วเบาราวกับต้องการให้เธอซึมซับสัมผัสของเขาจนถึงวินาทีสุดท้ายก่อนที่เขาจะละจากไป เขาลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำไปโดยไม่พูดอะไรเสียงน้ำจากฝักบัวดังซ่าอยู่พักใหญ่ก่อนที่เขาจะเดินออกมาพร้อมผ้าขนหนูพันรอบเอว หยดน้ำยังเกาะตามลำตัวแกร่งแต่สายตาคมดุของเขากลับสะดุดเข้ากับแสงหน้าจอมือถือของข้าวที่กะพริบอยู่ไม่ไกล"พี่ภาม"ชื่อที่แสดงอยู่บนหน้าจอทำให้มุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย ราชันย์ไม่รีรอที่จะกดรับสายแนบมันเข้ากับใบหูพลางทอดสายตาไปยังร่างบางที่นอนหลับไม่รู้เรื่องบนเตียง"เลิกยุ่งกับข้าวซะ ถ้าไม่อยากให้ฉันแฉเรื่องของนาย"เสียงทุ้มของเขาต่ำลึกแต่เต็มไปด้วยแรงกดดันที่ส่งตรงไปถึงปลายสาย ฝั่งตรงข้ามเงียบไปครู่หนึ่งราวกับพยายามตั้งสติ"นายหมายความว่าไง แล้วทำไมมารับมือถือของข้าว"เสียงพี่ภามขุ
ตอนที่ 32ออดอ้อนเธอช้อนสายตามองราชันย์เล็กน้อยก่อนจะเลื่อนมือขึ้นไปคล้องคอเขาไว้ ดวงตาคมกริบฉายแววเร่าร้อนและเจ้าเล่ห์ไม่แพ้กัน ก่อนจะจงใจแนบลำตัวเข้าหาเขามากขึ้นจนไม่มีช่องว่างระหว่างกัน“นายพูดเหมือนฉันต้องการนาย”ขวัญข้าวกระซิบเสียงเบาแต่กลับเต็มไปด้วยแรงยั่วยวน ราชันย์เลิกคิ้วขึ้นอย่างไม่อยากเชื่อสายตา เขาไม่คิดว่าึรอย่างขวัญข้าวจะลงมาเล่นเกมนี้ด้วย“แล้วเธอไม่ต้องการฉันเหรอ”เขาถามกลับพลางยกมือแตะเอวบางของเธอเบา ๆ ขวัญข้าวหัวเราะในลำคอพร้อมเอียงคอมอง“ใครบอกล่ะ”จากนั้นเธอก็จงใจเขย่งปลายเท้าเลื่อนใบหน้าไปกระซิบที่ข้างหูเขาช้า ๆ“ไหน ๆ เราก็เคย ๆ กันอยู่แล้ว”เสียงหวานของเธอลดต่ำลงริมฝีปากขบเม้มติ่งหูเขาเบา ๆ อย่างจงใจ“อีกสักครั้งก็คงไม่เป็นไร.. ใช่ไหม”ราชันย์กัดฟันแน่นความ
ราชันย์โพล่งออกมาอย่างไม่ลังเลแต่มันเป็นคำที่ทำให้ขวัญข้าวชะงักไปทันที เขาเดินเข้ามาใกล้อีกครั้งแววตาของเขาดูจริงจังขึ้นมาทันที ต่างจากท่าทางงอแงเมื่อครู่โดยสิ้นเชิง“ฟังไว้นะขวัญข้าว ถ้ามีผู้ชายคนไหนมาจีบเธอฉันจะตามไปฆ่ามันทิ้งให้หมด”เขากระซิบเสียงต่ำ รอยยิ้มขี้เล่นหายไปเหลือเพียงแววตาอันตรายที่ทำให้เธอขนลุก“นี่นายพูดอะไรของนาย!”“ฉันพูดจริง อย่าให้มีผู้ชายหน้าไหนมาเข้าใกล้เธอได้ ถ้าไม่อยากมีปัญหา”ขวัญข้าวกัดปากแน่นหัวใจเต้นแรงอย่างห้ามไม่อยู่ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความกลัวหรืออะไรบางอย่างในสายตาของเขาที่ทำให้เธอหวั่นไหว“เลิกพูดบ้า ๆ ได้แล้วราชันย์”เธอพยายามทำเสียงแข็งแต่เขากลับโน้มตัวเข้ามาใกล้“ฉันไม่ได้บ้า”ราชันย์ยิ้มบาง ๆ ส่งให้เธฮก่อนจะโน้มหน้าเข้าไปใกล้ ใช้ริมฝีปากหนาจุมพิตที่ริมฝีปากเธอบาง ๆ“ฉันแค่หวงของของฉัน เข้าใจไหมครับครูข้าว”ขวัญข้าวจ้องราชันย์ที่ทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าราวกับว่าเธอเป็นของเขาจริง ๆ แล้
ตอนที่ 31แผนล่อเสือสาวเข้าถ้ำขวัญข้าวพาราชันย์ขึ้นลิฟต์มาที่คอนโดอย่างเงียบ ๆ เธอไม่ได้พูดอะไรตลอดทาง แม้ว่าอีกคนจะพยายามหยอดคำหวานใส่เป็นระยะแต่เธอก็ทำเป็นไม่ได้ยินเมื่อเปิดประตูเข้าไปภายในห้องยังคงเป็นระเบียบเรียบร้อย ข้าวของทุกอย่างถูกจัดวางเหมือนเดิม แต่สิ่งที่ทำให้เธอชะงักไปเล็กน้อยคือของบางอย่างที่เธอจำได้ดีว่ามันเป็นของที่ราชันย์เคยซื้อให้ก็ยังอยู่ที่เดิมตุ๊กตาตัวเล็กที่เขาเคยยัดใส่มือเธอในวันไปห้าง ของเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เธอเคยปฏิเสธว่าไม่ต้องการ แต่มันกลับยังวางอยู่ที่เดิมราวกับว่าเขาไม่เคยคิดจะเก็บมันไปไหนขวัญข้าวยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นความรู้สึกบางอย่างในใจเริ่มสั่นคลอนเล็กน้อยโดยที่เธอเองก็ไม่อยากยอมรับชายหนุ่มเดินเข้ามานั่งบนโซฟา สังเกตเห็นสายตาของเธอที่มองของพวกนั้น เขายิ้มออกมาอย่างรู้ทัน“เธอเห็นแล้วใช่ไหม”เขาถามขึ้นด้วยน้ำเสียงนุ่มลึก ขวัญข้าวหันมามองเขาทั
ตอนที่ 30กลับไปอีกครั้งขวัญข้าวแค่นหัวเราะออกมาอย่างขมขื่น ขยับไปข้างหลังเล็กน้อยแล้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธและเบื่อหน่าย“ไปตายซะ!”เธอพูดพร้อมกับหันหลังจะเดินออกจากห้องฝึกแต่ทันใดนั้นราชันย์ก็ลุกขึ้นและก้าวไปขวางเธอเอาไว้ ขวัญข้าวยังไม่ทันจะเดินไปถึงประตู เขาก็ยึดตัวเธอไว้แน่นก่อนจะกระชากเธอเข้ามาใกล้ จับที่ไหล่ของเธอไว้แน่นก่อนจะก้มลงจูบเธออย่างแรง ความรู้สึกของเขามันอัดแน่นจนเกินจะบรรยายออกมาเป็นคำพูด มันคิดถึง.. หิวโหย.. โหยหา..ขวัญข้าวตกใจกับการกระทำนั้นของเขา แต่ทันทีที่สัมผัสถึงริมฝีปากนุ่มเธอก็ตระหนักได้ว่าเขาไม่มีทางยอมให้เธอไปง่าย ๆ ในตอนนี้เป็นแน่ ร่างกายของเธอแข็งทื่อไปชั่วขณะรู้สึกถึงการจูบที่เต็มไปด้วยความบีบคั้นและแรงของเขาที่พยายามควบคุมทุกสิ่งในตัวเธอทุกอย่างหยุดนิ่งไปชั่วขณะ รู้สึกเหมือนโลกทั้งใบกำลังหมุนรอบตัวเธอและราชันย์ เขาผละออกจากเธอด้วยรอยย