Share
บทที่ 420
Related chapter
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 421
ผู้รับผิดชอบพรั่งพรูสีหน้าแห่งความโกรธแค้นออกมา ทำให้เหยียนฮ่าวสั่นสะท้านด้วยความกลัวไปทั้งร่างกาย “พวกเราจะไปแล้ว ไปกันเถอะ” ในขณะที่พูดอยู่ เขารีบพาฉินเยียนหรานลงเรือยอร์ชไปอย่างรีบร้อน ส่วนทางหลินหยางที่เพิ่งขึ้นจากเรือยอร์ช ตอนที่เดินผ่านพวกเขา เขายังยิ้มให้ทั้งเอ่ยขึ้นมาหนึ่งคำ “ตระกูลเหยียนสวะอะไรน่ะ พออยู่ต่อหน้าปรมาจารย์คนนี้ก็แค่ตูดแหละวะ!”สีหน้าของเหยียนฮ่าวแดงก่ำ กำหมัดแน่น แต่เนื่องจากออกแรงมากไป ทำให้เล็บจิกเข้าไปใจกลางฝ่ามือนิดหน่อย เขาจึงไม่กล้าเอ่ยอะไรออกมาเยอะ ตอนนี้ดู ๆ แล้ว สถานะของหลินหยางออกแนวลึกลับ ทำให้ตัวเองไม่สามารถทำร้ายได้ แต่หลินหยางพูดว่าปรมาจารย์? เขาเป็นปรมาจารย์สำนักไหนกัน? ที่หลูอ้าวตงให้ความสำคัญขนาดนี้? “แกอย่าได้ใจให้มันมากนักเลย แกหลอกนายท่านตงไม่ได้ แล้วก็หลอกฉันไม่ได้ด้วย! แกลืมไปแล้วหรือว่าเมื่อก่อนเลียมือเลียเท้าฉันยังไง? แกน่ะมันก็แค่คางคกขึ้นวอ ทำคนอยากจะอ้วกซะจริง ๆ !” ความโกรธของฉินเยียนหรานทยานขึ้นสู่ฟ้า เธอไม่ได้คำนึงถึงเหยียนฮ่าวมากขนาดนั้น ยิ่งกว่านั้นคือเธอรู้เส้นสนกลในทั้งหมดของหลินหยางแล้ว ถึงอย่างไรซะ ในตอนแรกเธอก็
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 422
“มองอะไร นี่เป็นคำสั่งจากตระกูลหลู! ยังไม่คุกเข่าลงอีก!”เหยียนฮ่าวคุกเข่าลงคำนับหัวจรดพื้น ทั้งมองไปทางฉินเยียนหรานด้วยสีหน้าอึมครึม!ภายใต้สายตานี้ทำให้ฉินเยียนหรานเกรงกลัวจนหาที่เปรียบไม่ได้ จึงคุกเข่าลงอย่างลังเล อีกใจก็อยากจะก่นด่าหลินหยางออกมา แต่อีกใจก็ทำได้เพียงแค่กัดฟันกรอด ก่อนจะทำการคุกเข่าคำนับลงบนเรือยอร์ช รอเวลาให้หลินหยางจากไปก่อน แล้วจะฉีกหลินหยางออกเป็นชิ้น ๆ ด้วยตัวเธอเองแน่!หลังจากที่เรือยอร์ชออกตัวไป เหยียนฮ่าวก็หยุดทำการคำนับ แล้วมองไปที่ฉินเยียนหรานด้วยสายตาอึมครึมก่อนจะกล่าวว่า “คนแซ่หลินผู้นี้ ที่กลายมาเป็นปรมาจารย์ สุดท้ายแล้วเขาคือลูกเต้าเหล่าใครจากตระกูลไหนกันแน่ อธิบายให้ผมฟังเดี๋ยวนี้!” ฉินเยียนหรานพูดปลอบใจ “คุณเชื่อฉันนะคะ ว่าเขาเป็นแมลงพิษจริง ๆ “ “สหาย เมืองลั่วของเรากำเนิดปรมาจารย์แซ่หลินขึ้นแล้วหนึ่งคน ที่กำลังต่อสู้อยู่บนเกาะ หลินหยางเองก็อยู่ร่วมใต้ฟ้าบนดินเดียวกันกับผม ต้องไม่ใช่คนคนเดียวกันแน่....” “เขาพูดด้วยความจริงใจอย่างมาก อีกหน่อยก็จะสาบานแล้ว เธอรู้ว่าเมืองลั่วกำเนิดปรมาจารย์หลินผู้เยาว์วัยขึ้นมาแล้วหนึ่งคน ผู้มีกำลังสามารถต่อ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 423
“รออยู่นี่นะ ถ้าผมกลับไปถึงแล้วไม่เห็นว่าพวกเหยียนฮ่าวสองคนนั้นไม่ได้กำลังก้มคำนับอยู่ คุณจบเห่แน่” หลินหยางมองไปที่หลูอ้าวตงราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งเอ่ยขึ้นมา “คุณคิดว่าคุณจะยังกลับมาได้งั้นเหรอ? คุณไม่ได้พึ่งระดับเบิกฟ้าระดับห้าด้วยซ้ำ ก็แค่แมลงเหม็นตัวหนึ่ง! หนีหุบเขาห้านิ้วของนายท่านตงไม่ได้หรอก!” ผู้รับผิดชอบเอ่ยออกมาด้วยความดูถูกที่ปรากฏอยู่เต็มใบหน้า หลินหยางเพียงแค่ยิ้มออกมาอย่างสบาย ๆ ในสายตาแห่งความประหลาดใจของผู้รับผิดชอบ เพียงแค่เขายกมือขึ้นจับผู้รับผิดชอบให้อยู่ภายในมือ ก็ถูกโยนลงฝั่งไปแล้วท่ามกลางเสียงกรีดร้องอันโหยหวน หลินหยางก็กระโดดขึ้นมา ตอนที่ผู้รับผิดชอบกำลังขึ้นมาจากฝั่งอยู่นั้น เขาชนเข้ากับบางอย่าง จนหัวของผู้รับผิดชอบจมอยู่ในดินเหนียว ศีรษะของผู้รับผิดชอบจมอยู่ในโคลนตมลึก จนร่างส่วนที่อยู่เหนือพื้นดินตะคริวกิน “เจียงไห่เซิง มาให้ผมเอาชีวิตซะ!” หลินหยางชำเลืองมองอย่าโอหังทุกทิศทาง เสียงดังก้องราวสายฟ้า วาจาหนักแน่นไม่มีใครเทียม หางตาของหลูอ้าวตง แววตาอันดุร้ายแฝงไว้ด้วยความโกรธอย่างท่วมท้น มองไปทางหลินหยางแม้ว่าผู้ที่หลินหยางฆ่าจะเป็นเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 424
“พี่ หลูอ้าวตงเปิดไลฟ์ต่อสู้แล้ว! พาดหัวว่าเจียงไห่เซิงจะเอาชีวิตหลินหยาง!” มู่หรงหว่านเอ๋อร์ที่กำลังไถโทรศัพท์อยู่ ทันใดนั้นก็เห็นเข้ากับพาดหัวนี้ แล้วสะดุ้งตกใจ จึงรีบเรียกมู่หรงยิ่นมา มู่หรงยิ่นก็เห็นการถ่ายทอดสดบนหน้าจอ ทันใดนั้นใบหน้าที่สวยงามของเธอก็เคร่งขรึมบนหน้าจออีกฝั่งมีแค่หลินหยาง เพียงแค่คนเดียว แต่ฝั่งตรงข้ามกลับมีกำลังคนอยู่เป็นจำนวนมาก รายล้อมอยู่ข้างกายหลูอ้าวตงเว่ยจ้ง เจียงไห่เซิง จ้าวเจี้ยนชิง เหล่านี้ล้วนแล้วแต่เป็นกองกำลังรบสูงสุดของเมืองลั่ว! ยิ่งไปกว่านั้นไม่ต้องพูดถึงปรมาจารย์เสวียนอีกคนที่อยู่ข้างกายหลูอ้าวตง! “พี่คะ ของคิดหาวิธีดูหน่อย ว่าจะช่วยหลินหยางได้ไหม เจียงไห่เซิงก็เป็นทายาทของสี่มหาปรมาจารย์ ที่มีชื่อเสียงมานานหลายปี หลินหยางสู้ไม่ไหวแน่! “ มู่หรงหว่านเอ๋อร์เอ่ยออกมาอย่างกังวลใจ “คิดว่าฉันไม่อยากช่วยงั้นเหรอ? อย่าพูดว่าฉันเลย ต้องเรียกได้ว่าทั้งตระกูลมูหรง ล้วนอยู่ในสายตาของหลูอ้าวตง เป็นเพียงแค่แมงกระชอนก็เท่านั้นเอง......” มู่หรงยิ่นรู้สึกไร้กำลังจากก้นบึ้งของหัวใจ ตระกูลหลูในตอนนี้ทรงพลังเกินไป ต่อให้ตนจะคิดอยากช่วยหลินหยางอย่างไร ก
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 425
“งั้นก็ดี...”ซ่งหว่านอวี๋ฝืนยิ้มตอบ ดวงตาก็จับจ้องไปที่หลินหยางผู้โดดเดี่ยวบนหน้าจออยู่ครู่หนึ่งในเวลาเดียวกัน ณ คฤหาสน์ตระกูลหลิ่วแห่งหมู่บ้านตี้เหา ที่เกือบจะว่างเปล่า หลิ่วเฉิงจื้อที่นั่งอยู่บนโซฟา ด้วยสีหน้าซีดเผือด ข้างกายมีอวี๋ผิงที่พูดออกมาทั้งกำลังร้องไห้และสาปส่ง “ต้องโทษที่เธอตาบอด แถมตอนแรกยังคิดไม่ถึงอีกว่าจะอยากเลี้ยงเจ้าจิ้งจอกตาขาวนั่นอีก” “ตอนนี้ดีแล้วสิ ที่เขาหันมาต่อต้านคนอื่น เห็นได้ชัดเลยว่าแค่ยื่นมือออกมาก็จะช่วยเหลือพวกเราได้ แล้วก็จะมองมาที่ความเดือดร้อนของเราทันที!” “ไม่ต้องพูดแล้ว ไม่ต้องพูดแล้ว!” หลิ่วเฉิงจื้อที่ไร้ทั้งกำลังและจิตวิญญาณ หลังจากที่ถูกไล่ออกมาจากสมาคมการค้าวั่นเหา หงชังไฮ่ก็กดขี่เขาทุกกระเบียดนิ้ว ทางธนาคารก็ได้ทีขี่แพะไล่ ถอนเงินกู้ของบริษัทออกจนหมดในตอนนี้ตระกูลหลิ่วจึงเป็นหนี้ท่วมหัว เฟอร์นิเจอร์ถูกเจ้าหนี้ลากออกไปจนว่างเปล่า และต่อไปตัวเองก็จะต้องไสหัวออกไปจากเมืองลั่วด้วย.... เขาเหนื่อยล้าทั้งกายและใจอย่างช่วยไม่ได้ “พ่อคะแม่คะ ถึงเวลาหายนะของไอ้หลินหยางนั่นแล้ว!”ในตอนนี้ หลิ่วฟู่อวี่วิ่งพุ่งออกมาจากห้องด้วยความดีอกดีใ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 426
ณ ทะเลสาบเฉาอิน บนเกาะกลางทะเลสาบ มีเฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่งลงจอด เห็นเพียงแค่ฉินเจิ้งคุนที่พาฉินอี๋หลิง และชายวัยกลางคนหน้าตาซีดเซียวเหี่ยวแห้งออกไปทางเหลืองเหมือนเทียนไขเดินออกมา หลูอ้าวตงมองไปยังฉินเจิ้งคุนทั้งสามที่เดินมุ่งหน้าเข้ามา ด้วยสีหน้าเคร่งขรึมเล็กน้อย แต่ฉินเจิ้งคุนทั้งสามทำราวกับว่ามองไม่เห็นพวกเขา เดินมุ่งหน้าไปทางเดียวกัน เขาเอ่ยออกมาด้วยท่าทางมืดครึ้ม “มาอย่างที่คิดไว้จริงด้วย จับตาดูพวกเขาไว้ให้ดี!” น้ำเสียงทุ้มต่ำลง เหยาจงก้าวออกมาข้างหน้าหนึ่งก้าว สังเกตเห็นเจตนาความเป็นศัตรูอยู่เต็มหน้าของชายวัยกลางคนหน้าตาซีดเซียวที่อยู่ด้านหลังฉินเจิ้งคุนท่านนั้นทำให้เขารับรู้ได้ถึงปรมาจารย์เสวียนผู้ยากต่อการจัดการ แม้ว่าหลูอ้าวตงจะปิดกั้นเกาะกลางทะเลสาบทั้งหมดแล้ว แต่ก็ยังไม่สามารถหยุดยั้งฉินเจิ้งคุนได้ แต่อีกด้านหนึ่ง ฉินเจิ้งคุนที่ไม่ได้เห็นหลูอ้าวตงอยู่ในสายตา เพียงแค่มองไปที่หลินหยางด้วยความสนใจ ก่อนจะหันไปพูดกับฉินอี๋หลิง “ในที่สุดก็เดินมาจนถึงขั้นนี้ เด็กหนุ่มมันหลงระเริงมากเลย” “ท่านพ่อรู้เหมือนหลับตาเห็นเลยค่ะ นับว่าหลินหยางก้าวเข้าสู่ความตายทุกย่างก้าว!” ฉิน
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 427
“คุณคิดว่าคุณกำลังตกปลาอยู่เหรอ?” “แต่คุณอาจจะไม่รู้”“แค่กัดเหยื่อ ไม่ได้แปลว่าจะเป็นปลาคาร์ฟเสมอไป!” “ยิ่งไปกว่านั้นอาจจะเป็นมังกรไร้ผู้เทียบเทียมที่สามารถกลืนคุณไปทั้งตัวก็ได้!” หลินหยางในภาพการถ่ายทอดสด มีท่าทางทั้งเย่อหยิ่งจองหอง ดูถูกหลูอ้าวตงและคนอื่น ๆ ด้วยความรวดเร็ว ทางหลูอ้าวตงและคนอื่น ๆ ต่างก็ช็อกพร้อมทั้งแววตาอันเกรี้ยวกราด หลินหยางมองไปทางเจียงไห่เซิงที่หน้าแดงก่ำดวยความอัปยศแล้วพูดเหยียดหยามขึ้นว่า “ตอนนี้เข้าใจแล้วใช่ไหม? ว่าผมไม่ได้มุ่งเป้าไปที่คุณ” “คุมหมายถึงทุกคนที่อยู่ที่นี่ เป็นขยะหมดแหละ!” “เจียงไห่เซิง! ให้มันหุบปากที!” ต่อให้วิชาการต่อสู้บำรุงปราณของหลูอ้าวตงจะล้ำลึกมากแค่ไหน แต่ ณ ขณะนี้กลับโกรธมากจนทนไม่ไหวด้วยความอัปยศอดสูอันเปลือยเปล่านี้ โกรธจัดจนผมตั้งชัน!เจียงไห่เซิงย่ำไปข้างหน้าหนึ่งก้าว เส้นเลือดปูนโปนขึ้นมาบนหน้าผาก จดจ้องหลินหยางด้วยความตาย ดวงตาอันชั่วร้ายมีเจตนาฆ่าอย่างท่วมท้น “เจ้าเด็กน้อย ผมตอนนี้น่ะ ชักจะอยากฆ่าคุณให้ตายจริง ๆ แล้วสิ!” หลินหยางเพียงแค่เอ่ยออกมาอย่างเหยียดหยาม “มาสิ!” “ฆ่ามัน ฆ่ามัน คนที่กำลังจะตาย ทำไมเขาถ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 428
แต่การต่อสู้ที่ทะเลสาบเฉาอินในครั้งนี้ สถานการณ์ดูเพิ่มความอันตรายมากกว่าครั้งที่แล้ว ลั่วหงอวี๋คิดว่า หลินหยางคงจะมาหาตนเพื่อขอร้อง ให้ไปคุ้มกันภัยให้เขา ลั่วหงอวี๋รับปากได้เลยว่า ท้ายที่สุดเด็กหนุ่มอย่างหลินหยางก็ต้องทำให้เธอสนใจ อย่างหาได้ไม่ยากเลย แต่หลินหยางมีการป้องกันของตัวเองแล้ว ก็ราวกับว่าทะนงตัว ที่ใช้ศักยภาพของตัวเองแก้สถานการณ์ งั้นคุณค่าในใจของเขา ก็ลดลงมากอย่างไม่ต้องสงสัยเลย หากว่าหลินหยางมาขอร้องตนให้ช่วย แม้ว่าเธอจะช่วยได้อีกครั้งหนึ่งก็ตาม หรือแม้แต่หลังจากวันนี้เขาจะต้องพบเจอกับความยากลำบาก เธอก็ยังคงช่วยได้อีกครั้ง แต่การช่วยเหลือนี้ ในวันหนึ่งก็ต้องถึงจุดสิ้นสุด การพึ่งพาผู้อื่นอยู่เสมอ ถูกลิขิตไว้ว่าเดินไปได้ไม่ไกลหรอก ผลปรากฏว่าสิ่งที่ทำให้เธอประหลาดใจคือ หลินหยางไม่ได้มาขอความช่วยเหลือ.... “คุณไม่รู้เลยเหรอว่าเกมนี้มันอันตรายมากแค่ไหน? เจียงไห่เซิงแพ้ไปสักคนถือเป็นเรื่องธรรมดา แต่เกมความตายของหลูอ้าวตง จะสิ้นสุดง่ายขนาดนี้ได้ไง?” “สำหรับคำพูดของคุณแล้ว ทะเลสาบเฉาอินคือแหล่งพื้นที่ที่เต็มไปด้วยอันตราย ถ้าคุณมองสักนิด แล้วยังกล้ามาที่นี่ แล้วจะเตร
Latest chapter
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 464
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 463
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 462
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 461
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 460
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 459
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 458
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 457
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 456
