LOGINShare
บทที่ 298
Related chapters
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 299
จางซูอวิ๋นโมโหมาก แต่ทำได้แค่เพียงโมโหเท่านั้น เธอทำอะไรหลินหยางไม่ได้ในฐานะที่เป็นภรรยาผู้อำนวยการ จางซูอวิ๋นคุ้นเคยกับการทำท่าทางสูงส่ง เดิมทีคิดว่าการพูดคุยครั้งนี้จะสามารถจัดการหลินหยางได้อย่างสบาย ๆ เป็นผู้คุมเกม แต่กลับคิดไม่ถึงว่าจะถูกหลินหยางสั่งสอนกลับมายกหนึ่ง ทำให้เสียหน้ามาก ๆหลินหยางหลับตา ไม่สนใจจางซูอวิ๋นที่มีสีหน้าแย่“หึ! คิดจะจัดการฉัน? ไม่รู้ว่าฉันไม่ธรรมดาเหรอไง? แกจัดการไม่ได้ ควบคุมไม่ได้หรอก!”หลินหยางไม่ได้เก็บคำพูดของจางซูอวิ๋นมาใส่เลยสักนิดในเวลานี้ ด้านนอกบ้านพักทหาร รถทหารของกองทหารรักษาการณ์ขับเข้ามาอย่างรวดเร็วหลี่อิงขุยรองนายพลลูกน้องของจ้าวเจี้ยนชิงยกทัพมาด้วยตนเอง“ล้อมบ้านพักทหารเอาไว้ แม้แต่แมลงวันสักตัวก็ไม่ให้บินออกไปได้!”หลี่อิงขุยนั่งอยู่บนรถ สั่งการผ่านวิทยุสื่อสารพลทหารของกองทหารรักษาการณ์รักลุ่มหนึ่งพร้อมกระสุนจริงกระโดดลงจากรถบรรทุกของทหารอย่างรวดเร็ว เริ่มล้อมบ้านพักทหารเอาไว้ ขบวนทัพน่าตกใจมากที่เมืองลั่ว คนที่สามารถเคลื่อนย้ายขบวนทัพแบบนี้ได้ มีเพียงแค่สองคนเท่านั้นคนหนึ่งคือนายกเทศมนตรี เหยียนหรูอวี้ อีกคนก็คือนายพลจ้าวเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 300
หลี่อิงขุยทำได้แค่ให้พลทหารถอยออกมา จากนั้นรีบโทรศัพท์รายงานจ้าวเจี้ยนชิงจ้าวเจี้ยนชิงในเวลานี้ได้เดินทางไปถึงโรงพยาบาลแล้ว เมื่อได้ยินรายงานของหลี่อิงขุยว่าเฉาเค่อหมิงขัดขวางการจับกุมตัว ก็โมโหเป็นอย่างยิ่ง“เอาโทรศัพท์ให้เฉาเค่อหมิง”เฉาเค่อหมิงรับโทรศัพท์ที่หลี่อิงขุยยื่นมาให้ แนบเข้ากับใบหู“เค่อหมิง นายทำแบบนี้หมายความว่ายังไง?”จ้าวเจี้ยนชิงกับเฉาเค่อหมิงเติบโตมาในบ้านพักด้วยกัน บิดาของพวกเขาทั้งสองคนเคยเป็นสหายร่วมรบในทีมเดียวกันมาก่อน ทั้งสองตระกูลจึงสนิทกัน“คนที่ทำร้ายเจิ้งฮ่าวจนบาดเจ็บ เป็นผู้มีพระคุณของฉัน ครั้งก่อนที่ฉันถูกพิษ ก็เป็นเขาที่ช่วยชีวิตฉันเอาไว้”ที่เฉาเค่อหมิงไม่อธิบายให้หลี่อิงขุยฟังมากมาย ก็เป็นเพราะต้องการวางมาด ระดับของหลี่อิงขุยไม่คู่ควรให้เขาต้องอธิบายจ้าวเจี้ยนชิงโทรศัพท์มาหาด้วยตนเอง เฉาเค่อหมิงย่อมไม่ปิดบังอยู่แล้ว“แต่เขาทำร้ายลูกชายของฉันจนบาดเจ็บ ถ้าหากเจ็บเล็กน้อยยังพอว่า ฉันยังไว้หน้านายได้”จ้าวเจี้ยนชิงย่อมไม่มีทางรามือแน่นอน“ดังนั้น ฉันไม่ขัดขวางที่นายจะจับตัวเขา เพียงแค่ขอเวลายี่สิบนาที! ตอนนี้คุณหลินกำลังรักษาอาการป่วยของนายท่า
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 301
เฉาเค่อหมิงให้เลขาเฝ้าประตูเอาไว้ ห้ามให้คนอื่นเข้ามา เขาจึงเดินตามจ้าวสือม่าวเข้าไปในบ้านพัก เมื่อมาถึงห้องนอนของเฉาจงเฉวียน“คุณหลิน ต้องขออภัยด้วย ผมขวางเอาไว้ไม่ได้จริง ๆ...”เฉาเค่อหมิงกังวลว่าจะส่งผลกระทบกับการรักษาอาการป่วยของนายท่านหลินหยางยกมือขึ้นเล็กน้อยกล่าว “ไม่เป็นไร การรักษาใกล้จะเสร็จแล้วเฉาจงเฉวียนที่กำลังอยู่ในอาการหมดสติสีหน้าในเวลาแตกต่างไปโดยสิ้นเชิง เขาที่เดิมทีมีสีหน้าที่ซีดขาว ริมฝีปากม่วงคล้ำ ตอนนี้กลับมีสีแดงระเรื่อ ราวกับเป็นคนละคนหลินหยางค่อย ๆดึงเข็มออก“ที่รัก คุณเป็นอะไรไป?”เฉาเค่อหมิงเห็นจางซูอวิ๋นนั่งหน้างออยู่ด้านข้างไม่พูดจา จึงรีบถามจางซูอวิ๋นเองก็ไม่กล้าพูดว่าตนเองถูกหลินหยางยั่วโมโหจนพูดไม่ออก จึงทำได้แค่พ่นลมหายใจออกมาโดยไม่พูดอะไรจ้าวสือม่าวที่เดินเข้ามาอย่างโมโหเมื่อเห็นสีหน้าของเฉาจงเฉวียน ในใจของเขาก็ตื่นตะลึงเป็นอย่างยิ่ง “เจ้าเด็กนี่ มีฝีมือทางการแพทย์ที่เลิศล้ำจริง ๆเหรอ?”ร่างกายกับอาการป่วยของเฉาจงเฉวียน จ้าวสือม่าวรู้ดีแก่ใจ เคยให้หมอที่มีชื่อเสียงหลายคนพิจารณาแล้วว่าไร้ยารักษา ทำได้แค่เพียงรักษาแบบประคองอาการเพื่อยืดอายุ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 302
ถึงแม้ว่าเฉาเค่อหมิงจะเคยเห็นฝีมือทางการแพทย์ของหลินหยางมาก่อน แต่ครั้งนี้หลินหยางไม่แม้แต่จับชีพจร ก็พูดถึงอาการเจ็บป่วยของจ้าวสือม่าวออกมาได้ เหมือนกับเป็นเครื่องมือทดสอบทางการแพทย์ในรูปแบบมนุษย์ น่ากลัวเหลือเกิน!นี่ไม่ใช่หมอเทวดา อะไรคือหมอเทวดา?เฉาเค่อหมิงตระหนักได้ว่า เรื่องนี้อาจจะพลิกผันได้พูดจาก้นบึ้งของหัวใจ เฉาเค่อหมิงไม่ต้องการให้หลินหยางเกิดเรื่อง อย่างแรกคือรู้สึกซาบซึ้ง อย่างที่สองคือหมอเทวดาแบบนี้ ในภายภาคหน้าจะต้องมีมูลค่ามากกว่านี้ ถ้าหากตายไปแบบนี้ ก็น่าเสียดายเกินไปจ้าวสือม่าวสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ หลังจากสงบสติอารมณ์ได้ก็กล่าวว่า “เธอรักษาอาการป่วยของฉัน ฉันจะไว้ชีวิตเธอสักครั้ง”จ้าวสือม่าวเปลี่ยนใจ คนยิ่งแก่ยิ่งกลัวตาย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงจ้าวสือม่าวที่ได้ความทรมานจากโรคร้ายที่ซ่อนอยู่ เขายิ่งอยากรักษาอาการป่วยของตนเองให้หายเป็นปลิดทิ้งเมื่อหลินหยางได้ยินดังนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะส่งเสียงหัวเราะอย่างเหยียดหยามออกมาตาแก่นี่หน้าใหญ่ใจโตจริง ๆ!“เธอทำร้ายหลานชายฉัน ความผิดนี้เดิมทีก็สมควรตาย เธอควรจะดีใจว่า ตนยังมีคุณค่า ดังนั้นฉันถึงได้ให้โอกาสเธอมีชีวิตรอดสักค
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 303
จากตอนแรก หลี่อิงขุยไม่ได้เห็นหลินหยางอยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อยถึงอย่างไรเขาก็เป็นปรมาจารย์ คนที่จะถูกปรมาจารย์เห็นอยู่ในสายตา มีเพียงแค่ปรมาจารย์เท่านั้น!ตอนนั้น หลินหยางเองก็ไม่ได้เห็นหัวของหลี่อิงขุยรวมทั้งพลทหารของกองทหารรักษาการณ์พวกนี้ที่เขาพามาเช่นกัน เขาชอบเพียงแค่การที่ได้เห็นผู้หญิงที่ตนชอบอยู่ในสายตาเท่านั้นกระบวนท่าของหลี่อิงขุยไม่ได้ผล จึงเปลี่ยนกระบวนท่าโจมตีทันที หลินหยางกระทืบเท้าขวา ไถลตัว ฉวยโอกาสพุ่งตัวออกไปด้านนอกหน้าต่าง ตกลงไปในสวน“จะหนีไปไหน!”หลี่อิงขุยคิดไม่ถึงว่าฝีมือของหลินหยางจะปราดเปรียวเช่นนี้ เหมือนกับปลาไหลหลี่อิงขุยมุทะลุมาก พุ่งตัวกระแทกกระจกแตก มุดหน้าต่างที่แตกตามออกไปแต่ด้านนอกบ้านพักยังมีพลทหารของกองทหารรักษาการณ์เฝ้าอยู่อีกสิบกว่านาย หลี่อิงขุยเองก็ไม่กังวลว่าหลินหยางจะสามารถหนีไปได้“เจ้าหนุ่ม หนีค่อนข้างเร็วเลยนี่! แต่ว่าแกหนีพ้นไหม? ทั่วทั้งบ้านพักทหารได้ถูกล้อมเอาไว้หมดแล้ว ต่อให้มีปีก แกก็หนีไปได้ยาก! ถ้าหากแกหลบหนีไปได้ต่อหน้าต่อตาฉันจริง ๆ ฉันจะเอาหน้าไปไว้ไหน?”หลี่อิงขุยพ่นลมหายใจอย่างเย้ยหยันจ้าวสือม่าวถือไม้เท้าเดินออกมา
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 304
กระบวนท่านี้ว่องไวมาก เหมือนกับงูพิษแลบลิ้น จู่โจมอย่างฉับพลัน หากไม่ใช่ว่าตอนนี้หลินหยางมีประสบการณ์ต่อสู้ที่ไม่ธรรมดา ประกอบกับความสามารถที่เหนือกว่าหลี่อิงขุย ก็อาจจะถูกเขาจัดการได้สำเร็จทันทีที่สำเร็จ ดวงตาสองลูกของเขาก็คงจะถูกควักออกมาแน่หลินหยางล็อกข้อมือของหลี่อิงขุยเอาไว้ อีกทั้งปลายนิ้วของอีกฝ่ายในตอนนี้เกือบจะแตะโดนขนตาของหลินหยางแล้ว ถ้าช้ากว่านี้อีกสักนิด ลูกตาก็คงจะถูกควักออกมา“กระบวนท่านี้ไม่แล้ว ฉันเรียนรู้แล้ว”หลินหยางฉีกยิ้ม มือที่ล็อกอยู่บริเวณจุดมิ่งเหมินของหลี่อิงขุยออกแรงทันที แขนทั้งข้างของหลี่อิงขุยรู้สึกชาวาบและไร้เรี่ยวแรงทันทีจากนั้นหลินหยางใช้กระบวนท่าลิงเฒ่าถวายลูกท้อหนึ่งในกระบวนท่าของฝ่ามือแปดอัฏฐลักษณ์ มือทั้งสองค้างจับขากรรไกรล่างของหลี่อิงขุย ในเวลาเดียวก็ตีเข่านี่คือหนึ่งในท่าไม้ตายของฝ่ามือแปดอัฏฐลักษณ์ ถ้าหากมีเจตนาฆ่าคน ทันทีที่โดนกระบวนท่านี้ อีกฝ่ายไม่ตายก็ต้องเจ็บสาหัสหลี่อิงขุยลอยกระเด็นออกไปทันที กระแทกเข้ากับกำแพงของบ้านพัก ถูกซากปรักหักพังทับเอาไว้ เป็นตายไม่มีใครรู้ฉากนี้ ทำให้ทุกคนอ้าปากค้างตกตะลึงทันที!จ้าวสือม่าวรู้ว่าหล
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 305
ให้พลทหารกองทหารรักษาการณ์กลุ่มนี้หมอบลงไปบนพื้น แบบนี้สำหรับพวกเขาแล้ว เป็นความอัปยศอย่างเปิดเผยแต่ชีวิตของนายท่านจ้าวอยู่ในมือของหลินหยาง พวกเขาไม่กล้าขัดขืน ไม่อย่างนั้นด้วยอุปนิสัยที่โหดเหี้ยมทารุณของจ้าวเจี้ยนชิง ถ้าหากนายท่านจ้าวเป็นอะไรไปแม้แต่ปลายก้อย พวกเขาต้องตายแน่“มัวอึ้งอะไรอยู่? หูตึงเหรอไง? รีบหมอบลงไปซิ!”จ้าวสือม่าวหวาดกลัวมาก ตะโกนใส่พลทหารกองทหารรักษาการณ์พลทหารกองทหารรักษาการณ์ทั้งหมดโยนปื้นทิ้ง แล้วหมอบคว่ำหน้าลงไปบนพื้น ไม่กล้าแม้แต่เงยหน้าหลินหยางพาตัวจ้าวสือม่าวขึ้นรถ ขับรถออกไปจากบ้านพักทหารทันทีพลทหารกองทหารรักษาการณ์ที่ล้อมด้านนอกบ้านพักทหารเอาไว้ได้ข่าวแล้ว ก็ไม่กล้าขัดขวางเช่นกัน แล้วก็ไม่กล้าตาม“ตอนนี้เธอปล่อยฉันได้แล้วใช่ไหม?”จ้าวสือม่าวนั่งอยู่ข้างคนขับ ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก“ดูพฤติกรรมนี้ของคุณ ยิ่งแก่ยิ่งกลัวตายจริง ๆ บิดาของนายพลแห่งกองทหารรักษาการณ์ผู้สง่าผ่าเผย กลัวถึงขนาดนี้? ไม่มีความเด็ดเดี่ยวกล้าหาญเลยสักนิด”หลินหยางไม่ได้มีความรู้สึกดีใด ๆต่อจ้าวสือม่าว จึงพูดจาไม่เกรงใจเอามาก ๆ“ตอนที่ฉันยังหนุ่มลำบากสมัครเป็นทหารได
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 306
..เผียะ!จ้าวสือม่าวยกมือขึ้นตบหน้าผู้บัญชาการ“ไอ้พวกสวะ วัน ๆ ไม่ทำอะไร! เพราะความไร้ความสามารถของพวกแก ถึงทำให้ฉันเสียหน้า!”“เพราะความไร้ความสามารถของพวกแก ฉันถึงเกือบตายคามือของไอ้สารเลวนั่นแล้ว!”จ้าวสือม่าวดุด่าทหารรักษาการณ์จนเละไม่เป็นท่า เพื่อระบายความโกรธในใจออกมา “พาผมไปโรงพยาบาลที”จ้าวสือม่าวต้องการไปพบจ้าวเจิ้งฮ่าวหลานชายของเขาที่โรงพยาบาล ซึ่งในขณะเดียวกันก็ต้องการหารือกับจ้าวเจี้ยนชิงเกี่ยวกับธุระต่อไป ณ บ้านพักทหาร เฉาจงเฉวียนรับรู้ได้ถึงสุขภาพของเขาที่ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด จึงรู้สึกประทับใจและนับถือฝีมือทางการแพทย์ของหลินหยางอย่างมาก “หมอเทวดาท่านนี้ มีความกล้าหาญอันยิ่งใหญ่มาก ทำไมเขาถึงกล้าทำอย่างนี้กัน?”ตระกูลจ้าวแห่งเมืองลั่วนั้น ถือได้ว่าเป็นตระกูลอันดับหนึ่งอย่างแท้จริง แม้ว่าตระกูลมู่หรงแห่งสมาคมการค้าวั่นเหา และตระกูลเฉินแห่งสมาคมการค้าหงซิ่งจะเป็นตระกูลที่ร่ำรวย แต่หนึ่งในสามของพื้นที่ในเมืองลั่วนี้ ก็ยังไม่อาจเทียบได้กับตระกูลจ้าว “เขาเพียงแค่อาศัยทักษะทางการแพทย์ขั้นสูงของตัวเอง ดังนั้นจึงยะโสโอหังจนมองไม่เห็นหัวใคร ไร้ซึ่งความยำเกรงต่
Latest chapter
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 610
“ผม ผมยินดีเป็นพยานที่มีความผิด ประณามและฟ้องร้องจ้าวเจี้ยนชิง! ในมือของผมมีข้อมูลอยู่ร้อยชุด สามารถเป็นหลักฐานที่แสดงว่าจ้าวเจี้ยนชิงได้กระทำความผิด!”เขารู้ดีแก่ใจว่า ชีวิตของตนในตอนนี้ถูกกุมอยู่ในกำมือของหลินหยาง ดังนั้นจึงรีบเคลียร์ความสัมพันธ์ให้ชัดเจน หวังว่าหลินหยางจะไว้ชีวิตตนเองสักครั้งแต่ทว่าในเวลานี้ ยังไม่ทันที่หลินหยางจะพูด เฉิงหว่านฉิงกลับพูดขึ้นมาทันทีว่า “ปรมาจารย์หลินอย่าเชื่อพ่อของฉัน! เขาแค้นคุณมานานมากแล้ว! เขายังจับตาดูคุณ ภายใต้คำสั่งของหลูอ้าวตง!”“อีกทั้งข้อมูลในมือของเขา ไม่ใช่เพียงแค่หนึ่งร้อยชุด อย่างน้อยต้องมีถึงสามร้อยชุด! เขาไม่ซื่อสัตย์กับคุณเลยแม้แต่นิดเดียว!”“อย่างนั้นเหรอ?” หลินหยางหันหน้าไปมองเธอด้วยสีหน้าประหลาดใจเมื่อเฉิงคั่วได้ยินดังนั้น กลับโมโหจนแทบกระอักเลือด “แม่งเอ๊ย ทำไมฉันถึงได้มีลูกสาวอกตัญญูอย่างแก่! ไม่นึกเลยว่าแม้แต่พ่อของตัวยังทรยศได้! ตอนนั้นฉันควรจะยิงแกให้ติดกำแพง!”แต่ทว่าเฉิงหว่านฉิงกลับไม่สะทกสะท้าน ในทางกลับกันดวงตาคู่งามนั้น จ้องมองหลินหยางด้วยสีหน้ากังวลใจพร้อมกล่าววิงวอน “ขอเพียงแค่ปรมาจารย์หลินไว้ชีวิตฉันสักครั้ง ฉัน
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 609
เปรี้ยง!ตอนที่ยาเสพติดมากมายปรากฏขึ้น ทุกคนต่างพากันอ้าปากค้างตกตะลึง?!“ไม่นึกเลยว่าจ้าวเจี้ยนชิงยังสมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด!”“ยาเสพติดเหล่านี้ มากพอที่จะทำให้ทั้งตระกูลตายหลายพันรอบ!”แต่ท่ามกลางเสียงร้องตกใจเหล่านั้นจ้าวเจี้ยนชิงก็จ้องมองยาเสพติดเหล่านั้นด้วยความตกตะลึง กล่าวด้วยใบหน้าที่ยากจะเหลือเชื่อ “เป็น เป็นไปได้ยังไง?”ยาเสพติดพวกนี้ตนเก็บเอาไว้ในสถานที่ที่เป็นความลับ จะถูกตรวจเจอได้ยังไง?เขาหันหน้าไปมองหลินหยางทันทีกล่าว “แกซื้อตัวคนของฉัน?!”“อย่าพูดจามั่วซั่วสิ ฉันไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียว”หลินหยางมองบน ตนไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียวจริง ๆเห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าฉันใช้แรงกายบนเตียงเพื่อให้ได้มาต่างหาก!“พ่อครับ ตอนนี้เราจะทำยังไงกันดี?”จ้าวเจิ้งฮ่าวตกใจจนเสียงสั่นเครือ สีหน้าตกใจและหวาดกลัวทำยังไงดี?จ้าวเจี้ยนชิงกลับหัวเราะด้วยความเจ็บปวด เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ยังจะทำอะไรได้อีก?!เขาคุกเข่าลงให้หลินหยางเสียงดังตึ้งอย่างรวดเร็ว กล่าวอย่างสิ้นหวัง “ปรมาจารย์หลิน ผมขอโทษคุณ ผมไม่ควรหาเรื่องคุณ ผมไม่ขอร้องให้คุณไว้ชีวิตผม แต่ปล่อยคนในครอบครัวข
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 608
“ปรมาจารย์หลินปิดบังเก่งนี่นา! แม้แต่กรมอัยการสูงสุดแห่งหนานตูยังเชื่อฟังคำสั่งของปรมาจารย์หลิน?!”“น่าตลก จ้าวเจี้ยนชิงนั่นยังใช้อำนาจและอิทธิพลข่มเหงผู้คน! อำนาจและอิทธิพลของปรมาจารย์หลินมากกว่าเขาไม่รู้ตั้งกี่เท่า!”“ไอดอล...เก่งมาก!”หานเซวี่ยอิ๋งอ้าริมฝีปากแดงเล็กน้อย จ้องมองหลินหยางที่สีหน้าเรียบเฉยด้วยความตื่นตะลึง ในใจไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดีจ้าวเจี้ยนชิงที่อวดดีจนถึงขนาดไม่มีใครเทียบได้ ไม่นึกเลยว่าจะถูกจับกุมแบบนี้?“นายพลจ้าว ช่วยพวกเราด้วย! ฉันไม่อยากตาย!”และในเวลานี้ เฉิงหว่านฉิงกลับถูกเจ้าหน้าที่ผู้บังคับใช้กฎหมายจับกุม ใส่กุญแจมือ เธอหันหน้าไปมองจ้าวเจี้ยนชิงอย่างขอร้องด้วยสีหน้าตื่นตระหนกและหวาดกลัวถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแม่ม่ายดำ แต่สถานการณ์ในตอนนี้ใหญ่เกินไป เกือบจะทำให้เธอฉี่ราด ตอนนี้ทำได้เพียงฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่จ้าวเจี้ยนชิง?จ้าวเจี้ยนชิงในเวลานี้กลับหันไปมองเหยียนฮ่าวด้วยสีหน้าไม่ดีพร้อมกล่าวเสียงเย็นยะเยือก “คุณชายเหยียน! คุณไม่ได้รับสายโทรศัพท์ของคุณพ่อคุณเหรอ นายท่านตงกับคุณพ่อของคุณสัญญากันเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ว่าจะเก็บหลินหยาง!”หลังจากเกิดเรื่องต
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 607
“แกพูดจาเหลวไหล! พวกเราทุกคนเห็นกันหมดแล้ว เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าแกสมคบคิดกับชาวตงอิ๋ง รังแกคนประเทศหลงของพวกเรา!”“ชาวตงอิ๋งนั่นบอกว่าพวกเราเป็นไอ้ขี้ยาแห่งเอเชียตะวันออก ทำไมแกถึงยังปกป้องเขาอยู่อีก! เห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าแกควรจะปกป้องเมืองลั่ว!”“ทำแต่เรื่องชั่วช้าสามานย์!”ทันใดนั้น บรรดาฝูงชนที่มุงดูเกิดอารมณ์ขุ่นเคืองขึ้นมา พยายามปกป้องหลินหยาง การกระทำที่กลับดำเป็นขาวของจ้าวเจี้ยนชิงทำให้พวกเขาโมโหจนสำลัก พากันหยิบมือถือขึ้นมาอัดวิดีโอเอาไว้เป็นหลักฐานแต่ทว่าเสียงปังดังขึ้นทันที!บรรดาคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงลงมือทันที ราวกับเสือกระโจนเข้าฝูงแกะ ทำให้ฝูงชนที่มามุงดูพวกนั้นถูกเตะล้มลงไปบนพื้น โทรศัพท์มือถือของบรรดาแฟนคลับถูกเหยียบแตกละเอียด!ทั้งหมดเต็มไปด้วยความวุ่นวาย!“หลินหยาง ฉันยอมรับว่าฉันเอาชนะแกไม่ได้ แต่นั่นแล้วยังไง ฉันจะจัดการกับคนเจ้าเล่ห์อย่างแก ก็ยังคงง่ายเหมือนกับปอกกล้วยเข้าปาก!”ถึงแม้ว่าจ้าวเจี้ยนชิงจะถูกหลินหยางบีบคอเอาไว้ แต่สีหน้ากลับไม่แสดงความกลัวเลยแม้แต่น้อย ในทางกลับกันยังเต็มไปด้วยความเย้ยหยันและเหยียดหยาม!“ข่มขู่ฉัน?” หลินหยางกลับยิ้มออกมา“ฉันจะข่
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 606
ร่างกายของฮิเดนากะ ยามาโมโตะเหมือนกับระเบิด แฝงไปด้วยพลังมหาศาล!“บ้าเอ๊ย!”จ้าวเจี้ยนชิงรีบจับเอาไว้อย่างรวดเร็ว พยายามรักษาระยะห่างกับหลินหยางแต่ทว่าหลินหยางกลับขยับตัวเข้าไปใกล้! ตามเขาไปอย่างใกล้ชิด!ทันใดนั้น แม้ว่าเป็นพวกคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงก็ไม่กล้าเหนี่ยวไก กลัวว่าจะพลาดทำจ้าวเจี้ยนชิงบาดเจ็บ!“ไสหัวออกไป!”จ้าวเจี้ยนชิงคำรามออกมาพร้อมทั้งสวนหมัดออกไป อยากจะบีบให้หลินหยางถอยออกไปแต่หลินหยางกลับคว้าข้อมือของเขาเอาไว้ กล่าวพร้อมแสยะยิ้ม “คิดจะหนี? แกหนีพ้นเหรอไง?”จ้าวเจี้ยนชิงสีหน้าตกใจ ออกแรงอย่างบ้าคลั่งพยายามจะทำให้หลุดพ้นแต่ทว่ามือของหลินหยางเหมือนกับคีม ขยับเขยื้อนไม่ได้เลยสักนิด! ในทางกลับกันมีเสียงดังสนั่นกลุ่มหนึ่งลอยมา ทำให้จ้าวเจี้ยนชิงรู้ว่าตนเองราวกับถูกพันธนาการเอาไว้แน่น!“แม่งเอ๊ย แกปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าผู้หญิงขี้ยาพวกนั้น!” จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวข่มขู่ด้วยความโมโหเพี้ยะ!ทันใดนั้นก็ถูกตบหน้าฉาดหนึ่ง!นี่เป็นการโจมตีที่รุนแรงและหนักหน่วง เสียงเปรี้ยงดังขึ้นทำให้หัวของจ้าวเจี้ยนชิงสั่นสะเทือน!“การตบนี้ ตบเพราะแกลืมรากเหง้า!” หลิ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 605
เปรี้ยง!หลินหยางสวนหมัดสังหารออกไปทันที หมัดนี้เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า!เขาต้องการจะเอาชีวิตสุนัขของเขา!แต่ทว่าในเวลานี้ ทันใดนั้นที่ประตูใหญ่ของตระกูลเฉิงก็แหลกละเอียด จ้าวเจี้ยนชิงพังประตูออกมา ขวางเอาไว้ที่ด้านหน้าของฮิเดนากะ ยามาโมโตะ สวนหมัดเพื่อโจมตีออกไปเช่นกัน!หมัดทั้งสองปะทะเข้าใส่กัน เกิดเสียงดังเปรี้ยงขึ้นทีหนึ่งแล้วทั้งสองก็ถูกแรงสั่นสะเทือนลอยออกไปพร้อมกันร่างกายของจ้าวเจี้ยนชิงร่นถอยไปหลายก้าวติดต่อกัน เสียงดังเปรี้ยง หินแผ่นหนึ่งถูกบดขยี้อยู่ใต้เท้า“ปรมาจารย์หลิน เรื่องเล็กน้อยนี้ควรค่าที่จะให้คุณต้องโมโหขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่คู่ควรหรอกน่า”จ้าวเจี้ยนชิงยืนเอามือไพล่หลัง สายตาที่จ้องมองหลินหยางราวกับกำลังชื่นชม หลินหยางยิ่งโกรธ เขาก็ยิ่งรื่นรมย์ เขาถูกหลินหยางทำให้โมโหจนขาดสติหลายครั้ง ยินดีมากที่จะได้เห็นหลินหยางโมโห“ไม่ผิด!” ฮิเดนากะ ยามาโมโตะกลับกล่าวพร้อมรอยยิ้มเยาะหยัน “พวกเธอเป็นผู้หญิงเสพยาทั้งนั้น ฉันปรารถนาดีหางานให้พวกเธอ ยังจัดการต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่ขนาดนั้นให้คุณอีก”“ปรมาจารย์หลินยังจะตำหนิผมอีก ผมนี่มันทำดีแต่ไม่ได้ดีเลยจริง ๆ!”แต่ทว่าทันทีที่พูดจบ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 604
“เหลวไหล!” หลินไร้ศัตรูกลับค้อนเขาทีหนึ่งแล้วกล่าว “หลานชายของฉันเป็นสายเลือดโดยตรงรุ่นที่สามที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของตระกูลหลิน! ถ้าหากเขาไม่อยู่แล้ว กิจการมากมายของตระกูลหลินจะส่งต่อให้ใครดูแล?!”“คือ...”ว่านเหลยกล่าวด้วยท่าทางลำบากใจ“พยายามตามหาเข้า ถึงอย่างไร...” หลินไร้ศัตรูถอนหายใจเบา ๆ ทีหนึ่ง กลับมีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย “ตอนนั้นเป็นเพราะตระกูลหลินของฉันติดค้างเขาแล้วก็ยังมีพี่ชายคนโตของฉันด้วย หนี้ก้อนนี้ จำเป็นต้องคืน”อีกทางด้านหนึ่งหลินหยางกลับจามอย่างรุนแรง “ใครกำลังด่าฉัน? แม่งเอ๊ย จะต้องเป็น...”เมื่อลองคิด ๆ ดูแล้วเหมือนว่าศัตรูที่อยากจะด่าตนมีเยอะแยะมากมาย หลินหยางก็คร้านจะนับเช่นกันมองดูเวลาแวบหนึ่งก็เป็นตอนกลางคืนแล้ว เขาจึงออกจากบ้านด้านนอกคฤหาสน์ หลี่หรูเยว่ได้ยืนอยู่ที่ด้านหน้ารถแล้ว เปิดประตูรถให้หลินหยาง กล่าวด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย “ตระกูลเฉิงจัดงานเลี้ยงไว้รอแล้ว แต่ว่าจ้าวเจี้ยนชิงอยู่ที่งานเลี้ยงนั่นด้วย ที่นั่นจะต้องมีกองทัพทหารคอยเฝ้าอยู่!”ถ้าหากจ้าวเจี้ยนชิงเป็นสุนัขจนตรอก เรื่องจะต้องมีความยุ่งยากขึ้นแน่“งานใหญ่ขนาดนี้ ฉันจะพลาดได้ยังไ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 603
ชายวัยกลางคนที่อยู่อีกด้านของปลายสายโทรศัพท์ราวกับตะลึงงันไปครู่หนึ่ง เหมือนว่าจู่ ๆ ก็ได้เห็นความหวัง กล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย “คุณรักษาได้จริง ๆ เหรอ?”“คือว่าค่าตอบแทนนี่...”“ค่าตอบแทนไม่ใช่ปัญหา! ขอเพียงแค่คุณสามารถรักษาพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกได้ คุณอยากได้อะไรก็ว่ามาได้เลย!”“ยอดเยี่ยม! โสมคนอายุสามร้อยปีสักสามสิบต้น สมุนไพรอายุห้าร้อยปีสิบต้น...”หลินหยางก็ไม่ได้เกรงใจเช่นกัน จากนั้นก็สั่งสมุนไพร ราวกับสั่งอาหาร สมุนไพรพวกนี้มากพอที่จะทำให้หลูอ้าวตงต้องเจ็บปวดใจแต่ทว่าปลายสายกลับกล่าวด้วยความไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย “ได้! คืนนี้ผมจะให้รถไปรับคุณ!”น้ำเสียงที่ดีใจดีนี้ ทำให้หลินหยางรู้สึกเหมือนกับว่าตนเสนอราคาต่ำไปแต่ว่าไม่เสียใจภายหลัง เขาก็ไม่ได้สนใจอีก “โรคพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกจะรีบร้อนไม่ได้ ผมจำเป็นต้องเตรียมตัวสักหน่อย ถึงเวลานั้นผมจะแจ้งให้คุณทราบ”ชายวัยกลางคนนั้นรับปากทันทีหลินหยางวางสายโทรศัพท์ พูดเบา ๆ “ดูท่าจะเป็นมหาเศรษฐี”อีกฝ่ายไม่ยินยอมที่จะเปิดเผยตัวตน ยังสามารถเอาสมุนไพรมากมายขนาดนี้มาให้ได้อีก ตัวตนจะต้องสูงส่งมาจนไม่สะดวกที่จะเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 602
หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆ รางวัล?คงไม่ใช่เป็นเพราะเขาเป็นลูกผู้ชายร่างกายกำยำใช่ไหม?เหยียนฮ่าวสีหน้าซีดขาวทันที คุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตึง “คุณหลิน ผมมีตาหามีแววไม่ คุณหลินได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!”หลินหยางจ้องมองเขาอย่างหมดคำพูดแวบหนึ่ง “จ้าวเจี้ยนชิงอยู่กับตระกูลเฉิง สมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด แกไปตรวจสอบให้ละเอียด นี่เป็นผลงานความดีความชอบครั้งใหญ่ใช่ไหม?”“ค้ายาเสพติด? เขากล้าขนาดนั้นเลยเหรอ?”เหยียนฮ่าวเหลือเชื่อ“นายลองไปตรวจสอบคลังสินค้าเทียนหนาน ที่นั่นเป็นจุดที่พวกมันขนส่งสินค้า” หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆซ่งหว่านอวี๋เป็นคนบอกข่าวกรองนี้ด้วยตัวเอง โชคดีที่มหาปรมาจารย์หลินทำงานอย่างยากลำบากบนเตียงเหยียนฮ่าวดีใจเป็นล้นพ้นขึ้นมาทันที นี่ไม่เพียงแต่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่เป็นความดีความชอบที่โคตรยิ่งใหญ่ประเทศหลงอ่อนไหวต่อยาเสพติดมากที่สุด และจ้าวเจี้ยนชิงเข้าร่วมด้วย ปริมาณของยาเสพติดนั่นจะต้องไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ แน่นอน!“ขอบพระคุณคุณหลิน! ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”แม้แต่ความกังวลของเหยียนฮ่าวที่ถูกวางพิษกู่ ก็จางหายลงไปไม่น้อยรีบเรียกรวมคนแล้วออกไป กา
