Share
บทที่ 413
Related chapter
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 414
“เตรียมเอาไว้เรียบร้อยตั้งนานแล้ว การอาบน้ำด้วยกันเป็นเพียงหนึ่งในลิสรายการเท่านั้น ต่อจากนี้ยังมีอีกเยอะ...”หลินหยางกลับยิ้มพร้อมทั้งอุ้มเธอขึ้นมา เดินเข้าไปในห้องน้ำ ในอ่างอาบน้ำได้เปิดน้ำและตีฟองสบู่เอาไว้จนเต็มเรียบร้อยแล้วอ่างอาบน้ำใหญ่มาก มากพอที่จะให้เล่นได้หลากหลายอย่าง...อีกสองวันต่อจากนี้ หลินหยางกับฉินโม่หนง ไม่เขินอายกันเลยจริง ๆ สับสนวันและคืนจากห้องอาบน้ำจนถึงห้องครัว จากห้องครัวจนถึงห้องรับแขก...ระดับความแข็งแกร่งนั้นเรียกได้ว่าคือมาราธอนแต่เพราะเป็นหลินหยาง หากเป็นคนทั่วไป ก็คงจะหมดแรงตายไปนานแล้วและฉินโม่หนงก็ถูกบุกเบิกจนถึงที่สุด ทั้งลูกเล่น ท่าทาง ช่องทางต่าง ๆ ถูกบุกเบิกจนหมดแล้วตอนแรกฉินโม่หนงยังคงแสดงท่าทางหญิงแกร่งตามเดิม รักษาศักดิ์ศรีเอาไว้บ้าง ทำตัวดื้อรั้น แต่การบุกจู่โจมที่รวดเร็วและดุดันของหลินหยางทำให้ต้านทานไม่ไหว จึงให้ความร่วมมือกับหลินหยางฟ้าสางในสองวันถัดมา หลินหยางเปิดหน้าต่าง แสงแดดสาดส่องเข้ามาในห้องบนเตียงใหญ่อันยุ่งเหยิง ฉินโม่หนงเผยให้ผิวพรรณขาวละเอียด แต่กำลังนอนหลับอย่างสบาย สีหน้าแดงระเรื่อ ผมเผ้ายุ่งเหยิงในอากาศเต็มไปด้
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 415
เมื่อคิดไปคิดมา เธอรู้สึกว่าร่างกายปวดร้าวขึ้นมาอีกครั้ง“ในที่สุดก็จบสิ้นสักที...”เธอถอนหายใจออกมายาว ๆ เมื่อนึกย้อนถึงสิ่งที่ผ่านมาในช่วงสองวันมานี้ หัวใจของเธอมีความหวาดผวาเล็กน้อย หลินหยางเรียกได้ว่าไม่ใช่คน ตนเกือบถูกเขาทรมานจนเหนื่อยล้าเดิมทีฉินโม่หนงตั้งใจที่จะไปทะเลสาบเฉาอิน แต่ก็หมดเรี่ยวหมดแรงจริง ๆเธอเหนื่อยขั้นสุด กอดผ้าห่มที่มีกลิ่นของหลินหยางติดเอาไว้ แล้วก็ผล็อยหลับไปอย่างสนิท ภายในห้องที่ผ่านศึกหนักตลอดสองวันมานี้หลินหยางออกมาจากบ้านแล้วบิดขี้เกียจ ทั่วทั้งตัวมีเสียงกระดูกลั่นดังกรอบแกรบเขาสูดอากาศบริสุทธิ์สดชื่นยามเช้าเข้าไปเต็มปอด จิตใจเบิกบานผ่อนคลายขึ้นมาทันที รู้สึกว่าปลอดโปร่งทั้งภายในและภายนอกร่างกาย อารมณ์บรรลุถึงจุดสูงสุดแล้ว!“สองวันมานี้แกใช้ชีวิตอย่างสุขสบายเหลือเกินนะ เวลานี้แล้ว ยังจะขลุกตัวอยู่กับผู้หญิงอีก?”ในเวลานี้ เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น แต่กลับมีเสียงที่เรียบเฉยของหลูอ้าวตงดังลอยมา“ทำไม แกจับตาดูฉันเหรอ?”หลินหยางไม่ประหลาดใจเลยแม้แต่น้อย ที่ตนถูกหลูอ้าวตงจับตาดู ตระกูลหลูหูตามากมาย เวลาสองวัน มากพอที่จะให้พวกเขาสืบหาเรื่องทุกอย่า
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 416
“แกกล้าต่อปากต่อคำกับฉัน? อย่าลืมเสียละว่าสองปีมานี้ ฉันจัดการกับแกยังไง”ฉินเยียนหรานทนไม่ได้มากที่สุดก็คือหลินหยางที่ถูกเธอกลั่นแกล้งมาตลอดสองปีทำตัวอวดดีต่อหน้าเธอแต่หลินหยางกลับกล่าวพร้อมแสยะยิ้ม “ทำไม จะแสดงการฉีกขาให้ฉันดูอีกเหรอไง?”ฉินเยียนหรานหน้าแดงก่ำด้วยความโมโห เมื่อเธอนึกถึงการเตะหลินหยางเมื่อครั้งก่อน ผลปรากฏว่ากลับถูกหลินหยางทำให้ตนต้องฉีกขาแต่เธอกลับยอมแพ้ กล่าวพร้อมแสยะยิ้ม “แกก็มาดูการท้าดวลของปรมาจารย์หลินเหมือนกันเหรอ? ฉันขอเตือนแกว่าให้รีบไสหัวไป มีเพียงคนที่ได้รับอนุญาตจากนายท่านตง คนที่มีสถานะ ถึงจะมีสิทธิ์ไปยังเกาะใจกลางทะเลสาบเท่านั้น”“คนอย่างแก ยังไม่คู่ควรที่จะได้ขึ้นเกาะ! รีบไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นถ้าถูกใครไล่ขึ้นมา จะทำให้ตัวเองขายขี้หน้าซะเปล่า ๆ!”หลินหยางกล่าวพร้อมรอยยิ้มจาง ๆ “ถ้าหากฉันไม่มีสิทธิ์ขึ้นเกาะ เกรงว่าคนทั้งโลกนี้ก็คงไม่มีใครมีสิทธิ์แล้วละ”“แกก็คือไอ้หลินหยางที่ไร้น้ำยาคนนั้น? ไร้เหตุผลจนรู้สึกน่าสะอิดสะเอียนจริง ๆ ด้วย ฉันขอเตือนให้แกไสหัวออกไกล ๆ เดี๋ยวนี้ เกาะใจกลางทะเลสาบไม่ใช่ที่ที่คนอย่างแกจะมีสิทธิ์ขึ้นได้!”ในเวลานี้
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 417
หลินหยางไม่ได้หวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย ก็แค่อธิบดีของมณฑลหนานตูคนหนึ่ง?ก็แค่มดเบอร์ใหญ่แค่นั้นหลูอ้าวตงตนยังตบหน้ามาแล้ว ตบหน้าลูกชายของอธิบดีอีกสักคน ถือเป็นเรื่องที่ไม่ได้ยุ่งยาก“แกจบเห่แล้ว แกจบเห่แล้วจริง ๆ หลินหยางใช่ไหม! ฉันจำแกเอาไว้แล้ว!”เหยียนฮ่าวเอามือกุมหน้า รู้สึกว่าได้รับความเหยียดหยามครั้งใหญ่แต่ว่าไม่ว่าเขาจะโมโหขนาดไหน แต่ก็ไม่ได้ลงมือ เพราะลูกคุณหนูไม่เอาตัวลงไปเกลือกกลั้วด้วย เขาไม่มีทางยอมเสี่ยงลงมือกับคนต่ำทรามอย่างหลินหยางตนเพียงแค่ผิวถลอกเล็กน้อย จะประหารหลินหยางเก้าชั่วโคตรก็เป็นตนที่เสียเปรียบ!อีกเดี๋ยวกลับไปเคลื่อนย้ายกำลังพลจับหลินหยาง ถึงจะคู่ควรกับสถานะของตน!“ไม่กล้าแม้แต่จะเอาคืน ไร้น้ำยา”หลินหยางยิ่งเหยียดหยามมากขึ้นในเวลานี้ ที่ริมทะเลสาบมีเสียงใบพัดดังลอยมา เห็นเรือยอร์ชสุดหรูลำหนึ่งกำลังแล่นเข้ามา“นายท่านตงส่งคนมารับฉันแล้ว! แกจบเห่แล้ว อีกเดี๋ยวฉันเจอนายท่านตง จะให้เขาส่งคนมาสับแกเป็นหมื่น ๆ ชิ้นแน่!”เหยียนฮ่าวดีใจขึ้นมาทันที สายตาของเขาที่หันไปมองหลินหยางเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น เหมือนกับว่าจะใช้สายตาฆ่าหลินหยาง“เอาแต่พูดจาไร้สาร
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 418
“ไม่ใช่ เกือบลืม ว่าแกคงไม่มีชาติหน้า!”ความน่าอับอายที่หลินหยางนำมาให้เธอก่อนหน้านี้ เธอจดจำเอาไว้ในใจ เพียงแค่ไม่มีโอกาสได้เอาคืนเท่านั้นตอนนี้ได้โอกาสมาอย่างง่ายดาย ในใจของเธอฟินจนลอยไปเลย!หลินหยางเพียงแค่กล่าวพร้อมรอยยิ้มบาง ๆ “ไมตรีจิตที่ฉินโม่หนงสะสมเอาไว้ให้เธอ แต่กลับถูกเธอใช้จนเกือบหมดแล้ว”ฉินโม่หนงเหน็ดเหนื่อยมาสองวัน ในใจของหลินหยางก็ยังพอมีคุณค่าอยู่บ้างไม่น้อย แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้ คุณค่านี้กลับถูกฉินเยียนหรานทำลายจนหมดสิ้นแล้ว...“ฉันขี้เกียจพูดมากกับแก!”ฉินเยียนหรานทำตัวเย่อหยิ่งเป็นอย่างยิ่ง ยกมือขึ้นโอบแขนของเหยียนฮ่าว ในสายตาของเธอ หลินหยางก็เป็นเพียงแค่แมลงเม่าที่บินเข้าหากองไฟเท่านั้น ไม่ควรค่าที่จะเอ่ยถึง“ก็ควรจะเป็นแบบนั้น แล้วจะไปคุยกันมันให้มากความตั้งแต่แรกทำไม อยู่กับผม ต่อไปพวกเรากับมัน หรือแม้แต่กับทั่วทั้งเมืองลั่ว ก็ไม่ใช่คนในระดับสังคมเดียวกัน!”เมื่อเหยียนฮ่าวรู้สึกว่ามีสาวสวยโอบแขนของตน หัวใจก็เกิดความลำพองขึ้นเขาชอบพอฉินเยียนหรานมาตั้งนานแล้ว แต่กลับไม่ได้ใช้กำลังเอาเปรียบเธอ จนกระทั่งตอนนี้ก็ยังไม่ได้แตะต้องเธอแม้แต่ปลายนิ้วก้อยตนเอง
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 419
เหยียนฮ่าวรู้สึกเหลือเชื่อ หันไปมองฉินเยียนหรานที่อยู่ข้าง ๆ พร้อมกล่าวถามถ้าหากหลินหยางเป็นไอ้คนน่ารังเกียจที่ไร้น้ำยาจริง มันจะมีสิทธิ์อะไรที่จะรู้จักนายท่านตง? เขาเกิดความสงสัยขึ้นมาหน่อย ๆ แล้วว่าฉินเยียนหรานหลอกตนเองเหรอเปล่า“ฉันไม่ได้หลอกคุณ! เขาก็แค่เป็นวรยุทธ์นิดหน่อยเท่านั้นจริง ๆ แต่วรยุทธ์การต่อสู้นิดหน่อยนั่น นายท่านตงจะสนใจได้ยังไงกัน!”ฉินเยียนหรานอธิบายอย่างร้อนใจ บ่นพึมพำกับตัวเองอย่างร้อนใจ “ไม่ถูกต้อง ๆ จะต้องมีตรงไหนที่ไม่ถูกต้องแน่ ๆ...”ในระหว่างที่พวกเขากำลังตกตะลึง ผู้ดูแลหันไปมองหลินหยางกล่าวเสียงขรึม “ตอนนั้นคุณเป็นคนรับปากนายท่านตงเองว่าจะมา นายท่านตงรอคุณนานแล้ว รีบขึ้นมา”เหยียนฮ่าวกับฉินเยียนหรานได้ยินประโยคนี้ ก็ตกตะลึงไปโดยสิ้นเชิง“ฉัน ฉันไม่ได้ฟังผิดไปใช่ไหม? หลินหยางทำให้นายท่านตงต้องรอได้?” ฉินเยียนหรานหันไปมองเหยียนฮ่าวอย่างตกตะลึง“ไม่ผิด...”เหยียนฮ่าวสูดลมหายใจอย่างตกตะลึงหลูอ้าวตงมาที่บ้านของตน พ่อของตนยังต้องต้อนรับขับสู้เป็นอย่างดีคนที่สามารถทำให้หลูอ้าวตงรอเป็นพิเศษได้นั่นต้องเป็นคนถึงระดับไหน?และหลินหยางในสายตาที่ตกตะลึงของพ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 420
เขาหันไปมองผู้ดูแลตระกูลหลูกล่าวด้วยสีหน้าไม่ดี “คุณว่า เรื่องนี้ควรจะจัดการยังไงดี?”ผู้ดูแลเองก็ขมวดคิ้วกล่าว “จัดการลำบากอยู่นิด ๆ”“นายท่านตงส่งคนมารับเขาด้วยตัวเอง เขายังไร้มารยาทขนาดนี้ นี่เป็นการไม่เห็นหัวนายท่านตง ไม่เห็นตระกูลหลู นายท่านตงรู้จักกับคนแบบนี้ได้ยังไง”“ตระกูลที่เคารพนายท่านตงอย่างสุดซึ้ง อย่างตระกูลเหยียนของผม ไม่เคยก่อความเดือดร้อนให้แก่นายท่านตง มีแต่จะคิดว่าจะช่วยจัดการปัญหา ให้แก่นายท่านตงยังไงเท่านั้นเหยียนฮ่าวมองดูเหมือนว่าจะรู้สึกเสียดายแทนหลูอ้าวตง แต่ความเป็นจริงคือกำลังแอบกล่าวโทษหลินหยางตระกูลหลูไม่ใช่พ่อของแก จะตามใจนิสัยเสียพวกนี้ของแกได้ที่ไหนกัน?เขารอดูว่า อีกเดี๋ยวหลินหยางจะถูกผู้ดูแลตบหน้ายังไง!“นายมีจิตสำนึกแบบนี้ ก็ดีมาก” ผู้ดูแลพยักหน้าเล็กน้อย รู้สึกค่อนข้างพอใจ“ชมเกินไปแล้วครับ เป็นสิ่งที่ผมสมควรทำ!”เหยียนฮ่าวกล่าวอย่างถ่อมตัว“ถ้าอย่างนั้นพวกนายลงไป คุกเข่าที่ท่าเรือก็แล้วกัน”รอยยิ้มอันถ่อมตัวบนใบหน้าของเหยียนฮ่าว แข็งทื่อไปทันที เขาหันไปมองผู้ดูแลอย่างงุนงง “เมื่อกี้ คุณพูดว่าอะไรนะ?”“ลงไปแล้วคุกเข่าไง ถ้าหากเขาไม่ยอมขึ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 421
ผู้รับผิดชอบพรั่งพรูสีหน้าแห่งความโกรธแค้นออกมา ทำให้เหยียนฮ่าวสั่นสะท้านด้วยความกลัวไปทั้งร่างกาย “พวกเราจะไปแล้ว ไปกันเถอะ” ในขณะที่พูดอยู่ เขารีบพาฉินเยียนหรานลงเรือยอร์ชไปอย่างรีบร้อน ส่วนทางหลินหยางที่เพิ่งขึ้นจากเรือยอร์ช ตอนที่เดินผ่านพวกเขา เขายังยิ้มให้ทั้งเอ่ยขึ้นมาหนึ่งคำ “ตระกูลเหยียนสวะอะไรน่ะ พออยู่ต่อหน้าปรมาจารย์คนนี้ก็แค่ตูดแหละวะ!”สีหน้าของเหยียนฮ่าวแดงก่ำ กำหมัดแน่น แต่เนื่องจากออกแรงมากไป ทำให้เล็บจิกเข้าไปใจกลางฝ่ามือนิดหน่อย เขาจึงไม่กล้าเอ่ยอะไรออกมาเยอะ ตอนนี้ดู ๆ แล้ว สถานะของหลินหยางออกแนวลึกลับ ทำให้ตัวเองไม่สามารถทำร้ายได้ แต่หลินหยางพูดว่าปรมาจารย์? เขาเป็นปรมาจารย์สำนักไหนกัน? ที่หลูอ้าวตงให้ความสำคัญขนาดนี้? “แกอย่าได้ใจให้มันมากนักเลย แกหลอกนายท่านตงไม่ได้ แล้วก็หลอกฉันไม่ได้ด้วย! แกลืมไปแล้วหรือว่าเมื่อก่อนเลียมือเลียเท้าฉันยังไง? แกน่ะมันก็แค่คางคกขึ้นวอ ทำคนอยากจะอ้วกซะจริง ๆ !” ความโกรธของฉินเยียนหรานทยานขึ้นสู่ฟ้า เธอไม่ได้คำนึงถึงเหยียนฮ่าวมากขนาดนั้น ยิ่งกว่านั้นคือเธอรู้เส้นสนกลในทั้งหมดของหลินหยางแล้ว ถึงอย่างไรซะ ในตอนแรกเธอก็
Latest chapter
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 468
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 467
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 466
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 465
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 464
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 463
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 462
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 461
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 460
